Ściągnij biuletyn w postaci pliku

Wielkopolska Okręgowa Izba
Inżynierów Budownictwa (WOIIB)
61-712 Poznań, ul. H. Wieniawskiego 5/9
Sekretariat tel. 0-61 - 854-20-10
fax 0-61 - 854-20-11
OKK tel. 0-61 - 854-20-20
tel./fax 0-61 - 854-20-21
ROZ, OSD tel. 0-61 - 854-20-13
Sprawy członkowskie tel. 0-61 - 854-20-14
e-mail:[email protected]
www.wkp.piib.org.pl
Biuro Izby czynne:
poniedziałek 13.00-16.00
wtorek, środa, czwartek 11.00-15.00
piątek 9.00-13.00
Delegatury terenowe WOIIB
Kalisz, ul. Rumińskiego 2 (pok. 204)
tel.0-62 - 757 11 58
[email protected]
czynna: poniedziałek 8.00-13.00
wtorek, czwartek 12.00-17.00
Konin, ul. Mickiewicza 17
tel. 0-63 - 242 86 98
[email protected]
czynna: poniedziałek, wtorek, piątek 11.00-16.00
Leszno, ul. Sikorskiego 9 a (pok. 8)
tel. 0-65 - 520 70 75
[email protected]
czynna: poniedziałek, wtorek,
czwartek 11.00-16.00
Piła, ul. Browarna 19 (pok. 281)
tel. 0-67 - 215 50 38
[email protected]
czynna: poniedziałek 13.00-17.00
wtorek 11.00-17.00, czwartek 13.00-16.00
Gniezno, ul. Tumska 15 (pok. 7)
tel.0-61 426 51 30
[email protected]
czynna: poniedziałek, piątek 12.00-18.00
czwartek 14.00-18.00
Dyżury w siedzibie WOIIB
Dom Technika, ul. Wieniawskiego 5/9,
Wiceprzewodniczący Rady Wielkopolskiej OIIB
dr inż. Jacek Skarżewski
w każdy poniedziałek
w godz. 14.00-16.00, pok. 03
mgr inż. Danuta Gawęcka
w każdy czwartek
w godz. 15.00-16.00, pok. 03
Przewodniczący Okręgowej Komisji
Kwalifikacyjnej - dr inż. Daniel Pawlicki
we wtorki w godz. 13.00-14.00, pok. 209
Rzecznik Odpowiedzialności Zawodowej
mgr inż. Jerzy Tykociński
we wtorki w godz. 13.00-15.00, pok. 207
Ośrodek Informacji Technicznej
61-712 Poznań, ul. Wieniawskiego 5/9
pok. 312, tel. 0-61 - 854-20-12
Godziny otwarcia: poniedziałek 10.00-16.00
środa, piątek 9.00-15.00
ISSN 1732-4289
Szanowne Koleżanki!
Szanowni Koledzy!
27 marca 2007 roku odbędzie się VI Zjazd Sprawozdawczy Wielkopolskiej Okręgowej Izby Inżynierów Budownictwa wieńczący pierwszy rok działalności naszego samorządu zawodowego II Kadencji, który dokona podsumowania i oceny naszej pracy. Program Zjazdu umieściliśmy w bieżącym Biuletynie.
Oddajemy do Państwa dyspozycji pierwszy numer Biuletynu w 2007 roku,
w którym zaznaczyliśmy swoją obecność zarówno na Targach „BUDMA 2007”,
jak i na Nadzwyczajnym Zjeździe Polskiej Izby Inżynierów Budownictwa.
Wypada podkreślić sukces współorganizowanych przez naszą Izbę Dni Inżyniera Budownictwa na Targach „BUDMA 2007”. Wysoka frekwencja i duże zainteresowaniem Salonem projektantów i Salonem wykonawców w ramach tzw. warsztatów znalazło uznanie w ocenie gospodarzy, czyli Międzynarodowych Targów Poznańskich. Przyjęta przez WOIIB i MTP formuła zaproszenia wszystkich członków
PIIB poprzez wkładkę do Inżyniera Budownictwa zdała w pełni egzamin. Na Targach „BUDMA 2007” Izba po raz pierwszy zorganizowała swoje stoisko informacyjne, które spotkało się z dużym zainteresowaniem zwiedzających. Relację z Targów „BUDMA 2007” znajdziecie Państwo na kolejnych stronach Biuletynu.
Pragnę poinformować Państwa, że uchwałą Nadzwyczajnego Zjazdu PIIB przyjęto do stosowania znowelizowany i poszerzony tematycznie Kodeks etyki zawodowej członków Polskiej Izby Inżynierów Budownictwa. Pełny tekst tego dokumentu przedstawiamy na łamach naszego Biuletynu.
Na przełomie listopada i grudnia 2006 r. byliśmy z pierwszą zagraniczną wizytą we Francji w Federacji BTP, co winno zaowocować dalszym rozszerzeniem
kontaktów w następnych latach. Sprawozdanie i wnioski wynikające z tej wizyty
znajdą Państwo wewnątrz tego numeru Biuletynu.
Jako Wielkopolska Okręgowa Izba Inżynierów Budownictwa znajdujemy się
w czołówce krajowej co do ilości nadanych uprawnień budowlanych. Wykaz osób,
które te uprawnienia zdobyły w czasie ostatniej sesji pozwoli czytelnikom uzmysłowić sobie, jak dużą ilość kandydatów przygotowujemy do egzaminów, po zdaniu których inżynierowie mogą być naszymi członkami.
Nowością w zakresie informacji o szkoleniach jest przedstawienie Państwu
programu obejmującego cały 2007 r., co niewątpliwie ułatwi możliwość zgłoszenia się na konkretny kurs czy wykład. Pragnę zachęcić wszystkich członków
Wielkopolskiej Okręgowej Izby Inżynierów Budownictwa do zapoznania się z treścią informacji i artykułów ujętych w niniejszym Biuletynie.
Jednocześnie informujemy, że z dniem 1 stycznia 2007 r. utworzyliśmy, na podstawie uchwały Rady WOIIB, piątą delegaturę z siedzibą w Gnieźnie. Obejmuje ona
terytorialnie powiaty gnieźnieński i wrzesiński, co niewątpliwie ułatwi kontakt członków z tego terenu z organami Izby.
Z koleżeńskim pozdrowieniem.
Przewodniczący Rady WOIIB
Jerzy Stroński
Szanowni Państwo!
Od strony 28 Biuletynu prezentujemy propozycję szkoleń na 2007 rok
adresowanych do członków Wielkopolskiej Okręgowej Izby Inżynierów Budownictwa. Mamy nadzieję, że przedstawiony układ szkoleń z wyróżnieniem
branż, a także miejsca, prowadzących, pozwoli Państwu znaleźć interesujące
szkolenia dla własnych potrzeb zawodowych. Przypominamy, że zgłoszenie
należy przesłać wg zamieszczonego wzoru najpóźniej 4 tygodnie przed terminem szkolenia.
W dalszej części przedstawiamy Informację o kursach organizowanych od
kwietnia do czerwca 2007 roku przez CUTOB-PZITB w Poznaniu.
Szanowni Państwo!
SPIS TREŚCI
P
rzekazujemy Państwu do wypełnienia Formularz Informacyjny dotyczący aktualizacji/uzupełnienia Państwa danych.
Mamy nadzieję i liczymy na to, że wypełniając ten dokument przekażą nam
Państwo, bardzo dla nas ważne informacje, które posłużą do opracowania takiej
formy kontaktu pomiędzy Państwem a Izbą, z którego będziecie mogli być Państwo zadowoleni i czerpać korzyści w swojej pracy zawodowej.
Formularz Informacyjny ma za zadanie:
• uaktualnić Państwa dane, których część już mamy, jednak które okresowo
mogły się zmienić, jak np. zmiana adresu do korespondencji,
• dostarczyć nowych istotnych informacji, które pozwolą nam przekazywać szybko i na bieżąco kierując do każdego z Państwa ważnych informacji, komunikatów czy propozycji np. specjalistycznych szkoleń,
• podjąć przez Izbę decyzję (w zależności od skali zainteresowania) o zakupie
kosztownego portalu umożliwiającego jej członkom korzystanie z bezpośredniego i bezpłatnego dostępu do norm.
Korzyści z otrzymanych informacji:
Znając obszar, w którym Państwo w szczególności zawodowo jesteście aktywni i zawężając go jak najbliżej, w tym wypadku do powiatu oraz wiedząc jaki jest
Państwa zakres działalności zawodowej (projektowanie, wykonawstwo, nadzór,
rzeczoznawstwo itd.). Dzięki posiadanemu adresowi e-mailowemu, możemy w sposób bardzo szybki i bezpośrednio tematycznie z Państwa działalnością związanym, przekazać istotne komunikaty o szkoleniach, czy ważnych w tym obszarze
wydarzeniach budowlanych, chroniąc jednocześnie Państwa przed zalewem niepotrzebnych i zbędnych informacji.
Ponadto, wyrażenie pisemnej zgody każdego z Państwa na umieszczenie jego
nazwiska i danych kontaktowych na odpowiedniej liście osób o danej specjalności zawodowej może bardzo wzbogacić Państwa o dodatkowe oferty pracy, zleceń
i kontakty. Częstym jest bowiem, że to w Izbie właśnie, zainteresowani szukają
osób o odpowiedniej specjalności celem zawarcia umowy o pracę czy umowy zlecenia na wykonanie robót. Pierwsza tego typu lista już funkcjonuje na naszej
stronie i przynosi korzyści obu zainteresowanym stronom. Bycie na tego typu
liście jest naturalnie z Państwa strony dobrowolne. Możecie Państwo odpowiednią
rubrykę wypełnić lub nie.
Korzystanie ze swobodnego i bezpłatnego dostępu do norm jest korzyścią
której nie trzeba tłumaczyć.
Z poważaniem
W imieniu Rady WOIIB
Wiceprzewodnicząca WOIIB
Danuta Gawęcka
Szanowni Państwo!
Na stronie 5 Biuletynu przedstawiamy porządek obrad Zjazdu sprawozdawczego Wielkopolskiej Okręgowej Izby Inżynierów Budownictwa. Zjazd
rozpocznie swoje obrady 27 marca 2007 roku o godz. 10.00 w Centrum
Kongresowym Instytutu Ochrony Roślin w Poznaniu przy ul. Miczurina.
Z ŻYCIA IZBY
Sprawozdanie z wyjazdu Przedstawicieli
WOIIB do Francji
str. 4
Porządek obrad VI Zjazdu
Sprawozdawczego WOIIB
str. 5
Refleksje - BUDMA 2007
str. 6
Salony projektantów i wykonawców
- BUDMA 2007
str. 7
Jesienna sesja egzaminacyjna
str. 11
Wykaz osób, które uzyskały uprawnienia
budowlane
str. 13
FAKTY, WYDARZENIA, OPINIE
Informacja z Nadzwyczajnego Zjazdu
Polskiej Izby Inżynierów Budownictwa
str. 15
Kodeks zasad etyki zawodowej członków
Polskiej Izby Inżynierów Budownictwa
str. 16
Instalacje elektryczne i automatyka
w obiektach budowlanych
str. 18
KOMENTARZE
Bezpieczne użytkowanie instalacji
gazowych oraz przewodów
kominowych
Aktualne informacje
o gospodarce wodnej
Poznaniak twórcą najszybciej
wykonanego projektu magistrali
wodociągowej na kontynencie
afrykańskim
Plan szkoleń w 2007 roku
Informacja o kursach
str. 20
str. 24
str. 26
str. 28
str. 30
Biuletyn Wielkopolskiej
Okręgowej Izby Inżynierów
Budownictwa
Redaktor naczelny:
Mirosław Praszkowski
Rada Programowa:
Przewodniczący:
doc. dr inż. Marian Krzysztofiak
Z-ca przewodniczącego:
mgr inż. Wojciech Białek,
Sekretarz: inż. Jerzy Gawroniak,
Członek: mgr inż. Stefan Granatowicz,
Członek: mgr inż. Lech Grodzicki,
Członek: mgr inż. Tadeusz Łuka,
Członek: inż. Jan Wicorek.
Wydawca:
Wielkopolska Okręgowa Izba
Inżynierów Budownictwa
61-712 Poznań, ul. Wieniawskiego 5/9
tel. (061) 8538-038, 8538-019
Opracowanie graficzne i druk:
PPR „TONGRAF” w Pile
al. Wojska Polskiego 32-34,
tel. (067) 351-19-00
Okładka:
Ratusz Poznański;
Foto: M. Praszkowski
N
a zaproszenie Federacji Budownictwa i Prac Publicznych regionu Vosges we Francji, w dniach
29.11 – 2.12.2006 r. delegacja Wielkopolskiej
Okręgowej Izby Inżynierów Budownictwa przebywała z wizytą
roboczą zorganizowaną w ramach działania Zespołu ds. kontaktów zagranicznych. W skład delegacji wchodzili kol. kol.:
- Jerzy Stroński – przewodniczący Rady WOIIB,
- Marian Krzysztofiak – członek Prezydium Rady WOIIB,
- Robert Kaczmarek – członek WOIIB,
- Agnieszka Kończak – firma AG Consulting – pilot i tłumacz.
Celem wyjazdu była wzajemna prezentacja Federacji BTP
ze strony francuskiej i WOIIB ze strony polskiej oraz wymiana doświadczeń na temat budownictwa z drewna, w którym specjalizują się firmy z regionu Vosges.
Stronę francuską reprezentowali:
- Yvan Bove – Prezydent Federacji BTP,
- Daniel Virion – Wiceprezydent BTP,
- Gerard Demange – Dyrektor Biura
oraz czworo szefów firm budowlanych z regionu.
Federacja BTP mająca siedzibę w miejscowości Epinal
istnieje od 1905 roku; zrzesza ok. 3000 firm ze wszystkich
branż budownictwa, w których pracuje 11.650 osób, co stawia Federację na czołowym miejscu we Francji. Przynależność do Federacji nie jest obowiązkowa, jednak misja jaką
ona spełnia tj. obrona interesów firm z sektora budownictwa, potwierdzanie ich jakości ze znakiem „Qualibat” oraz
skuteczne zarządzanie zasobami ludzkimi powoduje, że
W trakcie spotkania.
uczestnictwo w jej działaniach obejmuje prawie wszystkie
przedsiębiorstwa budowlane w regionie.
Federacja BTP zarządza Centrum Szkolenia Zawodowego w Arches blisko Espinal, w którym kształci się 930 osób
we wszystkich branżach budownictwa. Na naukę do szkoły
kierują wyłącznie firmy działające w ramach BTP. Cykl szkolenia dzieli się na dwa stopnie tj. pierwszy tzw. podstawowy trwający dwa lata (po szkole podstawowej) i drugi również dwuletni jako kwalifikowany po ukończeniu podstawowego. Finansowanie szkoły w 70% pokrywa państwo, a w
30% Federacja BTP.
System czasowy szkoleń jest 3-tygodniowy i obejmuje
1 tydzień w szkole i 2 tygodnie w firmie na zmianę. W każdym z 95 departamentów we Francji istnieje taka Federacja
Budownictwa i Robót Publicznych BTP oraz 22 Federacje
Regionalne Budownictwa, 22 Federacje Regionalne Robót
Publicznych. Wizytowana przez nas Federacja obejmuje terenowo swoim zasięgiem cały region Vosges.
