Dokończenie - Serwis Elektroniki

Co to jest skaler obrazu i jak działa
Co to jest skaler obrazu i jak działa
Opracowano na podstawie informacji prasowych i materiałów serwisowych
N
a prawidłowe i o wysokiej jakości odtwarzanie
obrazu telewizyjnego składa się wiele czynników.
Głównymi z nich są przede wszystkim jakość źródła sygnału telewizyjnego oraz jakość ogniwa końcowego czyli
odbiornika telewizyjnego, w tym wyświetlacza. Wysoka
jakość odtwarzania obrazu telewizyjnego kojarzy się z
powszechnie używanym obecnie hasłem (szczególnie
w reklamach) “High Definition”, które wydaje się praktycznie realizować najwyższą aktualnie możliwą jakość
transmisji i odtwarzania obrazu telewizyjnego. Dostępne
powszechnie wyświetlacze o jakości HD (telewizory LCD,
PDP lub projektory) różnią się rozdzielczością: może to
być 1920×1080 (Full HD) lub np. 1280×720 (HD), różnią
się również możliwościami podłączenia sygnału, wyposażenia dodatkowego, itd. Taki telewizor będzie wspaniale
współpracował z najróżniejszymi źródłami sygnału, przy
czym tutaj już zaczną pojawiać się problemy niejednolitego formatu rozdzielczości obrazu. Na dzień dzisiejszy
w celu uzyskania najlepszego obrazu najprostszą i optymalną sytuacją jest podłączenie odtwarzacza Blu-ray z
płytą o rozdzielczości 1920×1080 do telewizora z matrycą
o tych samych parametrach. Niestety nie można zakładać,
że użytkownik najlepszego i najdroższego odbiornika
telewizyjnego ograniczy zakres swoich zainteresowań do
oglądania płyt Blu-Ray i programowej telewizji nadawanej
w jakości HD. Na pewno zdarzy się sytuacja (chociażby
z racji stosunkowo jeszcze ograniczonego zakresu transmitowania audycji w jakości HD tylko do największych
nadawców transmitujących jeden - dwa programy w tej
jakości drogą satelitarną), że użytkownik takiego telewizora zechce obejrzeć telewizję w standardowo nadawanej
rozdzielczości lub podłączyć magnetowid czy DVD. W tym
momencie pojawia się pole do działania dla wymienionego
w tytule artykułu skalera. Najogólniej mówiąc chodzi tutaj
o zapewnienie kompatybilności między urządzeniami,
na przykład między źródłem sygnału wizyjnego o niskiej
rozdzielczości i wyświetlacza o wysokiej rozdzielczości.
Tę kompatybilność realizują skalery, które są w rzeczywistości procesorami wizyjnymi, mającymi za zadanie
przekształcenie sygnału z jednej postaci (tutaj konkretnie
z jednej rozdzielczości) na inną.
Prawidłowo pracujący telewizor Full HD z sygnałem
wysokiej jakości, gdyby nie został wyposażony w układ
skalera nie mógłby pracować z sygnałem telewizyjnym,
który nie zawiera wystarczającej ilości informacji aby
wypełnić cały ekran. Z reguły stosunkowo duży ekran wyświetlacza opisywanych urządzeń bez skalera obnażyłby
wszystkie wady i kiepską jakość sygnału telewizyjnego
standardowych źródeł i stacji telewizyjnych, powodując,
że doznania estetyczne odbieranego sygnału byłyby subiektywnie gorsze niż na ekranie telewizora analogowego.
