II Ca 489/10 - Sąd Rejonowy w Białymstoku

Sygn. akt II Ca 489/10
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 25 lutego 2011 r.
Sąd Okręgowy w Białymstoku II Wydział Cywilny Odwoławczy w
składzie:
Przewodniczący: SSO Bogusław Suter (spr.)
Sędziowie: SSO Renata Tabor
SSO Beata Wojtasiak Protokolant: Zofia
Szczęsnowicz po rozpoznaniu w dniu 25 lutego 2011 r. w
Białymstoku na rozprawie
sprawy z powództwa M. S. i K. S.
przeciwko Joannie S.
o ustalenie ustania obowiązku alimentacyjnego
na skutek apelacji pozwanej
od wyroku Sądu Rejonowego w Białymstoku
z dnia 24 marca 2010 r. sygn. akt V RC 747/09
I.
oddala apelację;
II.
zasądza od pozwanej na rzecz powodów solidarnie kwotę 60 złotych
tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu
odwoławczym.
UZASADNIENIE
Powodowie M. i K. małżonkowie S. w pozwie z dnia 13 października 2009 roku
domagali się ustalenia ustania ich obowiązku alimentacyjnego wobec pozwanej J.S.
2
oraz zasądzenia na ich rzecz kosztów procesu. Żądanie to uzasadniali faktem, że
pozwana podejmuje naukę na różnych kierunkach nie kończąc ich, natomiast sytuacja
powodów od czasu ustalenia ich obowiązku alimentacyjnego wobec córki bardzo się
pogorszyła –K.S. choruje na raka prostaty z przerzutami do węzłów chłonnych
biodrowych i pachwinowych, w związku z czym poddawany jest chemio- i radioterapii,
zaś M.S. jest w tej chwili jedyną osobą, która może pracować i zapewniać
kontynuowanie leczenia. Podali, że faktyczny koszt leczenia wraz ze środkami
wspomagającymi odporność znacznie przewyższa miesięczny dochód powódki, a mają
jeszcze na utrzymaniu 19 - letniego syna kontynuującego naukę na III roku w collegu.
Na rozprawie w dniu 13 marca 2010 roku doprecyzowali powództwo wskazując, iż
żądają ustalenia ustania tegoż obowiązku z dniem wniesienia powództwa.
Pozwana J. S. wniosła o oddalenie w całości powództwa oraz o zasądzenie
kosztów procesu. W uzasadnieniu swojego stanowiska podała, że nie jest prawdą, aby
sytuacja finansowa powodów była trudna, ponieważ oboje powodowie mają na terenie
Wielkiej Brytanii stałe źródło zarobkowania i osiągają znaczne wynagrodzenia - w
szczególności roczne dochody K. S. wynoszą ok. 5.000 funtów rocznie, tj. ok. 1.962
złote miesięcznie, nadto powód otrzymuje dwa zasiłki socjalne w wysokości ok. 3.750
funtów rocznie - w związku z czym alimenty w kwocie po 200 złotych miesięcznie nie
są dla nich znacznym obciążeniem. Ponadto twierdziła, że nie jest prawdą, iż nie
kończy skutecznie nauki na obranym przez siebie kierunku, ponieważ w dniu 10
czerwca 2009 roku ukończyła Szkołę Policealną dla Dorosłych w zawodzie technik
hotelarstwa. Nie podjęła pracy zarobkowej z uwagi na kryzys
„ogólnoświatowy", a w celu zdobycia dodatkowych umiejętności i przekwalifikowania
się rozpoczęła naukę w roku szkolnym 2008/2009 w Zespole Szkół Zawodowych w
Białymstoku na kierunku usług fryzjerskich w systemie dziennym, co uniemożliwia jej
znalezienie stałego zatrudnienia.
