Protokół Nr XXVII.2013
Transkrypt
Protokół Nr XXVII.2013
Protokół Nr XXVII.2013 z XXVII uroczystej sesji Rady Gminy Stromiec , poświęconej wręczeniu aktów nadania tytułu Honorowego Obywatela Gminy Stromiec odbytej w dniu 7 czerwca 2013r. w Publicznym Gimnazjum w Stromcu ul. Radomska 27 Przewodniczący Rady Gminy Pan Jan Chryzostom Czachowski o godz. 11:00 otworzył XXVII uroczystą sesję Rady Gminy poświęconą wręczeniu aktów nadania Honorowego Obywatela Stromiec. Szanowni Goście!, Szanowni Państwo! Wysoka Rado! Z wielką przyjemnością i satysfakcją witam wszystkich zebranych na tej sali. Witam Ks. kanonika Marka Janasa proboszcza parafii Stromiec, parafii w której śp.ks.Antoni Niemotko przez wiele lat pełnił posługę kapłańską. Witam pełnomocnika rodziny uhonorowanego śp. Ryszarda Kuklińskiego Pana Filipa Frąckowiaka, Dyrektora Izby Pamięci płk. Ryszarda Kuklińskiego w Warszawie. Szanowni Państwo na dzisiejszej uroczystości miała być Pani Joanna Kuklińska , Pani Pułkownikowa, ale niestety Pan Bóg zabrał ją do siebie. Zmarła 2 czerwca . Wielka kobieta , która wspierała swojego męża. Szanowni Państwo. Proszę o powstanie . Uczcijmy minutą ciszy pamięć tej bohaterskiej kobiety . Dziękuję bardzo. Pogrzeb śp. Joanny Kuklińskiej odbędzie się w czwartek 13 czerwca 2013r. o godz.12:00 w Katedrze Wojska Polskiego. Witam rodzinę uhonorowanego śp. Adama Wróblewskiego ,córkę Panią Izabellę Wrońską i syna Jerzego Wróblewskiego z żoną Alicją . Witam kuzynkę Panią Helenę Wróblewską. Witam serdecznie rodzinę uhonorowanego śp. prof. dr hab. Ryszarda Zaręby, Panią Wandę Zarębażonę, syna Zygmunta i wnuczkę Annę. Witam Honorowego Obywatela Stromca Pana Roberta Grudnia z towarzyszącymi mu osobami bliskimi. Witam Panią dr hab. Justynę Nowakowską. Witam Pana prof.Jerzego Slrapeka. Witam Pana dr. Inż. Romana Zielonego . Wszystkie te osoby współpracowały z Panem profesorem Zarębą, ewentualnie byli uczniami prof. Zaręby. Witam serdecznie Pana Dyrektora Lasów Państwowych w Radomiu Pana Tomasza Sota. Witam Pana Nadleśniczego Nadleśnictwa Dobieszyn Pana Mariusza Sołtykiewicza . Witam bliskich i przyjaciół śp.płk.Ryszarda Kuklińskiego. Pana Romana Barszcza, Pana Leona Barszcza, Panią Zenobię Kowalską i wszystkich innych przybyłych tu przyjaciół Ryszarda 1 Kuklińskiego. Witam serdecznie Pana Henryka Stawiarskiego – byłego Kierownika, Dyrektora Publicznej Szkoły Podstawowej w Stromcu . Witam Pana Edwarda Mielniczka , byłego Dyrektora Publicznej Szkoły Podstawowej w Stromcu, Prezesa Ochotniczej Straży Pożarnej w Stromcu , aktywnego działacza Stowarzyszenia Stromiecczyzna. Witam przedstawicieli Stowarzyszenia Stromiecczyzna na czele z Panią Prezes Elżbietą Wiatrak, oraz członkinie zarządu Stowarzyszenia Stromiecczyzna Panią Barbarę Chmielewską i Panią Kamilę Rudecką. Witam pracowników Urzędu Gminy Stromiec na czele z Panem Wójtem Krzysztofem Stykowskim. Witam kierowników gminnych jednostek organizacyjnych gminy. Panią Annę Mrozińską -Dyrektora Publicznego Gimnazjum im. Marszałka Józefa Piłsudskiego w Stromcu . Witam Pana Leszka Molgę – Dyrektora Publicznej Szkoły Podstawowej im. Dionizego Czachowskiego w Stromcu. Witam Panią Beatę Komorek -Dyrektora Publicznej Szkoły Podstawowej w Bobrku. Witam Panią Annę Kaczmarczyk – Dyrektora Publicznej Szkoły Podstawowej im. Armii Krajowej w Bożem. Witam Panią Jadwigę Sekułę – Dyrektora Publicznej Szkoły Podstawowej im. Ks. Kazimierza Kniedziałowskiego. Witam Panią Elżbietę Zając – Dyrektora Publicznej szkoły Podstawowej im. Tadeusza Kościuszki w Podlesiu Dużym. Witam Gminną Służbę Zdrowia w Stromcu na czele z Panią Dyrektor Publicznego Samodzielnego Zakładu Opieki Zdrowotnej Panią Iwoną Baran- Szymańską . Witam Panią Elżbietę Wiatrak – Dyrektora Publicznej Biblioteki w Stromcu . Witam Panią Jolantę Róg – Kierownika Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w Stromcu. Witam Panią Wiesławę Ofiara – Kierownika Urzędu Stanu Cywilnego w Stromcu . Witam radnych, sołtysów , pracowników Urzędu Gminy , przedstawicieli prasy i wszystkich przybyłych na ta uroczystość. Szanowni Państwo, jeśli kogoś pominąłem w tej liści , to bardzo serdecznie przepraszam i proszę o wybaczenie . Na dzisiejszą Sesję Rady Gminy był zaproszony Ambasador Stanów Zjednoczonych Pan Stephen 2 Mull, poinformował nas, że niestety nie może nas zaszczycić swoją osobą . Proszę Panią Wiceprzewodniczącą o odczytanie listu , który otrzymała Rada Gminy i Wójt Gminy Krzysztof Stykowski. Wiceprzewodnicząca Rady Gminy odczytała list (list stanowi załącznik nr 6 do protokołu ). Szanowni Państwo jest wśród nas Poseł Ziemi Radomskiej Pan Dariusz Bąk. Serdecznie Witam Pana Posła. Sprawy organizacyjne dzisiejszej sesji . Na ustawowy stan 14 radnych w XXVII uroczystej sesji Rady Gminy Stromiec uczestniczy 14 radnych , co stanowi wymagane quorum do prawomocności obrad (lista obecności radnych stanowi załącznik nr 1 do protokołu). Przedstawiam porządek obrad. 1. Prezentacja postaci , którym nadano tytuł Honorowego Obywatela Gminy Stromiec . 2.Wręczenie Dyplomów Honorowy Obywatel Gminy Stromiec . 3 Wystąpienie Wójta Gminy Stromiec. 4.Wystąpienia gości. 