pożegnanie klas iii gimnazjum

POŻEGNANIE KLAS III GIMNAZJUM - SCENARIUSZ UROCZYSTOŚCI
Opracowała Marzena Gębczyńska
Serdecznie witamy Panie Dyrektor, nauczycieli, pracowników szkoły, kochanych rodziców
oraz koleżanki i kolegów z klas młodszych.
Dzisiejsza uroczystość jest dla nas, trzecioklasistów, szczególnie ważna. Dziś po raz ostatni
przyszliśmy do tej szkoły, ostatnia lekcja, ostatni dzwonek (w tym momencie jedna z osób
dzwoni ręcznym dzwonkiem),ostatnie spotkanie z przyjaciółmi. Przyszliśmy pożegnać naszą
szkołę i wszystkich tych, którzy pracowali z nami i nad nami. Tych, którzy zabiegali o to, by
z nas wyrośli ludzie mądrzy, odpowiedzialni, umiejący ofiarować swoje serce innym.
Spędziliśmy razem 3 lata. Tu przeżywaliśmy radości sukcesów i gorycz porażek. Tu
znaleźliśmy przyjaciół i wspólnie poznawaliśmy otaczający nas świat. Każdy z nas
pozostawił w tej szkole cząstkę siebie. Dziś serca nasze przepełnia nie tylko radość z
otrzymanego świadectwa ukończenia gimnazjum, ale także smutek z powodu rozstania z tym
wszystkim, co stanowiło istotę naszego życia w ciągu ostatnich trzech lat. I choć nieraz
przysparzaliśmy wielu zmartwień naszym nauczycielom, chcielibyśmy, aby w ich pamięci
pozostały tylko te lepsze chwile.
Teraz nadszedł czas rozstania, kończy się wspólna droga.
Ile razem dróg przebytych?
Ile ścieżek przedeptanych?
Ile w trudzie nieustannym
Wspólnych zmartwień, wspólnych dążeń?
Chciałbym wszystkie takie chwile ocalić od zapomnienia.
Czym jest szkoła?
Dla niektórych szkoła jest budynkiem,
czterema ścianami nie potrzebnymi nikomu.
Innym szkoła przypomina
drugi dom, jedną wielka rodzinę.
Dla niektórych szkoła jest udręką,
karą zesłana za nieposłuszeństwo.
Innym przypomina
Ciepłe, wesołe miejsce, gdzie można spotkać przyjaciół.
Niektórzy chcieliby opuścić ją szybko.
Inni nie chcieliby odejść z niej wcale.
Każda jest taka sama, a jednocześnie inna.
Jest miejscem, gdzie przeżywamy wesołe chwile
i jednocześnie miejscem,
gdzie spotykamy się z rozczarowaniem i smutkiem.
Ale mimo wszystko będziemy ją wspominać do końca życia.
(Ewa Gil, ucz kl VI SP 10, Płock)
Teraz czeka nas nowa szkoła, nowi koledzy i koleżanki, nowi nauczyciele. Życie będzie
stawiało przed nami coraz to nowe problemy, których rozwiązanie będzie coraz trudniejsze. Z
każdym dniem będziemy wchodzić w świat ludzi dorosłych.
O to chodzi jedynie,
By naprzód iść wciąż śmiało.
Bo zawsze się dochodzi
Gdzie indziej niż się chciało.
1
My jednak mamy nadzieję, że dojdziemy do upragnionego celu. Przecież to nasi nauczyciele
uczyli nas wytrwałości, uporu, dodawali odwagi, zachęcali do działania.
Dzisiaj chcemy Wam, Drodzy Nauczyciele i Wychowawcy, podziękować za trud, opiekę, za
przekazaną nam wiedzę. Postaramy się zapamiętać Wasze słowa:
„Nauka jest jak niezmierne morze.
Im więcej pijesz, tym więcej jesteś spragniony.”
Wdzięczność swą wyrażamy krótkim słowem:
Jakże nie pisać wiersza,
Jakże nie płonąć w podzięce
Za światło, co się rozszerza
Za dar najpiękniejszy: za wiedzę.
On nas nauczył
Wypowiadać słowa
O miłości, dobroci,
O krainie słońca.
Więc za to,
że biegniemy coraz śmielej
po ścieżkach wiedzy
ku przyszłości celom
Dziś dziękujemy wam Nauczyciele!
(Każde hasło mówi jedna osoba)
- za naukę czytania i pisania
-
i za kodeks, co pewne rzeczy zabrania
-
za tabliczkę mnożenia
-
za rozbudzone pragnienia
-
za wędrówki w nieznane
-
i za bitwy wygrane
-
za sportowe rozgrywki
-
za piątki i za szóstki
-
za minusy i za plusy
-
za pochwały, nagany
-
za cenzurki z paskami
-
i za „wiem”, „umiem”, „chcę”
2
-
i za „kim być”, „jakim być”
-
i za naukę jak należy mądrze żyć
(razem:) DZIĘKUJEMY!
(Każde hasło mówi jedna osoba)
Drogiej Pani Pedagog dziękujemy za rady i porady nie od parady
Drogim Nauczycielom języka polskiego dziękujemy za to, że odkrywali przed nami świat
poezji i prozy, i że dzięki nim umiemy się podpisać.
Drogim Nauczycielom historii dziękujemy za to, że wiemy czy było, co było, dlaczego było i
po co było... jeśli było.
Drogim Nauczycielom języków obcych dziękujemy za to, że starali się otworzyć nam okno
na świat i że przez to okno nie wypadliśmy.
Drogim Nauczycielom matematyki dziękujemy za poznawanie reguł i wzorów w królestwie
logicznego myślenia. Mimo nieskończoności tego królestwa mogliśmy skończyć tę szkołę.