W oczy rzuca się szczególnie „brak pikseli” o czym mowa
będzie dalej. Stąd powstała koncepcja zastosowania
skalera. Skalery to miniaturowe, ale potężne komputery,
które na bazie skomplikowanych algorytmów i analizy
zawartości obrazu starają się „dopasować” sygnał do
zadanej specyfikacji (mówiąc prościej – treści obrazu). Są
oczywiście rozwiązania lepsze i gorsze, tańsze i droższe,
dlatego finalna jakość obrazu (skalowanego) uzależniona jest od możliwości systemów skalujących. Skaler to
integralna część każdego nowoczesnego wyświetlacza,
posiadają go także odtwarzacze Blu-ray, niemal wszystkie
DVD, a także wiele amplitunerów i nagrywarek DVD i nagrywarek z twardym dyskiem. Praca skalera w kierunku
zwiększania rozdzielczości to podstawowa funkcja tych
układów – upskalery do 1080p są rzeczywiście najpopularniejsze, jednakże w razie potrzeby mogą one również
pracować „w drugą stronę”, przetwarzając sygnał wyższej
rozdzielczości na niższą, na potrzeby dostosowania sygnału do wymagań sprzętu lub parametrów wyjścia.
Często w opisach pojawia się słowo upscaler (lub po
polsku upskaler), które oznacza skalowanie z niższej do
wyższej rozdzielczości. Upscaler (lub proces – upscalling)
jest więc szczególnym, najbardziej pożądanym, przypadkiem skalera.
Dzięki upscalingowi można podnieść rozdzielczość
filmów z jakości DVD do HD. Chociaż operacja ma na celu
poprawę jakości obrazu wideo, skutki są czasem odwrotne do zamierzonych. Warto zatem wiedzieć, że większość
współczesnych telewizorów cyfrowych ma wbudowany
skaler obrazu, którego zadaniem jest zwiększenie lub
zmniejszenie rozdzielczości materiału. Odtwarzacze DVD
zazwyczaj wykorzystują lepsze niż telewizory (szczególnie te z niższych półek) algorytmy skalowania obrazu.
Przeskalowany obraz najlepiej wysłać do telewizora za
pomocą złącza cyfrowego HDMI lub DVI.
Przeskalowanie obrazu do rozdzielczości wyższej
niż natywna rozdzielczość telewizora (np. do 1080p w
odbiorniku HD ready) nie pozwala uzyskać jakości wyższej niż rozdzielczość jaka jest charakterystyczna dla
danego telewizora. Podnoszenie rozdzielczości obrazu za
pomocą kiepskiego skalera powoduje obniżenie jakości
nagrania.
Co to jest natywna rozdzielczość wyświetlacza? Nowoczesny telewizor cyfrowy – plazma lub LCD – podobnie
jak komputerowe monitory ciekłokrystaliczne, wyświetla
najlepszej jakości obraz wtedy, gdy rozdzielczość pokazywanego materiału wideo jest taka sama jak rozdzielczość
telewizora. W takiej sytuacji liczba pikseli ekranu pokrywa
się z liczbą pikseli klatki filmu (tzw. rozdzielczości natywne
telewizora i filmu są identyczne). W przeciwnym wypadku
obraz musi zostać rozciągnięty na całą powierzchnię
telewizora – tym właśnie jest upscaling nazywany także
skalowaniem obrazu.
Wspomniano powyżej o zauważalnym „braku” pikseli na obrazie niskiej jakości odtwarzanym na ekranie
SERWIS ELEKTRONIKI
Co to jest skaler obrazu i jak działa
wyświetlacza HD. Problemem jest liczba pikseli niewystarczająca do pokrycia wszystkich punktów telewizora
lub monitora. Gdyby np. plik z filmem w rozdzielczości
640×480 punktów wyświetlić na telewizorze Full HD,
metodą „piksel obok piksela”, obraz pojawiłby się na
niewielkim obszarze pośrodku ekranu. Taki efekt można
osiągnąć, używając np. komputer jako źródła sygnału.
Film wyświetlany w taki sposób dałoby się oglądać jedynie
na telewizorze o bardzo dużej przekątnej ekranu.
Sytuację ratuje skaler obrazu. Zasada jego działania
jest bardzo prosta – dodaje brakujące piksele w taki
sposób, by nie zakłócić zbytnio treści obrazu. Algorytm
skalera analizuje każdy z brakujących pikseli oraz punkty,
które go otaczają i decyduje, jaki nadać mu kolor oraz
jaką luminancję. W ten sposób z obrazu w jakości DVD,
czyli 720×576 punktów, można uzyskać obraz HD ready,
a nawet Full HD. Końcowa rozdzielczość powinna być
zgodna z rozdzielczością ekranu wyświetlacza.
