inna sieć obwodowa bez drutu Thomson

Transkrypt

Pytania
na sprawdzian
kwalifikacyjny
Pytania
na sprawdzian
kwalifikacyjny
Pytania
na egzamin
kierunkowy
po I stopniu studiów stacjonarnych
na
II
stopień
studiów
dla
kierunku
na II stopień studiów stacjonarnych Elektrotechnika
dla
kierunku Elektrotechnika
oraz
sprawdzian kwalifikacyjny
naprzedstawionych
II stopień studiów
stacjonarnych
(Test
jednokrotnego
wyboru
z czterech
odpowiedzi)
(Test
jednokrotnego
wyboru
z czterech
przedstawionych
odpowiedzi)
dla kierunku
Elektrotechnika
(Test jednokrotnego wyboru z czterech przedstawionych odpowiedzi)
Teoria obwodów
1.1. Zdanie „Skutek kilku przyczyn działających równocześnie jest sumą skutków tych przyczyn
działających oddzielnie” wyraża
a) zasadę wzajemności
b) twierdzenie Thevenina
c) zasadę superpozycji
d) twierdzenie o kompensacji
1.2. W położeniu 1. przełącznika amperomierz wskazał I1=20 mA, w położeniu 2. wskazał
I2= – 60 mA. W położeniu 3. wskaże
1
4V
2
a) – 10 mA
3
b) 140 mA
6V
c) 100 mA
A
d) 200 mA
+
1.3. Przed zamknięciem wyłącznika prąd I=9A. Po zamknięciu wyłącznika będzie
a) I=27A
R
R
b) I=18A
c) I=13,5A
I
R
R
d) I=6A
1.4. Prąd I jest równy
a) 0,5A
b) 0
c) –1A
d) 1A
20Ω
30Ω
I
30Ω
20Ω
120V
1.5. Woltomierz wskazuje 10V. W takim razie źródło napięcia E ma wartość
a) 60V
b) 15V
2Ω
8Ω
c) 40V
+
V
E
d) 30V
4Ω
4Ω
1.6. Dopasowanie odbiornika do źródła zapewnia pobieranie energii
a) przy jak największym prądzie
b) z maksymalną sprawnością
c) z maksymalną mocą
d) przy jak największym napięciu
1.7. Przy otwartym wyłączniku W woltomierz wskazał 0. Po zamknięciu wyłącznika woltomierz i
amperomierz wskażą
3Ω
3Ω
a) 30V, 6A
b) –30V, 10A
+ V
5A
c) 25V, 5A
A
E
6Ω
d) –30V, 15A
W
1.8. Dane: J=2mA, R1=15Ω, R2=2Ω, ρ=7Ω. Napięcie UAB jest równe
a) 4mV
R1 A
b) 6mV
I2
ρ I2
c) 0
R2
J
d) 10mV
B
1.9. Źródło napięcia stałego E, źródło prądu stałego J i element R połączone są szeregowo. Źródło
napięcia wydaje energię z mocą 40W, a źródło prądu pobiera energię z mocą 15W. Po połączeniu tych
elementów równolegle, na elemencie R będzie wydzielać się energia z mocą
a) 40W
b) 25W
c) 55W
d) 64W
1.10. Źródło napięcia stałego E, źródło prądu stałego J i element R połączone są równolegle. Oba
źródła wydają energię z mocą: PE=30W i PJ=60W Po połączeniu tych elementów szeregowo moc
wydzielania energii na elemencie R będzie równa
a) 90W
b) 40W
c) 20W
d) 45W
1.11. Zgodnie z twierdzeniem Thevenina obwód (1) zastąpiony został dwójnikiem (2). Prawidłowo
obliczone E i R wynoszą
a) 20V, 13Ω
R
A
b) 50V, 10Ω
10A
A
10V
c) 10V, 4 Ω
6Ω
E
d) 50V, 6 Ω
3Ω
4Ω
B
1.12. Ze względu na zaciski A i B obwód można zastąpić dwójnikiem Thevenina
o parametrach E i Rw
5I
15Ω
a) E=10V, Rw=4Ω
A
b) E=50V, Rw=5Ω
5Ω
50V
c) E=10V, Rw=3,75Ω
I
d) E=5V, Rw=20Ω
B
B
1.13. Dwa elementy nieliniowe (charakterystyki 1 i 2) połączono równolegle i załączono na napięcie,
przy którym prąd elementu 1. I1=0,6A. Cały układ pobiera prąd
a) I ≈ 0,4 A
b) I ≈ 0,6 A
c) I ≈ 1,2 A
d) I ≈ 1,8 A
1.14. Jeśli przebieg i=Imsin(ωt+α) przedstawia liczba zespolona I =
I m jα
e , to liczba zespolona U=(2
100+j100) przedstawia przebieg
a) u = 100 2 sin(ωt − 45o )
b) u = 100 2 cos(ωt + 45o )
c) u = 200sin ωt
d) u = 200 sin(ωt + 135o )
1.15. W obwodach z wymuszeniami okresowymi mocą czynną P nazywamy
a) P = UI cos ϕ
T
1
b) P = ∫ pdt
T 0
c) P = UI
T
1
d) P = ∫ pdt
20
1.16. Jeśli moc chwilowa odbiornika wyrażona jest wzorem p = (80+200cos240πt) W,
to można stwierdzić, że
a) odbiornik jest trójfazowy symetryczny
b) moc czynna P=80 W i bierna Q=200 var
c) częstotliwość prądu i napięcia f=50 Hz
d) moc pozorna S=200 VA
1.17. Dwójnik załączony na napięcie u=[100+141sin(ωt+45o)]V pobiera prąd i=5sinωt A. Moc czynna
wynosi
a) 600W
b) 1250W
c) 250W
d) 500W
1.18. Cewka indukcyjna załączona na napięcie sinusoidalne (f=50Hz) U=100V pobiera prąd I=2A i
moc czynną P=60W. Parametry L i R tej cewki są równe
a) 99,5 mH, 20Ω
b) 152 mH, 20 Ω
c) 76 mH, 15Ω
d) 152mH, 15Ω
1
1.19. W obwodzie R = ωL =
. Po zamknięciu wyłącznika wskazanie amperomierza
ωC
a) nie zmieni się
A
b) wzrośnie 2 razy
R L
c) zmaleje 2 razy
C
U
d) wzrośnie 2 razy
1.20. Dwójnik załączony jest na napięcie sinusoidalne. Po dołączeniu równolegle do niego
kondensatora o małej pojemności całkowity prąd zmalał. Oznacza to, że dwójnik ma charakter
a) rezystancyjny
b) pojemnościowy
c) indukcyjny
d) nie można określić
1.21. W obwodzie zasilanym z sieci prądu zmiennego zamknięto wyłącznik W. Spowodowało to
zmianę wskazań
A
W
a) woltomierza
b) watomierza
R
V
C
c) amperomierza
d) amperomierza i watomierza
C
1.22. Napięcie na odbiorniku u=200sinωt V, a prąd I=2A opóźnia się względem napięcia
o 1/8 okresu T. Słuszne będzie stwierdzenie, że
a) odbiornik ma charakter pojemnościowy
b) impedancja odbiornika Z=100Ω
c) impedancja odbiornika Z=(50+j50)Ω
d) admitancja odbiornika Y=(0,02+j0,02)S
1.23. Dla odbiornika dane są: U = 200e j 20 V, I = 2e − j17 A. Moc czynna, bierna i pozorna wynoszą więc
a) 240W, -320var, 400VA
b) 320W, 240var, 560VA
c) 400W, -200var, 400VA
d) 320W, 240var, 400VA
o
o
1.24. Dla przebiegów sinusoidalnych o pulsacji ω=1000 rd/s impedancja Z dwójnika wynosi
a) Z=(10+j100) Ω
b) Z=(0,1+j100) Ω
10Ω
100µF
c) Z=(5-j5) Ω
d) Z=(10-j5) Ω
1.25. Dane jest napięcie u=141sinωt V oraz reaktancje XL=XC=10Ω. Prąd dwójnika będzie
a) i=20sinωt
i
b) i = 10 2 sin ωt
c) i=20sin(ωt+90o) u
XL XC
d) i=0
1.26. Dwie cewki nawinięte są na wspólnym rdzeniu ferromagnetycznym jak na rysunku. Zaciski
jednoimienne to
a) A i C
b) C i B
c) A i D
d) C i D
1.27. Współczynnik sprzężenia dwóch jednakowych cewek indukcyjnych połączonych szeregowo
przeciwnie wynosi 0,5. Po rozsunięciu cewek współczynnik zmalał do 0. Z tego powodu indukcyjność
zastępcza układu
a) wzrosła dwukrotnie
b) nie zmieniła się
c) zmalała dwukrotnie
d) wzrosła o połowę
1.28. Dwójnik spełni warunki dla rezonansu, gdy XL będzie równe
10Ω
a) 10Ω
5Ω
b) 5Ω
c) 15Ω
d) 0
XL
1.29. W dwójniku szeregowym R=10Ω, L=200mH i C=50µF załączonym na napięcie sinusoidalne o
pulsacji ω=200rd/s nie występuje rezonans, ponieważ
a) wartość R jest za mała
b) wartość L jest za duża
c) wartość C jest za mała
d) wartość C jest za duża
1.30. Pulsacja rezonansowa ω0 dla danych parametrów R=2kΩ, L=1mH, C=200pF jest równa
a) 106 rd/s
b) 108 rd/s
L
c) 105 rd/s
C
d) 3 ⋅106 rd/s
R
1.31. Żarówkę o danych znamionowych 45W, 60V załączono na napięcie U=230V, f=50Hz, łącząc ją
szeregowo z kondensatorem. Żarówka świeciła znamionowo, gdyż kondensator miał pojemność
a) 54µF
b) 80µF
c) 10,8µF
d) 300µF
1.32. Odbiornik trójfazowy symetryczny tworzą 3 rezystory połączone w trójkąt. Prądy w przewodach
są równe 10A.
W przypadku przerwania jednego z przewodów, w pozostałych prądy będą równe
a) 5 3 A
5
b)
A
3
c) 5A
d) 4A
1.33. Dane jest napięcie przewodowe U. Woltomierz załączony jak na schemacie pokaże
a) 0
Z
b) U
A
Z
3
B
V
U
c)
2
Z
C
U
d)
3
1.34. Moc chwilowa p(t) odbiornika trójfazowego symetrycznego
a) ma składową stałą i zmienną kosinusoidalne
b) zmienia się kosinusoidalnie z potrójną pulsacją
c) zmienia się sinusoidalnie
d) jest stała
1.35. W układzie trójfazowym symetrycznym dane są wskazania woltomierza i watomierza.
Prawidłowo obliczone wskazanie amperomierza i wartość Xc fazy odbiornika wynoszą
a) 5A, 20Ω
A
20
200V V
Ω
b) 10A,
XC
3
W
B
XC
XC
c) 3A, 20Ω
C
d) 10A, 20Ω
1.36. W układzie trójfazowym symetrycznym dane są wskazania woltomierza i amperomierza.
Watomierz powinien wskazywać
2A
a) 0
A
A
b) 400 3 W
c) 200W
B
W
200V V
d) 400W
C
1.37. W nieobciążonej prądnicy trójfazowej wystąpiło zwarcie faz B i C. Prąd zwarcia wyniósł 150A.
Wyniki prawidłowo obliczonych składowych symetrycznych prądów, to zestaw
a) I1=150A, I2=0, I0= 50 3
IA
b) I1= 50 3 A, I2= 50 3 , I0=0
c) I1=0A, I2=100A, I0=100A
IB
d) I1=100A, I2=0A, I0=300A
IC
1.38. W symetrycznym układzie trójfazowym źródło jest skojarzone w gwiazdę, a odbiornik
w trójkąt. Jeśli napięcie fazowe źródła zawiera składową stałą oraz harmoniczne: pierwszą, trzecią i
piątą, to w przewodach fazowych prądy będą zawierać
a) składową stałą i trzecią harmoniczną
b) tylko pierwszą harmoniczną
c) harmoniczne: pierwszą i piątą
d) pierwszą, trzecią i piątą
1.39. W układzie trójfazowym symetrycznym eA = [60 + 100 2 sin ωt + 80 2 sin 3ωt ] V, Xc=10Ω.
Napięcie UN jest równe
a) 100V
eA
U
b) 240V
XC XC
eB
XC
c) ( 60 + 80 2 )V
e
C
d) 0V
1.40. Źródło trójfazowe skojarzone jest w gwiazdę. Napięcie fazowe eA=[100sinωt+50sin(3ωt+15o)]V.
Dołączony do zacisków A i B woltomierz elektrodynamiczny wskaże
a) 70,1 V
b) 106 V
c) 123 V
d) 183 V
1.41. Stała czasowa przebiegów w obwodzie jest równa
3Ω
a) 0,25 s
b) 0,5 s
c) 2 s
0,5H
d) 1 s
6Ω
1.42. W obwodzie będącym w stanie ustalonym otwarto wyłącznik w chwili t=0. Napięcie uc będzie
zmieniać się zgodnie ze wzorem
a) uc = Ee
−
1
t
2 RC
b) uc = E (1 − e
c) uc = E (1 − e
R
1
−
t
2 RC
−2 RCt
d) uc = E (1 − e
−
1
t
RC
)
)
R
E
C
)
1.43. Prąd w obwodzie utworzonym z dołączenia cewki indukcyjnej o parametrach: L=40mH, R=10Ω
do naładowanego kondensatora C=100µF będzie miał charakter
a) aperiodyczny
b) aperiodyczny krytyczny
c) oscylacyjny z pulsacją ω=500 rd/s
d) oscylacyjny z pulsacją ω<500 rd/s
1.44 U ( s ) =
a)
b)
c)
d)
s+3
jest transformatą Laplace’a funkcji
s + 3s + 2
2
u=2e-3t
u=e-t +3e-3t
u=e-t +e-2t
u=2e-t -e-2t
1.45. Jeśli transformatą Laplace’a prądu i(t) jest I ( s ) =
i (∞) wynoszą
a) i(0)=2
b) i(0)=3
c) i(0)=3
d) i(0)=0
3s + 4
to wartości graniczne prądu i i(0) i
s 2 + 2s
i( ∞) = 4
i( ∞) = 2
i (∞) = 0
i (∞) = 5
1.46. Dany jest układ z idealnym wzmacniaczem operacyjnym. Przedstawia on
a) wtórnik napięciowym
R2
b) wzmacniacz odwracający
R1
c) wzmacniacz nieodwracający
U1
+
d) układ całkujący
U2
1.47. Dwa czwórniki odwracalne (z niepełnymi macierzami łańcuchowymi) połączone są kaskadowo.
Jeśli I2=0,5A, U2=5V, to
a) U1=10,5V, I1=5,5A
I2
I1
1
b) U1=15V, I1=0,4A
1
U2
U1
0,5 1
0,5 1
c) U1=12,5V, I1=0,45A
d) U1=12,7V, I1=6A
1.48. Symetryczny jednorodny układ łańcuchowy składa się z 6 ogniw o impedancji
o
charakterystycznej (falowej) Zc= = 10e j 30 Ω . Przy obciążeniu dopasowanym (Z=Zc) wartość skuteczna
prądu na wyjściu pierwszego ogniwa wynosi 8A, a napięcie skuteczne na wejściu ostatniego ogniwa
jest równe 40V.
Wyrażony w neperach współczynnik tłumienia układu jest więc równy
a) α=ln2
3
b) α = ln 2
2
c) α=3
4
d) α =
3
1.49. W czwórniku symetrycznym obciążonym impedancją charakterystyczną spełniony jest warunek
a) U1= – U2
b) I2=I2
c) U1/ I2=U2 /I1
d) U1/ I1=U2 /I2
1.50. Dane są parametry B=8Ω oraz C=j0,02S czwórnika symetrycznego. Jeśli czwórnik ten został
obciążony impedancją charakterystyczną (falową) i załączony na napięcie U= = 260e − j 30 V, to wartość
chwilową prądu wejściowego wyraża wzór
a) i1=13sin(ωt+75o)A
b) i1=13sin(ωt-45o)A
c) i1=13 2 sin(ωt-75o)A
d) i1=13 2 sin(ωt+15o)A
o
Teoria pola
2.1. Źródłem pola elektrycznego jest dodatni ładunek punktowy. W punkcie C odległym od ładunku o
rc=1m natężenie pola elektrycznego Ec=120V/m. Napięcie UAB między punktami: A odległym od
ładunku o rA=0,25m i B odległym od ładunku o rB=0,5m jest równe
a) 240V
b) –240V
c) 120V
d) 0
2.2. W pewnej ograniczonej objętości znajdują się w dowolny sposób położone 3 ładunki: Q1=200µC,
Q2=-300µC i Q3=50µC. Część linii sił pola elektrostatycznego wychodzi, a część wchodzi do tej
objętości, przy czym
a) linii wchodzących jest tyle samo co wchodzących
b) więcej jest linii wchodzących
c) więcej jest linii wychodzących
d) za mało danych, by określić ile których
2.3. Kula o promieniu r0 wykonana z dielektryku o przenikalności elektrycznej ε jest naładowana
równomiernie z gęstością objętościową ρ. Natężenie pola elektrycznego w punktach odległych o r ≤ r0
od środka kuli wyraża wzór
ρ
r
3ε
ρ
r
b) E =
4πε
a) E =
c) E =
ρ 4π r0
r
3ε
d) E =
ρ 4π
r
3ε
2.4. Potencjał punktów pola elektrostatycznego w próżni określa wzór ϕ =ax3+by+cz2. Jeśli
a=3kV/m2, b=6kV/m, c=-5kV/m2, to w punkcie przyjętym za początek układu współrzędnych
a) divE=-6kV/ m2
b) divE=0
c) divE=10kV/ m2
d) divE=-5kV/ m2
2.5. W pewnej przestrzeni potencjał pola elektrycznego określony jest wzorem
ϕ =(3x2+6y-5z2) kV. W punkcie przyjętym za początek układu współrzędnych wektor natężenia pola
jest równy
a) E=-ax6 kV/m
b) E=-ay6 kV/m
c) E=-az10 kV/m
d) E=ax6 kV/m
2.6. W pewnej objętości z przenikalnością elektryczną ε występuje pole, którego potencjał zależy tylko
od współrzędnej x w układzie prostokątnym ϕ =ax2+bx, gdzie a i b – stałe.
Stąd wniosek, że gęstość objętościowa ładunku swobodnego jest równa
a) ρ=2aε
b) ρ=-2aε
c) ρ=2aεx
d) ρ=-ε0(2ax+b)
2.7. Pole elektryczne w środowisku dielektrycznym jest polem potencjalnym, co stwierdzamy
równością:
a) rotE=0
b) divE=ρ/ε
c) D=εE
d) B=µH
2.8. Natężenie pola magnetycznego w środku cienkiego płaskiego zwoju kołowego o promieniu r, w
którym płynie prąd I określa wzór
I
a) H =
r
I
b) H =
2π r
Ir
c) H =
2π
I
d) H =
2r
2.9. Kąt, pod którym linie indukcji magnetycznej wychodzą do powietrza ze środowiska
ferromagnetycznego o przenikalności µ1=5000µ0 przy wartości α1=89o jest równy
a)
b)
c)
d)
α2=90o
α2=20o
α2=40’
α2=89o20’
2.10. Dywergencja wektora gęstości pełnego prądu j jest równa zero
a) tylko w środowisku dielektrycznym
b) tylko w środowisku przewodzącym
c) tylko w przypadku prądów stałych
d) w każdym przypadku
2.11. Wektor Poyntinga S=ExH ma wymiar
A
a) 2
s
W
b)
m2
J
c)
m2
V
d)
m2
2.12. Zmieniające się w czasie pole elektryczne wywołuje wirowe pole magnetyczne.
Przedstawia to równanie
∂B
a) rotE = −
∂t
∂D
b) rotH=j, j = γ E +
+ ρv
∂t
c) divB=0
d) B=µH
2.13. Pojemność kabla koncentrycznego o promieniu żyły r1, promieniu wewnętrznym powłoki r2 i
długości l z izolacją o przenikalności elektrycznej ε wyraża wzór
a) C =
πε
r2
r1
2πε l
b) C =
r
ln 1
r2
2πε l
c) C =
r2 − r1
2πε l
d) C =
r
ln 2
r1
ln
2.14. Zmieniające się w czasie pole magnetyczne wywołuje wirowe pole elektryczne. Przedstawia to
równanie
∂D
a) rotH=j, j = γ Ε +
+ ρv
∂t
b) divD=ρ
∂B
c) rotE = −
∂t
d) divB=0
2.15. Na jednym z końców dwuprzewodowej linii przesyłowej prądu stałego jest odbiornik.
Z przebiegu linii sił pola elektrycznego przedstawionego na rysunku wynika, że
a) na lewym
b) na prawym
c) linia nie jest obciążona
d) za mało danych
2.16. Na rdzeniu (µ=const) nawinięta jest cewka indukcyjna, przez którą płynie prąd. Po dwukrotnym
zmniejszeniu natężenia prądu i dwukrotnym powiększeniu liczby zwojów indukcyjność własna cewki
a) nie zmieni się
b) powiększy się 4 razy
c) zmniejszy się 2 razy
d) powiększy się 2 razy
2.17. Płaski kondensator powietrzny, w którym można rozsuwać okładki, został naładowany
i odłączony od źródła. Jeśli odległość między okładkami powiększymy dwukrotnie, to energia pola
elektrycznego w kondensatorze
a) nie zmieni się
b) wzrośnie dwukrotnie
c) zmniejszy się dwukrotnie
d) zmniejszy się czterokrotnie
2.18. Dywergencja wektora indukcji magnetycznej B jest równa zero
a) tylko w środowisku przewodzącym
b) tylko w środowisku magnetycznym
c) wszędzie
d) tylko w środowisku dielektrycznym
2.19. Pojemność kondensatora płaskiego dwuwarstwowego, o przenikalnościach elektrycznych ε1 i ε2,
grubościach warstw d1 i d2 oraz powierzchni okładek S określa wzór
ε1ε 2 S
a)
ε1d1 + ε 2 d 2
ε1 ε 2 S
b)
ε 2 d 1 + ε 1d 2
ε1ε 2 S
c)
ε 2 d1 − ε1d 2
ε1ε 2 S
d)
d1 − d 2
2.20. Na okręgu o promieniu a rozmieszczony jest równomiernie dodatni ładunek Q. Potencjał ϕ w
punktach leżących na osi z przy założeniu, że w punkcie nieskończenie odległym jest równy zero,
obliczyć można wg wzoru
a) ϕ =
b) ϕ =
Qz
4πε 0 ( z 2 + a 2 )
Q
3
2 2
4πε 0 ( z + a )
Q
c) ϕ =
π ( z + a)
Q
d) ϕ =
4πε o z 2 + a 2
2
2.21. Jeżeli do przestrzeni, w której występuje równomierne pole magnetyczne o indukcji B „wleci”
elektron poruszający się z prędkością v, to w tej przestrzeni
a) tor elektronu nie ulegnie zmianie
b) tor elektronu zostanie zakrzywiony jeśli v × B = 0
c) elektron zatrzyma się
d) tor elektronu zostanie zakrzywiony jeśli v × B ≠ 0
2.22. W pewnych warunkach pojemność i indukcyjność dwuprzewodowej linii napowietrznej
πε l
µl d
wyrażone są wzorami: C = 0 , L = 0 ln . Aby po załączeniu linii na napięcie U pole elektryczne
d
π
r
ln
r
i pole magnetyczne wokół linii miały tę samą energię, należy linię obciążyć odbiornikiem R o wartości
a) zależnej od U
µ0
ε0
b) R ≈
d µo
π r εo
d) niedającej się określić z tych danych
c) R ≈
1
ln
2.23. W rurze metalowej o promieniu zewnętrznym r2 i promieniu wewnętrznym r1 płynie
prąd I. Natężenie pola magnetycznego H0 w osi rury i H1 na powierzchni wewnętrznej wynoszą
a) H0=0 H1=0
I
b) H 0 = ∞ H1 =
2r1
I
c) H=0 H1 =
2r2
I
d) H=0 H1 =
2π r1
2.24. Pojemność dwuprzewodowej linii napowietrznej (bez uwzględnienia wpływu ziemi) można
πε l
obliczyć wg wzoru C = 0 . Po załączeniu linii do źródła między przewodami będzie działać siła
d
ln
r
a) starająca się powiększyć odległość d między przewodami
Q2
, gdzie Q – ładunek na przewodzie
b) F =
d
c) F =
Q2
2π ε o ld
Q
d) F =
4π l 2 d
2.25. Na wspólnym rdzeniu ferromagnetycznym nawinięte są dwie cewki. Jeśli do okna rdzenia
wstawi się bocznik magnetyczny, to indukcyjności: własne i wzajemna
a) nie zmienią się
b) L1, L2 i M wzrosną
c) L1, L2 nie zmienią się, M wzrośnie
d) L1, L2 wzrosną, M zmaleje
2.26. Dwie cewki położone współosiowo połączone są jak na rysunku. Po zwiększeniu odległości
między nimi indukcyjność zastępcza układu
a) wzrośnie
b) zmaleje
c) nie zmieni się
d) nie można określić
2.27. W przewodzie walcowym o przenikalności magnetycznej względnej µw płynie
prąd stały I. Energię pola magnetycznego zawartego wewnątrz przewodu określa wzór
µ I2
a) Wm = w µ0
2
µw I 2
b) Wm =
µ0
4π
µ I2
c) Wm = w µ0
8π
µ I2
d) Wm = w µo
16π
2.28. W przewodniku metalowym elektrony swobodne pod wpływem zewnętrznego pola
elektrycznego poruszają się tworząc prąd elektryczny. Ich średnia prędkość w kierunku wyznaczonym
przez pole jest rzędu
a) 10-4 – 10-2 m/s
b) 108 m/s
c) 103 m/s
d) 105 m/s
2.29. Na rdzeniu pierścieniowym nawinięte są dwie cewki. Liczby zwojów i prądy są dane: z1=50,
I1=8A, z2=80, I2=3A. Strumień magnetyczny w rdzeniu będzie skierowany
a) zgodnie z ruchem wskazówek zegara
b) przeciwnie do ruchu wskazówek
zegara
c) strumień będzie równy zero
d) za mało danych, by to określić
2.30. Długi przewód z prądem stałym I oraz prostokątna ramka z drutu leżą na jednej płaszczyźnie. W
którym z zaznaczonych kierunków (a, b, c, d) należy przesuwać ramkę, aby indukowany w niej prąd
miał zwrot jak na rysunku?
2.31. Obraz linii wektora gęstości prądu w przewodniku przedstawiony jest na rysunku. Która
z czterech strzałek (a, b, c, d) przedstawia zwrot zgodny z wektorem grad ϕ ? ( ϕ - potencjał pola
elektrycznego)
2.32. Całka liniowa ∫ Hdl po zaznaczonej krzywej, obejmującej trzy uzwojenia z prądami, jest równa
a)
b)
c)
d)
35A
–35A
65A
–65A
2.33. Pole pewnego wektora A w otoczeniu punktu M przedstawione jest na rysunku. Dla którego pola
(a, b, c, d) w punkcie M divA>0
2.34. Na stalowym pierścieniu o średniej długości l=120 cm i danej charakterystyce magnesowania
nawinięte są dwa uzwojenia z1=100 i z2=500 zwojów. W uzwojeniu drugim płynie stały prąd I2=2A.
Jaki winien być prąd I1 pierwszym uzwojeniu, aby w rdzeniu było pole magnetyczne o indukcji
B=1,2T?
a) I1 ≈ 21A
b) I1 ≈ 11A
c) I 1 ≈ 31A
d) I1 ≈ 210 A
2.35. Energia od źródła do odbiornika przekazywana jest za pomocą kabla koncentrycznego. Dane są
wymiary kabla oraz przewodność właściwa żyły i powłoki γ. W punkcie leżącym na powierzchni żyły,
w chwili gdy prąd kabla jest równy i, a napięcie między tym punktem a powłoką jest równe u, wektor
Poyntinga ma składową radialną Sr równą
ui
a) S r =
r
2π r12 ln 2
r1
b) S r =
c) S r =
d) S r =
i2
2π 2γ r2 ( r32 − r22 )
ui
2π r22 ln
r2
r1
i2
2π 2γ r13
2.36. Energia od źródła do odbiornika przekazywana jest za pomocą kabla koncentrycznego. Dane są
wymiary kabla oraz przewodność właściwa żyły i powłoki γ. W punkcie leżącym na powierzchni żyły,
w chwili gdy prąd kabla jest równy i, a napięcie między tym punktem a powłoką jest równe u, wektor
Poyntinga ma składową wzdłużną Sz równą
ui
a) S z =
r
2π r12 ln 2
r1
b) S z =
c) S z =
d) S z =
i2
2π 2γ r2 ( r32 − r22 )
ui
2π r22 ln
r2
r1
i2
2π 2γ r13
2.37. W którym z przedstawionych wzorów zachowana jest zgodność wymiarów?
a) I =
µΦ
l
b) I = µΦl
µl
c) I =
Φ
Φ
d) I =
µl
2.38. Dane są dwa kontury z prądami I1 i I2. Kontur 2 może przemieszczać się wzdłuż osi x. Jaka siła F
działa na kontur ruchomy, jeśli indukcyjności L1 i L2 oraz prądy I1 i I2 są stałe, a indukcyjność
b 

