MZBM RZESZÓW MIEJSKI ZARZĄD BUDYNKÓW MIESZKALNYCH

1
MIEJSKI ZARZĄD BUDYNKÓW MIESZKALNYCH
M
Sp. z o.o.
Z
35-025 RZESZÓW
ul. płk. L. Lisa-Kuli 13a
B
KONTO: BANK PEKAO S.A. II 0/RZESZÓW, Nr 18 1240 2614 1111 0000 3959 6343,
NIP 813-00-16-044, S ą d R e j o n o w y w R z e s z o w i e X I I W y d z i a ł G o s p o d a r c z y
M
n r K R S : 0 0 0 0 0 2 4 2 2 0 , tel.17-85-32-604, Fax 17-85-21-471, Skr. Poczt. 1100
RZESZÓW
www.mzbm.rzeszow.pl
e-mail: [email protected]
DZIAŁ PROJEKTOWY MZBM
MIEJSKI ZARZĄD BUDYNKÓW MIESZKALNYCH
INWESTOR
SP. z o.o. W RZESZOWIE
NR. DZIAŁEK
NR EWIDENCYJNY DZIAŁKI ................
OBIEKT
BUD. UŻYTKOWY UL. B.ŻELEŃSKIEGO 4 W RZESZOWIE
DOCIEPLENIE
ŚCIAN
ZEWNĘTRZNYCH
Z
KOLORYSTYKĄ
NAZWA DOKU- ELEWACJI BUDYNKU
MENTACJI
PROJEKTANT
Projektował: mgr inż.
Krzysztof Materna
NR UPR.
DATA
K–228/02
06. 2012
PODPIS
2
PROJEKT BUDOWLANY
Docieplenia ścian zewnętrznych wraz z kolorystyką elewacji w budynku
użytkowym przy ul. B. Żeleńskiego 4 w Rzeszowie.”
I.
OPIS TECHNICZNY ..................................................................... 3
1.
PRZEDMIOT OPRACOWANIA.................................................... 3
2.
PODSTAWA OPRACOWANIA .................................................... 3
3.
DANE OGÓLNE BUDYNKU ....................................................... 3
4.
ZAKRES OPRACOWANIA ......................................................... 3
5.
DOCIEPLENIE BUDYNKU ......................................................... 3
6.
KOLORYSTYKA ELEWACJI ..................................................... 11
7.
Remont ramp ...................................................................... 12
8.
DOCIEPLENIE STROPODACHU ............................................... 14
9.
INNE ROBOTY REMONTOWE.................................................. 16
CZĘŚĆ GRAFICZNA
1. RYS. 1
PLAN SYTUACYJNY
2. RYS. 2
ELEWACJA FRONTOWA
3. RYS. 3
ELEWACJA TYLNA
4. RYS. 4
ELEWACJE BOCZNE
5. RYS. 8
SZCZEG. OŚCIEŻA POZIOMEGO
6. RYS. 9
SZCZEG. OŚCIEŻA PIONOWEGO
7. RYS.10 SZCZEG. PRZY COKOLE
3
I. OPIS TECHNICZNY
do projektu budowlanego „Docieplenia ścian zewnętrznych wraz z
kolorystyką elewacji w budynku przy ul. B. Żeleńskiego 4 w Rzeszowie.”
1. PRZEDMIOT OPRACOWANIA
Przedmiotem niniejszego opracowania jest projekt budowlany docieplenie ścian zewnętrznych i kolorystyka elewacji.
2. PODSTAWA OPRACOWANIA
• Oględziny na zewnątrz i wewnątrz budynku
• Uzgodnienia robocze
• Pomiary pomocnicze
• Dokumentacja fotograficzna
• Instrukcja ITB nr 447/2009 „Złożone systemy izolacji cieplnej
ścian
zewnętrznych budynków ETICS”
• Obowiązujące normy i przepisy tematyczne, dostępna literatura
3. DANE OGÓLNE BUDYNKU
Jest to budynek użytkowy z funkcjami biórowo-magazynowymi, 2
kondygnacyjny, podpiwniczony, wolnostojący. Wybudowany metodą tradycyjną ze ścianami gr. ok. 42 i 27 cm. Budynek wyposażony jest w instalacje elektryczną, wod-kan, c.o., oraz wentylację grawitacyjną.