W procesie zwiększania (ale także zmniejszania) rozdzielczości w materiale wizyjnym mogą pojawiać się błędy
(występują szczególnie w najtańszych urządzeniach),
które są wynikiem niepoprawnego działania algorytmów
skalujących, a czasami ich zbyt głębokiej ingerencji w
przetwarzane nagrania. Do najczęstszych i najbardziej
rzucających się w oczy błędów należą: schodkowanie krawędzi, smużenie obrazu, zwiększenie szumu oraz pojawienie się tak zwanego efektu mosquito noise (dosłownie
z ang. bzyczenie komara) – są to zakłócenia (mroczki),
które pojawiają się wokół przedmiotów wyświetlanych na
ekranie telewizora.
Każdy z producentów telewizorów i pozostałego
sprzętu audiowizualnego takiego jak odtwarzacze DVD,
nagrywarki DVD i z twardym dyskiem, itd. stosuje inne
algorytmy skalujące. Efekt skalowania zależy więc od
urządzenia. Kiepski upscaling prowadzi do powstania
błędów pogarszających końcową jakość obrazu, o których
wspomniano wcześniej.
Prosty skaler jest wbudowany w każdy telewizor cyfrowy. Producenci wiedzą, że na ich sprzęcie nie będzie
wyświetlany jedynie sygnał z płyt Blu-ray czy telewizji
wysokiej rozdzielczości. Dzięki temu na każdym telewizorze można oglądać film odtwarzany z magnetowidu lub
odtwarzacza DVD czy telewizję analogową. Do jakości
obrazu można jednak mieć zastrzeżenia. Przykładowo
obraz telewizyjny z anteny analogowej na plazmie jest
gorszy niż na starym telewizorze kineskopowym.
Okazuje się też, że upscaling zapewniany przez odtwarzacz DVD lub inne tego typu urządzenie, np. konsolę
Playstation 3, daje zazwyczaj lepszą końcową jakość
obrazu niż telewizor. Powody są dwa. Po pierwsze konwersja rozdzielczości następuje bliżej źródła obrazu, np.
płyty z filmem. Po drugie w odtwarzaczach są stosowane
lepsze algorytmy skalujące. Przetworzony obraz najlepiej
jest wysłać do telewizora za pomocą cyfrowego złącza
HDMI. Kupując urządzenie z funkcją skalowania należy
upewnić się, czy ma takie wyjście (obecnie to już niemal
standard). Pamiętać także należy, że na rynku są modele
odtwarzaczy DVD, które przeskalowany obraz potrafią
wysłać tylko przez jedno wybrane wyjście, np. HDMI. Pozostałe wyjścia, np. SCART, służą do transmisji wyłącznie
materiału w oryginalnej rozdzielczości.
Skoro skalowanie obrazu nie zawsze daje wyłącznie
pozytywne efekty, pozostaje pytanie, kiedy zmieniać rozdzielczość obrazu. Upscaling można bowiem wyłączyć we
wszystkich urządzeniach oprócz telewizorów.
Gdy źródłem sygnału jest komputer z filmem w bardzo
niskiej rozdzielczości, np. 320×240 pikseli, obraz zawsze
warto przeskalować, ale niekoniecznie do pełnej, natywnej
rozdzielczości telewizora. Ponieważ odtwarzacze programowe dają pełną kontrolę nad wielkością wyświetlanego
okna z filmem, najlepiej zwiększyć rozdzielczość obrazu
np. dwukrotnie – w naszym przykładzie do 640×480
punktów – a następnie wyświetlić film w stosunku 1 do
1, ustawiając w opcjach odtwarzacza rozmiar wideo na
100 procent. Oczywiście film w takim przypadku nie
będzie zajmował całej powierzchni ekranu telewizora,
ale pozwoli to uniknąć błędów, które pojawiają się przy
przeskalowaniu materiału o tak niskiej rozdzielczości na
przykład do formatu 1080p.
