docHistoria szybowca PW-5 „Smyk”
download 
Reklamacja Transkrypt
Historia szybowca PW-5 „Smyk”
Historia szybowca PW-5 „Smyk” Wpisany przez Smyki na Start Aby opowiedzieć w skrócie o powstaniu szybowca PW-5 należy cofnąć się do czasów przed II wojną światową. W 1938 roku FAI (Międzynarodowa Federacja Lotnicza) rozpisała międzynarodowy konkurs który miał wyłonić monotyp szybowca dla zawodników startujących w Olimpiadzie planowanej na 1940 rok w Helsinkach. W dniach 19-25 lutego 1939 r. na włoskim lotnisku Sezze-Littorio leżącym ok. 90km od Rzymu do finałowej oceny stanęło pięć konstrukcji. Wśród nich znalazł się polski szybowiec Orlik III, zwany też Olimpijskim, którego konstruktorem był Antoni Kocjan. Po przeprowadzonych próbach kwalifikacyjnych, mimo uzyskania lepszych osiągów i łatwiejszego pilotażu, przegrał on z niemiecką Meise „Olympią” (do naszych czasów przetrwały opinie, że z powodu narodowych interesów i przewagi sędziów z Włoch i Niemiec w komisji sędziowskiej). Dodatkowe informacje o szybowcu Orlik są dostępne na stronach: - Encyklopedii Internetowej SAMOLOTY W LOTNICTWIE POLSKIM , - Piotra Piechowskiego , - Scale Soaring UK (strony w języku angielskim). Mimo wygranej „Olympia” nie została szybowcem olimpijskim, bowiem wojna 1/7 Historia szybowca PW-5 „Smyk” Wpisany przez Smyki na Start pokrzyżowała plany wprowadzenia szybownictwa do programu Olimpiad. Sama idea zawodniczego monotypu nie upadła, lecz musiała czekać pół wieku na ponowną realizację. Niezależnie od tego, że ciągle odkłada się wprowadzenie do programu letnich olimpiad sportów lotniczych, FAI poczyniła starania przygotowujące szybownictwo do olimpijskiej rywalizacji. Przede wszystkim opracowano na forum Międzynarodowej Komisji Szybowcowej dwa podstawowe dokumenty tworzące początek drogi nad utworzeniem klasy światowej. Chodziło przede wszystkim o zrównanie szans wszystkich zawodników startujących na jednakowym szybowcu, i zwycięstwo rzeczywiście najlepszego pilota, a nie słabszego lecz dysponującego lepszym szybowcem. Dlatego też 07-10-1989 r. we Frankfurcie podpisano dwa wspomniane dokumenty: „Wymagania techniczne na szybowiec klasy światowej” oraz „Regulamin wyboru i wytwarzania szybowca klasy światowej”. Nakładały one na przyszłą konstrukcję pewne ograniczenia: – doskonałość nie mniejszą niż 30, – minimalne opadanie nie większe niż 0,75m/s, – prędkość przeciągnięcia poniżej 65 km/h, – rozpiętość max. 15 m. 2/7 Historia szybowca PW-5 „Smyk” Wpisany przez Smyki na Start Zakładano również możliwość montażu i demontażu przez dwie osoby. Osiągi szybowca miały umożliwiać oprócz startów zawodniczych, zdobywanie odznak szybowcowych, trening, a nawet pierwsze samodzielne loty szkolne. Konkurs podzielono na dwa etapy: I – dostarczenie opisu, dokumentacji technicznej oraz analizy ekonomicznej, II – ocenę zakwalifikowanych w pierwszym etapie konstrukcji. Zwycięski prototyp miał być wyłoniony na podstawie prób w locie i badań naziemnych prowadzonych przez komisję ekspertów. W 1990 r. rozpoczęto I etap konkursu do którego zgłoszono 42 projekty szybowców z 20 krajów świata. Z Polski pochodziły 3 z nich. Po wstępnej ocenie do dalszej rywalizacji zakwalifikowano 12 projektów: po dwa z Niemiec, Polski i Włoch, oraz projekty czeski, francuski, jugosłowiański, amerykański, węgierski i rosyjski. W ostatnim etapie konkursu uczestniczyło 7 szybowców z 5 krajów , z tego do prób w locie dopuszczono 6 konstrukcji. Szybowce oceniały cztery zespoły: zdatności do lotu (dla którego szybowce opiniowało czterech pilotów: z Polski, Niemiec, Szwecji i USA), kosztów, obsługi naziemnej i ergonomii. Na szybowcach tych wylatano łącznie w próbach107 godzin. 3/7 Historia szybowca PW-5 „Smyk” Wpisany przez Smyki na Start Zdjęcie ze zbiorów p. Roberta Brzezińskiego. 13 RPA utworzonej marca polski 1993 PW-5 klasy roku został światowej na wyjazdowym ogłoszony (World zwycięzcą Class). posiedzeniu konkursu Międzynarodowej na szybowiec-monotyp Komisji Szybowcowej nowo w(o zespołu. numerach Główni rejestracyjnych uczestnicy SP-3557) projektu którego Na rezultatem ten niewątpliwy było powstanie sukces złożyła prototypu się szybowca praca całego Naukowo-Badawczy Politechniki Frączek, mgr Warszawskiej: inż. Dariusz Technologii Gwadera, dr inż. Lotniczych Roman mgr inż. Świtkiewicz Konstrukcji Przemysław Kompozytowych zespołu), na mgr Wydziale inż. to: Wojciech Zespół MEiL Pleciński, mgr inż. Stanisław Suchodolski, mgr inż. Jerzy Tiereszko, mgr inż. Paweł Żak; studenci wydziału MEiL PW: Robert Brzeziński, Mirosław Cieśla, Piotr Lotniczych Kossakowski, Konstrukcji Tadeusz Wiącek, Waldemar Wingralek; Doświadczalne Warsztaty Kompozytowych: Pierzchanowski mgr inż. Krzysztof Drabarek, mgr inż.