1 Warszawa, dnia 12.06.2014 r. Prokuratura Rejonowa
Transkrypt
1 Warszawa, dnia 12.06.2014 r. Prokuratura Rejonowa
Warszawa, dnia 12.06.2014 r. Prokuratura Rejonowa Warszawa Mokotów ul. Wiktorska 91 a 02–582 Warszawa ZAWIADOMIENIE O PODEJRZENIU POPEŁNIENIA PRZESTĘPSTWA Działając w imieniu Sojuszu Lewicy Demokratycznej, na podstawie art. 304 §1 kodeksu postępowania karnego, zawiadamiamy organy ścigania o podejrzeniu popełnienia przestępstwa określonego w art. 156 §1 pkt 2 kodeksu karnego i w art. 160 §1 kodeksu karnego przez prof. Bogdana Chazana ginekologa, Dyrektora Szpitala Specjalistycznego im. Świętej Rodziny SP ZOZ przy ul. Madalińskiego 25, 02-544 w Warszawie poprzez odmowę przeprowadzenia zabiegu przerwania ciąży w przypadku, gdy ciąża stanowi zagrożenie dla życia lub zdrowia kobiety ciężarnej, a ponadto badania prenatalne lub inne przesłanki medyczne wskazują na duże prawdopodobieństwo ciężkiego i nieodwracalnego upośledzenia płodu albo jednocześnie poprzez nie nieuleczalnej wskazanie choroby realnej zagrażającej możliwości jego uzyskania życiu, tego świadczenia u innego lekarza lub w podmiocie leczniczym. Wnosimy o wszczęcie i przeprowadzenie w tej sprawie postępowania karnego i ukaranie sprawcy. Uzasadnienie Na łamach tygodnika „Wprost”, wydanie 24/2014 (1632), opublikowany został artykuł prasowy autorstwa Magdaleny Rigamonti pt. „Klauzula okrucieństwa” opisujący dramat młodej rodziny z Warszawy, której odmówiono przeprowadzenia legalnego zabiegu przerwania ciąży. Artykuł ten odbił się 1 szerokim echem w mediach i jest głośno komentowany nie tylko w środowisku lekarskim. Świadczą o tym załączone do niniejszego zawiadomienia publikacje. Przeprowadzenia legalnego zabiegu przerwania ciąży odmówił pacjentce prof. Bogdan Chazan, ginekolog i Dyrektor Szpitala Specjalistycznego im. Świętej Rodziny SP ZOZ przy ul. Madalińskiego 25 w Warszawie. Lekarz pomimo wskazań medycznych do przeprowadzenia zabiegu, powołał się na klauzulę sumienia. W świetle posiadanych informacji, pacjentka była w 22 tygodniu ciąży, kiedy u dziecka stwierdzono szereg wad, tj. wady głowy, twarzy, mózgu. W opinii lekarzy, dziecko zaraz po porodzie umrze. Bez wątpienia okoliczności te mieszczą się w granicach art. 4a ust 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia z dnia 7 stycznia 1993 r. o planowaniu rodziny, ochronie płodu ludzkiego i warunkach dopuszczalności przerywania ciąży (Dz.U.1993.17.78 z późn. zm.), zgodnie z którym przerwanie ciąży może być dokonane wyłącznie przez lekarza, w przypadku gdy: 1) ciąża stanowi zagrożenie dla życia lub zdrowia kobiety ciężarnej, 2) badania prenatalne lub inne przesłanki medyczne wskazują na duże prawdopodobieństwo ciężkiego i nieodwracalnego upośledzenia płodu albo nieuleczalnej choroby zagrażającej jego życiu. Nadto, w świetle art. 38 ust. 1 Ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty (Dz.U.2011.277.1634 j.t. z późn.zm.) lekarz może nie podjąć lub odstąpić od leczenia pacjenta, o ile nie zachodzi przypadek, o którym mowa w art. 30, z zastrzeżeniem ust. 3. Lekarz bowiem ma obowiązek udzielać pomocy lekarskiej w każdym przypadku, gdy zwłoka w jej udzieleniu mogłaby spowodować niebezpieczeństwo utraty życia, ciężkiego uszkodzenia ciała lub ciężkiego rozstroju zdrowia, oraz w innych przypadkach niecierpiących zwłoki. Ponadto, jeżeli lekarz wykonuje swój zawód na podstawie stosunku pracy lub w ramach służby, może nie podjąć lub odstąpić od leczenia, jeżeli istnieją poważne ku temu powody, po uzyskaniu zgody swojego przełożonego. Niezależnie od tego, w przypadku odstąpienia od leczenia, lekarz ma obowiązek dostatecznie wcześnie uprzedzić o tym pacjenta lub jego przedstawiciela 2 ustawowego bądź opiekuna faktycznego i wskazać realne możliwości uzyskania tego świadczenia u innego lekarza lub w podmiocie leczniczym. W niniejszej sprawie, z uwagi na stan płodu istniały podstawy do przerwanie ciąży zgodnie z zapisami ustawy. Ponadto, lekarz, był zobowiązany do przeprowadzenia zabiegu, a jeśli odmówił powinien był wskazać pacjentce realne możliwości uzyskania takiego świadczenia u innego lekarza lub w innej placówce. Zachowanie prof. Chazana doprowadziło do narażenia ciężarnej pacjentki na ciężki rozstrój zdrowia, w szczególności zdrowia psychicznego. Kobieta do końca ciąży będzie żyć ze świadomością, iż wyda na świat nieuleczalnie chore dziecko, które z wysokim stopniem prawdopodobieństwa umrze niedługo po narodzinach. Spowodowanie u kobiety tak ogromnej traumy odbije się na całym jej przyszłym życiu, a przede wszystkim na zdrowiu psychicznym. Nie można zgodzić się by w takiej sytuacji i przy takich konsekwencjach możliwe było powoływanie się na klauzulę sumienia, przy jednoczesnym nie zapewnieniu pacjentce wparcia i pomocy innego lekarza. Placówki lecznicze oraz lekarze zobowiązani są do ratowania życia i zdrowia pacjentów. Także dla prof. Chazana winno to być nadrzędną zasadą. Kierując się klauzulą sumienie, lekarz stworzył poważne zagrożenie dla zdrowia i życia pacjentki. W świetle art. 156 §1 pkt 2 kodeksu karnego, kto powoduje ciężki uszczerbek na zdrowiu w postaci innego ciężkiego kalectwa, ciężkiej choroby nieuleczalnej lub długotrwałej, choroby realnie zagrażającej życiu, trwałej choroby psychicznej, podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10. Ponadto, na podstawie art. 160 §1 kodeksu karnego karze pozbawienia wolności do lat 3 podlega kto naraża człowieka na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu. Złożenie niniejszego zawiadomienia stało się konieczne i jest zasadne. 3