Metodologia wprowadzania zmian w statucie W ustawie o systemie

Metodologia wprowadzania zmian w statucie
W ustawie o systemie oświaty określono merytoryczną zawartość statutu.
Niestety nie określono zasad, które obowiązują w zakresie „wyglądu” tego
dokumentu. Przyjmując załoŜenie, Ŝe statut jest aktem prawa lokalnego, moŜna
wykorzystać rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie
„Zasad techniki prawodawczej” (Dz. U. Nr 100 poz. 908), w którym określono zasady
tworzenia prawa.
Analizując to rozporządzenie, a w zasadzie załącznik do niego, naleŜy
skoncentrować się szczególnie na Dziale I Rozdziale 7, Dziale V i Dziale VI, których
zapisy mają zastosowanie do uchwał i zarządzeń, a te formy stosuje się przy
uchwałach organów kolegialnych oraz statucie szkoły lub placówki.
Oznaczanie przepisów statutu i ich systematyzacja
W rozporządzeniu w sprawie zasad techniki prawodawczej dokonano
systematyzacji jednostek redakcyjnych stosowanych w budowaniu aktów prawa.
Podstawową jednostką redakcyjną i systematyzacyjną dla statutu,
regulaminów i zarządzeń, podobnie jak dla rozporządzenia, jest paragraf (artykuł jest
zastrzeŜony dla ustaw). Paragraf moŜna dzielić na ustępy, ustępy na punkty, punkty
na litery, a litery na tiret. Zasadą jest zachowanie ciągłej numeracji paragrafów w
obrębie całego statutu. Ustępy zachowują ciągłość w obrębie paragrafu, punkty w
obrębie ustępu, litery w obrębie punktu.
Są to jednostki systematyzacyjne niŜszego stopnia.
W celu systematyzacji przepisów, paragrafy (podobnie jak artykuły) moŜna
grupować w jednostki systematyzacyjne wyŜszego stopnia. Paragrafy grupuje się w
rozdziały, rozdziały grupuje się w działy, a działy łączy się w tytuły. Jednostki
systematyzacyjne wyŜszego stopnia stosuje się tylko w przypadku, gdy co najmniej w
stosunku do jednej z nich zastosowano uprzednio odpowiednie jednostki
systematyzacyjne niŜszego stopnia. Rozdziały numeruje się cyframi arabskimi, a
jednostki systematyzacyjne wyŜszego stopnia - cyframi rzymskimi.
Podstawową jednostką redakcyjną uchwały lub zarządzenia jest paragraf [§].
Intencyjnie – paragraf powinien stanowić kaŜdą samodzielną myśl. Paragraf powinien
być w miarę moŜliwości jednozdaniowy. JeŜeli zaś paragraf jest wyraŜony w formie
kilku zdań (zespołu zdań) dzielimy go na ustępy, które oznaczamy cyfrą arabską z
kropką bez nawiasu: 1. 2. itd. z zachowaniem ciągłości numeracji w obrębie danego
paragrafu. Nie numeruje się ustępu w paragrafie jednoustępowym. W obrębie ustępu
do wyliczenia stosujemy punkty, które oznaczamy cyfrą arabską z nawiasem po
prawej stronie: 1) 2) itd. z zachowaniem ciągłości w obrębie danego ustępu. W
obrębie punktów moŜna dokonać kolejnego wyliczenia, wprowadzając litery, które
oznaczamy małymi literami alfabetu łacińskiego, z wyłączeniem liter „polskich”,
stosując nawias po prawej stronie: a) b) itd. z zachowaniem ciągłości alfabetycznej w
obrębie punktu. W literze moŜna dokonać kolejnego wyliczenia, wprowadzając tiret
[-].
MoŜemy równieŜ wykorzystać pewną technikę redakcyjną przy niedomykaniu
listy. Do tego zabiegu uŜywa się słowa „w szczególności” lub słowa „zwłaszcza”. Na
przykład chcąc wymienić zadania dyrektora szkoły, których liczba jest znaczna, a ich
wyliczanie zajęłoby duŜo miejsca w statucie, korzystamy z tych określeń i
wymieniamy tylko zadania najwaŜniejsze. MoŜna takŜe dodać „i inne wskazane w
przepisach odrębnych”.
Określenia „zwłaszcza” lub „w szczególności” uŜywa się głównie przy
formułowaniu definicji zakresowych.