Wyrokiem z dnia 24 marca 2010 roku Sąd Rejonowy w Białymstoku ustalił,
że obowiązek alimentacyjny powódki M. S. wobec pozwanej J. S. w kwocie po 200
3
złotych miesięcznie zasądzonej wyrokiem Sądu Okręgowego w Białymstoku z dnia
22 lutego 2005 roku w sprawie II Ca 791/04 zmieniającego wyrok Sądu
Rejonowego w Białymstoku z dnia 10 listopada 2004 roku w sprawie IV RC 545/04
ustał z dniem 13 października 2009 roku (pkt I), ustalił, że obowiązek
alimentacyjny powoda K. S. wobec pozwanej J.S. w kwocie po 200 złotych
miesięcznie
zasądzonej
prawomocnym
wyrokiem
Sądu
Rejonowego
w
Białymstoku z dnia 15 marca 2005 roku w sprawie IV RC 666/04 ustał z dniem 13
października 2009 roku (pkt II) i zasądził od pozwanej na rzecz powodów
solidarnie kwotę 1440 złotych tytułem zwrotu kosztów procesu (pkt III).
Sąd ten ustalił, że wyrokiem z dnia 15 marca 2005 roku Sąd Rejonowy w
Białymstoku w sprawie IVRC 666/04 zasądził od K. S. na rzecz J.S. alimenty w kwocie
po 200 złotych miesięcznie. Wyrokiem z dnia 22 lutego 2005 roku Sąd Okręgowy w
Białymstoku rozpoznając apelację od wyroku Sądu Rejonowego w Białymstoku w
sprawie IVRC 545/04 zasądził od M.S. alimenty na rzecz córki J. w tej samej
wysokości. W tym czasie J. miała 19 lat i była uczennicą klasy maturalnej II Liceum
Ogólnokształcącego dla Dorosłych. Nigdzie nie pracowała, przy czym była
zarejestrowana jako poszukująca pracy i nie otrzymywała zasiłku dla bezrobotnych.
W tym okresie K.S. wyjechał do pracy do Wielkiej Brytanii, zaś M.S. pracowała jako
agent w firmie ROYAL PBK z wynagrodzeniem ok. 400 złotych miesięcznie, przy
czym miała na utrzymaniu młodszego syna.
Z dalszych ustaleń tego Sądu wynikało, że w dniu 14 maja 2008 roku J.S.
wniosła do tutejszego Sądu pozew o podwyższenie alimentów do kwoty po 1000
złotych miesięcznie od każdego z rodziców uzasadniając żądanie faktem, iż oboje
zobowiązani zamieszkują w Londynie gdzie legalnie pracują a jej usprawiedliwione
potrzeby znacznie wzrosły od czasu ustalenia obowiązku alimentacyjnego w
dotychczasowej wysokości, ponieważ jest uczennicą pierwszego roku Technikum
Hotelarstwa i ponosi koszty związane ze swoją edukacją. Wyrokiem z dnia 6 marca
4
2009 roku w sprawie IVRC 375/08 powództwo zostało oddalone w całości, przy czym
w uzasadnieniu orzeczenia Sąd podkreślił, że J. S. już od 2005 roku praktycznie uczyła
się w systemie zaocznym i od tego czasu aż do daty wyrokowania, tj. przez ponad trzy
lata nie ukończyła żadnej szkoły poza liceum dla dorosłych, co świadczy wyraźnie ó
tym, że nie jest zainteresowana skończeniem szkoły. W dniu 1 września 2005 roku
podjęła wprawdzie naukę w systemie zaocznym w zawodzie technika obsługi
turystycznej i w dniu 15 czerwca 2007 roku ukończyła szkołę, jednak nie zdała
egzaminu potwierdzającego kwalifikacje zawodowe. W dniu 1 września 2007 roku
podjęła ponownie naukę w tej samej szkole również w systemie zaocznym- tym razem
w kierunku technik hotelarstwa, a rok później w systemie dziennym w kierunku technik
usług fryzjerskich. W ocenie tegoż Sądu takie zachowanie J.S. dobitnie wskazuje, że z
własnej winy i bez uzasadnienia przedłuża ona lata nauki i nie podejmuje żadnych
starań w kierunku usamodzielnienia się, co więcej — ma realne możliwości zarobkowe,
których nie wykorzystuje. Apelacja J.S. jako oczywiście nieuzasadniona została
oddalona wyrokiem Sądu Okręgowego z dnia 22 maja 2009 roku w sprawie IICa
274/09.