• Kubatura budynku
– ok. 1880 m3
• Wysokość budynku (do gzymsu)
– ok. 7.60 m
• Pow. zabudowy
– ok. 250 m2
4. ZAKRES OPRACOWANIA
Zakres opracowania obejmuje projekt docieplenia ścian zewnętrznych, remont ramp oraz daszka nad rampą od strony tylnej wraz z kolorystyką elewacji.
5. DOCIEPLENIE BUDYNKU
ŚCIANY
• Ściany zewnętrzne : gr. 42 cm płytami styropianowymi gr. 10 cm
EPS70-031 o współczynniku λ =0,031 W/mK.
• Ściany zewnętrzne gr. 27 cm płytami styropianowymi jak wyżej gr. 11
cm
4
• cokołów: styropianem jw. o gr. odpowiednio 10 cm
• kominy styropianem jw gr. 5 cm
• ościeży okiennych i drzwiowych styropianem jw. o gr. ok. 2-3 cm
• stropodachy płytami izolacyjnymi laminowanymi gr. 17 cm
Wytyczne technologiczne projektowanego docieplenia ścian:
Usunąć z elewacji wszystkie zbędne elementy, zdemontować reklamy, oraz pokrycie wraz z deskowaniem zadaszenia rampy od strony tylnej
budynku. Pozostawić docieplenia wykonane wcześniej na ścianie zachodniej i południowej. Powierzchnie całego budynku dokładnie oczyścić z luźno związanych powłok malarskich, tynków, zapraw, betonów itp. poprzez
zeskrobanie lub zbicie oraz umycie myjką ciśnieniową w celu stworzenia
powierzchni o dobrej przyczepności. Naklejanie docieplenia na brudne, zakurzone podłoże nie zapewnia przyczepności warstwy klejowej. Ubytki
uzupełnić do poziomu istniejącego tynku.
Większe ubytki uzupełniać zaprawą wyrównawczą, natomiast ubytki
w betonach konstrukcyjnych należy uzupełnić zaprawami systemowymi do
naprawy betonów konstrukcyjnych (gzyms wieńczący).
Ze względu na występujący na elewacji tynk nakrapiany zaleca się
jego usunięcie z elewacji w celu stworzenia stabilnego i trwałego podłoża
pod docieplenie. W przypadku jego nie zbijania należy bezwzględnie wykonać próby przyczepności
W tym celu :
Po oczyszczeniu powierzchni tynku nakrapianego z kurzu i pyłu należy przykleić próbki materiału izolacyjnego o wym. ok. 100x100 mm w różnych miejscach elewacji (8 - 10 próbek). Klej przygotowany zgodnie z zaleceniami systemowymi rozprowadza się na całej powierzchni próbki na
grubość około 10 mm. Próbkę dociska się do podłoża. Przyczepność
sprawdza się po 3 dniach poprzez próbę ręcznego oderwania przyklejonej
próbki. Można przyjąć, że podłoże charakteryzuje się wystarczającą wytrzymałością jeżeli podczas próby oderwania materiał izolacyjny ulegnie
rozerwaniu. W przypadku oderwania całej próbki z klejem i tynkiem konieczne będzie usunięcie całego tynku. Następnie należy podłoże wyrównać i zagruntować zgodnie z zaleceniami systemu. Po zagruntowaniu powinno przeprowadzić się ponowną próbę przyczepności.
5
Zdemontować wszystkie obróbki blacharskie okien, wypustów i
gzymsów. Rury spustowe należy poprowadzić na zewnątrz elewacji.
Wszystkie rury spustowe podłączyć do kanalizacji na prosto.
Docieplenie elewacji wykonać metodą bezspoinową BSO.
Podczas ocieplania budynku należy zwrócić szczególną uwagę na
tzw. miejsca trudne i rygorystycznie przestrzegać zasad mocowania termoizolacji w takich miejscach, jak narożniki, cokoły, krawędzie wokół
ościeży okiennych i drzwiowych, dylatacje, listwy startowe. Właściwe i dokładne wykonanie ochroni elewacje przed uszkodzeniami mechanicznymi,
a jednocześnie powstrzyma uciekające przez nie ciepło.
Zwrócić także szczególną uwagę na ocieplenie ościeży okiennych.
Prace prowadzić ściśle wg instrukcji ITB nr 447/2009.
Dla lepszej przyczepności warstwy docieplającej całość należy zagruntować preparatem gruntującym odpowiednim dla danego systemu.
Docieplenie zaprojektowano w technologii firmy Optolith.
Do robót ociepleniowych należy stosować płyty styropianowe wymienione w krajowych lub europejskich aprobatach technicznych, stanowiących specyfikacje techniczne zestawów wyrobów do wykonania ETICS.