Drogim Nauczycielom geografii dziękujemy za cudowne zwiedzanie świata, choć tylko
palcem po mapie. Nauka też kształci, a podróże są drogie.
Drogim Nauczycielom biologii dziękujemy za wielką cierpliwość do naszych pytań, które
wciąż zadawaliśmy. Teraz żadna „bździągwa” nie jest nam obca.
Drogim Nauczycielom chemii dziękujemy za tajemnicze reakcje i mikstury, dzięki którym
zrozumieliśmy książki kucharskie. .
Drogim Nauczycielom fizyki i informatyki dziękujemy za to, że zrozumie zależności między
termodynamiką, a powstawaniem zakalca w cieście.
Drogim Nauczycielom informatyki dziękujemy za to, że dzięki ich życzliwości jesteśmy
dobrze poinformowani.
Drogim Nauczycielom techniki, plastyki i muzyki za uwrażliwianie nas na piękno świata i
szlifowanie naszej artystycznej duszy.
Drogim Nauczycielom wychowania fizycznego za to, że dzięki nim jesteśmy sprawniejsi i
żaden autobus nam teraz nie ucieknie.
3
Oni pierwsi powiedzą, co Ala ma
I kto ty jesteś – choć mały
Wyjaśnią cierpliwie wielkie słowa
Podadzą sto mądrych definicji
Powiodą przez dżunglę błędów
Do świata mowy – matki.
A potem, gdy dorastamy
Milionem lekcji
Jak blask słonecznych
Wołają o czyny
To Oni, nasi Nauczyciele,
Żądają byśmy byli ludźmi
W pełnym tego słowa znaczeniu.
Drogim Księżom i Katechetom dziękujemy za słowa prawdy, za przybliżanie nas do Boga, i
że teraz mamy takie pragnienia:
Spraw, Panie, abyśmy mogli
Nie tyle szukać pociechy,
Co pociechę dawać,
Nie tyle szukać zrozumienia,
Co rozumieć.
Nie tyle szukać miłości,
Co kochać,
Albowiem dając otrzymujemy!
Kochanym Paniom Dyrektor dziękujemy za nieustającą opiekę i troskę, by niczego nam nie
brakowało. I do Pań kierujemy ostatnie pytanie: kto to może być?
Nigdy się nie bił z chłopakami,
Nie ciągał dziewcząt za warkocze,
Na spacer chodził z rodzicami
I uczył się przez cały roczek.
„Przepraszam” – mówił i „dziękuję”,
nogi przed spaniem mył codziennie,
z klasówek nigdy nie miał dwójek
i wiersze deklamował pięknie.
Nie ściągał i nie podpowiadał,
Nie hałasował, siedział prosto,
Nie mówił: -„znowu tyle zadał!”A w domu się nie kłócił z siostrą.
Przed kolegami się nie chwalił,
Robił gazetki, śpiewał w chórze,
Jak było chłodno nosił szalik,
I nie przechodził przez kałuże.
Nie ślizgał się po korytarzach,
Stawał w szeregu, chodził w parach,
Wszystkich śniadaniem swym obdarzał
I nigdy nie był na wagarach.
- Jak się nazywa? – zapytacie.
- Ten uczeń zwie się ideałem.
Nigdy takiego nie widziałem.
(Zbigniew Lengren – Kto to może być)
4
Drogim Paniom bibliotekarkom dziękujemy za wprowadzanie nas w papierowy świat książek,
choć daleko nam do moli książkowych.
Drogim Pracownikom obsługi i administracji dziękujemy za czystość i bezpieczeństwo oraz
za skuteczne usuwanie śladów naszego działalności.
Szczególne podziękowania kierujemy dzisiaj do naszych kochanych Wychowawczyń, które
były z nami na dobre i na złe, zawsze cierpliwe i wyrozumiałe uczyły nas i wychowywały.
-Żeby tylko nie popełnić błędu,
Naród
Nie napisać przez tłum otwarty.
Wiedzieć
Kiedy zamykać, a kiedy otwierać
Usta.
Milczeć –
Ale z jakiej litery?
Odmienić się
Ale nie przez przypadek.
Uważać
Aby miłość nie napisać oddzielnie
Tak jak czarna jagoda albo pierwszy lepszy.
Czujnie
Po pewnych latach postawić kropkę.
Przy innych
Minutę ciszy.
Uważać, aby życia nie napisać na skróty.
Na dzisiejszą uroczystość przybyli nasi Rodzice. Wam ofiarujemy słowa wdzięczności za to,
że zawsze byliście przy nas. Częściej to Was bardziej martwiła zła ocena, kolejna uwaga.
Zabiegaliście o to, by stworzyć nam jak najlepsze warunki do rozwoju i nauki. Bardzo Was
kochamy i dziękujemy
Za Wasze światłe rady,
Za Waszą czułą opiekę,
Za to, że pragniecie bym stał się
Pełnym wartości człowiekiem.
Dzisiejsze spotkanie to także okazja, aby przeprosić wszystkich za nasze błędy, niewłaściwe
zachowania, raniące słowa, lenistwo, kłamstwa.
(razem:) PRZEPRASZAMY!
PIOSENKA na melodię „Ogniska już dogasa
blask”
(uczniowie śpiewają trzymając się za ręce)
Refren: Choć łza się kręci w oku mym,
Uśmiecham się przez łzy
Bo przecież gdzieś spotkamy się
Ja z tobą, ze mną ty.
I choć upływa szybko czas,
Co zetrze cichy żal,
Nie zapomnimy nigdy Was,
To przyrzekamy Wam.
Refren: ........
A teraz wszyscy splećmy krąg
I pożegnajmy się.
Przekażmy sobie z rąk do rąk
Gorący uścisk ten.
5