sprawozdanie
Transkrypt
sprawozdanie
Wprowadzenie do technologii GWT Autor: Marcin Kopański Data: 28-06-2010 Technologia GWT (skrót ang. Google Web Toolkit) jest produktem giganta w dziedzinie technologii internetowych (stąd nazwa tej technologii). Oferuje ona programistom kompletny zestaw narzędzi (wraz z wtyczkami do Eclipse i NetBeans) do tworzenia bogatych aplikacji internetowych, popularnie zwanych RIA (skrót ang. Rich Internet Application). Dzięki temu programiści Javy SE/EE nie muszą już uczyć się dodatkowych technologii wykorzystywanych w aplikacjach internetowych tj.: JavaScript, XML, HTML, ani także korzystać z hybryd takich jak JSP, JSF (używanych w ramach JavaEE). Całość została pomyślana tak by ułatwić jak najbardziej przejście z programowania aplikacji okienkowych do tworzenia aplikacji internetowych doświadczonym programistom języka Java. Dzięki temu budowa interfejsu naszej witryny nie różni się praktycznie niczym od tworzenia interfejsu użytkownika aplikacji okienkowych w Swingu czy AWT. Programista używa języka Java do pisania całej swojej aplikacji korzystając z dostarczonych przez firmę Google bibliotek. Gotowa już aplikacja umieszczana jest na serwerze (np. Tomcat) który to w trakcie pierwszego żądania automatycznie przetłumaczy klasy Java do JavaScriptu (i HTML) i w takiej postaci wyśle ją do przeglądarki użytkownika. Gdy zacząłem się zastanawiać nad złożonością całego procesu konwersji aplikacji z GWT (Java) do JavaScript + HTML, to doszedłem do wniosku, że projektanci zmuszeni byli do utworzenia nowej biblioteki kontrolek GUI w celu ograniczenia funkcjonalności natywnych bibliotek języka J2SE i otrzymać kod który będzie dostosowany do automatycznego tłumaczenia. Starano się jednak zachować jak najwięcej podobieństw w warstwie użytkowania klas, ale cała ich funkcjonalność wewnętrzna została przebudowana. Stąd mamy tutaj podobne panele, zarządzanie rozmieszczeniem elementów w ramach panelu (LayoutManager), a nawet podobne metody określania parametrów okien. Obsługa zdarzeń także jest podobna do tej w Swing/AWT (przynajmniej w trakcie pisania aplikacji). Wymaga to utworzenia obiektu obsługującego zdarzenia, przeciążenia odpowiednich metod (np. wywoływanych w trakcie kliknięcia myszą), dodania do nich kodu 1 obsługującego dane zdarzenie i dodanie takiego obiektu do np. przycisku który ma taką funkcjonalność wywoływać. Komunikacja pomiędzy serwerem a klientem w przypadku typowej aplikacji GWT odbywa się poprzez mechanizm RPC (skrót ang. Remote Precedure Call). Mechanizm ten polega na wywoływaniu z poziomu interfejsu użytkownika funkcjonalności znajdujących się na serwerze. Sam HTML posiada ograniczone sposoby komunikacji klienta z serwerem oparty na żądaniach umożliwiający przesyłanie do serwera tylko prosty tekst. RPC poszerza znacznie te możliwości gdyż możliwa przesyłane pomiędzy klientem całych obiektów Java w tym także kolekcji obiektów. Dodatkowo w celu wprowadzenia nowej technologii budowania aplikacji internetowych do już istniejących aplikacji, możliwe jest wykorzystywanie standardowych sposobów przesyłania danych takich jak JSON czy XML. Nic nie stoi na przeszkodzie by aplikacja kliencka (napisana w GWT) komunikowała się z warstwą serwerową napisaną w innych językach i odwrotnie. Struktura projektu jest bardzo przejrzysta. Podzielona została na dwie gałęzie podstawowe: com.sample.client (pakiet zawierający kody warstwy klienta), com.sample.server (pakiet zawierający kody warstwy serwerowej) oraz opcjonalnie dodatkowe pakiety, które mogą być współdzielone pomiędzy tymi dwoma warstwami. Z własnych doświadczeń wiem ile problemów przysparza różna interpretacja HTML przez różne przeglądarki. Jest wiele jest niuansów z tym związanych, które potrafią zepsuć całkowicie wygląd strony, który ładnie wygląda w jednej a całkowicie nieprzejrzyście w drugiej. Tu GWT także ma dla programistów niespodziankę. Załóżmy, że używamy IE i łączymy się z naszą nowo wdrożoną aplikacją. Jeśli jest to pierwsze połączenie z przeglądarki IE z serwerem, GWT przygotuje całą aplikację mając na uwadze sposób prezentacji HTML w danej przeglądarce. Jeśli inne żądanie przyjdzie z innej przeglądarki, np. Opery, GWT przygotuje nową wersję aplikacji właśnie dla niej. Także po kilku takich połączeniach na serwerze mamy kilka wersji kodu dostosowanego do różnych przeglądarek utworzonych automatycznie. Chociaż niewielu programistów ufa takim automatom to muszę przyznać, że tworzenie wersji dla różnych przeglądarek działa zadziwiająco dobrze i strony wyglądają prawie identycznie. 2