TakŜe nas juŜ na wieki, BoŜe nasz, opuścisz

numer katalogowy: 84/XVI/A/0607/SATB
TakŜe nas juŜ na wieki,
BoŜe nasz, opuścisz
psalm LXXIV
(data pierwszego wydania: 1580)
muzyka: Mikołaj GOMÓŁKA
(1535? - 1609?)
słowa: Jan KOCHANOWSKI
(1530 - 1584)
Sopran
&b c ˙
œ œ
&b c ˙
œ œ
Tak - Ŝe nas
Alt
Tak - Ŝe nas
Tenor
Vb c ˙
œ #œ
Tak - Ŝe nas
Bas
?b c ˙
œ œ
Tak - Ŝe nas
S
&b c ˙
I
A
T
B
&b c ˙
˙
juŜ na wie - ki,
Bo - Ŝe
j
œ œ œ œ œ œ œ œ. œ œ
juŜ na wie - ki, Bo
œ œ œ œ
-
œ œ
juŜ na wie - ki,
Bo - Ŝe
œ œ
œ
œ
œ. œ œ œ
J
juŜ na wie - ki,
Bo - Ŝe
j
œ œ œ œ œ œ œ œ. œ œ
I
sro - gim
I
œ œ
œ #œ
sro - gim
˙
wil - kom dra - pać
wil - kom dra - pać sta
nasz,
œ
nasz,
œ
nasz,
œ ˙
25 ˙
4
c
œ œ . œj 42 ˙
c
o - pu
-
o - pu
-
œ ˙
o - pu
-
œ #œ ˙
nasz,
o - pu
-
œ œ #œ œ ˙
œ œ
sro - gim
Ŝe
˙
œ œ œ œ
sro - gim
?b c ˙
œ œ #œ
œ œ
I
Vb c ˙
œ œ œ œ
sta - do
ścisz
2
4 #˙
c
ścisz
˙
42
c
ścisz
˙
˙
œ œ œ . œj ˙
˙
swe do - pu
10
-
ścisz? Wspo -
do
swe do - pu
-
ścisz? Wspo -
wil - kom dra - pać
sta - do
swe do - pu
œ #œ ˙
-
ścisz? Wspo -
wil - kom dra - pać
sta - do
swe do - pu
-
ścisz? Wspo -
œ œ œ œ
œ œ
œ œ
2007 © Związek Chórów Kościelnych Caecilianum
Zarząd Główny: ul. Dewajtis 3 , 01-815 Warszawa
tel./fax: (22) 561 01 38 , e-mail: [email protected]
http://www.caecilianum.webd.pl
˙
-
ścisz
œ œ
œ. œ œ œ
J
œ œ ˙
#˙
˙
˙
˙
Do uŜytku publicznego.
http://www.biblioteka.caecilianum.webd.pl
psalm LXXIV - Mikołaj GOMÓŁKA
S
&b œ ˙
mni na
A
&b œ ˙
mni na
T
B
œ ˙
Vb
?
mni na
˙
b œ
mni na
œ
swe
dzie
œ
˙.
swe
#˙.
swe
dzie
œ
swe
&b œ œ œ œ
re - goś Ty zdjął
A
T
B
dzie
œ
15
S
˙.
&b œ œ œ œ œ
˙.
dzie
˙
œ
œ
œ
dzic - two
-
-
dzic - two
œ
œ
-
dzic - two
œ
œ
-
dzic - two
œ.
jarz
œ
œ
œ
i
na
œ.
i
œ œ œ
i
na
œ
œ
i
œ
swój
na swój
na
œ
œ
œ œ œ
œ
œ
œ
œ
œ
œ
lud
œ
swój
lud
œ
œ
swój
lud
-
œ
œ
œ
œ
œ
œ
œ
œ nœ œ
œ œ œ œ œ
mo w je - go czas
œ œ œ œ
b
V
-
mo w je - go czas
re - goś Ty zdjął
?b œ œ œ œ
jarz
˙
-
mo w je - go czas
jarz
-
œ
œ
œ
˙
œ
mo w je - go czas
˙
mi
mi
-
-
mi
wier - ny, Z któ -
œ
wier - ny, Z któ -
œ
wier - ny, Z któ -
U
˙
˙
zer
-
zer
-
ny.
zer
-
ny.
