SCENARIUSZ SPOTKANIA Z RODZICAMI

SCENARIUSZ SPOTKANIA Z RODZICAMI
Jak oceniam się jako rodzic?
Motto:
„W i e d z ę m o ż e m y p r z e j ą ć o d i n n y c h , a l e m ą d r o ś c i m u s i m y n a u c z y ć s i ę s a m i ”
Axel Munthe
Motto wywieszamy w widocznym miejscu dla wszystkich!
1. Rozdanie wychowankom wzorcowych zaproszeń dotyczących zebrania z rodzicami:
Dnia .................... r. o godzinie ....... w sali nr .......... na parterze szkoły
odbędzie się zebranie rodziców naszej klasy.
Na zebraniu omówimy oceny uczniów, frekwencję, zachowanie w pierwszych
miesiącach bieżącego roku oraz postaramy się odpowiedzieć na pytanie Jak oceniam
się jako rodzic? Będzie to ankieta anonimowa przeznaczona tylko i wyłącznie na
Państwa użytek.
Liczę na Państwa przybycie.
Z poważaniem
......................................................
wychowawca
Augustów, dnia .............................................
2. Przygotowanie sali, materiałów /ołówki, ankiety, hasło/.
PRZEBIEG ZEBRANIA
1. Zebranie rozpoczynają uczniowie apelem do rodziców.
Apel Twego Dziecka
Nie psuj mnie, dając mi wszystko,
o co Cię poproszę. Niektórymi
prośbami jedynie wystawiam cię na
próbę.
Nie zapominaj, że nie potrafię
wyrazić się tak dobrze, jak bym
chciał. Dlatego też niekiedy mijam
się z prawdą.
Nie obawiaj się postępować wobec Nie przesadzaj co do mojej
uczciwości. To mnie krępuje
mnie twardo
i zdecydowanie. Ja to wolę, bo to i doprowadza do kłamania.
daje mi poczucie bezpieczeństwa.
Nie zmieniaj swych zasad
Nie pozwól mi ukształtować złych postępowania ze względu na
układy. To wywołuje we mnie zamęt
nawyków. Ufam, że Ty mi
i utratę wiary w Ciebie.
pomożesz wykryć je w zarodku.
Nie rób tak, abym czuł się
mniejszym niż jestem. To jedynie
sprawia, że postępuje głupio, aby
wydawać się dużym.
Nie zbywaj mnie, gdy stawiam Ci
pytania. W przeciwnym wypadku
zobaczysz, że przestanę Cię pytać,
a informacji poszukam gdzie
indziej.
Nie karć mnie w obecności innych.
Nie mów mi, że mój strach
Najbardziej mi pomaga, gdy
i obawy są głupie. One są bardzo
mówisz do mnie spokojnie
realne.
i dyskretnie.
Nie ochraniaj mnie przed
konsekwencjami. Potrzebne mi są
również doświadczenia bolesne.
Nie rób tak, abym swoje pomyłki
uważał za grzechy. To zaburza
moje odczucie wartości.
Nie przejmuj się zbytnio, gdy
mówię:
“Ja Cię nienawidzę”. To nie Ciebie
nienawidzę, ale Twojej władzy,
która mnie niszczy.
Nigdy nawet nie myśl, że
usprawiedliwianie się przede mną
jest poniżej Twojej godności.
Uczciwe usprawiedliwianie się
wzbudza we mnie nadzwyczajną
serdeczność ku Tobie.
Nie zapominaj, że lubię
eksperymentować. Nie zabraniaj
mi eksperymentować, gdyż bez
tego nie mogę się rozwijać.
Nie przejmuj się zbytnio moimi
małymi dolegliwościami. One
jednak przyciągają Twoją uwagę,
której potrzebuję.
Nie zapominaj, jak szybko rosnę.
Jest Ci zapewne trudno dotrzymać
mi kroku, ale—proszę Cię—
postaraj się.
Nie gderaj. Jeżeli będziesz tak
robił, to będę się bronił przez
udawanie głuchego.
Nie dawaj mi pochopnie obietnic,
bo czuję się bardzo zawiedziony,
gdy ich później nie dotrzymujesz.
Tekst Apelu ukazał się w USA w 1985r.;
w Polsce został wydany przez Katedrę Psychologii Rozwojowej KUL.
2. Podanie porządku zebrania.
3. Zachęcenie rodziców do aktywnego brania udziału w zebraniu w celu wypełnienia
ankiety.
Za chwilę Państwo otrzymacie zestaw 40 pytań. Odnotujcie tylko te twierdzenia,
które odnoszą się do waszych zwykłych, a nie rzadko pojawiających się reakcji.
Proszę postawić znak plus (+) tylko wówczas, jeżeli szczerze zamierzacie
wprowadzić dane zasady w życie, gdy dziecko podrośnie.
4. Indywidualna praca rodziców nad wypełnieniem ankiety /wychowawca przygotował
ankiety, ołówki/.
Oto zestaw pytań /ankieta/:
Nr
Treść pytania
Zaznacz
pytania
1. Odpowiadam na wszystkie pytania mojego dziecka tak cierpliwie
szczerze, jak jest to możliwe.
2. Poważne pytania czy stwierdzenia mojego dziecka traktuję poważnie.
3. Udostępniam mu miejsce (tablicę), w którym może pokazać swoje
prace.
4. Gotów jestem tolerować bałagan w miejscu, gdzie moje dziecko pracuje
i jeszcze nie skończyło jakiegoś zajęcia (malowanie, modelowanie itp.).
5. Udostępniam mojemu dziecku pokój lub miejsce w pokoju wyłącznie do
jego użytku.
6. Okazuję dziecku, że jest kochane dla niego samego, a nie dla jego
osiągnięć.