5.Program artystyczny( wystąpią dzieci ze szkoły podstawowej w Stromcu z pięknym programem artystycznym nawiązującym do 150 Rocznicy Powstania Styczniowego). 6.Zakończenie sesji ( zapraszam wszystkich obecnych do stołu stromieckiego na skromny poczęstunek) . Dzisiejsza sesja ma charakter szczególny , uroczysty i podniosły. Rada Gminy po raz pierwszy , na wniosek Stowarzyszenia „Stromiecczyzna „ nadała tytuł Honorowego Obywatela Gminy Stromiec pięciu zasłużonym osobom związanym z naszą Gminą. Są to: Pośmiertnie uhonorowani: Ks. Antoni Niemotko- długoletni proboszcz Parafii Stromiec w latach 1891-1919, budowniczy obecnego wspaniałego , największego w wiejskich parafiach Diecezji Radomskiej kościoła w Stromcu. Płk. Ryszard Kukliński – oficer Sztabu Generalnego Wojska Polskiego , wykazał się niezwykłą odwagą i dzielnością w czasach trudnych dla naszej gminy . Ryzykując wszystko podjął działania uniemożliwiając planowaną interwencję wojsk radzieckich w Polsce w celu zdławienia niepodległościowych dążeń Solidarności . Adam Wróblewski – długoletni nauczyciel i kierownik w latach 1018-1947 szkoły podstawowej w Stromcu . Budowniczy pierwszego budynku szkolnego w Stromcu w roku 1937.Wielki patriota, piłsudczyk Nauczyciel z powołania, społecznik. Prof. Ryszard Zaręba- był w regionie radomskim osobą powszechnie znaną i szanowaną . To właśnie jemu zawdzięczamy przywrócenie na mapy funkcjonującej od czasów historycznych , a niezapomnianej w XIX wieku nazwy – Puszcza Stromiecka . Oraz uhonorowany Pan Robert Grudzień obecny tu na sali – artysta muzyk ( organy , fortepian , klawesyn, kompozytor, dyrektor festiwali muzycznych. Jego rodzice pochodzą z Niedabyla , 3 miejscowości pobliskiej Stromcu .Swoją twórczością przyczynia się do rozsławienia Gminy Stromiec. Pan Robert Grudzień występując za granicą , zawsze podkreśla gdzie są jego korzenie, mówi o Stromcu. Wyróżniamy osoby, których droga życiowa i zasługi przywołują pojęcia czynu i służby dla Polski , dla społeczności stromieckiej , dla drugiego człowieka . To pojęcie służby jest wspólną cechą dziś wyróżnionych . To ona kształtowała ich działania , pozwalała dostrzec potrzeby innych ludzi. Dzisiejsi laureaci doskonale rozumieli , że człowiek nie żyje tylko dla siebie , że ślad po sobie pozostaje tylko wtedy , kiedy żyjemy społecznie , kiedy żyjemy dla innych. Proszę Panią Prezes Stowarzyszenia „ Stromiecczyzna” o prezentację uhonorowanego Ks. Antoniego Niemotko. (hejnalista na trąbce odegrał hejnał) P.Elżbieta Wiatrak Prezes Stowarzyszenia StromiecczyznaKsiądz Antoni Niemotko, długoletni proboszcz Parafii Stromiec w latach 1891 – 1919, budowniczy obecnego wspaniałego, największego w wiejskich parafiach Diecezji Radomskiej kościoła w Stromcu, wielki organizator. Ksiądz Antoni Niemotko urodził się 9 lutego 1842r. w Kropiewnicy koło Grodna w diecezji Wileńskiej. Ukończył gimnazjum w Białymstoku i w 1861 r. wstąpił do Seminarium Duchownego w Wilnie, później przeniósł się do Seminarium Duchownego w Sandomierzu. W lipcu 1869 r. otrzymał święcenia kapłańskie z rąk biskupa Józefa Juszyńskiego. Pracę wikariusza rozpoczynał w kościele Świętej Katarzyny w Radomiu. Od 1877r. do 1891 r. był proboszczem parafii Świętej Trójcy w Białobrzegach. Po śmierci dotychczasowego proboszcza księdza prałata Michała Słapczyńskiego, w kwietniu 1891 r. został mianowany proboszczem w parafii Świętego Jana Chrzciciela w Stromcu. Biskup Sandomierski – ksiądz Antoni Sotkiewicz, znając talent organizatorski księdza Niemotki rzucił podczas wizytacji parafii w 1892 r. myśl budowy nowego kościoła. W 1897 r. ówczesne władze zaborcy rosyjskiego wydały decyzję o budowie kościoła w parafii Stromiec. Zaborcy wydali pozwolenie na budowę tak dużej świątyni mając nadzieję, że parafianie i kościół nie udźwigną kosztów jej budowy. Pod kierunkiem księdza Niemotki opracowano bardzo szczegółowy kosztorys i rozpoczęto intensywne gromadzenie materiałów, parafianie sami zrobili i wypalili wszystką cegłę użytą do budowy kościoła. Do zaprawy użyto gromadzonego latami wapna. Z żelazną konsekwencją ksiądz Niemotko pozyskiwał głównie od parafian ogromne fundusze na budowę świątyni (90%). Pozostałą kwotę pokrył Skarb Państwa w formie kredytu. Postawienie kościoła w stanie surowym kosztowało 40 000 rubli srebrem, a prace wykończeniowe i wyposażenie świątyni dalszych 22 000 rubli srebrem. Ofiarność parafian i ich zaangażowanie w budowę budzi podziw do dziś. Skłonił ich do tego ksiądz Antoni Niemotko. Ksiądz Antoni Niemotko żywo interesował się codziennym życiem parafian i starał się pomagać potrzebującym. Zmarł jako proboszcz dnia 3 maja 1919 r. Jest pochowany na cmentarzu parafialnym w Stromcu. Dziękuję Pani. Proszę ks. kanonika Marka Janasa do odbioru Aktu Nadania Tytułu Honorowego Obywatela Stromca . Po odegraniu hejnału Wójt Gminy z Wiceprzewodniczącą Rady Gminy dokonał wręczenia aktu nadania. Proszę o prezentację uhonorowanego płk. Ryszarda Kuklińskiego. (hejnał) 4 P.Elżbieta Wiatrak Prezes Stowarzyszenia Stromiecczyzna Pułkownik Ryszard Kukliński samotnie powiadamiając kraje zachodnie zapobiegł planom agresji Związku Radzieckiego na Polskę. Odegrał też dyskretną i znaczącą rolę w działaniach