Rozdział 14 - Marnotrawny Kościół

Objawienie Jana Apostoła
Rozdział 14
14:1,2
I widziałem, a oto Baranek stał na górze Syjon, a z nim sto czterdzieści cztery tysiące
tych, którzy mieli wypisane jego imię na czole i imię jego Ojca. I usłyszałem głos z nieba
jakby szum wielu wód i jakby łoskot potężnego grzmotu; a głos, który usłyszałem,
brzmiał jak dźwięki harfiarzy, grających na swoich harfach. BW
Potem ujrzałem: a oto Baranek stojący na górze Syjon, a z Nim sto czterdzieści cztery
tysiące, mające imię Jego i imię Jego Ojca wypisane na czołach. I usłyszałem z nieba głos
jakby głos mnogich wód i jakby głos wielkiego gromu. A głos, który usłyszałem,
[brzmiał] jak gdyby harfiarze uderzali w swe harfy. BT
I zobaczyłem, a oto Baranek stał na górze Syjon, a z Nim sto czterdzieści cztery tysiące
tych, którzy mieli na czole wypisane Jego imię i imię Jego Ojca. I usłyszałem głos z nieba
jakby szum wielu wód i jakby głos wielkiego grzmotu; a głos, który usłyszałem,
[brzmiał] jak harfiarze grający na swoich harfach. NP
Przeczytajmy jeszcze fragment z Hebr. 12:22-24 „Lecz wy podeszliście do góry Syjon i do
miasta Boga żywego, do Jeruzalem niebieskiego i do niezliczonej rzeszy aniołów, do
uroczystego zgromadzenia I zebrania pierworodnych, którzy są zapisani w niebie, i do Boga,
sędziego wszystkich, i do duchów ludzi sprawiedliwych, którzy osiągnęli doskonałość, I do
pośrednika nowego przymierza, Jezusa, i do krwi, którą się kropi, a która przemawia lepiej
niż krew Abla.”
Chwila oddechu. Podobnie tak jak siódmy rozdział po wydarzeniach szóstej pieczęci zabierał
nas na chwilę do nieba, a potem dziesiąty po tragicznych wydarzeniach piątej i szóstej trąby,
tak i ten rozdział pomiędzy siódmą trąbą a wylaniem czasz gniewu Bożego, odrywa nas na
moment od apokaliptycznych wydarzeń i przenosi nas na chwilę do Nieba. Możemy nieco
odpocząć od tych mrocznych wydarzeń, możemy ponownie, jeszcze na moment napawać się
atmosferą Nieba. W repertuarze wielotysięczny chór śpiewa cudowną pieśń przy
akompaniamencie szumów wielu wód, grzmotów i dźwięku harf, κιθαραις (kitharais) cytr,
kitar .
Jeżeli masz czas, ponownie wróć do czwartego i piątego rozdziału, zaglądnij do Nieba. Stań
przed Bożym tronem i z miriadami aniołów zawołaj „Godzien jesteś przyjąć chwałę!” To jest
bardzo potrzebne w naszym studium tej księgi.
Jan odwrócił swój wzrok od diabelskich rządów na ziemi i zwrócił go na Niebo i pisze „I
widziałem.” I zobaczył Baranka, Jezusa Chrystusa, ale to nie jest ten Baranek jakby nieżywy
z piątego rozdziału (5:12), to jest zwycięski Baranek stojący na górze Syjon. Autor listu do
Hebrajczyków pisze o wierzących, że podeszli do góry Syjon. To nie jest fizyczna góra, to
jest coś o wiele więcej, to jest Królestwo Baranka. W Ps. 125:1-2 czytamy, że „Ci, którzy
ufają Panu, są jak góra Syjon, Która się nie chwieje, lecz trwa wiecznie. Jak Jeruzalem
otaczają góry, Tak Pan otacza lud swój teraz i na wieki.”
1
„I w ten sposób będzie zbawiony cały Izrael, jak napisano: Przyjdzie z Syjonu wybawiciel I
odwróci bezbożność od Jakuba.” Rzym. 11:26
„Przystąpcie do niego, do kamienia żywego, przez ludzi wprawdzie odrzuconego, lecz przez
Boga wybranego jako kosztowny. I wy sami jako kamienie żywe budujcie się w dom
duchowy, w kapłaństwo święte, aby składać duchowe ofiary przyjemne Bogu przez Jezusa
Chrystusa. Dlatego to powiedziane jest w Piśmie: Oto kładę na Syjonie kamień węgielny,
wybrany, kosztowny, A kto weń wierzy, nie zawiedzie się.” 1 Piotr. 2:4-6
„Bramy Syjonu, miłuje Pan. Bardziej niż wszystkie siedziby Jakuba. Chwalebne rzeczy mówi
się o tobie. Miasto Boże.” Psalm 87.2-3
Wielki jest Pan i godny wielkiej chwały. W mieście Boga naszego, na swej górze świętej.
Pięknie wzniesiona jest rozkosz całej ziemi, Góra Syjon, na krańcach północnych, miasto
Króla Wielkiego.” Ps. 48:2-3
Góra Syjon przedstawia Królestwo Baranka, jest symbolem wybawienia, miejscem
zamieszkania Boga. Syjon to biblijne określenia Izraela jako ludu wybranego. Dawid pisze, że
Syjon jest umiłowaną górą Bożą. Słowo „Syjon” pojawia się w Biblii ponad 150 razy. To co
teraz ma miejsce tu, w czternastym rozdziale jest wypełnieniem się wielu proroctw biblijnych
Starego Testamentu. Aby lepiej zrozumieć czym jest Syjon w tym wersecie dobrze jest
zobaczyć to co o tej Bożej górze jest napisane w Starym Testamencie, głównie w Księdze
Psalmów i u proroka Izajasza.
„Ja ustanowiłem króla mego na Syjonie, Świętej górze mojej. Ogłoszę zarządzenie Pana:
Rzekł do mnie: Synem moim jesteś, Dziś cię zrodziłem. Proś mnie, a dam ci narody w
dziedzictwo. I krańce świata w posiadanie. Rozgromisz je berłem żelaznym, Roztłuczesz jak
naczynie gliniane.” Ps. 2:6-9; „Oby przyszło z Syjonu zbawienie Izraela! Kiedy Pan odwróci
niewolę ludu swego, Uraduje się Jakub, rozweseli się Izrael.” Ps. 14:7; „Pamiętaj o gromadce
swojej, którą dawno nabyłeś, Wykupiłeś jako szczep dziedzictwa twego, Pamiętaj o górze
Syjon, na której mieszkasz!” Ps. 74:2; „Bóg znany jest w Judzie, Imię jego jest wielkie w
Izraelu. Przybytek jego jest w Salem, A mieszkanie jego na Syjonie.” Ps. 76:2-3; „Lecz
wybrał plemię Judy i górę Syjon, którą miłuje.” Ps. 78:68; „Pan jest królem, drżą ludy, Siedzi
na cherubach, ziemia się chwieje Wielki jest Pan na Syjonie. I wyniesiony nad wszystkie
ludy. Niech wielbią imię twoje wielkie i straszne; On jest święty!” Ps. 99:1-3; „Albowiem
Pan wybrał Syjon. I chciał go na swoje mieszkanie. Tu miejsce odpocznienia mego na wieki;
Tu zamieszkam, bo upodobałem je sobie”. Ps. 132:13-14;
„I będzie tak, że kto pozostanie na Syjonie i ostoi się w Jeruzalemie, będzie nazwany
świętym; każdy, kto jest zapisany wśród żywych w Jeruzalemie.” Izaj. 4:3; „I zarumieni się
księżyc, a słońce się zawstydzi, gdyż Pan Zastępów będzie królem na górze Syjon i w
Jeruzalemie, i przed ich starszymi będzie chwała.” Izaj. 24:23; „I wrócą odkupieni przez
Pana, a pójdą na Syjon z radosnym śpiewem. Wieczna radość owionie ich głowę, dostąpią
wesela i radości, a troska i wzdychanie znikną.” Izaj. 35:10; „A pozostała przy życiu resztka
domu Judy znowu zapuści korzenie w głąb i wyda owoc w górze, Gdyż z Jeruzalemu wyjdzie
resztka, a z góry Syjon poczet ocalonych. Dokona tego gorliwość Pana Zastępów.” Izaj.
37:31-32; „Słuchajcie mnie, wy, ludzie zwątpiałego serca, którzy jesteście dalecy od
sprawiedliwości. Przybliżyłem moją sprawiedliwość, już nie jest daleko, a moje zbawienie nie
odwlecze się. I udzielę na Syjonie zbawienia Izraelowi, chwale mojej.” Izaj. 46:12-13; „I
wrócą odkupieni przez Pana, i przybędą na Syjon z okrzykiem radości, a wieczna radość
2
będzie nad ich głowami, dostąpią radości i wesela, zniknie zmartwienie i wzdychanie.” Izaj.
51:11; „I będą się bali na Zachodzie imienia Pana, a na Wschodzie jego chwały, gdyż
przyjdzie jak ścieśniona rzeka, na którą napiera powiew Pana. Przyjdzie jako Odkupiciel dla
Syjonu i dla tych, którzy w Jakubie odwrócili się od występku - mówi Pan.” Izaj. 59:19-20;
„Wszakże każdy, kto będzie wzywał imienia Pana, będzie wybawiony; gdyż na górze Syjon i
w Jeruzalemie będzie wybawienie - jak rzekł Pan - a wśród pozostałych przy życiu będą ci,
których powoła Pan. Bo oto w owych dniach i w owym czasie, gdy odmienię los Judy i
Jeruzalemu, Zgromadzę wszystkie narody i sprowadzę je do Doliny Józafata, i tam się z nim
rozprawię z powodu mojego ludu i mojego dziedzictwa, Izraela, ponieważ rozproszyli je
między ludy pogańskie i podzielili mój kraj. (...) Pan zagrzmi z Syjonu i wyda swój donośny
głos z Jeruzalemu, tak że zadrżą niebiosa i ziemia. Lecz dla swojego ludu Pan jest ucieczką i
twierdzą dla synów Izraela. I poznacie, że Ja, Pan, jestem waszym Bogiem, który mieszkam
na Syjonie, świętej mojej górze. Wówczas Jeruzalem będzie święte, a obcy już nie będą przez
nie przechodzili.” Joel. 3:5-7,21-22; „ Lecz na górze Syjon będzie wybawienie, jest ona
przecież święta, i dom Jakuba przejmie w posiadanie tych, którzy go posiadłości pozbawili.”
Abd. 1:17; W owym dniu, mówi Pan, zbiorę chromych, zgromadzę to, co rozproszone, i tych,
których utrapiłem. Z tego, co chrome, stworzę resztkę, a z tego, co rozproszone, potężny
naród; a Pan będzie nad nimi królował na górze Syjon, odtąd aż na wieki. Mich. 4:6-7; „Tak
mówi Pan Zastępów: Żywię żarliwą miłość do Syjonu, zapłonąłem wielką o niego zazdrością.
Tak mówi Pan: Wrócę na Syjon i zamieszkam w Jeruzalemie. Jeruzalem znów będzie
nazwane grodem wiernym, a góra Pana Zastępów górą świętą.” Zach. 8:2,3
Dalej czytamy „A z nim…" To jest fraza godna podkreślenia. Baranek nie jest sam, Niebo
nie jest puste, jest wypełnione niezliczoną rzeszą aniołów, starszymi, postaciami, wielkim
tłumem i grupą 144000 szczególnych wybranych. Już w (Obj.7:4) czytaliśmy o tej grupie,
wtedy napisałem, że są to chrześcijanie, żydzi mesjańscy którzy w jakiś szczególny sposób
zaznaczą swoją działalność w czasach siódmej trąby. Być może jest to druga grupa 144 000
tych którzy nie poddali się presji rządów dwóch bestii z poprzedniego rozdziału. Taką
możliwość biorę pod uwagę. Pierwsze 144 000 wyłania się w trakcie szóstej pieczęci, drugie
140 000 pojawia się w trakcie siódmej trąby. Obie są „resztką” lub „pierwocinami”. Jedni
słudzy Boga mają Jego pieczęć na czołach, drudzy mają wypisane na czołach imię Baranka i
imię Jego Ojca. Wierzący w Jezusa Żydzi mesjańscy i ostatni członkowie Oblubienicy,
ostatnie potomstwo Niewiasty z dwunastego rozdziału.
„Prawdziwa to mowa: Jeśli bowiem z nim umarliśmy, z nim też żyć będziemy; Jeśli z nim
wytrwamy, z nim też królować będziemy; jeśli się go zaprzemy, i On się nas zaprze; 2 Tym.
2:11-12
Potem Jan nie tylko widzi, ale też słyszy niezwykle dźwięki. „I usłyszałem głos z nieba jakby
szum wielu wód i jakby łoskot potężnego grzmotu; a głos, który usłyszałem, brzmiał jak
dźwięki harfiarzy, grających na swoich harfach.”
Szum wód. Dźwięk wody jest charakterystyczny, choćby najcichszy jest słyszalny, kapanie
kranu, cichy odgłos potoku w lesie czy strumyka w górach. Uderzanie fal o brzeg morski, no i
wyrazisty łoskot wodospadu. Trudno nie wychwycić takich dźwięków. Szum wielu wód jest
mocny i wyrazisty, zagłusza inne dźwięki. Głos Jezusa w Objawieniu jest takim właśnie, a
także głos tłumu wielbiącego Boga w Niebie
„A nogi jego podobne do mosiądzu w piecu rozżarzonego, głos zaś jego jakby szum wielu
3
wód.” Obj. 1:15; „I usłyszałem jakby głos licznego tłumu i jakby szum wielu wód, i jakby
huk potężnych grzmotów, które mówiły: Alleluja! Oto Pan, Bóg nasz, Wszechmogący, objął
panowanie.” Obj. 19:6
Podobnie wyrazistym i konkretnym głosem jest grzmot. Dźwięk z Nieba wzbudza w
słuchaczach szacunek i bojaźń Bożą. Nie da się go nie usłyszeć, czy pomylić z innym głosem.
Bóg lubi objawiać się w takiej właśnie scenerii, czytamy o tym w drugiej Księdze
Mojżeszowej.
"Trzeciego dnia, z nastaniem poranku, pojawiły się grzmoty i błyskawice, i gęsty obłok nad
górą, i doniosły głos trąby, tak że zadrżał cały lud, który był w obozie." 2 Moj. 19:16
„A z tronu wychodziły błyskawice i głosy, i grzmoty; przed tronem zaś płonęło siedem
ognistych pochodni; jest to siedem duchów Bożych.” Obj. 4:5; „A anioł wziął kadzielnicę i
napełnił ją ogniem z ołtarza, i rzucił ją na ziemię. I nastąpiły grzmoty donośne i błyskawice, i
trzęsienie ziemi.” Obj. 8:5; „I krzyknął głosem donośnym jak ryk lwa. A na jego krzyk
odezwało się głośno siedem grzmotów. A gdy przebrzmiało siedem grzmotów, chciałem
pisać; lecz usłyszałem głos z nieba mówiący: Zapieczętuj to, co powiedziało owych siedem
grzmotów, a nie spisuj tego,” Obj. 10:3,4; „I otworzyła się świątynia Boża, która jest w
niebie, i ukazała się Skrzynia Przymierza jego w świątyni jego; i zaczęło się błyskać i głośno
grzmieć, i przyszło trzęsienie ziemi, i spadł wielki grad.” Obj. 11:19
Trzecim dźwiękiem był łagodny i melodyjny odgłos niebiańskich harf (cytr). Jest to pewien
kontrast dla poprzednich dźwięków. Dzisiaj posłuchałem kwartetu harf, piękna muzyka.