(kierownik Rafał Mikke, mgr inż. Krzysztof ;Zakłady Bogusława PZL-Świdnik S.A.: mgr inż. Andrzej Kokoszka, mgr inż. Jan Konaszczuk, mgr inż. Skiba, mgr.inż. mgr inż. Roman January Żywiec; piloci doświadczalni: mgr inż. Jerzy Kędzierski, Krzysztof Kuźmiński, Roman. Projekt i Politechniki był finansowany Warszawskiej ze środków Fundacji na Rzecz Nauki Polskiej, WSK .PZL-Świdnik Ponieważ etapie wykonywania właściwościami prac projektowych pierwszych przy małych nowego trzeba lotów prędkościach szybowca samodzielnych było je uwzględnić. jest lotu kompromisem iszybowiec przy Ze przeciągnięciu względu musiał sprzecznych na się wymaganą (o które charakteryzować wymagań, możliwość jużdobrymi doświadczonego dający było stałe wysoko podwozie dużą dającymi manewrowość, punktowane psujące pilota), doskonałość aerodynamikę ponadto w konkursie. ergonomię przynajmniej wymagania musiano iDuży bezpieczeństwo 30 opór użytkowe więc kształtu skompensować wymusiły kadłuba, (tzw. taki aprędkość a nie crash dodatkowo dobrymi inny worthness) łatwo osiągami kształt tandemowe uszybowca mało kadłuba –naco .skrzydła sprawdzającego 33 wrażliwością prowadzonych Zastosowanie przy na w nowego zanieczyszczenia. się dniach 13,5 w SZD-55 profilu m), 14.09-3.10.1992 a dodatkowo profilu NN18-17 W czasie NN27-17 będącego nowy prób spełniło profil zmodyfikowaną charakteryzuje tebierne szybowców wymagania odmianą się konkursowych (uzyskano bardzo doskonale małą doskonałość r. w Oerlinghausen, po Smyka nałożeniu wzrosła krawędź natarcia skrzydła warstwy zanieczyszczeń minimalna jedynie zwiększyła włożył kierowany orozpiętości 1konstrukcja się km/h, o blisko przez podczas 10 prof. km/h. gdy Jerzego na Tak więc włoskim swoją Velino cegiełkę zw locie najnowszym w zwycięstwo profilem polskiego Wortmanna Ostrowskiego zespół Zakładu Aerodynamiki MEiL PW, który opracował nowy profil dla Smyka. 4/7 Historia szybowca PW-5 „Smyk” Wpisany przez Smyki na Start Produkcję seryjną szybowca podjęła WSK Świdnik, a pierwsze szybowce serii informacyjnej uściły szybowca. Zakładach wytwórnię Szybowcowych Po zaprzestaniu wiosną roku. Do wpo końca Świdniku wieku 2005 r. wyprodukowano szybowce PW-5 budowane 250 szt. są w op „Jeżów” ww Jeżowie na Dolnym Nazwa zaproponowana lotniczych szybowca Bezmiechowej. przez „Smyk” Marcysię według Kukiełkę wspomnień w korespondencji iXX relacji uczestników przesłanej projektu po jednym została zzwiązanych obozów uzgodnień co do nazwy z1994 p. produkcji Jerzym W drodze Płoszajskim światowy –w sukces należało jeszcze dokonać przedwojennego motoszybowca „Smyk” –Śląsku. co udało się po drobnych parturbacjach konstruktorem kontynuuje zlotnicze tradycyjną, listowną formą korespondencji. W ten to sposób współczesny szybowiec dzielnie zmagania zSudeckim przestworzami przedwojennych konstrukcji: Smyka i ponad Orlika. * * * Opis konstrukcji Jednomiejscowy szybowiec o układzie wolnonośnego średniopłata. Kadłub o konstrukcji skorupowej z kompozytu szklano-epoksydowego. Płat kompozytowy, jednodźwigarowy o profilu NN18-17. Jego zaletą je font-family: st mała wrażliwość na zanieczyszczenie muszkami. o 24'. Hamulce aerodynamiczne płytowe, wysuwane z Wznios płata 2 górnych powierzchni skrzydeł. Usterzenie klasyczne kompozytowe o profilu Wortman FX-71-L-150/30. Podwozie stałe dwukołowe w układzie tandem. Szybowiec wyposażony jest w dwa zaczepy startowe: przedni do startów za samolotem i dolny do startów przy użyciu wyciągarki. 5/7 Historia szybowca PW-5 „Smyk” Wpisany przez Smyki na Start Dane techniczne szybowca PW-5 Smyk Dane geometryczne - Rozpiętość: 13.44 m Powierzchnia nośna: 10.16 m 2 Wydłużenie płata: 17.8 Długość: 6.22 m Profil płata: NN 18-17 Dane masowe - Masa startowa max.: 300 kg - Masa płatowca pustego: 185 kg Osiągi - Prędkość dopuszczalna V 6/7 Historia szybowca PW-5 „Smyk” Wpisany przez Smyki na Start - NE : 220 km/h Prędkość manewrowa V A : 150 km/h Prędkość optymalna: 80 km/h Prędkość minimalna: 62 km/h Opadanie min.: 0.64 m/s przy 73 km/h Opadanie przy 100 km/h: 1 m/s Opadanie przy 140 km/h: 2.2 m/s Doskonałość przy 80 km/h: 33 Współczynniki obciążeń: +5.3 -2.65 7/7