wzajemna M konturów zmienia się wg wzoru M =  a + 2  ?
x 

-3
a) F =
2bI1I2x
b 

b) F =  a + 2  I 1 I 2
x 

-3
c) F=2bI1I2x
b 

d) F = − a + 2  I1 I 2
x 

1
2.39. W naładowanym dwuwarstwowym kondensatorze płaskim (ε1=3ε2, d1= d2) gęstości
3
objętościowe energii w warstwie pierwszej w1 i w warstwie drugiej w2 pozostają w relacji
a) w1 = w2
b) w1 > w2
c) w1 < w2
d) zależnej od ładunku
Metrologia
3.1.
3.2.
3.3.
Czy dla wyznaczenia niepewności iloczynu dwóch zmierzonych wartości a oraz b
należy
a) Wyznaczyć sumę niepewności względnych δa oraz δb.
b) Wyznaczyć iloczyn niepewności względnych δa oraz δb.
c) Wyznaczyć sumę niepewności bezwzględnych ∆a oraz ∆b.
d) Wyznaczyć iloczyn niepewności bezwzględnych ∆a oraz ∆b.
Co to jest legalizacja?
a) Legalizacja to poświadczenie że przyrząd może być stosowany w czynnościach
handlowo-rozliczeniowych i prawnych. Wyniki takiego przyrządu posiadają
niepewność określoną w Rozporządzeniu Prezesa GUM.
b) Legalizacja to zespół czynności obejmujących sprawdzenie, stwierdzenie i
poświadczenie dowodem legalizacji, że przyrząd pomiarowy spełnia wymagania
metrologiczne.
c) Legalizacja to stwierdzenie na piśmie, że przyrząd mierzy wielkości zgodnie z
deklaracją producenta, a wyniki jego pomiaru są zgodne z legalnymi jednostkami miar.
d) Legalizacja to stwierdzenie na piśmie, że może wynik pomiaru być dowodem w
postępowaniu karnym.
Czy do pomiaru temperatury może być stosowana skala pomiarowa stopień Celsjusza?
a) Nie, ponieważ nie jest to jednostka układu SI.
b) Tak, ale nie można tych wyników pomiarów stosować w obliczeniach.
c) Tak, mimo że nie jest jednostką układu SI. Jest dopuszczona przez Rozporządzenie
Rady Ministrów.
d) Nie, nie ma takiej jednostki, są Celsjusze.
3.4.
W jakich jednostkach legalnych podawana jest wartość ciśnienia?
a) bar.
b) atm.
c) Atm.
d) Pa.
3.5.
Czy rezystor czterozaciskowy to rezystor, w którym galwanicznie rozdzielono obwody
zacisków napięciowych i prądowych?
a) Nie, w rezystorze są określone dwa zaciski napięciowe i dwa zaciski prądowe, ale są
one połączone galwanicznie.
b) Tak, ponieważ osobno w takim oporniku mierzony jest prąd i osobno napięcie.
c) Dopuszcza się połączenie zacisków napięciowych i prądowych wewnątrz rezystora gdy
rezystancje pasożytnicze są pomijalnie małe, np. w pomiarze kompensacyjnym.
d) Taki rezystor występuje tylko teoretycznie.
3.6.
Kiedy w pomiarze technicznym rezystancji przy prądzie stałym można pominąć rezystancję
wewnętrzną amperomierza, tj. przyjąć że jej wartość nie wpłynie na wyniki obliczeń wartości
badanej rezystancji?
a) Przy pomiarze z poprawnie mierzonym napięciem.
b) Przy pomiarze z poprawnie mierzonym prądem.
c) Tylko dla pomiarów za pomocą przyrządów cyfrowych.
d) Zawsze trzeba uwzględniać rezystancję wewnętrzną amperomierza.
3.7.
Czy przy pomiarze kompensacyjnym napięcia stałego rezystancja wewnętrzna źródła napięcia
mierzonego musi być mniejsza od rezystancji wskaźnika równowagi układu kompensatora?
a) Tak, ponieważ tylko wtedy występują warunki techniczne dla uzyskania równowagi
układu kompensującego.
b) Nie, rezystancja wewnętrzna źródła napięcia mierzonego może być dowolna. W
momencie kompensacji przez źródło nie płynie prąd.
c) Nie, przy takiej wartości rezystancji nie można dobrać wartości napięcia
kompensującego tak, by wskaźnik równowagi wskazywał wartość 0.
d) Tak, powinna być pomijalnie mała.
3.8.
Przy pomiarze mocy w obwodzie prądu stałego stwierdzono, że watomierz wskazuje wartość
0W natomiast iloczyn wskazań amperomierza i woltomierza wynosi 10W. Czy takie wyniki
pomiarów są możliwe?
a) Nie, nie stosuje się watomierzy dla pomiarów przy prądzie stałym
b) Tak, ponieważ watomierz może pokazywać wartość mocy biernej, a ta dla prądu
stałego ma wartość 0.
c) W poprawnie działającym układzie pomiarowym nie jest to możliwe.
d) Nie włączono zasilania, brak energii.
3.9.
Sprawny wskaźnik równowagi mostka prądu stałego wskazuje 0. Co to oznacza?
a) Jeden z rezystorów w mostku jest uszkodzony – przerwa, czyli ma nieskończenie dużą
rezystancję, lub brak zasilania mostka
b) Zwarcie zacisków rezystora mierzonego, czyli widziana jest rezystancja 0 Ohm, lub
brak zasilania mostka.
c) Przestawiono bieguny zasilania mostka prądu stałego.
d) Układ mostka jest w równowadze, lub brak zasilania mostka.
3.10. Czy mostek Thomsona do pomiaru małych rezystancji służy do pomiaru rezystancji rezystorów
z definiowanymi zaciskami napięciowymi i prądowymi?
a) Tak, wynika to ze sposobu kompensacji - pomijania wpływu napięć na przewodach
łączących rezystory mostka.
3.11.
3.12.
3.13.
3.14.
3.15.
3.16.
3.17.
b) Tak, wynika to z konieczności wytworzenia trójkąta rezystorów w połączeniach
wewnątrz mostka.
c) Nie, dla wszystkich rezystorów o rezystancji mniejszej od 100 Ω.
d) Nie, rezystory mogą być dowolne ale dużej mocy pow. 10W.
Co może spowodować zmiana biegunowości zasilania mostka prądu stałego, gdy wskaźnik
równowagi przed zamianą wskazywał 0?
a) Spowoduje symetryczne względem osi mechanicznej wychylenie się wskaźnika
równowagi, tj. o 180o.
b) Nic nie spowoduje, jeśli wpływ np. sił termoelektrycznych będzie mniejszy niż czułość
wskaźnika równowagi.
c) Jeśli wskaźnik równowagi ma nastawioną maksymalną czułość to ulegnie on spaleniu –
przeciążenie.
d) Zachowanie wskaźnika równowagi będzie przypadkowe i w takich warunkach pomiar
jest niepoprawny.
Czy przy pomiarze dużego napięcia stałego za pomocą dzielnika i kompensatora napięcia
stałego należy uwzględniać rezystancję wewnętrzną kompensatora?
a) Nie, ponieważ kompensator jest budowany tak by miał rezystancję mniejszą niż 1 MΩ.
b) Tak, ale tylko wtedy gdy obliczana jest niepewność pomiaru dla serii wyników.
c) Nie, ponieważ w stanie kompensacji do obwodu kompensatora nie wpływa prąd.
d) Tak, dla pomiarów napięcia źródła o małej rezystancji tj. mniejszej od 10Ω.
Jakiego wskaźnika równowagi mostka prądu stałego użyjesz w mostku Wheatstone'a (pomiar
rezystancji w zakresie 100-1000Ω) zasilanym napięciem 1V. Którą propozycję wybierzesz?
a) Wskaźnik reagujący na prąd powyżej 1mA. Pozwoli to na bezpieczne załączenie
zasilania.
b) Oscyloskop, o możliwości ustawienia czułości kanału Y na 1µV/cm, ale ponieważ
napięcie zasilania jest stałe, może on pracować w trybie X-Y.
c) Wskaźnik z diodą LED, reagujący na napięcie 1,4 V dla diody czerwonej.
d) Wskaźnik napięcia stałego o czułości rzędu 1µV.
Czy za pomocą technicznej metody dla prądu zmiennego można mierzyć pojemność
kondensatora stosując zasilanie?
a) Napięcie sinusoidalne.
b) Napięcie prostokątne.
c) Napięcie dowolne, ale bez składowej stałej.
d) Napięcie o stałej dodatniej pochodnej, du/dt >0.
Do pomiaru parametrów dławika zastosowano metodę trzech woltomierzy, układ zasilono
napięciem 230V z sieci elektroenergetycznej. Jakie woltomierze należy użyć?
a) Trzy woltomierze mierzące wartość średnią napięcia o zakresach dostosowanych do
napięć na badanym elemencie.
b) Trzy woltomierze mierzące wartość skuteczną, lub średnią wyprostowaną.
c) Dwa woltomierze mierzące wartość skuteczną napięcia, a na rezystorze odniesienia
wartość maksymalną – dla bezpieczeństwa.
d) W tej metodzie używa się jednego woltomierza wartości średniej z trójpołożeniowym
przełącznikiem.
Kiedy można wyznaczyć wartość skuteczną napięcia mierząc wartość średnią wyprostowaną?
a) Tylko dla woltomierzy cyfrowych całkujących.
b) Nie można takich pomiarów przeliczać. Wartość skuteczna jest tylko dodatnia.
c) Tylko dla znanego kształtu napięcia mierzonego.
d) Wystarczy przemnożyć wartość średnią wyniku pomiarów przez π/2.
Kiedy woltomierz wartości skutecznej napięcia przemiennego wskaże wartość ujemną?
a) Dla sygnałów prostokątnych.
b) Kiedy odbiornik na którego zaciskach robimy pomiar napięcia ma charakter
pojemnościowy.
c) Przy zamienionych zaciskach zasilania woltomierza.
d) Tylko jak jest uszkodzony.
3.18. Watomierz posiada dwa obwody wejściowe: napięciowy i prądowy. Czy można w jednym
punkcie połączyć jeden zacisk napięciowy i jeden prądowy?
a) Tak, jest to stosowane w technicznych układach pomiarowych bez przekładników.
b) Tak, ale tylko dla napięć bezpiecznych zwykle mniejszych od 24V.
c) Tak, stosując opornik wyrównawczy.
d) Nie można, wystąpi zwarcie w obwodzie napięciowym.
3.19. Jaki jest sens zastosowania przekładnika prądowego o nominalnej wartości prądu pierwotnego
5A i prądu wtórnego 5A?
a) Takie przekładniki są stosowane gdy możliwe jest rozłączanie obwodu strony wtórnej
przekładnika prądowego, np. prace konserwatorskie przy ciągłej pracy kontrolowanego
odbiornika.
b) Takie przekładniki prądowe stosuje się dla separacji galwanicznej obwodu
pomiarowego od obwodu mierzonego, np. dla bezpieczeństwa pomiarów w liniach
wysokich napięć.
c) Takie przekładniki nie są produkowane ponieważ ich użycie podraża układ pomiarowy,
a stosowane są amperomierze o odpowiednio identycznych zakresach.
d) Takie przekładniki są stosowane przy składowej stałej (0Hz) w prądzie odbiornika.
3.20. Czy dla przekładnika prądowego włączonego w fazę A można jeden z zacisków wtórnych
„uziemić” – potencjał przewodu N?
a) Nie, ponieważ zaciski strony pierwotnej są na wysokim potencjale i takie przyłączenie
nie odzwierciedla tych potencjałów.
b) Nie, ponieważ spowoduje to zwarcie fazy A na stronie pierwotnej z przewodem N.
c) Tak, stosuje się takie rozwiązanie dla zabezpieczenia obsługi.
d) Nie, nastąpi odwrócenie fazy prądu w obwodzie wtórnym.
3.21. Czy można do jednego przekładnika prądowego dołączyć dwa amperomierze prądu
przemiennego?
a) Tak, należy je połączyć równolegle i sprawdzić czy ich moc przy prądzie nominalnym
nie przekracza mocy nominalnej przekładnika.
b) Tak, należy je połączyć szeregowo i dobrać je tak by przy prądzie nominalnym ich moc
była większa od mocy przekładnika.
c) Tak, należy je połączyć równolegle i dobrać je tak by przy prądzie nominalnym ich
moc była większa od mocy przekładnika.
d) Tak, należy je połączyć szeregowo i sprawdzić czy pobierana przez nie moc przy
prądzie nominalnym nie przekracza mocy nominalnej przekładnika.
3.22. Dla jakiego zakresu częstotliwości jest określana klasa przekładnika napięciowego?
a) Tyko dla 50Hz w Europie.
b) Dla zakresu od 1 do 40 harmonicznej napięcia pracy linii wysokiego napięcia.
c) Dla zakresu od 0 – 50Hz w Europie.
d) Dla częstotliwości rezonansowej woltomierza z nim współpracującego.
3.23. W jaki sposób elektrodynamiczny watomierz mierzy moc?
a) Wyznaczane są wartości skuteczne napięcia i prądu, a następnie mnożone.
b) Wyznaczana jest wartość średnia iloczynu wartości chwilowych napięcia i prądu.
c) Wyznaczane są wartości skuteczne napięcia, prądu i cosϕ a następnie mnożone.
d) Wyznaczany jest pierwiastek kwadratowy z iloczynu wartości skutecznych.
3.24. Czy licznik indukcyjny energii elektrycznej prądu przemiennego pracujący dla celów
rozliczeniowych zlicza obroty tarczy?
a) Nie, liczydło pokazuje prędkość wirowania tarczy proporcjonalną do mocy odbiornika.
b) Nie, ponieważ wystąpi błąd biegu jałowego.
c) Tak, ich liczba jest proporcjonalna do zmierzonej energii.
d) Zliczanie jest warunkowo możliwe gdy plomby legalizacyjne są ważne i właściwie
zamontowane.
3.25. Dla pomiaru mocy czynnej pobieranej przez odbiornik symetryczny w sieci trójprzewodowej,
trójfazowej symetrycznej użyto jednego watomierza. Jak połączyć obwód napięciowy
watomierza?
3.26.
3.27.
3.28.
3.29.
3.30.
3.31.
3.32.
a) Początek obwodu napięciowego watomierza do jednego z jego zacisków prądowych,
koniec do drugiej fazy.
b) Początek obwodu napięciowego watomierza do jednego z jego zacisków prądowych,
koniec należy uziemić.
c) Zaciski prądowe i napięciowe tak połączyć by były w różnych fazach, zdalny pomiar
wielkości wszystkich trzech faz.
d) Początek obwodu napięciowego watomierza do jednego z jego zacisków prądowych,
koniec do tzw. sztucznego zera.
Układ Arona do pomiaru mocy czynnej wymaga dwóch watomierzy i sieci trójprzewodowej,
co zrobić jeśli jest dostępny przewód neutralny?
a) Można stosować układu Arona do pomiaru mocy w takiej sieci, ale przewód neutralny
nie może być dołączony do odbiornika.
b) Należy przewód neutralny dołączyć do obudowy odbiornika lub jego punktu
neutralnego.
c) Zewrzeć przewód neutralny z punktem wspólnym watomierzy – ich obwodów
napięciowych w układzie Arona.
d) Można układ Arona zastosować jak w każdej sieci, bez konieczności dodatkowych
połączeń.
Jakie napięcia można mierzyć w sieci trójfazowej stosując dwa przekładniki napięciowe
pracujące w układzie „V”?
a) Można mierzyć tylko napięcia przewodowe we wszystkich fazach.
b) Można mierzyć napięcia przewodowe i fazowe we wszystkich fazach.
c) Można mierzyć tylko napięcia fazowe we wszystkich fazach.
d) Można mierzyć tylko napięcia na uziemieniu przy pomiarach zabezpieczeń.
Czy pomiar mocy biernej Q w układzie trójfazowym za pomocą watomierzy jest możliwy przy
niesymetrycznym zasilaniu?
a) Jest możliwy ale tylko dla układu z trzema watomierzami.
b) Jest możliwy tylko pośrednio, z przekładnikami.
c) Nie jest możliwy, ponieważ wykorzystuje się zależności kątowe pomiędzy napięciami
przewodowymi i fazowymi.
d) Jest możliwy ale wtedy odbiornik musi być niesymetryczny. Niesymetria nie musi być
znana.
W jakich układach pomiarowych istotne są błędy kątowe przekładników napięciowych i
prądowych?
a) Przy pomiarach zawartości harmonicznych np. THD.
b) Przy pomiarach wartości skutecznych napięć i prądów.
c) Nie są istotne, ważna jest moc obciążeń przekładników.
d) Przy pomiarach mocy i energii.
Na co powinien reagować wskaźnik równowagi w mostku zmiennoprądowym?
a) Na wartość skuteczną, maksymalną napięcia w przekątnej mostka.
b) Na wartość średnią napięcia w przekątnej mostka.
c) Na częstotliwość napięcia w przekątnej mostka.
d) Na siły termoelektryczne w mostku.
Do czego służy gałąź Wagnera stosowana w mostkach zasilanych napięciem przemiennym?
a) Do pomiarów pojemności przy dużych zniekształceniach napięcia zasilającego.
b) Do wyeliminowania wpływu pojemności pasożytniczych na wynik pomiaru.
c) Do eliminacji sprzężenia magnetycznego pomiędzy elementami w mostku.
d) Do poprawy czułości wskaźnika równowagi mostka.
Które założenie przyjęto dla określenia zależności teoretycznych i wyliczenia parametrów
badanego kondensatora w mostku Wiena?
a) Kondensator rzeczywisty jest połączeniem równoległym rezystancji i kondensatora
idealnego.
b) Kondensator rzeczywisty jest bezstratny dla znanej częstotliwości zasilania mostka.
3.33.
3.34.
3.35.
3.36.
3.37.
3.38.
c) Kondensator rzeczywisty jest połączeniem szeregowym rezystancji i kondensatora
idealnego.
d) Kondensator rzeczywisty jest praktyczną przerwą dla częstotliwości napięcia zasilania
mostka.
Jaka jest różnica pomiędzy pomiarem rezystancji zastępczej dławika za pomocą mostka
Maxwella i za pomocą klasycznego omomierza prądu stałego?
a) Nie ma różnicy, rezystancja zastępcza jest związana tylko z materiałem uzwojenia i jest
taka sama.
b) Rezystancja zastępcza jest pojęciem teoretycznym i nie ma możliwości jej pomiaru.
c) Dla dławika z rdzeniem rezystancja zastępcza jest pomijalnie mała nawet w pomiarach
motkami prądu zmiennego. Nie ma różnicy.
d) Rezystancja zastępcza w pomiarze mostkowym – przy prądzie przemiennym
uwzględnia oprócz rezystancji drutu, zjawiska strat związane ze zmiennym polem
magnetycznym dławika. Pomiar rezystancji przy prądzie stałym wskaże mniejszą
wartość.
Jaka jest różnica pomiędzy wynikami pomiaru impedancji odbiornika prądu zmiennego
wykonanymi metodą techniczną i odpowiednią metodą mostkową?
a) W pomiarze technicznym parametry odbiornika mogą być mierzone dla napięć i
prądów zbliżonych do normalnej pracy, w układzie mostkowym może to być
niemożliwe. Różnice powstaną gdy w odbiorniku występują zjawiska zależne od jego
zasilania.
b) Nie ma różnicy przy poprawnych pomiarach, pomiar mostkowy jest dokładniejszy, a
nieliniowości badanego elementu pomijalne.
c) W pomiarze za pomocą mostka możemy określić np. napięcia przebicia izolacji, w
metodzie technicznej jest to poważna awaria.
d) Pomiar techniczny nie uwzględnia zmian parametrów podczas pomiaru, mostkowy tak,
ale tylko przy rozkładzie normalnym tych zmian.
W jakim układzie pomiarowym są stosowane magnetorezystory do pomiaru indukcji pola
magnetycznego?
a) Stosuje się układ kompensacyjny, przy czym prąd roboczy magnetorezystora powinien
być dobrany tak, by miał on stabilną temperaturę względem otoczenia.
b) Ze względu na małe zmiany rezystancji związane z mierzoną indukcją magnetyczną
stosuje się układ mostkowy. Pozwala on na jednoczesną kompensację temperaturową.
c) Układ techniczny pomiaru rezystancji. Należy zadbać o możliwie mały prąd roboczy by
nie zaburzać badanego pola magnetycznego.
d) Układ techniczny z poprawnie mierzonym napięciem, dla prądu nominalnego wg.
katalogu.
Do czego służy prąd sterujący hallotronu w układzie pomiarowym z hallotronem do pomiaru
indukcji magnetycznej?
a) Jest to prąd sterujący zwrotem wektora indukcji w badanym polu magnetycznym.
b) Jest to prąd służący do sterowania temperaturą pracy hallotronu. W czasie pomiaru
należy stabilizować temperaturę hallotronu.
c) Jest to prąd przepływający przez hallotron, generujący wraz z indukcją magnetyczną
napięcie Halla.
d) Jest to prąd główny obwodu magnetycznego w którym wykonujemy pomiar za pomocą
hallotronu.
Czy sondą z hallotronem można mierzyć rozkład indukcji pola magnetycznego w szczelinie
magnesu ferrytowego?
a) Tak można, ale trzeba wprowadzić kontrolowana pulsację zwrotu wektora indukcji.
b) Tak, można, ale tylko stosując zmienny prąd sterujący.
c) Nie można ze względu na własności termiczne hallotronu.
d) Tak można, ale trzeba dobrać rodzaj hallotronu i warunki jego pracy do wartości
mierzonej indukcji magnetycznej.