na rzecz przystąpienia Polski do NATO. Został uznany za pierwszego polskiego żołnierza w NATO. Jego rodzice pochodzą z Niedabyla. Ryszard Kukliński urodził się 13 czerwca 1930 r. w Warszawie. Z domu dzięki ojcu, żołnierzowi Armii Krajowej, wyniósł prawdziwy kult marszałka Józefa Piłsudskiego. Początek wojny przeżył w Niedabylu, skąd pochodzi jego ojciec, ale po paru tygodniach powrócił do Warszawy. Jako kilkunastoletni chłopiec razem z kolegami dostarczał do getta żywność pomagając Żydom. Przenosił także informacje i grypsy rodzinom rozdzielonym murem, traktując to jako okrutną zabawę w wojnę. Ostatnie dwa lata wojny spędził na robotach przymusowych w Niemczech w okolicach Głogowa, Żar i Wrocławia. Po wyzwoleniu przez Rosjan wraca do Warszawy. Piechotą dociera do Niedabyla odnajdując tu matkę. Po kilku dniach jako piętnastoletni chłopiec wyrusza pod Berlin w poszukiwaniu ojca w obozach koncentracyjnych. Nie odnalazł go, ale dowiedział się, że zamordowali go hitlerowcy. Na krótko wrócił do matki. Wyrobił sobie dokumenty o dwa lata starszego i wyjechał do Wrocławia. Pracował jako goniec w magistracie i wieczorowo zdał maturę. W roku 1947 Ryszard Kukliński rozpoczął naukę w Szkole Oficerskiej we Wrocławiu. Na początku służby szkolił żołnierzy w Kołobrzegu. W 1956 r. jako kapitan dowodził batalionem w 12 Dywizji Zmechanizowanej. W 1957 r. kończy kurs dowódców pułku. W 1961 r. zdaje do Akademii Sztabu Generalnego, kończy ją z wyróżnieniem w 1963 r. We wrześniu tegoż roku awansuje na majora i ze względu na zdolności intelektualne w planowaniu i prowadzeniu operacji wojskowych na dużą skalę zostaje oficerem Sztabu Generalnego Wojska Polskiego. Zajmował się tam współdziałaniem Wojska Polskiego z Armiami Układu Warszawskiego na wypadek wojny z Europą Zachodnią. Pierwsze myśli podjęcia współpracy z zachodem i zahamowania imperialnych zapędów Związku Radzieckiego pojawiły się w latach sześćdziesiątych po uświadomieniu sobie ogromu zniszczeń atomowych na terenie Polski w razie wybuchu wojny. Drugim czynnikiem była agresja wojsk Układu Warszawskiego na Czechosłowację dla stłumienia Praskiej Wiosny i aspiracji wolnościowych Czechów i Słowaków. Wtedy Kukliński nie znalazł bezpiecznych sposobów przekazania zachodowi planów tej agresji. Po zapoznaniu się z udostępnionymi mu przez pomyłkę planami Rosjan zdał sobie sprawę, że rozkazów przygotowanych dla Wojska Polskiego na wypadek radzieckiej agresji na zachód nie wolno było wykonać, ze względu na zniszczenia i ofiary, które powstałyby na terenie Polski. Trzecim ostatecznym motywem podjęcia współpracy z Ameryką była masakra bezbronnej ludności cywilnej na Wybrzeżu w grudniu 1970 r. Współpraca Ryszarda Kuklińskiego z Amerykanami nastąpiła z jego inicjatywy w roku 1971. Była dobrowolna i dokładnie przemyślana, nie chciał i nie brał żadnych pieniędzy od Amerykanów. Wypowiadał się on w imieniu Polaków i Wojska Polskiego. On sam powiedział „To nie Amerykanie mnie, ale to ja ich zwerbowałem do działań na rzecz Polski”. Po wstępnej weryfikacji jego intencji i pierwszych materiałów o współpracy z nim wiedzieli tylko kolejni dyrektorzy CIA, prezydenci i wiceprezydenci USA, szefowie Pentagonu, doradcy prezydenta do spraw bezpieczeństwa. Nie można go było zdemaskować także dlatego, że nie istniał w żadnym komputerze. Był traktowany przez Amerykanów jako sojusznik. W grudniu 1980 r. oraz lutym 1981 r. dzięki informacjom Pułkownika Ryszarda Kuklińskiego Stany Zjednoczone mogły dwukrotnie podjąć decyzje uniemożliwiające planowaną interwencję wojsk radzieckim w Polsce, w celu zdławienia niepodległościowych i antykomunistycznych dążeń Solidarności. W listopadzie 1981 r. tuż przed ogłoszeniem stanu wojennego on i rodzina zostali ewakuowani z Polski do Stanów Zjednoczonych z powodu zagrożenia życia. W latach 1981-1984 rosyjskie GRU i KGB oraz polski UB próbują najpierw uprowadzić, a później zamordować Ryszarda Kuklińskiego. 5 Zawiedziony generał Kiszczak publicznie stwierdza „Kukliński pozostaje jednym z najbardziej chronionych agentów na świecie”. Pułkownik otrzymuje od rządu USA dożywotnią ochronę. Dopiero po tych nieudanych próbach sąd Warszawskiego Okręgu Wojskowego, w tajnym kapturowym procesie skazuje Ryszarda Kuklińskiego na karę śmierci oraz utratę praw publicznych, degradację, całkowitą konfiskatę mienia jego i rodziny. Kukliński otrzymuje poza normalną procedurą obywatelstwo amerykańskie, stopień pułkownika Armii Stanów Zjednoczonych i rozpoczyna pracę dla Departamentu Obrony jak i Departamentu Stanu USA. W tajemniczych okolicznościach zostaje zamordowany jego jeden syn, a drugi ginie na zawsze. W dniu zwycięstwa w wyborach parlamentarnych Akcji Wyborczej „Solidarność” – 22 września 1997r. Naczelna Prokuratura Wojskowa ogłasza komunikat o uniewinnieniu i rehabilitacji pułkownika Ryszarda Kuklińskiego. W dniu 27 kwietnia 1997 r. pułkownik Ryszard Kukliński przyjechał do Ojczyzny. Czynił starania do powrotu do ojczyzny na stałe. Umiera jednak 11 lutego 2004 r. w szpitalu wojskowym w Tampa na Florydzie. Papież Jan Paweł II podczas audiencji ogólnej 15 listopada 1978 r., powiedział „Są przejawy męstwa, o których nie