pobierz materiały dodatkowe

Zbigniew Muziewicz
Przestrzeƒ emocjonalna
Zbigniew Muziewicz urodził się w 1960 roku w Sępólnie Krajeńskim. W 1984 roku otworzył pracownię witraży w Chocieszowie (Kotlina Kłodzka). Ponadto zajmuje się rysunkiem, malarstwem i
fotografią.
Człowiek uwikłany w trójwymiarową przestrzeń ziemskiego bytu, nadający pojęciu „przestrzeń”
nowych znaczeń i wreszcie odkrywający w świadomości obszary intelektu, emocji, wyobraźni, znaków i symboli, budujący przestrzeń ludzkiego wnętrza, to temat najczęściej podnoszony w pracach
Zbigniewa Muziewicza.
Zbigniew Muziewicz ist im Jahr 1960 in Sępólno Krajeńskie geboren. Im Jahr 1984 hat er ein Glaskunstatelier in Chocieszów (Kotlina Kłodzka). Außerdem beschäftigt er sich mit Zeichnung, Malerei
und Fotografie. http://www.muziewicz.prv.pl
Ein im dreidimensionalen Raum seines Seins verwickelter Mensch, der dem Begriff des Raumes
neue Bedeutungen gibt und schließlich im Bewusstsein den Umfang des Intellekts, die Emotionen,
Vorstellungen, Zeichen und Symbole entdeckt, die den Raum des menschlichen Innern erbauen, das
ist das am häufigsten erhobene Thema in den Arbeiten von Zbigniew Muziewicz.
http://www.muziewicz.prv.pl
Galeria OKNO S∏ubickiego Miejskiego OÊrodka Kultury, ul. I Maja 1, 69-100 S∏ubice
Zbigniew Muziewicz
Przestrzeƒ emocjonalna
piàtek, 15.05.2009, godz. 18.00
Galeria OKNO | SMOK
wernisa˝ wystawy
kurator: Anna Panek-Kusz
Przestrzeń emocjonalna
Emotionaler Raum
(rozszerzenie układu nerwowego o zespół odczuć niekonwencjonalnych)
(die Erweiterung des Nervensystems um das Syndrom der unkonventionellen Gefühle)
Człowiek kreując świat, w którym funkcjonuje tworzy sobie wyobrażenie o istocie rzeczywistości jaka
go otacza. Dopiero zetkniecie z inną kulturą, religią czy tradycją pokazuje, że tworzenie stałych norm i
zamkniętych systemów jest samoograniczeniem. Element buntu do zastanego porządku świata jest dla
artysty punktem wyjścia do poszukiwań nowej skali doznań. Buntu nie skierowanego przeciw wartości
lecz sposobu jej traktowania.
Der die Welt gestaltetende und ihr wirkende Mensch schafft sich eine Vorstellung über den Inhalt der Realität,
die ihn umgibt. Erst die Berührung mit einer anderen Kultur, Religion oder Tradition zeigt, dass das Schaffen beständiger Normen und geschlossener Systeme eine Selbstbeschränkung ist. Ein Element des Aufruhrs
gegen die geltende Weltordnung stellt für den Künstler den Ausgangspunkt zur Suche nach einem neuen
Erlebnismaßstab dar. Ein Aufruhr, nicht gegen Werthaltigkeit, sondern gegen die Art ihrer Behandlung.
System społeczny określa człowiekowi pole działania w świecie rzeczywistym i umożliwia rozwój cech
przydatnych do funkcjonowania w swoim kręgu kulturowym. Natłok informacji tworzy chaos, który nie
pozwala na dokonanie racjonalnych wyborów, a ich niska jakość powoduje zubożenie wartości zasadniczych. Żyjemy w czasach wymagających szczególnej higieny doznań estetycznych.
Podziwiając świat przyrody i szanując osiągnięcia cywilizacji buduję swój świat wewnętrzny ilustrując go
obrazami opisującymi stany emocjonalne i doznania stanowiące esencję mojego istnienia.
Zbigniew Muziewicz
Das Gesellschaftssystem bestimmt die Tätigkeitsfelder des Menschen im realen Leben und ermöglicht die
Entwicklung der Charakterzüge, die zum Funktionieren in eigenem Kulturkreis nützlich sind. Der Überfluss
an Informationen verursacht Chaos, das uns nicht erlaubt, rational zu wählen, und die niedrige Qualität
verursacht eine Verarmung der Grundwerte. Wir leben in Zeiten, die eine spezielle Hygiene der ästhetischen
Erlebnisse verlangen. Die Naturwelt bewundernd und die Errungenschaften der Zivilisation respektierend,
baue ich meine innere Welt auf, illustriert mit Bildern, welche emotionale Zustände und, die Essenz meines
Seins widerspiegelnde, Erlebnisse beschreiben.