Co to jest podstawa czasu w oscyloskopie analogowym?
3.39.
3.40.
3.41.
3.42.
3.43.
a) Jest to stała proporcjonalna do prędkości poruszania się plamki oscyloskopu w osi
poziomej, jest regulowana i podawana w cm na jednostkę czasu.
b) Jest to suma czasu od włączenia oscyloskopu do momentu gotowości do jego pracy.
Jest to podstawowy czas po którym wskazania są czytelne.
c) Jest to napięcie zasilania lampy oscyloskopowej. Im to napięcie jest większe tym
elektrony wewnątrz lampy poruszają się szybciej a więc mogą obrazować szybsze
zmiany napięcia na wejściu Y.
d) Jest to element konstrukcji oscyloskopu istotny w doborze wzmocnień dla kanałów X
oraz Y, inaczej też współczynnik proporcjonalności.
Kiedy na ekranie oscyloskopu zobaczymy stabilną krzywą Lissajous?
a) Krzywe stabilne Lissajous są widoczne dla przebiegów sinusoidalnych na wejściu X
oraz Y oscyloskopu. Stosunek napięć tych przebiegów musi być liczbą naturalną.
b) Krzywe stabilne Lissajous są widoczne dla przebiegów sinusoidalnych na wejściu X
oraz Y oscyloskopu. Stosunek częstotliwości tych przebiegów musi być liczbą
wymierną (n/m).
c) Krzywe stabilne Lissajous są widoczne dla przebiegów nieokresowych na wejściu X
oraz Y oscyloskopu. Stosunek czasu trwania tych przebiegów musi być liczbą
naturalną.
d) Krzywe stabilne Lissajous są widoczne dla przebiegów okresowych na wejściu X oraz
Y oscyloskopu jeśli okresy nie są liczbą naturalną – wielokrotnością 1ms.
Czy w oscyloskopie cyfrowym można zobaczyć zniekształconą w stosunku do wejścia krzywą
napięcia? Pomijamy efekt zakłóceń.
a) Tak, jest to efekt zaokrąglania obliczeń podczas pracy procesora graficznego w
oscyloskopie. Należy badać zmiany obrazu przy różnych wzmocnieniach.
b) Nie, najnowsze wersje oscyloskopów w trybie „Auto” rozpoznają przekroczone zakresy
napięć i podstawy czasu skutkujące widokiem tylko fragmentu przebiegu napięcia na
wejściu Y, następnie skorygują ustawienia oscyloskopu.
c) Tak, jest to efekt niedobrania odpowiedniej częstotliwości próbkowania sygnału na
wejściu Y, tzw. aliasing wynikający ze złego dobrania podstawy czasu.
d) Nie, ponieważ procesor sygnałowy oscyloskopu ma wbudowany algorytm korekcji
kształtu mierzonych sygnałów.
Ile będzie wynosił czas pomiaru częstotliwości, metodą cyfrową poprzez zliczanie okresów, dla
częstotliwości systemu elektroenergetycznego tj. ok. 50Hz? Dla 4 cyfr na wyświetlaczu
przyrządu, tj. dla rozdzielczości 0.01Hz.
a) 1 sekunda.
b) 10 milisekund.
c) 1 okres napięcia wejściowego.
d) 100 sekund.
Czy pomiar czasu metodą cyfrową wymaga stosowania generatora wzorcowego?
a) Tak, wyznaczana jest liczba okresów napięcia generatora wzorcowego w czasie
otwarcia bramki wejściowej licznika.
b) Tak, generator wzorcowy steruje czasem wyświetlania wyniku.
c) Nie jest konieczny, ponieważ można zastosować pomiar względny jak w
woltomierzach podwójnie całkujących.
d) Nie stosuje się, nie ma takiej technicznej możliwości.
Jak dobiera się czas pierwszego całkowania w cyfrowym woltomierzu podwójnie całkującym?
a) Czas całkowania dobiera się tak by czas trwania pomiaru wynosił 100ms. Ustalenia
producentów.
b) W Europie to wielokrotność 20ms, czyli okresu najczęściej występującego zakłócenia
przy pomiarze napięć stałych.
c) Zgodnie z konwencją miar przyjęto jako standard, że jest to 10ms.
d) Czas trwania całkowania jest parametrem zakresu budowanego woltomierza, może być
dowolny.
3.44. Do woltomierza poczwórnie całkującego, z czasem całkowania napięcia mierzonego 40ms
przypięto do wejścia napięcie sieciowe o częstotliwości 50Hz i wartości skutecznej 1V. Co
będzie widoczne na jego wyświetlaczu?
a) 1.000
b) 0.707
c) 0.000
d) 1.111
3.45. Jaki rodzaj woltomierza cyfrowego pozwala na najszybsze pomiary?
a) Woltomierz kompensacyjny z kompensacją wagową SAR.
b) Woltomierz poczwórnie całkujący.
c) Woltomierz podwójnie całkujący.
d) Woltomierz bezpośredniego porównania – fash
3.46. Od czego zależy czas pomiaru cyfrowego woltomierza kompensacyjnego z kompensacją
wagową?
a) Od częstotliwości zegara taktującego i liczby bitów woltomierza.
b) Od czasu propagacji bramek układu cyfrowego i szybkości pracy komparatora.
c) Od częstotliwości pracy komputera sterującego pomiarem i wartości napięcia
wejściowego.
d) Od wartości napięcia mierzonego.
3.47. Jaki interfejs wybrałbyś do pracy przyrządu pomiarowego w sieci przemysłowej?
a) Interfejs RS232.
b) Interfejs RS485.
c) Interfejs USB.
d) Centronix.
3.48. Producent podał dla woltomierza cyfrowego dwa składniki niepewności pomiaru: składową
jako procent wskazań i składową jako procent zakresu. Jak wyznaczyć niepewność pomiaru?
a) Wynikiem oceny niepewności pomiaru jest wyznaczona bezwzględna wartość większa
z tych składników.
b) Niepewność pomiaru jest sumą podanych wielkości względnych i może być wyrażona
w procentach.
c) Wynikiem oceny niepewności pomiaru jest suma wyznaczonych wartości
bezwzględnych tych składników.
d) Niepewność pomiaru wynika z klasy tego woltomierza.
3.49. Jaka jest relacja pomiędzy rozdzielczością pomiaru wykonanego za pomocą przyrządu
cyfrowego a niepewnością pomiaru?
a) Rozdzielczość jest równa niepewności tego pomiaru.
b) Rozdzielczość jest większa od niepewności tego pomiaru.
c) Rozdzielczość jest różna od niepewności pomiaru, ale nie da się powiedzieć jak bardzo.
d) Rozdzielczość jest mniejsza od niepewności tego pomiaru.
3.50. Kiedy jest możliwy pomiar cyfrowy drogi metodą zliczania impulsów?
a) Jest możliwy gdy znaczniki drogi generujące impulsy mają stałą i znaną odległość.
b) Jest możliwy podczas przemieszczania czujnika i generowana jest stała częstotliwość
zliczanych impulsów w czasie pomiaru.
c) Jest możliwy wtedy gdy podczas pomiaru licznik impulsów jest w stanie reset.
d) Jest możliwy tylko dla sygnału sinusoidalnego generowanego przez czujnik.
Maszyny elektryczne
4.1. Powszechnie stosowane w energetyce maszyny elektryczne działają na podstawie prawa:
a. powszechnego ciążenia
b. indukcji elektromagnetycznej i prawa Ampera
c. adiabatycznej przemiany gazowej
d. elektrostatycznego oddziaływania ładunków
4.2. Przepływem nazywamy:
a. strumień wektora indukcji przepływający przez szczelinę
b. rozkład amperozwojów wzdłuż obwodu szczeliny
c. całkowite amperozwoje objęte drogą całkowania
d. rozkład natężenia pola wzdłuż obwodu szczeliny
4.3. Strumień pola magnetycznego sprzężony z uzwojeniem to:
a. suma strumieni sprzężonych z poszczególnymi zwojami uzwojenia
b. całka z wektora indukcji po powierzchni ograniczonej jednym zwojem uzwojenia
c. iloraz powierzchni ograniczonej uzwojeniem i wartości średniej indukcji na tej powierzchni
d. iloczyn powierzchni ograniczonej jednym zwojem i wartości skutecznej indukcji na tej powierzchni
4.4. Prawo indukcji elektromagnetycznej to wyrażenie sem indukowanej w uzwojeniu jako:
a. pochodnej względem czasu strumienia magnetycznego sprzężonego z uzwojeniem,
b. iloczynu prędkości uzwojenia i indukcji
c. pochodnej strumienia magnetycznego sprzężonego z uzwojeniem względem kąta jego położenia
d. iloczynu wartości strumienia i prędkości
4.5. Wzór
a.
b.
c.
d.
1 N N
∑∑ M kl ik il , gdzie Mkl – indukcyjność wzajemna, ik , il – prądy, wyraża:
2 k =1 l =1
siłę wywołaną przez pole magnetyczne układu uzwojeń
koenergię pola magnetycznego układu uzwojeń
moment elektromagnetyczny wytwarzany w maszynach elektrycznych
moc przetwarzaną w maszynach elektrycznych
4.6. Moment elektromagnetyczny wytwarzany w maszynach elektrycznych wirujących oblicza się
jako:
a. pochodną energii pola magnetycznego w maszynie względem czasu
b. pochodną cząstkową koenergii pola magnetycznego w maszynie względem kąta położenia wirnika
c. pochodną cząstkową koenergii pola magnetycznego w maszynie względem prędkości wirnika
d. różnicę energii i koenergii pola magnetycznego
4.7. Funkcja Lagrange’a jest
a. sumą energii kinetycznej i energii potencjalnej
b. sumą koenergii kinetycznej i koenergii potencjalnej
c. różnicą energii kinetycznej i koenergii potencjalnej
d. różnicą koenergii kinetycznej i energii potencjalnej
4.8. Zasada Hamiltona dotyczy ekstremum
a. funkcji działania
b. funkcjonału działania
c. transformacji działania
d. funkcji Lagrange’a
4.9. Spełnianie równań Eulera jest warunkiem koniecznym ekstremum
a. funkcjonału działania
b. funkcji Lagrange’a
c. koenergii kinetycznej układu elektromechanicznego
d. energii potencjalnej układu elektromechanicznego
4.10. Stopy żelaza w postaci izolowanych blach stosuje się w maszynach elektrycznych do budowy:
a. obwodów przewodzących prąd elektryczny
b. izolacji obwodów prądowych
c. części przewodzących strumień magnetyczny
d. obudów i wałów
4.11. Obwody magnetyczne (rdzenie) maszyn elektrycznych prądu przemiennego i transformatorów
wykonuję się pakietując je z blach stalowych, aby:
a. zmniejszyć straty energii w rdzeniu, pochodzące od prądów wirowych,
b. wzmocnić konstrukcję,
c. zapobiec oddziaływaniu pola magnetycznego na urządzenia zewnętrzne,
d. zapewnić dobre chłodzenie uzwojeń
4.12. Rolą transformatorów energetycznych jest:
a. zwiększanie przesyłanej mocy elektrycznej
b. zamiana częstotliwości prądu i napięcia
c. zamiana prądu przemiennego na jednokierunkowy
d. zmiana wartości prądu i napięcia, praktycznie bez zmiany mocy
4.13. Autotransformator to
a. transformator z automatyczną regulacją przekładni
b. transformator z automatyczną stabilizacją napięcia wtórnego
c. indukcyjny dzielnik napięcia
d. transformator ze zmienianym napięciem pierwotnym
4.14. Zmienność napięcia w transformatorze to
a. możliwość regulacji napięcia wtórnego przez zmianę przekładni
b. zespół zjawisk wywołanych zmianami napięcia zasilającego
c. kształt napięcia na wtórnym uzwojeniu transformatora
d. zmiany napięcia wtórnego pod wpływem zmian obciążenia i jego charakteru.
4.15. W stanie jałowym w transformatorze występują
a. straty w rdzeniu oraz uzwojeniu pierwotnym i wtórnym
b. tylko niewielkie straty w uzwojeniach
c. nie występują żadne straty
d. praktycznie tylko straty w rdzeniu
4.16. Co to jest napięcie zwarcia transformatora ?
a. napięcie, które jest mierzone na zaciskach wtórnych transformatora podczas zwarcia ustalonego
b. napięcie, które powoduje uszkodzenie izolacji uzwojeń skutkujące zwarciem międzyzwojowym
c. napięcie, które przy zwartym uzwojeniu wtórnym powoduje przepływ prądów znamionowych
d. napięcie zasilające transformator w stanie zwarcia.
4.17. Przy jakim obciążeniu sprawność transformatora ma największą wartość ?
a. przy zwarciu
b. kiedy straty w uzwojeniach są równe stratom w rdzeniu
c. przy biegu jałowym
d. gdy w transformatorze płyną prądy znamionowe
4.18. Jakie warunki muszą spełniać transformatory przeznaczone do pracy równoległej ?
a. muszą mieć takie same moce znamionowe
b. muszą mieć takie same prądy znamionowe
c. muszą mieć takie same napięcia wtórne i napięcia zwarcia
d. muszą mieć takie same napięcia pierwotne i napięcia zwarcia
4.19. Olej w transformatorze służy przede wszystkim do
a. poprawy chłodzenia
b. zmniejszenia strat mocy
c. wyciszenia
d. zapobieganiu wpływom na środowisko
4.20. Polem wirującym jest nazywane pole magnetyczne w szczelinie powietrznej maszyny
elektrycznej
a. przemieszczające się ze zmienną prędkością, ale zachowujące niezmienny rozkład,
b. przemieszczające się z prędkością wirnika i rozkładzie zależnym od prędkości wirnika,
c. przemieszczające się ze stałą prędkością i zachowujące niezmienny rozkład,
d. przemieszczające się ze stałą prędkością i rozkładzie zależnym od obciążenia wirnika
4.21. Wirujące kołowe pole magnetyczne w szczelinie maszyny można uzyskać:
a. zasilając trzy symetryczne uzwojenia prądem trójfazowym symetrycznym
b. obracając wirnik klatkowy maszyny przy zasilaniu stojana prądem stałym
c. zasilając napięciem jednofazowym trzy równolegle połączone uzwojenia
d. zasilając napięciem jednofazowym trzy szeregowo połączone uzwojenia
4.22. Maszyny indukcyjne klatkowe typowo do pracy silnikowej zasilane są napięciem:
a. przemiennym trójfazowym
b. wyprostowanym z prostownika trójfazowego
c. liniowo narastającym
d. stałym z baterii akumulatorów
4.23. Prędkość biegu jałowego maszyny indukcyjnej klatkowej jest przede wszystkim określona
przez:
a. częstotliwość napięcia zasilającego i liczbę par biegunów
b. amplitudę napięcia zasilającego i jego kształt
c. wartość skuteczną napięcia zasilającego
d. wartość prądu zasilającego maszynę
4.24. Prąd rozruchowy maszyny indukcyjnej ogranicza się przez:
a. włączenie początkowo tylko jednej fazy
b. zahamowanie przez pewien czas wirnika
c. obniżenie napięcia na początku rozruchu
d. podanie na jedną fazę uzwojenia napięcia stałego, a na pozostałe zmiennego
4.25. Poślizg maszyny indukcyjnej to:
a. ślizganie się wirnika maszyny po powierzchni stojana
b. względna prędkość wirnika w stosunku do stojana
c. różnica prędkości pola wirującego i wirnika, odniesiona do prędkości pola
d. prędkość obwodowa czopa wału w maszynie o łożyskach ślizgowych
4.26. Energia przetwarzana następnie w energię mechaniczną w maszynie indukcyjnej przekazywana
jest ze stojana do wirnika:
a. poprzez korpus stojana i łożyska na wał
b. przez powietrze za pośrednictwem pola magnetycznego w szczelinie
c. przez oddziaływanie elektrostatyczne ładunków w stojanie na wirnik
d. przez promieniowanie cieplne rozgrzanego stojana
4.27. Prąd pobierany na biegu jałowym maszyny indukcyjnej jest potrzebny do:
a. ogrzania wstępnego silnika przed obciążeniem go momentem zewnętrznym
b. naprężenia mechanicznego blach, co zapobiega ich rozsypaniu się pod obciążeniem
c. tylko wytworzenia ruchu powietrza chłodzącego silnik
d. wytworzenia pola magnetycznego i pokrycia wszystkich strat mocy w tym stanie
4.28. Moment obrotowy działający na wirnik maszyny indukcyjnej jest wynikiem:
a. oddziaływania napięcia na zaciskach stojana z prądem w obwodach wirnika
b. istnienia sił promieniowego naciągu magnetycznego działającego na wirnik
c. istnienia stycznych do zewnętrznej powierzchni wirnika sił magnetycznych
d. oddziaływania ładunków elektrycznych zgromadzonych w uzwojeniach stojana i wirnika
4.29. Po załączeniu napięcia trójfazowego na stojący indukcyjny silnik klatkowy prąd w obwodach
stojana:
a. wzrasta wraz ze wzrostem prędkości obrotowej wirnika
b. nieznacznie zależy od prędkości obrotowej wirnika w całym zakresie zmian prędkości
c. znacznie maleje w pobliżu prędkości synchronicznej
d. ma maksymalną wartość przy połowie prędkości synchronicznej
4.30. Zasilanie z falownika uzwojeń stojana maszyny indukcyjnej stosujemy, aby:
a. spowodować falowanie prędkości obrotowej dookoła wartości średniej
b. umożliwić dowolną zmianę prędkości obrotowej silnika, także zmianę kierunku obrotów
c. wytworzyć zmienną składową momentu elektromagnetycznego
d. wytworzyć falę pola magnetycznego równoległą do osi maszyny
4.31. Moment maksymalny silnika indukcyjnego pierścieniowego można zwiększyć:
a. zwiększając rezystancję włączoną do obwodów wirnika
b. zwiększając rezystancję włączoną do obwodów stojana
c. zwiększając indukcyjność włączoną do obwodów wirnika
d. zwiększając wartość napięcia zasilającego stojan
4.32. Prędkość synchroniczną silnika indukcyjnego można zwiększyć:
a. zwiększając rezystancję włączoną do obwodów wirnika
b. zwiększając rezystancję włączoną do obwodów stojana
c. zwiększając indukcyjność włączoną do obwodów wirnika
d. zwiększając częstotliwość napięcia zasilającego stojan
4.33. Który z poniższych wykresów przedstawia charakterystykę mechaniczną silnika indukcyjnego:
a, b, c czy d ?
a)
b)
c)
d)
4.34. Po zasileniu prądem stałym uzwojenia stojana obracającego się klatkowego silnika
indukcyjnego:
a. jego prędkość zacznie szybko zmniejszać się, aż do zatrzymania
b. jego prędkość nie zmieni się istotnie
c. jego zmiana prędkości będzie zależeć od kierunku prądu
d. zacznie pracować jako generator przy stałej prędkości obrotowej
4.35. Zdecydowana większość energii elektrycznej w Polsce wytwarzana jest w:
a. generatorach synchronicznych cylindrycznych wzbudzanych magnesami trwałymi
b. generatorach synchronicznych cylindrycznych wzbudzanych uzwojeniem zasilanym prądem
stałym
c. generatorach synchronicznych jawnobiegunowych wzbudzanych magnesami trwałymi
d. generatorach synchronicznych jawnobiegunowych wzbudzanych uzwojeniami zasilanymi
prądem stałym
4.36. Sinusoidalne przebiegi napięć trójfazowych, wytwarzanych w generatorach synchronicznych
uzyskuje się i utrzymuje ich charakter przy obciążeniu generatora dzięki:
a. odpowiedniemu rozkładowi uzwojeń twornika i wzbudzenia oraz właściwym wymiarom
szczeliny powietrznej,
b. stałemu prądowi w uzwojeniu wzbudzenia,
c. 3-fazowym uzwojeniom twornika oraz symetrycznym 3-fazowym prądom tych uzwojeń,
d. spełnieniu wszystkich trzech warunków równocześnie
4.37. Generatory synchroniczne w jednej sieci elektroenergetycznej:
a. mogą mieć prędkość wirowania zmienną w zakresie 5%
b. mają dokładnie taką samą średnią prędkość wirowania
c. mogą mieć prędkość wirowania zmienną w zakresie 10%
d. mogą mieć średnią prędkość wirowania zmienną w zakresie 1%
4.38. Odbiorniki o charakterze czysto pojemnościowym dołączone do generatora synchronicznego w
początkowym zakresie prądów obciążenia:
a. zwiększają napięcie na zaciskach generatora
b. zmniejszają napięcie na zaciskach generatora
c. nie mają wpływu na napięcie na zaciskach generatora
d. zmieniają częstotliwość napięcia na zaciskach generatora
4.39. Co to jest wewnętrzny kąt mocy w maszynie synchronicznej ?
a. kąt pomiędzy osią wypadkowego pola wirującego i podłużną osią symetrii wirnika maszyny
b. kąt pomiędzy napięciem i prądem zasilającym stojan maszyny
c. kąt położenia wirnika maszyny względem stojana
d. kąt pomiędzy osią wypadkowego przepływu twornika i podłużną osią symetrii wirnika
maszyny