Na szczeblu krajowym istnieje Francuska Federacja Budownictwa – FFB oraz Federacja Narodowa Robót Publicznych będąca w stałym kontakcie z odpowiednimi przedstawicielami rządu.
Regionalne Federacje we Francji dysponują wspólną kasą
na płatne urlopy dla pracowników swoich firm. Urlop wynosi tam 5 tygodni. Pracownicy zrzeszeni w Federacji mają
preferencje podczas zatrudniania się.
Istnieje również wspólna kasa na emerytury, która obejmuje wszystkich pracowników łącznie z kadrą zarządzającą.
Składki emerytalne płacą firmy, ich wielkość jest zależna od
zatrudnienia. Wiek emerytalny we Francji to 60 lat.
Obowiązki Federacji wobec swoich członków mieszczą
się w ramach przedstawionego nam programu i obejmują:
- obronę interesów swoich członków,
- respektowanie praw pracowniczych,
- działanie w ramach obowiązujących aktów prawnych takich jak: kodeks konstrukcji i kodeksy branżowe, kodeks
urbanistyczny, kodeks środowiska, kodeks zamówień publicznych,
- udzielanie porad prawnych członkom,
- prowadzenie działalności informacyjnej dla członków,
- doradztwo w sprawie przetargów publicznych i norm technicznych,
- prowadzenie akcji promocyjnej dla zawodów budowlanych
w szkołach,
- egzekwowanie ubezpieczeń od firm na 10 lat.
PORZĄDEK OBRAD
VI Zjazdu Sprawozdawczego
Wielkopolskiej Okręgowej Izby
Inżynierów Budownictwa w Poznaniu
Centrum Kongresowe IOR przy ul. Miczurina w Poznaniu
– 27 marca 2007 r. godz. 10.00
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
Wizyta w zakładzie związanym
z budownictwem drewnianym.
Oprócz Centrum Szkoleniowego delegacja WOIIB zwiedziła 3 zakłady w miejscowości Gerardmer związane
z budownictwem drewnianym:
- fabrykę konstrukcji drewnianych CUNY Constructions
dla domków jednorodzinnych,
- tartak firmy CUNY – o bardzo ciekawym, w pełni skomputeryzowanym cyklu produkcyjnym,
- fabrykę konstrukcji drewnianych Charpente HOUOT dla
budownictwa użyteczności publicznej i budownictwa przemysłowego.
Bardzo ciekawa była prezentacja firmy Charpente HOUOT w postaci wizualizacji medialnej, w której szczegółowo przedstawiono organizację przedsiębiorstwa na bazie pełnego procesu budowlanego, a więc objęła ona marketing,
projektowanie, przygotowanie produkcji, prefabrykację elementów konstrukcyjnych oraz montaż na budowie. Przygotowanie prefabrykatów jest najbardziej czasochłonnym i rozpracowanym elementem tego procesu.
Podsumowując wizytę we Francji należy podkreślić, że
Federacja BTP z siedzibą w Espinal jest instytucją łączącą
elementy samorządu zawodowego dla osób fizycznych z organizacją zrzeszającą firmy, czyli osoby prawne. Jest też,
podobnie jak w przypadku WOIIB, jednostką całkowicie
samo-finansującą się. Jedynie w przypadku działalności szkoleniowej korzysta z pomocy państwa. Ciekawym jest też sposób finansowania urlopów i emerytur.
Szczególnie interesującym wydaje się prowadzenie szkolnictwa zawodowego. Z tych francuskich doświadczeń można
by było skorzystać przy reaktywacji polskiego szkolnictwa
zawodowego, którego upadek w ostatnich latach rzutuje na
możliwości realizacyjne przedsiębiorstw budowlanych.
Jerzy Stroński
Otwarcie Zjazdu.
Wybór Przewodniczącego Zjazdu i Prezydium Zjazdu.
Przyjęcie porządku obrad Zjazdu.
Wybór Komisji Mandatowej.
Wystąpienia gości Zjazdu.
Przyjęcie Regulaminu Zjazdu.
Wybór Komisji Zjazdowych:
- Komisji Wyborczej,
- Komisji Uchwał i Wniosków,
- Komisji Skrutacyjnej.
8. Przedstawienie sprawozdań:
- Okręgowej Rady Izby, w tym sprawozdanie finansowe i rozliczenie budżetu za rok 2006,
- Okręgowej Komisji Kwalifikacyjnej,
- Okręgowego Sądu Dyscyplinarnego,
- Okręgowego Rzecznika Odpowiedzialności Zawodowej,
- Okręgowej Komisji Rewizyjnej.
9. Dyskusja nad sprawozdaniami.
10. Podjęcie uchwał w sprawie przyjęcia sprawozdań organów za rok 2006.
11. Podjęcie uchwały w sprawie przyjęcia sprawozdania Rady, w tym sprawozdania finansowego oraz rozliczenia budżetu za rok 2006.
12. Podjęcie uchwały w sprawie udzielenia absolutorium
dla Okręgowej Rady Izby za rok 2006.
13. Przedstawienie programu działalności WOIIB w roku 2007.
14. Przedstawienie projektu budżetu WOIIB na rok
2007.
15. Dyskusja nad programem działalności i budżetem
na 2007 rok.
16. Podjęcie uchwały w sprawie przyjęcia programu
działalności WOIIB w roku 2007.
17. Podjęcie uchwały w sprawie budżetu Okręgowej Izby
na rok 2007.
18. Podjęcie uchwał w sprawie odwołania:
- Zastępcy Okręgowego Rzecznika Odpowiedzialności Zawodowej,
- Członka Okręgowego Sądu Dyscyplinarnego.
19. Podjęcie uchwał w sprawie wyborów uzupełniających na:
- Okręgowego Rzecznika Odpowiedzialności Zawodowej,
- Członka Okręgowego Sądu Dyscyplinarnego.
20. Wolne głosy.
21. Sprawozdanie Komisji Uchwał i Wniosków.
22. Zakończenie obrad.
T
radycyjnie, tegoroczne Międzynarodowe Targi Budownictwa można podzielić na dwie części.
W dniach 23 i 24 stycznia zostały zorganizowane bardzo interesujące, cieszące się dużym zainteresowaniem zwiedzających DNI INŻYNIERA BUDOWNICTWA.
W pierwszym dniu, pod przewodnictwem kol. Łukasza
Gorgolewskiego, przebiegały obrady SALONU PROJEKTANTÓW. Poruszono między innymi tematy:
Stoisko WOIIB na MTP BUDMA 2007
cieszyło się dużym zainteresowaniem
zwiedzających. Foto: M. Praszkowski
- Rola i miejsce projektanta w procesie budowlanym;
- Projekt budowlany a wykonawczy;
- Cena prac projektowych jako stymulator jakości obiektów budowlanych.
W drugiej części dnia rozpoczął się SALON WYKONAWCÓW. Obradom przewodniczył kol. Daniel Pawlicki. W trakcie tego Salonu mówiono między innymi o:
- Ujednoliceniu procedur związanych z realizacją i odbiorem obiektu budowlanego;
- Obowiązkach i prawach kierownika budowy i inspektora
budowlanego w procesie budowlanym.
Jak już wspomniano obrady w ramach DNI INŻYNIERA
BUDOWNICTWA cieszyły się dużą frekwencją zwiedzających. Być może wypracowano optymalny schemat obrad,
który także w przyszłości będzie się cieszył zainteresowaniem zwiedzających Targi.
Drugi dzień poświęcony był budownictwu drogowemu.
Pod patronatem PIIB - wespół z Instytutem Badawczym Dróg
i Mostów, Generalną Dyrekcją Dróg Krajowych i Autostrad
oraz Autostradą Wielkopolską zorganizowane zostało seminarium, na którym omówiono problematykę budowy autostrad i dróg ekspresowych w aspekcie aktualnych przepisów
dotyczących „specustawy” o realizacji inwestycji drogowych
oraz partnerstwa publiczno – prywatnego i ochrony środowiska. Gościem seminarium był też minister transportu, który wygłosił referat na temat koncepcji rozwoju dróg krajowych i autostrad w Polsce.
Wielkopolska Okręgowa Izba Inżynierów Budownictwa podczas Targów Budownictwa po raz pierwszy otworzyła swoje
stoisko informacyjne, które zostało zlokalizowane w pawilonie
nr 9. Oferta ta spotkała się z dużym zainteresowaniem zwiedzających. Wielu studentów, przyszłych członków Izby, było
zainteresowanych procedurami nadawania uprawnień budowlanych, etapami postępowania kwalifikacyjnego. Odpowiedzi oraz
szczegółowe informacje przekazywali dyżurujący członkowie
Okręgowej Komisji Kwalifikacyjnej. Duże zainteresowanie oraz
szczegółowość różnych pytań, nie tylko od studentów, potwierdziło słuszność utworzenia stoiska informacyjnego naszej Izby.
Podobnie jak w poprzednich latach tak i w tym roku zorganizowano konkurs o Złoty Medal MTP. Komisja pod przewodnictwem prof. dr. hab. inż. Józefa Jasiczaka (Dziekana
Wydziału Budownictwa i Inżynierii Środowiska Politechniki Poznańskiej) wyróżniła 12 eksponatów.
Z całą pewnością można powiedzieć, że tegoroczne Międzynarodowe Targi Budownictwa – BUDMA 2007 zakończyły się sukcesem. Potwierdziły, że jest to najważniejsza
impreza targowa w Polsce.
Przebieg i tematyka imprez zorganizowanych w ramach
tegorocznych Targów, będzie tematem licznych dyskusji oraz
publikacji w czasopismach technicznych i ogólnych.
Wspomnieć należy, że 25 stycznia zorganizowano
RZMIEŚLNICZE FORUM BUDOWLANE z prelekcją na temat: „Udział rzemiosła w renowacji obiektów zabytkowych”
(doc. dr inż. Marian Krzysztofiak) oraz konkursami zorganizowanymi przez cechy branżowe. Laureaci zostali wyróżnieni nagrodami. Organizatorami tego nowatorskiego przedsięwzięcia byli: Związek Rzemiosła Polskiego, Wielkopolska Izba Rzemieślnicza oraz Wielkopolski Cech Rzemiosł
Budowlanych, a także inne organizacje rzemieślnicze.
Myślę, że imprezy zorganizowane w ramach Międzynarodowych Targów Budownictwa – BUDMA 2007, trwale wpisały
się do programu przedsięwzięć targowych. Z pewnością przyczyniają się do rozwoju budownictwa w skali kraju i regionu.
Marian Krzysztofiak
S
tyczeń to miesiąc corocznych spotkań „budowlańców” na targach
BUDMA w Poznaniu. Od paru
lat, integralnym elementem tej imprezy
pod patronatem Polskiej Izby Inżynierów
Budownictwa stały się Dni Inżyniera Budownictwa.
W tym roku nasza, WOIIB zaangażowała się w organizację nowych, po raz
pierwszy zaproponowanych na BUDMIE
spotkań:
• salonu projektantów,
• salonu wykonawców.
W zamyśle organizatorów oba salony
stanowić miały forum dyskusyjne w formule warsztatów, w celu stworzenia dogodnych warunków do przedyskutowania najbardziej nurtujących środowisko budowlane zagadnień. Zakładanym efektem
Salon projektantów. Od lewej siedzą:
warsztatów było sformułowanie wniosków
Danuta Gawęcka, Łukasz Gorgolewski, Prezes PIIB – prof. Zbigniew
z dyskusji, jako materiału do przedłożeGrabowski, Przewodniczący Rady WOIIB – Jerzy Stroński, Prezes IPB –
nia poprzez PIIB zarówno organom jak
Ksawery Krassowski. Foto: M. Praszkowski
i wszelkim instytucjom władnym w zakresie ich uwzględnienia, w obecnie prowadzonych oraz przy- z Piotrem Żywicą - członkiem Sekcji projektowania ww. zeszłych pracach legislacyjnych.
społu WOIIB, natomiast wprowadzenie do dyskusji przedstaWspółorganizatorami salonów oprócz naszej Izby były: wi Przewodniczący WOIIB - Jerzy Stroński.
Izba Projektowania Budowlanego, Centrum Usług TechniczOba spotkania odbyły się w pierwszym dniu Dni Inżynieno–Organizacyjnych Budownictwa – Polskiego Związku In- ra Budownictwa tj. 23 stycznia i trwały od godziny 10:00 do
żynierów i Techników Budownictwa w Poznaniu oraz Mię- 15:00 z dwoma przerwami. Pierwszą półgodzinną, zaplanodzynarodowe Targi Poznańskie. Patronat nad salonami roz- waną specjalnie, aby uczestnicy salonów mogli wziąć udział
toczyła Polska Izba Inżynierów Budownictwa – której Pre- w konferencji Ministra Budownictwa Pana Andrzeja Aumillezes, Pan prof. Zbigniew Grabowski zainaugurował swoim ra i drugą, rozdzielającą oba salony. Pan minister przedstawystąpieniem obrady.
wiając „Rządowy program budownictwa mieszkaniowego” poKażde ze spotkań prowadzone było przez moderatorów ruszył wiele istotnych wątków związanych z przyszłością budanego salonu po przedstawieniu zakresu tematycznego i za- downictwa i planami resortu w tej mierze. Między innymi
sadniczych tez do dyskusji. Takie wprowadzenie w salonie wskazał dokument pt.: „Założenia do projektu ustawy Prawo
projektantów przedstawił Prezes IPB Ksawery Krassowski. budowlane” dotyczący podjętych przez ministerstwo prac nad
a całe spotkanie poprowadził Przewodniczący Sekcji projek- nową ustawą Prawo budowlane, związane z potrzebą uporządtowania Zespołu ds. procesów budowlanych WOIIB – Łukasz kowania przepisów normujących działalność obejmującą proGorgolewski. Salon Wykonawców z kolei poprowadzili jektowanie, budowę, rozbiórkę i utrzymanie obiektów budowwspólnie Daniel Pawlicki – Przewodniczący OKK WOIIB wraz lanych, a także udział w tych dziedzinach organów admini-
stracji publicznej – wobec dokonanych licznych nowelizacji
obecnie obowiązującej ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Do dziś
takich nowelizacji było 37. Opracowanie przedstawia cele nowej ustawy, przedmiot regulacji oraz najważniejsze tezy i istotę
proponowanych rozwiązań. Dokument ten jest dostępny na
stronie internetowej ministerstwa budownictwa.
Zgłoszeń na Dni Inżyniera było, ponad 1300. Dzięki inicjatywie WOIIB i zaangażowaniu Targów, członkom naszego
samorządu umożliwiliśmy darmowy wstęp
w tych dniach na teren wystawy. Niestety, tylko ~ 23% z tych osób uczestniczyła w obu salonach. W większości inicjatywa nasza posłużyła po prostu do
zwiedzenia ekspozycji targowych co,
biorąc pod uwagę tematykę imprezy,
można uznać w sumie za dobre działanie w kierunku poszerzenia zawodowej
wiedzy. Najwięcej uczestników obrad,
bo aż połowę z nich, co jest ciekawą informacją, stanowiły osoby niezwiązane
z naszą organizacją tylko po prostu ci,
których tematyka salonów zainteresowała. W grupie członków PIIB większość, co jest zrozumiałe, stanowili
członkowie naszej Wielkopolskiej Izby.
W sumie w obu salonach brało udział
blisko 300 osób.
Sądząc po frekwencji, przebiegu obu
spotkań oraz opinii wyrażonych przez ich
uczestników, a także zaproszonych gości
można uznać, że spotkania te okazały się
sukcesem i wystawiły
dobre świadectwo naszej Izbie.
