Drugi krok - Akademia Zdrowej Racicy

2
Drugi krok
funkcjonalnej korekcji racic
Na czym będzie chodzić krowa po zakończonej korekcji?
Rafał Kapica
dyplomowany specjalista
korektor,
główny szkoleniowiec
Akademii Zdrowej Racicy
W poniższym artykule zgłębiony zostanie
drugi krok procesu korekcji, czyli
poziomowanie podeszwy palców.
pomiędzy kością piszczelową a podeszwą racicy. Byłoby to niezmiernie
proste, gdybyśmy posługiwali się
rentgenem, a samą korekcję wykonywali na stole stolarskim. Celem
drugiego cięcia jest przywrócenie
poziomej powierzchni podeszwy
palca, którego ograniczają jego
dwie ściany puszki – wewnętrzna
i zewnętrzna. Niestety w praktyce
powierzchnia podeszwy nachyla
się w kierunku jednej ze ścian,
zazwyczaj do ściany wewnętrznej.
Najprościej będzie, gdy w tym momencie wyobrazimy sobie dziecięcą
zabawę, jaką jest robienie pieczątki
z połówki ziemniaka. Trudno jest
wyobrazić sobie, co należy wyciąć,
co zostawić i jaki będzie ostatecznie
wzór pieczęci na papierze. Naszym
celem jest, aby barwnik odbił się
równomiernie na całej powierzchni
podeszwy palca. Żadne miejsce nie
cm
EFEKT = CEL
ryc. 3.
7,
5
wepnij do segregatora
Śmiało można stwierdzić, że wykonanie drugiego kroku to najtrudniejsze
cięcie do wykonania. Mając na uwadze
oczekiwany cel, jakim jest odpowiedź
na pytanie: na czym będzie chodzić
krowa po zakończonej korekcji, wyobraźnia podsuwa najrozmaitsze obrazy.
Trudno jest opisać technikę drugiego
cięcia, dlatego w artykule posłużę
się wieloma porównaniami, rycinami
i zdjęciami zebranymi podczas mojej
dotychczasowej praktyki. Dodatkowo
omówię aspekty związane z prawidłową posadzką w oborze.
Korekcja racic jest dążeniem do
przywrócenia fizjologicznego kształtu
i prawidłowych funkcji racicy. To stricte techniczne zagadnienie odgrywa
ogromną rolę w codziennym życiu krowy, jakie fundujemy jej w zamkniętych
oborach na betonowych posadzkach.
Techniczna definicja drugiego cięcia
brzmi: przywrócenie kąta prostego
działanie
Kolekcjonuj
wiedzę
o
o
ok. 50 -55
4-4,5 cm
powinno być pozbawione barwnika.
Wówczas uzyskamy równomierne
rozłożenie ciężaru krowy na każdy
centymetr powierzchni. Dodatkową
trudnością jest wykonanie dwóch
identycznych pieczątek, jakimi są
dwa palce racicy.
Po prawidłowo wykonanym pierwszym cięciu (dł. palców 7,5 cm) na
racicach kończyn tylnych poziomowanie podeszwy rozpoczynamy od
palca wewnętrznego (na racicach
przednich w odwróconej kolejności).
Poziomowanie zaczynamy od czubRyc. 1. Rycina z rozłożeniem
procentowym obciążenia
na tylne racice krowy.
12,5
12,5
100%
ok. 7 cm
poprzez
prawidłowe
poziomowanie
powierzchni
palca
50%
50%
kąt nachylenia przedniej
ściany palca względem
równomierne
podeszwy 50°-55°
rozłożenie obciążeń
krowy na jak największą
zachowanie grubości
powierzchnię
podeszwy nie mniejszej
podeszwy dwóch palców
niż 5-7 mm
zachowanie wysokości
piętki 4-4,5 cm
marzec – kwiecień 2013
25% 25% 25% 25%
Hoduj z głową
fot. 1
fot. 2
ka (wierzchołka), pozostawiając
5 mm jego grubości, i tniemy poziomo, przesuwając się w kierunku pięty. Informatorem uzyskania
oczekiwanej grubości podeszwy
będzie zataczająca krąg wokół
czubka biała linia (spoiwo łączące róg ściany palca z tkanką
rogową podeszwy). Dodatkowo
grubość podeszwy sprawdzamy,
nagniatając ją kciukiem. Róg
twardy i nieustępliwy oznacza
bezpieczną grubość podeszwy,
natomiast róg ustępujący pod
naporem kciuka daje sygnał o
zaprzestaniu poziomowania.
Dalsze poziomowanie nadmiernie osłabia lub wręcz uszkodzi
podeszwę. Dążymy jednak do
uzyskania pięty nie niższej niż
4-4,5 cm. Jeżeli natomiast
ubytki rogu piętki uniemożliwiają
uzyskanie oczekiwanej wysokości, wówczas poziomujemy,
wyobrażając sobie, że piętka
ma pożądaną wysokość. Po jakimś czasie uszkodzona piętka,
niemająca kontaktu z podłożem,
odtworzy się.
Aby prawidłowo ocenić powierzchnię podeszwy krowy,
stojąc obok, patrzymy znad
stawu skokowego w kierunku
racicy, jednocześnie opierając
palce ścianą przednią na swojej
dłoni. (fot. 1)
Palec zewnętrzny korygujemy
według tych samych zasad.
Dążymy do osiągnięcia jednej,
równej i poziomej płaszczyzny na
obu palcach racicy. Aby skutecznie ocenić płaszczyznę podeszwy
racicy, niezbędne jest swobodne
przymierzenie palców względem
siebie (fot. 2.).
Skorygowana podeszwa będzie
miała bezpośredni wpływ na
obciążenia przenoszone z kości
palcowej na podeszwę. Uzyskanie
podeszwy o odpowiedniej grubości
owocuje stabilnym kontaktem racicy
z podłożem i minimalizuje ryzyko
urazu tworzywa przez kość palcową
(fot. 3 i 4).
fot. 3
fot. 4
fot. 5
fot. 5
fot. 7
Załączona fotografia (fot. 7) obrazuje błędnie wykonane drugie cięcie.
Powstała ona około 3 tygodni po korekcji przeprowadzonej przez firmę
x. Ze zużywającego się rogu podeszwowego jasno możemy odczytać,
jak mała część podeszwy palców ma kontakt z podłożem.
Na palcu zewnętrznym widoczny wrzód linii białej narażony
na dalsze urazy.
Powierzchnia podeszwy palca zewnętrznego pozostawiona wyższa
w stosunku do palca wewnętrznego.
Podeszwa palca wewnętrznego ścięta zbyt nisko, przez co
zaprzepaszczona została możliwość odciążenia uszkodzonego palca.
Palec wewnętrzny zbytnio osłabiony, by zastosować podklejenie bloku
w celu odciążenia uszkodzonego palca zewnętrznego.
Poprawa stanu zdrowia racicy wątpliwa, natomiast dalsze powikłania
prawdopodobne.
Kolekcjonuj
wiedzę
marzec – kwiecień 2013
10
Hoduj z głową
wepnij do segregatora
Na tym etapie zostały zaprezentowane aspekty związane z prawidłowym wykonaniem drugiego kroku – czyli poziomowania powierzchni. Co jednak wtedy, gdy któryś
z etapów tego kroku wykonamy nieprawidłowo? Wówczas możemy spodziewać się
następujących efektów:
pozostawiona podeszwa będzie zbyt cienka,
tylko część podeszwy będzie miała kontakt z podłożem,
występować będzie różnica wysokości pomiędzy ścianą zewnętrzną a wewnętrzną,
kąt nachylenia przedniej ściany względem podeszwy będzie znacznie odbiegał od
kąta oczekiwanego (50°-55°),
pozostawiona zostanie różnica pomiędzy palcami względem siebie,
wystąpi miejscowe obciążenie z kości palcowej na podeszwę, powodujące bardziej
lub mniej rozległe krwawienia w podeszwę. Konsekwencją braku reakcji na trwający
uraz w wielu przypadkach będą wrzód podeszwy, wrzód linii białej, wrzód czubka
palca, ochwat i inne powikłania. (ryc.5 i 6).