Stres maksymalny - symptomy oraz reakcje

Stres maksymalny - symptomy oraz reakcje
Postępowanie w czasie stresu maksymalnego
Stres maksymalny dotyka osoby żyjące w ciężkich warunkach psychologicznych oraz fizycznych,
takich jak przebywanie w środowisku nacechowanym przemocą, lub też przebywanie w stanie
nieustannego zagrożenia życia. Stres maksymalny powstaje również w wyniku przebywania w
ośrodkach dla uchodźców lub w warunkach skrajnego ubóstwa. Może on być także konsekwencją
emigracji. Tego typu stres ma zawsze wpływ na daną osobę, mogąc odbić się negatywnie na jej
życiu. Reakcja na stres maksymalny jest bardzo indywidualna. Zależy ona od nasilenia, jak i od
rodzaju stresu oraz od osoby, którą ów stres dotyka, tj. od jej pozycji społecznej i od charakteru.
Pierwsze objawy
Do pierwszych symptomów można zaliczyć otępienie, uczucie pustki, zaburzenia w postrzeganiu
czasu oraz napięcie. Wyróżnić można również kilka objawów somatycznych jak przyspieszone
bicie serca, drgawki, nudności, czy też zaburzenia oddechowe. Zachowanie osoby dotkniętej
stresem maksymalnym może odznaczać się zarówno nadpobudliwością, jak i zbytnim
uspokojeniem. Jedne osoby stają się skrajnie aktywne, podczas gdy inne doznają uczucia paraliżu.
Tego typu reakcje ustępują zwykle po dość krótkim okresie czasu. W pewnych wypadkach mogą
jednak trwać nawet kilka dni.
Kolejne etapy
Po upływie określonego czasu trzeba jednak stawić czoła faktom oraz ich konsekwencjom.
Wówczas dochodzą do głosu przytłumione wcześniej uczucia, a wymienione poniżej reakcje,
powodujące stany lękowe, zagubienie oraz załamania psychiczne, mogą trwać przez dłuższy okres
czasu.
Wrażenie ponownego przeżywania danego zdarzenia. Do głosu dochodzą wspomnienia, zapisane w
pamięci sceny oraz wypadki.
Smutek, uczucie pustki oraz egzystencjalne myśli na temat sensu życia.
Nadwrażliwość na określone impulsy, jak dźwięki, zapach, smak, które to mogą przypominać o
minionych zdarzeniach. Negatywne myśli mogą również w znaczący sposób zaburzyć sny.
Podenerwowanie i złość często towarzyszą napięciu, bezsilności oraz niepewności. Ich ofiarami są
najczęściej osoby najbliższe, znajomi oraz rodzina.
Samooskarżanie się oraz poczucie winy ma swe źródło w złudzeniu, iż mogliśmy przeciwdziałać
negatywnym zdarzeniom, która nas dotknęły.
Wstręt do ludzi może wynikać z potrzeby odizolowania się lub też z braku poczucia bezpieczeństwa
oraz ze strachu. W konsekwencji dana osoba unika stawienia czoła nowym wyzwaniom, które
mogą jej pomóc w adaptacji do nowych warunków.
Objawy somatyczne. Stres fizyczny, jak na przykład napięcie mięśni, może doprowadzić do zapaleń
mięśni oraz bólów.
Pamiętaj, iż wyżej wymienione objawy są naturalną reakcją organizmu na stres i mijają po
upływie danego okresu czasu.
Stres maksymalny - symptomy oraz reakcje
Co mogę zrobić?
• - Nie uciekaj od własnych myśli oraz nie unikaj własnych uczuć. Wręcz przeciwnie, staw czoła
bolesnym uczuciom oraz ciężkim doświadczeniom. Porozmawiaj o nich z bliską ci osobą.
•
- Bliskość innej osoby jest podstawą bezpieczeństwa. Zwróć się o pomoc do przyjaciela lub
członka rodziny. Czasem dobrze jest także poprosić o pomoc osobę nieznajomą (lekarza,
pielęgniarkę, księdza lub psychologa), która może zachować obiektywne spojrzenie na sprawę.
•
- Nie szukaj ukojenia bólu w alkoholu lub w środkach uspokajających. Owe substancje
zaburzają tylko naturalne czynności organizmu próbującego walczyć ze stresem oraz
przygnębieniem. Czasem jednak stosowanie leków nasennych może okazać się konieczne.
•
- Dbaj o dobre odżywianie się oraz o wypoczynek (sen). Bądź aktywny, pogłębiaj swoje
zainteresowania i kontakty z innymi osobami.
Nadrzędnym celem jest, by dana osoba stała się ponownie na tyle aktyna i silna, by mogła stawić
czoła sytuacjom codziennym oraz współżyciu w społeczeństwie. Powoli życie odnajdzie samoistnie
swój naturalny bieg, a zmierzenie się z rzeczywistością stanie się łatwiejsze.
Dzieci
W przypadku dzieci stres często wiedzie do strachu, utraty poczucia bezpieczeństwa oraz do wielu
innych zaburzeń psychicznych, uczuciowych oraz osobowych. Przygotowanie rodziców do
odpowiedniego zareagowania jest bardzo ważne. Postępowanie rodziców ma bowiem duży wpływ
na to, w jaki sposób dzieci stawią czoła danym trudnościom oraz problemom.
Częste reakcje:
- potrzeba bliskości
- smutek oraz znudzenie
- podrażnienie oraz nerwowość
- poczucie winy
- strach przed wypadkiem oraz chorobą
- zmiana regularności oraz cyklu snu,
zaburzenia w odżywianiu się
- zaburzenia w rozwoju, moczenie się
- boleści, bóle głowy etc.
- problemy z koncentracją
- zaburzenia snu
Jak możemy pomóc dzieciom?
• Bądź blisko dziecka. Zapewniaj je, iż nic mu nie grozi, stwórz wrażenie bezpieczeństwa.
• Bądź szczery i wytłumacz fakty odpowiednio do wieku dziecka. Dziecko stawi czoła
rzeczywistości oraz uczuciom posługując się wiadomościami, których mu udzielisz.
• Pozwól dziecku na wypowiedzenie się oraz na wyrażenie uczuć poprzez grę, zabawę lub
rysunek.
• Staraj się, by codzienne życie dziecka pozostało bez zmian. Dbaj o regularne posiłki oraz o sen,
dbaj o frekwencję w szkole i o zajęcia pozaszkolne.
• Staraj się, by rodzina przebywała jak najczęściej razem. Wspólne wykonywanie określonych
czynności może przeciwdziałać lękom oraz bolesnym wspomnieniom.
Silne reakcje uczuciowe dzieci, w przeciwieństwie do reakcji osób dorosłych, rzadko obejmują
dłuższy okres czasu. Dzieci mogą być bardzo smutne lub rozemocjonowane w danym momencie,
jednak zapominają o owych uczuciach po chwili. Pamiętaj, iż pewne reakcje nie są widoczne od
razu, lecz mogą pojawić się po dłuższym czasie. Nigdy nie wahaj się zwrócić o pomoc lub o poradę
do specjalistów.