pisze się w gazetach lub o których mało się wie. Zna je tylko ludzkie sumienie i wie o nich Bóg. Pragnę złożyć hołd ludziom mężnym. Tym wszystkim, którzy mają odwagę powiedzieć „nie” albo „tak”, gdy to kosztuje”. Arcybiskup Tadeusz Gocławski – metropolita Gdański w dniu 3 maja 1998 r. powiedział „Jest wśród nas dzisiaj zebranych w tym kościele człowiek autentycznego bohaterstwa i poświęcenia dla Ojczyzny – pułkownik Ryszard Kukliński. Podjął on bohaterską, niełatwą decyzję żołnierza, którym kierowała miłość do Ojczyzny, Boga i odpowiedzialność za los ludzkości. Świat czeka na takich ludzi jak on”. Pułkownik Ryszard Kukliński nadano: w 1997 r. honorowe obywatelstwo miasta Krakowa, w 1998r. honorowe obywatelstwo miasta Gdańska. Proszę Pana Filipa Frąckowiaka Kustosza i Dyrektora Izby Pamięci płk. Ryszarda Kuklińskiego pełnomocnika rodziny Państwa Kuklińskich o przyjęcia aktu nadania Honorowego Obywatela Gminy Stromiec ( hejnał) Proszę Pana Wójta Gminy z Wiceprzewodniczącą Rady Gminy o wręczenie aktu nadania. Pan Filip Frąckowiak jest synem Pana Józefa Szaniawskiego ostatniego więźnia PRL. Profesor Szaniawski też byłby dzisiaj wśród nas, ale niestety zginął w Tatrach 4 września 2012r. Prosiłbym Państwa o powstanie i uczczenie minutą ciszy pamięć P. Józefa Szaniawskiego, pełnomocnika i przyjaciela płk. Ryszarda Kuklińskiego. Dziękuję bardzo. Proszę o prezentację uhonorowanego Pana Roberta Grudnia. ( hejnał) P. Kamila Rudecka Wiceprezes Stowarzyszenia „Stromiecczyzna”Pan Robert Grudzień w całym świecie podczas swych koncertów podkreśla pochodzenie swego Ojca, a zatem i swoje korzenie z Ziemi Stromieckiej, rozsławiając ją tym samym. Robert Grudzień urodził się 20 marca 1964 r. w Radomiu. Jego rodzice pochodzą z parafii Stromiec. Już jako dziecko odznaczał się niezwykłą wrażliwością. W jednym z wywiadów wyznał, że jako trzylatek był szczęśliwy wtedy, gdy słuchał Chopina. Ojciec- Zygmunt Grudzień- wpoił młodemu Robertowi miłość do przyrody i szacunek dla ludzi, natomiast matka Zofia, kobieta z talentem organizatorskim przekazała umiejętności kierownicze. Jako Radomianin wzrastał w atmosferze swojego miasta. Robert Grudzień jest 6 zainteresowany historią współczesną, tą spotykaną codziennie i wyłaniającą się z rozmów z ludźmi. To także wyjątkowy artysta, okazuje się wrażliwy nie tylko na muzykę ale i sztukę we wszystkich jej formach. Cechuje go przy tym szacunek dla przeszłości i pozostawionych przez nią śladów. Jako człowiek zdystansowany do siebie i świata nawiązał wiele znajomości. Jego bezpośredni i bezpretensjonalny sposób bycia pozwolił mu na współpracę z wieloma artystami. Bardzo znaczący wpływ na życie artystyczne i działalność organizatorską Roberta Grudnia miał ks. prałat Stanisław Wrocławski, proboszcz Parafii pw. Św. Rodziny w Radomiu. We współpracy z nim Robert Grudzień 5 października 1986 roku, rozpoczął pierwszy stały cykl koncertów organowych w Radomiu. W 1998 roku impreza przerodziła się w Festiwal Muzyki Organowej i Kameralnej Radom-Orońsko i jest organizowana corocznie. Festiwal wspierany był przez Bp. Edwarda Materskiego, Bp Jana Chrapka, Rektora ks. Wacława Depo, a obecnie Bp Henryka Tomasika. Jest znanym muzykiem, kompozytorem, producentem prestiżowych koncertów, spektakli i festiwali muzycznych. Solista Filharmonii Lubelskiej. Naukę gry na fortepianie rozpoczął w wieku 8 lat w Ognisku Muzycznym oraz Szkole Muzycznej w Radomiu. Jest absolwentem Liceum Muzycznego w Lublinie, Akademii Muzycznej w Łodzi oraz Hochschule für Musik w Düsseldorfie. Studiował w klasie prof. Kajetana Mochtaka, Christopha Schoenera, Wernera Smigielskiego i Mirosława Pietkiewicza. Kursy mistrzowskie uzyskał w Szwajcarii i Republice Czeskiej. Cieszy się popularnością jako koncertujący organista. Od kilku lat czynnie udziela się jako pianista i klawesynista. Jego nazwisko wielokrotnie pojawia się w programach koncertowych obok najwybitniejszych artystów różnych dziedzin i specjalności. Występuje m.in. z: Teresą Żylis-Gara, Wiesławem Ochmanem, Markiem Torzewskim, Konstantym Andrzejem Kulką, Georgijem Agratiną, a także z Krzysztofem Kolbergerem, Jerzym Zelnikiem, Olgierdem Łukaszewiczem, Zbigniewem Zamachowskim, Cezarym Żakiem, Włodzimierzem Matuszakiem, Grażyną Barszczewską. Współpracuje z Poznańskimi Słowikami, Jerzym Maksymiukiem, Krzysztofem Zanussim i Krzysztofem Pendereckim. Koncertował na najbardziej prestiżowych festiwalach muzycznych w Polsce, w Europie oraz na wielu kontynentach. Posiada nagrania płytowe, radiowe i telewizyjne /solowe, kameralne/. W roku 2006 w Bazylice w Trzebnicy zrealizował nagranie dla Polskiego Radia z Chórem PR i z Krzysztofem Pendereckim. W 2008 Polskie Radio zrealizowało Album "Wołyń 1943" z wykorzystaniem kompozycji Roberta Grudnia Misterium Dźwięku "Dolorosa" i "Człowiek". Jego działalność artystyczna, organizacyjna i charytatywna przyniosły mu szereg nagród i wyróżnień, m.in.: w 1990 r. otrzymał nagrodę Komitetu ds. Radia i Telewizji za twórczość radiową, a w 2006 r. z rąk Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego Kazimierza Michała Ujazdowskiego - Medal „Zasłużony dla Kultury Polskiej. Otrzymał nagrodę Bp Jana Chrapka „Mój Radom”. Jest inicjatorem wielu Międzynarodowych Festiwali Muzyki Organowej /Leżajsk, Jedrzejów, RadomOrońsko, Lublin, Zelów/, dyrektorem Fundacji im. Mikołaja z Radomia, organizatorem licznych koncertów oraz akcji na rzecz zabytkowych organów w Polsce. Wykłada gościnnie w Szwajcarii i Niemczech. W roku 2010/2011 promuje najnowszą płytę kompaktową FARNY, nagraną w duecie przez Małgorzatę Walewską i Roberta Grudnia. Brał udział w Maratonie Muzycznym w Domu Polonii „Najdłuższe urodziny Fryderyka Chopina” w Warszawie w dn. 22.02.