Jestem człowiekiem pierwotnym Praojcem dzieci tej

Jestem człowiekiem pierwotnym
Praojcem dzieci tej Ziemi
Jestem szczęśliwy, że żyję
Czuję też ból i cierpienie
Idę z głową do góry
Za tych, co wzrok już spuścili
Niosę nadzieję przyszłości
Dla tych, co dawno zwątpili
Nie zagłuszam myśli wołaniem o pomoc
Nie szukam otuchy w chwilach oczywistych
Dzieje się jak wszystko tylko nie wiem, po co
Nie wiedząc, czemu nic nie wiem
Choć powinienem
Dlaczego?
Ostatni pierwszymi
Pierwszymi
Do czego
Kolory tęczy upadły na Ziemię
Zmieniając w barwną
Szarość codzienną
Plugawe w środku
Z zewnątrz zachwyca
Sztuka dla sztuki
Czasów piętno
Blizna czy tatuaż