Płyty powinny być klasy, co najmniej E według PN-EN13501-1:2007 (odpowiadające określeniu „samogasnące” według rozporządzenia Ministra
Infrastruktury) o grubości zgodnej projektem, spełniające dodatkowo następujące wymagania:
•
wymiary powierzchniowe; nie więcej niż 600 x 1200 mm,
•
powierzchnie płyty; szorstkie po krojeniu z bloków, proste lub
profilowane,
•
krawędzie: proste, ostre i bez wyszczerbień
Zakres stosowania styropianu w ETICS wynika przede wszystkim z
wymagań dotyczących bezpieczeństwa pożarowego podanych w rozporządzeniu.
Grubość płyt powinna mieścić się w granicach objętych odpowiednią
specyfikacją techniczną.
Styropian powinien być ok. 8 tygodni sezonowany, gdyż inaczej płyty nie
dają gwarancji utrzymania wymiarów i kształtu w trakcie prowadzenia
prac. Efektem są poziome i pionowe pęknięcia wyprawy elewacyjnej w
miejscu styku płyt, w najlepszym wypadku wybrzuszenia. Niedopuszczalne
jest stosowanie płyt uszkodzonych, z poobłamywanymi narożnikami.
6
Klej mocujący nakładamy na obrzeże płyty i w kilku miejscach w
środku, tak aby pokryć przynajmniej 40% powierzchni płyty. Błędem jest
nakładanie kleju tylko w środku płyty, pozostawione wolne krawędzie płyty pracują, uniemożliwiając poprawne wykonanie kolejnych czynności.
Prace wykonywać w czasie bezdeszczowej pogody unikając silnego
nasłonecznienia tak, aby wszystkie płyty ściśle przylegały do siebie i podłoża. Nie dopuszcza się występowania masy klejącej w spoinach.
Zwrócić szczególną uwagę na rozmieszczenie zaprawy klejącej na
płycie styropianowej. Przyklejone płyty należy po 24 godz. przymocować
za pomocą specjalnych łączników. Należy pamiętać o rodzaju ścian, do
jakich jest mocowane docieplenie. W związku z powyższym należy dobrać
odpowiednie kołki mocujące np. firmy Koelner typ KI-10M o śr. wiertła 10
mm, jest to udaroodporny kopolimer polipropylenu PP, poliamid PA 6.0
(nylon). Długość kotwienia wynosi 5 cm w warstwie nośnej ściany. Stosować min. 5 kołków na 1 m2 do wys. 8 m i min. 7 kołków na 1 m2 na ścianie południowej w miejscu istniejącego docieplenia. Kołki muszą posiadać
dokumenty dopuszczające do stosowania w budownictwie i odpowiadać
polskim normom. Po wywierceniu otworów otwory należy oczyścić z wytworzonego urobku. Głębokość otworu powinna być większa o ok. 1 cm.
Kołki układać dopiero po stwardnieniu kleju (24-48 h) kładzionego metodą
punktowo-pasmową.
Obszarem narażonym na szczególne oddziaływanie sił wiatrowych są
naroża budynku. Definiuje się tzw. strefę brzegową, która wynosi odpowiednio 1/8 krótszego wymiaru budynku i zawiera się w przedziale od 1m
do 2m. Minimalny rozstaw osiowy między kołkami to ok. 120 mm, a min.
odległość od krawędzi 150 mm. Zaleca się w obrębie narożników kołkowanie w każdym przypadku. Kołkować co 25 cm w linii pionowej i max 40 cm
od narożnika konstrukcyjnego budynku.
Podczas osadzania/montażu łączników mocujących materiał izolacji
termicznej do podłoża, trzpień rozporowy łączników powinien być zlicowany z wierzchnią (zewnętrzna) powierzchnią talerzyka dociskowego. Zastosowanie łączników do mechanicznego mocowania termoizolacji na ocieplanych ścianach budynków nie może powodować miejscowego zwichrowania
talerzyków dociskowych łączników oraz wichrowania się lub podnoszenia
mocowanych płyt styropianowych. Przed osadzaniem łączników w podłożu
7
wykonane otwory należy oczyścić z urobku przez ich przedmuchanie sprężonym powietrzem.
Suche i przygotowane podłoże pod docieplenie zagruntować obficie
płynem gruntującym Opogrunt Flat.
Głównym elementem mocującym styropian do podłoża jest zaprawa klejąca firmy Optolith Optotherm Styro KM, nakłada się ją metodą punktowo-pasmową.