Zbigniew Muziewicz
***
***
Ostatnio Zbyszek podarował mi “konstrukcje anatomii”. Zbiór rysunków na CD pokazujących fragmenty
ciała w różnych ujęciach i perspektywach. Pomyślałem, że nie są mu już chyba potrzebne. Z ołówka przeszedł na myszkę, analizując optycznie własne ciało techniką komputerową. Surogatem jego foto-grafiki są
zdjęcia na ogół proste w prezentowaniu tematu. Bywa, że plan zdjęciowy jest skrupulatnie zaprojektowany.
Wówczas kształtowane na nim aranżacje legitymują się przemyślaną i oszczędną formą.
Letztens schenkte mir Zbyszek die „Konstruktionen der Anatomie“. Eine Sammlung von Bildern auf CD,
die die Körperfragmente in verschiedenen Aufnahmen und Perspektiven zeigen. Ich dachte zunächst, diese
wären nicht mehr von ihm benötigt. Übergehend vom Bleistift zur Computermaus analysiert er optisch den
eigenen Körper mittels Computertechnologie. Ein Ersatz seiner Foto-Grafik sind Bilder, die ein Thema generell recht einfach präsentieren. Es kommt vor, dass der Fotografieplan sehr detailliert strukturiert ist. Die dort
gestalteten Arrangements weisen sich durch eine wohl bedachte und sparsame Form aus.
Zbyszek Muziewicz wziął pod lupę siebie. Nie to jest jednak najistotniejsze, gdyż jego zamysłem nie było
robienie autoportretów. O wiele ważniejsze w seriach sygnowanych przez niego prac jest to, co on sam
sobą wyraża: sobą jako podmiotem i sobą-przedmiotem. Nie jest to żadna naiwna czy sentymentalna
wiwisekcja. Nie dopatrzymy się też tutaj tanich psychologizmów. Myślę, że wiele rebusów formalnych
Zbyszka dotyczy widzenia oraz rozumienia widzenia. Jego analityczny zmysł, hołdowanie klarownej kompozycji i potrzeba wyrazistego przesłania daje w rezultacie fotografie o znakowym charakterze i mocnej
wykładni ideowej.
Mam nadzieję, że nie będzie to zbytnie nadużycie z mojej strony, kiedy odniosę fotokompozycje Zbyszka
Muziewicza do węzłowych problemów współczesnej humanistyki. Do problemów wizualnego języka i
jego komunikatywności, do braku całościowego oglądu świata – rozdrobnionego w milionach obrazów
i możliwych interpretacji. Do świata niejednoznacznego w swoim wewnętrznym skomplikowaniu. Do
świata pokawałkowanego i stale podglądanego z wielu możliwych punktów widzenia. Odnoszę wrażenie,
że Zbyszek dziwi się widzianemu, próbując to, co go interesuje, uładzić spojrzeniem wnikliwym i czasem
dosadnym, porządkując tworzone obrazy ściśle według jemu tylko wiadomych reguł.
Jerzy Olek
Zbyszek Muziewicz hat sich selbst unter die Lupe genommen. Das ist jedoch nicht das Wichtigste, da Selbstporträts nicht seine eigentliche Intention waren. Viel wichtiger in durch ihn signierten Serien ist das, was er
durch sich selbst ausdrückt: Das Seiner selbst als Subjekt und als Objekt, was keine naive oder sentimentale
Vivisektion sein soll. Wir entdecken hier auch keine billigen Psychologismen. Ich denke, dass viele formale
Bilderrätsel von Zbyszek das Sehen und das Verstehen des Sehens betreffen. Sein analytischer Sinn, seine
Huldigung der klaren Komposition und sein Bedürfnis einer deutlichen Botschaft ergeben im Endergebnis
Fotografien von kennzeichnendem Charakter und einer starken ideologischen Interpretation.
Ich hoffe, dass es keinen Missbrauch meinerseits darstellt, wenn ich Fotokompositionen von Zbyszek Muziewicz auf die Hauptprobleme der gegenwärtigen Humanistik beziehe. Auf die Probleme der visuellen Sprache
und ihrer Kommunikativität, auf den Mangel einer ganzheitlichen Weltanschauung, die in Millionen von
Bildern und möglichen Interpretationen zerkleinert wird. Auf die Welt, die vieldeutig in ihrer inneren Komplikation ist. Auf eine zerstückelte, und ständig von mehreren möglichen Standpunkten beobachtete Welt.
Ich habe den Eindruck, dass Zbyszek sich über das Gesehene wundert, das ausprobiert, was ihn interessiert,
mit einem durchdringenden und nachdrücklichen Blick Ordnung schafft, und die geschaffenen Bilder streng
anhand nur ihm bekannter Regeln ordnet.
Jerzy Olek