Muzyka ta zapowiada piękną pieśń. Chicago Harp Quartet
„A gdy ją wziął, upadły przed Barankiem cztery postacie i dwudziestu czterech starców, a
każdy z nich miał harfę i złotą czaszę pełną wonności; są to modlitwy świętych.” Obj. 5:8; "I
widziałem jakby morze szkliste zmieszane z ogniem, i tych, którzy odnieśli zwycięstwo nad
zwierzęciem i jego posągiem, i nad liczbą imienia jego; ci stali nad morzem szklistym,
trzymając harfy Boże. Obj. 15:2
14:3
I śpiewali nową pieśń przed tronem i przed czterema postaciami i przed starszymi; i nikt
się tej pieśni nie mógł nauczyć, jak tylko owe sto czterdzieści cztery tysiące tych, którzy
zostali wykupieni z ziemi. BW
I śpiewają jakby pieśń nową przed tronem i przed czterema Zwierzętami, i przed
Starcami: a nikt tej pieśni nie mógł się nauczyć prócz stu czterdziestu czterech tysięcy wykupionych z ziemi. BT
I śpiewali jakby nową pieśń przed tronem i przed czterema stworzeniami i przed
starszymi; i nikt nie był w stanie nauczyć się tej pieśni, jak tylko sto czterdzieści cztery
tysiące tych, którzy zostali wykupieni z ziemi. NP
Już raz czytaliśmy o nowej pieśni śpiewanej w Niebie, w Obj 5:9 "I zaśpiewali nową pieśń tej
treści: Godzien jesteś wziąć księgę i zdjąć jej pieczęcie, ponieważ zostałeś zabity i odkupiłeś
dla Boga krwią swoją ludzi z każdego plemienia i języka, i ludu, i narodu."
4
Tej nowej pieśni, poz tym, że była nowa, nikt nie mógł się jej μαθειν (mathein) nauczyć, nikt
poza wykupionymi. Tej pieśni nie można się nauczyć z nut, nie mogą jej nauczyć warsztaty z
wokalu. To nie jest pieśń uczona na szybko. Stary, nieprzemieniony człowiek nie potrafi
zaśpiewać Bogu nowej pieśni. O tym mówił cytowany już werset.
W Biblii znajdujemy kilka wersetów, które zachęcają do śpiewania nowej pieśni. Teraz
zwykle śpiewamy stare pieśni, które są zapisem doświadczeń ludzi których już nie ma wśród
nas i których nie znamy. Lubimy je śpiewać, są piękne, ale brakuje nowych pieśni spisanych z
naszych przeżyć i doświadczeń z naszego chodzenia z Bogiem.
"Śpiewajcie mu pieśń nową, grajcie pięknie z okrzykiem radosnym!" Ps 33:3; "Włożył w usta
moje pieśń nową, pieśń pochwalną dla Boga naszego. Ujrzy go wielu i ulęknie się, i ufać będą
Panu." Ps 40:4; "Śpiewajcie Panu pieśń nową, śpiewaj Panu, cała ziemio!" Ps 96:1;
"Śpiewajcie Panu pieśń nową, bo cuda uczynił! Prawica i jego święte ramię przyniosły mu
zwycięstwo." Ps 98:1; "Boże, zaśpiewam ci nową pieśń, na harfie dziesięciostrunnej zagram
ci." Ps 144:9; "Alleluja. Śpiewajcie Panu pieśń nową, na chwałę jego w zgromadzeniu
wiernych!" Ps 149:1; "Śpiewajcie Panu pieśń nową, pieśń ku jego czci od krańców ziemi;
niech zaszumi morze i wszystko, co w nim jest, wyspy i ich mieszkańcy." Iz 42:10
Tej pieśni nie zaśpiewa stary, nieodrodzony człowiek. Trzeba być z Nim, iść z Jezusem
dokądkolwiek on idzie, aby uczyć się tej pieśni. Zac Poonen w artykule "Nowa Pieśń
Zwycięzców" pisze; Słowo „nauczyli się” w Księdze Objawienia 14:3 wskazuję na proces
uczenia. Musimy się nauczyć śpiewać tą nową pieśń. Na początku, żaden z nas nie potrafi jej
śpiewać. Dlaczego tak jest, że nikt inny poza tymi 144 tysiącami nie nauczył się tej pieśni?
Dlatego, że inni usłyszeli o braniu krzyża, ale tak naprawdę nigdy go nie wzięli w chwili
pokuszenia. Jakże to jest smutne, gdy ktoś jest wierzącym od 20 lat i wciąż nie ma
zwycięstwa nad szemraniem, gniewem, narzekaniem, obmawianiem i spotwarzaniem!
Większość wierzących uważa, że skoro przyjęła Jezusa Chrystusa to wszystko jest z nimi w
porządku i w ten sposób żyją w ciągłej iluzji."
William Barclay podaje trafną myśl; "Towarzyszący Barankowi śpiewają pieśń, której tylko
oni mogą się nauczyć. Jest to prawda dotycząca całego życia. Najpierw trzeba być kimś, aby
móc czegoś się nauczyć. Towarzyszący Barankowi mogli nauczyć się nowej pieśni, ponieważ
przeszli przez określone doświadczenia.
a) Przeszli oni przez cierpienie. Pewnych rzeczy tylko smutek może nauczyć. Poeci
powiadają: „W cierpieniach nauczyliśmy się tego, co wypowiadamy w pieśniach”. Smutek
może doprowadzić do rozczarowania, ale jego skutkiem również może być wiara, pokój i
nowa pieśń.
b) Byli Mu wierni. Z upływem lat przewodnik coraz bardziej zbliżał się do swoich wiernych
naśladowców, a oni coraz bardziej przybliżali się do Niego; wtedy On uczy ich tego, czego
obojętni czy niestali jego naśladowcy nigdy pojąć nie mogą.
c) Inaczej mówiąc, towarzyszący Barankowi stale wzrastali duchowo. Człowiek dojrzały
potrafi poznawać głębsze rzeczy. Jezus Chrystus może objawić większe bogactwa mądrości
tym, którzy codziennie w Nim wzrastają. Tragedią wielu ludzi jest ich statyczne
chrześcijaństwo."
5
„... nikt się tej pieśni nie mógł nauczyć, jak tylko owe sto czterdzieści cztery tysiące tych,
którzy zostali wykupieni z ziemi” Obj. 14,3
"Dźwięki tych pieśni rodzą się w sercu. Pieśni te są wyrażeniem wspomnień osobistych
przeżyć; są to pieśni, których treść gromadziła się stopniowo w dalekiej przeszłości, pokryła
się już mgłą; pieśni te płyną na skrzydłach dawno minionych dni. Apostoł Jan pisze, że nawet
w niebie będzie śpiewana pieśń, której mogli nauczyć się tylko synowie tej ziemi, wykupieni
z niej krwią Baranka Bożego, Jezusa Chrystusa. Bez wątpienia będzie to pieśń tryumfu, hymn
zwycięstwa na cześć Chrystusa Pana, za otrzymaną od Niego wolność. Lecz świadomość
zwycięstwa wypływa ze wspomnień łańcuchów i kajdan." Strumienie na pustyni - 30 maja
Oni się nauczyli, ponieważ uczyli się, byli uczniami. Nie tylko byli uczniami, ale byli też
wykupieni z ziemi. Tylko ηγορασμενοι (ēgorasmenoi) którzy są wykupieni, wykupieni
uczniowie Jezusa mogą nauczyć się tej nowej pieśni. Czy jesteś wykupionym przez Jezusa ?
Drogoście bowiem kupieni. Wysławiajcie tedy Boga w ciele waszym. 1 Kor. 6:20
14:4
Są to ci, którzy się nie skalali z kobietami; są bowiem czyści. Podążają oni za
Barankiem, dokądkolwiek idzie. Zostali oni wykupieni spomiędzy ludzi jako pierwociny
dla Boga i dla Baranka. BW
To ci, którzy z kobietami się nie splamili: bo są dziewicami; ci, którzy Barankowi
towarzyszą, dokądkolwiek idzie; ci spośród ludzi zostali wykupieni na pierwociny dla
Boga i dla Baranka, BT
Są to ci, którzy się nie splamili się z kobietami; są bowiem dziewiczy. Idą oni za
Barankiem, dokądkolwiek idzie. Zostali oni kupieni spośród ludzi jako pierwociny dla
Boga i dla Baranka. NP
Cić są, którzy się z niewiastami nie pokalali; bo pannami są. Ci są, którzy naśladują
Baranka, gdziekolwiek idzie. Ci kupieni są z ludzi, aby byli pierwiastkami Bogu i
Barankowi. BG
W poprzednim wierszu czytaliśmy o tym, że grupa wykupionych z ziemi, 144 000 śpiewało
nową pieśń, której nikt nie mógł się nauczyć. Teraz w dwóch wierszach mamy
charakterystykę członków tego niezwykłego niebiańskiego chóru. Biblia mówi, że są to ci
którzy z kobietami się nie εμολυνθησαν (emolynthēsan) splamili: bo są παρθενοι (parthenoi)
dziewicami. Zagadkowe słowa.
„Bo tak mówi Pan: Trzebieńcom, którzy przestrzegają sabatu i wybierają to, w czym mam
upodobanie, i trzymają się mojego przymierza, Przyznam w moim domu i w obrębie moich
murów miejsce i dam im imię lepsze niż mają synowie i córki, imię wieczne, które nie będzie
starte.” Izaj. 56:4-5
„Rzekli mu uczniowie: Jeśli tak się przedstawia sprawa męża i żony, nie warto się żenić. A
On im powiedział: Nie wszyscy pojmują tę sprawę, tylko ci, którym jest dane. Albowiem są
trzebieńcy, którzy się takimi z żywota matki urodzili, są też trzebieńcy, którzy zostali
6
wytrzebieni przez ludzi, są również trzebieńcy, którzy się wytrzebili sami dla Królestwa
Niebios. Kto może pojąć, niech pojmuje!” Mat. 19:10-12
„A teraz o czym pisaliście: Dobrze jest, jeżeli mężczyzna nie dotyka kobiety;” 1 Kor. 7:1; „A
mówię tym, którzy nie wstąpili w związki małżeńskie, oraz wdowom: Dobrze zrobią, jeśli
pozostaną w tym stanie, w jakim ja jestem.” 1 Kor. 7:8; „Czy nie wolno nam zabierać z sobą
żony chrześcijanki, jak czynią pozostali apostołowie i bracia Pańscy, i Kefas?” 1Kor. 9:5
Zatem czy jest to tylko chór męski ? A jeżeli tak, to czy są to mężczyźni żyjący w celibacie
lub trzebieńcy ? Taka interpretacja pojawiała się czasami w historii egzegezy tego fragmentu.
Trzeba jednak powiedzieć wyraźnie, że nie każdy kontakt z kobietą plami czy kala. W Piśmie
Świętym czytamy, że małżeństwo ma być otoczone czcią. Mężczyznę plami cudzołożny
kontakt z kobietami.
„Małżeństwo niech będzie we czci u wszystkich, a łoże nieskalane; rozpustników bowiem i
cudzołożników sądzić będzie Bóg.” Hebr. 13:4
Czy zatem mamy tutaj mowę o cielesnym wszeteczeństwie ? Zapewne w jakieś mierze tak,
współżycie z wieloma kobietami, pornografia wyklucza z grona wybranych uczniów Jezusa.
Ten dzisiejszy werset musimy rozpatrywać w kontekście poprzednich fragmentów Pisma, w
tym Księgi Objawienia. Ci wybrani, to wierni Bogu którzy wytrwali w ciężkich pokusach,
którzy nie splamili szat swoich, a ich szaty są białe.
„Błogosławieni, którzy piorą swoje szaty, aby mieli prawo do drzewa żywota i mogli wejść
przez bramy do miasta.” Obj. 22:1
W tym wierszu mamy mowę o wszeteczeństwie duchowym. Już wcześniej w Objawieniu
2:20; 2:21 i 9:21 pisałem wiele o duchowym wszeteczeństwie. Nie myślę, że chodzi tutaj
tylko o cielesne cudzołóstwo z wieloma partnerkami. Wielu biblistów utrzymuje, że te
wersety w Objawieniu nie odnoszą się do wszeteczeństwa, nieczystości z kobietą, ale do
mieszaniny systemów religijnych opartego na łamaniu wierności Bogu i puszczaniu oka do
wszelkiego rodzaju odstępców i zwodzicieli. Ten system religijny utożsamiany z Izebel
funkcjonował w Tiatyrze, potem trwał przez wieki i ze zdwojona mocą pojawi się ponownie u
kresu czasu. O tego typie zdrady i wszeteczeństwie czytamy w Starym Testamencie.
„Bo twoim małżonkiem jest twój Stwórca, - jego imię Pan Zastępów - a twoim Odkupicielem
Święty Izraelski, zwany Bogiem całej ziemi.” Izaj. 54:5; „Lecz jak kobieta zdradza swojego
kochanka, tak wy mnie zdradziliście, domu Izraela - mówi Pan.” Jer. 3:20
Paweł pisze; „Zabiegam bowiem o was z gorliwością Bożą; albowiem zaręczyłem was z
jednym mężem, aby stawić przed Chrystusem dziewicę czystą,” 2 Kor. 11:2
Ten wiersz z drugiego listu do Koryntian jest odpowiedzią na pytanie o jakie dziewictwo i
niesplamieni tutaj chodzi. Jest też wstępem do kolejnych wizji Babilonu i Wielkiej
Wszetecznicy. Musimy sobie zdać sprawę, że dzisiaj wielu wierzących zdradza swojego
Oblubieńca, łączy się w mieszaninie różnych obcych Bogu doktryn politycznych i religijnych.
Cześć oddawana komuś innemu niż Bogu, kłanianie się innym bóstwom, mieszanie się z inną
duchowością jest bałwochwalstwem i wszeteczeństwem. Mamy w naszej pamięci świeże
wspomnienie kultu pierwszej Bestii i jej obrazu. Tylko ci „niesplamieni przez świat”
zasługują na miano „dziewic”.
7
„A drugi anioł szedł za nim i mówił: Upadł, upadł wielki Babilon, który napoił wszystkie
narody winem szaleńczej rozpusty,” Obj. 14:8
„I przyszedł jeden z siedmiu aniołów, mających siedem czasz, i tak się do mnie odezwał:
Chodź, pokażę ci sąd nad wielką wszetecznicą, która rozsiadła się nad wielu wodami, Z którą
nierząd uprawiali królowie ziemi, a winem jej nierządu upijali się mieszkańcy ziemi. (...). A
na czole jej wypisane było imię o tajemniczym znaczeniu: Wielki Babilon, matka wszetecznic
i obrzydliwości ziemi. I widziałem tę kobietę pijaną krwią świętych i krwią męczenników
Jezusowych. A ujrzawszy ją, zdumiałem się bardzo. Obj. 17:1-2,5-6
„Gdyż wszystkie narody piły wino szaleńczej rozpusty jego i królowie ziemi uprawiali z nim
wszeteczeństwo, a kupcy ziemi wzbogacili się na wielkim jego przepychu. I usłyszałem inny
głos z nieba mówiący: Wyjdźcie z niego, ludu mój, abyście nie byli uczestnikami jego
grzechów i aby was nie dotknęły plagi na niego spadające,” Obj. 18:3-4
„Potem usłyszałem jakby donośny głos licznego tłumu w niebie, który mówił: Alleluja!
Zbawienie i chwała, i moc Bogu naszemu, Gdyż prawdziwe i sprawiedliwe są sądy jego;
osądził bowiem wielką wszetecznicę, która skaziła ziemię wszeteczeństwem swoim, i pomścił
na niej krew sług swoich.” Obj. 19:1-2
Drugą ważną cechą po duchowym dziewictwie, charakteryzującą wybrańców Bożych jest to,
że idą oni za Barankiem, towarzyszą Mu, dokądkolwiek idzie.” W języku greckim słowo
ακολουθουντες (akolouthountes) oznacza podążający za, towarzyszący. Musimy zadać sobie
teraz to pytanie, czy zawsze towarzyszymy Panu dokądkolwiek On idzie. Czy wiemy dokąd
On idzie ? Czy dotrzymujemy Mu kroku ?