˙
-
ny.
# U#
j
j
œ œ œ ˙
ny.
U̇
#œ œ #œ œ œ
J
J
mi
˙
wier - ny, Z któ -
œ
œ œ
J
jarz
re - goś Ty zdjął
œ
lud
j
œ œ œ
re - goś Ty zdjął
˙
œ
-
-
zer
U̇
PSALM LXXIV
Ut quid, Deus, repulisti in finem
1.
TakŜe nas juŜ na wieki, BoŜe nasz, opuścisz
I srogim wilkom drapać stado swe dopuścisz?
Wspomni na swe dziedzictwo i na swój lud wierny,
Z któregoś Ty zdjął jarzmo w jego czas mizerny!
3.
Pełne Twoje bóŜnice huku, pełne zbroje.
Wpośrzód placu chorągwie roztoczyli swoje;
Ozdobę domu Twego, kosztowne roboty
Obuchami potłukli i twardymi młoty.
2.
Wspomni na piękną skałę poświęconą Tobie
Syjońską, gdzieś Ty obrał był mieszkanie sobie.
Powstań kiedy a rozgrom swe nieprzyjaciele,
Od których tak wiele szkód widzisz w swym kościele.
4.
Ściany padną, ziemia grzmi, jako kiedy walą
W lesie surowe dęby twardą, ostrą sztalą;
Swiątnica Twoja gore, namiot roztargany
LeŜy w prochu szkaradzie nogami wdeptany.
-2-
http://www.biblioteka.caecilianum.webd.pl
psalm LXXIV - Mikołaj GOMÓŁKA
5.
Całego nic zostawić nie chcą; ogień srogi
Wszytki w popiół obrócił Pańskie synagogi.
Co gorsza: znaków Ŝadnych, Ŝadnego nie znamy
Proroka, Ŝeby wiedzieć, póki w tym trwać mamy.
6.
DługoŜ się pastwić będą ci sprośni poganie
Nad nami? DługoŜ mają Ciebie bluźnić, Panie?
Czemu tak długo kurczysz moŜną rękę swoje?
Podnieś wŜdam kiedy wzgórę, podnieś prawą Twoje!
7.
O Panie, jeszcze z wieku znaczna zawŜdy była
Twoja laska nad nami, znaczna Twoja siła.
Tyś wpośrzód morza drogę szeroką osuszył
A srogim smokom w wodzie harde głowy skruszył.
8.
Skruszyłeś i samemu łeb wielorybowi
I dałeś go na pastwę górnemu sępowi.
Na Twoje rozkazanie zdrój wyskoczył z skały,
A rzeki nieprzebyte wody ostradały.
9.
Twój dzień jest i noc Twoja; światło niezgaszone
Słońca górnolotnego przez Cię jest stworzone.
Tyś morze z ziemią zspoił i mocnie ustawił,
Tyś lato swym dowcipem i zimę naprawił.
10.
Pomni swe urąganie, pomni, wieczny Panie,
Jako imię Twe lŜyli nieszczęśni poganie.
Sinogarlice swojej bestyjom nie dawaj,
Stada swego w niepamięć wieczną nie podawaj!
11.
Wejźrzy na swe przymierze: nie mamy ubodzy
Głów gdzie skłonić - posiedli wszytko ludzie srodzy.
Nie daj, aby upadły wstyd odniósł na sobie,
Owszem mógł za Twą łaskę podziękować Tobie.
12.
Wstań, Panie, a weźmi się za swą krzywdę; pomni,
Jako Cię lŜą kaŜdy dzień bluźnierce nieskromni.
Nie zamilczaj przegróŜek i wszetecznej mowy,
Na co Twój nieprzyjaciel zawŜdy jest gotowy.
-3-
http://www.biblioteka.caecilianum.webd.pl