W przypadku odtwarzania filmu DVD pytanie o słuszność przeskalowania zależy od przekątnej telewizora.
Różnicę między jakością DVD a HD lub Full HD bardzo
trudno zauważyć na odbiornikach mniejszych niż 42 cale.
Dopiero przy takiej przekątnej ekranu warto sygnał wizyjny
poddać obróbce. Przy niższych przekątnych różnicę można dostrzec wyłącznie podczas oglądania statycznych
obrazów. Na dynamicznych scenach filmowych umyka
ona oczom widza.
W dalszej części artykułu dla przykładu zostanie opisany skaler SVP-LX64 opracowany przez firmę Samsung
i zastosowany w koncepcji odbiorników LCD Peony2.
Skaler SVP-LX64
Skaler SVP-LX64 charakteryzuje się następującymi
właściwościami:
1. Przeznaczony jest do stosowania w aplikacjach dwukanałowych symetrycznych PIP/POP w rozdzielczości
1080p.
2. Zawiera proces 10-bitowy.
3. Dokonuje szerokopasmowej obróbki wspierającej sygnał 1080p oraz wejście i wyjście wizyjne UXGA.
4. Zawiera 10-bitowy przetwornik analogowo-cyfrowy
166MHz i 10-bitowy dekoder koloru 2D/3D.
5. Wbudowana technologia Lip Sync dla I2S i SPDIF.
6. 10-bitowy cyfrowy interfejs sygnału CVBS z chipem
likwidującym zakłócenia w postaci „duchów”.
7. Przyspieszenie teletekstu do 4k w buforze ramki.
8. Wbudowany podwójny 12-bitowy transmitter LVDS oraz
30-bitowe TTL wyjście sygnału wideo.
9. Ulepszona pod względem dynamicznym regulacja
kontrastu.
10. Zaawansowana adapcyjnie do zawartości redukcja
szumu.
11. Redukcja szumu MPEG dla wejściowego sygnału
wideo MPEG.
12. Wsparcie dla obu trybów ruchu obrazu PC i HD w postaci automatycznej regulacji fazy oraz automatycznej
detekcji i wyboru trybu.
13. Poprawione sterowanie ostrością H i V wyświetlacza
SERWIS ELEKTRONIKI
Co to jest skaler obrazu i jak działa
Czêœæ analogowa
Czêœæ cyfrowa
Przetwornik
ADC
(PC)
Skaler
obrazu
RF (tuner)
VIDEO
S-VIDEO
Component
Z
A
S
I
L
A
C
Z
Interfejs
LVDS
Dekoder
wizyjny
+5V
Micom
FRC
(Frame
Rate
Conversion)
Panel
LCD
Inwerter
+3.3V
+12V
Tor
audio
G³oœniki
Rys.1. Schemat blokowy typowego odbiornika LCD i miejsce skalera
LCD.
14. Wysokiej jakości dwukanałowy HD/SD układ przeplotu/skalera.
15. Poprawa koloru niebieskiego i zielonego, korekcja
koloru skóry w trójstopniowym w pełni programowalnym procesie.
16. Cztery stopnie przyspieszenia OSD w/2D-Gfx (prędkość od 3× do 10×).
Miejsce skalera w typowym odbiorniku LCD pokazano
na rysunku 1. Droga sygnału ze źródła jest następująca:
· sygnał z komputera PC po przejściu przez przetwornik
analogowo-cyfrowy (ADC) doprowadzany jest do
skalera obrazu,
· sygnały: w.cz. z tunera, wideo, S-video i komponentowe doprowadzane są najpierw do dekodera wizyjnego
i stąd dopiero do skalera obrazu.
Praca skalera jest kontrolowana przez mikrokontroler
sterujący (Micom). Z wyjść skalera obrazu sygnały doprowadzane są do interfejsu LVDS i po przejściu przez układy
FRC (Frame Rate Conversion) do panelu LCD.