Wśród wielu zagadnień ważnych i aktualnych zarówno dla grona projektantów jak
i wykonawców, organizatorzy planując salony,
musieli zrobić dużą selekcję i wybrać tylko
parę do poddania pod
dyskusję. Zaplanowane
tematy
warsztatów
wzbudziły, jak się okazało, duże zainteresowanie i nic dziwnego, bowiem były to obszary,
gdzie pojawia się wiele
pytań i koniecznym jest
wypracowanie dobrych
Frekwencja na obu salonach. rozwiązań. To co interesuje wykonawców to np.
sprawa ujednolicenia procedur związanych z realizacją i odbiorem obiektu budowlanego, czy zakres praw i obowiązków
kierownika budowy i inspektora nadzoru inwestorskiego. Kontrowersyjnym tematem, który wzbudza w środowisku wiele
emocji jest także problem rzeczoznawcy, który nie posiada
uprawnień budowlanych. Istotnym jest więc odpowiedzenie sobie na wiele pytań, w tym np. na takie jak: co należy zrobić,
aby zlikwidować bariery w działalności inwestycyjno-budowla-
Uczestnicy salonu projektantów podczas obrad.
Foto: M. Praszkowski
nej lub czy jest potrzeba stworzenia ogólnych warunków realizacji inwestycji?
Z kolei jednym z fundamentalnych zagadnień jakie interesuje projektantów jest np. zdefiniowanie i określenie roli
projektu wykonawczego w stosunku do projektu budowlanego. Równie ważnym jest zidentyfikowanie barier w projektowaniu, wynikających z obowiązujących aktów prawnych
regulujących budowlany proces inwestycyjny i podjęcie próby ich zlikwidowania. Podobnie, dyskusji i opracowań wymaga temat cen prac projektowych w kontekście np. stymulatora jakości obiektów budowlanych.
Są to przykłady tylko paru z ważniejszych zagadnień
w obszarze projektowania i wykonawstwa, gdzie wyłania się
potrzeba szerokiej dyskusji inżynierów celem znalezienia
w dalszej perspektywie dobrych rozwiązań dla dobra nie
tylko środowiska budowlanego, ale i wszystkich użytkowników obiektów budowlanych.
Pierwsze propozycje na tegorocznych salonach padły.
Efektem obrad jest szereg wniosków i postulatów będących
obecnie w opracowywaniu i które wkrótce, w całości zaprezentujemy zarówno na łamach Biuletynu jak i na naszej stronie internetowej. Poniżej prezentujemy tylko ich część w formie takiej, jak zostały sformułowane na spotkaniach licząc
na to, że pobudzą one do kontynuowania dyskusji i wymiany poglądów oraz, że być może zainspirują do zgłaszania
nowych. Warsztaty pokazały, że jest potrzeba takich spotkań,
dlatego już dziś czynimy plany, aby nie czekając do kolejnej BUDMY zorganizować konferencje, na której będziemy
mogli kontynuować to co rozpoczęliśmy w styczniu.
W tym samym dniu, w którym odbywały się Salony,
Wielkopolska Izba Budownictwa zorganizowała spotkanie,
w którym uczestniczyło wielu znakomitych gości z Polski i z zagranicy. Szczególnymi gośćmi byli: Minister Budownictwa – Pan Andrzej Aumiller oraz Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Budownictwa – Pani Elżbieta Janiszewska-Kuropatwa.
Bardzo miłym akcentem tego spotkania było wręczenie
Złotej Odznaki WIB „Za zasługi dla budownictwa” Przewodniczącemu Rady WOIIB – Panu Jerzemu Strońskiemu.
Wnioski i postulaty
1. Salon projektantów
1. Projekt budowlany umożliwia formalne rozpoczęcie
budowy, a nie realizację obiektu - należy do prawa budowlanego wprowadzić projekt wykonawczy (techniczny), na podstawie którego można zrealizować obiekt.
2. Cena za projekt powinna być równoważnikiem jakości.
Czynnikiem decydującym w zamówieniach publicznych
powinna być nie tylko cena, ale i wartości techniczne.
3. Urzędnicy administracji budowlanej nie powinni projektować. Należy zakazać prowadzenia działalności projektowej jako działalności dodatkowej.
4. Należy dokonać zmiany zapisu w rozporządzeniu ministra infrastruktury w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki, dotyczącego połączeń
wyrównawczych armatury metalowej wodociągowej na rurach z tworzyw sztucznych.
1. Salon wykonawców
Salon wykonawców. Prowadzący dyskusję:
Daniel Pawlicki i Piotr Żywica.
Foto: M. Praszkowski
5. Należy wprowadzić do rozporządzenia ministra infrastruktury w sprawie warunków technicznych, jakim powinny
odpowiadać budynki – zróżnicowanie wymogów odległości od granicy działki np. dla przypadku inwestycji
jednego inwestora na dwóch lub kilku działkach, a także
dla zabudowy zwartej.
6. Projektant powinien reprezentować interesy inwestora,
a w sytuacji zlecenia wykonawstwa wraz z projektowaniem, projektant podlega naciskom wykonawcy jako zleceniodawcy w kierunku ograniczenia kosztów, co nie zawsze jest w interesie inwestora.
7. Należy ujednolicić niemerytoryczne wymogi urzędów
w stosunku do projektów budowlanych, np. sposób oprawy, miejsce załączenia instrukcji BIOZ itp., których nie
precyzuje rozporządzenie w sprawie zakresu i zawartości
projektu budowlanego.
8. Należy poprawić jakość tłumaczenia norm.
9. Należy zmienić rozporządzenie dotyczące lokalizowania
liniowych w jezdniach i scedować prawo do decyzji na
właściciela drogi – obecnie zgody udziela ministerstwo.
10.Należy wprowadzić niezależnego weryfikatora projektu
(instytucja niezależnego inżyniera) – projekt powinien
być sprawdzany przez niezależnego od projektanta
sprawdzającego wynajętego przez inwestora z listy podobnej do listy rzeczoznawców budowlanych. Weryfikator powinien posiadać wysokie kwalifikacje, np.
uprawnienie projektowe i wykonawcze bez ograniczeń
lub być rzeczoznawcą budowlanym.
11. Izba powinna podjąć działania mające na celu podniesienie jakości SIWZ w zamówieniach publicznych na prace
projektowe, w tym umów. Izba powinna we wskazanych
przez członków drastycznych sytuacjach zgłaszać jako
ciało społeczne protesty w ramach przetargów o zamówienia publiczne.
12. Należy wprowadzić nakaz wykonywania badań hydrotechnicznych przed przystąpieniem do projektowania.
1. Potrzeba opracowania katalogu problemów jako pomoc przy
sporządzaniu dokumentów umownych stron kontraktu.
2. Potrzeba niezależnego inżyniera konsultanta jako partnera pomiędzy projektantem a wykonawcą, który byłby
zatrudniany przez inwestora.
3. Konieczność uszczegółowienia dot. osób upoważnionych
do wpisów w dzienniku budowy przez kierownika budowy i kierowników robót w sytuacji dużej budowy i różnych specjalności zawodowych (wyjaśnienie WINB) na
budowie musi istnieć klarowna odpowiedzialność, stąd obowiązek zgłoszenia kierownika budowy i uprawnionych kierowników robót podwykonawców. W tej sytuacji wszyscy
w/w mają prawo wpisu w dzienniku budowy.
4. Z uwagi na brak rzemieślników istnieje konieczność zintensyfikowania kształcenia zawodowego. Powstała inicjatywa powołania w Poznaniu Centrum Szkolenia Kadr Zawodowych.
5. Wycofać z Prawa budowlanego pozwolenie na budowę i zastąpić je zgłoszeniem. W tym przypadku całość odpowiedzialności za realizacje poniesie projektant i kierownik budowy.
6. Ograniczyć ilość egzemplarzy projektu budowlanego z 4
do 2.
Danuta Gawęcka
J
esienną sesję egzaminacyjną w 2006 r. przeprowaw specjalności architektonicznej
1 osoba,
dziła Okręgowa Komisja Kwalifikacyjna WOIIB w naw specjalności konstrukcyjno-budowlanej 81 osób,
stępującym składzie:
tj. (72+9),
- dr inż. Daniel Pawlicki - Przewodniczący Komisji
w specjalności drogowej
30 osób,
- mgr inż. Andrzej Barczyński - Z-ca Przewodniczącego
w specjalności mostowej
3 osoby,
Komisji
w specjalności instalacyjnej sanitarnej
32 osoby,
- mgr inż. Szczepan Mikurenda - Z-ca Przewodniczącego
tj. (29+3),
Komisji
w specjalności instalacyjnej elektrycznej
17 osób,
- mgr inż. Janina Ferenc - Sekretarz Komisji
w specjalności kolejowej
6 osób,
- prof. dr hab. inż. Wiesław Buczkowski - Członek Komisji
w specjalności telekomunikacyjnej
7 osoby.
- mgr inż. Tomasz Ciekański - Członek Komisji
- inż. Roman Jabłoński - Członek Komisji
Na 165 osób, które przystąpiły do egzaminu po kwalifi- inż. Zygmunt Jagła - Członek Komisji
kacji, wynik pozytywny uzyskało 149 osób tj. 90,3% do- mgr inż. Mirosław Lisowski - Członek Komisji
puszczonych do egzaminu, w tym:
- mgr inż. Marta Nizińska-Juszczak - Członek Komisji
w specjalności architektonicznej
1 osoba,
- mgr inż. Roman Pilch - Członek Komisji
w specjalności konstrukcyjno-budowlanej 62 osoby,
w specjalności drogowej
27 osób,
Na jesienną sesję 2006 r. zarządzeniem Przewodniczącego
w specjalności mostowej
2 osoby,
OKK zgodnie z regulaminem powołanych zostało 7 Zespołów
w specjalności instalacyjnej sanitarnej
28 osób,
Kwalifikacyjnych i 13 Zespołów Egzaminacyjnych.
w specjalności instalacyjnej elektrycznej
17 osób,
w specjalności kolejowej
6 osób,
Wyniki jesiennej sesji 2006 r.
w specjalności telekomunikacyjnej
6 osób.
na uprawnienia budowlane.
Na 12 osób, które ponownie przystąpiły do egzaminu
Okręgowa Komisja Kwalifikacyjna WOIIB w sesji jesien- (tzw. poprawkowicze), wynik pozytywny uzyskało 12 osób
nej 2006 r. przyjęła 197 wniosków o nadanie uprawnień bu- tj. 100% dopuszczonych do egzaminu w tym:
dowlanych, w tym 185 osób złożyło wnioski o przeprowaw specjalności konstrukcyjno-budowlanej 9 osób,
dzenie kwalifikacji, w następujących specjalnościach:
w specjalności instalacyjnej sanitarnej
3 osoby.
w specjalności architektonicznej
1 osoba,
Pytania testowe z Centralnego Zasobu Pytań Egzaminaw specjalności konstrukcyjno-budowlanej 81 osób,
cyjnych dobierane są na każdy egzamin wg specjalnego prow specjalności drogowej
31 osób
gramu komputerowego. Zestawy pytań ustnych dobierane są
w specjalności mostowej
3 osoby,
w danym okręgu przez specjalną Komisję powołaną przez
w specjalności instalacyjnej sanitarnej
30 osób,
Przewodniczącego OKK. Po pozytywnym zdaniu egzaminu
w specjalności instalacyjnej elektrycznej
21 osób,
w specjalności kolejowej
9 osób,
pisemnego, zestawy pytań są losowane przez osoby przystęw specjalności telekomunikacyjnej
9 osób.
pujące do egzaminu ustnego na uprawnienia budowlane.
oraz 12 osób tzw. poprawkowiczów, którzy ponownie praRzeczoznawstwo
gnęli przystąpić do egzaminu na uprawnienia budowlane:
w specjalności konstrukcyjno-budowlanej 9 osób,
Okręgowa Komisja Kwalifikacyjna w roku 2006 przyjęła
w specjalności instalacyjnej sanitarnej
3 osoby.
i rozpatrzyła 9 wniosków o nadanie tytułu rzeczoznawcy
Zakwalifikowano do egzaminu na uprawnienia budowla- budowlanego, w tym:
• grupa „1” - 2 wnioski od osób nie posiadających uprawne w sesji jesiennej łącznie 191 osób (179+12).
Do egzaminu w sesji jesiennej przystąpiło łącznie 177 nień budowlanych,
• grupa „2” - 7 wniosków od osób z uprawnieniami buosób (165 osób po kwalifikacji i 12 osób tzw. poprawkowidowlanymi.
cze), w tym:
Postępowanie kwalifikacyjne o nadanie tytułu rzeczoznaw- 3. dr inż. Daniela Pawlickiego - Przewodniczącego OKK
cy budowlanego przeprowadził Specjalistyczny Zespół KwaWOIIB i Zespołu Orzekającego
lifikacyjny powołany 18 kwietnia 2006 r. zarządzeniem Prze- 4. mgr inż. Szczepana Mikurendy - Z-cy Przewodniczącego
wodniczącego Okręgowej Komisji Kwalifikacyjnej WOIIB.
OKK WOIIB i Zespołu Orzekającego
W skład zespołu weszły następujące osoby:
5. mgr inż. Janiny Ferenc - Sekretarza OKK-WOIIB.
- dr inż. Daniel Pawlicki - Przewodniczący Zespołu
Wszystkim otrzymującym uprawnienia gratulujemy.
- mgr inż. Szczepan Mikurenda - Członek Zespołu
- prof. dr hab. inż. Wiesław Buczkowski - Członek Zespołu.
Od 1 stycznia 2006 r. do 31 grudnia 2006 r. Okręgowa
Komisja Kwalifikacyjna przyjęła 382 wnioski o przeprowaCzłonkowie Zespołu ds. Rzeczoznawstwa rozpatrzyli i za- dzenie kwalifikacji i dopuszczenie do egzaminu na uprawopiniowali przedmiotowe wnioski, a następnie zostały one nienia budowlane, z czego:
przekazane Krajowej Komisji Kwalifikacyjnej.
• 185 wniosków o przeprowadzenie kwalifikacji i dopuszTytuł Rzeczoznawcy budowlanego, zgodnie z regulamiczenie do egzaminu w sesji wiosennej (czerwiec) 2006 r.
nem Izby nadaje Krajowa Komisja Kwalifikacyjna.
• 197 wniosków o przeprowadzenie kwalifikacji i dopuszKrajowa Komisja Kwalifikacyjna rozpatrzyła negatywnie
czenie do egzaminu w sesji jesiennej (grudzień) 2006 r.
2 wnioski z grupy „1”oraz pozytywnie 2 wnioski z grupy
Łącznie więc do 31 grudnia 2006 r. rozpatrzono 382
„2”. Postępowania dla pozostałych osób są w toku.
wnioski na uprawnienia budowlane, z czego 359 osób dopuszczono do egzaminu na uprawnienia budowlane.
Wręczenie decyzji
Od decyzji odmownych z tytułu niezakwalifikowania do
egzaminu 3 osoby złożyły odwołanie do Krajowej Komisji
Uroczyste wręczenie decyzji o nadaniu uprawnień bu- Kwalifikacyjnej. KKK po rozpatrzeniu odwołań utrzymała
dowlanych w sesji jesiennej 2006 r. odbyło się w mocy decyzje OKK.
18 stycznia 2007 r. w siedzibie Izby w Poznaniu przy ul.