Zużycie masy klejącej do wykonania warstwy zbrojonej określa instrukcja systemodawcy. Łączna grubość warstwy zbrojonej powinna być
taka, aby układ ociepleniowy spełniał wszystkie podane w specyfikacjach
wymagania techniczne.
Siatka zbrojąca z włókna szklanego nie może być magazynowana w
warunkach
bezpośredniego
działania
czynników
atmosferycznych,
a
zwłaszcza słońca, które powoduje rozciąganie się rolki i - w konsekwencji widoczną deformację w czasie przyklejania siatki na ścianie. Szczególnie
jest to istotne w przypadku siatek w ciemnych kolorach i siatek z tworzyw
sztucznych.
Przy stosowaniu dodatkowego mocowania mechanicznego za pomocą łączników, muszą być one mocowane pod warstwą zbrojoną.
Pasy siatki zbrojącej powinny być przyklejane na zakład, szerokości
około 10 cm, przy użyciu zaprawy klejącej Optotherm Styro Top KSG.
Zakłady siatki nie mogą pokrywać się ze spoinami między płytami
styropianowymi. O ile nie są stosowane kątowniki narożne z siatki, to na
narożnikach zewnętrznych siatka powinna zachodzić z obu stron na odległość, co najmniej 10 cm. Na narożnikach otworów w elewacji (np. okien)
należy umieścić ukośne dodatkowe kawałki siatki (ok. 20 x 30 cm).
W części parterowej, a także na cokołach, zaleca się stosowanie dwóch warstw siatki zbrojącej lub tzw. siatkę pancerną.
Dokładne wykonanie warstwy zbrojonej jest ważne ze względów konstrukcyjnych.
Powierzchnię wykończać.
Wyprawę tynkarską należy wykonywać nie wcześniej niż po 3 dniach
od wykonania warstwy zbrojonej i nie później niż po 3 miesiącach od wykonania tej warstwy. Wyprawę tynkarską należy wykonywać zgodnie z
przewidzianą w projekcie fakturą. Zaleca się unikania wykonywania wy-
8
prawy bez wyraźnej faktury, gdyż przy dużych powierzchniach nagrzewania mogą ujawniać się pęknięcia skurczowe.
Masę tynkarską należy rozprowadzać za pomocą kielni, pac lub aparatu tynkarskiego, zawsze w kierunku świeżo nałożonej warstwy. Bezpośrednio po nałożeniu warstwę wyprawy należy zacierać pacą stalową, z
tworzywa sztucznego lub gąbki poliuretanowej - w zależności od tego, jaką ma się uzyskać fakturę. W celu uniknięcia widocznych płaszczyzn styku
miedzy wyschniętą a świeżo nakładaną masą tynkarska, należy zapewnić
wystarczającą liczbę robotników, co pozwoli na płynne wykonywanie wypraw.
Proces schnięcia wypraw, niezależnie od ich charakteru, polega na
odparowaniu wody oraz ewentualnym wiązaniu i hydratacji spoiwa mineralnego Wszystkie szczeliny dylatacyjne istniejące w ocieplanej ścianie
muszą być wykonane również w warstwie ocieplającej. Jako wypełnienie
szczelin mogą być stosowane m.in. profile dylatacyjne oraz elastyczne
masy uszczelniające lub pianki do tego celu przystosowane.
Trwałość systemu dociepleniowego zależy od jakości i dokładności
wykonania wszystkich warstw docieplenia i detali budowlanych oraz od
przestrzegania zasad i zaleceń instrukcji technicznych do użytych materiałów i instrukcji ITB. W warunkach niskiej temperatury otoczenia oraz przy
dużej wilgotności względnej powietrza, schnięcie jest dłuższe. Wyprawy
tynkarskie nie wykonywać w warunkach niekorzystnej sytuacji cieplnowilgotnościowej, ponieważ wysychają z nierównomiernym wybarwieniem
powierzchni, a często także z białymi wykwitami (nalotami).
Każdego rodzaju przejścia między różnymi systemami ocieplającymi i sąsiadującymi z nimi elementami budowlanymi, jak: balustrady, parapety
itd., muszą być wykonane w sposób gwarantujący ich szczelne zabezpieczenie przed opadami. W tym przypadku należy stosować m.in. różnego
rodzaju taśmy uszczelniające typu rozprężnego oraz elastyczne masy
uszczelniające.