„I rzekł do nich: Pójdźcie za mną, a zrobię was rybakami ludzi! A oni natychmiast porzucili
sieci i poszli za nim.” Mat. 4:19-20
„A przywoławszy lud wraz z uczniami swoimi, rzekł im: Jeśli kto chce pójść za mną, niech
się zaprze samego siebie i weźmie krzyż swój i naśladuje mnie.” Mat. 10:38; „I kto nie bierze
krzyża swego, a idzie za mną, nie jest mnie godzien.” Mar. 8:34
Dalej czytamy, że zostali oni ηγορασθησαν (ēgorasthēsan) wykupieni spomiędzy ludzi jako
απαρχη (aparchē) pierwociny, pierwszy plon dla Boga i dla Baranka. W poprzednim wierszu
też czytaliśmy, że zostali on wykupieni z ziemi.
„Albo czy nie wiecie, że ciało wasze jest świątynią Ducha Świętego, który jest w was i
którego macie od Boga, i że nie należycie też do siebie samych? Drogoście bowiem kupieni.
Wysławiajcie tedy Boga w ciele waszym.” 1 Kor. 6:19-20
„Wiedząc, że nie rzeczami znikomymi, srebrem albo złotem, zostaliście wykupieni z marnego
postępowania waszego, przez ojców wam przekazanego, Lecz drogą krwią Chrystusa, jako
baranka niewinnego i nieskalanego.” 1 Piotr. 1:18-19
Mamy tutaj również wspomnianą ideę pierworództwa, pierwocin, pierwszego plonu, który
miał być święty i należeć do Pana. To coś szczególnie drogocennego. Zaczyn, pierwiastek,
coś co daje początek czemuś innemu, od czegoś się coś rozpoczyna.
8
„Abel także złożył ofiarę z pierworodnych trzody swojej i z tłuszczu ich. A Pan wejrzał na
Abla i na jego ofiarę.” 1 Moj. 4:4
„I powiesz do faraona: Tak mówi Pan: Moim synem pierworodnym jest Izrael.” 2 Moj. 4:22
„Poświęć mi wszystko pierworodne; wszystko, co u Izraelitów otwiera łono matki, zarówno u
ludzi jak u bydła, do mnie należy.” 2 Moj. 13:2
„Nie zwlekaj z oddaniem z obfitości klepiska twego i twojej tłoczni. Pierworodnego z twoich
synów mnie oddasz.” 2 Moj. 22:29
„Najlepsze pierwociny z plonów ziemi twojej przyniesiesz do domu Pana, Boga twego. Nie
będziesz gotował koźlęcia w mleku jego matki.” 2 Moj. 23:19
„A gdy wejdziesz do ziemi, którą daje ci Pan, Bóg twój, w posiadanie, i zajmiesz ją, i
osiedlisz się w niej, To weźmiesz z pierwocin wszelkich płodów rolnych, jakie uzyskasz w
ziemi, którą daje ci Pan, Bóg twój, i włożysz do kosza, i pójdziesz na miejsce, które Pan, Bóg
twój, wybierze na mieszkanie dla imienia swego; Przyjdziesz do kapłana, który będzie w
owych dniach, i powiesz do niego: Wyznaję dziś przed Panem, Bogiem twoim, że
przyszedłem do ziemi, o której przysiągł Pan naszym ojcom, że nam ją da. Kapłan weźmie
kosz z twojej ręki i postawi go przed ołtarzem Pana, Boga twego,” 5 Moj. 26:1-4
„Ma się też sprowadzać do świątyni Pana rok w rok pierwociny naszej ziemi i pierwociny
owocu każdego drzewa. I pierworodnych z naszych synów oraz pierworodne z naszego bydła,
zgodnie z przepisem Zakonu: pierworodne z naszej rogacizny i z naszych owiec będziemy
sprowadzać do domu naszego Boga dla kapłanów pełniących służbę w domu naszego Boga.
Także najprzedniejsze nasze ciasta i nasze dostawy, najprzedniejszy owoc każdego drzewa i
moszcz, i oliwę będziemy sprowadzać dla kapłanów do składnic domu naszego Boga, a
dziesięcinę z plonów naszej ziemi dla Lewitów, a są to Lewici, którzy ściągają dziesięcinę we
wszystkich miejscowościach, gdzie uprawiamy pola.” Nehem. 10:36-38
„Idź i wołaj do uszu Jeruzalemu tymi słowy: Tak mówi Pan: Pomnę na miłość twojej
młodości, na uczucie czasu twojego narzeczeństwa, gdy chodziłeś za mną na pustyni, w kraju
nie obsiewanym. Izrael był poświęcony Panu, był pierwocinami jego plonów, wszyscy, którzy
go kąsali, ściągali na siebie winę, nieszczęście na nich spadało, mówi Pan.” Jer. 2:2-3
"Lecz wy podeszliście do góry Syjon i do miasta Boga żywego, do Jeruzalem niebieskiego i
do niezliczonej rzeszy aniołów, do uroczystego zgromadzenia. I zebrania pierworodnych,
którzy są zapisani w niebie, i do Boga, sędziego wszystkich, i do duchów ludzi
sprawiedliwych, którzy osiągnęli doskonałość," Hebr. 12:22-23
„Gdy zechciał, zrodził nas przez Słowo prawdy, abyśmy byli niejako pierwszym zarodkiem
jego stworzeń.” Jak. 1:18
Komentarze: Być może w czasach ostatecznych bezżenność będzie pewną wartością.
Pochwałę stanu bezżennego znajdujemy w nauczaniu Pana Jezusa i Pawła. W czasach Jana z
uwagi na prześladowania i duże zaangażowanie w sprawy Boże bezżenność była popularna.
Potem powstały pustelnie i pierwsze zalążki wspólnot klasztornych. Byli też tacy np
Orygenes, którzy się wykastrowali z potrzeby pozostania w stanie bezżennym.
9
"nie skalali z kobietami" ja myślę, ze jest to symbol duchowej czystości, albo ogólny symbol
życia ascetycznego (bu być nie splamionym przez świat" Barclay podaje myśl, że to może
być dopisek poczyniony przez pierwszych pustelników przepisujących Księgę Objawienia.
"A teraz o czym pisaliście: Dobrze jest, jeżeli mężczyzna nie dotyka kobiety;
... A wolałbym, aby wszyscy ludzie byli tacy, jak ja, lecz każdy ma własny dar łaski od Boga,
jeden taki, a drugi inny. A mówię tym, którzy nie wstąpili w związki małżeńskie, oraz
wdowom: Dobrze zrobią, jeśli pozostaną w tym stanie, w jakim ja jestem. ... Niech każdy
pozostanie w tym stanie, w jakim został powołany. ... Jesteś związany z żoną? Nie szukaj
rozłączenia. Nie jesteś związany z żoną? Nie szukaj żony. ... A to powiadam, bracia, czas,
który pozostał, jest krótki; dopóki jednak trwa, winni również ci, którzy mają żony, żyć tak,
jakby ich nie mieli; ... Chcę, abyście byli wolni od trosk; kto nie ma żony, troszczy się o
sprawy Pańskie, o to, jak by się Panu podobać; ... I żyje w rozterce. Także kobieta
niezamężna i panna troszczy się o sprawy Pańskie, aby być świętą i ciałem i duchem; mężatka
zaś troszczy się o sprawy tego świata, jakby się podobać mężowi." 1 Kor. 7:1,78,20,27,29,32,34
"Rzekli mu uczniowie: Jeśli tak się przedstawia sprawa męża i żony, nie warto się żenić. A
On im powiedział: Nie wszyscy pojmują tę sprawę, tylko ci, którym jest dane. Albowiem są
trzebieńcy, którzy się takimi z żywota matki urodzili, są też trzebieńcy, którzy zostali
wytrzebieni przez ludzi, są również trzebieńcy, którzy się wytrzebili sami dla Królestwa
Niebios. Kto może pojąć, niech pojmuje! Mat. 19:10-12
"Bo są niezdatni do małżeństwa, którzy z łona matki takimi się urodzili; i są niezdatni do
małżeństwa, których ludzie takimi uczynili; a są i tacy bezżenni, którzy dla królestwa
niebieskiego sami zostali bezżenni. Kto może pojąć, niech pojmuje!" Mt 19:12 BT
14:5
I w ustach ich nie znaleziono kłamstwa; są bez skazy BW; a w ustach ich kłamstwa nie
znaleziono: są nienaganni BT; I w ich ustach nie znaleziono kłamstwa — są bez skazy
NP.; A w ustach ich nie znalazła się zdrada; albowiem są bez zmazy przed stolicą Bożą.
BG
W poprzednich wierszach mówiliśmy o odkupieniu, wykupieniu. Z powodu grzechu byliśmy
własnością kogoś innego, byliśmy w niewoli diabła. Jezus wykupił nas, tak jak na targu
wykupuje się niewolników. Nie tylko wykupił, ale też dał wolność i zaręczył nas sobie
samemu jako Oblubienicę. Drogo za to zapłacił. „Który dał samego siebie za nas, aby nas
wykupić od wszelkiej nieprawości i oczyścić sobie lud na własność, gorliwy w dobrych
uczynkach,” Tyt. 2:14
„I zaśpiewali nową pieśń tej treści: Godzien jesteś wziąć księgę i zdjąć jej pieczęcie,
ponieważ zostałeś zabity i odkupiłeś dla Boga krwią swoją ludzi z każdego plemienia i
języka, i ludu, i narodu,” Obj. 5:9
Jeżeli ktoś myśli, że chrześcijaństwo jest oparte na bylejakości i wszelkiej swawoli, to chcę
powiedzieć, że jest w błędzie. Ten jeden króciutki wiersz określa wysokie standardy uczniów
Jezusa. Niezależnie od tego kim są członkowie grupy 144 000, mamy tutaj wyraźną
informację jakie są kryteria kwalifikacyjne, aby stanąć wraz z Barankiem na górze Synaj,
10
zostać Oblubienicą Jezusa lub w ogóle znaleźć się w Niebie przed niebiańskim Tronem. O
tych wysokich standardach czytaliśmy już wcześniej w listach do siedmiu zborów.
W ostatnich dwóch wierszach mamy wymienione cztery cechy, są to ludzie czyści,
„dziewice”, posłusznie idący za Jezusem, są to ludzie którzy nie kłamią, δολος (dolos) nie
oszukują, nie są podstępni. Są bez skazy, są αμωμοι (amomki) nienaganni, niewinni i
nieskazitelni. Chrześcijanin, to ktoś, kto pragnie nieskazitelności i ktoś, kto szczerze brzydzi
się grzechem.
Rozpoczynamy od kłamstwa. W Obj. 22:15 czytamy, że „na zewnątrz są wszyscy, którzy
miłują kłamstwo i czynią je,” Wewnątrz, w Niebie nie ma miejsca na kłamstwo, wszystko jest
tam klarowne, szczere i czytelne.
„Przeto, odrzuciwszy kłamstwo, mówcie prawdę, każdy z bliźnim swoim, bo jesteśmy
członkami jedni drugich.” Efez. 4:25
„Ojcem waszym jest diabeł i chcecie postępować według pożądliwości ojca waszego. On był
mężobójcą od początku i w prawdzie nie wytrwał, bo w nim nie ma prawdy. Gdy mówi
kłamstwo, mówi od siebie, bo jest kłamcą i ojcem kłamstwa.” Jan. 8:44
Ciekawe jest tłumaczenie tego fragmentu w Biblii Gdańskiej. „A w ustach ich nie znalazła
się zdrada” lub w Uwspółcześnionej Biblii Gdańska „nie został znaleziony podstęp.” To
bardziej koreluje z kontekstem poprzedniego rozdziału z oddawaniem czci Bestii i jej
obrazowi. To będzie trudny czas dla wielu. W tym czasie będzie wiele zdrady, kłamstwa,
diabolicznej manipulacji, presji i podstępu. Dalej czytamy, że są oni bez skazy, nienaganni,
nieskalani. Przeczytajmy jeszcze kilka stosownych fragmentów Nowego Testamentu.
„Chrystus umiłował Kościół i wydał zań samego siebie, Aby go uświęcić, oczyściwszy go
kąpielą wodną przez Słowo, Aby sam sobie przysposobić Kościół pełen chwały, bez zmazy
lub skazy lub czegoś w tym rodzaju, ale żeby był święty i niepokalany.” Efez. 5:25-27;
„Czyńcie wszystko bez szemrania i powątpiewania, Abyście się stali nienaganionymi i
szczerymi dziećmi Bożymi bez skazy pośród rodu złego i przewrotnego, w którym świecicie
jak światła na świecie,” Filip. 2:14-15; „I was, którzy niegdyś byliście mu obcymi i wrogo
usposobionymi, a uczynki wasze złe były, Teraz pojednał w jego ziemskim ciele przez
śmierć, aby was stawić przed obliczem swoim jako świętych i niepokalanych, i
nienagannych,” Kol. 1:21-22; „A takimi niektórzy z was byli; aleście obmyci, uświęceni, i
usprawiedliwieni w imieniu Pana Jezusa Chrystusa i w Duchu Boga naszego.” 1 Kor.
