Zmiana we wczesnej edukacji: pytania i inspiracje
Transkrypt
Zmiana we wczesnej edukacji: pytania i inspiracje
EDUKACJA POMORSKA nr specjanly 62 (13) – styczeń-luty 2014 r. Zmiana we wczesnej edukacji: pytania i inspiracje prof. zw. dr hab. Dorota Klus-Stańska Uniwersytet Gdański Choć w ciągu ostatnich kilku dziesiątek lat polska szkoła pojaśniała i nabrała barw, jednak nadal jest szkołą z aktywnym nauczycielem, a nie szkołą z aktywnym uczniem, zaś obowiązujący model lekcji polega na tym, że wszyscy robią to samo, w tym samym czasie i w ten sam sposób. Co można zmienić w modelu polskiej szkoły? śladu. Grupowe rozwiązywanie problemów (przySkupmy uwagę na kilku elementach, dla których in- rodniczych, społecznych, historycznych, matemaspiracją mogą być zmiany zachodzące od dłuższego tycznych itd.) stanowi codzienny element wszystczasu w oświacie w europejskiej. kich lekcji. To szkoły, w których nie W polskiej szkole 1. Przestrzeń klasy bez oka Wielnauczyciel, ale uczniowie są najbarz rówieśnikami kiego Brata dziej aktywni poznawczo. Nieustanrozmawia się w pewnym nie dyskutują między sobą, ekspePrzestrzeń polskiej klasy jest otwarta, na planie prostokąta, rymentują, sprawdzają, projektują, sensie nielegalnie. by zapewnić nieustanną kontrolę próbują. nad tym, co się w niej dzieje. Uczniowie mogą z niej 4. Poprawny – nie znaczy dobry korzystać tylko za zgodą nauczyciela. Przestrzeń W polskiej szkole powszechny jest kult poprawklas europejskich jest znacznie bardziej urozmaico- ności. W obawie przed uczniowskim lękiem chcemy na, prospołeczna, zapewnia elementarną prywatność kontrolować każdą aktywność ucznia i wyjaśniać i swobodę kontaktu. Przez półścianki i szafki jest ła- mu, co ma robić i jak ma to robić. Skutecznie więc mana, by uzyskać mniejsze przestrzenie wewnętrz- eliminujemy zdolność do samodzielnego myślenia. ne, by utworzyć kąty tematyczne, obszary pracy gru- Wdrażamy w kopiowanie, bezrozumne replikowapowej, miejsce do rekreacji. Ogromna część pomocy nie, przepisywanie. W odmiennych modelach nie jest usytuowana nisko, z myślą o dzieciach. chodzi o formalną poprawność, ale tworzenie wa2. Rówieśnik nie-zakazany runków do myślenia. Jako naturalne traktuje się W polskiej szkole z rówieśnikami rozmawia się uczniowskie pomyłki i niedoskonałości, np. w zakrew pewnym sensie nielegalnie. W odmiennych mode- sie pisania - nieporadność techniczną, błędy ortogralach oświatowych już sam układ stolików sygnalizu- ficzne i składniowe. Dziecku daje się czas na zdobyje, że można i należy się porozumiewać. Uczniowie cie wprawy i zamiast tropić uchybienia, gratyfikuje komunikują się niemal nieustannie, gdyż zakłada się stopniowe postępy. się, że wiedza nie pochodzi od nauczyciela, ale jest Jak pokazują badania międzynarodowe, w których wytwarzana w toku samodzielnej aktywności i roz- od pewnego czasu bierze udział także Polska, krawiązywania problemów. Nauczyciel mówi w klasie je, w których edukacja oparta jest na metodach akznacznie mniej niż jego polski kolega, a do wszyst- tywnych, nierzadko osiągają znacznie lepsze wyniki kich uczniów na raz mówi tylko czasami. od polskich 10-latków. Czas, byśmy nauczyli się 3. Uczeń-badacz a nie słuchacz z tych doświadczeń, że uczenie się nie jest sportem W przeciwieństwie do polskiej szkoły, w której dla widzów. aktywność ucznia przebiega po śladzie nauczyciela, ■ w odmiennych modelach działa on w poszukiwaniu Dorota Klus-Stańska, prof. zw. dr hab., Uniwersytet Gdański. Założyła i w latach 1994-2002 prowadziła eksperymentalną Autorską Szkołę Podstawową „Żak” w Olsztynie. Inicjatorka i redaktor naczelna naukowego czasopisma „Problemy Wczesnej Edukacji” / „Issues in Early Education”. Wiceprzewodnicząca Komitetu Nauk Pedagogicznych Polskiej Akademii Nauk. Autorka, współautorka i redaktorka kilkunastu książek o tematyce edukacyjnej. 21