Oprócz wymienionych układów odbiornik LCD wyposażony jest w zasilacz wytwarzający napięcia zasilające:
+5V, +3.3V, +12V oraz inne, inwerter wytwarzający napięcia dla układu podświetlenia tylnego panelu wyświetlacza
oraz tor fonii wyposażony najczęściej również w głośniki.
SVP-LX
RGB10*3 bits
SDR
FBE2
10 bit LVDS
OUT
Na rysunku 1 przerywaną linią wyraźnie oddzielono część
analogową i część cyfrową toru wizyjnego odbiornika
telewizyjnego.
Wyjściową ścieżkę toru wizyjnego pokazano w uproszczony sposób na rysunku 2.
Na rysunku 3 pokazano w sposób bardziej szczegółowy sygnały doprowadzane do skalera SVP-LX64 oraz
sygnały wyjściowe.
Dekoder wideo NTSC/PAL/SECAM
Wbudowany filtr grzebieniowy dekodera wizyjnego
TCD3 NTSC/PAL/SECAM 3D pozwala na konwersję
analogowego sygnału telewizyjnego na format cyfrowy.
Sygnał analogowy może mieć postać zespolonego sygnału wizyjnego, S-Video lub komponentów.
Dwa wewnętrzne przełączniki analogowe mogą być
zaprogramowane do wyboru różnych formatów sygnału
wejściowego. Wyselekcjonowany analogowy sygnał
telewizyjny jest przesyłany do układu automatycznej regulacji wzmocnienia (AGC), a następnie do 10-bitowego
przetwornika analogowo-cyfrowego. Próbkowany przez
przetwornik ADC sygnał wejściowy może być kodowany
w systemie NTSC, PAL, SECAM a także we wszystkich
trybach progresywnych. Sygnałem wejściowym może
być także sygnałem zakodowany systemem Macrovision,
który dekoder zdetekuje i skompensuje.
10 bit Odd LVDS
FRC
10 bit Even LVDS
Panel wyœwietlacza
1920 × 1080p (120Hz)
Rys.2. Wyjściowa ścieżka toru wideo
SERWIS ELEKTRONIKI
Co to jest skaler obrazu i jak działa
DDR/SDR
Tuner 2
NTSC,
PAL
SECAM
Ant
NTSC,
PAL
SECAM
CVBS4/C4
SVid CVBS
AV3/SV3
CVBS5/C5
SVid CVBS
AV4/SV4
YPbPr2
CVBS3/C3
SVid CVBS
AV2/SV2
YPbPr1
CVBS2
SVid CVBS
AV1/SV1
Line1
CVBS1
Y
Pb
CVBS6/C6
Analog Mux
Tuner 1
Ant
TCD3x1
ADCs
Pr
Y_G1, PB_B1, PR_R1
Line1
Y
Pb
Y_G2, PB_B2, PR_R2
FB2
Y_G3, PB_B3, PR_R3
HS
VS
Y_out1
Y_out2
Y_out3
SV out
AV out
Dual Channel 8/10/12 bit
AIN_H
LVDS output
AIN_V
TAFE
1×HDMI/DVI
Din_port B (YUV/RGB) Port A + Port B => 48/60 interleaved
(8/16/24, 20/30)
H/V/DE/FLD/CLK/VBI_VALID
Display H/V
SVP LX
24 bit
Sil 9993
Option-Low cost Single Channel
TS1
(8/16/24, 20/30)
HiDTV
H/V/DE/FLD/CLK/VBI_VALID
(8/10 bit CCIR656/601)
I2S lub SPDIF
CCIR 656
Data × 8/10 bit + CLK
FB1
Pr
PC H/V
2×HDMI/DVI
Din_port D
(Input lub Output)
PWM X 2 / GPIO
Din_port A (YUV/RGB) Bi-Direction (Input lub Output)
Din_port C (10bit Digital CVBS)
9
Lip-Sync
3
I2S lub SPDIF
8/16CPU
Flash ROM
CPU
I2C
Rys.3. Główne sygnały wejściowe i wyjściowe skalera SVP-LX64
Zastosowane także wykrywanie informacji o formacie obrazu WSS. Niezdekodowany sygnał przechodzi
do programowalnego filtru grzebieniowego 3D w celu
utrzymania pionowej rozdzielczości chrominancji podczas
rozdzielenia luminancji (Y) i chrominancji (C).