7. Wyznaczam mojemu dziecku obowiązki odpowiednie do jego wieku.
8. Pomagam mu w tworzeniu jego własnych planów i decyzji.
9. Zabieram moje dziecko w ciekawe miejsca.
10. Uczę moje dziecko doskonalenia się w podjętych przez nie zadaniach.
11. Zachęcam moje dziecko do współżycia z dziećmi z innych środowisk.
12. Ustanawiam rozsądne zasady zachowania się i dopilnowuję, aby moje
dziecko ich przestrzegało.
13. Nigdy nie porównuję mojego dziecka niekorzystnie w stosunku do
innych dzieci.
14. Nigdy nie poniżam mojego dziecka, gdy karzę.
15. Udostępniam mu książki i materiały do uprawiania hobby.
16. Zachęcam moje dziecko do własnych przemyśleń i samodzielnego
rozwiązywania problemów. Zachęcam moje dziecko do samodzielnego
myślenia.
17. Regularnie czytam mojemu dziecku.
18. Wcześnie zaczynam z dzieckiem naukę czytania. Wcześnie wpajam
mojemu dziecku nawyk czytania.
19. Zachęcam moje dziecko do wymyślania opowiadań i fantazjowania.
20. Troszczę się o indywidualne potrzeby każdego z moich dzieci.
21. Codziennie poświęcam mojemu dziecku czas, aby mogło być ze mną
sam na sam.
22. Pozwalam mojemu dziecku na wypowiedzenie swojego zdania
w planowaniu rodzinnych zajęć i wycieczek.
23. Nigdy nie wyśmiewam się z mojego dziecka (nie drwię z jego błędów).
24. Zachęcam moje dziecko do zapamiętywania opowiadań, wierszy
i piosenek.
25. Zachęcam moje dziecko do bycia towarzyskim wobec dorosłych
w różnym wieku.
26. Wymyślam praktyczne doświadczenia, aby pomóc dziecku poznać różne
rzeczy.
27. Pozwalam mojemu dziecku bawić się różnymi rupieciami.
28. Zachęcam moje dziecko do poznawania problemów i rozwiązywania ich.
29. Staram się dostrzec w działalności dziecka konkretne cechy, za które je
mogę pochwalić.
30. Unikam ogólnych pochwał, które są nieszczere.
31. Jestem szczery(a) w moich uczuciach okazywanych dziecku.
32. Nie ma takich tematów, które bym całkowicie pomijał(a), odrzucał(a),
w rozmowie z dzieckiem.
33. Stwarzam dziecku możliwości podejmowania konkretnych decyzji.
34. Zachęcam moje dziecko do bycia indywidualnością.
35. Pomagam mojemu dziecku w znalezieniu wartościowych programów
w telewizji.
36. Zachęcam moje dziecko do pozytywnego myślenia o jego
możliwościach.
37. Nigdy nie pomniejszam klęsk mojego dziecka słowami: „Ja też nie
potrafię tego zrobić!”.
38. Zachęcam moje dziecko do bycia jak najbardziej niezależnym od
dorosłych.
39. Ufam zdrowemu rozsądkowi mojego dziecka i ufam jemu.
40. Wolałabym (wolałbym), aby moje dziecko samodzielnie zniosło porażkę
niż odniosło sukces dzięki mojej pomocy.
5. Rodzice podliczają wynik dodając znaki plus(+). Jeżeli dojdą do wniosku, że
często, ale nie zawsze tak postępują, niech policzą sobie pół punktu.
6. Nauczyciel (wychowawca) rozdaje rodzicom instrukcję analizy ankiety.
Jeśli uzyskałeś(uzyskałaś) 25 – 30 pozytywnych odpowiedzi, oznacza to, że na pewno
wprowadzasz w życie zasady, które są stosowane w rodzinach z dziećmi o niezwykłych
zdolnościach. Sądzę, iż warto, abyś wrócił(a) do tych stwierdzeń, których nie mogłeś(mogłaś)
podkreślić po to, aby sprawdzić, czy wyrażone w nich zasady nie mogłyby być wprowadzone
w twojej rodzinie.
Jeśli uzyskałeś(uzyskałaś) wynik gorszy niż 25 podkreślonych stwierdzeń, proponuję, abyś
jeszcze raz przeczytał(a) całą listę, aby zorientować się, które z tych pożytecznych działań
mogłyby stać się częścią twojego codziennego postępowania.
Ankiety rodzice zatrzymują dla siebie, aby mogli dokonać własnych przemyśleń nad tym co już
zrobili dla dobra swojego dziecka i co jeszcze mogą zrobić w kierunku być lepszym rodzicem.
7. Sprawy różne.
8. Rozdanie kartek informujących o postępach ucznia w nauce i zachowaniu.
9 . N a z a k oń c z e n i e z e b ra n i a u c z eń o d c z y t u j e w y z n a n i e n a s t o l a t k a .
Pragnąłem...*
Pragnąłem mleka matki
a dostałem butelkę ze smoczkiem.
Pragnąłem rodziców – a dano mi zabawkę.
Pragnąłem rozmowy – a dano mi książkę.
Pragnąłem się uczyć
a wystawiono mi świadectwo.
Pragnąłem myśleć – a otrzymałem wiadomości.
Pragnąłem mieć szerokie spojrzenie —
a otrzymałem krótkie informacje.
Pragnąłem
Pragnąłem
Pragnąłem
Pragnąłem
szczęścia – a dano mi pieniądze.
sensu – a umożliwiono mi karierę.
nadziei – a dostałem niepewność.
się zmienić
a obdarowano mnie współczuciem.
Pragnąłem ŻYĆ...
*Anonimowe wyznanie osiemnastolatka.
10.
Rozmowy indywidualne z rodzicami.
Stanisław Polak