6:11; „Czystą i nieskalaną pobożnością przed Bogiem i Ojcem jest (…) zachowywać siebie
niesplamionym przez świat.” Jak. 1:27; „Przeto, umiłowani, oczekując tego starajcie się,
abyście znalezieni zostali przed nim bez skazy i bez nagany, w pokoju.” 2 Piotr. 3:14
Chrześcijanin nie kocha grzechu, brzydzi się nim. Pragnie świętości. Musimy też pamiętać, że
o własnych siłach nie jesteśmy w stanie osiągnąć ani świętości, ani nieskazitelności. W tym
procesie bardzo potrzebujemy Bożej łaski. Jednak Boża łaska nie zwalnia nas od
odpowiedzialności za nasze postępowanie, za nasze decyzje, nie zwalnia od niegasnącego
pragnienia, by się Jemu podobać i być jak On. „Jeśli zaś chodzimy w światłości, jak On sam
jest w światłości, społeczność mamy z sobą, i krew Jezusa Chrystusa, Syna jego, oczyszcza
nas od wszelkiego grzechu. Jeśli mówimy, że grzechu nie mamy, sami siebie zwodzimy, i
prawdy w nas nie ma.” 1 Jan. 1:7-8; „A temu, który was może ustrzec od upadku i stawić
nieskalanych z weselem przed obliczem swojej chwały, Jedynemu Bogu, Zbawicielowi
11
naszemu przez Jezusa Chrystusa, Pana naszego, niech będzie chwała, uwielbienie, moc i
władza przed wszystkimi wiekami i teraz, i po wszystkie wieki. Amen.” Judy 1:24, 25
„Weselmy się i radujmy się, i oddajmy mu chwałę, gdyż nastało wesele Baranka, i
oblubienica jego przygotowała się. I dano jej przyoblec się w czysty, lśniący bisior, a bisior
oznacza sprawiedliwe uczynki świętych.” Obj. 19:7-8
„I nie wejdzie do niego nic nieczystego ani nikt, kto czyni obrzydliwość i kłamie, tylko ci,
którzy są zapisani w księdze żywota Baranka.” Obj. 21:27
4:6,7
Misja pierwszego posłańca - anielska ewangelizacja
I widziałem innego anioła, lecącego przez środek nieba, który miał ewangelię wieczną,
aby ją zwiastować mieszkańcom ziemi i wszystkim narodom, i plemionom, i językom, i
ludom, który mówił donośnym głosem: Bójcie się Boga i oddajcie mu chwałę, gdyż
nadeszła godzina sądu jego, i oddajcie pokłon temu, który stworzył niebo i ziemię, i
morze, i źródła wód. BW
Potem ujrzałem innego anioła lecącego przez środek nieba, mającego odwieczną Dobrą
Nowinę do obwieszczenia wśród tych, którzy siedzą na ziemi, wśród każdego narodu,
szczepu, języka i ludu. Wołał on głosem donośnym: Ulęknijcie się Boga i dajcie Mu
chwałę, bo godzina sądu Jego nadeszła. Oddajcie pokłon Temu, co niebo uczynił i
ziemię, i morze, i źródła wód! BT
I zobaczyłem innego anioła, jak leciał środkiem nieba. Miał on ewangelię wieczną, aby ją
głosić, mieszkańcom ziemi i wszystkim narodom, plemionom, językom i ludom. Wołał
on donośnym głosem: Zacznijcie bać się Boga i oddajcie Mu chwałę, gdyż nadeszła
godzina Jego sądu, i pokłońcie się Temu, który uczynił niebo i ziemię, morze i źródła
wód. NP
I widziałem drugiego Anioła, lecącego przez pośrodek nieba, mającego Ewangieliję
wieczną, aby ją zwiastował mieszkającym na ziemi i wszelkiemu narodowi, i pokoleniu, i
językowi, i ludowi, Mówiącego głosem wielkim: Bójcie się Boga i chwałę mu dajcie, gdyż
przyszła godzina sądu jego, a kłaniajcie się temu, który uczynił niebo i ziemię, i morze, i
źródła wód. BG
Po raz ostatni spotkaliśmy się z aniołem w Obj. 11:15 „I zatrąbił siódmy anioł; i odezwały się
w niebie potężne głosy mówiące: Panowanie nad światem przypadło w udziale Panu naszemu
i Pomazańcowi jego i królować będzie na wieki wieków.” Inny anioł występuje w Obj. 8:3 „I
przyszedł inny anioł, i stanął przy ołtarzu, mając złotą kadzielnicę; i dano mu wiele kadzidła,
aby je ofiarował wraz z modlitwami wszystkich świętych na złotym ołtarzu przed tronem.”
Teraz być może ten sam „inny” anioł, posłaniec zajmuje się ewangelizacją. To jest ostatnia
ewangelizacja w czasach ostatecznych. Ewangelia która głosi jest αιωνιον (aiōnion) wieczną.
Biblia Tysiąclecia używa słowa odwieczna. Tak jak Jezus jest odwieczny, tak jak idea
odkupienia jest odwieczna, tak samo ευαγγελιον (euangelion) dobra nowina jest wieczna.
Widzenie Jana jest zbieżne z zapowiedzią Pana Jezusa co do czasów końca z Mat. 24:14; „ I
12
będzie głoszona ta ewangelia o Królestwie po całej ziemi na świadectwo wszystkim narodom,
i wtedy nadejdzie koniec.”
Mamy tutaj opisany obraz pełnej Ewangelii, anielskie zwiastowanie nie ogranicza się do łaski
i miłości, ale też jest zapowiedzią sądu Bożego i mówi o bojaźni Bożej. Mamy cztery
elementy zwiastowania: Bójcie φοβηθητε (fobēthēte) się Boga, miejcie dla Niego respekt.
Oddajcie Mu chwałę. Anioł woła na cały nieboskłon; nadeszła godzina sądu Bożego, zróbcie
coś z ta informacją. W końcu uznajcie Boga za Stworzyciela, że i Wasze życie jest zależne od
Boga i pokłońcie się Bogu. To nie jest przyjazne poklepywanie po plecach, to nie jest koncert
ani przedstawienie żonglerów, to jest głośne wołanie niczym poszukiwanie zbłąkanych
turystów w górach, pełnych przepaści i niczym światło latarni podczas najgorszego sztormu.
To jest poważna sprawa. Właśnie odbywa się ostatnia ewangelizacja.
„Lud, pogrążony w mroku, ujrzał światłość wielką, i tym, którzy siedzieli w krainie i cieniu
śmierci, rozbłysła jasność. Odtąd począł Jezus kazać i mówić: Upamiętajcie się, przybliżyło
się bowiem Królestwo Niebios.” Mat. 4:16-17
„I wołając: Ludzie, co robicie? I my jesteśmy tylko ludźmi, takimi jak i wy, zwiastujemy
wam dobrą nowinę, abyście się odwrócili od tych marnych rzeczy do Boga żywego, który
stworzył niebo i ziemię, i morze, i wszystko, co w nich jest.” Dz.Ap. 14:15
„Dlatego w miejsce Chrystusa poselstwo sprawujemy, jak gdyby przez nas Bóg upominał; w
miejsce Chrystusa prosimy: Pojednajcie się z Bogiem.” 2 Kor. 5:20
Podobne nawoływania do oddania Bogu chwały zanim będzie za późno spotykamy u
proroków np. u Jeremiasza 13:16; „ Oddajcie Panu, waszemu Bogu, chwałę, zanim zapadnie
ciemność i zanim wasze nogi się potkną o mroczne góry. Gdy będziecie wyglądać światła, On
zamieni je w ciemność i obróci w pomrokę!”
Anioł głośno woła: Bójcie się Boga. Temat Bojaźni Bożej jest bardzo ważnym tematem.
Dzisiaj mieszkańcom ziemi, powszechnie jakże bardzo brakuje tej bojaźni. W Piśmie
Świętym jest około 300 odniesień do tematu bojaźni Bożej. Już w księgach Mojżeszowych
jest mowa o potrzebie nauki bojaźni Bożej, jest apel aby nie mieszać się z pogańskimi
narodami, aby oni nie odciągnęli ludu Bożego od bojaźni Bożej. W Kazn. 12:13-14 czytamy;
„Wysłuchaj końcowej nauki całości: Bój się Boga i przestrzegaj jego przykazań, bo to jest
obowiązek każdego człowieka. Bóg bowiem odbędzie sąd nad każdym czynem, nad każdą
rzeczą tajną czy dobrą, czy złą.”
„Niech się boi Pana cała ziemia! Niech drżą przed nim wszyscy mieszkańcy świata!” Ps.
33:8; „Szczęśliwy jest człowiek, który stale trwa w bojaźni Bożej; lecz kto zatwardza serce,
wpada w nieszczęście.” Przyp. 28:14 Izajasz w 11: 2 pisze, o duchu bojaźni Pana.
„Któż by się nie bał ciebie, Panie, i nie uwielbił imienia twego? Bo Ty jedynie jesteś święty,
toteż wszystkie narody przyjdą i oddadzą ci pokłon, ponieważ objawiły się sprawiedliwe
rządy twoje.” Obj. 15:4
Ważne dla nas połączenie sądu i bojaźni Bożej mamy w 2 Kor. 5:10-11 „Albowiem my
wszyscy musimy stanąć przed sądem Chrystusowym, aby każdy odebrał zapłatę za uczynki
swoje, dokonane w ciele, dobre czy złe. Wiedząc tedy, co to jest bojaźń Pańska, staramy się
przekonywać ludzi; a przed Bogiem wszystko w nas jest jawne, spodziewam się też, że i w
13
sumieniach waszych jest to jawne.”
Pisałem o interlinearnym tekście Nowego Testamentu oraz o konkordancji Stronga, dzisiaj
kilka słów o kolejnym narzędziu do studiowania Biblii. Polecam słownik Thayer's Greek
Lexicon. Słowo κρίσις wg stronga ma numer 2920, możemy w sieci znaleźć miejsca
występowania tego słowa oraz tłumaczenie na język angielski. Przydałoby się takie narzędzie
w języku polskim
Dalej czytamy, „gdyż nadeszła godzina κρισεως (kriseōs) sądu jego” To jest trzecie miejsce
w Objawieniu na temat sądu. Poprzednio czytaliśmy; „I wołały donośnym głosem: Kiedyż,
Panie święty i prawdziwy, rozpoczniesz κρινεις (krineis) sąd i pomścisz krew naszą na
mieszkańcach ziemi?” Obj. 6:10; „I popadły w gniew narody, lecz i twój gniew rozgorzał, i
nastał czas sądu κριθηναι (krithēnai) nad umarłymi.” Obj. 11:18
A zatem nieuchronnie zbliża się czas sądu Bożego nad mieszkańcami wszechświata. Czy
ludzie są dobrze o tym poinformowani ?
14:8
Misja drugiego posłańca - Upadł, upadł wielki Babilon
A drugi anioł szedł za nim i mówił: Upadł, upadł wielki Babilon, który napoił wszystkie
narody winem szaleńczej rozpusty, BW
A inny anioł, drugi, przyszedł w ślad mówiąc: Upadł, upadł wielki Babilon, co winem
zapalczywości swego nierządu napoił wszystkie narody! BT
A inny anioł, drugi, szedł za nim ze słowami: Upadł, upadł wielki Babilon, który winem
szaleństwa swojej rozpusty napoił wszystkie narody. NP.
A za nim szedł drugi Anioł, mówiąc: Upadł Babilon, ono miasto wielkie! bo winem
gniewu wszeteczeństwa swego napoił wszystkie narody. BG
Przeczytajmy jeszcze fragment z Jer. 51:6-9; „Uchodźcie z pośrodku Babilonu i niech każdy
ratuje swoje życie, abyście nie zginęli przez jego winę, gdyż jest to czas pomsty dla Pana, On
odda mu to, na co zasłużył! Babilon jest złotym kubkiem w ręku Pana, upijającym całą
ziemię. Z jego wina piły narody, dlatego też narody oszalały. Babilon padł znienacka i został
rozbity. Biadajcie nad nim, weźcie balsamu na jego ból, może da się go uleczyć. Leczyliśmy
Babilon, ale nie dało się go uleczyć; zostawcie go! Chodźmy każdy do swojego kraju, gdyż
jego sąd niebios sięga i wznosi się aż do obłoków!”
Misja dwóch aniołów mówi o dwóch grupach ludzi, w wierszu poprzednim o bojących się
Boga i wielbiących Go oraz tych, z dzisiejszego wiersza, którzy są odurzeni winem rozpusty
i wszeteczeństwa oraz splamieni brudem Babilonu. Masz wybór. Po której stronie będziesz ?
Ten wiersz daje światło na wspomnianą wcześniej ideę „niesplamienia się” i dotyczy
duchowego wszeteczeństwa. To tutaj wspomniane wszeteczeństwo mówi o czymś więcej niż
zwykła ludzka seksualna nieczystość. Całość przekazu Objawienia wskazuje wyraźnie, że i
cudzołożne, niewierne kobiety jak i wszeteczeństwo to symbol duchowego odstępstwa,
14
niewierności Bogu i cudzołożnych związków z innymi religiami, mieszanina doktryn i
wyznań, powiązania z inną duchowością.
Babilon jest symbolem wrogiej Bogu potęgi, zuchwalstwa, bałwochwalstwa, okultyzmu,
wszelakiej pożądliwości, pychy, przepychu. Babilon to źródło zepsucia, ideologii która
doprowadza do upadku zasad moralnych, siedlisko grzechu. Babilon jest symbolem niewoli,
ucisku i presji. To symbol przepychu, gdzie wszystkim rządzi pieniądz, sukces, władza i zysk.
To miasto ucisku, niesprawiedliwości społecznej. W wierszu ósmym mamy zapowiedź
upadku tych wszystkich rzeczy i chwała Bogu za tą nadzieję, że kiedyś to upadnie.
Upadł, upadł wielki Babilon, który winem θυμου (thymou) wzburzenia, szału, szaleństwa
swojej rozpusty πορνειας (porneias) nierządu, wszeteczeństwa napoił wszystkie narody.
Słowo Babilon z języka greckiego βαβυλων (babylōn) znaczy „brama bogów” natomiast
interesująca jest etymologia tego słowa w języku hebrajskim ‫( ָבּבֶל‬bä·bel') a jego znaczenie to
(confusion by miting)" „poplątanie przez mieszanie.” Słowo Babilon w języku hebrajskim
pochodzi od słowa ‫( ָבּלַל‬bä·lal'), mieszać, mylić, zanikać, tracić swoje właściwości poprzez
mieszanie
Kolejna informacja na którą zwróciłem uwagę, to ta, że Babilon choć jest rozgniewany lub
szalony, nikogo na siłę nie upijał, po prostu było wielkie pragnienie picia z tego kielicha. Był
pobyt, była podaż. To pragnienie będzie tak wielkie, i tak duża otwartość, że całe narody
bezkrytycznie, w wielkim obłędzie upiją się tym winem do nieprzytomności.
Bardzo ciekawe proroctwa na temat Babilonu spotykamy u proroków Starego Testamentu
oraz w innych miejscach w księdze Objawienia. Są one bardzo kompatybilne ze sobą. Jeden
fragment z Jer. 51:6-9 już zacytowałem wyżej. „I stanie się z Babilonem, perłą królestw,
chlubą i dumą Chaldejczyków to, co się stało z Sodomą i Gomorą, które zniszczył Bóg.
Nigdy już nie będzie zamieszkany i nie będzie w nim ludzi po wszystkie pokolenia; żaden
Arab nie rozbije tam namiotu ani pasterze nie zatrzymają się tam z trzodami. Lecz dzikie
zwierzęta będą tam miały swoje leże, a ich domy będą pełne sów. Mieszkać tam będą strusie i
wyprawiać swoje harce kosmacze." Izaj. 13:19-21
„Wtem zawołał strażnik: Na strażniczej wieży, Panie, ustawicznie stoję dzień w dzień i trwam
na warcie noc w noc. I oto tu nadchodzi oddział jeźdźców, zaprzęgi konne. I odezwał się głos:
Upadł, upadł Babilon i wszystkie posągi jego bogów potrzaskane na ziemi. O, ludu ty mój,
wymłócony i podeptany na klepisku! Co usłyszałem od Pana Zastępów, Boga izraelskiego, to
wam zwiastowałem.” Izaj. 21:8-10
„A siódmy wylał czaszę swoją w powietrze; i rozległ się ze świątyni od tronu donośny głos
mówiący: Stało się. I nastąpiły błyskawice i donośne grzmoty, i wielkie trzęsienie ziemi,
jakiego nie było, odkąd człowiek istnieje na ziemi; tak potężne było to trzęsienie. I rozpadło
się wielkie miasto na trzy części, i legły w gruzach miasta pogan. I wspomniano przed
Bogiem o wielkim Babilonie, że należy mu dać kielich wina zapalczywego gniewu Bożego.”
Obj. 16:17-19
„A na czole jej wypisane było imię o tajemniczym znaczeniu: Wielki Babilon, matka
wszetecznic i obrzydliwości ziemi. I widziałem tę kobietę pijaną krwią świętych i krwią
męczenników Jezusowych. A ujrzawszy ją, zdumiałem się bardzo.” Obj. 17:5-6
„I zawołał donośnym głosem: Upadł, upadł Wielki Babilon i stał się siedliskiem demonów i
15
schronieniem wszelkiego ducha nieczystego i schronieniem wszelkiego ptactwa nieczystego i
wstrętnego.” Obj. 18:2; „Z dala stać będą ze strachu przed jego męką, mówiąc: Biada, biada
tobie, miasto wielkie, Babilonie, miasto potężne, gdyż w jednej godzinie nastał twój sąd.”