4.40. Co to znaczy że maszyna synchroniczna jest przewzbudzoną ?
a. uzwojenie wzbudzenia maszyny jest przeciążone prądowo
b. maszyna wydaje moc bierną indukcyjną do sieci
c. maszyna pracuje obciążona momentem większym od znamionowego
d. stojan maszyny jest zasilany napięciami wyższymi niż znamionowe
4.41. Jak można regulować moc bierną w maszynie synchronicznej ?
a. poprzez zmianę prędkości obrotowej maszyny
b. poprzez zmianę częstotliwości napięcia zasilającego stojan
c. poprzez zmianę prądu wzbudzenia
d. poprzez zmianę obciążenia maszyny
4.42. Zwarte obwody wirnika w generatorze synchronicznym mają na celu:
a. zwiększenie mocy maszyny,
b. podniesienie przeciążalności statycznej,
c. poprawę sprawności,
d. ograniczenie kołysań kąta mocy i prędkości obrotowej maszyny.
4.43. Uzwojenia w trójfazowych silnikach synchronicznych są zasilane:
a. uzwojenia wzbudzenia i uzwojenia twornika trójfazowymi napięciami przemiennymi,
b. uzwojenie wzbudzenia napięciem stałym, uzwojenia twornika trójfazowymi napięciami
przemiennymi,
c. uzwojenie wzbudzenia napięciem przemiennym, uzwojenia twornika trójfazowymi napięciami
przemiennymi,
d. uzwojenia mogą być zasilane dowolnymi rodzajami napięć.
4.44. Jakie są własności rozruchowe silnika synchronicznego?
a. ma bardzo dobre własności rozruchowe dzięki uzwojeniu wzbudzenia,
b. jest w stanie dokonać samorozruch, po wbudowaniu do wirnika klatki rozruchowej,
c. rusza, ale wymaga znacznego podwyższenia napięcia zasilającego uzwojenie wirnika,
d. dokonuje samorozruch, ale wymaga podwyższenia napięcia zasilającego uzwojenia stojana.
4.45. Który z poniższych wykresów przedstawia charakterystykę mechaniczną silnika
synchronicznego: a, b, c czy d ?
a)
b)
c)
d)
4.46. Maszyny komutatorowe w połączeniu szeregowym mogą być zasilane:
a. tylko napięciem stałym
b. tylko napięciem jednofazowym przemiennym
c. napięciem stałym i jednofazowym przemiennym
d. tylko napięciem trójfazowym przemiennym
4.47. Prędkość obrotową silnika komutatorowego obcowzbudnego reguluje się zmieniając :
a. częstotliwość napięcia zasilającego wirnik
b. wartość napięcia stałego zasilającego wirnik
c. częstotliwość napięcia zasilającego obwód wzbudzenia
d. kształt napięcia przemiennego zasilającego obwód wzbudzenia
4.48. Szczotki w maszynie komutatorowej ustawia się tak, aby pole wirnika było prostopadłe do pola
stojana, gdyż wtedy:
a. moment elektromagnetyczny jest maksymalny przy danych prądach
b. można pominąć oddziaływanie wirnika
c. drgania maszyny są najmniejsze
d. napięcia między szczotkami są najmniejsze
4.49. Silnik komutatorowy w połączeniu szeregowym nie można pozostawić bez odpowiedniego
obciążenia na wale, gdyż:
a. może zacząć obracać się w niewłaściwą stronę
b. jego prędkość obrotowa osiągnie zbyt dużą wartość
c. prąd pobierany przez silnik zbyt wzrośnie
d. utrudniona będzie komutacja
4.50. Kierunek wirowania silnika komutatorowego w połączeniu szeregowym zmienia się zmieniając:
a. fazę napięcia przemiennego zasilającego silnik
b. znak napięcia stałego zasilającego silnik
c. wzajemne połączenie uzwojeń wirnika i stojana
d. częstotliwość napięcia przemiennego zasilającego silnik
4.51. Prąd rozruchowy silnika komutatorowego obcowzbudnego ogranicza się przez:
a. włączenie do obwodu wzbudzenia rezystancji szeregowej
b. włączenie rezystancji równolegle do obwodu wzbudzenie
c. włączenie rezystancji równolegle do obwodu wirnika
d. włączenie rezystancji szeregowo do obwodu wirnika
komutatorowego bocznikowego: a, b, c czy d ?
a)
b)
c)
d)
komutatorowego szeregowego: a, b, c czy d ?
a)
b)
c)
d)
4.54. W silniku skokowym prędkość obrotową regulujemy przez:
a. zmianę napięcia zasilającego uzwojenia
b. zmianę prądu zasilającego uzwojenia
c. zmianę częstotliwości impulsów sterujących
d. dodatkową rezystancję włączaną szeregowo do wirnika
4.55. Kąt obrotu wału silnika skokowego zależy od:
a. wartości maksymalnej napięciowych impulsów sterujących
b. wartości maksymalnej prądu zasilającego uzwojenia
c. częstotliwości impulsów sterujących
d. ilości impulsów sterujących
4.56. Silnik skokowy hybrydowy to silnik działający w oparciu o generację momentu napędowego:
a. tylko reluktancyjnego
b. tylko od magnesów trwałych
c. reluktancyjnego i od magnesów trwałych
d. żadna z powyższych odpowiedzi nie jest prawidłowa
4.57. Silnik uniwersalny to:
a. silnik komutatorowy szeregowy małej mocy
b. silnik komutatorowy bocznikowy małej mocy
c. silnik komutatorowy z magnesami trwałymi
d. silnik indukcyjny jednofazowy ze zwartym zwojem
4.58. Silniki indukcyjne klatkowe małej mocy, zasilane z sieci jednofazowej, mogą dokonywać
samorozruchu dzięki:
a. wytwarzaniu w nich pola magnetycznego zwanego eliptycznym
b. dużej rezystancji wirnika
c. nieliniowości charakterystyki magnesowania
d. prądom wirowym w żelazie wirnika
4.59. Bezszczotkowa maszyna prądu zmiennego (AC brushless motor) to
a. maszyna komutatorowa, w której usunięto szczotki, zasilana prądem przemiennym
b. wielofazowa maszyna synchroniczna zasilana przez komutator elektroniczny, wzbudzana
magnesami trwałymi
c. silnik indukcyjny pierścieniowy z podnoszonymi szczotkami i zwieranymi pierścieniami
d. 3-fazowa maszyna synchroniczna zasilana z sieci 3-fazowej, wzbudzana magnesami trwałymi
4.60. W bezszczotkowej maszynie prądu stałego (DC brushless motor) pożądane przebiegi czasowe
wewnętrznych, fazowych SEM maszyny są (przy stałej prędkości obrotowej):
a. trójkątne
b. prostokątne
c. trapezowe
d. sinusoidalne
4.61. W bezszczotkowej maszynie prądu przemiennego (AC brushless motor) pożądane przebiegi
czasowe wewnętrznych, fazowych SEM maszyny są (przy stałej prędkości obrotowej):
a. trójkątne
b. prostokątne
c. trapezowe
d. sinusoidalne
4.62. W bezszczotkowej maszynie prądu przemiennego (AC brushless motor) fale napięć zasilających
fazy maszyny są formowane przez falownik w funkcji:
a. czasu (na podstawie zadanej prędkości obrotowej)
b. mierzonego położenia wirnika
c. mierzonej prędkości obrotowej wirnika
d. mierzonego momentu elektromagnetycznego maszyny
Elektronika i Energoelektronika
5.1. Nośnikami prądu w półprzewodnikach są:
A) Elektrony i dziury
B) Protony
C) Jony
D) Kationy i aniony
5.2. Dioda jest spolaryzowana w kierunku przewodzenia, gdy:
A) Wyższy potencjał jest przyłożony do anody
B) Niższy potencjał jest przyłożony do obszaru typu p
C) Wyższy potencjał jest przyłożony do katody
D) Wyższy potencjał jest przyłożony do obszaru typu n
5.3. Dioda krzemowa jest połączona szeregowo z rezystorem 1 kΩ i baterią 5 V. Jeżeli anoda diody jest
połączona z plusem baterii, to napięcie na katodzie względem minusa baterii wynosi:
A) 0,7 V
B) 0,3 V
C) 4,3 V
D) 5,7 V
5.4.
A)
B)
C)
D)
5.5.
Dioda LED:
Jest polaryzowana w kierunku zaporowym
Promieniuje światło o określonej długości fali
Zmienia rezystancję pod wpływem padającego światła
Promieniuje światło, którego długość zależy od napięcia polaryzacji
Właściwe napięcie na przepustowo spolaryzowanym złączu E-B krzemowego tranzystora bipolarnego
wynosi:
A) 0 V
B) 0,7 V
C) 0,3 V
D) UBB
5.6. Tranzystor bipolarny pracujący w stanach odcięcia i nasycenia działa jako:
A) Zmienny rezystor
B) Wzmacniacz liniowy
C) Przełącznik
D) Zmienny kondensator
5.7. Prąd drenu w tranzystorze NMOS:
A) Zależy od długości kanału i napięcia progowego
B) Płynie pomiędzy bramką i drenem
C) Zależy od ruchliwości dziur w kanale
D) Nie zależy długości kanału i napięcia progowego
5.8. Transkonduktancja tranzystora MOSFET to:
A) stosunek przyrostów prądu wyjściowego do prądu wejściowego przy stałym napięciu wejściowym;
B) stosunek przyrostów prądu wejściowego do prądu wyjściowego przy stałym napięciu wyjściowym;
C) stosunek prądu wyjściowego do napięcia wejściowego przy stałym prądzie wejściowym;
D) stosunek przyrostów prądu wyjściowego do napięcia wejściowego przy stałym napięciu wyjściowym;
5.9.
Rodzina charakterystyk wyjściowych tranzystora bipolarnego w konfiguracji wspólnego emitera jest
zależnością:
A) prądu emitera od napięcia emiter-baza, a wzrost modułu parametru – napięcie kolektor-baza powoduje
wzrost prądu emitera;
B) prądu kolektora od napięcia kolektor-emiter, a wzrost modułu parametru - prąd bazy powoduje wzrost
prądu kolektora.
C) prądu emitera od napięcia emiter-baza, a wzrost modułu parametru – napięcie kolektor-baza powoduje
spadek prądu emitera;
D) prądu kolektora od napięcia kolektor-baza, a wzrost modułu parametru – prąd emitera powoduje
wzrost prądu kolektora.
5.10.
5.11.
We wzmacniaczu oporowym w konfiguracji wspólnego emitera zwiększono wartość rezystora
kolektorowego RC. Spowoduje to:
A) zmniejszenie wzmocnienia prądowego;
B) wzrost wzmocnienia napięciowego;
C) wzrost impedancji wyjściowej;
D) zmniejszenie wzmocnienia napięciowego.
Wzmacniacze: odwracający i nieodwracający, zrealizowane są na wzmacniaczach operacyjnych:
R2
i2
i1
R1
Z −
ud
uin
R3
+
kud
uo
Przy R1 = 10 kΩ; R2 = 100 kΩ; wzmocnienia układów wynoszą:
Układ odwracający; układ nieodwracający:
kuf = 10
A)
kuf = −10
B)
kuf = − 10
kuf = 11
kuf = 10
C)
kuf = −11
D)
kuf = 10
kuf = 11
5.12.
Z twierdzenia Shannona o próbkowaniu wynika, że częstotliwość próbkowania:
A) powinna być równa częstotliwości sygnału
B) powinna być dwa razy większa od częstotliwości sygnału
C) nie zależy od częstotliwości sygnału
D) powinna być dwa razy mniejsza od częstotliwości sygnału
5.13.
Które z wyrażeń określa prawo de Morgana:
A)
(x · y)’ = x + y’
B)
(x + y) = x · y
C)
(x + y)’ = x’ · y’
D)
(x ’· y’) = x’ + y
5.14.
Która zależność algebry Boole’a jest nieprawdziwa?
A) x · 1 = 1
B) x + 1 = 1
C) x + x = x
D) x’+ x=1
5.15.
Liczba binarna 1010, 101 w kodzie dziesiętnym to:
A) 12,5
B) 10,5
C) 24
D) 8,7
5.16.
Rysunek przedstawia bramkę logiczną:
A) OR
B) NOR
C) AND
D) NAND
5.17.
Wyjście F = 1 gdy:
A) X=0, Y=0
B) X=1, Y=0
C) X=0, Y=1
D) X=1, Y=1
5.18.
Wyjście 3-wej bramki XNOR będzie w stanie niskim, gdy na wejściach:
A)
będzie nieparzysta liczba jedynek
B)
będą same zera
C)
będzie nieparzysta liczba zer
D)
będzie parzysta liczba jedynek
5.19.
Licznik asynchroniczny zbudowany jest z:
A) multiplekserów
B) dekoderów
C) przerzutników
D) rejestrów przesuwnych
5.20.
Multiplekser to układ cyfrowy, który:
A) Ma jedno wejście i wiele wyjść
B) Ma wiele wejść i jedno wyjście
C) Dzieli sygnał cyfrowy w kodzie binarnym
D) Ma N wejść i 2N wyjść
5.21. Trójfazowy mostkowy przekształtnik tyrystorowy zasilany poprzez transformator 6/0,4 o mocy 150 kVA i
napięciu zwarcia 7% z linii o mocy zwarcia 300MVA obciążony jest prądem ciągłym 300A. Dla zachowania
znamionowego obciążenia jego moc powinna mieć wartość:
a. 150 kVA,
b. 160 kVA,
c. 170 kVA
d. 180 kVA
5.22. Dla przekształtnika tyrystorowego jak w zadaniu poprzednim spadek napięcia wyjściowego od komutacji,
przy prądzie 200A, ma wartość: ok.
a. 10,3 V
b. 14,3V,
c. 7,2V,
d. 18,4V
5.23. Dla przekształtnika tyrystorowego jak w zadaniu poprzednim szczytowa wartość mocy biernej, przy
prądzie 300A to;
a. ok. 162 kVA,
b. 152 kVA,
c. 176 kVA
d. ok. 180 kVA
5.24. Impulsowy 2 pulsowy przekształtnik DC/DC obniżający napięcie zasilany napięciem 600 V, zasila
odbiornik prądem 50 A przy napięciu 200 V. Każdy z łączników impulsowany jest z częstotliwością 20 kHz.
Współczynnik wypełnienia impulsów ma wartość: ok.
a. 0,16
b. 0,33,
c. 0,66,
d. 0,5
5.25. Dla przekształtnika jak poprzednio częstotliwość składowej zmiennej prądu źródła, to:
a. 20kHz,
b. 40kHz,
c. 10kHz
d. 15 kHz
5.26. Dla przekształtnika jak poprzednio wartość średnia prądu źródła, to około:
a. 16,7 A,
b. 25 A,
c. 32 A
d. 50 A
5.27. Dla przekształtnika jak poprzednio wartość skuteczna prądu źródła, to około:
a. 9,6 A
b. 10,3 A
c. 13,6 A ,
d. 12,5 A
5.28. Kąt β min dobiera się w celu:
a. Zabezpieczenia przed utratą zdolności komutacyjnych przekształktnika tyrystorowego w stanie pracy
falownikowej,
b. Ograniczenia maksymalnej średniej wartości napięcia przekształtnika w pracy falownikowej,
c. Zmniejszenia mocy biernej
d. Zwiększenia sprawności
5.29. Kąt komutacji w przekształtniku tyrystorowym ma wartość:
a. Stałą niezależną od średniej wartości napięcia wyprostowanego,
b. zależną tylko od średniej wartości napięcia wyprostowanego,
b. Zależną od wartości napięcia wyprostowanego i prądu obciążenia,
c. Zależną tylko od prądu obciążenia
5.30. Dla przekształtnika impulsowego DC/DC podwyższającego napięcie 600V do wartości 3000V przy
prądzie obciążenia 50 A. Współczynnik wypełnienia impulsów ma wartość ok.
a. 0,2,
b. 0,6,
c. 0,8,
d. 0,5
5.31. Dla przekształtnika jak poprzednio średnia wartość prądu źródła ma wartość:
a. 50 A,
b. 150 A,
c. 250 A,
d. 150 A
5.32. Zakres zmiany kąta opóźnienia załączania tyrystorów w jednofazowym regulatorze mocy (łącznik
tyrystorowy ze sterowaniem fazowym) obciążonym odbiornikiem RL zawiera się przedziale:
a. 0-π,
b. ϕ-π,
c. ϕ-π/2
d. 0 - ϕ
5.33. Falownik napięcia jest to przekształtnik zrealizowany z elementów w pełni sterowalnych
a. zasilany z dynamicznego źródła napięcia stałego umożliwiający kształtowanie w odbiorniku RL lub RLE
ciągłego prądu przemiennego,
b. zasilany z dynamicznego źródła napięcia stałego umożliwiający kształtowanie na odbiorniku RL lub RLE
pożądanego przebiegu napięcia przemiennego,
c. zasilany z dynamicznego źródła prądu stałego umożliwiający kształtowanie na odbiorniku RL lub RLE
ciągłego prądu przemiennego.
d. zasilany z dynamicznego źródła prądu stałego umożliwiający kształtowanie na odbiorniku RL lub RLE
ciągłego napięcia przemiennego.
5.34. Wielopoziomowy trójfazowy falownik napięcia. Liczba poziomów falownika, to liczba poziomów w
okresie napięcia:
a. międzyfazowego,
b. fazowego falownika,
c. fazowego odbiornika.
d. fazowego sieci zasilającej.
5.35. W szeregowym układzie regulacji stosowanym w energoelektronice (i w napędzie elektrycznym) sygnały
wyjściowe z regulatorów są proporcjonalne do:
a. Sygnał wyjściowy regulatora napięcia jest proporcjonalny do zadanego przez układ regulacji prądu (lub
momentu napędowego), a sygnał wyjściowy regulatora prądu zadaje napięcie odbiornika,
b. Sygnał wyjściowy regulatora napięcia jest proporcjonalny do zadanego przez układ regulacji napięcia
odbiornika, a sygnał wyjściowy regulatora prądu zadaje prąd odbiornika (lub moment napędowy),
c. Sygnał wyjściowy regulatora napięcia jest proporcjonalny do zadanego przez układ regulacji napięcia
odbiornika, a sygnał wyjściowy regulatora prądu zadaje napięcie odbiornika,
d. Sygnał wyjściowy regulatora napięcia jest proporcjonalny do zadanego przez układ regulacji napięcia
odbiornika, a sygnał wyjściowy regulatora prądu zadaje inne parametry odbiornika (lub moment napędowy),
5.36. Jednofazowy mostkowy falownik napięcia z modulacją PWM może mieć realizowaną modulację
unipolarną i bipolarną. W przypadku modulacji unipolarnej:
a. Składowa napięcia wyjściowego pochodząca od impulsowania ma stałą częstotliwość,
b. Składowa napięcia wyjściowego pochodząca od impulsowania ma częstotliwość dwa razy większą od
częstotliwości przełączeń elementów półprzewodnikowych (częstotliwości modulowanej),
c. Składowa napięcia wyjściowego pochodząca od impulsowania ma częstotliwość równą częstotliwości
przełączeń elementów półprzewodnikowych (częstotliwości modulowanej),
d. Składowa napięcia wyjściowego pochodząca od impulsowania ma częstotliwość dwa razy mniejszą od
częstotliwości przełączeń elementów półprzewodnikowych (częstotliwości modulowanej),
5.37. Dioda jest elementem energoelektronicznym ,
a) w pełni sterowalnym
b) nie w pełni sterowalnym
c) w zależności od potrzeb elementem niesterowalnym lub w pełni sterowalnym
d) niesterowalnym
5.38. Tyrystor SCR jest elementem energoelektronicznym
d) niesterowalnym
5.39. Tranzystor mocy jest elementem
d) niesterowalnym
5.40. Tyrystor GTO jest elementem
d) niesterowalnym
5.41. Układ energoelektroniczny jest urządzeniem przetwarzającym
a) energię elektryczną w energię mechaniczną
b) energię mechaniczną w energię elektryczna
c) energię elektryczną w energię elektryczną o parametrach wymaganych przez odbiornik
d) energię elektryczną w energię świetlną lub cieplną
5.42. Prostownik tyrystorowy jest przetwornikiem energii elektrycznej typu
a) prąd stały na prąd stały (DC/DC)
b) prąd zmienny na prąd zmienny (AC/AC)
c) prąd zmienny na prąd stały (jednokierunkowy) (AC/DC)
d) prąd stały na prąd zmienny (DC/AC)
5.43. Chopper jest przetwornikiem energii elektrycznej typu
5.44. Falownik jest przetwornikiem energii elektrycznej typu
5.45. Cyklokonwerter jest przetwornikiem energii elektrycznej typu
Elektroenergetyka
6.1.
Elektroenergetyka jest dziedziną elektrotechniki, która zajmuje się zagadnieniami energii
elektrycznej w obszarach:
a) wyłącznie wytwarzania tej energii z nośników pierwotnych, np. węgla kamiennego;
b) tylko przesyłu na duże odległości, rzędu kilkudziesięciu, kilkuset kilometrów;
c) tylko jej przesyłu na duże odległości oraz rozdziału w celu dostarczenia energii elektrycznej
odbiorcom końcowym;
d) zarówno wytwarzania tej energii z nośników pierwotnych, jak i jej przesyłu oraz rozdziału w
celu dostarczenia energii elektrycznej odbiorcom.
6.2.
Pojęcie system elektroenergetyczny dotyczy:
a) zbioru obiektów, urządzeń i maszyn służących do wytwarzania i przetwarzania energii
elektrycznej;
b) zbioru obiektów, urządzeń i maszyn służących do wytwarzania i przetwarzania energii
elektrycznej oraz jej przesyłu, rozdziału w celu realizacji procesu ciągłej dostawy energii do
odbiorców;
c) relacji o charakterze technicznym w powiązaniach z innymi systemami gospodarki narodowej,
w szczególności z innymi podsystemami systemu energetycznego;
d) relacji zarówno o charakterze technicznym, jak i organizacyjnych oraz eksploatacyjnych w
powiązaniach z innymi systemami gospodarki narodowej, w szczególności z innymi
podsystemami systemu energetycznego.