-01.03.2010 z udziałem Iwony Jędruch „Misterium Dźwięku” oraz w koncercie w dn.01.03.2010 z okazji nadania imienia Fryderyka Chopina Szkole Podstawowej w Wojszczycach koło Zakroczymia. Prowadził „Multimedialne Warsztaty Interdyscyplinarne Impresje i Improwizacje Chopinowskie” Zakroczym 2010.W ramach projektu Chopin 2010 Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego zrealizował koncerty oraz spektakle z Jerzym Zelnikiem, Krzysztofem Kolbergerem, Małgorzatą Walewską i Markiem Torzewskim. Od wielu lat koncertuje z zaprzyjaźnionymi artystami w kościele parafialnym w Stromcu. Robert Grudzień w roku 2011 obchodził jubileusz 25-lecia pracy artystycznej. Z tej okazji 31 lipca 2012 r. w kościele parafialnym w Stromcu odbył się koncert, w którym obok jubilata wystąpiła znana aktorka Anna Romantowska. Proszę Pana Roberta Grudnia o podejście do stołu prezydialnego w celu odebrania aktu nadania. Proszę Pana Wójta Gminy z Wiceprzewodniczącą Rady Gminy o wręczenie aktu nadania. ( hejnał) Głos zabrał Pan Robert Grudzień- Jest to dla mnie wielkie wyróżnienie ,że mogłem otrzymać Honorowe Obywatelstwo w miejscu , w którym się mieszka, w którym się pracuje. Moi rodzice pochodzą z Niedabyla. 7 Chciałbym przekazać prezenty. Dla Pani Anny Mrozińskiej Dyrektora PG w Stromcu obraz Chopina Dla Pana Leszka Molgi Dyrektora PSP w Stromcu obraz patrona szkoły Dionizego Czachowskiego oraz 2 płyty . Jedną dla Pana Przewodniczącego Rady Gminy i drugą dla Pana Wójta Gminy. Proszę o prezentację Panią ze Stowarzyszenia „Stromiecczyzna” uhonorowanego Adama Wróblewskiego ( hejnał) P.Elżbieta Wiatrak Prezes Stowarzyszenia „ Stromiecczyzna”Pan Adam Wróblewski długoletni nauczyciel i kierownik w latach 1918 - 1947 Szkoły w Stromcu. Budowniczy pierwszego budynku szkolnego w Stromcu w roku 1937. Wielki patriota, piłsudczyk. Nauczyciel z powołania. Pan Adam Wróblewski urodził się w 1896 r. w Ksawerowie Starym. Rodzice kształcili go prywatnie u nauczyciela w Niedabylu, gdzie mieszkał w czasie nauki. Później ukończył Seminarium Nauczycielskie w Solcu. Po pierwszej wojnie światowej w wolnej Polsce organizował oświatę w Stromcu. W porozumieniu z ówczesnym proboszczem księdzem Antonim Niemotko pan Wróblewski zorganizował naukę dzieci w organistówce. Nauka odbywała się także w wynajmowanych na terenie Stromca chłopskich chałupach. W roku 1928 odbyła się uroczystość poświęcenia sztandaru szkolnego o barwach narodowych. Kilka lat później, w roku 1933 powstało Koło Przyjaciół Szkoły będące dzisiejszym odpowiednikiem Rady Rodziców. Z inicjatywy kierownika szkoły, pana Adama Wróblewskiego wiosną 1934 roku powołano Komitet budowy nowej szkoły. Jej budowa przy dużym zaangażowaniu lokalnej społeczności zakończyła się bardzo szybko. Nowy budynek oddano do użytku 1 września 1935 roku. Mieścił on 4 sale lekcyjne, kancelarię, pokój nauczycielski oraz przestronny korytarz. Pan Adam Wróblewski był także inicjatorem nadania szkole imienia Marszałka Józefa Piłsudskiego w kilka dni po śmierci tego wielkiego Polaka. W gminie odbyło się wtedy żałobne zebranie Rady Gminnej, na którym uchwalono nadanie budowanej szkole w Stromcu imię Marszałka Józefa Piłsudskiego. Młodzież szkolna ustawiona czwórkami przed szkołą przy sztandarze spowitym kirem wysłuchała Orędzia Prezydenta Rzeczpospolitej i złożyła ślubowanie "ślubujemy Ci Marszałku najukochańszy, Dziadku całej Polski, nad Twą otwartą trumną serca i umysły nasze młode poświęcić dla Polski i bronić tego spadku drogiego, jaki nam pozostawiasz wszystkimi siłami teraz i w przyszłości. Tak nam Boże dopomóż". Potem rozwinął się żałobny pochód i w milczeniu dotarł do kościoła, gdzie przy ubranym katafalku wartę honorową zaciągnęli mieszkańcy i młodzież. 17 maja 1935 r. cała społeczność szkolna wzięła udział w pożegnaniu zwłok Marszałka Józefa Piłsudskiego na stacji kolejowej w Dobieszynie. W 1936 roku szkoła uroczyście przyjęła imię Marszałka Józefa Piłsudskiego. Była to pierwsza samodzielna szkoła na terenie gminy, która służyła młodzieży Stromca i okolicznych wsi przez 38 lat do czasu wybudowania nowego budynku szkoły w roku 1973. Pod kierownictwem Pana Adama Wróblewskiego 10 września 1936 roku staraniami ówczesnej nauczycielki Pani Zofii Wróblewskiej założono Spółdzielnię Uczniowską „Promyk”. Wielkim wydarzeniem było otrzymanie przez szkołę odbiornika radiowego w 1939 roku dofinansowanego przez Nadleśnictwo Stachów i Spółdzielnię Uczniowską. Ze składek nauczycieli całej gminy wybudowano wtedy świetlicę środowiskową i zorganizowano w szkole księgozbiór biblioteki wiejskiej. Wybuch drugiej wojny światowej przerwał aktywną działalność szkoły w Stromcu, a budynek szkoły został częściowo zniszczony. Wielkie zaangażowanie Pana Adama Wróblewskiego oraz uczących wówczas nauczycieli Zofii Wróblewskiej, Jana Petryki, Janiny Wróblewskiej sprawiło, że we wrześniu 1945 roku w dwóch izbach lekcyjnych rozpoczęło naukę 217 uczniów. W roku 1947 Pan Adam Wróblewski wyjechał na Dolny Śląsk, gdzie pracował jako nauczyciel w Piotrowicach koło Jawora. Prowadził także punkt biblioteczny w Chełmcu. Pracę zakończył z powodu dużej utraty wzroku i przeszedł na rentę. 