Postępowanie kwalifikacyjne i dopuszczenie do egzaminu
Wieniawskiego 5/9 w obecności:
w sesji wiosennej 2006 r. przeprowadziła OKK poprzedniej kadencji, natomiast egzamin w sesji
wiosennej i całe postępowanie w sesji jesiennej przeprowadziła OKK
obecnej kadencji.
Następna sesja egzaminacyjna wiosenna 2007 r. odbędzie się
w czerwcu 2007 r. Egzamin pisemny (testowy) odbędzie się 1 czerwca
2007 r. w całej Polsce jednocześnie.
Dokumenty na postępowanie kwalifikacyjne są przyjmowane od 15
stycznia do 16 lutego 2007 r. w siedzibie WOIIB w Poznaniu.
Należy podkreślić, że termin
przyjmowania wniosków o nadanie
uprawnień budowlanych przed
każdą sesją jest zdeterminowany
wymogami proceduralnymi dotrzymania terminów wg przepisów
prawnych – w tym zawiadomienia
kandydatów o wyniku przeprowadzonej kwalifikacji, możliwości odwołań czy możliwości dotrzymania
terminów wypełnienia postanowień
Decyzję wręczają: Przewodniczący Rady WOIIB – mgr inż. Jerzy Stroński w zakresie dokumentowania praki Przewodniczący OKK – dr inż. Daniel Pawlicki. tyki i możliwości przystąpienia do
Foto: M. Praszkowski tej sesji egzaminacyjnej, na którą
składano dokumenty.
1. mgr inż. Jerzego Strońskiego - Przewodniczącego Rady
WOIIB
Daniel Pawlicki
2. mgr inż. Balbiny Koniecznej - Dyrektor Biura WOIIB
Przewodniczący OKK WOIIB
I. Specjalność Architektoniczna –
1 osoba
- do projektowania w zakresie ograniczonym:
1. Gostyński Tomasz
II. Specjalność Konstrukcyjno –
Budowlana – 71 osób
- do kierowania robotami budowlanymi bez ograniczeń:
1. Baluch Rafał
2. Bąk Tomasz
3. Bednarek Łukasz
4. Bentkowski Michał
5. Czarniak Karol
6. Furmańczyk Jarosław
7. Górecki Zbigniew
8. Grzybowski Paweł
9. Grzywaczewski Aleksander
10. Guliński Artur
11. Idzikowski Piotr
12. Jach Aneta
13. Jakubowski Marek
14. Janowicz Piotr
15. Kaczmarek Piotr
16. Kałużna Danuta
17. Kaszubowski Patryk
18. Kiełbaska Michał
19. Kozielski Piotr
20. Kurek Remigiusz
21. Kuźnik Juliusz
22. Nowaczyk Jarosław
23. Nowak Tomasz
24. Olszewski Michał
25. Orcholski Przemysław
26. Pasoń Rafał
27. Piotrowski Marcin
28. Plewiński Damian
29. Półtorak Hanna
30. Przybylski Daniel
31. Przybylski Dariusz
32.
33.
34.
35.
36.
37.
38.
39.
40.
41.
42.
43.
44.
Pużyński Michał
Sadowski Piotr
Skokowski Arkadiusz
Stawecki Grzegorz
Synoradzki Jan
Szczepaniak Piotr
Szurgot Marcin
Świtała Damian
Tomicki Miłosz
Walczak Karol
Walkowiak Tomasz
Wartoń Tomasz
Woźniak Jakub
8. Nowak Artur
9. Nowak Jan
10. Sieszchuła Jarosław
- do projektowania w zakresie ograniczonym:
1.
2.
3.
4.
5.
Antoszewski Rafał
Franczak Damian
Skiba Robert
Ślisiński Karol
Wojtkowiak Maciej
III. Specjalność Drogowa – 27 osób
- do projektowania bez ograniczeń:
1. Jaroszczuk Piotr
2. Konieczny Łukasz
3. Kurcin Przemysław
4. Lis Daniel
5. Materna Paweł
6. Nowicki Jacek
7. Oleszczuk Marcin
8. Orzechowski Mikołaj
9. Szymkowiak Jarosław
10. Taszarek Jakub
11. Wawrzyniak Przemysław
- do projektowania i kierowania robotami budowlanymi bez ograniczeń:
1. Waliszewski Łukasz
- do kierowania robotami budowlanymi w zakresie ograniczonym:
1. Andrzejewski Krzysztof
2. Graj Wiesław
3. Koderko Lidia
4. Łukowski Dariusz
5. Marcinkowski Radosław
6. Matuszak Marcin
7. Mrowiński Piotr
- do kierowania robotami budowlanymi bez ograniczeń:
1. Borowczyk Marcin
2. Dostal Daniel
3. Drzewiecki Andrzej
4. Główczyński Łukasz
5. Gogoliński Przemysław
6. Klimas Hanna
7. Konieczek Grzegorz
8. Korpik Wojciech
9. Kostrzewa Jarosław
10. Kubiak Bartosz
11. Radziszewski Radosław
12. Staniszewska Katarzyna
13. Święch Maciej
14. Świerzko Adam
15. Ugarenko Patrycja
- do projektowania bez ograniczeń:
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
Brzostowski Marcin
Brzozowski Bartosz
Chmielewski Adam
Krzos Mariusz
Matysik Marcin
Piotrowski Filip
Salomon Robert
8. Słowik Aneta
9. Ziołek Wojciech
- do kierowania robotami budowlanymi w ograniczonym zakresie:
1. Kaszub Rafał
2. Spychalski Maciej
- do projektowania bez ograniczeń:
1. Grodecki Artur
2. Klimczak Maciej
3. Krząstek Waldemar
4. Maciejewska Marta
5. Pawłowski Tomasz
6. Zieliński Remigiusz
VII. Specjalność Kolejowa – 6 osób
- do kierowania robotami budowlanymi bez ograniczeń:
1. Brembor Jarosław
2. Dworniczak Marek
- w ograniczonym zakresie II stop- do projektowania w ograniczonym
- do projektowania i kierowania ro- nia do kierowania robotami budowlanyzakresie:
botami budowlanymi bez ograniczeń: mi w zakresie linii, węzłów i stacji kolejowych:
1. Maciejewski Hieronim
1. Baranowski Krzysztof
2. Kliński Włodzimierz
1. Brzoza Krzysztof
IV. Specjalność Mostowa – 2 osoby
3. Kłosiński Stanisław
2. Dobrogojski Waldemar
4. Wiewióra Wojciech
3. Mieloch Wojciech
- do kierowania robotami budowla5. Żurawska Monika
nymi bez ograniczeń:
- w zakresie ograniczonym II stopVI. Specjalność Elektryczna
nia do kierowania robotami budowlany1. Żyła Krzysztof
– 17 osób
mi w zakresie zabezpieczenia i sterowania ruchem kolejowym:
- do projektowania bez ograniczeń:
- do kierowania robotami budowlanymi bez ograniczeń:
1. Szygenda Jacek
1. Kaczan-Melcer Marta
1. Grypczyński Robert
VIII. Specjalność TelekomunikacyjV. Specjalność Instalacyjna W Za2. Halamski Piotr
na – 6 osób
kresie Sieci, Instalacji i Urządzeń
3. Jastrząbek Kazimierz
Cieplnych, Wentylacyjnych, Gazo4. Kozłowski Tomasz
- do projektowania i kierowania rowych, Wodociągowych i Kanalizacyj5. Nowacki Tadeusz
botami budowlanymi bez ograniczeń:
nych – 31 osób
6. Radkiewicz Adam
7. Włodarczyk Paweł
1. Klemenski Tomasz
- do kierowania robotami budowla8. Zawada Dariusz
2. Starzecki Bogdan
nymi bez ograniczeń:
- do projektowania bez ograniczeń:
- w zakresie ograniczonym I stop1. Balcerek Marcin
nia: do projektowania
2. Cieślewicz Kacper
1. Kubiak Roman
3. Flamer Jarosław
2. Kończak Zbigniew
1. Staniewski Sławomir
4. Florek Dariusz
3. Nijaki Paweł
5. Frankowska Wioletta
4. Pietrzak Marek
- w zakresie ograniczonym II stopnia
6. Ganowicz Aleksander
do kierowania robotami budowlanymi:
7. Gruetzmacher Donata
- do projektowania i kierowania ro8. Jakub Michał
botami budowlanymi bez ograniczeń:
1. Bikowski Waldemar
9. Jańczak Dariusz
10. Karaś Piotr
1. Cegielski Roman
- w zakresie ograniczonym II stop11. Kasprzak Monika
2. Malecha Tomasz
nia do projektowania:
12. Kozakiewicz Piotr
3. Solarczyk Andrzej
13. Majcherek Ryszard
1. Sanewski Mariusz
14. Palacz Jakub
- do kierowania robotami budowla15. Płucienniczak Marcin
- do kierowania robotami budowlanymi w ograniczonym zakresie:
16. Rożek Sebastian
nymi w zakresie ograniczonym:
17. Solarek Adam
1. Pradelski Marek
18. Staniszewska Agnieszka
1. Sobański Piotr
2. Szkudlarek Wiesław
19. Waszkiewicz Arkadiusz
20. Wencel Rafał
Daniel Pawlicki
Przewodniczący OKK WOIIB
2
lutego 2007 r. odbył się Zjazd Polskiej Izby Inżynierów Budownictwa, który poświęcono wyłącznie
sprawom merytorycznym dotyczącym działalności
samorządu zawodowego inżynierów budownictwa, celom
i programom na kolejne lata II Kadencji oraz zasadom etyki
zawodowej.
Przed Zjazdem wszystkim delegatom przedstawiono tezy
do dyskusji, mając ją ukierunkować pod kątem zakresu i sposobu działań Izby. Tezy dotyczyły przede wszystkim rangi
zawodu inżyniera budownictwa jako zawodu zaufania publicznego, podnoszenia kwalifikacji zawodowych, etyki zawodowej, kontaktu z władzami państwowymi i lokalnymi.
Wielkopolska Okręgowa Izba Inżynierów Budownictwa zgłosiła na Zjazd
7 wniosków dotyczących wymienionych
tematów. Krajowa komisja Uchwał
i Wniosków zaliczyła je do wniosków,
które rozpatrzy VI Zjazd Sprawozdawczy w czerwcu br.
Minister Budownictwa Andrzej Aumiller przedstawił delegatom program rozwoju budownictwa w Polsce i planowane
zmiany dotyczące tej sfery, poświęcając
najwięcej uwagi przygotowywanemu nowemu Prawu budowlanemu.
Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego Marek Naglewski omówił relacje
występujące pomiędzy samorządem zawodowym a nadzorem budowlanym, bardzo
krytycznie odnosząc się do wykonywania samodzielnych funkcji technicznych
przez naszych członków.
Prezes PIIB profesor Zbigniew Grabowski wygłosił referat „Samorząd zawodowy inżynierów budownictwa – dokonania i zadania na lata
2007-2010”, w którym szczególny nacisk położył na podnoszenie rangi zawodu inżyniera budownictwa jako zawodu
zaufania publicznego. Podkreślił również, że jako Izba przejęliśmy część obowiązków od organów państwowych i wykonujemy je bez zastrzeżeń. Przejęliśmy sprawy nadawania
uprawnień budowlanych, tytułów rzeczoznawcy budowlanego, podnosimy kwalifikacje naszych członków, samodzielnie rozpatrujemy sprawy odpowiedzialności zawodowej i dyscyplinarnej, a także zapewniliśmy wszystkim członkom PIIB
pełniącym samodzielne funkcje techniczne w budownictwie
ubezpieczenie od odpowiedzialności cywilnej.
Po ożywionej dyskusji Zjazd uchwalił nowy Kodeks zasad
etyki zawodowej członka Polskiej Izby Inżynierów Budownictwa. W porównaniu z poprzednim Kodeksem, obowiązującym
od powstania PIIB, nastąpiło poszerzenie zagadnień dotyczących relacji pomiędzy członkami Izby a organami samorządu
zawodowego i związanych z tym praw i obowiązków.
Na zakończenie obrad Zjazd podjął uchwałę generalną,
podkreślającą wzrastającą rolę samorządu zawodowego in-
Delegacja WOIIB podczas obrad.
Foto. D. Gawęcka
żynierów budownictwa jako największego w kraju, wskazując na nasze oczekiwania pełnej współpracy i wzajemnego
poszanowania od przedstawicieli organów rządowych,
uwzględniając nasze dokonania w ciągu 5 lat istnienia Izby.
Jednocześnie uchwała Zjazdu deklaruje zaangażowanie PIIB
w realizację Krajowego programu rozwoju budownictwa poprzez konsultację ekspertów w trakcie procedur legislacyjnych oraz udział członków Izby w całym procesie inwestycji
budowlanych w Polsce.
Jerzy Stroński
Poniżej prezentujemy członkom WOIIB „Kodeks zasad etyki zawodowej członków PIIB” uchwalony 2 lutego
2007 roku podczas Nadzwyczajnego Zjazdu Polskiej Izby Inżynierów Budownictwa.
1. CELE DZIAŁALNOŚCI INŻYNIERSKIEJ
rządzone środowisku naturalnemu na skutek działalności
1) Celem działalności inżynierskiej jest stałe udoskonalanie
inwestycyjnej lub eksploatacyjnej zostały po zakończeniu
warunków życia ludzi drogą kształtowania środowiska naprac usunięte lub ograniczone do minimum.
turalnego z poszanowaniem jego wartości dla ludzkich po- 4) W prowadzonych przez siebie pracach członek izby powitrzeb, zdrowia, rozwoju społecznego i indywidualnego.
nien stosować w miarę możliwości materiały odnawialne oraz
2) Działalność inżynierska jako usługowa dla społeczeństwa,
będące wynikiem wtórnej przeróbki (recyklingu).
jest nośnikiem jego rozwoju cywilizacyjnego i współtworzy jego kulturę. Działalność ta zaspokaja także bieżące 4. RELACJE POMIĘDZY CZŁONKIEM IZBY A JEGO
potrzeby społeczne, uwzględniając przy tym doświadczeZLECENIODAWCĄ I PRACODAWCĄ
nia przeszłości, przewidywane kierunki rozwoju i ich skutki 1) Członek izby powinien podejmować tylko takie zadania,
oraz musi zmierzać do dbałości o bezpieczeństwo budowdo których wykonania jest teoretycznie oraz praktycznie
li i procesów budowlanych.
przygotowany i przekonany, że uzyska założony rezultat.
2) Członek izby nie może narażać swego zleceniodawcy lub
2. CZŁONEK IZBY A SPOŁECZEŃSTWO
pracodawcy na podejmowanie przedsięwzięć z góry ska1) W swej działalności członek izby kieruje się dobrem puzanych na niepowodzenie.
blicznym oraz zasadami uczciwości zawodowej i osobistej. 3) W przypadkach, gdy okoliczności wymagają podejmowa2) Członek izby pamięta o konsekwencjach swojej działalnia decyzji w sytuacji konfliktu interesów, jako osoba
ności licząc się z zagrożeniami bezpieczeństwa, życia,
obdarzona zaufaniem swego zleceniodawcy lub pracodawcy,
zdrowia i dobra ludzi.
w rozstrzyganych przez siebie sprawach powinien postę3) Działalność inżynierska jest sztuką a zawód inżyniera pować otwarcie i bezstronnie.
członka izby jest zawodem zaufania publicznego. Dba- 4) Jako powiernik swojego zleceniodawcy lub pracodawcy,
łość o wzrost autorytetu zawodu powinna cechować pracę
członek izby powinien zachować w tajemnicy poufne ininżyniera członka izby i jego wystąpienia publiczne.
formacje i sprawy związane z realizowanym zadaniem.
