Microsoft Word Viewer - 7. Kultura taneczna w kasycyzmie

Kultura taneczna w klasycyzmie (1750-1820)
1. Krytyka barokowej sztuki baletowej:
• uniezależnienie się baletu od funkcji rozrywki dworskiej
• przejście na zasadzie równości z innymi sztukami na scenę publiczną
2. Wielka reforma J e a n ' a N o v e r r e ' a (1727-1810)
b a l l e t d ' a c t i o n – niezależne widowisko taneczne – przełom w historii baletu
uwolnienie baletu od wstawek wokalnych i recytacji
pantomima Noverrowska – gest emocjonalny, balet = sztuka naśladowcza
uproszczenie kostiumów
3. Rozszerzenie i podniesienie poziomu techniki tanecznej
4. Balet w Polsce
- Stanisław August Poniatowski – zespół baletowy „Tancerze Jego Królewskiej Mości”/do 1794 r./
- Gabriel de Doux (ojciec polskiego baletu; „Wanda, królowa Polski”)
5. Dworskie tańce towarzyskie przed Rewolucją Francuską: menuet, gawot, allemande
6. Demokratyzacja tańca towarzyskiego po Rewolucji Francuskiej
• tańce mieszczańskie – kontredans (kadryl), walc
• bale maskowe, publiczne
7. Włochy – rozwój sztuki tanecznej, wielkie reformy w dziedzinie tańca teatralnego
Carlo Blasis (1797-1878) – pedagog i teoretyk, ojciec techniki tańca klasycznego
Tło muzyczne: kompozycje wielkich mistrzów Haydna, Mozarta, Beethovena oraz Rossiniego.
Tematyka: balety historyczne, biblijne, mitologiczne, poetyckie wg najwybitniejszych dzieł
literatury: Faust Goethego, Don Kichot Cervantesa, Manfred Byrona, Sen nocy letniej (Szekspira)
8. XVIII / XIX w. – formowanie się zasad tańca klasycznego /akademickiego/ i baletu klasycznego:
• na gruncie tradycji klasycznego tańca greckiego /rozwijanej i udoskonalonej w ciągu wieków/
• wzór cnót – wyidealizowane postacie starożytnych bohaterów, dla których potrzebny był równie
wyidealizowany styl ruchów baletowych, system symbolicznych form artystycznych,wzorowanych
na formach antycznych;
• główne założenie: osiągnięcie idealnej harmonii i ładu w tańcu, pięknego rysunku linii ciała
tancerza, zrównoważenie w pionie i poziomie jego sylwetki.
• cel: czyste piękno formalne, zewnętrzne wynikające głównie z póz ciała
• zapożyczanie elementów z tańców ludowych bądź z tańców dworskich ludowego pochodzenia.
9. Odmienne style wykonawstwa szkoły francuskiej i włoskiej
• Styl szkoły włoskiej (Carlo Balsis): wirtuozowska technika, surowa dbałość o prawidłowość póz i
port de bras, żywy,energiczny styl, ruchy nieco sztywne, ręce wyprężone o ostro zgiętych łokciach;
• Styl szkoły francuskiej: płynność i lekkość ruchów, dbałość o wdzięk i elegancję, łagodzenie
mechanicznej precyzji wykonawczej: ręce są bardziej luźne, o łokciach zaokrąglonych /styl szkoły
francuskiej wywodzi się w prostej linii z tańców dworskich/
10. Plan hierarchii stopni baletowych
• Primaballerina /stojąca na czele zespołu/
• balleriny /pierwsze solistki/
• grands sujets /tańczący na pierwszym planie sceny na czele małych grup/
• petits sujets /tańczących w większych grupach na dalszym planie/
• corps de ballet /elewi, uczniowie i uczennice szkoły baletowej – ostatnie szeregi zespołu/