8 Mieszkał później w Pionkach, a w ostatnich latach życia w Oświęcimiu. Zmarł 11 lutego 1976 r. Na specjalne swoje życzenie pochowany jest na cmentarzu parafialnym w Stromcu. Dziękuję bardzo. Proszę rodzinę śp. Adama Wróblewskiego o podejście do stołu prezydialnego i przyjęcie aktu nadania. Proszę Pana Wójta Gminy i Wiceprzewodniczącą Rady Gminy o wręczenie aktu nadania. ( hejnał) Proszę Panią Kamilę Rudecką Wiceprezes Stowarzyszenia „ Stromiecczyzna „ o prezentację uhonorowanego prof. Ryszarda Zaręby. ( hejnał) Pani Kamila Rudecka Wiceprezes Stowarzyszenia „ Stromiecczyzna ”Profesor Ryszard Zaręba jest w regionie radomskim osobą powszechnie znaną i szanowaną. To właśnie jemu zawdzięczamy przywrócenie na mapy funkcjonującej od czasów historycznych, a zapomnianej w XIX wieku nazwy - Puszcza Stromiecka. Prowadził także szereg prac naukowych na naszym terenie. Dotyczyły one historii tutejszych lasów i zmian w roślinności na przestrzeni wieków. Opracował dokumentację wszystkich projektowanych rezerwatów w Puszczy Stromieckiej. Jeden z najokazalszych dębów między Pirogiem i Grabowym Lasem nosi jego imię. Profesor Ryszard Zaręba urodził się 25 maja1924 roku w Radomiu, w rodzinie inteligenckiej, jako syn Jana i Marii z domu Leżuch. W 1944 po ukończeniu Liceum Mechanicznego uzyskał dyplom technika mechaniki, zaś w 1945 świadectwo dojrzałości w Liceum Ogólnokształcącym w Radomiu. W tymże roku rozpoczął studia na Wydziale Leśnym SGGW w Warszawie, które ukończył w 1949 uzyskując tytuł inżyniera leśnika i magistra nauk agrotechnicznych. Pracę zawodową rozpoczął już podczas studiów. Będąc studentem II roku pracował przy inwentaryzacji przyrodniczo-leśnej Białowieskiego Parku Narodowego (pod kierunkiem prof. Niedziałkowskiego), a w latach 19521953 przy inwentaryzacji Świętokrzyskiego Parku Narodowego. W latach 1947-1954 był asystentem w Zakładzie Bioekologii Leśnej IBL. W latach 1950-1956 pracował równocześnie w Zakładzie Botaniki Leśnej i Dendrologii SGGW kierowanym przez profesora Romana Kobendzę jako asystent, a następnie adiunkt. W 1957 roku przeszedł do Katedry Urządzania Lasu, w której pracował nieprzerwanie do końca życia: jako adiunkt, docent (od 1973) i profesor (od 1982). Na Wydziale Leśnym SGGW uzyskał kolejne stopnie i tytuły naukowe: w 1963 stopień doktora nauk leśnych na podstawie rozprawy "Historia Puszczy Kozienickiej do połowy XIX wieku", w 1971 stopień doktora habilitowanego w zakresie przyrodniczych podstaw urządzania lasu, na podstawie rozprawy Badania geobotaniczne i fitosocjologiczne zespołów leśnych Puszczy Kozienickiej i Okręgu Radomsko-Kozienickiego (Zesz. Nauk. SGGW-AR Rozpr. Nauk., 1971 z. 11). W 1982 roku uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego a w 1989 - profesora zwyczajnego. Profesor Zaręba prowadził ożywioną działalność naukowo-badawczą. Głównym nurtem jego zainteresowań naukowych były zagadnienia florystyczno-fitosocjologiczne. Profesor interesował się także wieloma zagadnieniami z zakresu leśnictwa, ochrony przyrody i nauk pokrewnych oraz ogólnymi problemami społeczno-gospodarczymi Ogólny dorobek naukowy Zaręby obejmuje ponad dwieście publikacji, w tym ponad osiemdziesiąt rozpraw naukowych, monografii (w tym Monografii Puszczy Kozienickiej) oraz jedenaście podręczników i skryptów. Dorobek niepublikowany stanowią liczne ekspertyzy, opinie i recenzje. Jego dorobek naukowy jest nie tylko bogaty ale i bardzo różnorodny. Publikował prace z zakresu fitosocjologii, typologii i botaniki leśnej, ochrony przyrody, urządzania i hodowli lasu oraz sozologii, geografii i historii leśnictwa. W swoich pracach wiele uwagi poświęcał historii lasów i leśnictwa oraz geografii leśnictwa. Jego 9 książka "Puszcze, bory i lasy Polski" (trzy wydania PWRiL - 1978, 1981, 1986) zyskała duże uznanie wśród przyrodników, a także geografów i językoznawców. Zaproponowane przez niego nazwy głównych kompleksów leśnych (w tym Puszcza Stromiecka) zostały powszechnie przyjęte i obowiązują także w nowych wydaniach map. Godnym uwagi jest i to, że jego dorobek zawiera około stu opracowań niepublikowanych, głównie dokumentacji projektowanych rezerwatów przyrody. Profesor Zaręba przyczynił się ponadto do utworzenia ponad 100 leśnych rezerwatów przyrody, głównie na terenie dawnych województw stołecznego warszawskiego i radomskiego a także ciechanowskiego, płockiego i włocławskiego. Dobrze znany był wśród botaników i miłośników rodzimej przyrody. Współpracował w zakresie siedliskoznawstwa z licznymi Katedrami SGGW i AR w Krakowie i Poznaniu oraz z IBL i Instytutem Melioracji i Użytków Zielonych. W latach 1979-1982 