4) Członek izby powinien wyrażać opinię zawodową jedynie
Jeżeli uznaje za celowe ujawnienie takich informacji, powtedy, gdy jest ona oparta na odpowiedniej wiedzy.
winien uzyskać na to zgodę.
5) Członkowi izby nie wolno dopuszczać do działań korup- 5) Członek izby powinien lojalnie informować swojego zlecyjnych, zarówno we własnym postępowaniu, jak i toleroceniodawcę lub pracodawcę o każdej okoliczności, jaka
wać je u innych.
mogłaby stanowić przeszkodę lub zagrożenie w realizacji
6) Członek izby bierze udział w działalności społecznej
powierzonego mu zadania.
i swoją wiedzę oraz doświadczenie wykorzystuje dla poprawy warunków życia. W szczególności bierze udział 5. STOSUNEK DO ZAWODU
w sytuacjach kryzysowych w doraźnych przedsięwzięciach 1) Praca członka izby jest pracą twórczą, odpowiedzialną
o charakterze ratunkowym.
i wymagającą stałego podnoszenia kwalifikacji. W działalności zawodowej inżynier - członek izby powinien dbać
3. CZŁONEK IZBY A ŚRODOWISKO
o godność oraz honor zawodu oraz przeciwdziałać obni1) Świadomość oddziaływania członka izby na zmiany
żaniu jego rangi i autorytetu.
i ograniczenia warunków środowiska powinna towarzy- 2) Członek izby jest zobowiązany podnosić ustawicznie swój
szyć mu przy podejmowaniu decyzji, zwłaszcza w sferze
poziom zawodowy oraz dążyć do rozwiązywania coraz
inwestycyjnej lub związanej z eksploatacją infrastruktuambitniejszych zadań. Członek izby samodzielną funkcję
ry powierzonej jego pieczy.
techniczną w budownictwie sprawuje osobiście i jest nie2) Członek izby powinien mieć pełne zrozumienie wpływu
zawisły w wydawaniu decyzji i opinii związanych
swojej pracy na środowisko naturalne.
z fachową oceną zjawisk technicznych lub rozwiązaniami
3) Członek izby powinien być świadomy wzajemnej zależnobudowlanych zagadnień techniczno-organizacyjnych. Za
ści różnych ekosystemów. Powinien przeciwdziałać wprouchybienia w tym względzie członek izby ponosi odpowadzaniu do środowiska zmian, które powodowałyby jego
wiedzialność zawodową i dyscyplinarną.
trwałą degradację. Powinien zadbać o to, aby szkody wy- 3) Członek Izby ma obowiązek posiadać ważne ubezpiecze-
nie od odpowiedzialności cywilnej za szkody, które mogą 13) Członek izby dokłada należytej staranności, aby działawyniknąć w związku z wykonywaniem samodzielnych
nia osób z którymi wspólnie wykonuje czynności były
funkcji technicznych w budownictwie.
zgodne z niniejszym Kodeksem.
14) Za działania prowadzone w swoim imieniu członek izby
6. LOJALNOŚĆ I SOLIDARNOŚĆ ZAWODOWA
odpowiada jak za własne, jeżeli działania te były prowa1) Członek izby powinien mieć zaufanie do wyników prac wykodzone za jego wiedzą i zgodą.
nanych przez innych członków izby. W przypadku innego, 15) Członek może złożyć skargę na innego członka izby wyodmiennego poglądu krytycznego powinien go wyrazić w społącznie do właściwego organu samorządu zawodowego.
sób kulturalny, nie obrażając godności oponenta.
16) W razie sporu pomiędzy członkami izby, mają oni obo2) Stosunek członka izby do osób reprezentujących inne zawowiązek podjąć próbę jego polubownego rozwiązania z pody techniczne lub nietechniczne specjalności zawodowe pomocą lub przy udziale właściwych organów samorządu
winna cechować kultura i życzliwość, a współpraca z nimi
w drodze mediacji lub przez sąd polubowny.
powinna opierać się na uznaniu i poszanowaniu ich odrębnych kwalifikacji, z uwzględnieniem jednak zasady ograni- 7. PRACA W SAMORZĄDZIE ZAWODOWYM
czonego zaufania. Oprócz zgodnego współdziałania z przed- 1) Pełnienie funkcji w organach samorządu zawodowego jest
stawicielami innych zawodów, członek izby powinien w miaprawem i powinnością członka izby.
rę możliwości udzielać im pomocy i rady w zakresie posia- 2) Członek izby, któremu powierzona została funkcja w orgadanej wiedzy i doświadczenia zawodowego.
nach samorządu, obowiązany jest rzetelnie i z najwyższą sta3) Członek izby powinien dbać o rozwój zawodowy młodszych
rannością wypełniać obowiązki wynikające z tej funkcji.
współpracowników oraz partnerów. Kierownicza rola człon- 3) Przy wypełnianiu funkcji samorządowej, członek izby oboka izby w procesach budowlanych nakłada na niego obowiąwiązany jest kierować się interesami zawodowymi członzek przekazywania współpracownikom i swym pomocnikom
ków izby i zadaniami samorządu.
posiadanej wiedzy i doświadczenia oraz dbania o ich naj- 4) Członek izby sprawujący funkcję w organach samorządu:
lepsze wyszkolenie zawodowe i wysoki poziom etyczny.
a) nie może wykorzystywać powierzonej mu funkcji we
4) Działanie na szkodę współpracowników, pomniejszanie
własnych sprawach, dla własnej korzyści albo korzyści
ich osiągnięć zawodowych i utrudnianie im działalności
bliskich mu osób,
jest nieetyczne.
b) powinien traktować wszystkich członków izby jako rów5) Sprawy sporne należy rozstrzygać wewnątrz społeczności
noprawnych,
członków izby, ujawniając przykłady postępowań godząc) powinien, w granicach swych zadań i możliwości, słucych w autorytet zawodu i obniżających zaufanie do zgodżyć informacją, pomocą i radą członkom izby.
nej z prawem i odpowiedzialnej działalności inżynierskiej. 5) Członek izby, który z racji obowiązków wykonywanych
6) Członek izby jest zobowiązany traktować obiektywnie i w
w samorządzie uzyskał wiadomości dotyczące spraw osoodpowiedzialny sposób opinie, ekspertyzy i opracowania
bistych innego członka izby, nie może z nich korzystać
innych członków izby, a w szczególności szanować prawa
dla innych celów, jak tylko w celu prawidłowego wykoautorskie i nie pomniejszać wartości pracy innych członnania swoich obowiązków samorządowych.
ków izby, stosując powierzchowne lub tendencyjne oceny.
7) Członek Izby obowiązany jest przestrzegać lojalności i ko- 8. STOSUNEK DO ORGANÓW SAMORZĄDU
leżeństwa wobec wszystkich członków izby.
ZAWODOWEGO
8) Członkowie izby powinni udzielać sobie pomocy i służyć 1) Członka izby obowiązuje szacunek i lojalność wobec orradą w sprawach związanych z wykonywaniem zawodu,
ganów samorządu.
o ile to nie szkodzi interesom podmiotu, na rzecz które- 2) Członek izby obowiązany jest stosować się do uchwał orgo wykonują powierzone czynności.
ganów samorządu, niezależnie od ich osobistej oceny.
9) Członek izby, do którego zwrócono się o wydanie opinii 3) Członek izby obowiązany jest współdziałać z organami sao innym członku izby, obowiązany jest przy sporządzamorządu w sprawach związanych z funkcjonowaniem i zadaniu opinii opierać się na dokumentach, znanych mu fakniami samorządu oraz w sprawach wykonywania zawodu
tach oraz zachować obiektywizm i rzeczowość.
i przestrzegania niniejszego Kodeksu przez członków izby.
10) Wydanie negatywnej opinii o członku izby, co do jego 4) Członek izby, wezwany przez organ samorządu, obowiąpracy zawodowej, jest dopuszczalne, jeżeli opinia taka
zany jest stawić się na wezwanie w wyznaczonym termijest oparta na faktach, a potrzeba albo obowiązek jej wynie, a w razie poważnej przeszkody, niemożność stawiendania wynikają z zadań lub uprawnień służbowych bądź
nictwa usprawiedliwić.
samorządowych.
5) Członek izby, wezwany przez organ samorządu do zło11) Członek izby obowiązany jest traktować bezstronnie i w odżenia wyjaśnień w sprawach wynikających z ustawowepowiedzialny sposób komentować działania członków izby.
go zakresu zadań samorządu albo niniejszego Kodek12) Członek izby może zwracać uwagę każdemu członkowi
su, obowiązany jest złożyć wyjaśnienia w wyznaczoizby, który postępuje niezgodnie z niniejszym Kodeksem.
nym terminie.
W
dniach 7 i 8 listopada 2006 roku w Centrum
Kongresowym IOR w Poznaniu odbyło się IX
Sympozjum z cyklu „Współczesne urządzenia oraz usługi elektroenergetyczne, telekomunikacyjne
i informatyczne”. Bieżąca edycja sympozjum nosiła tytuł:
„Instalacje elektryczne i automatyka w obiektach budowlanych”. Organizatorami sympozjum był Oddział Poznański Stowarzyszenia Elektryków Polskich, Wielkopolska Okręgowa Izba Inżynierów Budownictwa oraz Polskie Centrum
Promocji Miedzi (w ramach Europejskiego Programu Leonardo da Vinci).
Komitetowi Programowemu Sympozjum przewodniczyła Profesor Aleksandra Rakowska – Prorektor ds. Nauki Politechniki Poznańskiej, a jednocześnie Przewodnicząca Sekcji
Energetycznej OP SEP. Ponadto w skład Komitetu Programowego weszli: sekretarz naukowy dr inż. Ryszard Niewiedział – Przewodniczący Sekcji Instalacji i Urządzeń Elektrycznych OP SEP, profesor Władysław Opydo, profesor
Andrzej Urbaniak i dr inż. Eugeniusz Sroczan – redaktor
materiałów sympozjum. Pracami Komitetu Organizacyjnego Sympozjum kierował Prezes OP SEP – Stefan Granatowicz oraz sekretarz sympozjum – mgr Eugeniusz Bogacki.
Celem sympozjum było zaprezentowanie najnowszych
osiągnięć naukowo-technicznych oraz rozwiązań systemowych i technologicznych stosowanych w instalacjach elektrycznych obiektów mieszkalnych i zespołach budynków
mieszkalnych, obiektach użyteczności publicznej i przemysłowych. Do udziału w sympozjum, sesji warsztatowej, wystawie i imprezach towarzyszących zaproszeni zostali przedstawiciele nauki, producenci, projektanci, dystrybutorzy i wykonawcy, a także użytkownicy instalacji –
administratorzy właściciele mieszkań, eksploatatorzy
obiektów przemysłowych oraz wszyscy zainteresowani
stosowaniem nowoczesnych rozwiązań i urządzeń z dziedziny elektryki, automatyki, telekomunikacji i informatyki. Zakres tematyki sympozjum uzasadnia ciągła ewolucja tradycyjnych instalacji elektrycznych związana
z przenikaniem nowoczesnej technologii teleinformatycznej do techniki instalacyjnej. Efektem tego rozwoju są
coraz szersze działania zmierzające do efektywnego wykorzystywania energii.
Autorami referatów prezentowanych na IX Sympozjum
OP SEP i w większości wydanych drukiem w postaci oddzielnego zeszytu (ISBN 83-919118-3-7) byli pracownicy
naukowo-dydaktyczni reprezentujący Politechniki: Białostocką, Wrocławską i Poznańską, przedstawiciele Polskiego Centrum Promocji Miedzi i biur projektowych oraz producenci, dystrybutorzy, wykonawcy urządzeń i instalacji
elektrycznych. W sympozjum uczestniczyło przeszło 200
osób z całego kraju, przede wszystkim z Poznania i Wielkopolski.
Obrady sympozjum odbyły się w pięciu sesjach plenarnych, na których zostały zaprezentowane niżej podane referaty.
Sesja I, której przewodniczył Prezes OP SEP – mgr inż.
Stefan Granatowicz:
• Roman Targosz (PCPM/ECI, Wrocław) – Koszty niskiej
jakości zasilania – program LPQI
• Sławomir Cieśla (ELEKTROTIM S.A., Wrocław) – Instalacje elektryczne w budynkach mieszkalnych. Norma N SEP-E-002 – praktyczne zastosowanie
• Robert Idzik (Cooper Industry Poland Sp. z o.o., Warszawa) – Systemy oświetlenia awaryjnego w świetle
aktualnie obowiązujących przepisów
• Marcin Gałach (Moeller Electric Sp. z o.o., Poznań) –
Nowoczesny bezprzewodowy system sterowania
X-Comfort firmy Moeller Electric.
Sesja II, której przewodniczył Profesor Aleksander Kordus z Politechniki Poznańskiej:
• Andrzej W. Sowa (Politechnika Białostocka) – Koordynacja układania instalacji niskonapięciowych w obiektach budowlanych
• Andrzej Boczkowski (Centralne Kolegium Sekcji Instalacji i Urządzeń Elektrycznych) – Instalacje elektryczne
w pomieszczeniach i przestrzeniach o zwiększonym
zagrożeniu porażeniem prądem elektrycznym
• Andrzej W. Sowa (Politechnika Białostocka) – Koordynacja rozwiązań ochrony odgromowej obiektów budowlanych z wymaganiami EMC
• Krzysztof Wincencik (DEHN Polska Sp. z o.o., Warszawa) – Iskiernikowe ograniczniki przepięć typu I firmy DEHN wykorzystujące technologię Radax-Flow.
Sesja III, której przewodniczył dr inż. Ryszard Niewiedział – Przewodniczący Sekcji Instalacji i Urządzeń Elektrycznych OP SEP:
• Paweł Kujawski (Biuro Regionalne ABB, Poznań) – Innowacyjne rozwiązania napowietrznych punktów rozłącznikowych sterowanych zdalnie
• Elżbieta Niewiedział (Politechnika Poznańska) – Modernizacja i rozwój sieci elektroenergetycznych zasilających odbiorców wiejskich
• Ryszard Batura (Politechnika Poznańska) – Aktualny
stan techniczny i wymagania normatywne dla instalacji elektrycznych w gospodarstwach rolniczych
• Tomasz Włodarczyk (BAKS – Kazimierz Sielski, Karczew) – Systemy tras kablowych o wytrzymałości
ogniowej E30 i E90 Firmy BAKS
• Michał Samol (CABLOFIL, Katowice) – Zagadnienia
techniczne siatkowych koryt kablowych.
Sesja IV, której przewodniczyła dr hab. inż. Aleksandra
Rakowska, prof. nadzw. PP – Przewodnicząca Sekcji Energetycznej OP SEP:
• Andrzej Urbaniak (Politechnika Poznańska) – Zastosowanie systemów wbudowanych w instalacjach inteligentnych budynków
• Eugeniusz Sroczan (Politechnika Poznańska) – Algorytmy projektowania instalacji w budynkach inteligentnych
• Marian Jakubowski (ATREM Sp. z o.o., Przeźmierowo) –
System monitorowania i zarządzania mediami energii
• Józef Koczor (IGE+XAO Polska Sp. z o.o., Kraków) –
Wspomaganie projektowania instalacji elektrycznych
i automatyki
• Stanisław Duchowski (Sekcja Energetyczna OP SEP) –
Certyfikacja energetyczna budynków – uwarunkowania prawne.