Obj. 18:10; „I podniósł jeden potężny anioł kamień, duży jak kamień młyński, i wrzucił go do
morza, mówiąc: Tak jednym rzutem zostanie strącone wielkie miasto Babilon, i już go nie
będzie.” Obj. 18:21
Obecnie, od III w p.n.e miasto Babilon jest pustkowiem. W ostatnich latach po upadku
Saddama Husajna, wzmożono tam prace archeologiczne. W czasach Jana był tam
prawdopodobnie zbór chrześcijan, świadczy o tym jeden wiersz z listu apostoła Piotra;
„Pozdrawia was zbór w Babilonie, wespół z wami wybrany, i Marek, syn mój.” 1 Piotr. 5:13
To jest bardzo interesujący fragment. Niektórzy historycy twierdzą, że w czasach Jana nie
było takiej miejscowości jak Babilon. To Rzym nazywano Babilonem, a Piotr pozdrawia nie
zbór w Babilonie, ale w Rzymie. Są ludzie którzy wierzą, że Babilon zostanie jeszcze
odbudowany jako metropolia, być może przez muzułmanów.
Dzisiaj Wielki Babilon to symbol skierowanej przeciwko Bogu opozycji politycznej i
religijnej, dla jednych jest to odrodzone cesarstwo rzymskie pod postacią Unii Europejskiej,
dla innych są to Stany Zjednoczone. Są zwolennicy teorii, że miasto Babilon zostanie
odbudowane i stanie się stolicą imperium nowej uniwersalnej religii. Są osoby, które pod
symbolem Babilonu upatrują religijny system papieski i Watykan. Obserwując dzisiejsze
tendencje do ogromnego relatywizmu i uniwersalizmu, w Babilonie upatruję mieszaninę
wielu wyznań, religii i władzy świeckiej, wszelkie ruchy ekumeniczno - polityczne idące na
głęboki kompromis kosztem czystości doktryn biblijnych. Nasze oczy powinny patrzeć na
zjawisko tzw, chrislamu, czy przenikania New Age i mistyki dalekowschodniej do
chrześcijaństwa. Do tematu Babilonu i wina wrócimy jeszcze w dalszej części studium. Już w
dziesiątym wierszu jest mowa o winie jako o napoju symbolizującym gniew Boży.
„To i on pić będzie samo czyste wino gniewu Bożego z kielicha jego gniewu i będzie
męczony w ogniu i w siarce wobec świętych aniołów i wobec Baranka.” Obj. 14:10
„I przyszedł jeden z siedmiu aniołów, mających siedem czasz, i tak się do mnie odezwał:
Chodź, pokażę ci sąd nad wielką wszetecznicą, która rozsiadła się nad wielu wodami, Z którą
nierząd uprawiali królowie ziemi, a winem jej nierządu upijali się mieszkańcy ziemi.” Obj.
17:1-2
„I zawołał donośnym głosem: Upadł, upadł Wielki Babilon i stał się siedliskiem demonów i
schronieniem wszelkiego ducha nieczystego i schronieniem wszelkiego ptactwa nieczystego i
wstrętnego. Gdyż wszystkie narody piły wino szaleńczej rozpusty jego i królowie ziemi
uprawiali z nim wszeteczeństwo, a kupcy ziemi wzbogacili się na wielkim jego przepychu.”
Obj. 18:2-3
14:9-11
A trzeci anioł szedł za nimi, mówiąc donośnym głosem: Jeżeli ktoś odda pokłon
zwierzęciu i jego posągowi i przyjmie znamię na swoje czoło lub na swoją rękę, To i on
pić będzie samo czyste wino gniewu Bożego z kielicha jego gniewu i będzie męczony w
ogniu i w siarce wobec świętych aniołów i wobec Baranka. A dym ich męki unosi się w
górę na wieki wieków i nie mają wytchnienia we dnie i w nocy ci, którzy oddają pokłon
16
zwierzęciu i jego posągowi, ani nikt, kto przyjmuje znamię jego imienia. BW
A inny anioł, trzeci, przyszedł w ślad za nimi, mówiąc donośnym głosem: Jeśli kto wielbi
Bestię, i obraz jej, i bierze sobie jej znamię na czoło lub rękę, ten również będzie pić
wino zapalczywości Boga przygotowane, nie rozcieńczone, w kielichu Jego gniewu; i
będzie katowany ogniem i siarką wobec świętych aniołów i wobec Baranka. A dym ich
katuszy na wieki wieków się wznosi i nie mają spoczynku we dnie i w nocy czciciele
Bestii i jej obrazu, i ten, kto bierze znamię jej imienia. BT
Kolejny zaś anioł, trzeci, szedł za nimi z donośnym wołaniem: Jeżeli ktoś kłania się
zwierzęciu i jego podobiźnie oraz przyjmuje znamię na swoje czoło lub na swoją rękę, to
i on będzie pił wino szaleństwa Boga, zmieszanego, nie rozcieńczonego w kielichu Jego
gniewu i będzie męczony w ogniu i w siarce wobec świętych aniołów i wobec Baranka. A
dym ich męki unosi się na wieki wieków i nie mają wytchnienia we dnie i w nocy ci,
którzy kłaniają się zwierzęciu i jego posągowi, ani nikt, kto przyjmie znamię jego
imienia. NP
Przeczytajmy jeszcze dwa bardzo pomocne fragmenty z proroka Izajasza i Jeremiasza.
„Bo jest to dzień pomsty Pana, rok odwetu za spór z Syjonem. Toteż potoki Edomu zamienią
się w smołę, a jego glina w siarkę, a jego ziemia stanie się smołą gorejącą: Ani w nocy, ani w
dzień nie zgaśnie, jego dym wznosić się będzie zawsze; z pokolenia w pokolenie będzie
pustynią, po wiek wieków nikt nie będzie nią chodził.” Izaj. 34:8-10
„Tak bowiem rzekł do mnie Pan, Bóg Izraela: Weź z mojej ręki ten kielich wina gniewu i daj
z niego pić wszystkim narodom, do których cię wysyłam, Aby piły i zataczały się, i szalały
przed mieczem, który między nie posyłam. Wziąłem więc kielich z ręki Pana i napoiłem
wszystkie narody, do których mnie posłał Pan; (...) I wszystkich królów Północy, bliskich i
dalekich, jednego za drugim, i wszystkie królestwa świata, które są na powierzchni ziemi, a
król Szeszaku niechaj pije po nich! I powiedz im: Tak mówi Pan Zastępów, Bóg Izraela:
Pijcie, upijcie się i wymiotujcie, i padnijcie, aby już nie powstać przed mieczem, który Ja
między was posyłam! Lecz jeśliby nie chcieli wziąć z twojej ręki tego kielicha, aby pić, wtedy
powiedz im: Tak mówi Pan Zastępów: Musicie pić! (...) Ty zaś zwiastuj im te wszystkie
słowa i mów do nich: Pan grzmi z wysokości i ze swojej świętej siedziby wydaje swój głos;
potężnie grzmi nad swoją niwą, w stronę wszystkich mieszkańców ziemi. (...) Tak mówi Pan
Zastępów: Oto nieszczęście idzie od narodu do narodu i groźna burza zrywa się od krańców
ziemi.. Zabitych przez Pana będzie w owym dniu od krańca ziemi po kraniec; nie będzie się
ich opłakiwać ani zbierać, ani grzebać, będą jako gnój na roli. Biadajcie, pasterze i krzyczcie,
tarzajcie się w popiele, przewodnicy owiec, gdyż nadeszły dni waszej rzezi, roztrzaskam was
i padniecie jak okazałe barany!. I nie będzie ucieczki dla pasterzy ani ocalenia dla
przewodników owiec. Słuchaj! Krzyk pasterzy i biadanie przewodników owiec, gdyż Pan
pustoszy ich pastwisko. I zniweczone będą ciche niwy od żaru gniewu Pańskiego. Uciekają
jak lew, który opuszcza swoją gęstwinę, gdyż ich kraj obrócił się w pustkowie przez okrutny
miecz i żar gniewu Pańskiego.” Jer. 25:15-17,26-28,30,32-38
Już drugi posłaniec woła donośnym głosem. To nie jest cichy szept, to jest wołanie na alarm,
niczym strażnika na wieży, ludzie pojednajcie się z Bogiem, nie przyjmujcie piętna Bestii, bo
nadchodzi sąd. Jeżeli ktoś … przyjmie znamię… będzie pić wino gniewu Bożego.
Wino symbolizuje napój bogów, boży dar, ofiarę, oczyszczenie, eliksir życia,
17
zmartwychwstanie, błogosławieństwo, uświęcenie, prawdę (łac. in vino veritas - w winie
prawda), mądrość, młodość, skarb, pokrzepienie, żałość, lęk, zapomnienie, pocieszenie,
łagodność, wesołość, odwagę, miłość, pożądanie, dzikość, miłość, wroga, zdrajcę, diabła.
Wino symbolizuje doktryny, ideologie, filozofie. Jak widać wino ma wiele przeciwstawnych
sobie znaczeń.
Podobną sytuację mamy na kartach Pisma Świętego. Wino jest symbolem krwi Jezusa,
symbolem zbawienia. „Potem wziął kielich, podziękował, dał im i pili z niego wszyscy. I
rzekł im: To jest krew moja nowego przymierza, która się za wielu wylewa. Zaprawdę
powiadam wam, nie będę już odtąd pił z owocu winorośli, aż do owego dnia, gdy go będę pił
na nowo w Królestwie Bożym.” Mar. 14:23-25; „Podniosę kielich zbawienia I wzywać będę
imienia Pana.” Ps. 116:13 „Kielich błogosławieństwa, który błogosławimy, czy nie jest
udziałem we Krwi Chrystusa?” 1 Kor 10, 16.
Ale wino jest też symbolem srogiego gniewu Bożego dla tych którzy zawiedli w próbie,
poszli na kompromis i przyjęli piętno diabolicznej bestii. Symbolem kary dla bezbożnych
ludzi. „Bo w rękach Pana jest kielich Wina musującego, pełnego przypraw; Z niego nalewa, a
wszyscy bezbożni na ziemi nawet osad jego wysączają i piją. Ale ja będę zwiastował po wsze
czasy, Opiewać będę Boga Jakuba.” Ps. 75:9-10
W czternastym rozdziale czytamy, że bezbożni ludzie będą mieli do wypicia dwa kielichy.
Pierwszy kielich z winem szaleńczej rozpusty Babilonu, drugi to kielich θυμου (thymou)
wzburzenia szału, zapalczywości, zapalczywego gniewu Bożego. Opisana w trzynastym
rozdziale ułuda pokoju, dobrobytu za rządów dzikich bestii, krótkotrwały błogostan, fałszywe
i krótkotrwałe poczucie bezpieczeństwa właśnie się kończy. To wino będzie mocne.
W języku greckim mamy tutaj ciekawą grę słów. To wino jest κεκερασμενου
(kekerasmenou) zmieszane i ακρατου (akratou) nierozcieńczone. Zmieszane gniewem furią,
zapalczywości i niczym nie złagodzone. Czas łaski się skończył.
To co dalej czytamy, wielu wprawia w osłupienie; Ten kto podporządkuje się władzy Bestii i
odda jej hołd i przyjmie jej piętno. Ten kto stanie się jej własnością i będzie mówił jak Smok
będzie męczony βασανισθησεται (basanisthēsetai) będzie dręczony, poddany katuszom w
ogniu i w siarce, na wieki.
W Starym Testamencie czytamy, że Bóg każe bezbożność i degenerację moralną ogniem i
siarką. Widzimy to w tragicznej historii Sodomy i Gomory. Tutaj mamy wyraźną aluzję do tej
historii.
"Tak też Sodoma i Gomora i okoliczne miasta, które w podobny do nich sposób oddały się
rozpuście i przeciwnemu naturze pożądaniu cudzego ciała, stanowią przykład kary ognia
wiecznego za to." Judy 1:7
"I stanie się z Babilonem, perłą królestw, chlubą i dumą Chaldejczyków, to, co się stało z
Sodomą i Gomorą, które zniszczył Bóg. Nigdy już nie będzie zamieszkany i nie będzie w nim
ludzi po wszystkie pokolenia; żaden Arab nie rozbije tam namiotu ani pasterze nie zatrzymają
się tam z trzodami." Izaj. 13:19-22
Dawid w Psalmie 11:5,6 pisze „ Pan bada sprawiedliwego i bezbożnego. A nienawidzi tego,
kto kocha bezprawie. Na bezbożnych zsyła deszcz rozżarzonych węgli i siarki. A wicher
18
palący jest udziałem ich.” Prorok Izajasz i Ezechiel dodają: „ I odezwie się Pan swoim
potężnym głosem, i ukaże ciosy swojego ramienia w zapalczywości gniewu i w płomieniu
pożerającego ognia, wśród burzy i ulewy, i ciężkiego gradu.” Izaj. 30:30; Lecz w owym dniu,
gdy Gog najedzie ziemię izraelską - mówi Wszechmocny Pan wzbierze we mnie zapalczywy
gniew, (...) Przywołam przeciwko niemu wszelkiego rodzaju strachy - mówi Wszechmocny
Pan - tak że miecz jednego skieruje się przeciwko drugiemu. . Potem osądzę go przez zarazę i
przelew krwi; spuszczę na niego i jego hufce oraz liczne ludy, które są z nim, ulewny deszcz i
grad, ogień i siarkę.. I tak okażę moją wielkość i moją świętość, i objawię się na oczach wielu
narodów. I poznają, że Ja jestem Pan.” Ezech. 38:18,21-23
W Nowym Testamencie, w tym w księdze Objawienia mamy również kilka odniesień do kary
w ogniu i siarce.
„Wtedy powie i tym po lewicy: Idźcie precz ode mnie, przeklęci, w ogień wieczny,
zgotowany diabłu i jego aniołom. Albowiem łaknąłem, a nie daliście mi jeść, pragnąłem, a nie
daliście mi pić.” Mat. 25:41-42
„A jeśli cię gorszy ręka twoja, odetnij ją; lepiej jest dla ciebie wejść kaleką do żywota, niż
mieć dwoje rąk, a pójść do piekła, w ogień nieugaszony, Gdzie robak ich nie umiera, a ogień
nie gaśnie.” Mar. 9:43-44
„W ręku jego jest wiejadło, by oczyścić klepisko swoje, i zbierze pszenicę swoją do
spichlerza, lecz plewy spali w ogniu nieugaszonym.” Mat. 3:12
„A nieprzyjaciel, który go posiał, to diabeł, a żniwo, to koniec świata, żeńcy zaś, to aniołowie.
Jak tedy zbiera się kąkol i pali w ogniu, tak będzie przy końcu świata.. Syn Człowieczy pośle
swoich aniołów i zbiorą z Królestwa jego wszystkie zgorszenia, i tych, którzy popełniają
nieprawość, I wrzucą ich do pieca ognistego; tam będzie płacz i zgrzytanie zębów.” Mat.
13:39-42
„Węże! Plemię żmijowe! Jakże będziecie mogli ujść przed sądem ognia piekielnego?” Mat.
23:33
„A był pewien człowiek bogaty, który się przyodziewał w szkarłatne szaty i kosztowne
tkaniny i co dzień wystawnie ucztował. (...) . A gdy w krainie umarłych cierpiał męki i
podniósł oczy swoje, ujrzał z daleka Abrahama i Łazarza na jego łonie.. Wtedy zawołał i
rzekł: Ojcze Abrahamie, zmiłuj się nade mną i poślij Łazarza, aby umoczył koniec palca
swego w wodzie i ochłodził mi język, bo męki cierpię w tym płomieniu.” Łuk. 16:19,23-24
„Gdyż sprawiedliwa to rzecz u Boga odpłacić uciskiem tym, którzy was uciskają. A wam,
uciskanym, dać odpocznienie wespół z nami, gdy się objawi Pan Jezus z nieba ze
zwiastunami mocy swojej. W ogniu płomienistym, wymierzając karę tym, którzy nie znają
Boga, oraz tym, którzy nie są posłuszni ewangelii Pana naszego Jezusa. Poniosą oni karę:
zatracenie wieczne, oddalenie od oblicza Pana i od mocy chwały jego,” 2 Tes. 1:6-9
Ten ostatni wiersz zawiera bardzo podobną myśl do naszego fragmentu. Czytaliśmy w
poprzednim rozdziale, że uczniowie Jezusa, którzy odmówią złożenia pokłonu posągowi
Bestii, doznają od napiętnowanych zwolenników Bestii srogich prześladowań i śmierci. Teraz
jest czas Bożej odpłaty za krew niewinnie przelaną.