Blok PIP akceptuje sygnał cyfrowy i dostarcza preferowanego formatu podobnie jak blok obrazu głównego.Ten
tor nie jest wyposażony w cyfrowy filtr grzebieniowy 3D
i dekoder TV, wyposażony jest także w prostsze układy
redukcji szumów.
Capture Port – port akceptacji sygnałów
Blok wyświetlania obrazu
Capture block składa się z dwóch oddzielnych podzespołów: bloku sygnału (obrazu) głównego i bloku obrazu
PIP. Blok obrazu głównego (Main Picture) akceptuje
(przyjmuje) sygnał analogowy za pośrednictwem analogowego bloku Front End (AFE), po czym jest on przetwarzany przez dekoder TV. Dekoder TV jest wyposażony
w detektor ruchu pozwalający zidentyfikować obszar
zawierający ruch, dzięki czemu może być zachowany
dobry związek czasowo-przestrzenny (filtr 2-D).
Sygnał filtrowany jest następnie przepuszczany przez
skaler w celu wyprodukowania preferowanego formatu
zdeterminowanego przez wybór trybu wyświetlania.
Skaler SVP-LX64 umożliwia cyfrowo uzyskanie nastepujących częstotliwości: 1080i, 480i, 480p i 720p, aż
do SXGA (1280×1024×60).
Adaptacyjna przecwiruchowa detekcja przeplotu jest
jednym z 14 udoskonaleń jakości obrazu zastosowanych
w opisywanej koncepcji skalera. Ta cecha jest przydatna
tylko wtedy, kiedy obraz jest wyświetlany w trybie progresywnym. We wszystkich innych sytuacjach, sygnał jest
podawany za pomocą skalera.
1. W typowym wyświetlaniu progresywnym, pola wizyjne mogą zostać rozdzielone do dwóch grup, mianowicie:
pola parzyste/górne i pola nieparzyste/dolne.
2. Dostępne są dwa tryby wyświetlania progresywnego – “Bob” i “Weave” – poprawiające czystość („klarowność”) obrazu. Tryb “Weave” stosowany jest do obrazów
statycznych (włączając w to również teletekst); tryb “Bob”
aplikowany jest do ruchomych fragmentów obrazu, gdy
jakość ich nie jest wystarczająco dobra. SVP-LX64 używa
SERWIS ELEKTRONIKI
Co to jest skaler obrazu i jak działa
DDR/SDR
32/64 bit DDR/SDR
10 CVBS
PC RGB × 1
(up to UXGA 60Hz)
Ypbpr × 3 (D1/D2/D3/D4/D5)
Analog Mux
4 Chroma
ADC
2FB & 3 FS (SCART)
8/10/16/20/24/30 bit in
8/10/16/20/24/30 bit in
I2S or SPDIF
10bit Digital CVBS or 8/
10 bit CCIR656/601
MP/PIP
Noise
Reduction
UMAC
Memory Control
165MHz
Din_portA
(30bit) Input/
Output
MP
3D motion
Deinterlacer
3D Video
Decoder
ASS/DSS
PIP
3D motion
Deinterlacer
VBI
Slicer
ICSC × 2
CRTC
MP
6th generation
Scaler
MP/PIP
H/V
Sharpness
Control
Dual Channel
10-bit LVDS Tx
(85MHz per
channel)
Panel
Timing
MP/PIP
Dynamic
Contrast
OSD
Engine
CPU
Interface
8/10 bit
CPU bus
Flash
ROM
I2C
GPIO
GPIO
Dual LVDS Channel
(1920×1080P Output)
Color
Management
PWM
I2C
PCLK/H/V
I2S or SPDIF
CPU Interface
Din_portD
(10bit)
CCIR 656
8/10 bit out
CSC ×2
White
Balance ×2
PIP
Scaler
165MHz
Din_portB
(30bit)
12bit Gama
LCD Over
Drive
Din_portC
(10bit)
Input/Output
CVBS_OUT
3 × CVBS Out
2 × PWM
CPU
Rys.4. Schemat blokowy układu skalera SVP-LX64
bazowego piksela przystosowującego się do statycznego
algorytmu wykrywania ruchu, by wprowadzić metodologię zarówno trybu “Bob”, jak i “Weave” na tym samym
obrazie.