Cokoły wykończyć zaprawą dekoracyjną mozaikową Optodecor
MultiColor, którą należy mieszać ręcznie i nanosić na powierzchnie wyłącznie narzędziami ze stali nierdzewnej. Przez 5 - 6 dni tynk nie może być
narażony na działanie mrozu i deszczu.
Górną część ościeży okiennych i drzwiowych formować ze spadkiem od
okna w celu niedopuszczenia do spływania wody ze ściany w stronę okna.
9
Do niedopuszczalnych czynności należą:
Większość uszkodzeń w systemach ociepleniowych ścian wynika z
błędów wykonawczych. Niezależnie od zastosowanego systemu dociepleniowego i regionu kraju, spotykanymi błędami są:
•
stosowanie w robotach dociepleniowych materiałów, które nie
były dopuszczone do powszechnego stosowania,
•
niekompetencja ekip wykonawczych,
•
słabe przygotowanie służb nadzoru budowlanego,
•
pomijanie oczyszczania ścian, a następnie zmywanie ich wodą,
•
pocienianie warstwy klejącej,
•
mocowanie elementów wyposażenia budynku (np. skrzynki
pocztowe, liczniki itp.) w warstwie izolacji cieplnej,
•
samowolne „udoskonalanie” receptury,
•
błędy przy nakładaniu masy klejącej; wykonawcy nakładają
często zbyt mało placków z masy klejącej i/lub pomijają nakładanie masy na krawędzie materiału termoizolacyjnego,
•
lekceważenie
konieczności
wyrównującego
szlifowania
po-
wierzchni płyt styropianowych,
•
dobór nieodpowiednich łączników do mocowania układu dociepleniowego,
•
pozostawianie szpar i kawern na stykach poszczególnych płyt,
•
niedostateczne zatapianie siatki zbrojącej w zaprawie klejącej,
•
wykonywanie zbrojenia na styk lub z minimalnym zakładem,
•
stosowanie tylko jednej warstwy tkaniny zbrojącej w strefie do
pierwszej kondygnacji,
•
nieocieplanie ościeży okiennych i drzwiowych,
•
nieusunięcie materiałach mogących przyczynić się do destrukcji
styropianu
•
nieprzestrzeganie warunków temperaturowych, w jakich należy
wykonywać prace związane z ociepleniem,
•
wykonywanie robót podczas opadów atmosferycznych,
•
nieumiejętne osadzanie rur spustowych,
•
brak wzmocnienia warstwy zbrojącej w narożach ościeżnic,
•
pozostawianie niezakończonych robót na okres zimy,
•
pozostawianie szczelin między płytami materiału termoizolacyjnego lub wypełnianie styków zaprawą k1ejącą
10
•
brak naroży wzmacniających oraz listwy startowej przy cokołach,
•
pozostawianie kitów plastycznych w spoinach między płytami w
bezpośrednim kontakcie ze styropianem.
Błędy związane z użytkowaniem budynków rozpoczynają się od fazy
odbioru robót docieplających, kiedy inwestor wraz z inspektorem nadzoru
nie zwracają uwagi na jakość wykonania, a zwłaszcza wykończenia szczegółów. Niewłaściwe wykona nie tych elementów jest na ogół pierwszą fazą
występowania uszkodzeń w stanie użytkowania. Powszechnym błędem
jest zawsze brak przeglądu i konserwacji wyprawy elewacyjnej.
Wszelkie naprawy zarówno w samej wyprawie elewacyjnej, jak i w układzie dociepleniowym, muszą być wykonywane przez wyspecjalizowane
przedsiębiorstwa, w uzgodnieniu z systemodawcą technologii dociepleniowej.
Warstwa wyprawy tynkarskiej jest najsłabszym elementem układu,
dociepleniowego, narażona jest, bowiem na działanie czynników atmosferycznych, czynników erozyjnych, kwaśnych opadów oraz różnych przypadkowych sił uderzeniowych, szczególnie występujących w dolnych częściach
budynku. Pod wpływem działania tych czynników powstają w warstwie
tynkarskiej najpierw mikrorysy, potem mikrospękania, a następnie spękania, odpryski i odspojenia od warstwy zbrojonej. Powstanie uszkodzeń w
warstwie wyprawy tynkarskiej może być początkiem uszkodzeń w następnych warstwach. Minimalną trwałość wyprawy tynkarskiej należy określić
na 5 lat, w tym czasie w warstwie tej nie powinny powstać rysy, spękania
i odpryski. Dopuszczalne są jedynie niewielkie zmiany w odcieniu barwy.