profesor Zaręba pełnił funkcję zastępcy dyrektora Instytutu Organizacji Gospodarstwa Leśnego. W 1985 został kierownikiem Katedry Urządzania Lasu i Geodezji Leśnej oraz kierownikiem Studium Podyplomowego Urządzania Lasu. Był członkiem Komitetu Nauk Leśnych PAN, Państwowej Rady Ochrony Przyrody, PTL, Polskiego Towarzystwa Gleboznawczego i Botanicznego, SITLiD, Rady Naukowej LOP, Stołecznego Komitetu Ochrony Przyrody, Wojewódzkiego Komitetu Ochrony Przyrody w Radomiu, Radomskiego i Włocławskiego Towarzystwa Naukowego, Rady Naukowej Muzeum Wojewódzkiego w Radomiu oraz przewodniczącym Rady Kozienickiego Parku Krajobrazowego. Od 1985 był przewodniczącym Sądu Koleżeńskiego PTL, a w 1994 (w dniu śmierci) nadano mu godność członka honorowego PTL. Profesor Zaręba posiadał wiele odznaczeń, wyróżnień i nagród, m. in. Medal Komisji Edukacji Narodowej, Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski i Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, Złotą Odznakę Honorową "Za Zasługi dla SGGW", Złotą Odznakę PTL i LOP oraz Odznakę "Zasłużony dla Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego". W 1970 otrzymał nagrodę zespołową I stopnia Ministra Oświaty i Szkolnictwa Wyższego za prace naukowe, zaś w 1994 nagrodę indywidualną I stopnia Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa za całokształt pracy naukowej na rzecz ochrony przyrody. Profesor Zaręba był człowiekiem bardzo życzliwym, odznaczał się rozległą wiedzą i dużym poczuciem humoru. Z jego rad i opinii korzystało wiele osób, w tym liczni leśnicy praktycy. Zmarł po ciężkiej chorobie 18 czerwca 1994 w Warszawie. Pochowany został na Cmentarzu Powązkowskim dawnym Wojskowym. Dziękuję bardzo. Proszę Państwa ja miałem to szczęście, że podczas studiów na Wydziale Leśnym SGGW miałem zajęcia z Panem Profesorem. Była to osoba wielkiej wiedzy, ale bardzo skromna i życzliwie ustosunkowana do ludzi. Jesteśmy mu wdzięczni za przywrócenie nazwy Puszcza Stromiecka. Proszę Panią Profesor Panią Wandę Zaręba o podejście do stołu prezydialnego celem przyjęcia aktu nadania. (hejnał) Proszę Pana Wójta Gminy i Przewodniczącą Rady Gminy o wręczenie aktu nadania. Proszę Pana dr hab. Romana Zielonego, ucznia Pana profesora Zaręby o przyjęcie kopii aktu nadania tytułu honorowego obywatelstwa. (odegranie hejnału) Proszę Pana Filipa Frąckowiaka o podejście do stołu prezydialnego . Chcemy Panu przekazać kopię aktu nadania honorowego obywatelstwa płk. Ryszardowi Kuklińskiemu dla Izby Pamięci , którą Pan kieruje. Przewodniczący Rady- Rodzinom, bliskim i przyjaciołom uhonorowanych pośmiertnie, gratuluję i dziękuję,że mogliście Państwo być przy swoich bliskich i wspierać ich w działaniach dla dobra społeczeństwa . Gratuluję wyróżnienia , Panu Robertowi Grudniowi .Życzę dalszych sukcesów w 10 swojej działalności mając zawsze na uwadze naszą stromiecką społeczność. Oddaję głos Wójtowi Gminy. Wójt- Szanowny Przewodniczący Wysoka Rado!,Szanowni Państwo ! To dla mnie duża przyjemność i zaszczyt , że mogłem dzisiaj wspólnie z Przewodniczącym Rady wręczyć Akty Nadania pierwszym Honorowym Obywatelom Gminy Stromiec. To oni jako pierwsi będą wpisani w Księdze Honorowej Gminy Stromiec. Wyróżniliśmy osoby, których zasługi są niezaprzeczalne, których odważna działalność dla dobra innych dla dobra społeczności nie została i nie zostanie zapomniana. Honorowi Obywatele Gminy to ludzie, którzy swoją pracą, zaangażowaniem w trudnych warunkach społeczno – politycznych niejednokrotnie z narażaniem życia własnego i bliskich , nie szukając poklasku czynili dobro dla nas wszystkich. Dzisiaj nadanymi tytułami doceniamy wartości – które cechuje poczucie służby, dostrzeganie potrzeb drugiego człowieka, kultywowanie idei patriotycznych, działania w taki sposób, by zostawić po sobie dobry ślad w historii Gminy Stromiec, w pamięci i sercach jej mieszkańców. Bez wątpliwości, taki ślad każdy z uhonorowanych dzisiaj pozostawia. Serdecznie gratuluję rodzinom bliskim, uhonorowanych pośmiertnie i dziękuję za trudy i troski , które towarzyszyły Państwu we wspieraniu ich działalności. Niech dostrzeżone zasługi będą radością dla Państwa, a nam wszystkim będą przykładem autorytetu. Serdecznie gratuluję Panu Robertowi Grudniowi i dziękuję za jego zaangażowanie i działalność, za szerzenie idei patriotycznych. Życzę dalszych sukcesów . W tym miejscu składam również podziękowanie P. Janowi Chryzostomowi Czachowskiemu Przewodniczącemu Rady Gminy Stromiec , który był inicjatorem tego przedsięwzięcia i swoim zaangażowaniem, i pracą przyczynił się do dzisiejszego wydarzenia. Serdecznie dziękuję P. Przewodniczacy. Dziękuję Panie Wójcie . Tu jest duża zasługa Stowarzyszenia Stromiecczyzna. Proszę Panią Wiceprzewodniczącą o odczytanie listu Wicemarszałka Senatu RP. Pani Anna Jarosińska Wiceprzewodnicząca Rady Gminy odczytała lis Wicemarszałka Senatu RP skierowany do P. Przewodniczącego Rady Gminy Stromiec.