6.3.
W odróżnieniu od innych systemów gospodarczych system elektroenergetyczny realizuje swe
zadania z wymogiem natychmiastowej dostawy energii elektrycznej na każde żądanie odbiorcy, co
oznacza, że:
a) cała produkcja energii elektrycznej jest natychmiast konsumowana, bez (praktycznej)
możliwości jej magazynowania; a co z elektrowniami szczytowo-pompowymi ?
b) część produkcja energii elektrycznej jest natychmiast konsumowana, a część nieskonsumowana
magazynowana jest w zasobnikach energii elektrycznej instalowanych u odbiorców
komunalnych;
c) część produkcja energii elektrycznej jest natychmiast konsumowana, a część nieskonsumowana
magazynowana jest w zasobnikach energii elektrycznej instalowanych u odbiorców
przemysłowych;
d) część produkcja energii elektrycznej jest natychmiast konsumowana, a część nieskonsumowana
magazynowana jest w zasobnikach energii elektrycznej instalowanych u elektrowniach
cieplnych.
6.4.
Światowe zasoby podstawowych paliw pierwotnych szacowane są na następujące liczby lat:
a) węgiel kamienny – ok. 50 lat, węgiel brunatny – ok. 100 lat, ropa naftowa – ok.
ziemny – ok. 100 lat;
b) węgiel kamienny – ok. 100 lat, węgiel brunatny – ok. 200 lat, ropa naftowa – ok.
c) węgiel kamienny – ok. 200 lat, węgiel brunatny – ok. 300 lat, ropa naftowa – ok.
d) węgiel kamienny – ok. 300 lat, węgiel brunatny – ok. 400 lat, ropa naftowa – ok.
ziemny – ok. 60 lat.
6.5.
Ilość rocznej produkcji energii elektrycznej w krajach UE wynosi około:
a) 1000÷1100 TWh;
b) 3000÷3200 TWh;
60 lat, gaz
60 lat, gaz
40 lat, gaz
50 lat, gaz
c) 4500÷4600 TWh;
d) 5800÷ 5900 TWh.
6.6.
Ilość rocznej produkcji energii elektrycznej w Polsce wynosi około:
a)
b)
c)
d)
6.7.
130÷140 TWh;
200÷210 TWh;
330÷340 TWh;
420÷430 TWh.
Moc użyteczna, czyli przekazywana przez silnik wiatrowy odbiornikowi jest zależna od:
a) sprawności użytecznej;
b) sprawności mechanicznej i strumieniowej turbiny wiatrowej
c) mocy teoretycznej silnika wiatrowego i prawności mechanicznej oraz strumieniowej turbiny
wiatrowej;
d) mocy teoretycznej silnika wiatrowego i sprawności użytecznej;
6.8.
Turbina Peltona wykorzystywana w elektrowniach wodnych to:
a)
b)
c)
d)
turbina akcyjna (natryskowa);
turbina akcyjna (naporowa);
turbina reakcyjna (natryskowa);
turbina reakcyjna (naporowa).
6.9.
Energia elektryczna z promieniowania
przemysłowych pośrednio przez:
a)
b)
c)
d)
słonecznego
jest
pozyskiwana
dla
celów
konwersję fototermiczną (heliotermika);
konwersję fotochemiczną (fotosynteza);
konwersję fotowoltaiczną (fotowoltaika);
fotomechanikę.
6.10. Elektrownia słoneczna typu CRS:
a) wykorzystuje energię słoneczną poprzez odbicie promieni słonecznych z dużego obszaru i
skierowaniu ich w jeden centralnie umieszczony punkt, gdzie można osiągnąć bardzo wysoką
temperaturę;
b) wykorzystuje energię słoneczną poprzez odbicie promieni słonecznych z dużego obszaru i
skierowaniu ich na rurę z czynnikiem roboczym;
c) wykorzystuje energię słoneczną poprzez ruch podgrzanego powietrza skierowanego do komina
słonecznego;
d) wykorzystuje energię słoneczną poprzez rozbudowany system ogniw fotowoltaicznych
zabudowanych na dużym obszarze.
6.11. Źródłem energii elektrycznej z biogazu w elektrowni jest:
a)
b)
c)
d)
generator elektryczny napędzany turbiną parową;
generator elektryczny napędzany turbina gazową;
agregat prądotwórczy na biogaz;
agregat prądotwórczy na biomasę.
6.12. Strukturą niezawodnościowa systemu nazywamy:
a) sposób wzajemnych powiązań elementów danego systemu określający zależność uszkodzeń
systemu od uszkodzeń jego elementów;
b) sposób wzajemnych powiązań i zależność uszkodzeń jego elementów;
c) strukturę zapewniająca realizowanie zadań stawianych systemowi w określonych warunkach i
czasie;
d) strukturę szeregową lub równoległą elementów niezawodnościowych tworzących określony
system.
6.13. Jeśli uszkodzenie dowolnego elementu powoduje uszkodzenie całego systemu to w sensie
niezawodności:
a)
b)
c)
d)
system ma strukturę szeregową;
system ma strukturę równoległą;
system ma strukturę mostkową;
system ma strukturę progową.
6.14. Specyficzną cechą struktury szeregowej jest to, że jej wypadkowa niezawodność jest:
a)
b)
c)
d)
zawsze mniejsza od niezawodności najsłabszego (najbardziej zawodnego) elementu;
zawsze większa od niezawodności najsłabszego (najbardziej zawodnego) elementu;
zawsze równa niezawodności najsilniejszego (najbardziej niezawodnego) elementu;
zawsze równa niezawodności najsłabszego (najbardziej zawodnego) elementu.
6.15. Jeśli system jest zdatny do dalszej pracy wówczas, gdy przynajmniej jeden jego element jest
zdatny to w sensie niezawodności:
a)
b)
c)
d)
system ma strukturę szeregową;
system ma strukturę równoległą;
system ma strukturę mostkową;
system ma strukturę progową.
6.16. Podstawowymi
czynnościami
elektroenergetycznych jest:
a)
b)
c)
d)
podnoszącymi
poziom
niezawodności
układów
zwiększanie niezawodności poszczególnych elementów składowych oraz rezerwowanie;
rezerwowanie układów zasilających;
zwiększanie niezawodności poszczególnych elementów systemu;
tworzenie niezawodnościowych struktur progowych.
6.17. Obsługa (eksploatacja) typu TBM obiektów elektroenergetycznych:
a) opiera się na zdeterminowanych okresach badań i przeważnie wymaga wyłączeń w układzie
elektroenergetycznym;
b) charakteryzuje się tym iż naprawy, remonty i wymiana zostają wymuszone przez
nieoczekiwane awarie; dotyczy głównie układów nN i SN;
c) realizuje zadanie diagnostyki na podstawie pomiarów on-line, które nie są jednak powszechne
dla wszystkich urządzeń;
d) stanowi podstawę procesu decyzyjnego opartego na technikach pogłębionej analizy danych
DM (Data Mining), korzystających z programów komputerowych i analizy mechanizmów i
przyczyn uszkodzeń w aspekcie skutków awarii danego urządzenia.
6.18. Amplituda wahań napięcia w danym punkcie sieci:
a) nie zależy od amplitudy zmian obciążenia,
b) zależy od wartości spadku napięcia,
c) zależy od częstotliwości,
d) zależy od poziomu mocy zwarciowej w tym punkcie i amplitudy zmian obciążenia.
6.19.
Transformatory z uzwojeniami dzielonymi stosuje się:
a) do zasilania odbiorców wymagających zwiększonej pewności zasilania,
b) w celu ograniczenia poziomu mocy zwarciowej oraz wartości prądów ziemnozwarciowych w
sieciach rozdzielczych zasilających obszary o dużej gęstości obciażenia,
c) w celu ograniczenia wahań napięcia w sieciach rozdzielczych,
d) do zasilania sieci średniego napięcia o różnych poziomach napięcia znamionowego.
6.20. Współczynnik mocy w trójfazowym obwodzie obciażonym niesymetrycznie jest równy:
a) cosinusowi kąta pomiędzy wektorem prądu i wektorem napięcia,
b) tangensowi kąta pomiędzy wektorem prądu i wektorem napięcia,
c) sinusowi kąta pomiędzy wektorem prądu i wektorem napięcia,
d) stosunkowi mocy czynnej do mocy pozornej pobieranej z obwodu.
6.21. W trójfazowym obwodzie obciążonym niesymetrycznym odbiorem czysto rezystancyjnym
współczynnik mocy jest:
a) równy 1,
b) mniejszy niż 1,
c) większy niż 1,
d) równy zero.
6.22. Przesył mocy biernej:
a) nie ma wpływu na pracę systemu elektroenergetycznego,
b) powoduje wzrost kosztów wytwarzania i przesyłu energii,
c) powoduje zmniejszenie strat energii,
d) powoduje zmniejszenia spadków napięcia
6.23. W układzie sieciowym IT prąd zwarcia doziemnego powstałego w wyniku uszkodzenia
urządzenia jest:
a)
b)
c)
d)
6.24.
a)
b)
c)
d)
taki sam w linii kablowej i w linii napowietrznej o tej samej długości;
nie zależy od długości linii;
większy w linii kablowej niż w linii napowietrznej o tej samej długości;
większy w linii napowietrznej niż w linii kablowej o tej samej długości.
Jako środki ochrony przeciwporażeniowej przed dotykiem pośrednim stosowane są m.in.:
bariery i przeszkody;
izolowanie części czynnych;
układy kontroli stanu izolacji;
izolacja stanowiska.
6.25. Na tabliczce znamionowej kuchenki elektryczno-gazowej umieszczony jest symbol
oznacza że:
, co
a) jest to urządzenie 0 klasy ochronności, tj. o izolacji podstawowej, bez zacisku ochronnego, a
przewód zasilający zakończony jest wtykiem bez styku ochronnego;
b) jest to urządzenie I klasy ochronności i części przewodzące dostępne są połączone z żyłą
ochronną przewodu zasilającego, zakończonego wtykiem ze stykiem ochronnym;
c) jest to urządzenie II klasy ochronności, tj. wyposażone w izolację podwójną, bez zacisku
ochronnego, a przewód zasilający zakończony jest wtykiem bez styku ochronnego;
d) jest to urządzenie III klasy ochronności z obudową przeznaczoną do uziemienia.
6.26. W układzie sieciowym TT część przewodząca dostępna urządzenia jest podłączona do:
a)
b)
c)
d)
6.27.
uziemienia roboczego;
uziemienia ochronnego;
przewodu neutralnego;
przewodu ochronno-neutralnego.
Urządzenia III klasy ochronności:
a) są to urządzenie z obudową przeznaczoną do uziemienia;
b) są zasilane napięciami SELV oraz PELV, a ich przewód zasilający musi być zakończony
wtykiem bez styku ochronnego i nie powinien pasować do gniazd wtykowych o napięciu
wyższym;
c) są zasilane napięciami SELV oraz PELV, a ich przewód zasilający musi być zakończony
wtykiem bez styku ochronnego;
d) są zasilane napięciami SELV oraz PELV, a ich przewód zasilający musi być zakończony
wtykiem ze stykiem ochronnym.
6.28. Jako środki ochrony przeciwporażeniowej przed dotykiem bezpośrednim stosowane są m.in.:
a) izolowanie części czynnych;
b) szybkie wyłączanie;
c) izolacja stanowiska;
d) kontrola stanu izolacji.
6.29. Największa część prądu rażeniowego przepływa przez serce i układ oddechowy przy
przepływie prądu na drodze:
a)
b)
c)
d)
6.30.
ręka – ręka;
prawa ręka – nogi;
lewa ręka – nogi;
żadna z powyższych odpowiedzi nie jest prawdziwa.
Przez dotyk pośredni rozumie się:
a) dotknięcie części przewodzących dostępnych, które znalazły się pod napięciem w wyniku
uszkodzenia izolacji urządzenia;
b) dotknięcie części czynnej;
c) dotknięcie części przewodzących dostępnych;
d) dotknięcie części przewodzących, znajdujących się pod napięciem podczas normalnej pracy.
6.31. Przyjmuje się, że rezystancja wewnętrzna ciała ludzkiego wynosi przy napięciu 250 V:
a)
b)
c)
d)
6.32.
a)
b)
c)
d)
około 1,5 kΩ;
około 2 kΩ;
około 1 kΩ;
około 500 Ω.
Przez pojęcie część przewodząca dostępna instalacji lub urządzenia elektrycznego rozumie się:
część przewodząca znajdująca się w czasie normalnej pracy pod napięciem
część przewodząca znajdująca się w wyniku uszkodzenia urządzenia pod napięciem
część przewodząca znajdująca się w zasięgu ręki i znajdująca się pod napięciem roboczym;
część przewodząca znajdująca się w zasięgu ręki, oddzielona od części czynnych jedynie
izolacją roboczą i mogąca się znaleźć pod napięciem w wyniku uszkodzenia
6.33. W ochronie przeciwporażeniowej symbolami PEN, E, CC opisuje się odpowiednio przewody:
a)
b)
c)
d)
6.34.
ochronno-neutralny, uziemiający bezzakłóceniowy, wyrównawczy;
ochronno-neutralny, uziemiający, wyrównawczy;
ochronno-neutralny, uziemiający, łączący z obudową;
ochronny, uziemiający, wyrównawczy.
Napięcie rażeniowe jest to:
a) napięcie jakie pojawi się na obudowie urządzenia elektrycznego po jego uszkodzeniu;
b) napięcia na ciele człowieka pod wpływem przepływu prądu rażeniowego;
c) górna wartość napięcia dotykowego wywołująca w 50% przypadków porażeń negatywne
skutki patofizjologiczne;
d) napięcie między dwoma punktami nie należącymi do obwodu elektrycznego.
6.35. Domek jednorodzinny ma być zasilany z napowietrznej linii czteroprzewodowej (TN-C)
400/230 V, a przyłącze ma być usytuowane w pobliżu balkonu. W tym przypadku ochrona
przeciwporażeniowa musi być zrealizowana jako:
a) taka lokalizacja przyłącza jest absolutnie niedopuszczalna;
b) na słupie skąd odchodzą przewody do przyłącza należy rozdzielić przewód PEN na PE i N
(układ TN-S) oraz zainstalować trójfazowy wyłącznik różnicowoprądowy;
c) należy zastosować ochronę przed dotykiem bezpośrednim przez umieszczenie części czynnych
poza zasięgiem ręki;
d) należy zastosować odpowiednią odgromową uniemożliwiającą uderzenie pioruna w przyłącze.
6.36. Przez równoczesną ochronę przed dotykiem bezpośrednim i pośrednim rozumie się ochronę
przez stosowanie:
a)
b)
c)
d)
6.37.
bardzo niskiego napięcia bezpiecznego SELV lub ochronnego PELV;
izolacji podstawowej (roboczej);
szybkiego wyłączania;
osłon, barier i przenośnych ogrodzeń.
Podczas wymiany instalacji elektrycznej w układzie TN-S:
a) można wykonać instalację w układzie TN-C;
b) można wykonać instalację w układzie TN-S;
c) należy wykonać instalację w układzie TN-S;
d) należy wykonać instalację w układzie TN-S-C.
6.38. W pewnym układzie sieciowym TN-C gniazdko zasilające z kołkiem ochronnym jest
zabezpieczone przez bezpiecznik o prądzie znamionowym 16 A i charakterystyce szybkiej. Po
wymianie tego bezpiecznika na bezpiecznik o prądzie znamionowym 10 A (i również
charakterystyce szybkiej), warunki ochrony przeciwporażeniowej przed dotykiem bezpośrednim
przy zasilaniu urządzeń z tego gniazdka:
a)
b)
c)
d)
6.39.
nie ulegną zmianie;
polepszą się;
pogorszą się;
polepszą się, ale tylko dla odbiorników w II klasie ochronności.
W układzie sieciowym TN-C-S punkt rozdzielenia przewodu PEN na PE i N:
a) powinien być chroniony przed przepięciami;
b) powinien być uziemiony;
c) powinien być izolowany;
d) taki układ sieciowy nie istnieje.
6.40. Szybkie wyłączenie zasilania przy pomocy wyłącznika różnicowoprądowego może zostać
zastosowane jako m.in.:
a) w każdym układzie oprócz układu TN-C;
b) w każdym układzie oprócz układu IT;
c) w każdym układzie sieciowym;
d) tylko w układzie TN-S.
6.41. Maksymalny czas szybkiego wyłączania w sieci jednofazowej o napięciu znamionowym 230 V
wynosi przy napięciu dotykowym bezpiecznym 50 V:
a) 0,6 s, ale dopuszcza się w obwodach rozdzielczych czas dłuższy, lecz nie przekraczający 5 s;
b) 0,4 s, ale dopuszcza się w obwodach rozdzielczych czas dłuższy, lecz nie przekraczający 5 s;
c) 0,4 s, ale dopuszcza się w obwodach rozdzielczych czas dłuższy, lecz nie przekraczający 1 s;
d) 0,6 s.
6.42. Dla oceny skuteczności szybkiego wyłączania w układzie TT realizowanego przez wyłącznik
nadmiarowo-prądowy o prądzie znamionowym 10 A dokonano pomiaru rezystancji pętli zwarcia w
gnieździe odbiorczym, otrzymując wynik 1,2 Ω. Można stwierdzić, że urządzenie elektryczne
zasilane z tego gniazda ma ochronę przed dotykiem pośrednim, bowiem:
a) skuteczną, bowiem prąd w pętli zwarciowej = 230 V / 1,2 Ω = 192 A > 50 V / 1,2 Ω = 42 A;
b) nieskuteczną, bowiem rezystancja pętli zwarciowej 1,2 Ω > 0,5 Ω;
c) nic nie można stwierdzić, bowiem należy wiedzieć jaka jest charakterystyka czasowo-prądowa
wyłącznika;
d) żadna z powyższych odpowiedzi nie jest prawdziwa.
6.43. W pewnym układzie sieciowym TN-C gniazdko zasilające z kołkiem ochronnym jest
zabezpieczone przez bezpiecznik o prądzie znamionowym 10 A i charakterystyce szybkiej. Po
wymianie tego bezpiecznika na bezpiecznik o prądzie znamionowym 16 A (i również
charakterystyce szybkiej), warunki ochrony przeciwporażeniowej przed dotykiem pośrednim przy
zasilaniu z tego gniazdka urządzeń I klasy ochronności:
a) nie ulegną zmianie;
b) polepszą się, ale tylko dla odbiorników w I klasie ochronności.
c) polepszą się, ale tylko dla odbiorników w II klasie ochronności.
d) pogorszą się;
6.44. W krajowym systemie elektroenergetycznym największe pokrycie zapotrzebowania mocy
biernej zapewniają:
a) kondensatory;
b) silniki synchroniczne;
c) generatory synchroniczne;
d) nieobciążone linie przesyłowe i rozdzielcze.
6.45. W elektroenergetyce przemysłowej największe pokrycie zapotrzebowania mocy biernej
zapewniają:
a)
b)
c)
d)
6.46.
a)
b)
c)
d)
nieobciążone linie przesyłowe i rozdzielcze;
kondensatory;
silniki synchroniczne;
asynchroniczne silniki synchronizowane.
Procentowo w układzie elektroenergetycznym najwięcej mocy biernej pobierają:
wyładowcze źródła światła;
transformatory;
silniki asynchroniczne;
linie elektroenergetyczne.
6.47. Do naturalnych sposobów poprawy współczynnika mocy zalicza się:
a)
b)
c)
d)
6.48.
instalowanie kondensatorów;
instalowanie kompensatorów wirujących;
dobór mocy silników indukcyjnych do spodziewanych obciążeń;
synchronizacja silników pierścieniowych.
Do sztucznych sposobów poprawy współczynnika mocy zalicza się:
a) synchronizacja silników pierścieniowych;
b) wyłączanie nieobciążonych lub silników indukcyjnych i transformatorów;
c) instalowanie silników indukcyjnych o uzwojeniach skojarzonych w trójkąt, celem ich
skojarzenia w gwiazdę w przypadku niedociążenia;
d) dobór mocy silników indukcyjnych do spodziewanych obciążeń.
6.49. Kompensacja indywidualna odbiornika energii elektrycznej:
a)
b)
c)
d)
6.50.
jest stosowana szczególnie przy silnikach małej mocy;
nie zmienia wartości natężenia prądu w linii zasilającej odbiornik;
zwiększa wartość natężenia prądu w linii zasilającej odbiornik;
zmniejsza wartość natężenia prądu w linii zasilającej odbiornik.
Zaletą kompensacji centralnej w zakładzie przemysłowym jest:
a) prostota układu i zmniejszenie trudności lokalizacji baterii kondensatorów;
b) odciążenie wewnątrzzakładowej sieci rozdzielczej;
c) możliwość zainstalowania baterii kondensatorów w rozdzielni głównej po stronie wysokiego
napięcia;
d) możliwość optymalizacji struktury sieci wewnątrzzakład
Technika mikroprocesorowa
7.1. Wektor przerwań to:
a) adres miejsca w pamięci programu, gdzie znajduje się procedura obsługi przerwania lub odwołanie do niej
b) obszar w pamięci programu zawierający kod programu wykonywany po wystąpieniu przerwania
c) obszar pamięci zawierający adresy funkcji obsługi przerwań
d) wektor adresów komórek pamięci zawierających adresy przerwań procesora
7.2. Architektura Harvardzka procesorów charakteryzuje się:
a) brakiem rejestru licznika rozkazów
b) uproszczonym sposobem adresowania pamięci danych