19
Teraz popatrzmy na Księgę Objawienia, co ona mówi o ogniu i siarce.
„I pojmane zostało zwierzę, a wraz z nim fałszywy prorok, który przed nim czynił cuda,
jakimi zwiódł tych, którzy przyjęli znamię zwierzęcia i oddawali pokłon posągowi jego.
Zostali oni obaj wrzuceni żywcem do jeziora ognistego, gorejącego siarką.” Obj. 19:20
„I ruszyli na ziemię jak długa i szeroka, i otoczyli obóz świętych i miasto umiłowane. I spadł
z nieba ogień, i pochłonął ich. A diabeł, który ich zwodził, został wrzucony do jeziora z ognia
i siarki, gdzie znajduje się też zwierzę i fałszywy prorok, i będą dręczeni dniem i nocą na
wieki wieków.” Obj. 20:9-10
„Udziałem zaś bojaźliwych i niewierzących, i skalanych, i zabójców, i wszeteczników, i
czarowników, i bałwochwalców, i wszystkich kłamców będzie jezioro płonące ogniem i
siarką. To jest śmierć druga.” Obj. 21:8
Kontynuację opisu tej przerażającej wizji mamy w wierszu jedenastym. „A dym ich męki
βασανισμου (basanismou) męczarni, tortury, unosi się w górę na εις αιωνας αιωνων (eis
aiōnas atonon) wieki wieków i nie mają wytchnienia αναπαυσιν (anapausin) odpoczynku, we
dnie i w nocy.” Z tego fragmentu dowiadujemy się też, że całe to piekielne widowisko
oglądają święci aniołowie i Baranek. Aniołowie są świadkami i uważnymi obserwatorami
wielu wydarzeń. Dobrych i złych.
Brzmi odgłos siódmej trąby. Głos ten i towarzyszące anielskie nawoływania ostrzegają
wierzących przed potępieniem tych, którzy poddają się tłumowi, pozostają w świecie i służą
diabłu. Wołanie to jest też zachętą dla zniechęconych, znudzonych, wzmocnieniem dla
słabych. Są kiwnięciem palcem dla tych którzy rozważają pójście na kompromis i bierne
poddanie się władzy Antychrysta. Jeżeli ktoś … odda pokłon… będzie pić wino gniewu
Bożego.
Na koniec dzisiejszych rozważań podzielę się ciekawą myślą Zaca Poonena. „Babilon jest
nierządnym chrześcijaństwem, fałszywym kościołem, który pozoruje naśladowanie Jezusa,
ale żyje dla siebie, dla świata i dla wszystkich swoich żądz i namiętności . Napoił wszystkie
narody winem namiętności jego duchowej rozpusty. Ci, którzy piją wino Babilonu, będą
również musieli pić wino zapalczywości Boga! Nie możesz pić jednego i uciec od drugiego.
Gniew Boży jest wspomniany jako „nierozcieńczony”- co oznacza, że nie ma miłosierdzia w
nim. Biblia mówi, że ci, którzy nie okazują litości dla innych, będą także sądzeni bez
miłosierdzia przez Boga (Jk. 2:13) (…) W Księdze Objawienia 4:8, widzieliśmy żywe
stworzenia, które zawsze wielbią Boga, dlatego też nie mają odpoczynku dzień i w nocy. W
tym miejscu widzimy, że niegodziwcy również nie mają odpoczynku w dzień i w nocy, gdyż
zawsze są dręczeni, bo zamiast czcić Boga, oddali pokłon bestii i jej wizerunkowi.” Albo...
albo...
Jezus powiedział: "Kto stara się zachować życie swoje, straci je, a kto straci życie swoje dla
Mnie, znajdzie je." (Mt.10:39)
20
14:12,13
Tu się okaże wytrwanie świętych, którzy przestrzegają przykazań Bożych i wiary
Jezusa. I usłyszałem głos z nieba mówiący: Napisz: Błogosławieni są odtąd umarli,
którzy w Panu umierają. Zaprawdę, mówi Duch, odpoczną po pracach swoich; uczynki
ich bowiem idą za nimi. BW
Tu się okazuje wytrwałość świętych, tych, którzy strzegą przykazań Boga i wiary
Jezusa. I usłyszałem głos, który z nieba mówił: Napisz: Błogosławieni, którzy w Panu
umierają - już teraz. Zaiste, mówi Duch, niech odpoczną od swoich mozołów, bo idą
wraz z nimi ich czyny. BT
Tu jest wytrwałość świętych, którzy przestrzegają przykazań Boga i wiary Jezusa. I
usłyszałem głos z nieba: Napisz: Szczęśliwi są od teraz umarli, którzy w Panu umierają.
Tak, mówi Duch, aby mogli odpocząć po swoich trudach, bo ich czyny idą za nimi. NP
Nasze zrozumienie Księgi Objawienia często jest powielonymi myślami innych osób;
kaznodziei, chrześcijańskich autorów. Zachęcam do samodzielnego studium księgi
Objawienia, nie jest to proste, sam czytam wiele książek na temat Objawienia, i mam w
głowie utarte ścieżki, ale moją modlitwą jest, aby Pan pokazał mi coś szczególnego dla mnie,
dla moich braci i sióstr w Panu. Coś szczególnego dla czasów i okoliczności w których
żyjemy. Odkryj coś od Boga w samodzielnym studium księgi Objawienia i podziel się tym ze
mną, będę wdzięczny.
O wytrwałości czytaliśmy już w kilku miejscach podczas naszego studium. Polecam
komentarz do Objawienia 2:3
Gotowość, zwycięstwo i wytrwałość to słowa kluczowe w Księdze Objawienia; „Ja, Jan, brat
wasz i uczestnik … w cierpliwym wytrwaniu przy Jezusie, byłem na wyspie, zwanej
Patmos, z powodu zwiastowania Słowa Bożego i świadczenia o Jezusie.” Obj. 1:9; „Znam
uczynki twoje i trud, i wytrwałość twoją, … Masz też wytrwałość i cierpiałeś dla imienia
mego, a nie ustałeś. Obj. 2:2,3; „Znam uczynki twoje i miłość, i wiarę, i służbę, i wytrwałość
twoją, ” Obj. 2:19; „I zawrzał smok gniewem na niewiastę, i odszedł, aby podjąć walkę z
resztą jej potomstwa, które strzeże przykazań Bożych i trwa przy świadectwie o Jezusie.”
Obj. 12:17; „Jeśli kto jest przeznaczony do niewoli, do niewoli pójdzie; jeśli kto zabija
mieczem, musi sam zginąć od miecza. Tu się okaże wytrwanie i wiara świętych.” Obj.
13:10; „Tu się okaże wytrwanie świętych, którzy przestrzegają przykazań Bożych i
wiary Jezusa.” Obj. 14:12
Łatwo się pisze i czyta o wytrwałości innych. Trudniej jest być wytrwałym w czymś, co nie
jest łatwe, gdy mnożą się przeciwności, gdy jest presja, gdy trudna sytuacja ciągnie się w
nieskończoność i nie masz znikąd na ziemi żadnego wsparcia i ani jednej osoby, która by była
przy tobie. Chyba jako społeczeństwo stajemy się nieodpornymi na przeciwności
mięczakami. Zamiast stawić czoła trudnościom, wycofujemy się. Coraz więcej osób zapada
na depresję.
My musimy mówić o nadchodzącym trudnym czasie, musimy prosić Pana o dar wytrwania.
Zapowiedź trudnych czasów dla wierzących znajdujemy również w nauczaniu Pana Jezusa.
"Wtedy wydawać was będą na udrękę i zabijać was będą, i wszystkie narody pałać będą
nienawiścią do was dla imienia mego. I wówczas wielu się zgorszy i nawzajem wydawać się
21
będą, i nawzajem nienawidzić. I powstanie wielu fałszywych proroków, i zwiodą wielu, A
ponieważ bezprawie się rozmnoży, przeto miłość wielu oziębnie. A kto wytrwa do końca, ten
będzie zbawiony." Mat. 24:9-13; "I wyda na śmierć brat brata, a ojciec syna, i powstaną
dzieci przeciwko rodzicom, i przyprawią ich o śmierć. I będziecie w nienawiści u wszystkich
dla imienia mego; ale kto wytrwa do końca, będzie zbawiony." Mar. 13:12-13; "I będziecie
znienawidzeni przez wszystkich dla imienia mego. Lecz i włos z głowy waszej nie zginie..
Przez wytrwałość swoją zyskacie dusze wasze." Łuk. 21:17-19
Gdy przyjdzie nam rozstać się z tym doczesnym życie pamiętajmy wtedy na słowa:
"Drogocenna jest w oczach Pana Śmierć wiernych jego. Ps. 116:15 oraz "Błogosławieni,
którzy w Panu umierają..."
Słowo "odtąd"; "od teraz"απαρτι (aparti) odtąd dotyczy głównie uczni Jezusa umarłych w
czasie Wielkiego Ucisku. Będą oni zasługiwać na specjalne błogosławieństwo.
O śmierci w Chrystusie, o wyższej wartości życia wiecznego nad naszym ziemskim życiem
czytamy w kilku fragmentach Nowego Testamentu. "Gdyż sam Pan na dany rozkaz, na głos
archanioła i trąby Bożej zstąpi z nieba; wtedy najpierw powstaną ci, którzy umarli w
Chrystusie," 1 Tes. 4:16; " Oto tajemnicę wam objawiam: Nie wszyscy zaśniemy, ale
wszyscy będziemy przemienieni. W jednej chwili, w oka mgnieniu, na odgłos trąby
ostatecznej; bo trąba zabrzmi i umarli wzbudzeni zostaną jako nie skażeni, a my zostaniemy
przemienieni. ... Gdzież jest, o śmierci, zwycięstwo twoje? Gdzież jest, o śmierci, żądło
twoje? ... Ale Bogu niech będą dzięki, który nam daje zwycięstwo przez Pana naszego, Jezusa
Chrystusa. A tak, bracia moi mili, bądźcie stali, niewzruszeni, zawsze pełni zapału do pracy
dla Pana, wiedząc, że trud wasz nie jest daremny w Panu." 1 Kor. 15:51-52,55,57-58
Paweł napisał piękne świadectwo swojej wiary; "Albowiem dla mnie życiem jest Chrystus, a
śmierć zyskiem, A jeśli życie w ciele umożliwi mi owocną pracę, to nie wiem, co wybrać..
Albowiem jedno i drugie mnie pociąga: pragnę rozstać się z życiem i być z Chrystusem, bo to
daleko lepiej;. Lecz z drugiej strony pozostać w ciele, to ze względu na was rzecz
potrzebniejsza." Filip. 1:21-24; A Jezus w Objawieniu dodaje; "Byłem umarły, lecz oto żyję
na wieki wieków i mam klucze śmierci i piekła. Obj. 1:18
Czytamy, że ci wytrwali "strzegą przykazań Boga i wiary Jezusa" Podobne słowa mieliśmy w
dwunastym rozdziale; "I zawrzał smok gniewem na niewiastę, i odszedł, aby podjąć walkę z
resztą jej potomstwa, które strzeże przykazań Bożych i trwa przy świadectwie o Jezusie."
Obj. 12:17 Ważne jest nasze postępowanie, przestrzeganie Bożych przykazań nas
obowiązuje, ważne też są nasze czyny, dokonania, nasz trud. W Efez. 2:8-10 czytamy;
"Albowiem łaską zbawieni jesteście przez wiarę, i to nie z was: Boży to dar; Nie z
uczynków, aby się kto nie chlubił. Jego bowiem dziełem jesteśmy, stworzeni w Chrystusie
Jezusie do dobrych uczynków, do których przeznaczył nas Bóg, abyśmy w nich chodzili."
Wiemy, że nie jesteśmy zbawieni na podstawie naszych uczynków, ale jesteśmy zbawieni do
dobrych uczynków. Bez uczynków wiara nasza jest martwa. Księga Objawienia mówi więcej
na temat uczynków i naszych dokonań niż o wytrwałości i zwycięstwie.
Co Biblia mówi na temat trudu: „Bez przestanku przypominając skuteczną onę wiarę waszę i
onę pracowitą miłość, i onę cierpliwą nadzieję w Panu naszym, Jezusie Chrystusie, przed
Bogiem i Ojcem naszym.” 1 Tes. 1:3 BG; „Przeto pomyślcie o tym, który od grzeszników
zniósł tak wielkie sprzeciwy wobec siebie, abyście nie upadli na duchu, utrudzeni.” Hebr.
22
12:3; „Gdyż trudzimy się i walczymy dlatego, że położyliśmy nadzieję w Bogu żywym,
który jest Zbawicielem wszystkich ludzi, zwłaszcza wierzących.” 1 Tym. 4:10; A tak, bracia
moi mili, bądźcie stali, niewzruszeni, zawsze pełni zapału do pracy dla Pana, wiedząc, że
trud wasz nie jest daremny w Panu. 1 Kor. 15:58
Obj. 2:9 w Biblii Gdańskiej jest jeszcze ważny zwrot: „Znam uczynki twoje” Ten zwrot w
listach do wspólnot pojawia się w BG siedem razy i jest skierowany do każdego kościoła.
Znam twoje czyny, to także znaczy znam twoją bezczynność. Czyny, uczynki w świetle
Księgi Objawienia, są bardzo istotne i ważne. Oczywiście można zarzucać listowi Jakuba i
Objawieniu Jezusa zbytnią "uczynkowość", ale nie można udawać, że Bóg nie patrzy, i nie
zna naszych uczynków, skoro zna i mają one w Jego oczach wielką wartość. To nie
faryzeusze czy legaliści wymyślili i gnębią kościół tzw. „uczynkowością”, to jest idea jak
najbardziej widoczna i poparta Słowem Bożym w Nowym Testamencie.
Dla przykładu podam trzy wersety z listu do Tytusa, ale takich wersetów jest więcej. „Który
dał samego siebie za nas, aby nas wykupić od wszelkiej nieprawości i oczyścić sobie lud na
własność, gorliwy w dobrych uczynkach,” Tyt. 2:14; „Prawdziwa to mowa i chcę, abyś ty
przy tym obstawał, żeby ci, którzy uwierzyli w Boga, starali się celować w dobrych
uczynkach. To jest dobre i użyteczne dla ludzi.” Tyt. 3:8 „A niech się i nasi uczą celować w
dobrych uczynkach, aby zaspokajać palące potrzeby, żeby nie byli nieużyteczni.” Tyt. 3:14
"Ich dokonania idą za nimi..."
W. Barclay sugeruje, że uczynki to nasz charakter. Nas charakter przemieniony na obraz
Jezusa, tylko w ten sposób jest zdolny do dobrych uczynków. Nasze uczynki są, lub nie są
świadectwem naszego przemienionego, podobnego do Chrystusa charakteru. Tam w
wieczność pójdzie nasze świadectwo, nasze czyny, nasz charakter.