Sesja V, której przewodniczył dr inż. Eugeniusz Sroczan – Prezes Koła SEP nr 5 przy Politechnice Poznańskiej:
• Witold Jabłoński (Politechnika Wrocławska) – Ochrona przeciwporażeniowa w normie PN-EN 61140
• Witold Jabłoński (Politechnika Wrocławska) – Ochro-
na przeciwporażeniowa w projekcie nowelizacji normy IEC 60364-4-41
• Marcin Szkudniewski (SONEL S.A., Świdnica) – Pomiary ochrony przeciwporażeniowej w obiektach budowlanych
• Andrzej Białas (LEGRAND POLSKA Sp. z o.o., Ząbkowice Śl.) – Wyłączniki instalacyjne – parametry
i dobór do instalacji elektrycznych.
Sesjom plenarnym towarzyszyły krótkie komunikaty
przedstawicieli firm uczestniczących w sympozjum, m.in.
AREVA T&D Sp. z o.o. ze Świebodzic, NOWA FRANCE
z Przeźmierowa k. Poznania, MERAZET S.A. z Poznania,
PLEXIFORM-ŚWIATŁO-SYSTEM z Warszawy.
Warsztaty prowadzone przez specjalistów z poszczególnych firm branżowych dotyczyły:
• systemów oświetlenia awaryjnego (Cooper Industry
Poland Sp. z o.o., Warszawa),
• ochrony przeciwprzepięciowej (DEHN Polska Sp.
z o.o., Warszawa),
• komputerowego wspomagania projektowania
(IGE+XAO Polska Sp. z o.o., Kraków),
• programowania urządzeń instalacji inteligentnych (LCN
Polska, Biuro Wielkopolska, Poznań).
Podczas sympozjum czynny był punkt konsultacyjny obsługiwany przez przedstawicieli Ośrodka Rzeczoznawstwa OP
SEP i wykładowców Ośrodka Szkoleniowego OP SEP oraz
ciesząca się dużym zainteresowaniem wystawa, na której następujące firmy prezentowały swoją ofertę handlową: BAKS Kazimierz Sielski – Karczew, Cooper Industry Poland Sp.
z o.o. – Warszawa, DEHN Polska Sp. z o.o. – Warszawa, ELKO
EP Poland Sp. z o.o. ze Świętochłowic, GALMAR Sp. J. –
Poznań, IGE+XAO Polska Sp. z o.o. – Kraków, LEGRAND
POLSKA Sp. z o.o., Ząbkowice Śląskie, MERAZET S.A. –
Poznań, MOELLER ELECTRIC Sp. z o.o. – Gdańsk, NOWA
FRANCE – Przeźmierowo k. Poznania, SIBA Polska Sp. z o.o.
– Warszawa, SONEL S.A. – Świdnica, H. SYPNIEWSKI –
Zielona Góra oraz ASTAT Sp. z o.o. z Poznania.
W godzinach wieczornych pierwszego dnia trwania IX
Sympozjum zapewniono uczestnikom – stosownie do zgłoszonych zainteresowań – udział w spotkaniu dyskusyjnym
wraz z kolacją koleżeńską albo udział w spektaklach teatralnych w Teatrze Polskim lub w Teatrze Nowym w Poznaniu.
IX Sympozjum zakończyło się w drugim dniu zwiedzaniem przez zainteresowanych wybranych obiektów elektroenergetycznych, a mianowicie:
• nowoczesnej stacji wnętrzowej 110/15 kV „GPZ – Jeżyce ENEA S.A”. przy ul. Grunwaldzkiej;
• Okręgowej Dyspozycji Mocy PSE-Zachód przy ul.
Marcelińskiej.
Ryszard Niewiedział
Wiceprezes Oddziału Poznańskiego SEP
1. Wprowadzenie
owtarzające się od wielu lat komunikaty i informacje o poszkodowanych użytkownikach instalacji i urządzeń gazowych, a także przewodów kominowych występujących w budynkach, skłania do cyklicznego
omawiania tej problematyki. I mimo rosnącej w tym zakresie
świadomości oraz powszechnego dostępu do różnego rodzaju publikacji, statystyki corocznie odnotowują wciąż jeszcze
zbyt wiele ofiar wybuchów gazu ziemnego sieciowego bądź
gazu propan-butan, a także ofiar zaczadzenia.
Z dokonanych zgłoszeń terenowych organów nadzoru
budowlanego do Departamentu Inspekcji Budowlanej
Głównego Urzędu Nadzoru Budowlanego, gdzie prowadzony jest rejestr katastrof budowlanych wynika, że na
terenie kraju w latach 1996-2005 miało miejsce 51 katastrof budowlanych, których bezpośrednią przyczyną był
wybuch gazu sieciowego oraz 85 katastrof na skutek
wybuchu gazu płynnego. Skutek tych zdarzeń to 145 osób
poszkodowanych, w tym 26 zabitych.
nych paliwem ekologicznym, a przede wszystkim paliwem bezpiecznym przy spełnieniu warunku przestrzegania powszechnie znanych zasad użytkowania urządzeń gazowych. Praktycznie wybuch lub wybuchowe spalanie
może nastąpić w ograniczonej przestrzeni, przy jednoczesnym spełnieniu warunku wystąpienia w pomieszczeniu mieszanki wybuchowej (odpowiedniego stężenia gazu
i powietrza) oraz zainicjowania wybuchu. Zainicjowanie
następuje najczęściej poprzez: zaiskrzenie w agregacie
lodówki, zaiskrzenie w wyłączniku instalacji oświetleniowej, bądź od otwartego płomienia np. z zapałki czy zapalniczki.
Wynalezienie na użytek człowieka paliwa jakim jest gaz
ziemny, wymaga jednak chociażby elementarnej wiedzy
o jego właściwościach. Najbardziej charakterystycznymi
są: jego wybuchowość, a z racji składu chemicznego w przypadku niepełnego spalania, powstawania innego silnie trującego gazu – tlenku węgla, zwanego popularnie czadem.
2. Zasada działania
Zróbmy więc „powtórkę z bezpieczeństwa” użytkowania ww. instalacji i urządzeń budowlanych w nadziei, że niniejszy artykuł zostanie przeczytany nie tylko przez stałych adresatów tego periodyku, ale i przez szerszy krąg
czytelników oraz „zwykłych” użytkowników omawianych
urządzeń, co dla zespołu redakcyjnego będzie dodatkową
satysfakcją.
Właściwościami wybuchowymi charakteryzują się
wszystkie gazy palne stosowane w technice. Gaz ziemny,
posiadając wiele zalet jest wśród paliw konwencjonal-
Niebezpieczeństwo tlenku węgla wynika stąd, że jest to
gaz bezbarwny, bezwonny, bardzo dobrze miesza się z powietrzem. Człowiek oddychając taką mieszaniną wprowadza ją do płuc, gdzie za moment znajdujący się w nich
tlenek węgla przeniknie do krwi powodując niedotlenienie mózgu, zatrucie organizmu człowieka, aż do śmiertelnego zatrucia włącznie.
Również spalanie paliw stałych i ciekłych charakteryzuje się tym, że w ich spalinach występuje tlenek węgla. Tak
więc wszystkim tym paliwom należy zapewnić poprawny
proces zupełnego spalania. Osiągnięcie tego uzyskuje się
P
poprzez dostarczenie dostatecznej ilości tlenu znajdującego się w świeżym powietrzu.
Drugim warunkiem bezpiecznego użytkowania tych urządzeń, obok prawidłowego spalania, jest poprawne odprowadzenie spalin poza budynek.
Dla spełnienia tego trzeba wykazać należytą staranność
w stosunku do przewodów kominowych poprzez utrzymywanie ich w należytym stanie technicznym, przy niedopuszczaniu do nadmiernego pogorszenia sprawności technicznej, a także w zakresie bezpieczeństwa pożarowego, będącego obok bezpieczeństwa konstrukcji i bezpieczeństwa
użytkowania najważniejszymi z wymagań podstawowych stawianych obiektowi wg art. 5 ustawy Prawo budowlane.
• Usuwanie kanałem dymowym, powstałego podczas procesu spalania paliw stałych dymu, przy pomocy przewodu
dymowego.
W każdym ze wskazanych sposobów odprowadzania zużytego powietrza bądź spalin, obowiązuje zasada równowagi ilości doprowadzanego powietrza z zewnątrz z jego
ilością usuwaną, przy czym nie bez znaczenia jest tu kubatura pomieszczenia z zamontowanym urządzeniem grzewczym oraz jego moc.
Skuteczne i niezawodne funkcjonowanie przewodów kominowych osiąga się poprzez zapewnienie poddawania ich
okresowym kontrolom stanu technicznego, w tym głównie
szczelności i drożności, co wynika z rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji
z dnia 16 sierpnia
1999 r. w sprawie
warunków technicznych użytkowania
budynków mieszkalnych (Dz. U. z 1999 r.
Nr 74, poz. 839).
Drugi warunek zapewnienie bezpieczeństwa pożarowego, realizowany jest
poprzez wypełnianie
obowiązku regularnego, okresowego
czyszczenia przewodów kominowych.
Zapobiega to pożarom zbierającej się
w nich sadzy, która
z uwagi na wysokie
temperatury oraz
wyrzucanie płonących iskier, może stanowić zagrożenie dla
obiektu budowlaneBrak dbałości zarządcy o stan techniczny przewodów go. Wymogi w tym
kominowych. zakresie uregulowane
zostały w znowelizoAby te warunki spełnić należy zapewnić:
wanym rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków,
• Dostarczenie wymaganej ilości powietrza z zewnątrz, innych obiektów budowlanych i terenów (Dz. U. z dnia
co osiąga się poprzez: nieszczelności w stolarce okiennej, 11 maja 2006 r., Nr 80, poz. 563), które weszło w życie
funkcję mikrowentylacyjną jaką dają okucia okienne, spe- z dniem 18 maja 2006 r.
cjalne nawiewniki okienne lub ścienne.
• Usuwanie kanałem wentylacyjnym, powstałych pod3. Nieprawidłowości w użytkowaniu
czas użytkowania np. kuchenki gazowej, znajdujących w poZaczerpnięte z życia przykłady wskazują, że stosowamieszczeniu spalin poprzez kratkę wentylacyjną.
ny w gospodarstwach domowych gaz ziemny sieciowy, pod
• Usuwanie kanałem spalinowym, powstałych w proce- względem wybuchowym jest bardziej bezpieczny od gazu
sie spalania spalin (z większych urządzeń gazowych) przy propan-butan. W przypadku eksplozji butli gazowej
pomocy przewodu spalinowego.
oprócz wielu niepożądanych i szkodliwych czynników
wybuchu dochodzi zagrożenie rażenia jej odłamkami.
Prowadzone przez organy nadzoru budowlanego kontrole w zakresie użytkowania obiektów, nie tak rzadko
stwierdzają przypadki, zwłaszcza w budynkach jednorodzinnych, że ich właściciele oprócz instalacji gazu
ziemnego użytkują urządzenia gazowe zasilane gazem
propan-butan, która to instalacja znajduje się w pomieszczeniach poniżej poziomu terenu! Jakby tego było mało,
w jednym przypadku dotyczyło to budynku w zabudowie bliźniaczej. Jego właściciel był bardzo zdziwiony
i nie zdawał sobie sprawy z istniejącego zagrożenia. Nie
posiadał też wiedzy, że do spalenia 1 m 3 gazu ziemnego
należy zabezpieczyć około 10 m 3 świeżego powietrza,
natomiast spalenie 1 m3 gazu propan-butan wymaga dostarczenia aż około 30 m 3 powietrza.
Podany przykład w sposób rażący narusza jednocześnie co najmniej dwa przepisy rozporządzenia Ministra
Infrastruktury z 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki
i ich usytuowanie (Dz.U. z 2002 r., Nr 75, poz. 690
z późn. zm.) tj.:
• § 157 ust. 6 w brzmieniu: „Zabrania się stosowania w jednym budynku gazu płynnego i gazu z sieci gazowej”,
• § 157 ust. 8 w brzmieniu: „Instalacje gazowe zasilane
gazem o gęstości większej od gęstości powietrza nie mogą
być stosowane w pomieszczeniach, których poziom podłogi znajduje się poniżej otaczającego terenu…”.
Wspomniane wyżej
kontrole organów nadzoru budowlanego często
ujawniają szereg nieprawidłowości, które mogą
prowadzić do zagrożenia
zdrowia, a nawet życia
mieszkańców. Widoczny
brak wyobraźni w tym
obszarze prezentują zarówno mieszkańcy budynków jednorodzinnych
jak i osoby zamieszkałe
w budynkach wielorodzinnych.
Stosunkowo częstym
zjawiskiem w tych obiektach jest występowanie
odwracania się ciągu kominowego (w kanałach
wentylacyjnych pojawia
się ciąg wsteczny).
W najlepszym przypadku objawem będzie prze-
gląd kulinarny aktualnie przygotowywanych dań obiadowych u sąsiadów, ale objawiać się to może również zaciąganiem spalin z przewodu dymowego np. obsługującego
kominek, co nawet przy niewielkiej ich ilości prowadzić
będzie do podtruwania.
Główną przyczyną jest wymiana tradycyjnej stolarki
okiennej na szczelną. Zjawisko to zaburza naturalny ruch
powietrza, które powinno przepływać od okien w kierunku kanałów wywiewnych. Przy czym praktycznie stwierdzono, że zjawisko to nasila się, im więcej w budynku
zamontowano urządzeń spalających gaz: kotły c.o., podgrzewacze wody itp.
To niekorzystne zjawisko również dotyczyć będzie kominów, w sposób niewłaściwy wyprowadzonych ponad połać
dachową, przewodów wentylacyjnych otwartych do góry, zamiast na boki, a także gdy np. w mieszkaniu występują kanały o różnej długości – dotyczy to zwłaszcza lokali mieszkalnych urządzonych na poddaszach.
Innym czynnikiem powodującym odwrócenie ciągu jest
nawiewanie wiatru do kanałów wentylacyjnych szczególnie
przy bardzo silnych wiatrach.
Równowaga ilości doprowadzanego i zużytego powietrza bywa zakłócana przez użytkowników budynków również i w inny sposób. Dzieje się tak, gdy utrudniają oni
lub uniemożliwiają dopływ powietrza z zewnątrz, np.
poprzez przysłanianie kratek wentylacyjnych czy nawiewów podokiennych.
Przykład dbałości o poprawny stan techniczny instalacji
i urządzeń gazowych.
Jeszcze groźniejsze w skutkach bywa przesłanianie lub
likwidowanie otworów w dolnej części drzwi, przez które
dopływa powietrze w przypadku, gdy urządzenie grzewcze
znajduje się w pomieszczeniu bez okna zewnętrznego (łazienka). Takie postępowanie prowadzić będzie do niecałkowitego spalania gazu i jak wcześniej wykazano, do wydzielania
tlenku węgla – substancji silnie toksycznej.
W tym miejscu należy odnieść się do kwestii sporów pomiędzy właścicielem budynku lub jego zarządcą, jako wynajmującymi lokal mieszkalny oraz lokatorem bądź najemcą
w kontekście odpowiedzialności za stan techniczny urządzeń,
a zwłaszcza urządzeń grzewczych.