c) występowaniem pomocniczego rejestru akumulatora: B
d) rozdzieleniem pamięci procesora na dwa obszary: obszar kodu programu i obszar danych
7.3. Procesor typu RISC to procesor:
a) nie wykonujący instrukcji arytmetycznych
b) nie posiadający rozkazów warunkowych
c) o zredukowanej liczbie rozkazów
d) o zwiększonej liczbie rozkazów
7.4. Mikrokontroler w odróżnieniu od mikroprocesora:
a) posiada porty I/O oraz układy peryferyjne
b) posiada niewielką moc obliczeniową
c) posiada zawsze pamięć programu typu FLASH
d) posiada zawsze zegar czasu rzeczywistego
7.5. Interfejs typu JTAG:
a) jest interfejsem cyfrowym do komunikacji mikrokontrolera z układami peryferyjnymi
b) występuje jedynie w cyfrowych układach programowalnych PLD i FPGA
c) jest przeznaczony do: ładowania, uruchamiania, debugowania programu procesora działającego w
docelowym systemie
d) służy do debugowania programu blokując cześć zasobów procesora
7.6. Proces bootowania systemu:
a) jest procesem składowania krytycznych danych podczas awaryjnego wyłączenia systemu
mikroprocesorowego
b) polega na ładowaniu z nośnika (często z pamięci) nieulotnego, programu do ulotnej pamięci operacyjnej i
rozpoczęcie jego działania
c) jest tożsamy z procesem restartu procesora
d) polega na przepisaniu danych z pamięci nielotnej do pamięci o dostępie swobodnym podczas startu procesora
7.7. Technika LUT (Look-up Table):
a) polega na używaniu jednolicie adresowanej tabeli danych zamiast wielu osobnych zmiennych
b) polega na „zaglądaniu” do tabeli w celu pobrania adresu mającej się wykonać procedury (funkcji)
c) polega na zbudowaniu wielowymiarowej tabeli danych w celu otrzymania ich spójnej struktury
d) polega na zastąpieniu wartości wyrażenia algebraicznego jego stabelaryzowaną wartością gdzie jego
argumentem jest adres komórki tabeli
7.8. Procesor 16-bitowy ma
a) 16-bitową szynę danych
b) 16-bitowe rejestry
c) 16-bitowy licznik programu
d) 16-bitowy układ mnożący
7.9. W adresowaniu bezpośrednim operand jest pobierany:
a) z pamięci kodu (obok instrukcji adresującej)
b) z pamięci danych
c) z rejestru
d) z portu wejścia-wyjścia
7.10. W adresowaniu pośrednim operand jest pobierany:
c) z rejestru
7.11. W adresowaniu natychmiastowym operand jest pobierany:
c) z rejestru
7.12. Rejestr wskaźnika stosu zawiera:
a) adres zmiennej odłożonej na stos jako pierwszej
b) adres zmiennej odłożonej na stos jako ostatniej
c) adres następnej instrukcji do wykonania
d) adres ostatnio wykonanej instrukcji
7.13. Tablica wektorów przerwań służy do:
a) przechowywania informacji o ostatnio zgłoszonych przerwaniach
b) przechowywania informacji o zamaskowanych (nieaktywnych) przerwaniach
c) przechowywania kodu inicjalizującego przerwania po włączeniu procesora
d) przechowywania odwołań do procedur obsługi przerwań
7.14. Jednostka ALU odpowiada za:
a) pobieranie i zapis danych z/do pamięci
b) interpretację instrukcji
c) operacje arytmetyczne
d) obsługę stosu
7.15. Jeżeli przy dodawaniu nastąpi przepełnienie rejestru (wynik będzie większy niż największa możliwa
wartość), to:
a) zostanie ustawiony odpowiedni bit w rejestrze statusu i zgłoszone przerwanie
b) zostanie ustawiony odpowiedni bit w rejestrze statusu
c) zostanie zgłoszone przerwanie
d) nic się nie stanie
7.16. Układ watchdog zapewnia ciągłość pracy przez:
a) niedopuszczenie do wykonania niedozwolonych operacji
b) zerowanie procesora po wykonaniu niedozwolonej operacji
c) zerowanie procesora przy braku reakcji programu przez określony czas
d) zgłoszenie przerwania w przypadku błędnej sumy kontrolnej pamięci
7.17. 4-bitowy (bity B3-B0) kod binarny U2 można zapisać jako:
a) 8*B3+4*B2+2*B1+1*B0
b) -8*B3+4*B2+2*B1+1*B0
c) -1*B3 * (4*B2+2*B1+1*B0)
d) -8*B3-4*B2-2*B1-1*B0
7.18. Maksymalna wartość dziesiętna 16-bitowej liczby w kodzie naturalnym binarnym wynosi:
a) 255
b) 32768
c) 65535
d) 4294967295
7.19. Pamięć stosowa (stos) mikroprocesora służy przede wszystkim:
a) jako pamięć robocza mikroprocesora
b) do adresowania pamięci programu mikroprocesora
c) do przechowywania adresów powrotnych przy wywołaniach podprogramów i procedur
d) do adresowania pamięci danych mikroprocesora
7.20. Architektura von Neumanna procesorów charakteryzuje się:
a) brakiem sygnałów sterujących do sterowania pamięcią
b) wspólnym obszarem adresowym pamięci programu i pamięci danych
c) rozdzielonymi obszarami adresowymi pamięci programu i pamięci danych
d) wspólnym obszarem adresowym pamięci danych i urządzeń wejścia/wyjścia
7.21. Licznik rozkazów mikroprocesora służy do:
a) adresowania urządzeń wejścia/wyjścia mikroprocesora
b) adresowania pamięci danych mikroprocesora
c) adresowania pamięci programu mikroprocesora
d) adresowania wszystkich trzech, wymienionych powyżej, obszarów adresowych
7.22. Układ scalony kontrolera przerwań służy przede wszystkim do:
a) zwiększenia liczby przerwań sprzętowych mikroprocesora
b) zmiany priorytetów przerwań mikroprocesora
c) zliczania liczby resetów procesora
d) blokowania jakichkolwiek przerwań lub resetów zewnętrznych procesora
7.23. Mikroprocesor posiadający 20-liniową (20-bitową) szynę adresową może zaadresować:
a) 20 komórek pamięci zewnętrznej
b) 202 komórek pamięci zewnętrznej
c) (220 - 1) komórek pamięci zewnętrznej
d) 220 komórek pamięci zewnętrznej
7.24. Jeżeli procesor taktowany jest częstotliwością 10MHz, a jego cykl maszynowy liczy 4 takty
zegara to maksymalna szybkość wykonywania instrukcji asemblera przez ten procesor wynosi:
a) 10 MIPS
b) 4 MIPS
c) 2.5 MIPS
d) 1 MIPS
7.25. Przesłanie z potwierdzeniem (handshaking) polega na tym, że:
a) przesłaniu informacji (danej) towarzyszy sygnał jej wpisu (do odbiornika)
b) po odbiorze informacji (danej) odbiornik blokuje możliwość dalszego przesyłu danych przez nadajnik
c) nadajnik i odbiornik są ze sobą zsynchronizowane częstotliwościowo
d) przesłaniu informacji (danej) towarzyszy sygnał wpisu (do odbiornika); po odebraniu informacji
odbiornik generuje sygnał potwierdzenia odbioru (do nadajnika)
7.26. Nazwa „makroasembler” oznacza, że w danym kompilatorze:
a) istnieje możliwość kompilowania asemblerów różnych procesorów
b) istnieje możliwość dołączania zawartości innych plików do kompilowanego
c) istnieje możliwość tworzenia makropoleceń (makrorozkazów)
d) w programie przeznaczonym do kompilacji istnieje możliwość tworzenia podprogramów
7.27. W mikroprocesorach wykonanych w technologii CMOS pobór prądu ze źródła zasilania zależy od
częstotliwości taktowania procesora w sposób następujący:
a) liniowo
b) kwadratowo
c) eksponencjalnie
d) w ogóle nie zależy
7.28. Wywołanie podprogramu instrukcją CALL (ACALL, LCALL) w programie asemblerowym
powoduje:
a) złożenie na stos aktualnej zawartości licznika rozkazów i przeładowanie go adresem początku
podprogramu
b) złożenie na stos aktualnej zawartości wskaźnika stosu (SP) i przeładowanie go
adresem początku podprogramu
c) fizyczne wklejenie ciała podprogramu w miejscu jego wywołania, na etapie kompilacji
programu
d) fizyczne wklejenie ciała podprogramu w miejscu jego wywołania, na etapie
konsolidacji (linkowania) programu
7.29. Czy linie adresowe mikroprocesora w architekturze von Neumanna, wykorzystane do
adresowania pamięci programu mogą być wykorzystane również do adresowania pamięci danych?
a) nie
b) tak
c) tak, pod warunkiem, że zostaną zbuforowane do adresowania pamięci danych
d) tak, pod warunkiem, że zostaną odseparowane galwanicznie do adresowania pamięci danych
7.30. Liczba (-27) zapisana w kodzie U2 na 8 bitach to wartość:
a) 101
b) 27
c) 229
d) 26
7.31. Wartość 725 zapisana w kodzie BCD na 12 bitach to:
a) 0010 1101 0101
b) 1101 0010 1011
c) 1000 1101 1010
d) 0111 0010 0101
7.32. Układ bezpośredniego dostępu do pamięci (Direct Memory Access) służy do:
a) transmisji danych pomiędzy mikroprocesorem a pamięcią danych
b) transmisji danych pomiędzy mikroprocesorem a pamięcią programu
c) transmisji danych pomiędzy pamięcią danych a urządzeniem we/wy, po odłączeniu mikroprocesora
od magistrali systemowej
d) transmisji danych pomiędzy pamięcią danych a pamięcią programu, po odłączeniu mikroprocesora
od magistrali systemowej
7.33. Standard transmisji I2C stworzono z myślą o:
a) szeregowej transmisji danych pomiędzy poszczególnymi układami scalonymi tego samego układu
mikroprocesorowego (mikrokomputera)
b) szeregowej transmisji danych pomiędzy różnymi urządzeniami (np. mikrokomputerami)
c) równoległej transmisji danych pomiędzy poszczególnymi układami scalonymi tego samego układu
d) równoległej transmisji danych pomiędzy różnymi urządzeniami (np. mikrokomputerami)
7.34. Standard transmisji RS232C stworzono z myślą o:
a) szeregowej transmisji danych pomiędzy poszczególnymi układami scalonymi tego samego układu
b) szeregowej transmisji danych pomiędzy różnymi urządzeniami (np. mikrokomputerami)
c) równoległej transmisji danych pomiędzy poszczególnymi układami scalonymi tego samego układu
d) równoległej transmisji danych pomiędzy różnymi urządzeniami (np. mikrokomputerami)
7.35. Wskaźnik stosu (Stack Pointer) w mikroprocesorze jest to:
a) rejestr przechowujący adres wierzchołka stosu
b) rejestr przechowujący cały stos
c) rejestr przechowujący rozmiar stosu (w bajtach)
d) rejestr przechowujący wartość ostatnio złożoną na stos
7.36. Elementami pamiętającymi w statycznej pamięci RAM są:
a) pojemności
b) bramki logiczne
c) tranzystory
d) przerzutniki
Urządzenia elektryczne
8.1.
a)
b)
c)
d)
Aparaty elektroenergetyczne są urządzeniami elektrycznymi, które:
służą do wytwarzania i przetwarzania energii elektrycznej
służą wyłącznie do przetwarzania energii elektrycznej
nie służą do wytwarzania i przetwarzania energii elektrycznej
nie służą do dokonywania czynności łączeniowych i pomiarowych
Obudowa urządzenia elektrycznego o kodzie IP23 w porównaniu z obudową o kodzie IP54:
a) zapewnia lepszą ochronę przed obcymi ciałami stałymi i przed dostępem do części
niebezpiecznych
b) zapewnia gorszą ochronę przed obcymi ciałami stałymi, ale lepszą ochronę przed wodą
c) zapewnia gorszą ochronę przed dostępem do części niebezpiecznych i przed wodą
d) zapewnia lepszą ochronę przed wnikaniem wilgoci i dostępem do części niebezpiecznych
8.2.
Przepięcia atmosferyczne muszą być uwzględniane przy doborze wysokonapięciowych urządzeń
elektrycznych o:
a) każdym napięciu znamionowym
8.3.
b) napięciu znamionowym nie większym niż 220 kV
c) napięciu znamionowym większym niż 220 kV
d) napięciu znamionowy wyłącznie z zakresu SN oraz WN
8.4.
a)
b)
c)
d)
8.5.
a)
b)
c)
d)
8.6.
a)
b)
c)
d)
8.7.
a)
b)
c)
d)
8.8.
a)
b)
c)
d)
8.9.
a)
b)
c)
d)
Przepięcia łączeniowe muszą być uwzględniane przy doborze urządzeń elektrycznych o:
każdym napięciu znamionowym
napięciu znamionowym nie większym niż 220 kV
napięciu znamionowym większym niż 220 kV
napięciu znamionowym do 1 kV
Podstawową wielkością zwarciową w obliczeniach zwarciowych jest prąd początkowy, tzn:
wartość skuteczna składowej okresowej prądu zwarciowego w chwili powstania zwarcia
wartość skuteczna ustalonej składowej okresowej prądu zwarciowego
wartość skuteczna prądu zwarciowego w chwili powstania zwarcia
wartość chwilowa prądu zwarciowego w chwili rozchodzenia się styków łącznika
Wartość prądu zwarciowego udarowego jest:
tym większa im większy jest stosunek R/X obwodu zwarciowego
tym większa im mniejszy jest stosunek R/X obwodu zwarciowego
nie zależy od stosunku R/X obwodu zwarciowego
zależy wyłącznie od mocy zwarciowej systemu elektroenergetycznego zasilającego zwarcie
W obliczeniach zwarciowych silniki synchroniczne:
uwzględnia się tak samo jak generatory synchroniczne
uwzględnia się odmiennie niż generatory synchroniczne
uwzględnia się tak samo jak silniki asynchroniczne
nie są uwzględniane ponieważ nie wpływają znacząco na prąd zwarciowy ustalony
W obliczeniach zwarciowych silniki asynchroniczne:
uwzględnia się, podobnie jak generatory synchroniczne
uwzględnia się tak samo jak generatory synchroniczne
są pomijane
zwiększają prąd zwarciowy ustalony
Straty mocy Joule’a w torach prądowych aparatów elektroenergetycznych są:
wprost proporcjonalne do wartości skutecznej prądu
proporcjonalne do kwadratu wartości skutecznej prądu
proporcjonalne do wartości skutecznej prądu w potędze >2
są pomijalnie małe przy analizie stanów ustalonych
Straty dielektryczne w bilansie cieplnym aparatów elektrycznych:
nie odgrywają zasadniczej roli i są na ogół pomijane
odgrywają zasadniczą rolę i są zawsze uwzględniane
mogą odgrywać istotną rolę i są na ogół uwzględniane
są istotne w urządzeniach o niskim napięciu znamionowym
8.10.
a)
b)
c)
d)
Ilość ciepła oddawana z aparatu do otoczenia na drodze promieniowania jest:
jest stała niezależnie do różnicy temperatur ciała promieniującego i pochłaniającego
proporcjonalna do różnicy temperatur ciała promieniującego i pochłaniającego
proporcjonalna do różnicy kwadratów temperatury ciała promieniującego i pochłaniającego
proporcjonalna do różnicy czwartych potęg temperatury ciała promieniującego i pochłaniającego
8.11.
a)
b)
c)
d)
Jeżeli Q jest ciepłem wytworzonym w torze prądowym, Q1 ciepłem oddawanym do otoczenia,
a Q2 ciepłem akumulowanym w torze, to bilans cieplny tego toru ma postać:
Q = Q1 + Q2
Q + Q2 = Q1
Q = Q1 – Q2
Q + Q1 = Q2
8.12.
a)
b)
c)
d)
Dla materiałów przewodowych zmniejszenie wytrzymałości mechanicznej ze wzrostem
temperatury jest:
mniejsze przy nagrzewaniu długotrwałym (np. prądem roboczym) niż przy nagrzewaniu
krótkotrwałym (np. prądem zwarciowym)
mniejsze przy nagrzewaniu krótkotrwałym (np. prądem zwarciowym) niż przy nagrzewaniu
długotrwałym (np. prądem roboczym)
nie zależy od czasu nagrzewania
większe przy obciążeniu dorywczym niż przy obciążeniu ciągłym
8.13.
a)
b)
c)
d)
Siły działające na tory prądowe przy oddziaływaniach elektrodynamicznych są:
nie zależą od odległości między torami prądowymi
wprost proporcjonalne do wartości prądów płynących w torach
proporcjonalne do kwadratu wartości prądów płynących w torach
proporcjonalne do wartości prądów płynących w torach w potędze >2
8.14.
a)
b)
c)
d)
Przy doborze aparatów i urządzeń ze względu na oddziaływanie elektrodynamiczne prądów
zwarciowych istotna jest znajomość prądu:
początkowego
ustalonego
udarowego
aperiodycznego
8.15.
a)
b)
c)
d)
Określenie zestyk zespołowy oznacza:
zestyk złożony z zestyku podstawowego i zestyku opalnego
zestyk wykonany z zestyku podstawowego i odpowiednich nakładek stykowych
zestyk wykonany z więcej niż jednego materiału stykowego
zestyk pracujący niezależnie od układu napędowego
8.16.
a)
b)
c)
d)
Zestyki niełączeniowe nieruchome należy wykonywać jako zestyki:
punktowe
zespołowe
liniowe
powierzchniowe
8.17.
a)
b)
c)
d)
Nagrzewanie zestyków łączeniowych prądem zwarciowym może prowadzić do ich zespawania.
Największą wartość prądu jaką może załączyć wyłącznik bez trwałego sczepienia zestyku określa
jego:
znamionowy prąd cieplny n-sekundowy
znamionowy prąd wyłączalny
znamionowy prąd ustalony
znamionowy prąd załączalny
8.18.
a)
b)
c)
d)
W zestykach komór gaszeniowych wyłączników próżniowych zastosowanie znajdują styki
wykonane z:
a) miedzi
b) srebra
8.19.
c) miedzi posrebrzonej
d) specjalnych kompozycji ze względu na tzw. prąd ucięcia
Powstający przy rozdzielaniu styków wyłącznika łuk elektryczny jest zjawiskiem:
a) niekorzystnym ze względu na bardzo wysoką temperaturę i przedłużenie czasu wyłączania zwarcia
o tzw. czas łukowy
b) niegroźnym, ponieważ temperatura łuku jest niższa niż temperatura topnienia materiału, z którego
wykonane są styki
c) zdecydowanie niekorzystnym ze względu na bardzo wysoką temperaturę, ale dzięki niemu obwód
płynnie przechodzi z jednego stanu energetycznego w drugi, dzięki czemu przepięcia ulegają
ograniczeniu
d) niekorzystnym ze względu na możliwość powstania znacznych przepięć w chwili jego zgaśnięcia
8.20.
Uporządkuj mechanizmy odbioru ciepła z kolumny łuku łączeniowego ze względu na
znaczenie w chłodzeniu łuku:
przewodzenie, promieniowanie, konwekcja
konwekcja, przewodzenie, promieniowanie
promieniowanie, konwekcja, przewodzenie
promieniowanie, przewodzenie, konwekcja
8.21.
a)
b)
c)
d)
Skuteczność chłodzenia łuku łączeniowego, jest tym większa im:
większy jest odbiór mocy z jego kolumny
większa jest stała czasowa łuku
większy jest prąd wyłączeniowy
napięcie kolumny łukowej jest mniejsze
8.22.
a)
b)
c)
d)
Po zgaśnięciu łuku elektrycznego wytrzymałość elektryczna przerwy międzystykowej:
a) musi wzrastać stosunkowo wolno ze względu na możliwość powstania znacznych przepięć
b) nie zależy od zastosowanego medium gaszącego
c) musi wzrastać bardzo szybko ze względu na napięcie powrotne i możliwość przebicia przerwy
międzystykowej
d) nie odgrywa zasadniczego znaczenia
8.23.
Wyłącznik charakteryzuje się m.in. następującymi własnościami:
jest zdolny do załączania i wyłączania prądów przekraczających 10-krotną wartość znamionowego
prądu ciągłego
jest zdolny do wyłączania i załączania prądów nieprzekraczających 10-krotnej wartości prądu
ciągłego
jest zdolny tylko do załączania prądów przekraczających 10-krotną wartość znamionowego prądu
ciągłego
jest zdolny tylko do wyłączania prądów przekraczających 10-krotną wartość znamionowego prądu
ciągłego
8.24.
a)
b)
c)
d)
Wyłączniki małoolejowe:
charakteryzują się dużym niebezpieczeństwem wybuchu i pożaru
wymagają stałej kontroli oleju i nie nadają się do obwodów o dużej częstości łączeń
podczas wyłączania obwodów indukcyjnych generują znaczne przepięcia
są wycofywane z użytku, ze względu na wolną odbudowę wytrzymałości elektrycznej w przerwie
międzystykowej po zgaszeniu łuku elektrycznego
8.25.
a)
b)
c)
d)
Charakterystyczną cechą wyłączników pneumatycznych jest:
a) konieczność łagodzenia szybkości narastania napięcia powrotnego
b) szeregowe łączenie komór gaszeniowych w biegunach wyłącznika
