Kotwica Trottmana z nieruchomą poprzeczką

Narodowe Muzeum Morskie w Gdańsku
Kotwica Trottmana z nieruchomą poprzeczką
Numer inwentarza: CMM/BO/1415
Tytuł: Kotwica Trottmana z nieruchomą
poprzeczką
Autor: nieznane
Czas powstania: nieznane
Rodzaj: technika
Miejsce powstania: nieznane
Materiał: żelazo
Technika: kowalstwo
Materiał i technika Kotwiczka żelazna wydobyta z wody
opisowo: morskiej, skorodowana. Posiada
poprzeczkę nieruchomą o średnicy 1,8
cm oraz ruchome łukowato wygięte
ramiona, osadzone wahliwie na osi
umocowanej w widłach pięty trzonu.
Na obu końcach ramion wykuto 2
sercowatego kształtu łapy. Pod łapami,
od strony dolnej kotwicy, wykuto w
ramionach dodatkowe pazury
ograniczające zagłębienie się łap w dno.
W uchu na górnym końcu trzonu tkwi
pierścień żelazny średnicy wewnętrznej
ok. 8 cm wykonany z pręta średnicy ok.
1,8 cm. Średnica trzonu (nad widłami)
ok. 3,2 cm. Jedna z łap kotwicy posiada
wyszczerbienia. Obiekt był wykuty
ręcznie.
Dział: HISTORIA BUDOWNICTWA
OKRĘTOWEGO
Darczyńca: Główny Urząd Morski Gdynia
Lokalizacja: magazyn
Data dodania: 31/12/2012
Opis: Mała kotwiczka żelaza typu Trottmana
stanowiła wyposażenie nieznanej
jednostki pływającej. Służyła do
kotwiczenia statku w dnie oraz
wykonywania jednostką manewrów.
Typ ten charakteryzuje się osadzeniem
ruchomych łukowato wygiętych ramion
w sposób wahliwy na osi umocowanej
w widłach pięty trzonu. Na obu
końcach ramion wykute są 2 łapy
sercowatego kształtu. Kotwice tego
typu były używane powszechnie w XIX
wieku. Były modyfikacją tradycyjnych
kotwic admiralicji. John Trotman
opatentował ten typ w 1852 roku.
Kotwice tego typu mogły mieć różne
rozmiary, od małych do ponad 2-m
długości używanych na dużych
statkach.
Strona 1 z 1