Warto przeczytać wartościową i budującą naszą wiarę myśl Davida M Levy. "W tym miejscu
rozdziału następuje niespodziewany przeskok, od tych którzy są na wieki potępieni, do
wierzących,, cierpiących z powodu naśladowania Chrystusa w czasie Wielkiego Ucisku. Jan
pisze: "Tu się okaże wytrwanie świętych, którzy przestrzegają przykazań Bożych i wiary
Jezusa." (w.12) Ostrzeżenie o potępieniu tych, którzy oddadzą pokłon zwierzęciu będzie
wielka zachęta dla wierzących w Jezusa i wzmocnieniem słabych w wierze, którzy być może
rozważali pójście na kompromis i poddanie się władzy Antychrysta. Teraz uświadamiają
sobie, że nawet śmierć męczeńska za wiarę jest znacznie lepsza niż śmierć wieczna i udręka
w jeziorze ognistym. Wierność Chrystusowi w czasie Wielkiego Ucisku będzie oznaczała
męczeństwo dla wielu naśladowców, ale kiedy będą umierać, otrzymają szczególne
błogosławieństwo. Jan usłyszał: "Głos z nieba mówiący: Napisz: Błogosławieni są odtąd
umarli, którzy w Panu umierają" (w.13) Jest to drugie z siedmiu błogosławieństw
wymienionych w Objawieniu. Duch Święty zapowiada specjalne błogosławieństwo i nagrodę
dla tych, którzy zostaną zabici za wytrwałość i miłość dla Pana. Oni "odpoczną po pracach
(trudach) swoich."
"Przeto i my, mając około siebie tak wielki obłok świadków, złożywszy z siebie wszelki
ciężar i grzech, który nas usidla, biegnijmy wytrwale w wyścigu, który jest przed nami,
Patrząc na Jezusa, sprawcę i dokończyciela wiary, który zamiast doznać należytej mu radości,
wycierpiał krzyż, nie bacząc na jego hańbę, i usiadł na prawicy tronu Bożego, Przeto
pomyślcie o tym, który od grzeszników zniósł tak wielkie sprzeciwy wobec siebie, abyście
nie upadli na duchu, utrudzeni." Hebr. 12:1-3
23
"Albowiem sądzę, że utrapienia teraźniejszego czasu nic nie znaczą w porównaniu z chwałą,
która ma się nam objawić." Rzym. 8:18
"Kto wierzy w niego, nie będzie sądzony; kto zaś nie wierzy, już jest osądzony dlatego, że nie
uwierzył w imię jednorodzonego Syna Bożego. (...) Kto wierzy w Syna, ma żywot wieczny,
kto zaś nie słucha Syna, nie ujrzy żywota, lecz gniew Boży ciąży na nim." Jan. 3:18,36
Komentarze:
εργα (erga) czyny , dzieła
"Jezus rzekł do nich: Moim pokarmem jest pełnić wolę tego, który mnie posłał, i dokonać
jego dzieła." Jan. 4:34
Tu się okaże wytrwanie świętych, którzy przestrzegają przykazań Bożych i wiary Jezusa. A
zatem nie jest wszystko jedno w co wierzymy, co wyznajemy. Nie tylko uczynki, ale i czysta
nauka-przykazania. Niektórzy mówią, że jak ktoś jest tzw. dobrym człowiekiem, pomaga
innym to nie jest ważne, że inaczej pojmuje Boga. Jednak jest to również ważne.
Zastanawiam się jak można przestrzegać wiary Jezusa? To nie to samo co wierzyć w Jezusa.
Myślę, że to znaczy żyć jak On. Naśladować Go we wszystkim co robił będąc na ziemi. Sama
moja wiara może nie wystarczyć.
14:14-16
Misja czwartego posłańca - proszę wstać Sąd idzie…
I widziałem, a oto biały obłok, a na obłoku siedział ktoś podobny do Syna Człowieczego,
mający na głowie swojej złotą koronę, a w ręku swym ostry sierp. A inny anioł wyszedł
ze świątyni, wołając donośnym głosem na tego, który siedział na obłoku: Zapuść sierp
swój i żnij, gdyż nastała pora żniwa i dojrzało żniwo ziemi. I zapuścił Ten, który siedział
na obłoku, sierp swój na ziemi, i ziemia została zżęta, BW
Potem ujrzałem: oto biały obłok - a Siedzący na obłoku, podobny do Syna Człowieczego,
miał złoty wieniec na głowie, a w ręku ostry sierp. I wyszedł inny anioł ze świątyni,
wołając głosem donośnym do Siedzącego na obłoku: Zapuść Twój sierp i żniwa dokonaj,
bo przyszła już pora dokonać żniwa, bo dojrzało żniwo na ziemi!. A Siedzący na obłoku
rzucił swój sierp na ziemię i ziemia została zżęta. BT
I zobaczyłem, a oto biały obłok, na obłoku zaś siedział ktoś podobny do Syna
Człowieczego. Na swej głowie miał złoty wieniec, a w swojej ręce ostry sierp. I inny anioł
wyszedł z przybytku, wołając donośnym głosem na Tego, który siedział na obłoku:
Zapuść swój sierp i żnij, gdyż nadeszła pora żniwa, gdyż dojrzało żniwo ziemi. I rzucił
Ten, który siedział na obłoku, swój sierp na ziemię, i ziemia została zżęta.” NP
Słychać nawoływania niebiańskich żniwiarzy. Dzisiaj na polach słychać terkot i pomruk
kombajnów i koni mechanicznych. Kiedyś słychać było nawoływania żniwiarzy, śpiewy
24
kobiet. To był zawsze pracowity ale radosny czas. Lato i żniwa. Dzisiaj czytamy, że w
historii ziemi rozpoczynają się żniwa. Dwa sierpy, dwa żniwa. „Dopóki ziemia istnieć będzie,
nie ustaną siew i żniwo, zimno i gorąco. lato i zima, dzień i noc.” 1 Moj. 8:22
Dzisiejszy fragment jest zgodny w Przypowieściami Jezusa głównie z trzynastym rozdziałem
Ewangelii Mateusza. „I mówił: Tak jest z Królestwem Bożym, jak z nasieniem, które
człowiek rzuca w ziemię. A czy on śpi, czy wstaje w nocy i we dnie, nasienie kiełkuje i
wzrasta; on zaś nie wie jak. Bo ziemia sama z siebie owoc wydaje, najpierw trawę, potem
kłos, potem pełne zboże w kłosie. A gdy owoc dojrzeje, wnet się zapuszcza sierp, bo
nadeszło żniwo. Mar. 4:26-29
”A nieprzyjaciel, który go posiał, to diabeł, a żniwo, to koniec świata, żeńcy zaś, to aniołowie.
Jak tedy zbiera się kąkol i pali w ogniu, tak będzie przy końcu świata. Syn Człowieczy pośle
swoich aniołów i zbiorą z Królestwa jego wszystkie zgorszenia, i tych, którzy popełniają
nieprawość, I wrzucą ich do pieca ognistego; tam będzie płacz i zgrzytanie zębów. Mat.
13:39-42
"A żniwo jest dokonanie świata" BG Mamy tu mowę o końcu świata. Dowiadujemy się tego z
ewangelii Mateusza. To jest ważny argument przeciwko tezie, że Księga Objawienia
obejmuje tylko zamierzchłe czasy Jana apostoła i że już wszystko się z tej księgi wypełniło.
Nie, nie wszystko się wypełniło, wiele rzeczy jest jeszcze przed nami.
Przy okazji zwróćmy uwagę na terminy. O czasach ostatecznych często się mówi „koniec
świata”. Biblia Gdańska używa zwrotu „dokonanie świata” natomiast dość ciekawe określenie
mamy w języku greckim; εν τη συντελεια του αιωνος τουτου (en tē synteleia tou aiōnos
toutou) na końcu spełnieniu się wieku tego. Spełnienie się wieku, to chyba najbardziej trafne
określenie czasów końca.
Czas siewu i wzrostu "roślin" zbliża się do końca, właściwie żeńcy już przegotowują sierpy i
wychodzą z niebiańskiej świątyni Pana. Żniwa tuż, tuż. Czytamy, że οτι εξηρανθη ο
θερισμος (hoti eksēranthē ho therismos), gdyż żniwo zostało wysuszone. Już dłużej nie
można czekać…
„Przychodźcie śpiesznie, wy, wszystkie okoliczne narody! Zbierzcie się! Panie, sprowadź tam
swoich bohaterów! Niech poruszą się ludy i przyjdą do Doliny Józafata, bo tam zasiądę, aby
sądzić wszystkie okoliczne narody. Zapuśćcie sierp, gdyż nadeszło żniwo! Przyjdźcie,
zstąpcie, bo pełna jest prasa; pełne są kadzie, gdyż złość ich jest wielka! Tłumy i tłumy
zebrane w Dolinie Sądu, bo bliski jest dzień Pana w Dolinie Sądu. Joel. 3:18-19
W Obj. 1:7 czytaliśmy o Panu przychodzącym na obłoku. To właśnie jest ten czas. „Oto
przychodzi wśród obłoków, i ujrzy go wszelkie oko, a także ci, którzy go przebili, i będą
biadać nad nim wszystkie plemiona ziemi. Tak jest! Amen.”
Czytamy, że na obłoku siedział ktoś podobny do Syna Człowieczego. Na podstawie innych
fragmentów Słowa Bożego możemy powiedzieć, że jest to sam Jezus Chrystus, Jezus
zwyciężył, ma na swojej głowie złoty στεφανον (stefanon) wieniec, laur zwycięstwa, a w
ręku swym ostry δρεπανον (drepanon) sierp. A inny (czwarty) anioł wyszedł ze świątyni,
wołając donośnym głosem na tego, który siedział na obłoku: Zapuść sierp swój i żnij, gdyż
nastała pora żniwa i dojrzało żniwo ziemi. I zapuścił Ten, który siedział na obłoku, sierp swój
na ziemi, i ziemia została zżęta. Nie ma tu jeszcze mowy o karze czy o gniewie Bożym. Po
25
prostu normalna kolej rzeczy, coś było siane, coś dojrzało, teraz właściciel ziemi rozpoczyna
żniwo. I widziałem, a oto… rozpoczyna się sąd.
„Jak bowiem Ojciec ma żywot sam w sobie, tak dał i Synowi, by miał żywot sam w sobie. I
dał mu władzę sądzenia, bo jest Synem Człowieczym.” Jan. 5:26-27
„Bóg wprawdzie puszczał płazem czasy niewiedzy, teraz jednak wzywa wszędzie
wszystkich ludzi, aby się upamiętali, Gdyż wyznaczył dzień, w którym będzie sądził świat
sprawiedliwie przez męża, którego ustanowił, potwierdzając to wszystkim przez wskrzeszenie
go z martwych.” Dz.Ap. 17:30-31
„I wtedy ukaże się na niebie znak Syna Człowieczego, i wtedy biadać będą wszystkie
plemiona ziemi, i ujrzą Syna Człowieczego, przychodzącego na obłokach nieba z wielką
mocą i chwałą, I pośle aniołów swoich z wielką trąbą, i zgromadzą wybranych jego z czterech
stron świata z jednego krańca nieba, aż po drugi.” Mat. 24:30-31
„Nie błądźcie, Bóg się nie da z siebie naśmiewać; albowiem co człowiek sieje, to i żąć
będzie.” Gal. 6:7; „Przeminęło żniwo, skończyło się lato, a nie jesteśmy wybawieni!” (Jer.
8:20)
„Przeto bądźcie cierpliwi, bracia, aż do przyjścia Pana. Oto rolnik cierpliwie oczekuje
cennego owocu ziemi, aż spadnie wczesny i późniejszy deszcz. Bądźcie i wy cierpliwi,
umocnijcie serca swoje, bo przyjście Pana jest bliskie. Nie narzekajcie, bracia, jedni na
drugich, abyście nie byli sądzeni; oto sędzia już u drzwi stoi.” Jak. 5:7-9
Co siejemy to zostanie zebrane…
Komentarze:
Zwróć uwagę na to, że Ktoś podobny do Syna Człowieczego siedzi cały czas na obłoku !! Nie
jest na ziemi w chwili żniwa, To albo sama "wyciągnięta ręka", albo aniołowie, albo sam
sierp dokonuje zbiorów.
Umieszczę jeszcze interesujący komentarza W. Barclay n.t. "Żniwa sądu"
"Ostatnia wizja tego rozdziału przedstawia sąd w obrazach dobrze znanych myśli żydowskiej.
26
Zaczyna się ona obrazem zwycięskiej postaci podobnej do Syna Człowieczego. Myśl ta
pochodzi z Księgi Daniela 7,13-14: „I widziałem w widzeniach nocnych: Oto na obłokach
niebieskich przyszedł ktoś, po-dobny do Syna Człowieczego; doszedł do Sędziwego i
stawiono go przed nim. I dano mu władzę i chwałę, i królestwo, aby mu służyły wszystkie
ludy, narody i języki, Jego władza – władza wieczna, niezmienna, jego królestwo –
niezniszczalne”.
Następny obraz, przy pomocy dwóch przenośni często występujących w Piśmie Świętym
przedstawia sąd.
Mówi on o sądzie jako o żniwie, Joel tak powiedział o zbliżającym się sądzie: „Zapuśćcie
sierp, gdyż nadeszło żniwo” (Jl 3,19). „A gdy owoc dojrzeje – powiada Jezus – wnet się
zapuszcza sierp, bo nadeszło żniwo” (Mk 4,29), a w podobieństwie o pszenicy i kąkolu użył
On obrazu żniwa jako obrazu sądu (Mt 13,24-30.37-43).
Mówi też o sądzie, który symbolizuje tłocznia wina. Składała się ona z części górnej i dolnej
połączonych kanałem. Rynny odpływowe były wy-kuwane w skale lub wykonywane z cegieł.
Grona winne wsypywano do górnej części tłoczni i deptano stopami, a wydzielający się sok
kanałem spływał do dolnej części tłoczni. Stary Testament często mówi o sądzie Bożym,
który jest podobny do deptania gron. „Odrzucił Pan z mojego grona wszystkich bohaterów...
Pan podeptał w tłoczni dziewiczą córkę Judzką” (Tr 1,15). „Ja sam tłoczyłem do kadzi, bo
spośród ludów żadnego nie było ze mną; a tłoczyłem ich w gniewie i deptałem ich w
zapalczywości tak, że ich sok pryskał na moją szatę i całe moje odzienie zbryzgałem” (Iz
63,3).
Sąd jest więc tu przedstawiony w postaci dwóch dobrze znanych ob-razów: żniwa i tłoczni
wina. Do tego został dodany jeszcze inny znany nam obraz.
Tłocznia wina znajduje się poza miastem, to znaczy poza Jerozolimą. Zarówno w Starym
Testamencie jak i w literaturze międzytestamentowej mówi się o sprowadzeniu pogan do
Jerozolimy i wykonaniu tam sądu nad nimi. Joel przedstawia obraz wszystkich narodów
zgroma-dzonych do doliny Jehoszafata na sąd (Jl 3,2.12). Zachariasz mówi o ostatnim ataku
pogan na Jerozolimę i o sądzie nad nimi (Zach 14,1-4).
W tekście tym spotykamy dwa problemy. Po pierwsze, do żniwa przy-stępuje zarówno postać
podobna do Syna Człowieczego jak i anioł. Mo-żemy przypuszczać, że postać podobna do
Syna Człowieczego jest zmar-twychwstałym i zwycięskim Panem, który dokonuje żniwa
wśród swego ludu, zaś anioł z ostrym sierpem przystępuje do żniwa wśród przeznaczo-nych
na sąd.
Po drugie, mówi się tu, że krew dosięgła wędzideł końskich i rozlała się na przestrzeni tysiąca
sześciuset stadiów. Nikt nie był w stanie przekonująco wyjaśnić ten fakt. Najmniej
przekonujące jest to, że tysiąc sześćset stadiów to prawie dokładna długość Palestyny od
północy na południe; oznaczałoby to, że fala gniewu zaleje cały kraj. W tym wypadku obraz
ten symbolicznie przedstawiałby pełnię sądu."