Należy przewidzieć odbiory pośrednie robót i odbiór końcowy tzn.:
•
roboty przygotowawcze starej powłoki ściany opisane wyżej,
•
zamocowanie płyt termoizolacyjnych,
•
wykonanie wypełnień styropianem jak np. nisze rynnowe
•
Wypełnienie szczelin między płytami styropianowymi
•
wykonanie warstwy zbrojonej,
•
wykonanie wyprawy tynkarskiej,
•
wykonanie obróbek blacharskich.
Poszczególne fazy robót zanikających powinny być odebrane przez
kierownika budowy i inspektora nadzoru oraz wpisane do Dziennika budowy. Po zakończeni całości robót ociepleniowych, łącznie z obróbkami bla-
11
charskimi, należy dokonać końcowego odbioru robót i sporządzić protokół
odbioru.
Przy odbiorze końcowym ocenia się następujące elementy ocieplenia:
•
równość powierzchni, według wymagań normowych, jak dla I
kategorii tynków zewnętrznych,
•
jednolitość faktury,
•
jednolitość koloru,
•
prawidłowość wykonania wszystkich szczegółów ociepleń i ich
zgodność z dokumentacją
•
prawidłowość połączenia ocieplenia z innymi rozwiązaniami elewacji ścian.
Wykonane ocieplenie powinno być jednolite, bez spękań, rys, pofałdowań, zagłębień, ubytków oraz widocznych połączeń między poszczególnymi 1 wypraw. W przypadku wystąpienia jakichkolwiek nieprawidłowości
i usterek, wykonawca robót zobowiązany jest do ich usunięcia.
Wszystkie szyldy i banery reklamowe nie mogą być umieszczane w
sposób przypadkowy. Umieszczanie ich uzgadniać w administracji MZBM
oraz Wspólnotą Mieszkaniową Budynku.
6. KOLORYSTYKA ELEWACJI
Kolorystykę elewacji wykonać wg zamieszczonego rysunku oraz poniższego opisu. Kolorystykę dobrano na podstawie palety barw firmy
Optolith Color Magic. Zastosować zaprawą silikonową cienkowarstwową
Optoplast Silcolith (baranek 1.5 mm) barwioną w masie.
Zastosowana na elewacjach kolorystyka :
Wykonać w trzech barwach: 2085, 4324 i białej jak niżej
•
Tło elewacji 1 piętra i docieplony prostokąt na elewacji zachodniej w kolorze 4324
•
Tło elewacji parteru w kolorze 2085
•
Tło elewacji pas o szerokości ok. 45-50 cm pomiędzy parterem i
piętrem w kolorze białym (dokładnie jak na rysunku)tynk cienkowarstwowy
•
Gzymsy w kolorze 4324
•
Gzyms wiaty w kolorze 2085
•
Płyty ramp i schodów w kolorze naturalnym betonu
12
•
Cokoły ora ścianki od czoła ramp tynk mozaikowy dekoracyjny
Optodecor MultiColor w kolorze szarym 03
•
Barierki ramp w kolorze grafitowym matowym
•
Daszek nad rampą, obróbki blacharskie w kolorze ciemnym ceglastym
OKNA DRZWI
•
Wymienić stare okna piwnic na nowe o współczynniku przenikania U=1.5 W/m2K. (wymiary okien ok. 51 x 82 cm – 4 szt.)
•
Środkowe drewniane drzwi na elewacji wschodniej zamienić na
okno - U=1.5 W/m2K, o podziale jak okna obok. Po wyjęciu
drzwi domurować ściankę z pustaków gazobetonowych od dołu
do wysokości parapetu. (wymiary okna ok. 143 x 192 cm – 1
szt.)
•
Istniejące drzwi w niższej części obiektu od strony zachodniej
wymienić na nowe drewniane lub aluminiowe. (wym. drzwi 92 x
213 cm – 2 szt.)
7. REMONT RAMP
Należy przeprowadzić remont istniejących przy budynku ramp komunikacyjnych. W tym celu należy usunąć istniejące barierki oraz wszystkie ścianki pomiędzy podparciami od czoła ramp, a także wylewkę betonową do poziomu płyty nośnej.
Naprawy dokonać przy użyciu np. systemu naprawy Schomburg jest to
systemowe rozwiązanie technologii naprawiania elementów betonowych i
żelbetowych. System oparty jest na trzech zaprawach stanowiących kolejno nakładane warstwy. Są to:
- INDUCRET-BIS-0/2 – warstwa kontaktowa, sczepna
- INDUCRET-BIS-1/6 – warstwa wyrównawcza drobnoziarnista
- INDUCRET-BIS-5/40 – warstwa wyrównawcza
Wszystkie zaprawy wchodzące w skład systemu są mrozo- i wodoodporne. Pozwalają stosować system wewnątrz i na zewnątrz budynku.