c) konieczność stosowania napędów pośrednich zasobnikowych
8.26.
d) możliwość wystąpienia odskoków sprężystych generujących groźne przepięcia łączeniowe
To co decyduje o zastosowaniu SF6 w konstrukcjach wyłączników, to
trwałość chemiczna w wysokich temperaturach łuku elektrycznego
duża wytrzymałość elektryczna
niezmienność właściwości gaszących łuk elektryczny w szerokim zakresie temperatury otoczenia
duża przewodność cieplna i duża wytrzymałość elektryczna
8.27.
a)
b)
c)
d)
Wyłączniki próżniowe:
charakteryzują się najniższą ceną z powodu braku gasiwa w komorach
podczas wyłączania obwodów indukcyjnych generują znaczne przepięcia
charakteryzują się skomplikowaną obsługą z powodu konieczności ciągłej kontroli próżni w
komorach
są stosowane wyłącznie w obwodach, w których nie występuje konieczność częstego załączania i
włączania
8.28.
a)
b)
c)
d)
W wyłącznikach wysokich i najwyższych napięć są stosowane szeregowo połączone komory
gaszeniowe. Ma to na celu:
zwiększenie trwałości łączeniowej wyłącznika
zwiększenie zdolności łączeniowej
wydłużenie poszczególnych przerw międzystykowych
zwiększenie wytrzymałości elektrycznej przerwy międzystykowej
8.29.
a)
b)
c)
d)
Spośród wyłączników największą/najmniejszą trwałością łączeniową charakteryzują się
wyłączniki:
próżniowe/małoolejowe
próżniowe/magnetowydmuchowe
SF6/małoolejowe
pneumatyczne/SF6
8.30.
a)
b)
c)
d)
Gaszenie łuku w komorze magnetowydmuchowej odbywa się przez:
wprowadzenie łuku pod wpływem zewnętrznego pola magnetycznego do metalowej komory
płytkowej
wydłużenie łuku
wprowadzenie łuku w ruch wirowy, co poprawia warunki jego chładzenia
wydłużenie łuku i skierowanie do komory wąskoszczelinowej wykonanej z materiału izolacyjnej
8.31.
a)
b)
c)
d)
W wyłącznikach napęd służy na ogół do:
zamykania wyłącznika, a w stanie zamknięcia styki utrzymywane są przy pomocy mechanizmu
zwanego zamkiem
do otwierania wyłącznika
zdalnego sterowania stykami roboczymi
zarówno do zamykania, jak i otwierania wyłącznika
8.32.
a)
b)
c)
d)
Zwyczajowo jako rozłącznik kwalifikuje się łącznik, który:
a) jest zdolny do wyłączania prądów przekraczających 10-krotną wartość znamionowego prądu
ciągłego
b) jest zdolny do załączania i wyłączania prądów nieprzekraczających 10-krotnej wartości
znamionowego prądu ciągłego
c) jest zdolny do załączania prądów przekraczających 10-krotną wartość znamionowego prądu
ciągłego
d) jest zdolny do załączania i wyłączania obwodu w stanie bezprądowym
8.33.
8.34.
Stycznik jako łącznik, jest kwalifikowany pod względem zdolności łączeniowej do grupy:
a)
b)
c)
d)
odłączników
rozłączników
wyłączników
przełączników
Odłączniki są stosowane w zakresie napięć:
niskich i średnich
wysokich i najwyższych
średnich i wysokich
wszystkich
8.35.
a)
b)
c)
d)
8.36.
Odgromnik zaworowy zbudowany jest:
a) z iskiernika wewnętrznego i szeregowo połączonego z nim stosu warystorów
b) z iskiernika zewnętrznego i szeregowo połączonego z nim stosu warystorów
c) z iskiernika zewnętrznego i połączonego z nim szeregowo iskiernika wewnętrznego w rurze z
materiału gazującego
d) stosu warystorów zapewniających odpowiednio dużą rezystancję w stanie bezawaryjnym
W stosunku do odgromników zaworowych beziskiernikowe ograniczniki przepięć
charakteryzują się:
większym rozrzutem działania
możliwością generowania przepięć szybkozmiennych, wynikającą z charakterystyki
zastosowanych warystorów
zdecydowanie prostszą budową
brakiem możliwości równoległego łączenia w celu zwiększenia obciążalności prądowej
8.37.
a)
b)
c)
d)
Charakterystyka udarowa beziskiernikowego ogranicznika przepięć jest w stosunku do
charakterystyki odgromnika zaworowego:
zdecydowanie bardziej korzystna
zdecydowanie bardziej niekorzystna
nie różni się istotnie
ogranicznik beziskiernikowy nie posiada takiej charakterystyki
8.38.
a)
b)
c)
d)
W normalnych warunkach przekładnik prądowy jest transformatorem pracującym:
w stanie zbliżonym do jałowego
w stanie zbliżonym do obciążenia znamionowego
w stanie zbliżonym do zwarcia
na liniowej części charakterystyki magnesowania rdzenia
8.39.
a)
b)
c)
d)
Przekładniki napięciowe indukcyjne:
charakteryzują się najlepszymi własnościami metrologicznymi i są stosowane wyłącznie w
zakresie napięć średnich
charakteryzują się gorszymi niż przekładniki pojemnościowe własnościami metrologicznymi i są
stosowane wyłącznie w zakresie napięć średnich
z uwagi na niższą cenę, stosowane są częściej niż przekładniki pojemnościowe w zakresie
wysokich i najwyższych napięć
charakteryzują się najlepszymi własnościami metrologicznymi i są stosowane w zakresie napięć
średnich, wysokich i najwyższych
8.40.
a)
b)
c)
d)
8.41.
Dławiki zwarciowe:
a) należą do stosunkowo rzadkich i obecnie niestosowanych środków ograniczania prądów
zwarciowych
b) są powszechnie stosowanym środkiem ograniczania prądów zwarciowych w układach wysokich
napięć
c) są powszechnie stosowanym środkiem ograniczania prądów zwarciowych w układach średnich
napięć
d) są powszechnie stosowanym środkiem ograniczania prądów zwarciowych w układach niskich
napięć
Konieczność stosowania dławików gaszących dotyczy:
sieci średnich napięć
sieci średnich napięć z izolowanym punktem gwiazdowym
sieci średnich napięć z izolowanym punktem gwiazdowym, w której pojemnościowy prąd
doziemienia przekracza pewną wartość
sieci średnich napięć na obszarach wiejskich
8.42.
a)
b)
c)
d)
Stacja elektroenergetyczna jest to zespół urządzeń służących do:
przetwarzania i rozdzielania energii elektrycznej
rozdzielania albo przetwarzania i rozdzielania energii elektrycznej
rozdzielania energii elektrycznej
łączenia dwóch lub więcej systemów elektroenergetycznych o takim samym napięciu
znamionowym
8.43.
a)
b)
c)
d)
Rozdzielnia elektroenergetyczna jest to zespół urządzeń służących do:
rozdzielania energii elektrycznej, przystosowany do jednego napięcia znamionowego
rozdzielania energii elektrycznej i umożliwiający dokonywanie odpowiednich czynności
łączeniowych, przystosowany do jednego napięcia znamionowego
rozdzielania energii elektrycznej, przystosowany do różnych poziomów napięć znamionowych
rozdzielania energii elektrycznej i umożliwiający dokonywanie odpowiednich czynności
łączeniowych, przystosowany do różnych poziomów napięć znamionowych
8.44.
a)
b)
c)
d)
8.45.
Przez pojęcie rozdzielnica rozumie się:
a) gotowy fabrycznie wyrób do rozdzielania energii elektrycznej i umożliwiający dokonywanie
odpowiednich czynności łączeniowych, przystosowany do jednego napięcia znamionowego oraz
wyposażony w konstrukcje osłonowe
b) gotowy fabrycznie wyrób do rozdzielania i przetwarzania energii elektrycznej, umożliwiający
dokonywanie odpowiednich czynności łączeniowych, przystosowany do jednego napięcia
znamionowego oraz wyposażony w konstrukcje osłonowe
c) jest to pojęcie tożsame z pojęciem rozdzielnia
Napęd elektryczny
9.1. Moment silnika prądu stałego opisany jest związkiem:
a. M = ωΨ
b. M = IΨ
c. M = ωI
d. M = ωIΨ
9.2. Początkowy prąd rozruchu silnika obcowzbudnego prądu stałego o następujących danych znamionowych:
U = 200V; n = 1000 obr/min, Rt(twornika) = 1 Ω, Lt (twornika) ≈ 0 wynosi:
a. 5 A
b. 0,5 A
c. 200 A
d. 1000 A
9.3. Moment obciążenia mechanicznego silnika o charakterze czynnym:
a. działa zawsze przeciwnie do zwrotu prędkości
b. działa zawsze zgodnie ze zwrotem prędkości
c. działa niezależnie od kierunku prędkości
d. ma zawsze wartość stałą
9.4 Moment obciążenia silnika o charakterze biernym:
a. działa zawsze przeciwnie do zwrotu prędkości
b. działa zawsze zgodnie ze zwrotem prędkości
c. działa niezależnie od kierunku prędkości
d. ma zawsze wartość stałą
9.5. Przy opuszczaniu ciężaru ze stałą prędkością moment silnika (przy uwzględnieniu oporów ruch) jest:
a. mniejszy od momentu silnika przy podnoszeniu ciężaru
b. większy od momentu silnika przy podnoszeniu ciężaru
c. równy momentowi silnika przy podnoszeniu ciężaru
d. mniejszy lub większy – zależnie od przypadku - od momentu silnika przy podnoszeniu ciężaru
9.6. Moc na wale silnika indukcyjnego w układzie kaskady inwertorowej jest:
a. niezależna od prędkości silnika
b. zależna od prędkości silnika
c. zależna tylko od momentu obciążenia mechanicznego silnika
d. ma stałą wartość
9.7. W układzie kaskady inwertorowej z silnikiem indukcyjnym, pracującej w podsynchroniźmie:
a. brak elektrycznego momentu hamującego
b. elektryczny moment hamujący ma stałą wartość
c. elektryczny moment hamujący zależy od wartości prędkości
d. elektryczny moment hamujący zmienia się wraz z wartością momentu obciążenia mechanicznego
9.8. Zależność opisująca moment zastępczy silnika z przewietrzaniem własnym opisany jest zależnością:
a.
MΣ =
M 1 t1 + M 22t 2 + M 32t3
α (t1 + t3 ) + t 2 + βt 4
b.
MΣ =
M 1 t12 + M 2 t 22 + M 3 t 32
t1 + t 2 + t 3 + t 4
c.
MΣ =
M 1 t12 + M 2 t 22 + M 3 t 32
t1 + t 2 + t 3
2
d.
MΣ =
Moment silnika
Czas [s]
M 1 t1 + M 2 t 2 + M 3 t 3
t1 + t 2 + t 3 + t 4
t1
t2
t3
t4
9.9. Układ energoelektroniczny „soft start” stosowany do rozruchu napędów prądu przemiennego umożliwia
redukcję prądu rozruchowego w efekcie:
a. zmniejszenia napięcia zasilającego silnik
b. zwiększenia reaktancji indukcyjnej włączonej pomiędzy sieć zasilającą i zaciski silnika
c. zmniejszenia momentu obciążenia silnika
d. włączenia w obwód wirnika rezystancji dodatkowej o kontrolowanej wartości
9.10. Charakterystyki mechaniczne silnika obcowzbudnego prądu stałego przedstawione na rysunku dotyczą
hamowania:
a. przeciwłączeniem
b. dynamicznego
c. z odzyskiem energii
d. potencjalnego
Charakterystyki silnika
Prędkość silnika
A
B
Prąd silnika
C
Moment obciążenia
mechanicznego
9.11. Dla przypadku hamowania silnika jak na rysunku ustalonym punktem pracy będzie:
a. punkt A
b. punkt B
c. punkt C
d. punkt D
Charakterystyki silnika
Prędkość silnika
A
B
Prąd silnika
C
Moment obciążenia
mechanicznego
D
9.12. Napęd elektryczny jest :
a. inną (stosowaną zamiennie nazwą maszyny elektrycznej.
b. systemem energoelektromechanicznym.
c. układem elektromechanicznym.
d. żadną z wyżej wymienionych definicji.
9.13. W napędzie ,w którym silnik elektryczny rozwija moment Me, ,moment obciążenia wynosi Mm, stan
równowagi statycznej napędu najlepiej opisuje zależność :
a. Me= - Mm
b. Me=Mm
c. Inna zależność
d. Jest wiele zależności zależnie od rodzaju silnika
9.14. W układzie napędowym z przekładnia mechaniczną jak na rysunku, zredukowany na wał silnika moment
zastępczy obciążenia wynosi:
a) 100 Nm
b) (80 + 20signω) Nm
silnik
c) 80 Nm
elektryczny
i =2
d) (100 + 60 signω)Nm
ηN =0,8
Mm =160Nm
9.15. Układ napędowy złożony jest z silnika rozwijającego moment elektryczny Me i maszyny roboczej
wytwarzającej moment mechaniczny Mm. Przebieg charakterystyk obu momentów przedstawia rysunek obok:
ω
Me
B
Mm
A
Czy punkty równowagi statycznej A i B są:
a) oba punkty A i B są stabilne
b) oba punkty A i B są niestabilne
c) punkt A jest stabilny, B jest niestabilny
d) punkt A jest niestabilny, B jest stabilny
M
9.16. Dla przekładni o danych: moment znamionowy MN=160 Nm,
sprawności znamionowejηN =0,8 oraz przełożeniu i=2;
znamionowe straty momentu w przekładni∆MN wynoszą:
a. ∆MN =10Nm
b. ∆MN =20Nm
c. ∆MN =40Nm
d. przy tych danych nie można określić wielkości straty .
9.17. W napędzie z silnikiem o mocy PN=50kW,technolog określił nowe wymagania dla maszyny roboczej:
praca z prędkością ω=60 [1/s] przy momencie Mm=100[Nm],
co winien zrobić dozór techniczny
a. zakazać eksploatacji silnika.
b. bezwarunkowo wyrazić zgodę na eksploatację silnika
c. wyrazić zgodę na eksploatację ,ale z równoczesnym zarządzeniem monitorowania nagrzewania się silnika.
d. brak danych dla jednoznacznej odpowiedzi.
9.18. Dozór techniczny stwierdził nagrzewanie silnika, w tej sytuacji powinien:
a. natychmiast wyłączyć silnik.
b. zmniejszyć obciążenie na wale.
c. sprawdzić warunki chłodzenia silnika i ewentualnie zapewnić dodatkowe chłodzenie silnika.
d. podjąć decyzję o natychmiastowej wymianie silnika.
9.19. Regulację silników prądu stałego poprzez zmianę rezystancji w obwodzie twornika cechują:
a. małe nakłady inwestycyjne i duże koszty eksploatacyjne,
b. małe nakłady inwestycyjne i małe koszty eksploatacyjne,
c. duże nakłady inwestycyjne i duże koszty eksploatacyjne.
d. żadna z powyższych cech.
9.20. Regulację silników prądu stałego poprzez zmianę napięcia zasilania w twornika cechują:
a. małe nakłady inwestycyjne i duże koszty eksploatacyjne,
b. małe nakłady inwestycyjne i małe koszty eksploatacyjne,
c. duże nakłady inwestycyjne i małe koszty eksploatacyjne
d. nie można sformułować ogólnej zasady
9.21. Warunkiem hamowania dynamicznego samowzbudnego jest:
a. istnienie SEM remanentu maszyny,
b. istnienie zewnętrznego źródła napięcia prądu stałego.
c. nie istnieją żadne ograniczenia.
d. nie istnieje taki rodzaj hamowania
9.22. W silniku szeregowym jaki układ połączeń zabezpiecza silnik przed rozbieganiem :
a. bocznikowanie twornika.
b. bocznikowanie uzwojenia wzbudzenia.
c. równoczesne bocznikowanie twornika i uzwojenia wzbudzenia
d. żaden z ww. układów.
9.23. Silnik asynchroniczny pracuje przy stały napięciu i obciążeniu momentem Mm. Przy spadku napięcia
silnika o 10% nastąpi równocześnie:
a. zmniejszenie poślizgu krytycznego i wzrost prądu silnika,
b. spadek prędkości silnika i zmniejszenie poślizgu krytycznego,
c. zmniejszenie momentu krytycznego i spadek prędkości silnika,
d. zmniejszenie współczynnika mocy
9.24. W silniku asynchronicznym z regulacją częstotliwościową, zasada U/f = const. oznacza:
a. regulację na stały prąd stojana
b. na stały moment
c. regulację na stały strumień.
d. nie jest żadną z wymienionych regulacji
9.26. Silnik asynchroniczny pracuje przy stały napięciu i obciążeniu momentem Mm. Po włączeniu rezystancji
dodatkowej w obwód wirnika nastąpi równocześnie:
a. zmniejszenie poślizgu krytycznego i wzrost prądu silnika,
b. spadek prędkości silnika i powiększenie poślizgu krytycznego,
c. zmniejszenie przeciążalności silnika,
9.27. Czy w wyniku forsowania wzbudzenia generatora uzyskujemy?
a. zmianę szybkości zmian prądu wzbudzenia,
b. zmianę wartości prądu wzbudzenia,
c. zmniejszenie stałej czasowej
d. żadnego z wymienionych efektów.
9.28. W maszynie o znamionowym napięciu wzbudzenia 100V zastosowano układ forsowania prądu
wzbudzenia o maksymalnym napięciu 500V. Jaka winna być moc układu zasilania wzbudzenia?:
a. równa mocy znamionowej uzwojenia wzbudzenia,
b. 2× moc znamionowa wzbudzenia,
c. 5× moc znamionowa wzbudzenia,
d. brak danych do określenia
9.29. Silnik obcowzbudny zasilany z przekształtnika tyrystorowego jest w stosunku do układu zasilania silnika z
generatora prądu stałego rozwiązaniem lepszym z uwagi na:
a. większy zakres regulacji i mniejszy koszt eksploatacji .
b. mniejszy koszt inwestycyjny i większą niezawodność.
c. nie jest rozwiązaniem korzystniejszym.
d. nie można określić w sposób jednoznaczny
9.30. Regulację prędkości w zakresie prędkości mniejszych od prędkości znamionowej
w napędzie obcowzbudnym realizuje się przez:
a. sterowanie napięciem twornika przy znamionowym prądzie wzbudzenia,
b. sterowanie prądem wzbudzenia przy znamionowym napięciu twornika,
c. jednoczesne, proporcjonalne sterowanie napięciem twornika i prądem wzbudzenia
zachowując stały stosunek napięcia do prądu wzbudzenia,
d. jednoczesne sterowanie napięciem twornika i prądem wzbudzenia
zachowując stały iloczyn napięcia do prądu wzbudzenia.
9.31. Nawrotny napęd obcowzbudny z zakresem regulacji prędkości ± 2nN jest zasilany:
a. przez nawrotny, pełnotyrystorowy przekształtnik w obwodzie twornika, diodowy
prostownik w obwodzie wzbudzenia,
b. przez nawrotny, pełnotyrystorowy przekształtnik w obwodzie twornika,
nienawrotny, pełnotyrystorowy przekształtnik w obwodzie wzbudzenia,
c. przez nawrotny, pełnotyrystorowy przekształtnik w obwodzie twornika,
nawrotny, pełnotyrystorowy przekształtnik w obwodzie wzbudzenia,
d. przez nienawrotny,półsterowany diodowo-otyrystorowy przekształtnik w obwodzie
twornika, nawrotny, pełnotyrystorowy przekształtnik w obwodzie wzbudzenia.
9.32. W celu zapewnienia dwukrotnego współczynnika forsowania napięcia wzbudzenia w napędzie
obcowzbudnym z dwustrefową regulacją prędkości stosuje się :
a. nawrotny, pełnotyrystorowy przekształtnik o maksymalnym napięciu wyprostowanym większym od
podwojonego, znamionowego napięcia wzbudzenia,
b. nienawrotny, pełnotyrystorowy przekształtnik o maksymalnym napięciu wyprostowanym większym od
podwojonego, znamionowego napięcia wzbudzenia,
c. nienawrotny, półsterowany diodowo-tyrystorowy przekształtnik o maksymalnym napięciu wyprostowanym
większym od podwojonego, znamionowego napięcia wzbudzenia,
d. nawrotny, przeciwrównoległy przekształtnik o maksymalnym napięciu wyprostowanym większym od
podwojonego, znamionowego napięcia wzbudzenia.
9.33. Napęd obcowzbudny z zakresem regulacji prędkości [0; 2nN] spełniający warunek stałej wartości (bez
uwzględniania znaku) przyspieszenia w trakcie procesów rozruchu i zatrzymywania napędu zasilany jest:
a. przez nawrotny, pełnotyrystorowy przekształtnik w obwodzie twornika, diodowy prostownik w obwodzie
wzbudzenia,
b. przez nawrotny, pełnotyrystorowy przekształtnik w obwodzie twornika,
nienawrotny, pełnotyrystorowy przekształtnik w obwodzie wzbudzenia,
c. przez nawrotny, pełnotyrystorowy przekształtnik w obwodzie twornika,
nawrotny, pełnotyrystorowy przekształtnik w obwodzie wzbudzenia,
d. przez nienawrotny, półsterowany diodowo-otyrystorowy przekształtnik w obwodzie twornika, nawrotny,
pełnotyrystorowy przekształtnik w obwodzie wzbudzenia.
Automatyka i regulacja automatyczna
10.1. Transformata Laplace’a L{ f '} ma postać
a) L{ f '} = sL{ f } − f (0 − )
b) L{ f '} = sL{ f } − f (0 + )
c) L{ f '} = sL{ f } + f (0 − )
d) L{ f '} = sL{ f } + f (0 + )
t

