więcej

CHOROBY ZAWODOWE
Co to jest choroba zawodowa?
Za chorobę zawodową uważa się chorobę, wymienioną w wykazie chorób zawodowych, jeżeli
w wyniku oceny warunków pracy można stwierdzić bezspornie lub z wysokim
prawdopodobieństwem,
że została spowodowana działaniem czynników szkodliwych dla zdrowia, występujących w
środowisku pracy albo w związku ze sposobem wykonywania pracy, zwanych „narażeniem
zawodowym”
(art. 2351 ustawy z dnia 22 maja 2009 r. o zmianie ustawy Kodeks pracy oraz o zmianie niektórych innych ustaw –Dz. U.
Nr. 99, poz. 825).
Tryb postępowania w sprawach chorób zawodowych wyróżnia trzy etapy:
- zgłoszenie podejrzenia,
- rozpoznanie,
- stwierdzenie choroby zawodowej.
Kto zgłasza podejrzenie choroby zawodowej?
Zasady zgłaszania podejrzenia choroby zawodowej określa w/w ustawa. Zgodnie z art. 235
obowiązek zgłoszenia podejrzenia choroby zawodowej do:
- właściwego państwowego inspektora sanitarnego, - właściwego okręgowego inspektora pracy
mają:
-pracodawca (§ 1),
-lekarz podmiotu właściwego do rozpoznania choroby zawodowej (§ 2).
W każdym przypadku podejrzenia choroby zawodowej zgłoszenia może dokonać
- lekarz,
- lekarz dentysta,
który podczas wykonywania zawodu powziął takie podejrzenie u pacjenta,
kieruje na badania w celu wydania orzeczenia o rozpoznaniu choroby zawodowej albo o braku
podstaw do jej rozpoznania (§ 21).
Zgłoszenia podejrzenia choroby zawodowej może również dokonać:
pracownik lub były pracownik, który podejrzewa, że występujące u niego objawy mogą wskazywać
na taką chorobę, przy czym pracownik aktualnie zatrudniony zgłasza podejrzenie za pośrednictwem
lekarza sprawującego nad nim profilaktyczną opiekę zdrowotną (§ 22).
Kto wydaje orzeczenie o rozpoznaniu choroby zawodowej albo o braku podstaw do jej
rozpoznania?
Rozpoznanie choroby zawodowej u pracownika lub u byłego pracownika może nastąpić
w okresie jego zatrudnienia w narażeniu zawodowym albo po zakończeniu pracy w takim narażeniu,
pod warunkiem wystąpienia udokumentowanych objawów chorobowych w okresie ustalonym w
wykazie chorób zawodowych (art. 2352 w/w ustawy).
Orzeczenie o rozpoznaniu choroby zawodowej albo o braku podstaw do jej rozpoznania, zwane
„orzeczeniem lekarskim”, wydaje lekarz jednostki orzeczniczej na podstawie wyników
przeprowadzonych badań lekarskich i pomocniczych, dokumentacji medycznej pracownika lub byłego
pracownika, dokumentacji przebiegu zatrudnienia oraz oceny narażenia zawodowego
( § 6.1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 czerwca 2009 r. w sprawie chorób zawodowych – Dz. U. Nr 105, poz. 869
z 2009 roku z póżń. zm).
Pracownik lub były pracownik, badany w jednostce orzeczniczej I stopnia, który nie zgadza się z
treścią orzeczenia lekarskiego, może wystąpić z wnioskiem o przeprowadzenie ponownego badania
przez jednostkę orzeczniczą II stopnia.
Wniosek o przeprowadzenie ponownego badania składa się w terminie 14 dni od dnia otrzymania
orzeczenia lekarskiego, za pośrednictwem jednostki orzeczniczej I stopnia zatrudniającej lekarza,
który wydał to orzeczenie (§ 7.1 w/w rozporządzenia).
Kto wydaje decyzję o stwierdzeniu choroby zawodowej lub decyzję o braku podstaw do
stwierdzenia choroby zawodowej?
Decyzję o stwierdzeniu choroby zawodowe albo decyzję o braku podstaw do stwierdzenia
choroby zawodowej wydaje właściwy państwowy inspektor sanitarny na podstawie materiału
dowodowego, a w szczególności danych zawartych w orzeczeniu lekarskim oraz formularzu oceny
narażenia zawodowego pracownika lub byłego pracownika.
Od decyzji państwowego inspektora sanitarnego przysługuje stronom odwołanie do właściwego
organu odwoławczego zgodnie z pouczeniem zawartym w decyzji.
Decyzja wydana przez właściwy organ odwoławczy jest ostateczna.
O ile strona uzna, że decyzja organu odwoławczego jest niezgodna z prawem może zaskarżyć ją do
właściwego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu odwoławczego w terminie 30 dni od
daty jej otrzymania.
SCHEMAT ILUSTRUJĄCY PRZEBIEG POSTĘPOWANIA W PRZYPADKU
PODEJRZENIA CHOROBY ZAWODOWEJ
decyzja
Jednostki orzecznicze I stopnia:
- poradnie chorób zawodowych wojewódzkich ośrodków medycyny pracy;
- kliniki i poradnie chorób zawodowych uniwersytetów (akademii medycznych);
- poradnie chorób zakaźnych wojewódzkich ośrodków medycyny pracy albo przychodnie
i oddziały chorób zakaźnych poziomu wojewódzkiego – w zakresie chorób zawodowych
zakaźnych i pasożytniczych;
- jednostki organizacyjne zakładów opieki zdrowotnej, w których nastąpiła hospitalizacjaw zakresie rozpoznawania chorób zawodowych u pracowników hospitalizowanych z powodu
wystąpienia ostrych objawów choroby.
Jednostki orzecznicze II stopnia
Od orzeczeń wydanych przez lekarzy zatrudnionych w jednostkach orzeczniczych I stopnia,
przysługuje stronie odwołanie do jednostek orzeczniczych II stopnia, którymi są jednostki badawczo –
rozwojowe w dziedzinie medycyny pracy.