Kwestię tę rozstrzygają w sposób jednoznaczny przepisy
ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (tekst jednolity: Dz.U. z 2005 r., Nr 31, poz. 266
z późn. zm.).
Z przepisu art. 6 a, ust. 1 wynika, że: „Wynajmujący
jest obowiązany do zapewnienia sprawnego działania istniejących instalacji i urządzeń związanych z budynkiem
…” Z ust. 3 pkt 3b wynika, że: „Do obowiązków wynajmującego należy w szczególności: wymiana pieców grzewczych…” Natomiast w art. 6b ust. 2 pkt 4 tego rozporządzenia czytamy: „Najemcę obciąża naprawa i konserwacja trzonów kuchennych, kuchni, grzejników wody przepływowej (gazowych, elektrycznych i węglowych), podgrzewaczy wody…”.
4. Ustawowe obowiązki kontrolne i sankcje karne.
W związku z intensywnym użytkowaniem omawianych tu
instalacji i urządzeń budowlanych, winny być one poddawane okresowym kontrolom.
Kwestie te znalazły swoje uregulowanie w rozdziale 6
ustawy Prawo budowlane (Dz.U. z 2006 r., Nr 156, poz.
1118, obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej
Polskiej z dnia 17 sierpnia 2006 r. w sprawie ogłoszenia
jednolitego tekstu ustawy – Prawo budowlane), poprzez
nałożenie na właścicieli lub zarządców okresowych kontroli m.in. instalacji gazowych oraz przewodów wentylacyjnych, spalinowych i dymowych.
ploatacją urządzeń, instalacji oraz sieci gazowych. Regulacje w tym zakresie zostały określone w rozporządzeniu Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 28
kwietnia 2003 r. w sprawie szczegółowych zasad stwierdzania posiadania kwalifikacji przez osoby zajmujące się eksploatacją urządzeń, instalacji i sieci (Dz.U. z 2003 r., Nr
89, poz. 828 z późn. zm.).
Jednocześnie w stosunku do osób nie wywiązujących się
z obowiązku przeprowadzania ww. kontroli ustawodawca przewidział w art. 93 pkt 8 Prawa budowlanego sankcje karne
w postaci grzywny.
W tym miejscu warto wskazać na intencje ustawodawcy,
który mając na uwadze należyty stan techniczny obiektu,
w przepisie art. 92 ust. 1 cytowanej ustawy wprowadził jeszcze bardziej surowe kary dla osób, które nie spełniają, określonego w art. 70 ust. 1, obowiązku usunięcia stwierdzonych uszkodzeń lub uzupełnienia braków, mogących spowodować niebezpieczeństwo dla ludzi lub mienia bądź zagrożenia środowiska.
Sankcje karne (art. 93, pkt 9a) przewidziane są także dla
osób wykonujących samodzielne funkcje techniczne w budownictwie, które dokonując ocen stanu technicznego nie
spełniają obowiązku przesłania kopii protokołu,
o którym mowa w art. 70 ust. 2, do właściwego organu.
5. Wnioski
Na bezpieczne użytkowanie instalacji gazowych oraz przewodów kominowych składają się:
• Przestrzeganie przepisów Prawa budowlanego przez właścicieli, zarządców w zakresie utrzymania obiektów.
Wiąże się to z szeroko rozumianą dbałością o obiekt,
w tym poprawnie przeprowadzanym okresowym kontrolom jego stanu technicznego oraz związanych z nim urządzeń, zlecaniem ww. kontroli osobom o odpowiednich kwalifikacjach oraz należytej wiedzy technicznej, a także usuwaniem stwierdzonych w czasie dokonywania ww. kontroli
nieprawidłowości oraz niedopuszczeniem do pogarszania
się stanu technicznego obiektu, zwłaszcza jego elementów konstrukcyjnych.
Do przeprowadzania kontroli przewodów kominowych
W przypadku urządzeń i instalacji gazowych zalecane jest
upoważnione są osoby posiadające:
stosowanie zabezpieczeń przeciwwypływowych, które odcinają dopływ gazu w sytuacji przypadkowego zgaśnięcia płoa. kwalifikacje mistrza w rzemiośle kominiarskim – w od- mienia, a także urządzeń lub systemów wykrywających i alarniesieniu do przewodów dymowych oraz grawitacyjnych mujących o niebezpiecznym stężeniu gazu.
przewodów spalinowych i wentylacyjnych,
b. uprawnienia budowlane odpowiedniej specjalności –
• Spełnienie warunku przestrzegania powszechnie znanych
w odniesieniu do wszystkich przewodów kominowych
zasad użytkowania tych urządzeń, co wiąże się z odpooraz wszelkiego rodzaju kominów wolnostojących, rówwiedzialnością ich użytkowników.
nież tych z wymuszonym ciągiem kominowym.
• Działania profilaktyczne w zakresie edukacji użytkowników o utrzymywaniu sprawnej instalacji i urządzeń
Natomiast do przeprowadzania kontroli stanu techniczgazowych, a także związanej z nimi wentylacji ponego instalacji gazowych uprawnione są osoby posiadające
mieszczeń.
kwalifikacje wymagane przy wykonywaniu dozoru nad eksKonrad Ochociński
W
oda jest bezcennym skarbem, dlatego obowiązkiem Państwa jest dbanie
o nią wszystkimi możliwymi środkami.
Przez wiele lat w Polsce nie doceniano problemów związanych z gospodarką wodną. Doprowadziło to do
znacznego zanieczyszczenia wód, dużych opóźnień w definiowaniu problemów w tym zakresie, stanowieniu prawa, inwentaryzacji zasobów wodnych
oraz świadomości zbiorowej w zakresie zagrożeń w dostępie do dobrych
jakościowo i wystarczających ilościowo
zasobów wodnych. Powszechne mniemanie, że woda była, jest i zawsze będzie, utrudniało zachowanie odpowiedniej rangi problemów wodnych na długiej liście poważnych problemów gospodarczych i środowiskowych. Sytuacja taka doprowadziła do zminimalizowania środków w budżecie państwa
przeznaczonych na gospodarkę wodną.
Dyrektywa 2000/60/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2000 r. i wstąpienie Polski do Unii
Europejskiej a także uchwalenie w 2001 r.
Prawa Wodnego z późniejszymi nowelizacjami, odmieniły niekorzystny dla
gospodarki wodnej trend i dały nadzieję
na „lepszy czas dla wody”. Woda nie
zawsze będzie, jeśli człowiek nie zechce w znacznym stopniu zmienić swoje podejście do jej traktowania.
Po kilkudziesięcioletniej przerwie gospodarka wodna doczekała się należnej jej rangi i ponownie jest zarządzana od
1 lipca 2006 r., zgodnie z Prawem Wodnym, przez centralny
urząd rządowy Krajowy Zarząd Gospodarki Wodnej. Gospodarowanie zasobami wodnymi jest jednym z istotnych obszarów działania administracji państwowej i samorządowej. Organami właściwymi w sprawach gospodarowania wodami są:
- minister właściwy do spraw gospodarki wodnej (Minister
Środowiska),
- prezes Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej jako centralny organ administracji rządowej,
- dyrektor Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej,
- wojewoda,
- organy jednostek samorządu terytorialnego.
Można mieć nadzieję, że takich inwestycji
w najbliższych latach będzie więcej.
Prezes Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej podkreśla, że przyjmuje służebną rolę wobec społeczeństwa, przyrody i gospodarki. Do spełnienia tych deklaracji potrzebne
są jednak środki finansowe. Najważniejsze priorytety KZGW
w najbliższych latach to:
- wdrażanie Ramowej Dyrektywy Wodnej,
- aktualizacja Strategii Gospodarki Wodnej,
- współpraca międzynarodowa, w tym na wodach granicznych,
- projekty i programy inwestycyjne w gospodarce wodnej,
- przeprowadzenie reformy gospodarki wodnej.
Problem wdrażania Ramowej Dyrektywy Wodnej i zaangażowanie w nim społeczeństwa omówiłem w artykule w „Biuletynie” nr 4 z października 2004 r. Przypomnę tylko, że głównym celem perspektywicznym dyrektywy jest osiągnięcie do
2015 r. „dobrego stanu wód” we wszystkich państwach Unii
Europejskiej. Celem bezpośrednim dyrektywy jest ustalenie ram
dla działań na rzecz ochrony śródlądowych wód powierzchniowych, wód przejściowych, wód przybrzeżnych oraz wód podziemnych. Możliwe jest przedłużenie terminu osiągnięcia bardzo trudnych i nietypowych środowiskowych celów dyrektywy
do grudnia 2021 r. i ewentualnie nawet, w przypadku pojedynczych bardzo trudnych spraw, do grudnia 2027 r. Tak więc praca KZGW i jego struktur organizacyjnych w tym zakresie wymaga dużej konsekwencji i wytrwałości.
Strategia Gospodarki Wodnej wymaga aktualizacji. Projekt aktualizacji został opracowany w KZGW w listopadzie
2006 r. Przypuszczać należy, że z upływem czasu „Strategia” będzie jeszcze aktualizowana w miarę jej realizacji
i zmieniającej się rzeczywistości.
Pominę problem współpracy międzynarodowej i na wodach granicznych, choć jest to zagadnienie ważne i ciekawe,
ale nie dotyczy bezpośrednio Wielkopolski. Myślę, że bardziej interesują czytelników programy i projekty inwestycyjne. W zakresie realizacji inwestycji stoimy przed szansą,
jakiej gospodarka wodna nie miała od wielu lat. Obecnie
realizowane są dwa programy:
1. Program dla Odry 2006 obejmujący dorzecze całej
Odry. Finansowany jest z różnych źródeł, m.in. z rezerwy
celowej budżetu państwa, z funduszy ekologicznych, z funduszy europejskich, z kredytów zaciągniętych przez rząd
w międzynarodowych instytucjach finansujących. Istnieje
szansa, że już w tym roku rozpocznie się realizacja zbiornika „Racibórz” oraz „Wrocławskiego Węzła Wodnego”. Od
2008 r. przewiduje się koncentrację środków budżetowych
na Odrę graniczną.
2. Program budowy zbiornika Świnna Poręba na Skawie. Zbiornik ten zacznie prawdopodobnie funkcjonować od
2011 r. i będzie chronił przed powodzią m.in. Kraków.
Największą wagę dla gospodarki wodnej w Polsce ma
Sektorowy Program Operacyjny Infrastruktura i Środowisko finansowany z Funduszu Spójności Wspólnoty Europejskiej w perspektywie finansowej na lata 2007-2013, a także
przygotowanie się do perspektywy finansowej na lata 20142020. W tym programie istnieją szanse, aby zrealizować takie projekty, jak:
- zbiornik Racibórz i Wrocławski Węzeł Wodny (współfinansowanie),
- kompleksowe zabezpieczenie Żuław przed powodzią,
- budowa zbiornika Kąty-Myscowa (Krempna) na Wisłoku,
- budowa zbiornika Wielowieś Klasztorna na Prośnie,
- ekologiczne zabezpieczenie stopnia Włocławek przed
katastrofą,
- renaturyzacja Wisły w rejonie Warszawy,
- poprawa bezpieczeństwa powodziowego Krakowa,
- poprawa bezpieczeństwa powodziowego Kotliny Kłodzkiej,
- modernizacja obiektów na Nysie Kłodzkiej,
- programy małej retencji o znaczeniu ponadlokalnym ze
szczególnym uwzględnieniem retencji leśnej,
- uporządkowanie gospodarki opadowej w rejonie przybrzeżnym.
Na uwagę Wielkopolan zasługuje umieszczenie na tej liście zbiornika Wielowieś Klasztorna. W nowym projekcie
aktualizacji Strategii Gospodarki Wodnej na liście działań
służących realizacji celów kierunkowych, w pozycji 5.3.3.
również umieszczono budowę tego zbiornika. Zbiornik Wielowieś Klasztorna ma duże znaczenie dla zabezpieczenia
miasta Kalisza przed powodzią oraz dla gospodarki wodnej
zlewni rzek Prosny i Warty.
Niezależnie od funduszy unijnych zostały wznowione
prace nad programem Wisła 2020. Program ten łączy wiele
dotychczasowych programów samorządowych. Istnieje szansa, że pod koniec 2007 r. zostaną przedstawione szczegóły
tego programu.
Aktualizacja Strategii Gospodarki Wodnej przewiduje do
2020 r. wydatkowanie olbrzymiej kwoty na gospodarkę
wodną ok. 110 miliardów złotych. Aby sprostać temu wyzwaniu potrzebna jest reforma struktur organizacyjnych gospodarki wodnej. Szeroko rozumiana gospodarka wodna jest
rozproszona w takich działach administracji rządowej jak:
rolnictwo i rozwój wsi, transport, gospodarka morska, budownictwo, gospodarka przestrzenna i mieszkaniowa, sprawy wewnętrzne. Mienie Skarbu Państwa związane z gospodarką wodną jest w zarządzie wielu instytucji, przy czym
jego większość rozdzielona jest między Regionalnymi Zarządami Gospodarki Wodnej a Wojewódzkimi Zarządami Melioracji i Urządzeń Wodnych. Część mienia znajduje się w
gestii Parków Narodowych, a część w wyniku przekształceń,
w różnych podmiotach gospodarczych. Efektem tego jest
znaczne rozproszenie kompetencji w zakresie gospodarki
wodnej i problemy jej koordynacji. Reforma gospodarki
wodnej w Polsce jest potrzebna od zaraz.
Wiele przesłanek, w tym wymienione w niniejszym artykule, wskazuje na to, że istnieje ogromna szansa, jakiej jeszcze nie było, żeby gospodarka wodna zyskała należne jej
miejsce w priorytetach rządu w przeciągu najbliższych lat.
Optymizm mój poparty jest wymogami Unii Europejskiej,
która będzie egzekwowała realizację harmonogramu wdrażania Ramowej Dyrektywy Wodnej, a to z kolei będzie wspierać realizację Strategii Gospodarki Wodnej. Optymistyczne
jest również duże zaangażowanie i determinacja nowo utworzonego Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej. Jest wielka szansa, że w najbliższych latach spotkamy się na licznych i wielkich placach budów, gdzie będzie praca dla wielu
branż naszej Izby.
Wojciech Białek
Literatura:
- Ramowa Dyrektywa Wodna 2000/60/WE Parlamentu Europejskiego i Rady,
- Strategia Gospodarki Wodnej - projekt aktualizacji z listopada 2006 r.,
- Artykuł p. Mariusza Gajdy - Prezesa KZGW - „Gospodarka Wodna” nr. 1 z 2007 r.
M
iałem w swojej karierze zawodowej przyjemność
pracować przez długie lata na kontynencie afrykańskim. Początkowo w Tanzanii w latach 19781983, później w Zimbabwe w latach 1984-2001. Moja przygoda z Afryką rozpoczęła się wyjazdem do Tanzanii z Biura
Projektów Budownictwa Komunalnego w Poznaniu w czerwcu 1978 roku za pośrednictwem popularnego w tamtym czasie PHZ Polservice.
Będąc absolwentem Wydziału Inżynierii Sanitarnej Politechniki Poznańskiej pracowałem w swojej specjalności jako
projektant instalacji wodociągowych i kanalizacyjnych. Po zakończeniu pracy w Tanzanii, gdzie wykonywałem projekt sieci wodociągowej dla miasta Iringa finansowany przez Bank
Światowy, przeniosłem się wraz z rodziną (żona Wanda i 3
dzieci) do Zimbabwe – dawniejszej Rodezji Południowej.