Sąd Rejonowy ustalił nadto, że obecnie powód K. S. ma 49 lat i od czerwca 2009
roku przebywa w Polsce mieszkając we własnym mieszkaniu w Białymstoku. Jest
żonaty, z tego związku ma dwoje dzieci - córkę J. (pozwana) oraz syna A.. Z
wykształcenia jest technikiem budowlanym. Od 2004 roku przebywał i pracował w
Anglii na budowach, w
2007 roku dojechała do niego żona, która przebywa i pracuje nadal w Londynie.
Powód w chwili obecnej nadal jest legalnie zatrudniony w Londynie, ale faktycznie od
lipca 2009 roku przebywa na zwolnieniu lekarskim. We wrześniu 2008 roku powód
zaczął odczuwać dolegliwości w obrębie układu moczowego w związku z czym podjął
badania diagnostyczne w Wielkiej Brytanii. Dopiero po przyjeździe do Polski w
czerwcu 2009 roku zdiagnozowano u niego raka prostaty z przerzutami do węzłów
chłonnych biodrowych i pachwinowych. Aktualnie kontynuuje leczenie onkologiczne chemioterapię. Utrzymuje się obecnie z zasiłku chorobowego oraz socjalnego dla osób
5
mało zarabiających w wysokości ok. 400 funtów miesięcznie. Dochód powoda za rok
2007/2008 wyniósł łącznie 5.100 funtów. Obecnie powód mieszka sam i sam opłaca
rachunki z tym związane - czynsz ok. 300 złotych miesięcznie, energia elektryczna ok.
50 złotych, telefon, Internet i telewizja kablowa w pakiecie łącznie 150 złotych w skali
miesięcznej. Pomaga mu finansowo żona przesyłając kwoty rzędu (w przeliczeniu) 400600 złotych miesięcznie. Jego zadłużenie z tytułu czynszu wynosi ok. 10.000 złotych,
zalega z pozostałymi opłatami co najmniej za dwa miesiące.
Powódka M. S. nadal przebywa z synem w Anglii. Pracuje legalnie przy
sprzątaniu za stawkę godzinową 7 funtów. Zasiłek dla mało zarabiających przysługuje
tylko jeden na rodzinę. Syn powodów A. ma 19 lat i kontynuuje naukę w szkole
średniej zawodowej (college) w kierunku informatyk.
Pozwana J. S. ma obecnie 24 lata, jest panną i nie ma nikogo na utrzymaniu. W
dniu 15 czerwca 2007 roku ukończyła Szkołę Policealną w B. i uzyskała zawód technik
obsługi turystycznej, zaś w dniu 10 czerwca 2009 roku w tej samej szkole zdobyła
uprawnienia w zawodzie technik hotelarstwa, chociaż nie zdała egzaminu
potwierdzającego kwalifikacje zawodowe. Jeszcze w czasie nauki zawodu technik
hotelarstwa podjęła naukę w Zespole Szkół Zawodowych w kierunku całkowicie
odmiennym - technik usług fryzjerskich - w systemie dziennym, którą kontynuuje do
chwili obecnej- koniec nauki przypada na koniec czerwca 2010 roku. W okresie lipiecsierpień 2009 roku poszukiwała pracy zarobkowej.
Rozważając przesłanki ustania obowiązku alimentacyjnego rodziców względem
dziecka Sąd Rejonowy podkreślił, że po stronie powoda K. S. nastąpiła zmiana w
postaci zwiększenia się jego potrzeb, gdyż stan jego zdrowia uległ znacznemu
pogorszeniu. Jest on chory na schorzenie onkologiczne, na etapie, kiedy już wystąpiły
przerzuty do innych organów, w związku z czym nie ma on realnych możliwości
zarobkowania w chwili obecnej. Jednocześnie nie sposób przewidzieć, jak długo potrwa
leczenie i jaki będzie jego skutek. Aktualnie kontynuowana jest chemioterapia.
Powódka M. S. nadal pracuje zarobkowo w Anglii, jednak uzyskuje niskie dochody, z
których musi utrzymać siebie, uczącego się 19 -letniego syna i pomóc w utrzymaniu
6
mężowi. Wskazując, że leczenie onkologiczne związane jest nie tylko z farmakoterapią
zaleconą przez lekarza, ale również z podawaniem leków wspomagających,
poprawiających ogólną odporność organizmu, które są preparatami drogimi Sąd
Rejonowy uznał, że pomoc finansowa żony jest w takim przypadku konieczna i w pełni
uzasadniona.
Jednocześnie Sąd Rejonowy podkreślił, ze od czasu ustalenia obowiązku
alimentacyjnego powodów wobec córki po stronie pozwanej również nastąpiła zmiana
w postaci uzyskania przez nią możliwości zarobkowych. Pozwana jest pełnoletnia,
obecnie ma 24 lata. W okresie od lutego-marca 2005 roku kiedy ustalone zostały
alimenty na jej rzecz od rodziców do chwili orzekania w niniejszej sprawie pozwana
ukończyła dwa kierunki nauki w policealnej szkole dla dorosłych uzyskując
uprawnienia do pracy w zawodzie technik obsługi turystycznej oraz technik
hotelarstwa. Mimo posiadania tych uprawnień zawodowych do chwili obecnej nie
podjęła żadnej pracy. Szukała ona zatrudnienia jedynie podczas wakacji 2009 roku. Sąd
ten zaznaczył przy tym, że pozwana oba kierunki nauki kontynuowała w systemie
zaocznym, nie uniemożliwiającym jej poszukiwania zatrudnienia w okresie roku
szkolnego. Mimo ukończenia dwóch kierunków nauki i uzyskania w nich uprawnień
zawodowych pozwana podjęła naukę w kolejnym zawodzie, nié stanowiącym
kontynuacji żadnego z dotychczas zdobytych zawodów, tym razem już w systemie
dziennym. W ocenie Sądu Rejonowego decyzja ta jest całkowicie nieuzasadniona
ekonomicznie, a jej celem jest jedynie jak najdłuższe czerpanie korzyści z przedłużania
uprawnień alimentacyjnych. Sąd ten uznał, że obecnie, po zaliczeniu już 3/4 nauki
zawodu fryzjerstwa (koniec nauki przypada na czerwiec 2010 roku) pozwana
niewątpliwie
mogłaby
przynajmniej
w
jakimś
zakresie,
choćby
dorywczo
wykorzystywać zdobyte umiejętności świadcząc usługi w tym zakresie.
Sąd Rejonowy podkreślił, iż zamiar podwyższenia kwalifikacji zawodowych
przez pełnoletnie dziecko pracujące zawodowo nie zawsze rodzi obowiązek
dostarczania mu środków utrzymania przez rodziców. Istotne znaczenia ma bowiem to,
czy dotychczasowe przygotowanie zawodowe i nabyte wcześniej kwalifikacje
7
pozwalają w pełni na samodzielne, regularne zarobkowanie, a więc na pokrycie
własnych środków utrzymania.
Pozwana uzyskała zaś uprawnienia zawodowe w dwóch atrakcyjnych zawodach.
Chęć kontynuowania nauki w trzecim zawodzie może służyć oczywiście podniesieniu
jej kwalifikacji zawodowych, jednak, w ocenie Sądu Rejonowego, pozwana jako osoba
dorosła, podejmując decyzję o rozpoczęciu tej nauki powinna liczyć się z koniecznością
samodzielnego utrzymania się.
W konsekwencji Sąd Rejonowy uznał, że pozwana jest w stanie utrzymać się
samodzielnie.
Jako podstawę prawną swego rozstrzygnięcia Sąd Rejonowy wskazał art. 138
k.r.o. w zw. z art. 133 § 1 i 3 k.r.o.
O kosztach procesu Sąd ten orzekł na mocy art. 98 k.p.c.
, Apelację od powyższego wyroku złożyła pozwana, zaskarżając go w całości i
zarzucając mu:
1.
Obrazę
przepisów
postępowania
cywilnego
mającą
postać
nieustosunkowania się Sądu pierwszej instancji do zawnioskowanego w pkt.
2 odpowiedzi na pozew wniosku dowodowego mającego postać wysłuchania
stron,
2. Błąd w ustaleniach faktycznych będący podstawą orzeczenia polegający na
nieustaleniu przez Sąd pierwszej instancji rzeczywistej sytuacji majątkowej stron,
3. Nieuwzględnieniu przez Sąd pierwszej instancji okoliczności istotnej dla
prawidłowego rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy mającej postać faktu, iż K.
S. posiada stałą pracę na terenie Wielkiej Brytanii skąd otrzymuje wynagrodzenie,
4. Nieuwzględnieniu przez Sąd pierwszej instancji okoliczności istotnej dla
prawidłowego rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy mającej postać faktu, iż
strona powodowa od trzech lat zalega z obowiązkiem alimentacyjnym w stosunku
do pozwanej Joanny S.,
8
5. Nieuwzględnieniu przez Sąd pierwszej instancji okoliczności istotnej dla
prawidłowego rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy mającej postać faktu, iż
wbrew twierdzeniom strony powodowej pieniądze wysyłane do Polski nie były
przekazywane pozwanej, a służyły spłacie rachunków związanych z utrzymaniem
mieszkania należącego do M. i K. S.,
6. Nieuwzględnieniu przez Sąd pierwszej instancji okoliczności istotnej dla
prawidłowego rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy mającej postać faktu, iż
Adam S. posiada miejsce zatrudnienia, z którego otrzymuje wynagrodzenie i
pomaga w utrzymaniu gospodarstw rodzinnego M. S.,
7. Nieuwzględnieniu przez Sąd pierwszej instancji okoliczności istotnej dla
prawidłowego rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy mającej postać faktu, iż
strona powodowa wynajmuje na terenie Rzeczypospolitej Polskiej mieszkanie
położone przy ul. Świętojańskiej 19/18 w Białymstoku.
Wskazując na powyższe wniosła o:
1. Uchylenie zaskarżonego orzeczenia
2. Przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu
3. Rozstrzygnięcie o kosztach postępowania według norm prawem
przepisanych.
Powodowie M. S. i K. S. wnieśli o oddalenie apelacji pozwanej i zasądzenie od
pozwanej na rzecz powodów kosztów procesu za II instancję przy uwzględnieniu
kosztów zastępstwa procesowego.
Sąd Okręgowy zważył, co następuje:
Apelacja nie zasługuje na uwzględnienie.
9
Sąd Rejonowy poczynił w przedmiotowej sprawie prawidłowe ustalenia
faktyczne i prawne.
Zgodzić należy się z Sądem pierwszej instancji, iż w okolicznościach niniejszej
sprawy zaistniały przesłanki do ustalenia ustania obowiązku alimentacyjnego powodów
wobec pozwanej.
Przepis art. 138 k.r.o. przewiduje, iż w razie zmiany stosunków można żądać
zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego.
Zmiana stosunków może doprowadzić nie tylko do zmiany wysokości (podwyższenia
lub obniżenia) obowiązku alimentacyjnego, ale i do jego wygaśnięcia. Szczególnym
przykładem zmiany stosunków w rozumieniu art. 138 k.r.o. jest wygaśnięcie obowiązku
alimentacyjnego
wobec
dziecka
wskutek
osiągnięcia
przezeń
zdolności
do
samodzielnego utrzymywania się, co najczęściej łączy się z możliwością podjęcia pracy
zarobkowej (art. 133 § 1 k.r.o.). Pamiętać jednak należy, iż uzyskania przez dziecko
zdolności do samodzielnego utrzymania się nie można utożsamiać z osiągnięciem przez
nie pełnoletności. Przekroczenie przez dziecko progu pełnoletności nie powoduje
wygaśnięcia obowiązku alimentacyjnego jego rodziców. Zdolność dziecka do
samodzielnego utrzymywania się może nastąpić zarówno przed, jak i po osiągnięciu
pełnoletności i to owa zdolność, a nie wiek dziecka, jest kryterium decydującym o
wygaśnięciu obowiązku alimentacyjnego rodziców. Ponadto rodzic może zwolnić się z
obowiązku alimentacyjnego względem dorosłego nieusamodzielnionego ekonomicznie
dziecka, jeżeli jego wykonywanie jest połączone z nadmiernym dla niego uszczerbkiem
lub jeśli dziecko nie dokłada starań w celu uzyskania możności samodzielnego
utrzymania (art. 133 § 3 k.r.o.).
W świetle zebranego w sprawie materiału dowodowego nie może budzić
wątpliwości stanowisko Sądu Rejonowego, iż od czasu ustalenia obowiązku
alimentacyjnego powodów wobec pozwanej, po stronie tej ostatniej nastąpiła zmiana w
postaci uzyskania przez nią możliwości zarobkowych. Jak słusznie zauważył Sąd
pierwszej instancji, pozwana w czerwcu 2007 roku uzyskała zawód technika obsługi
turystycznej, zaś w czerwcu 2009 roku zdobyła uprawnienia w zawodzie technik
10
hotelarstwa. Jednocześnie pozwana podjęła naukę w kierunku - technik usług
fryzjerskich, którą kontynuowała na etapie postępowania przed Sądem pierwszej
instancji, a którą ukończyła na etapie postępowania apelacyjnego (k. 179, 223). Z
informacji uzyskanych od Dyrektora Szkół Zawodowych w B. wynika, iż pozwana
może podjąć pracę w zawodzie technik usług fryzjerskich (k. 179). Obecnie pozwana
ma zatem uprawnienia do wykonywania nie dwóch, ale trzech zawodów. Mimo
posiadania tych uprawnień pozwana nie podjęła żadnej pracy. Jej aktywność w
poszukiwaniu zatrudnienia ograniczyła się do kilku miesięcy (k. 148 - 150) pomimo, że
jak słusznie zauważył Sąd Rejonowy, kontynuowanie nauki w różnych kierunkach w
systemie zaocznym, umożliwiało jej podjęcie zatrudnienia. Wskazać przy tym należy,
iż same trudności w znalezieniu pracy przez dziecko, które posiada przygotowanie
zawodowe i do tego w trzech kierunkach, nie mogą uzasadniać obciążenia jego
rodziców obowiązkiem alimentacyjnym. Nie można bowiem przerzucać na rodziców
konsekwencji dokonywania przez dziecko niewłaściwego wyboru zawodu, czy
kierunku wykształcenia, w szczególności wówczas, gdy rodzic nie miał żadnego
wpływu na ten wybór. Pozwana musi ponieść odpowiedzialność za dokonany wybór.
Przyjęcie stanowiska, iż rodzice zobowiązani są do alimentowania dziecka
posiadającego przygotowanie do wykonywania określonego zawodu, tylko dlatego, że
nie może ono znaleźć pracy, jest nieuzasadnione.
Podkreślenia przy tym wymaga, iż po stronie pozwanej nie istnieją żadne
przeszkody natury zdrowotnej do podjęcia pracy zarobkowej. Pozwana dołączyła
wprawdzie zaświadczenia o posiadanych schorzeniach (k. 152 - 154), a nawet
zawiadomienie
o
posiedzeniu
Miejskiego
Zespołu
do
Spraw
Orzekania
o
Niepełnosprawności w Białymstoku, na którym miał być rozpoznany wniosek
pozwanej o wydanie orzeczenia o stopniu niepełnosprawności (k. 155). Do dnia
zamknięcia rozprawy przed Sądem Okręgowym nie przedłożyła jednak decyzji o
uznaniu jej za osobę niepełnosprawną. Złożone zaś przez nią dokumenty w żadnym
razie nie potwierdzają tego, iż pozwana nie może wykonywać jakiejkolwiek pracy, w
tym pracy w wyuczonych zawodach.
