korozja - dr Henryk Myszka
Transkrypt
korozja - dr Henryk Myszka
KOROZJA Korozja – to fizykochemiczne oddziaływanie środowiska na tworzywo, wpływające niekorzystnie na jego właściwości. łac. corrosio – zżeranie, to zjawisko niszczenia materiałów pod wpływem działania środowiska (atmosfery, opadów, wód), jak i czynników technologicznych uwalnianych do atmosfery w wyniku działalności człowieka. Są nimi tlenki siarki, azotu, dwutlenek węgla, kurz, itp. oraz wszelkiego rodzaju chemikalia. Najczęściej zjawisko korozji dotyczy metali i ich stopów, ale dotyczy ono także tworzyw niemetalowych, takich jak beton, materiały ceramiczne, tworzywa sztuczne, itp. Wśród metali wyróżnia się: korozję chemiczną i elektrochemiczną ♦ Korozja chemiczna - zjawisko wywoływane działaniem suchych gazów lub cieczy nieprzewodzących prądu elektrycznego (nieelektrolitów) na metal. przykłady: działanie tlenu na metale w podwyższonej temperaturze (powstaje warstwa tlenku); czernienie przedmiotów srebrnych na powietrzu. dr Henryk Myszka - Uniwersytet Gdański - Wydział Chemii ♦ Korozja elektrochemiczna – korozja wywołana działaniem lokalnych ogniw korozyjnych, tj. zwartych na krótko ogniw galwanicznych na styku metalu z elektrolitem; takie ogniwa powstają w rezultacie niejednorodności chemicznej lub fizycznej metalu; niezbędnym warunkiem funkcjonowania ogniwa korozyjnego jest zróżnicowanie powierzchni na obszary anodowe i katodowe. Do korozji elektrochemicznej zalicza się: ¾ korozję atmosferyczną – działanie wilgotnego powietrza i zawartych w nim zanieczyszczeń na metale i ich stopy; ¾ korozję wodną – wywoływaną działaniem naturalnej wody na urządzenia metalowe (zbiorniki, rurociągi, pompy, itp.) ¾ korozję morską – korozja metali w wodzie morskiej i w atmosferze zanieczyszczonej mgłą wody morskiej; ¾ korozję ziemną – korozja metali spowodowana agresywnym działaniem gleby uzależnionej od jej kwasowości, zawartości soli i wilgoci. Objawy korozji: rdza, wżery, plamy, pęknięcia śródkrystaliczne. dr Henryk Myszka - Uniwersytet Gdański - Wydział Chemii Rdza – produkt korozji żelaza i jego stopów. Warunkiem koniecznym do jej powstania jest obecność wody i tlenu. KOROZJA ŻELAZA + − H2O → ← H + OH (autodysocjacja wody) 2 H+ + 2 e → 2 H (redukcja) Fe → Fe2+ + 2 e (utlenianie żelaza) 2 H + ½ O2 → H2O Fe + 2 H+ + ½ O2 → Fe2+ + H2O (reakcja sum. w środ. kwaśnym) Fe + H2O + ½ O2 → Fe2+ + 2 OH− (reakcja sum. w środ. obojętnym) Fe2+ + 2 OH− → Fe(OH)2 ↓ 2 Fe(OH)2 + H2O + ½ O2 → 2 Fe(OH)3 ↓ 2 Fe(OH)3 → Fe2O3 · 3 H2O Fe(OH)2 + CO2 → FeCO3 ↓ rdza – mieszanina dr Henryk Myszka - Uniwersytet Gdański - Wydział Chemii wodorotlenków, tlenków i węglanów żelaza KOROZJA STALI Różne gatunki stali zawierają węgiel, częściowo w postaci grafitu, a także w formie ziaren węgliku żelaza (cementytu) Fe3C. Żelazo będące w bezpośrednim kontakcie z węglem (lub Fe3C) i elektrolitem tworzy ogniwo złożone z półogniwa węglowego (o wyższym potencjale) i półogniwa żelazowego. Powierzchnia stali składa się więc z dużej liczby mikroogniw, w których żelazo stanowi anodę a węgiel katodę. + − 2 H2O → ← 2 H + 2 OH K (−) 2 H+ + 2 e → 2 H (redukcja) 2 H + ½ O2 → H2O A (+) Fe → Fe2+ + 2 e (utlenianie) Fe + H2O + ½ O2 → Fe2+ + 2 OH− (reakcja sumaryczna) Z uwagi na obecność mikroogniw szybkość procesu korozji stali jest znacznie większa niż czystego żelaza. Na jej powierzchni także tworzy się rdza. Nie chroni ona przedmiotów przed zniszczeniem, a z powodu swej porowatej struktury zatrzymuje wilgoć, która przyspiesza proces powstawania rdzy i niszczenia głębszych warstw materiału zawierającego żelazo. dr Henryk Myszka - Uniwersytet Gdański - Wydział Chemii OCHRONA PRZED KOROZJĄ Znajomość mechanizmu korozji i czynników wpływających na jej szybkość umożliwia stosowanie różnych środków zabezpieczających wyroby stalowe i żelazne przed korodującym działaniem środowiska. Należą do nich: • niemetaliczne powłoki ochronne – farby olejne, lakiery, smoła, smary, emalie szkliste, tworzywa sztuczne, itp. • metaliczne powłoki ochronne: a) z metali o niższym od żelaza potencjale normalnym (np. cynk, kadm), tzw. powłoki anodowe b) z metali o wyższym od żelaza potencjale normalnym (np. chrom, nikiel, tzw. powłoki katodowe cyna, miedź, srebro), dr Henryk Myszka - Uniwersytet Gdański - Wydział Chemii