Projekt uchwały w sprawie nadania nazwy skwerowi położonemu w

UCHWAŁA NR
/2014
RADY MIEJSKIEJ W RADZYMINIE
z dnia ….. czerwca 2014 r.
w sprawie nadania nazwy skwerowi położonemu w mieście Radzymin.
Na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 13 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie
gminnym (Dz. U. z 2013 r. poz. 594 z późn. zm.), Rada Miejska w Radzyminie uchwala, co
następuje:
§ 1.
1. Skwerowi, położonemu na działce ewidencyjnej nr 100, obręb 03-03 Radzymin,
nadaje się nazwę Skwer im. Isaaca Bashevisa Singera. Zapis skrócony nazwy skweru:
Skwer im. I.B. Singera.
2. Lokalizacja skweru przedstawiona została na mapie stanowiącej załącznik nr 1 do
niniejszej uchwały.
§ 2.
Wykonanie uchwały powierza się Burmistrzowi Radzymina.
§ 3.
Uchwała wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia w Dzienniku
Urzędowym Województwa Mazowieckiego.
Uzasadnienie
do Uchwały Nr /2014 Rady Miejskiej w Radzyminie z dnia ……. czerwca 2014 r.
w sprawie nadania nazwy skwerowi położonemu w mieście Radzymin.
Nadanie nazwy skwerowi Isaaca Bashevisa Singera, położonemu na działce
oznaczonej w ewidencji nr 100 w obrębie 03-03 Radzymin w rejonie ronda Gen. Józefa
Hallera, ma na celu upamiętnienie laureata literackiej nagrody Nobla mieszkającego
w okresie dzieciństwa w Radzyminie.
Isaac Bashevis Singer (1904-1991)
Isaac Bashevis Singer, wybitny powieściopisarz żydowski, laureat literackiej Nagrody
Nobla, urodził się 14 lipca 1904 roku w Leoncinie pod Warszawą jako Icchak Zynger.
Wywodził się z rabinackiej rodziny. Większość swoich utworów napisał w języku jidysz.
Duża część jego twórczości związana jest ze wspomnieniami z Polski, którą opuścił przed
II wojną światową. Zmarł 27 lipca 1991 roku w Miami na Florydzie.
W 1907 roku rodzina Singera przeprowadziła się do Radzymina, gdzie jego ojciec
został kierownikiem miejscowej jesziwy. W książce „Miłość i wygnanie” są fragmenty
związane z jego pobytem w naszym mieście. Mieszkał tu jednak krótko. Już w 1908 roku, po
pożarze jesziwy, rodzina przeprowadziła się do Warszawy i zamieszkała na ulicy
Krochmalnej 10, gdzie ojciec Singera objął nieoficjalnie urząd rabina miejscowej gminy
żydowskiej.
W 1917 r. Singer wraz z matką i młodszym bratem Mosze przeprowadzili się
do Biłgoraja, rodzinnego miasta matki.
W 1921 r. Singer wrócił do Warszawy, gdzie wstąpił do Seminarium Rabinicznego
Takemoni, jednak wkrótce zrezygnował z nauki i powrócił do Biłgoraja.
W 1923 r. rozpoczął w Warszawie pracę, jako korektor w czasopiśmie „Literarische
Bleter”,w literackim tygodniku wydawanym w języku jidysz. Na łamach tego czasopisma
zadebiutował w 1925 roku opowiadaniem „Na starość”. W tym samym roku opowiadanie
zdobyło nagrodę pisma, w którym zostało opublikowane. Singer zaczął pisać pod
pseudonimem Icchok Baszewis, który został utworzony od żydowskiej wersji imienia Izaak
oraz imienia matki, Baszewy. Nazwisko zostało następnie dostosowane do warunków
amerykańskich, zmieniając się na Isaac Bashevis Singer.
Jego utwory pojawiały się także w czasopismach „Di jidisze welt” i „A mol In a jojwl”
oraz dziennikach „Hajnt” i „Undzer ekspres”.
W 1932 razem z Aronem Cejtlinem zaczął redagować efemeryczne pismo w języku
jidysz „Globus”. W nim opublikowano pierwszą powieść „Szatan w Goraju”, która
ukazywała się w odcinkach w latach 1933-1934. W formie książkowej została wydana w roku
1935, Jest to jedyna powieść Baszewisa wydana przed wojną w Polsce.
W 1935 roku Singer opuścił Warszawę. W ślad za bratem wyemigrował do Nowego
Jorku. Tam powstały jego najsłynniejsze powieści: „Sztukmistrz z Lublina”, „Spuścizna”,
„Szosa”, „Dwór”. Jeszcze w tym samym roku rozpoczął pracę w żydowskim dzienniku
„Forwerts”.
W 1964 roku Baszewis został członkiem Amerykańskiego Instytutu Sztuki i Literatury.
Isaac Bashevis Singer był wielokrotnie nagradzany i odznaczany. W 1970 roku zdobył
prestiżową nagrodę National Book Award za twórczość dla dzieci. Po raz drugi, ale już
za całokształt twórczości, nagrodę tę otrzymał 1974 roku.
W 1975 roku otrzymał tytuł doktora honorius causa Uniwersytetu Hebrajskiego
w Jerozolimie.
Rok 1978 przyniósł mu literacką Nagrodę Nobla. Jak dotąd jest to pierwszy i jedyny
pisarz spośród twórców w języku jidysz, który otrzymał tę nagrodę.
Twórczość
Pisarz wydał kilkanaście powieści i zbiorów opowiadań, część w oryginale jako Icchok
Baszewis, resztę w przekładach na język angielski. W obszernym dorobku szczególne miejsce
zajmują opowiadania. Zdaniem krytyki w nich najpełniej objawia się narratorskie mistrzostwo
pisarza. Szczególny rozgłos zyskały opowiadania utrzymane w tonie ludowej baśni, gdzie
rzeczywistość miesza się z fantazją, tradycja z nowoczesnością, bluźnierstwo z głęboką wiarą,
makabra z humorem, dobro ze złem, a ludzie żyją w niezwykłym świecie rządzonym pozornie
przez zjawiska nadprzyrodzone.
Duża część jego twórczości wiąże się z wspomnieniami z Polski. Odtwarzał zaginiony,
żydowski świat z czasów przedwojennych. Źródło weny literackiej Singera często przypisuje
się Biłgorajowi i warszawskiej ulicy Krochmalnej.
Ostatnie lata życia
Przez ostanie lata życia cierpiał na chorobę, która wiązała się z zanikami pamięci.
A przecież żył pamięcią (…). Kiedy ją stracił, odszedł.
Isaac Bashevis Singer zmarł 24 lipca 1991 roku w Miami na Florydzie. Miał 87 lat.
(Źródło internetowe:http://teatrnn.pl/leksykon/node/1956/isaac_bashevis_singer,
http://pl.wikipedia.org/wiki/Isaac_Bahavis-Singer)