Kraj ten odzyskał niepodległość w roku 1980 i znany był między innymi z tego, że nie udzielał pozwoleń na pracę i wiz
wjazdowych przedstawicielom obozu krajów Europy Wschodniej, w tym naturalnie również Polski. Ponieważ firmą, która
mnie zatrudniła było znane biuro projektów z Anglii, nie
miałem trudności w uzyskaniu pozwolenia na pracę, odczuwałem jednak na każdym kroku podejrzliwość i brak zaufania do przedstawiciela kraju zza żelaznej kurtyny. Jak się okazało po przyjeździe, byłem pierwszym specjalistą z Polski
zatrudnionym w Zimbabwe. Dopiero po moim przyjeździe
akredytował się w Zimbabwe Ambasador Polski z Tanzanii, a
przedstawicielstwo handlowe było w trakcie tworzenia się.
Tak się złożyło, że firma zatrudniająca mnie w Zimbabwe, konkretnie w stolicy tego kraju Harare (dawniejsze Salisbury), wygrała prestiżowy kontrakt na projekt wodociągowy w stolicy Botswany – Gabarone. Trwająca bardzo długo susza w tej części kontynentu afrykańskiego spowodowa-
ła gwałtowne wysychanie wód powierzchniowych, będących
głównym źródłem zaopatrzenia w wodę w południowej części Afryki. Sytuacja była niezwykle dramatyczna dla stolicy
kraju, gdzie inżynierowie oceniali zapasy wody jako wystarczające na kilka miesięcy. Tym większa więc odpowiedzialność spoczywała na projektantach systemu wodociągowego dla tego miasta. Nie mając możliwości zagospodarowania się w Harare, po kilku zaledwie dniach pobytu, bez
możliwości znalezienia zakwaterowania dla rodziny i szkoły
dla dzieci, zostałem wysłany do Gabaronu z misją przygotowania projektu technicznego wodociągu dla stolicy Botswany. Firma angielska zapewniała mnie przed oddelegowaniem do Gabaronu, że w oddziale biura czeka na mnie cały
zespół projektantów z zapleczem administracyjnym, brakuje tylko głównego projektanta. Praktycznie nie miałem wyboru, gdyż firma zatrudniając mnie miała na uwadze ten
właśnie projekt, o czym poinformowano mnie już w Zimbabwe. Rad nie rad wyleciałem do Botswany, pozostawiając
w hotelu w Harare moją żonę z trójką dzieci.
Po przylocie do Gabaronu, okazało się, że oddział biura
owszem istnieje, ale do mojej dyspozycji jest tylko jeden afrykański kreślarz, a firma nigdy jeszcze nie robiła w tym kraju
projektu wodociągowego. Tymczasem do wykonania była najpierw koncepcja, a potem projekt techniczny magistrali wodociągowej długości 25 km z rur o średnicy DN 500 mm,
z ujęciem wody z kilku studni głębinowych położonych dokładnie na granicy z Południową Afryką i rurociągiem ciśnieniowym tłoczącym wodę do zbiorników terenowych położonych na szczycie pobliskich wzgórz. Temat ten nie był dla
mnie ani trudnym technicznie ani też czymś nowym, jedynym
problemem był niezwykle krótki czas przeznaczony na wykonanie całego projektu. Były to niespełna 3 miesiące.
Firma zakwaterowała mnie w luksusowym hotelu z pełnym wyżywieniem i klimatyzacją w Gabaronie, otrzymałem
również samochód służbowy do swojej dyspozycji.
Ruszyłem z miejsca do pracy chcąc udowodnić angielskim właścicielom firmy, że „inżynier zza żelaznej kurtyny” potrafi sprostać tak niezwykłemu zadaniu. Pierwszym
efektem mojej pracy było opracowanie wstępnej koncepcji
całego układu hydraulicznego zaopatrzenia Gabaronu w wodę. Swoją propozycję opracowałem w sposób podręcznikowo – akademicki, ujęcie wody podziemnej z kilku studni
głębinowych, pompowanie wody do zbiorników terenowych
na szczycie pobliskich wzgórz i grawitacyjny przesył wody
magistralą DN 500 do miasta. Tutaj okazało się, że mam
niespodziewanych konkurentów z bardzo znanego biura projektów Stewart Wilson Kilkpatrick and Partners z RPA. Pro-
jektanci tej firmy przylecieli własnym samolotem w kilka
osób i byli absolutnie przekonani o swojej przewadze nad
skromnym i „jednoosobowym” zespołem projektowym z jakiejś tam „komunistycznej Polski”. Jakież więc było ich zdziwienie, gdy Klient wybrał do realizacji moją koncepcję w całości bez żadnych zmian i poprawek. Przedstawiciele tej firmy odlecieli jeszcze szybciej aniżeli przylecieli, a mnie pozostała ogromna satysfakcja, no i przede wszystkim motywacja do zrobienia na czas projektu technicznego pomimo
posiadania tylko jednego asystenta do pomocy.
W czasie wykonywania projektu panowały już w Botswanie ogromne upały, spotęgowane brakiem deszczu i gorącymi podmuchami wiatru znad pustyni Kalahari.
Nie zniechęciło mnie to i pracując codziennie do późnego wieczora jak również we wszystkie soboty i niedziele, z zadowoleniem obserwowałem dobry postęp prac projektowych
uzupełnianych wykonywanymi równolegle badaniami geologicznymi i pomiarami geodezyjnymi. Sam projekt jak i trudności techniczne, jakie stawały przede mną jako projektantem
nie były zaskoczeniem, gdyż pracując najpierw w Biurze Projektów Budownictwa Komunalnego w Poznaniu, a później
w niemieckim biurze HP.Gauff w Tanzanii, wykonywałem identyczne projekty w regularnych odstępach czasu.
Ciekawostkę stanowił jedynie fakt, że przetarg na rury
wodociągowe wygrał po raz pierwszy w tej części Afryki niemiecki producent rur żeliwnych – firma Halbergerutte. Zaskoczenie było tym większe, że pewny siebie producent azbestowych (złoża azbestu w Zimbabwe należą do grupy najzasobniejszych na świecie) rur wodociągowych z Zimbabwe,
rozpoczął ich produkcję przed rozstrzygnięciem przetargu,
doprowadzając w konsekwencji firmę do bankructwa. Projektując magistralę wodociągową z rur żeliwnych byłem przez
krótki okres czasu nadzorowany przez doświadczonego inżyniera niemieckiego, który reprezentował producenta rur i spe-
cjalnie w tym celu przyleciał do Botswany. Inżynier obserwując bacznie
moje projektowanie, rysunki techniczne, a szczególnie projektowanie węzłów połączeniowych stwierdził, że
nie ma tu nic do szukania, gdyż mój
standard projektowania jest porównywalny z niemiecką praktyką i właściwie to On widzi, że ma do czynienia
z fachowcem i nie musi się już więcej
martwić o ten projekt.
W trakcie projektowania odwiedził mnie również osobiście sam właściciel firmy, która mnie zatrudniła
– John Burow i zapraszał kilkakrotnie na grę w golfa podkreślając, jak
bardzo firma jest zadowolona z mojej pracy. W golfa jednak nie zagrałem, gdyż każda minuta czasu była
dla mnie na wagę złota, a dla mieszkańców stolicy Botswany mogła
oznaczać suszę w kranach wodociągowych. Pracując więc absolutnie na skraju swoich fizycznych możliwości, doprowadziłem do pomyślnego zakończenia tego projektu w czasie
2,5 miesiąca, co w popularnym magazynie międzynarodowym „WATER”, uznane zostało za absolutny rekord w projektowaniu na kontynencie afrykańskim.
Wykonawca robót wybudował cały ten system wodociągowy według mojego projektu w rekordowo krótkim czasie, co
pozwoliło również ogłosić te roboty absolutnym rekordem
w wykonawstwie w całej Afryce. Satysfakcję zawodową miałem naprawdę bardzo dużą, szkoda tylko, że szkocki dyrektor firmy nie dopełnił złożonych wcześniej w cztery oczy solennych obietnic o spełnieniu moich dodatkowych próśb poprawiających znacznie moje warunki pracy w Zimbabwe.
Ponadto firma angielska pragnąc docenić moje osiągnięcia w tym projekcie, umieściła obszerną informację o mnie
w swoim miesięcznym wydaniu nowości o firmie publikowanym w kilkunastu krajach. W sposób niezwykle dyletancki,
autor tej notatki określił mnie jako „uciekiniera z Polski”,
bez konsultacji ze mną, stwarzając momentalnie dla mnie
i rodziny, również w Polsce, duże zagrożenie. Przypomnę
tylko, że był to rok 1983/84. Zaprotestowałem natychmiast,
doprowadzając do wycofania wydrukowanych a nierozprowadzonych kopii tej publikacji. Nie dawało mi to jednak
spokoju, gdyż Anglicy nie rozumieli kompletnie, w jakiej
idiotycznej sytuacji mnie postawili. W rezultacie, na skutek
tych nieporozumień, zmieniłem wkrótce pracodawcę pozostając jednak nadal w Zimbabwe aż do roku 2001.
Tak więc zapisałem się w historii budowy wodociągów
w Botswanie jako mało znany inżynier wodociągowy z Polski
(a konkretnie z Poznania), kraju, który do niedawna był postrzegany jako bardzo zacofany, pod panowaniem komunistów, ze stadami niedźwiedzi biegających po naszych miastach.
Andrzej Narożny
Udział w szkoleniach oferowanych przez WOIIB jest bezpłatny. Słuchacze otrzymują materiały szkoleniowe i zaświadczenia o uczestnictwie. Zgłoszenia uczestnictwa należy przesyłać w okresie 4 tygodni poprzedzających dzień szkolenia na
adres:CUTOB-PZITB, 61-712 Poznań, ul. Wieniawskiego 5/9, tel. 061-8536805 w. 333, 304, fax. 061-8536037,
e-mail: [email protected] lub WOIIB, 61-712 Poznań, ul. Wieniawskiego 5/9, tel. 061-8542012, 061-8542010,
fax. 061-8542011, e-mail: [email protected]
ZGŁOSZENIE UCZESTNICTWA
w szkoleniu pt.:
.........................................................................................................................................................................
w dniu ..........................................................................................................................................................................................
imię i nazwisko ..........................................................................................................................................................................
nr członkowski
..........................................................................................................................................................................
nr telefonu do kontaktu
..........................................................................................................................................................
Podpis
• Kurs przygotowawczy do egzaminu
na uprawnienia budowlane.
Kurs obejmuje 48 godzin wykładowych i jest przeznaczony dla osób zamierzających przystąpić do egzaminu organizowanego przez Wielkopolską Okręgową Izbę Inżynierów Budownictwa w maju 2007 r. w specjalnościach:
- konstrukcyjno-budowlanej,
- drogowej,
- mostowej,
- kolejowej,
- telekomunikacyjnej,
- instalacyjnej w zakresie sieci, instalacji i urządzeń ciepl-
.................................................
nych, wentylacyjnych, gazowych, wodociągowych i kanalizacyjnych,
- instalacyjnej w zakresie sieci, instalacji i urządzeń elektrycznych i elektroenergetycznych.
Termin: 18, 19, 20 i 25, 26, 27 kwietnia 2007 r. Koszt
wraz ze skryptem: 850 zł. Miejsce: Dom Technika, Poznań,
ul. Wieniawskiego 5/9, godz. 8.00 do 14.30
Należność należy wpłacić w kasie w siedzibie CUTOBPZITB (61-712 Poznań, ul. Wieniawskiego 5/9, pn.-pt., godz.
7,00-15,00 lub na konto w BZ WBK III/O Poznań nr
53.1090.1359.0000.0000.3501.9324 (z dopiskiem: „Kurs
przygot. do egz. na uprawn. bud.”) do 30 marca 2007 r.
oraz dostarczyć zgłoszenie wg poniższego wzoru:
ZGŁOSZENIE NA KURS PRZYGOTOWAWCZY
DO EGZAMINU NA UPRAWNIENIA BUDOWLANE
Imię nazwisko ................................................................................ specjalność ...........................................
Adres ...........................................................................................................................................................
NIP .............................................................., tel: ....................................................................................
Dane do wystawienia faktury (w przypadku, gdy płatnikiem jest inna osoba lub instytucja): ..............................
......................................................................................................................................................................
......................................................................................................................................................................
NIP ...............................................
• „Organizacja procesu inwestycyjnego
w budownictwie.”
Kurs 35-godzinny - jest przeznaczony dla osób, które zamierzają posiąść wiedzę niezbędną do profesjonalnego przygotowania i przeprowadzenia realizacji inwestycji budowlanych. Celem kursu jest zaznajomienie słuchaczy z tokiem
postępowania i zakresem prac, które musi wykonać inwestor
od pomysłu do realizacji obiektu budowlanego (postępowanie administracyjne, postępowanie w przypadku zamówień publicznych, projektowanie, uzgodnienia, wycena, umowy, odbiory, zapłata, rękojmia, gwarancja, obowiązujące przepisy).
Termin: 28-30.03. i 3-4.04.2007 r. Koszt: 600,- do 800,zł. (zależnie od liczby zgłoszeń).
Miejsce: Dom Technika w Poznaniu, ul. Wieniawskiego
5/9, godz. 9.00–15.00.
Zgłoszenia wstępne uczestnictwa prosimy przesyłać do
dnia 16 lutego 2007 r.
Szczegółowy program zajęć, koszt i warunki wpłaty podamy po skompletowaniu listy uczestników.
• Kosztorysowanie robót budowlanych - kurs podstawowy - I Stopień
Koszt: 750,- zł. Koszt z noclegami i wyżywieniem: 1421 zł.
Termin: 7, 8, 9 i 14, 15, 16 maja 2007 r. Czas szkolenia:
44 godziny (od godz. 9.00 do 15.00). Miejsce: Dom Technika w Poznaniu, ul. Wieniawskiego 5/9, sala 119.
Zgłoszenia (wg poniższego wzoru) wraz z wpłatą należy
złożyć w siedzibie CUTOB-PZITB do 30.04.2007 r.
Kurs jest przeznaczony dla osób zamierzających podjąć
pracę w charakterze kosztorysanta robót budowlanych bądź
pragnących usystematyzować posiadane wiadomości i podnieść swoje kwalifikacje. Oprócz zajęć teoretycznych, program przewiduje m.in. sporządzanie kalkulacji ofertowych
różnymi metodami oraz kalkulacji inwestorskich w zamówieniach publicznych.
• Komputerowe kosztorysowanie robót
budowlanych - II Stopień
Koszt: 800,- zł. Koszt z noclegami i wyżywieniem: 1471 zł.
Termin: 21–24.05.2007 r. Miejsce: Ośrodek ORGBUD-SERWIS w Poznaniu, ul. Stablewskiego 43. Zgłoszenia wraz
z wpłatą do dnia 15.05.2007 r.
Kurs obejmuje 32 godziny (od 9.00 do 15.00) i jest przeznaczony dla osób wykonujących kosztorysy, chcących przyswoić sobie kalkulację komputerową. Program obejmuje m.
in.: ćwiczenia w sporządzaniu kosztorysów ofertowych lub
inwestorskich w sferze zamówień publicznych, z wykorzystaniem aktualnych podstaw rzeczowych i cenowych. Podstawą
ćwiczeń będzie najnowsza wersja 8.0 profesjonalnego systemu kosztorysowania KOBRA.
Zgłoszenia prosimy składać wg poniższego wzoru: