PROGRAMY I METODY WSPOMAGAJĄCE PRACĘ

PROGRAMY I METODY WSPOMAGAJĄCE PRACĘ
DYDAKTYCZNO-WYCHOWAWCZĄ
W SAMORZĄDOWYM PRZEDSZKOLU
W STARYCH PIEŚCIROGACH
,,Dziecięca matematyka” Prof. E. Gruszczyk – Kolczyńskiej
Ta metoda jest jedną z form aktywizujących, dostarczających dziecku wiedzę matematyczną,
w sposób zabawowy i twórczy. Treść dostosowana do wieku i poziomu rozwoju umysłowego
dzieci 3-6 letnich. Poza treningiem liczenia i przeliczania, dziecko uczy się schematu własnego
ciała, nabywa orientacji w terenie oraz przestrzeni, uczy się konstruowania gier-ściganek.
Metoda Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne
Według tej metody ruch jest czynnikiem rozwoju i środkiem terapii. Twórcy ruchu
rozwijającego uznali za najważniejsze: potrzebę ekspresji, odprężenia i potrzebę tworzenia.
W tej metodzie wyróżnia się kilka kategorii ruchu: ruch prowadzący do poznania własnego
ciała, ruch kształtujący związek jednostki z otoczeniem fizycznym, ruch wiodący
do wytworzenia się związku z drugim człowiekiem oraz z grupą, ruch kreatywny.
Metoda W. Sherborne, poprawiająca komunikację dzieci z otoczeniem poprzez język ciała
i ruchu.
Metoda Dobrego Startu Marty Bogdanowicz
Jej założeniem jest jednoczesne rozwijanie funkcji językowych i funkcji spostrzeżeniowych:
wzrokowych, słuchowych, dotykowych, kinestetycznych i motorycznych oraz współdziałania
między tymi funkcjami, czyli integracji percepcyjno-motorycznej. Metoda dobrego startu
wszechstronnie oddziaływuje na rozwój psychomotoryczny dziecka i ułatwia naukę czytania
i pisania. Może być wykorzystywana w pracy z dziećmi prawidłowo rozwijającymi się w celu
stymulowania rozwoju, jak i z dziećmi o zaburzonym rozwoju w celu rehabilitacji zaburzeń.
Metoda spełnia również rolę profilaktyczną. Zapobiega występowaniu dysleksji rozwojowych,
czyli specyficznych trudności w czytaniu i pisaniu, a tym samym niepowodzeniom szkolnym.
Elementem uatrakcyjniającym zajęcia są odpowiednio dobrane do ćwiczeń piosenki o tematyce
dziecięcej.
Metoda gimnastyki twórczej (ekspresyjnej) Rudolfa Labana
To improwizacja ruchowa bez pokazania wzorca ruchu przez nauczyciela. Ważną rolę odgrywa
tu inwencja twórcza ćwiczących, ich pomysłowość, fantazja doświadczenie ruchowe.
W metodzie tej posługuje się różnymi formami ruchu, takimi jak: odkrywanie, naśladowanie,
inscenizacja, gimnastyka wykorzystująca ruch naturalny, pantomima, ćwiczenia muzycznoruchowe, taniec, opowieść ruchowa, itp. Nauczyciel staje się współuczestnikiem
i współpartnerem zabaw. Metoda ruchowa ekspresji twórczej daje możliwość rozwijania się
w zakresie między innymi: wyczucia własnego ciała, wyczucia przestrzeni, wyczucia ciężaru
ciała (siły), doskonaleniu płynności ruchu, w zakresie kształtowania umiejętności współdziałania
z partnerem lub grupą.
Metoda twórczego ruchu Carla Orfa
Polega na twórczym obcowaniu z muzyką realizującym się w różnych formach ruchu: tańcu,
śpiewie, mowie, grze na instrumentach, pantomimie. Twórca tej metody wyszedł z założenia,
iż ćwiczenie gimnastyczne należy rozwijać w ścisłej korelacji z kulturą rytmiczno - muzyczną
1
oraz kulturą słowa. Głównym celem i zadaniem metody jest wyzwolenie u dzieci tendencji
do samoekspresji i rozwijania inwencji twórczej (zwłaszcza w powiązaniu muzyki z ruchem).
Zarówno muzyka jak i ruch oraz żywe słowo przenikają się wzajemnie, przy czym
w konkretnych ćwiczeniach dominuje zwykle jeden z wymienionych elementów. Tworzenie,
odtwarzanie i słuchanie stanowią integralną całość, a rozumiana w ten sposób aktywność
muzyczna jest instrumentem twórczego rozwoju. Nie ma w metodzie Orffa miejsca dla bierności,
gdyż by naprawdę zrozumieć i odczuć sens jego idei, należy samemu aktywnie uczestniczy
we wspólnym działaniu.
Metoda aktywnego słuchania muzyki Bati Strauss
Istotą tej metody jest chęć przybliżenia dzieciom muzyki klasycznej poprzez tzw. "aktywne
słuchanie". Polega ono na wykonywaniu prostych układów rytmiczno - tanecznych
proponowanych przez nauczyciela. W przypadku dzieci młodszych są to ruchy ilustrujące krótkie
opowiadanie związane z każdym utworem muzycznym. Zabawy rytmiczne są pierwszym etapem
przygotowującym do wprowadzenia instrumentów perkusyjnych, z którymi dziecko
ma możliwość aktywnego uczestniczenia w utworze muzycznym jako współwykonawca
lub dyrygent.
Metoda Pedagogiki Zabawy ,,KLANZA”
W pedagogice zabawy bardzo istotne jest to, iż z repertuaru tradycyjnych zabaw wybiera się
tylko te, które nie stwarzają napięcia powodowanego nadmierną rywalizacją i nie ośmieszają jej
uczestników. Proponowane zabawy sprzyjają aktywności wszystkich członków grupy. Metoda ta
posługuje się różnymi środkami, takimi jak: gest, ruch, taniec, malowanie, dotyk, dźwięk,
odgrywanie ról, pantomima. Sytuacje stwarzane w trakcie zabawy uczą dzieci wypowiadania
swoich uczuć na forum publicznym i poszanowania uczuć innych. Pomagają także dostrzec
wartość i różnorodność członków grupy wynikającą z ich dotychczasowych doświadczeń,
zdolności, umiejętności, wrażliwości, wyobraźni czy wiedzy.
Drama
Metoda proponuje dzieciom zabawę ruchową w połączeniu z działaniami teatralnymi.
Za najlepszy materiał dla tej metody uznaje się kreatywność, otwartość dziecka i jego
spontaniczność. Wg dramy każdy pomysł jest dobry i wykorzystywany. Elastyczność dramy
pozwala na poprowadzenie każdego typu zajęć zgodnie z jej założeniami.
Kinezjologia Edukacyjna Paula Dennisona
Polega na wykonywaniu zestawów ćwiczeń pomagających między innymi dzieciom mającym
trudności z czytaniem, pisaniem, z zapamiętywaniem, a także z nawiązywaniem kontaktów
z otoczeniem, wspiera układ odpornościowy. Metoda ta pobudza do rozwoju zablokowane
wcześniej wskutek stresu, chorób lub błędów wychowawczych możliwości fizyczne intelektualne
i psychice.
Ogólnopolski Program Edukacji Zdrowotnej Akademia AQUAFRESH
Polega na uczeniu dzieci mycia ząbków po każdym posiłku już od pierwszych lat życia, a także
budowania świadomości potrzeby utrzymania jamy ustnej w odpowiedniej higienie , która jest
niezbędnym warunkiem w powodzeniu działań profilaktycznych, aby poprzez działania
edukacyjne wytwarzać w nich potrzebę dbania o higienę jamy ustnej, a w konsekwencji
zmniejszyć tak poważny problem, jakim jest próchnica.
2

Programy aktywności –Świadomość Ciała, Kontakt i Komunikacja Marianna Knill ,
Christopher Knill.
Podstawą jest to, że dziecku jest dane inne niż do tej pory zaplanowane i systematyczne,
doświadczenie ruchów takich jak: naciskanie i kulanie przedmiotów, obracanie ich, pocieranie
ich, przekładanie różnych rzeczy z ręki do ręki itp. Dziecko musi być świadome
wykorzystywania swoich rąk, nóg, ust, ramion, stóp i całego swojego ciała podczas używania ich
w tak prostych czynnościach jak jedzenie i ubieranie oraz podczas zabawy i w komunikacji
z innymi.
3