11
Jednocześnie podzielić należy ustalenia Sądu pierwszej instancji w przedmiocie
obecnej sytuacji majątkowej powodów. Ustalenia te znajdują bowiem oparcie w
zebranym w sprawie materiale dowodowym i nie zostały skutecznie podważone przez
pozwaną. W kontekście zarzutów pozwanej przypomnieć należy, iż Sąd czyni ustalenia
w oparciu o wszystkie zebrane w sprawie dowody. Dowód z przesłuchania stron jest
dowodem ostatecznym i przeprowadzanym w sytuacji, gdy po wyczerpaniu środków
dowodowych lub w ich braku powstały nie wyjaśnione fakty istotne dla rozstrzygnięcia
sprawy. Jeżeli zebrany w sprawie materiał dowodowy jest wystarczający do
poczynienia ustaleń faktycznych, Sąd nie jest zobligowany do przeprowadzania
dowodu z przesłuchania stron. Wskazać przy tym należy, iż w niniejszej sprawie to
pozwana nie stawiała się na rozprawy przed Sądem pierwszej instancji, nie stawiła się
też na rozprawę przed Sądem Okręgowym, co uniemożliwiło jej przesłuchanie. Z kolei
powódka M. S. nie została przesłuchana w trybie pomocy sądowej z uwagi na to, że nie
stawiła się na termin przesłuchania. W tym stanie rzeczy Sąd Okręgowy ostatecznie
odstąpił od przesłuchania stron.
Zebrany w sprawie materiał dowodowy nie pozostawia wątpliwości, iż od daty
ostatniego orzekania w przedmiocie alimentów zwiększyły się potrzeby powoda K. S.,
albowiem stan jego zdrowia uległ znacznemu pogorszeniu. Powód K. S. cierpi bowiem
na schorzenia onkologiczne, a choroba jest już na etapie przerzutów do innych
organów. Choroba powoda, jak słusznie podkreślił Sąd Rejonowy, pociąga za sobą
znaczne wydatki, gdyż wymaga nie tylko leków zleconych przez lekarza, ale także
leków wspomagających, poprawiających odporność. Od czerwca 2009 roku powód
mieszka i leczy się w Białymstoku. Powódka M. S. mieszka i pracuje w Anglii.
Uzyskuje jednak niskie dochody. W świetle tego, że powód od lipca 2009 roku
przebywa na zwolnieniu lekarskim, za gołosłowne należy uznać twierdzenia pozwanej,
iż powód K. S. nadal otrzymuje wynagrodzenie za pracę. Tożsamą ocenę należy
odnieść do twierdzeń w przedmiocie otrzymywania wynagrodzenia przez syna
powodów, czy też osiągania zysków przez powodów z najmu mieszkania.
12
Uznać zatem należy, iż sytuacja materialna powodów jest nie najlepsza. Sąd
Okręgowy miał na względzie to, iż rodzice zobowiązani są do dzielenia się z dzieckiem
nawet najmniejszymi dochodami, ale pamiętać należy, iż odnosi się do sytuacji, kiedy
dziecko nie jest zdolne do samodzielnego zaspokojenia swoich usprawiedliwionych
potrzeb. W niniejszej sprawie, jak wskazano powyżej, sytuacja taka nie ma jednak
miejsca.
Końcowo należy nadmienić, iż sam fakt nie regulowania przez rodziców
zobowiązań alimentacyjnych względem dziecka, nie może przesądzać o dalszym
trwaniu tego obowiązku.
Z tych względów, apelacja jako pozbawiona uzasadnionych zarzutów podlegała
oddaleniu na mocy art. 385 k.p.c.
O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono w myśl art. 98 § 1 i 2 k.p.c,
ustalając wysokość kosztów zastępstwa procesowego powodów w postępowaniu
odwoławczym w oparciu o § 7 ust. 1 pkt 1 z zw. z § 13 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenia
Ministra Sprawiedliwości z dnia z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za
czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej
pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. z 2002 roku, Nr 163, poz. 1348 ze zm.).