System przeznaczony jest do naprawy uszkodzeń mających charakter
powierzchniowy. W przypadku poważniejszych usterek, noszących znamiona np. utraty nośności, należy stosować inne metody napraw, odpowiednie do rodzaju uszkodzenia (wymagany kontakt z projektantem).
Przygotowanie podłoża betonowego.
13
Podłoże betonowe powinno być stabilne, równe oraz nośne, tzn. odpowiednio mocne (wytrzymałość na odrywanie, co najmniej 1,5 MPa) i
oczyszczone z warstw mogących osłabić przyczepność zaprawy. Z naprawianej powierzchni należy usunąć wszystkie luźne i odspajające się warstwy betonu oraz oczyścić ją z kurzu, brudu, wapna, olejów, tłuszczów,
wosku, resztek farby olejnej i emulsyjnej. Podłoża betonowe będące w
sposób znaczny zniszczone, zabrudzone bądź skorodowane chemicznie i
biologicznie należy poddać specjalnym zabiegom, takim jak śrutowanie,
frezowanie, odgrzybianie itp.
Przygotowanie stali zbrojeniowej. Jeśli odkryte zbrojenie jest skorodowane, beton należy odkuć wzdłuż pręta, aż do ukazania się “zdrowych”
jego fragmentów. Odkryte powierzchnie zbrojenia należy oczyścić z rdzy i
wszelkich innych zabrudzeń, do stopnia czystości SA 2 (PN-EN ISO 129444). Po zakończeniu robót związanych z kuciem i czyszczeniem naprawiany
element należy dokładnie odkurzyć, najlepiej przedmuchać lub zmyć wodą
pod ciśnieniem. Oczyszczone pręty należy jak najszybciej pokryć zaprawą
INDUCRET-BIS-0/2, zanim rdza pojawi się ponownie. Chronić od opadów
atmosferycznych.
Kolejne uszkodzenia wykonać zgodnie z zaleceniami producenta tj.
w zależności od wielkości uszkodzenia.
Na naprawiony beton wykonać wylewkę betonową zbrojoną siatka stalową 10 x 10 cm, profilując spadek 2 % z dodatkiem preparatu Asoplast
MZ w ilości 30-40 kg/m3 masy betonowej. Po między ścianą, a wykonywaną wylewką założyć pasek styropianu gr. 1 cm. Na długości rampy co
ok. 5 m wykonać dylatacje w wylewce. Od czoła rampy tylnej zamontować
drewniany krawędziak jako ochronę przed uderzeniem samochodu.
BARIERKI
Od strony tylnej barierki odnowić-wyremontować za wyjątkiem odcinków nad schodkami, które należy wymienić na nowe przy użyciu elementów jak istniejące.
Od strony frontowej całość barierek wymienić na nowe w formie jak na
rysunku szkicowym, elementy poziome (poręcz i dolny) oraz słupki z rury
Ø 40 x 3, pręty poziome z rury Ø 20 x 3. Maksymalny prześwit w barierce
to 12 cm. Wysokość barierki 110 cm.
14
DASZEK NAD RAMPĄ TYLNĄ
Usunąć stare pokrycie wraz z deskowaniem. W miejsce desek dospawać płatewki z profilu zamkniętego 30 x 30 x 3 co ok. 30 cm. Pokrycie
wykonać z blachy powlekanej trapezowej.
8. DOCIEPLENIE STROPODACHU
Należy usunąć istniejące pokrycie wraz z dociepleniem i wykonać
nowe .
Ułożyć i przykleić warstwowe płyty izolacyjne gr. 17 cm Biterm lub
Biterm Rollbahn firmy Swisspor klejem bitumicznym trwale plastycznym
(klej powinien posiadać odpowiednie dopuszczenia) i zamocować mechanicznie.
W przypadku zawilgoconego pokrycia ułożyć kominki wentylacyjne
podwójne (spodnia część pod Biterm, górna na Biterm) w ilości ok. 1 szt.
na 40-60 m².
Na wierzchnią warstwę zastosować papę do jednowarstwowych pokryć dachowych, np. CZARNA MAMBA SOLO FIRE RESIST,
papę należy
mocować mechanicznie (na zakładach), a następnie zgrzać zakłady podłużne i poprzeczne papy (nie ma konieczności stosowania warstwy papy
podkładowej).
W miejscach zakładów należy rozłożyć pod papą pasy z papy podkładowej np. CZARNA MAMBA SBS MAX PYE PV250 S4 o szer. min. 25 cm.
Należy przestrzegać zasad:
• Osadzamy dyble, rynhaki i inne oprzyrządowanie oraz wykonujemy
wstępną obróbkę kominów, ogniomurów itp. papą podkładową, a
także montujemy kliny odbojowe
• Przed ułożeniem na dachu papa powinna zostać rozwinięta na połaci
dachowej
i pozostawiona w celu jej wyprostowania
• Rolkę papy rozkładamy w miejscu, w którym będzie zgrzewana, w
celu przymiarki. Następnie, po przymiarce i ewentualnym przycięciu
i dopasowaniu, zwijamy rolkę z jednej strony do połowy i zgrzewamy, a następnie zwijamy z drugiej strony i zgrzewamy
• Pasy papy łączymy ze sobą na zakłady:
– wzdłuż rolki 8 cm,
– zakład poprzeczny 10-20 cm
15
• Papę termozgrzewalną układamy, rozgrzewając palnikiem podłoże
oraz spodnią warstwę papy, aż do momentu zauważalnego stopienia
bitumu z jednoczesnym powolnym i równomiernym rozwijaniem
rolki
• przy nachyleniu połaci dachowej do 10% papę należy układać pasami równoległymi do okapu
• natomiast przy nachyleniu większym niż 10% papę należy układać
pasami prostopadłymi do okapu
• prace dekarskie powinny być prowadzone zgodnie z obowiązującymi
przepisami, a także szczegółowymi wytycznymi zawartymi w instrukcjach producenta
• nie należy prowadzić prac dekarskich podczas opadów atmosferycznych, zwłaszcza na mokrej lub oblodzonej powierzchni dachu, oraz
przy silnym wietrze
• nie należy prowadzić prac dekarskich w temperaturze poniżej:
+5°C – w przypadku pap oksydowanych,
0°C – w przypadku pap modyfikowanych SBS - temperaturę, przy
której można prowadzić prace dekarskie, można obniżyć do –5°C dla
pap modyfikowanych SBS pod warunkiem, że rolki papy będą przechowywane w pomieszczeniach ogrzewanych co najmniej przez dobę
(w temp. ok. +16°C) i wynoszone na dach bezpośrednio przed
zgrzaniem.
O prawidłowym zgrzaniu papy świadczy wypływ masy asfaltowej
o grubości 0,5-1,0 cm na całej długości i szerokości rolki. W przypadku
niepojawienia się wypływu należy docisnąć zakład przy użyciu wałka silikonowego.
Uwaga -
brak wypływu masy bitumicznej świadczy o nieprawidło-
wym zgrzaniu papy do podłoża. W celu poprawienia estetyki miejsce wypływu masy bitumicznej można uzupełnić posypką. Kolejne warstwy papy
rozmieszczamy tak, aby były przesunięte względem siebie o 50% szerokości rolki (zakłady poprzeczne i podłużne nie mogą zachodzić na siebie).
Narożniki pap leżących na spodzie przycinamy pod kątem 45o w celu uniknięcia zgrubień na zakładach.
Zwrócić szczególną uwagę na prawidłową obróbkę przy ścianie oraz
wejściu ppoż. jak i kominach wentylacjach.
16
Okapy nad gzymsami wykończyć pasami sklejki wodoodpornej o
szer. ok. 30 cm w celu przygotowania podłoża pod montaż obróbki blacharskiej
KOMINY
Usunąć skorodowane części kominów i uzupełnić. Zamurować boczne otwory w przewodach wentylacyjnych i docieplić styropianem gr. 5 cm.
Ze względu na docieplenie stropodachu należy podwyższyć kominy
do wymaganej wysokości 60 cm ponad kalenicę. Podwyższenie wykonać
przy użyciu docieplonych wywietrzaków okrągłych. Czapy obłożyć papą
termozgrzewalną, a na obrzeżach wykonać pasy obróbki blacharskiej.
9.
INNE ROBOTY REMONTOWE
•
Ewentualne billboardy, szyldy reklamowe można wykonać po
uzgodnieniu z administracją budynku po przedłożeniu projektu
zamocowania do ściany
•
Wymiana instalacji odgromowej
Projektował :
mgr inż. Krzysztof Materna Upr. nr. K-228/02