0

10.2. Transformata Laplace’a L  f (τ )dτ  ma postać
∫



t
a) L  f (τ )dτ  =
∫

1
F (s)
s


 1
b) L ∫ f (τ )dτ  = F ( s ) + f (0)
0
 s
t
 1
c) L ∫ f (τ )dτ  = 2 F ( s )
0
 s
t

d) L ∫ f (τ )dτ  = sF ( s )
0

0
t
10.3. Oryginał funkcji
a) − 2e −3t
b) 3e 2t
c) 3e −2t
d) 1e 3t
3
ma postać
s+2
10.4. Dany jest obiekt opisany równaniami:
du C
1
1
= − iL + i
dt
C
C
di L 1
R
= uC − iL
dt
L
L
Przy założeniu, że sygnałem wejściowym jest prąd i a sygnałem wyjściowym napięcie na rezystorze R przez,
który płynie prąd iL, równia stanu i wyjścia tego obiektu mają postać:
a)
1
 du c  
 dt   0 − C  u c   1 
+  [i ]
 di  =  1
R   i L   C 
L

 
− 
0
L
 dt   L
u
[u R ] = [0 R] c  + [0][i ]
 iL 
b)
 du c  
 dt   0
 di  =  1
 L 
 dt   L
1
1
C   i  +  [u ]
R   C c
−  i L   0 
L
u
[u R ] = [0 R] c  + [0][u c ]
 iL 
−
c)
 du c   1
 dt  − C
 di  =  1
 L 
 dt   L
[u R ] = [0
1 
C  u c  + 0[i ]
R    
−   i L  0 
L
u 
R] c  + [0][i ]
 iL 
d)
 duc   1
 dt  − C
 di  =  1
 L 
 dt   L
[uR ] = [0
1 
C  uc  + 0[i ]
R  i    L
−     0
L
uc 
R ]  + [0][iL ]
i 
10.5. Zależność wg, której można przekształcić opis obiektu w przestrzeni stanu do postaci transmitancji, ma
postać:
a) G ( s ) = C (sI − A) B + D
−1
b) G ( s ) = C (sI − A) B + D
−2
c) G ( s ) = B (sI − A) C + D
−1
d) G ( s ) = D(sI − A) C + B
−1
10.6. Przedstawiony poniżej wykres odpowiedzi na skok jednostkowy został wyznaczony dla obiektu
inercyjnego o transmitancji:
2
1.8
1.6
Amplituda
1.4
1.2
1
0.8
0.6
0.4
0.2
0
0
2
a) G ( s ) =
20 s + 1
1
b) G ( s ) =
10 s + 1
20
40
60
Time (sec.)
80
100
120
20
2s + 1
2
d) G ( s ) =
60 s + 1
c) G ( s ) =
10.7. Przedstawiony poniżej wykres został sporządzony dla różnych wartości wzmocnienia dla obiektu:
zmiana k
From: U(1)
20
0
-10
-20
0
-20
To: Y(1)
Phase (deg); Magnitude (dB)
10
-40
-60
-80
-100
10-2
10-1
a) różniczkującego rzeczywistego
b) inercyjnego
c) oscylacyjnego
d) całkującego idealnego
100
Frequency (rad/sec)
10.8. Który z wykresów Nyquista reprezentuje obiekt stabilny
a)
b)
0.12
0.5
0.1
0
0.08
-0.5
0.06
-1
-1.5
0.04
-2
0.02
-2.5
0
-0.02
-0.02
c)
-3
-1.5
0
0.02
0.04
0.06
0.08
0.1
0.12
-1
-0.5
d)
1
0.5
1
1.5
0.12
0.1
0
0.08
-1
0.06
-2
-3
0.04
-4
0.02
-5
0
-6
-4
0
0.14
-3
-2
-1
0
1
2
3
-0.02
-0.02
0
0.02
0.04
0.06
0.08
0.1
0.12
0.14
10.9. Dla stabilnego obiektu drugiego rzędu aby wystąpiły oscylacje, bieguny obiektu powinny być:
a) sprzężone i położone na lewo od osi urojonej
b) zespolone i położone na prawo od osi urojonej
c) rzeczywiste i leżeć na osi urojonej
d) urojone i leżeć na osi rzeczywistej
10.10. Poniżej pokazano układ złożony z dwóch transmitancji i sumatora. Jaka jest transmitancja wypadkowa
układu?
G1
a) Gz ( s ) =
1 + G1G2
G2
b) Gz ( s ) =
1 − G1G2
G1
c) Gz ( s ) =
1 − G1G2
G1G2
d) G z ( s ) =
1 − G1G2
U(s) +
G1
Y(s)
¯
G2
10.11. Kryterium stabilności Hurwitza mówi o stabilności obiektu m.in., gdy:
a) podwyznaczniki macierzy Hurwitza są dodatnie
b) elementy pierwszej kolumny macierzy Hurwitza są dodatnie
c) wartości funkcji amplitudowo-częstotliwościowej obiektu nie przekraczają 1
d) licznik transmitancji obiektu jest wielomianem przynajmniej stopnia drugiego
10.11. Kryterium stabilności Routha mówi o stabilności obiektu m.in., gdy:
a) podwyznaczniki macierzy Routha są dodatnie
b) elementy pierwszej kolumny macierzy Routha są dodatnie
c) wartości funkcji amplitudowo-częstotliwościowej obiektu nie przekraczają 1
d) licznik transmitancji obiektu jest wielomianem przynajmniej stopnia drugiego
10.12. Transmitancja operatorowa to:
a) stosunek transformaty Laplace’a sygnału wyjściowego do transformaty Laplace'a sygnału wejściowego
układu przy zerowych warunkach początkowych
b) stosunek transformaty Laplace’a sygnału wejściowego do transformaty Laplace'a sygnału wyjściowego
układu przy zerowych warunkach początkowych
c) stosunek transformaty Laplace’a sygnału wyjściowego do transformaty Laplace'a sygnału wejściowego
układu przy zerowym wymuszeniu
d) stosunek sygnału wyjściowego do sygnału wejściowego układu
10.13. Opis obiektu za pomocą transmitancji nie jest możliwy dla obiektu:
a) opisanego równaniami liniowymi SIMO
b) opisanego równaniami nieliniowymi SISO
c) opisanego równaniami liniowymi MISO
d) opisanego równaniami liniowymi SISO
10.14. Opis obiektu w przestrzeni stanu nie jest możliwy dla:
a) opisanego równaniami liniowymi SIMO
b) opisanego równaniami nieliniowymi SISO
c) opisanego równaniami liniowymi MISO
d) opisanego równaniami liniowymi SISO
10.15. Kryterium stabilności Nyquista mówi o:
a) stabilności układu zamkniętego na podstawie układu otwartego
b) stabilności układu otwartego na podstawie układu zamkniętego
c) stabilności układu zamkniętego na podstawie układu zamkniętego
d) stabilności układu otwartego na podstawie układu otwartego
10.16. W obliczeniach numerycznych uzyskano wynik x=0.001. Wartość dokładna rozwiązania
wynosi 0. Jaki jest błąd względny rozwiązania ?
a) zero
b) 0.001
c) nieskończenie duży
d) nieokreślony
10.17. Za pomocą pewnego algorytmu wyznaczono wartość numeryczną rozwiązania. Jaki jest błąd obliczeń
numerycznych ?
a) nieskończenie mały
b) zależny od czasu obliczeń
c) proporcjonalny do liczby iteracji
d) możliwy tylko do oszacowania
10.18. Algorytm iteracyjny rozbieżny to:
a) algorytm, w którym rozwiązanie określa się w nieskończonej liczbie powtórzeń
b) algorytm, w którym błąd rozwiązania narasta do nieskończoności
c) algorytm, w którym zwiększa się krok iteracji
d) algorytm, w którym nie ma możliwości zatrzymania obliczeń
10.19. Metoda iteracyjna obliczeń wymaga:
a) podania punktu startowego
b) wyliczenia wartości startowych
c) startuje samoczynnie
d) nie ma znaczenia z jakiego punktu rozpoczną się obliczenia
10.20. W iteracji prostej konieczne jest:
a) spełnienie wymagania stabilności obliczeń
b) spełnienie wymagania zbieżności rozwiązania
c) zakończenie obliczeń w zadanej liczbie iteracji
d) wyliczenia wartości startowych
10.21. W algorytmie zastosowano ciąg powtórzeń: y(n+1)=y(n)+x(n). Jeżeli x(n) jest ciągiem stałym (np. x(n) =
1 dla każdego n), to jakie wartości generuje ciąg y(n)?
a) ciąg y(n) zawiera narastające wartości stałe ciągu x(n)
b) jest to ten sam ciąg x(n), jeżeli y(0)=0
c) wyznacza sumę wartości x(n), jeżeli y(0)=0
d) zależy to od punktu startowego x(0)
10.22. Metoda Newtona-Raphsona należy do metod:
a) rekurencyjnych
b) iteracyjnych
c) poszukiwań gradientowych
d) nie można określić, do jakiej grupy należy
10.23. Obliczenia rekurencyjne polegają na:
a) iteracyjnym tworzeniu ciągu rozwiązań
b) poprawianiu rozwiązań już uzyskanych
c) obliczaniu nowego rozwiązania zadania, jeżeli znamy rozwiązania już istniejące
d) rekurencji ciągów iteracyjnych zbieżnych do rozwiązania
10.24. Wskaźnik uwarunkowania dla zadania Ax = b zawiera informację:
a) o istnieniu rozwiązania zadania
b) o dokładności rozwiązania
c) o możliwych rozwiązaniach warunkowych zadania.
d) o osobliwości macierzy A
10.25. Interpolacja może być stosowana jako :
a) metoda pomocnicza w aproksymacji wielomianowej
b) metoda uśredniania danych pomiarowych poza węzłami interpolacji
c) metoda szacowania pochodnej funkcji
d) metoda przybliżenia funkcji wielu zmiennych
10.26. Węzły Czebyszewa są to:
a) punkty równomiernie rozłożone w przedziale interpolacji
b) pierwiastki wielomianu stopnia (n+1) stosowane w interpolacji wielomianowej
c) punkty pomiarowe wielomianu Czebyszewa
d) punkty charakterystyczne filtru Czebyszewa
10.27. W metodzie interpolacji funkcjami sklejanymi stosuje się funkcje wielomianowe co
najwyżej stopnia:
a) 2
b) 3
c) N-1, gdzie N – liczba węzłów
d) nie ma znaczenia stopień wielomianu
10.28. Zjawisko Rungego:
a) występuje w problemach ekstrapolacji
b) jest wynikiem źle dobranych punktów pomiarowych w przybliżeniu funkcyjnym
c) ma miejsce tylko w interpolacji wielomianowej
d) prowadzi do niestabilności rozwiązania zadania metodą Runge - Kutta
10.29. Aproksymacja trygonometryczna służy do:
a) aproksymacji funkcji trygonometrycznych
b) przybliżenia rozwinięcia funkcji w szereg nieskończony
c) wyznaczenia składowych harmonicznych funkcji okresowych
d) zapoczątkowania obliczeń szybkiej transformaty Fouriera
10.30. Numeryczne obliczanie całki (pola pod krzywą) jest:
a) algorytmem rekurencyjnym
b) algorytmem iteracyjnym
c) wymaga zastosowania iteracji a potem rekurencji
d) nie wymaga stosowania ani iteracji, ani rekurencji
10.31. Równanie różniczkowe zwyczajne ma rozwiązanie numeryczne w postaci:
a) dyskretnego zbioru punktów, startującego z warunku początkowego
b) krzywej całkowej przechodzącej przez zadany punkt
c) rodziny funkcji ciągłych wraz z pierwszymi pochodnymi
d) algorytmu całkowania numerycznego
10.32. Metody Runge-Kutta rozwiązywania równań różniczkowych zwyczajnych:
a) wyznaczają rozwiązania zawsze stabilne
b) są metodami samostartującymi
c) przybliżają rozwiązania x(t) w postaci wielomianów
d) nie wymagają punktów startowych
10.33. W metodzie predyktor-korektor, korektor jest:
a) równaniem algebraicznym z niewiadomą x(n+1)
b) równaniem korekcji błędu
c) metodą ekstrapolacyjną całkowania
d) jest algorytmem predyktora z członem korekcyjnym
10.34. Metody Adamsa-Bashfortha to:
a) metody minimalizacji w kierunku
b) metody poszukiwań prostych
c) metody ekstrapolacyjne
d) metody interpolacyjne
10.35. Obszar stabilności metody całkowania równań różniczkowych zwyczajnych:
a) jest taki sam dla rozwiązań stabilnych
b) zależy od wyznaczanego rozwiązania równania różniczkowego
c) jest cechą metody
d) zależy od kroku całkowania
10.36. Sztywne równania różniczkowe można rozwiązać:
a) dowolną metodą stałokrokową przy małym kroku całkowania
b) przy ograniczonym kroku całkowania tylko wybranymi metodami
c) całkując równania dwukrotnie
d) metodami o nieskończonym obszarze stabilności
10.37. Metody Gear'a są:
a) metodami minimalizacji funkcji wielu zmiennych
b) metodami całkowania numerycznego
c) metodami poszukiwania ekstremum funkcji
d) optymalizacji parametrycznej
10.38. Wyznaczenie wartości minimalnej funkcji w kierunku d wymaga znajomości:
a) pochodnej kierunkowej funkcji
b) gradientu funkcji
c) kierunku d i gradientu funkcji
d) definicji pochodnej kierunkowej
10.39. Pochodna kierunkowa i gradient funkcji f(x):
a) są pojęciami zamiennymi
b) oznaczają odpowiednio skalar i wektor
c) wyznaczają kierunek malenia funkcji
d) nie istnieją jednocześnie
10.40. Numeryczny algorytm minimalizacji funkcji w zadanym kierunku wykorzystuje:
a) zasadę interpolacji wielomianowej
b) metodę aproksymacji funkcji na danym kierunku
c) metodę iteracyjną poszukiwań
d) metodę kolejnych przybliżeń
10.41. Minimum lokalne funkcji z ograniczeniami na zmienne decyzyjne określają zbiory:
a) kierunków dopuszczalnych
b) kierunków poprawy
c) kierunków dopuszczalnych i kierunków poprawy
d) gradientów funkcji ograniczeń
10.42. Zadanie programowania liniowego to:
a) zadanie minimalizacji funkcji liniowej z ograniczeniami liniowymi
b) zadanie podziału i ograniczeń
c) fragment metody simplex
d) minimalizacja funkcji na wielościanie wypukłym
10.43. Metody numeryczne poszukiwania minimum funkcji są metodami:
a) iteracyjnymi
b) rekurencyjnymi
c) nie są ani iteracyjne ani rekurencyjne
d) stosują iterację w rekurencji
10.44. Simpleks to:
a) metoda optymalizacji
b) wielościan w przestrzeni (n) – wymiarowej
c) metoda poszukiwań losowych punktów optymalnych
d) metoda odwrotna do metody Complex.
10.45. Metoda najszybszego spadku wyznacza kierunek poszukiwań rozwiązań optymalnych jako:
a) wektor gradientu funkcji
b) wektor prostopadły do gradientu
c) wektor przeciwny do gradientu
d) wektor odwrotny do gradientu
Technika Wysokich Napięć
11.1. Metodę pomiaru WN przy użyciu prostownika z kondensatorem cechuje:
a. potrzeba zastosowania wysokiej dokładności woltomierza i częstościomierza,
b. możliwość pomiaru napięcia stałego,
c. zastosowanie w układzie pomiarowym kondensatora energetycznego, dwóch prostowników
i woltomierza magnetoelektrycznego,
d. zastosowanie w układzie pomiarowym kondensatora energetycznego, dwóch prostowników
i amperomierza magnetoelektrycznego.
11.2. Metodę pomiaru WN przy użyciu dzielnika napięciowego cechuje:
a. występowanie podczas pomiaru zwarcia w układzie pomiarowym, ale przez zastosowanie
rezystora ograniczającego można zniwelować tą niedogodność,
b. szeregowe połączenie impedancji, a rodzaj zastosowanych elementów (R lub C) wpływa na
możliwości zastosowania metody,
c. zastosowanie elementu przekształcającego umożliwiającego bezpośredni pomiar WN,
d. brak możliwości wykorzystania aparatury niskonapięciowej do pomiaru WN.
11.3. Do pomiaru napięcia udarowego można zastosować:
a. dzielnik rezystancyjny,
b. metodę prostownikową,
c. metodę iskiernikową,
d. kilowoltomierz elektrostatyczny.
11.4. Z wyładowaniami ślizgowymi mamy do czynienia, gdy:
a. występuje przewaga składowej normalnej natężenia pola elektrycznego,
b. występuje przewaga składowej stycznej natężenia pola elektrycznego,
c. jest mowa o izolatorze typu długopniowego,
d. jest mowa o izolatorze typu wsporczego.
11.5. Ślady pełzne, to:
a. negatywny skutek tylko wyładowania powierzchniowego, objawiający się powstaniem
„kanału” o zmniejszonej przewodności,
b. negatywny skutek wyładowania powierzchniowego, objawiający się powstaniem „kanału”
o zmniejszonej przewodności,
c. pozytywny skutek wyładowania na powierzchni dielektryka, spowodowany obecnością
warstwy zabrudzeniowej na powierzchni dielektryka.
d. Żadna z powyższych odpowiedzi nie jest prawidłowa.
11.6. Kryterium podziału wyładowań na powierzchniowe i ślizgowe oparte jest na:
a. dominacji składowej stycznej i normalnej natężenia pola elektrycznego,
b. dominacji składowej stycznej i normalnej natężenia pola magnetycznego,
c. dominacji składowej stycznej i równoległej natężenia pola elektrycznego,
d. wystąpieniu wyładowania zupełnego w układzie pomiarowym.
11.7. Wyznaczając U50 (50%-owe napięcie przeskoku) można zastosować:
a. metodę superpozycji,
b. metodę góra-dół,
c. metodę serii Tesli,
d. metodę regresji liniowej.
11.8. Podstawą doboru odstępów izolacyjnych dla wielkich odstępów izolacyjnych jest:
a. uwzględnienie narażeń eksploatacyjnych łączeniowych,
b. uwzględnienie prawdopodobieństwa wystąpienia wyładowania zupełnego,
c. uwzględnienie narażeń eksploatacyjnych piorunowych.
d. Wszystkie powyższe odpowiedzi są prawidłowe.
11.9.
się:
a.
b.
c.
d.
11.10.
a.
b.
c.
d.
11.11.
a.
b.
c.
d.
11.12.
a.
b.
c.
d.
11.13.
a.
b.
c.
d.
11.14.
a.
b.
c.
d.
Ochronę odgromową linii napowietrznych w postaci przewodów odgromowych stosuje
dla linii o UN ≥ 110 kV,
dla linii o UN < 110 kV,
tylko na wyjściach linii napowietrznej np. z GPZ-tu,
tylko na długości linii napowietrznej, przebiegającej przez tereny zadrzewione.
Przepięcie to wzrost napięcia ponad:
napięcie znamionowe danego urządzenia elektroenergetycznego UN ,
dopuszczalne napięcie urządzenia elektroenergetycznego Um ,
tzw. początkowe napięcie wyładowań ślizgowych.
Żadna z powyższych odpowiedzi nie jest prawidłowa.
Do przepięć wewnętrznych można zaliczyć:
przepięcia będące skutkiem czynności manewrowych w systemie elektroenergetycznym,
przepięcia będące skutkiem wyładowań atmosferycznych,
przepięcia będące skutkiem tzw. przeskoku odwrotnego,
przepięcia charakteryzujące się bardzo dużymi współczynnikami przepięć.
Przepięcia atmosferyczne bezpośrednie:
są skutkiem bezpośredniego uderzenia pioruna w przewód fazowy,
nie są wynikiem tzw. przeskoku odwrotnego,
posiadają inną nazwę, a mianowicie są to przepięcia indukowane.
Do ochrony przed przepięciami zaliczyć można:
wszelkiego rodzaju przewody odprowadzające oraz uziemienia,
wszelkiego rodzaju urządzenia obniżające wartość przepięcia,
iskierniki i odgromniki kulowe,
drążek izolacyjny.
Dwukrotne podwyższenie napięcia przesyłowego (przy stałej przesyłanej mocy):
zwiększa czterokrotnie straty mocy,
zmniejsza dwukrotnie straty mocy,
zmniejsza dwukrotnie prąd przepływający w linii,
zwiększa czterokrotnie prąd przepływający w linii.
11.15. Jeżeli R oznacza promień zewnętrzny powłoki izolacyjnej kabla jednożyłowego, natomiast
r – promień wewnętrzny, to najkorzystniejszy z punktu widzenia maksymalnego natężenia
pola elektrycznego stosunek R/r:
a. wynosi π,
b. wynosi e,
c. wynosi 1.
d. wynosi 1/e.
11.16. Jeżeli T1 oznacza czas do szczytu, natomiast T2 – czas do półszczytu, znormalizowany
kształt udaru piorunowego to udar o czasach:
a. T1 = 1,2 µs, T2 = 500 µs,
b. T1 = 250 µs, T2 = 2500 µs,
c. T1 = 50 µs, T2 = 1,2 µs,
d. T1 = 1,2 µs, T2 = 50 µs.
11.17. Jeżeli T1 oznacza czas do szczytu, natomiast T2 – czas do półszczytu, znormalizowany
kształt udaru łączeniowego to udar o czasach:
a. T1 = 1,2 µs, T2 = 500 µs,
b. T1 = 250 µs, T2 = 2500 µs,
c. T1 = 1,2 µs, T2 = 50 µs,
d. T1 = 0,25 µs, T2 = 2,5 µs
11.18.
a.
b.
c.
d.
Układ kaskadowy transformatorów probierczych:
realizowany jest poprzez zastosowanie specjalnych uzwojeń wiążących,
składa się z minimum jednego transformatora probierczego,
nie ma technicznego zastosowania do celów laboratoryjnych.
11.19.
a.
b.
c.
d.
Moc potrzebna do przeprowadzenia próby napięciowej kabla:
jest odwrotnie proporcjonalna do przyłożonego napięcia,
jest proporcjonalna do kwadratu przyłożonego napięcia,
jest proporcjonalna do kwadratu pojemności obiektu badanego,
jest proporcjonalna do kwadratu indukcyjności obiektu badanego.
11.20.
a.
b.
c.
d.
Transformatory probiercze zbudowane w układzie niesymetrycznym:
posiadają dwa bieguny uzwojenia WN wyprowadzone na zewnątrz obudowy,
posiadają tylko jeden biegun uzwojenia WN wyprowadzony na zewnątrz obudowy,
wyposażone są w izolatory dobrane na napięcie znamionowe transformatora,
wyposażone są w izolatory dobrane na podwójne napięcie znamionowego transformatora.
11.21.
a.
b.
c.
d.
Czas do półszczytu znormalizowanego udaru napięciowego piorunowego:
wynosi ok. 1,2 µs,
wynosi ok. 50 ms,
wynosi ok. 50 µs,
wynosi ok. 250 µs.
11.22.
a.
b.
c.
d.
Ucięty udar piorunowy występuje:
gdy mamy do czynienia z pomyślną próbą udarową urządzenia,
gdy nie mamy do czynienia z przeskokiem na badanym izolatorze,
gdy mamy do czynienia z przeskokiem na badanym izolatorze.
11.23.
a.
b.
c.
d.
Warunki normalne to:
p = 1013 Pa oraz T = 20ºC,
p = 1013 hPa oraz T = 20K,
p = 1013 kPa oraz T = 293K,
p = 1013 hPa oraz T = 20ºC.
11.24. Napięcie przeskoku na iskierniku kulowym to:
a.
b.
c.
d.
maksymalna wartość napięcia, przy której następuje przeskok,
skuteczna wartość napięcia, przy której następuje przeskok,
średnia wartość napięcia, przy której następuje przeskok,
znamionowa wartość napięcia, przy której następuje przeskok.
11.25. Wartość maksymalna napięcia sinusoidalnie zmiennego:
a. jest
większa od wartości skutecznej napięcia,
b. jest
większa od wartości skutecznej napięcia,
c. jest
mniejsza od wartości skutecznej napięcia
d. jest
mniejsza od wartości skutecznej napięcia,
11.26.
a.
b.
c.
d.
Wytrzymałość powietrza:
zależy od ciśnienia atmosferycznego powietrza a nie zależy od temperatury powietrza,
nie zależy od ciśnienia atmosferycznego powietrza a zależy od temperatury powietrza,
zależy od ciśnienia atmosferycznego.
Żadna z powyższych odpowiedzi nie jest prawidłowa
11.27.
a.
b.
c.
d.
Wielkością charakteryzującą przebieg udarowy piorunowy nie jest:
biegunowość,
czas do szczytu,
częstotliwość,
czas do półszczytu.
11.28.
a.
b.
c.
d.
Przebieg przedstawiony na rysunku obok przedstawia:
udar piorunowy ucięty na czole,
udar piorunowy ucięty na grzbiecie,
udar piorunowy pełny.
11.29. Który izolator w łańcuchu izolatorów kołpakowych jest
najbardziej narażony na przebicie?
a. izolator, do którego jest przyłączony przewód wysokiego napięcia,
b. izolator, który jest uziemiony na jednym końcu,
c. izolator w środku łańcucha.
11.30. O wytrzymałości wielowarstwowego układu izolacyjnego decyduje warstwa, w której:
a. występuje największe natężenie pola elektrycznego,
b. występuje najmniejsze natężenie pola elektrycznego,
c. rozkład pola jest równomierny,
d. rozkład pola jest jednostajny.
11.31. W jakim celu stosuje się wielowarstwowe układy izolacyjne?
a. aby zwiększyć grubość izolacji,
b. aby zmniejszyć natężenie pola elektrycznego,
c. aby zwiększyć grubość izolacji,
d. aby zwiększyć natężenie pola elektrycznego.
11.32. Współczynnik przepięć kp dla przepięć dorywczych wynosi:
a. > 5,
b. 2 – 4,
c. 1,1 – 1,5,
d. < 1.
11.33. Które z przepięć nie są przepięciami dorywczymi:
a. przepięcie ferrorezonansowe,
b. przepięcie piorunowe,
c. przepięcie dynamiczne,
d. przepięcia łączeniowe.
11.34. Do zalet rozdzielnic gazowych w porównaniu z konwencjonalnymi można zaliczyć to, że:
a. kilkakrotnie zmniejszają zajmowane powierzchnie,
b. znacznie zwiększają hałas,
c. są dużo bezpieczniejsze dla środowiska,
d. są tanie.
11.35. W procesach starzenia cieplnego podwyższenie temperatury pracy izolacji papierowej o
każde 8°C ponad 100°C powoduje skrócenie czasu życia tej izolacji:
a. dwukrotnie,
b. czterokrotnie,
c. dziesięciokrotnie,
d. temperatura nie wpływa na czas życia izolacji.
11.36.
a.
b.
c.
d.
Jednym z najbardziej typowych zanieczyszczeń cieczy izolacyjnych jest:
sadza,
woda,
włókno celulozy,
kawałki metali.
11.37.
a.
b.
c.
d.
W cieczy za duże odstępy elektrod uważa się już odstępy rzędu:
kilku milimetrów,
kilku centymetrów,
kilku decymetrów.
11.38.
a.
b.
c.
d.
Niejednostajny rozkład pola elektrycznego występuje w układach elektrod:
których promień krzywizny jest bardzo duży,
płaskich, których krawędzie są zaokrąglone według tzw. krzywych Rogowskiego,
których promień krzywizny jest bardzo mały,
kulistych oddalonych od siebie na małą odległość.
11.39. Jeżeli Up oznacza napięcie przeskoku, a – odległość między elektrodami, p – ciśnienie, to
charakterystykę Paschena opisuje zależność:
a. p= f(Up·a),
b. a= f(p·Up),
c. Up = f(p·a).
11.40.
a.
b.
c.
d.
Charakterystyka Paschena:
posiada 1 ekstremum,
posiada 2 ekstrema,
można ją aproksymować funkcją liniową,
można ją aproksymować funkcją kwadratową.
11.41.
a.
b.
c.
d.
Wartości współczynników przejścia ”α” oraz odbicia ”β” zawierają się w przedziale:
α od 0 ÷ 2, β od –1 ÷ 1,
α od 0 ÷ 1, β od 1 ÷ 2,
α od –1 ÷ 1, β od 0 ÷ 2,
α od 1 ÷ 2, β od 0 ÷ 1.
11.42. Jeżeli c oznacza prędkość światła, µr – względną przenikalność magnetyczną, εr –
względną przenikalność elektryczną, to w danym, bezstratnym środowisku elektromagnetycznym prędkość propagacji fali można wyznaczyć na podstawie wzoru:
a. V =
c
,
ε r ⋅ µr
b. V =
1
,
ε r ⋅ µr
c. V = ε r ⋅ µ r ,
d. V = c
εr
.
µr
11.43. Ulot jest:
a. wyładowaniem niezupełnym w powietrzu, występującym w otoczeniu elektrod o małej
krzywiźnie,
b. wyładowaniem zupełnym w powietrzu, występującym w otoczeniu elektrod o małej
krzywiźnie,
c. wyładowaniem niezupełnym w powietrzu, występującym w otoczeniu elektrod o dużej
krzywiźnie,
d. wyładowaniem zupełnym w powietrzu, występującym w otoczeniu elektrod o dużej
krzywiźnie.
11.44. W liniach napowietrznych zjawisko ulotu ogranicza się poprzez:
a. stosowanie przewodów wiązkowych,
b. zwiększanie krzywizn części metalowych,
c. zwiększanie odległości między przewodami,
d. stosowanie przewodów odgromowych.
11.45. Przewody wiązkowe w porównaniu z pojedynczym przewodem mają:
a. większą pojemność,
b. większą indukcyjność,
c. większe natężenie pola elektrycznego,
d. mniejszą pojemność

inna sieć obwodowa bez drutu Thomson

Transkrypt

Podobne dokumenty

Lista 8.

Karta danych: dane silnika Typ silnika 024UG

POS-100-12 - POS Power

Symulacja instalacji 3kW z kredytem (kliknij sprawdź)

Regulacja obrotów silnika prądu stałego

Zamiana światła w elektryczność

wyzszosc pradu zmiennego

9. Skąd wziąć prąd na bezludnej wyspie?

Instrukcja obsługi

Praca i moc prądu elektrycznego.