3. Dla przykładu, dla ruchomego obiektu będzie zastosowany tryb “Bob”, podczas, gdy dla reszty – tryb
“Weave”.
4. W trybie 1080i SVP-LX64 wspiera albo tryb przeplotu “Bob”, albo przeplot przystosowujący się do ruchu.
5. Na potrzeby komputera PC SVP-LX64 umożliwia
rozdzielczość wyjściową SXGA (1280×1024×60p).
Blok OSD
Funkcja OSD jest funkcja graficzną, która może być
nałożona na wybrane lub wszystkie zdekodowane sygnały
(dane) wizyjne. W skalerze SVP-LX64 znaki OSD mogą
być miksowane z obrazem wideo (Znaki OSD mają 16
stopni przezroczystości).
Mikrokontroler sterujący może w dowolnym (każdym)
czasie czytać dane OSD do pamięci OSD zlokalizowanej
w buforze ramki. Gdy bufor ramki zostanie przemieszczony do obszaru przeznaczonego dla wyświetlania,
mikrokontroler może przepisać nowe dane OSD do innego
obszaru buforu ramki dla wyświetlania w przyszłości.
Mikrokontroler może również wybrać obszar OSD dla
bieżącego wyświetlania. Wszystkie dane OSD na ekranie
są zorganizowane jako jeden blok w buforze ramki.
Ten blok ma kształt prostokątny i jest zdefiniowany
przez cztery rejestry. Te cztery rejestry opisują pozycję
początkową w poziomie, pozycję końcową w poziomie,
pozycję początkową w pionie i pozycję końcową w pionie
bloku OSD na ekranie. Blok OSD składa się z pikselowej
bitmapy OSD, 4/8 bity na pikselu. Do wyświetlania OSD
jest w sumie 16 kolorów.
W SVP-LX64 w tabeli podglądu (w zbiorze zapisanych wyników, do których jest bardzo szybki dostęp
bez konieczności ich wyliczania) są 16×29 bity. Każdy
4-bitowy indeks OSD odpowiada 29-bitowemu atrybutowi
koloru, zawierającemu 24 bity dla danych prawdziwego
koloru RGB i 1 bit dla funkcji migania (umożliwia lub nie
miganie koloru). Rejestr kontroluje częstotliwość migania. Pozostałe 4 bity są zdefiniowane jako współczynnik
miksowania jednego z 16 stopni przezroczystości bieżącego koloru OSD. Obszar OSD na ekranie może być
powiększany lub zmniejszany odpowiednio w poziomie i
pionie. Dwa rejestry kontrolują stopień, do którego obszar
OSD może zostać powiększony i zmniejszony. OSD obsługuje dwie podstawowe metody uaktualniania pamięci
OSD: pojedynczy bufor i podwójny bufor. Przy operacji z
pojedynczym buforem wyświetlanie OSD jest niemożliwe
dopóki nie zostanie zakończone zapisywanie nowych
danych dotyczących OSD. Przy pracy z podwójnym buforowaniem wyświetlanie OSD nie jest blokowane dopóki
nie zostanie zakończone uaktualnianie danych przez
mikrokontroler. Dostępna pamięć OSD w buforze ramki
jest typowo dzielona na dwa równej wielkości bufory, przy
czym, gdy jeden z nich służy do wyświetlania OSD, drugi
jest uaktualniany. }
SERWIS ELEKTRONIKI