(list stanowi załącznik Nr 7 do protokołu) Pani Anna Jarosińska Wiceprzewodnicząca Rady Gminy Stromiec odczytała list Stowarzyszenia im.płk. Ryszarda Kuklińskiego skierowany do mieszkańców , Przewodniczącego Rady i Wójta Gminy Stromiec ( list stanowi załącznik nr 8 do protokołu) Przewodniczący Rady Gminy odczytał list Pana Leona Barszcza ( list stanowi załącznik Nr 9 do protokołu) Pan prof. Jerzy Slrapek – w imieniu rodziny , leśników SGGW, jako przyjaciel, kolega Ryszarda pragnę serdecznie podziękować Wójtowi Gminy Stromiec za wyróżnienie naszego człowieka . Jest to dla nas tym bardziej ważne , że stanowimy resztkę tego rocznika , pierwszego po wojnie . Serdecznie dziękuję za wyróżnienie Ryśka i życzę również serdecznie dalszych osiągnięć gospodarczych i społecznych gminy Stromiec jej mieszkańcom. Leśnikom natomiast Darz Bór !. Dziękuję Panu prof. i życzę P. wszelkiej pomyślności też pozdrawiam Pana. Szczęść Boże, Darz Bór!. 11 Pan prof. Roman Zielony- Wysoka Rado!, Szanowny Panie Przewodniczący, Szanowny Panie Wójcie, Szanowni Państwo . Ta nagroda, ten tytuł, to uznanie jest ważne dla rodziny dla nas w Katedrze. Serdecznie dziękuję. Serdeczne podziękowania od prof. Żybury , który nie mógł przyjechać. Serdeczne podziękowania od prof. Miścickiego. Chciałem powiedzieć, że Puszcza Stromiecka wpisała się w historię polskiego leśnictwa . Ta puszcza jest tak ciekawa, tak interesująca, . Jesteście Państwo szczęśliwi , że mieszkacie w tak pięknym terenie. Życzę Państwu wszystkiego najlepszego. Dziękuję bardzo. Pan Roman Barszcz- odczytał treść przemówienia(Pożegnanie Pułkownika) , które wygłosił na cmentarzu w Fort Myers w Stanach Zjednoczonych Tomasz Sot Dyrektor Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Radomiu – Drodzy Państwo! Wiara, edukacja, bohaterstwo, kultura, muzyka to świadectwo Gminy Stromiec. Gminy wydawałoby się ta niedużej a jak że wielkiej. Panie Przewodniczący Rady Gminy , Szanowni Państwo . Niezmiernie mi miło. W imieniu własnym , w imieniu leśników całej Dyrekcji Lasów Państwowych składam Państwu serdeczne podziękowania za tę piękną uchwałę- mówiąc o jednym z największych leśników XX wieku. Pan prof. Zaręba był profesjonalistą, znawcą , był mistrzem w swojej dziedzinie. Pan Filip Frąckowiak- Szanowni Panie przewodniczący, Szanowni Goście, Szanowni Państwo. W imieniu najbliższej rodziny Pana Pułkownika, chciałbym bardzo podziękować za uhonorowanie Pana Pułkownika. Chcę powiedzieć to że został symbolicznym Honorowym Obywatelem Stromca to tak jakby postawić mu pomnik. Dziękuję bardzo. Pan Filip Frąckowiak przekazał na ręce Pani Dyrektor Publicznego Gimnazjum w Stromcu książkę Józef Szaniawski – pułkownik Kukliński Polska samotna misja. Przewodniczący Rady Gminy odczytał list dr. Jana Parysa (list stanowi załącznik nr10 do protokołu). Izabela Wrońska- Urodziłam się w tej szkole. Jestem jej wdzięczna, rozkochana. . Moi rodzice kochali stromieckie dzieci. Jestem wdzięczna Stowarzyszeniu Stromiecczyzna i Wójtowi Gminy i Radzie Gminy . Chciałam na zakończenie jako uczennica tej szkoły powiedzieć wiersz ale pomyślała nie , na przekór wszystkim „Poloneza czas zacząć …......(recytowała fragment dzieła Adama Mickiewicza Pan Tadeusz). Przewodniczący- Rozmawiałem z osobami, którzy byli uczniami Pana Adama Wróblewskiego. Otóż kilka dni po śmierci Marszałka Józefa Piłsudskiego Pan Adam Wróblewski Kierownik szkoły Powszechnej w Stromcu złożył wniosek do rady gminnej i zostawił propozycję , żeby szkole w Stromcu , która była wtedy w trakcie budowy nadać imię Marszałka Józefa Piłsudskiego. Pan Roman Barszcz przekazał na ręce Pani Dyrektor Publicznego Gimnazjum w Stromcu książkę Słowiński Przemysław – Bohaterowie i zdrajcy. Polacy w służbach różnych wywiadów. Przewodniczący-Tak się składa, że tytuły Honorowym Obywatelom Gminy Stromiec wręczyliśmy w roku , w którym obchodzimy 150 Rocznicę Powstania Styczniowego pn. „ Każdemu marzy się wolność” Korzenie przywódcy powstania styczniowego Dionizego Czachowskiego sięgają również naszej Gminy – miejscowości Niedabyl, Stara Wieś. Wszyscy utytułowani dzisiaj również działali dla dobra kraju, dla dobra naszej gminy- naszej małej Ojczyzny. Posłuchajmy więc programu artystycznego poświęconego powstaniu styczniowemu , przygotowanego przez młodzież PSP w Stromcu. 12 Dziękuję uczniom. Chciałbym podziękować nauczycielom na czele z P. Dyrektor Gimnazjum za przygotowanie tej uroczystości, za udostępnienie pomieszczeń. Dziękuję pracownikom Urzędu Gminy, Wójtowi Gminy . Dziękuję Państwu za przybycie na dzisiejszą uroczystą sesję. Dziękuję rodzinom za przyjęcie aktów nadania Honorowego Obywatelstwa. Dziękuję Państwu serdecznie . Zapraszam wszystkich do stołu stromieckiego na poczęstunek Zamykam XXVII Sesję Rady Gminy Stromiec . (zaproszenie na uroczystą sesję stanowi załącznik nr 2 do protokołu) (listy zaproszonych gości stanowią załączniki 3-5 do protokołu) (list z Ambasady Amerykańskiej stanowi załącznik nr 6 do protokołu) (list Wicemarszałka Senatu RP stanowi załącznik nr 7 do protokołu) (list Stowarzyszenia im.Płk. Ryszarda Kuklińskiego stanowi załącznik nr 8 do protokołu) (list Leona Piotra Barszcza stanowi załącznik nr 9 do protokołu) (list dr Jana Parysa stanowi załącznik nr 10 do protokołu) Obrady trwały od godz.11: do 14:00 Na tym protokół zakończono. Protokołowała : Przewodniczący Rady Gminy Barbara Kamińska Jan Chryzostom Czachowski 13