Stefan Chwin Urodzony w 1949 roku w Gdańsku prozaik, eseista

Stefan Chwin
Urodzony w 1949 roku w Gdańsku prozaik, eseista, historyk i krytyk literatury. Autor
kilkunastu powieści, w tym Hanemanna (1995) – przetłumaczonej na kilkanaście
języków, za którą w 1995 roku otrzymał Paszport Polityki.
W latach 1980-tych Stefan Chwin był członkiem zespołu redakcyjnego serii
„Transgresje” (Tom Dzieci, wydany pod redakcją Marii Janion i Stefana Chwina,
1988). Do jego najważniejszych publikacji krytycznych i literaturoznawczych należą:
Bez autorytetu (wspólnie ze Stanisławem Rośkiem, 1981), Romantyczna przestrzeń
wyobraźni (1988), Literatura i zdrada (1993), Samobójstwo jako doświadczenie
wyobraźni ( 2010), Samobójstwo i „grzech istnienia (2013), Miłosz. Interpretacje i
świadectwa ( 2012), Miłosz. Gdańsk i okolice. Relacje. Dokumenty. Głosy.(2013).
Przygotował też Mickiewiczowskiego Konrada Wallenroda we własnym opracowaniu
historycznoliterackim w Bibliotece Narodowej (1993). Jako powieściopisarz
zadebiutował powieścią fantastyczną Ludzie-skorpiony (1984) opublikowaną pod
pseudonimem Max Lars (z własnymi ilustracjami). Pod pseudonimem Max Lars
opublikował również powieść Człowiek-Litera (1989), także opatrzoną własnymi
ilustracjami.
Wydał autobiograficzny esej o Gdańsku lat pięćdziesiątych Krótka historia pewnego
żartu (1991), powieść Esther (1999), zbiór „historii alternatywnych” Wspólna kąpiel
(2001, wspólnie z Krystyną Lars), powieści: Złoty pelikan (2002), Żona prezydenta
(2005), Dolina Radości, Panna Ferbelin (2011). Opublikował również: Kartki
z dziennika (2004) i Dziennik dla dorosłych.
Stefan Chwin jest laureatem wielu nagród, zarówno za twórczość naukową (m. in.
Nagroda im. Heweliusza, indywidualna Nagroda Ministra Edukacji), jak i literacką (m.
in. jednego z najważniejszych niemieckich wyróżnień literackich, nagrody im.
Andreasa Gryphiusa (1999) oraz nagrody im. Ericha Brosta (1997), a także kilkunastu
prestiżowych wyróżnień krajowych.
W latach 1997-2003 był jurorem Literackiej Nagrody Nike, jurorem Konkursu
Głównego 37. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni, Konkursu „Dwa
Teatry” oraz 49 Krakowskiego Festiwalu Filmowego.
Książki, artykuły i eseje Stefana Chwina ukazywały się w Niemczech, Austrii, Anglii,
Irlandii, Włoszech, Czechach, Danii, Francji, Szwecji, Słowenii, Serbii, na Ukrainie,
Litwie, Węgrzech, w Rumunii, Słowacji, Słowenii, Hiszpanii, Japonii, Szwajcarii, w
Rosji, Meksyku, Kanadzie, Meksyku i w USA. Stefan Chwin jest członkiem
Stowarzyszenia Pisarzy Polskich, Gdańskiego Towarzystwa Naukowego (Societas
Scientiarum Gedanensis) oraz PEN-Clubu. Od 2007 roku jest członkiem Rady Języka
Polskiego PAN.