I widziałem w widzeniach nocnych: Oto na obłokach niebieskich przyszedł ktoś, podobny do
Syna Człowieczego; doszedł do Sędziwego i stawiono go przed nim. I dano mu władzę i
chwałę, i królestwo, aby mu służyły wszystkie ludy, narody i języki, Jego władza - władzą
wieczną, niezmienną, jego królestwo - niezniszczalne." Dan. 7:13-14
27
"A pośród tych świeczników kogoś podobnego do Syna Człowieczego, odzianego w szatę do
stóp długą i przepasanego przez pierś złotym pasem; Głowa zaś jego i włosy były lśniące jak
śnieżnobiała wełna, a oczy jego jak płomień ognisty," Obj. 1:13-14
14:17,18
I wyszedł inny anioł ze świątyni, która jest w niebie, mając również ostry sierp. I jeszcze
inny anioł wyszedł z ołtarza, a ten miał władzę nad ogniem; i zawołał donośnie na tego,
który miał ostry sierp, mówiąc: Zapuść swój ostry sierp i obetnij kiście winogron z
winorośli ziemi, gdyż dojrzały jej grona. BW
I wyszedł inny anioł ze świątyni, która jest w niebie, i on miał ostry sierp. I wyszedł inny
anioł od ołtarza, mający władzę nad ogniem, i donośnie zawołał do mającego ostry sierp:
Zapuść twój ostry sierp i poobcinaj grona winorośli ziemi, bo jagody jej dojrzały! BT
I wyszedł inny anioł ze świątyni, która jest w niebie. On również miał ostry sierp. I
jeszcze inny anioł wyszedł od ołtarza. Ten miał władzę nad ogniem. Zawołał on donośnie
na tego, który miał ostry sierp: Zapuść swój ostry sierp i obetnij kiście winogron z
winorośli ziemi, gdyż dojrzały jej grona. NP
Księga Objawienia św. Jana to Stary Testament na końcu Nowego Testamentu. Znajdujemy
w niej wiele odwołań do takich ksiąg jak: Księgi Mojżeszowe, Izajasza, Ezechiela, Daniela
czy Zachariasza. Takim tematem jest świątynia niebiańska. Mojżesz na górze widział jakiś
wzór Przybytku Boga, potem Ezechiel ma widzenie, a w nim ukazany dokładny obraz
świątyni budowanej nie ręką człowieka. Potem w Nowym Testamencie fragment listu do
Hebrajczyków, gdzie jest sugestia o pozaziemskiej świątyni. No i oczywiście Księga
Objawienia. Z tej świątyni wychodzą aniołowie, jeden z nich ma sierp a drugi ma władzę nad
ogniem.
Karol Szymański w opracowaniu pt. „Świątynia niebiańska, służba pojednania i sąd w
Księdze Objawienia” pisze:
W Księdze Objawienia odnaleźć można aż czternaście odniesień do świątyni Poruszone w
nich zostały wszystkie ważne szczegóły związane ze starotestamentową służbą świątynną,
którą w subtelny sposób połączono ze służbą Chrystusa w świątyni niebiańskiej. Służba ta
oscyluje wokół świecznika i złotego ołtarza w miejscu świętym oraz tronu (symbolizowanego
w ziemskiej świątyni przez arkę przymierza) i Boga w miejscu najświętszym. Obj. 3,12; 7,15;
11,1.2.19; 14,15.17; 15,5.6.8 (dwa razy); 16,1.17; 21,22.
Miejsce święte. Sześć z owych czternastu odniesień dotyczy w Księdze Objawienia miejsca
świętego. Na wstępie ukazanych zostało siedem świeczników (Obj. 1-3 = gr. lujnias,
„lichtarzy”), będących odbiciem siedmioramiennego świecznika, jaki znajdował się w
miejscu świętym ziemskiego Przybytku. Jeżeli zsumujemy wszystkie świeczniki, które Jan
zobaczył w swych wizjach (Obj. 1,12.20; 4,5; 11,4) wówczas otrzymamy dokładnie taką samą
ich ilość, jak tę, którą Salomon kazał wykonać dla miejsca świętego w zbudowanej przez
siebie świątyni (1Król.1,49). Nie można zapominać, że zwiększenie ilości świeczników z
jednego do dziesięciu w świątyni Salomona, było także w zgodzie z planem oraz szkicem,
28
jaki Bóg dał ojcu Salomona, Dawidowi, w związku z niebiańskim wzorem (1Kron. 28,19).
Dalej widzimy Jezusa ubranego w strój najwyższego kapłana (Obj. 1,13 = gr. poderes). Jest to
jedyne miejsce w Nowym Testamencie, w którym to słowo występuje. Septuaginta używa go
wyłącznie w odniesieniu do szczególnego stroju najwyższego kapłana (2Mojż. 25,6.7; 28,4;
Ezech. 9,2.3.11 itd.).
Kolejnym wyszczególnionym sprzętem jest złoty ołtarz kadzenia (Obj. 8,3.5; 11,1; 14,18;
16,7 = gr. thusiasterion), przy którym Chrystus sprawuje swoją służbę spalając jako
Arcykapłan kadzidło na „złotym ołtarzu przed tronem” (Obj. 8,3-5).
Pozostałe odniesienia dotyczą takich zagadnień jak: siedem pochodni (Obj. 4,5 = lampades),
dymu kadzidła (Obj. 8,4) oraz kadzielnicy wypełnionej ogniem z ołtarza (Obj. 8,5).
Miejsce najświętsze. Miejsce najświętsze w Księdze Objawienia określone zostało za pomocą
greckiego słowa naos (świątynia), gdzie przypisano mu obecność tronu Boga (Obj. 7,15;
16,17; patrz: 5,1.13; 6,16; 7,8.10; 12,5; 14,3.5; 19,4-5; 20,11; 21,5; 22,3)
Jan sprawozdaje także o Skrzyni Przymierza (Obj. 11,19), znajdującej się w miejscu
najświętszym niebiańskiej świątyni, która z tego właśnie powodu nazwana została świątynią
namiotu świadectwa, nie zaś świątynią kadzenia, krwi czy nawet ubłagalni (Obj. 15,5).
W Obj. 7,15 świątynia (naos) i tron Boga stanowią to samo miejsce. Przed tronem, w
bezpośredniej obecności Boga (Obj. 7,10), znajdują się wszyscy aniołowie, starsi, cztery
postacie (Obj. 7,11), wielki tłum (Obj. 7,9) i 144 000 (Obj. 14,1-3; 15,2-4). Odnośnie owych
144 000 Jan mówi: „Dlatego są przed tronem Bożym i służą mu we dnie i w nocy w świątyni
Jego, a Ten, który siedzi na tronie, osłoni ich obecnością swoją” (Obj. 7,15). W wierszu tym
dokonano zrównania naos z miejscem najświętszym.
W Obj. 11,19 naos jest miejscem, gdzie znajduje się arka: „I otworzyła się świątynia Boża,
która jest w niebie, i ukazała się Skrzynia Przymierza wewnątrz świątyni Jego. Jest to również
jednoznaczne z miejscem najświętszym, ponieważ „arka Jego testamentu” ulokowana była w
tym właśnie miejscu (Hebr. 9,3-4).
W Obj. 11,1-2 wymieniono wszystkie trzy części świątyni: (1) dziedziniec (aule), (2) ołtarz,
równoznaczny z miejscem świętym (thusiasterion), (3) oraz miejsce najświętsze (naos).
Anioł z kadzielnicą (Obj. 8,3-4). Wiodącym tematem wizji siedmiu trąb jest wstawiennictwo
przy złotym ołtarzu kadzidlanym, które pozostaje aktywne aż do końca szóstej trąby.
Ostatecznie anioł rzuca na ziemię ogień z ołtarza."
„Główną zaś rzeczą w tym, co mówimy, jest to, że mamy takiego arcykapłana, który usiadł po
prawicy tronu Majestatu w niebie, Jako sługa świątyni i prawdziwego przybytku, który
zbudował Pan, a nie człowiek. Albowiem każdy arcykapłan bywa ustanawiany, aby składał
dary i ofiary; dlatego jest rzeczą konieczną, żeby i ten miał co ofiarować. Otóż, gdyby był na
ziemi, nie byłby kapłanem, skoro są tu tacy, którzy składają dary według przepisów zakonu;
Służą oni w świątyni, która jest tylko obrazem i cieniem niebieskiej, jak to zostało objawione
Mojżeszowi, gdy miał budować przybytek: Bacz, powiedziano mu, abyś uczynił wszystko
według wzoru, który ci został ukazany na górze”. Hebr. 8:1-5
29
„I zawrę z nimi przymierze pokoju, będzie to przymierze wieczne z nimi. Okażę im łaskę,
rozmnożę ich i postawię swoją świątynię wśród nich na wieki. I będę wśród nich mieszkał;
będę ich Bogiem, a oni będą moim ludem. I poznają narody, że Ja jestem Pan, który
uświęcam Izraela, gdy moja świątynia będzie wśród nich na wieki”. Ezech. 37:26-28
Dalej czytamy, że "wyszedł inny anioł od ołtarza, mający władzę nad ogniem" Żniwo ziemi
to sąd. A sąd jest ściśle związany z ogniem. Tym ogniem zarządza anioł. Nie wiemy na czym
polega władza anioła nad ogniem, ale być może wszystek ogień "spadający" z nieba jest
zarządzany przez specjalnego anioła. Czytaliśmy już i nim w Obj. 8:3-5 "I przyszedł inny
anioł, i stanął przy ołtarzu, mając złotą kadzielnicę; i dano mu wiele kadzidła, aby je
ofiarował wraz z modlitwami wszystkich świętych na złotym ołtarzu przed tronem. I wzniósł
się z ręki anioła dym z kadzideł z modlitwami świętych przed Boga. A anioł wziął kadzielnicę
i napełnił ją ogniem z ołtarza, i rzucił ją na ziemię. I nastąpiły grzmoty donośne i błyskawice,
i trzęsienie ziemi."
A dalej w Obj. 20:8-10 czytamy o tym jak ogień z nieba ostatecznie przechyli szalę
zwycięstwa nad wojskami Goga i Magoga.
"I wyjdzie, by zwieść narody, które są na czterech krańcach ziemi, Goga i Magoga, i
zgromadzić je do boju; a liczba ich jak piasek morski. I ruszyli na ziemię jak długa i szeroka, i
otoczyli obóz świętych i miasto umiłowane. I spadł z nieba ogień, i pochłonął ich. A diabeł,
który ich zwodził, został wrzucony do jeziora z ognia i siarki, gdzie znajduje się też zwierzę i
fałszywy prorok, i będą dręczeni dniem i nocą na wieki wieków."
Podobne spostrzeżenie znajdujemy w liście Pawła do Tesaloniczan. „A wam, uciskanym, dać
odpocznienie wespół z nami, gdy się objawi Pan Jezus z nieba ze zwiastunami mocy swojej,
W ogniu płomienistym, wymierzając karę tym, którzy nie znają Boga, oraz tym, którzy nie są
posłuszni ewangelii Pana naszego Jezusa. Poniosą oni karę: zatracenie wieczne, oddalenie od
oblicza Pana i od mocy chwały jego, Gdy przyjdzie w owym dniu, aby być uwielbionym
wśród świętych swoich i podziwianym przez wszystkich, którzy uwierzyli, bo świadectwu
naszemu uwierzyliście.” 2 Tes. 1:7-10
14:19,20
I zapuścił anioł sierp swój na ziemi, i poobcinał grona winne na ziemi, i wrzucił je do
wielkiej tłoczni gniewu Bożego. I deptano tłocznię poza miastem, i popłynęła z tłoczni
krew, aż dosięgła wędzideł końskich na przestrzeni tysiąca sześciuset stadiów.
I rzucił anioł swój sierp na ziemię, i obrał z gron winorośl ziemi, i wrzucił je do tłoczni
Bożego gniewu - ogromnej. I wydeptano tłocznię poza miastem, a z tłoczni krew
wytrysnęła aż po wędzidła koni, na tysiąc i sześćset stadiów. BT
I anioł rzucił swój sierp na ziemię, i poobcinał winogrona ziemi, i wrzucił je do wielkiej
tłoczni Bożego gniewu. I deptano tłocznię na zewnątrz miasta, i popłynęła z tłoczni krew,
aż do wędzideł konina przestrzeni tysiąca sześciuset NP
Przeczytajmy jeszcze fragment z proroka Izajasza; „Któż to przychodzi z Edomu, z Bosry w
czerwonych szatach? Wspaniały On w swoim odzieniu, dumnie kroczy w pełni swojej siły.
To Ja, który wyrokuję sprawiedliwie, mam moc wybawić. Skąd ta czerwień twojej szaty? A
30
twoje odzienie jak u tego, który wytłacza wino w tłoczni? Ja sam tłoczyłem do kadzi, bo
spośród ludów żadnego nie było ze mną; a tłoczyłem ich w gniewie i deptałem ich w
zapalczywości tak, że ich sok pryskał na moją szatę i całe moje odzienie zbryzgałem.
Ustanowiłem bowiem dzień pomsty i nadszedł rok mojego odkupienia. Rozglądałem się, lecz
nie było pomocnika, zdziwiłem się, że nie było nikogo, kto by mię podparł. Lecz wtedy
dopomogło mi moje ramię i wsparła mnie moja zapalczywość. Podeptałem więc ludy w moim
gniewie i zdruzgotałem je w mojej zapalczywości, i sprawiłem, że ich sok spłynął na ziemię.”
Izaj. 63:1-6
Podwójne żniwo, przerażający obraz, masakra, poprzedni opis nie ma żadnego zabarwienia
emocjonalnego, po prostu informacja, powiedział, zapuścił sierp. Żniwa jak żniwa,
przychodzi pora, czas zebrać zbiory. Natomiast te dwa wiersze niosą spory ładunek emocji.
Anioł εβαλεν (ebalen) rzucił sierp na ziemię, a potem rzucił grona winne do ogromnej
tłoczni, i popłynęła krew.
To jest dosadny opis gniewu Bożego, poleje się krew, dużo krwi. Jan w widzeniu widzi rzekę
krwi długą na trzysta kilometrów i głęboką na półtora metra. Biblia nie upiększa tego obrazu,
nie owija w bawełnę. Na nic się zda instytucja rzecznika praw obywatelskich i
międzynarodowe organizacje humanitarne. Czasu nie da się cofnąć, drugi sierp poszedł w
ruch. Winogrona zebrane, Tuż po żniwach uruchomiona zostanie tłocznia. Jej produktem nie
będzie wino, ale krew, dużo krwi. Krwi a także i ognia.Ogień i żniwo jest symbolem Sądu
Bożego. Ziemia jest niwą, rolą Bożą.
„A trzeci anioł szedł za nimi, mówiąc donośnym głosem: Jeżeli ktoś odda pokłon zwierzęciu i
jego posągowi i przyjmie znamię na swoje czoło lub na swoją rękę, To i on pić będzie samo
czyste wino gniewu Bożego z kielicha jego gniewu i będzie męczony w ogniu i w siarce
wobec świętych aniołów i wobec Baranka.” Obj. 14:9-10
„W ręku jego jest wiejadło, by oczyścić klepisko swoje, i zbierze pszenicę swoją do
spichlerza, lecz plewy spali w ogniu πυρος, πυρι (pyri, pyros) nieugaszonym.” Mat. 3:12
"Ty zaś zwiastuj im te wszystkie słowa i mów do nich: Pan grzmi z wysokości i ze swojej
świętej siedziby wydaje swój głos; potężnie grzmi nad swoją niwą, w stronę wszystkich
mieszkańców ziemi. Jer. 25:30
Ten sam wiersz w tłumaczeniu Biblii Gdańskiej: "Przetoż ty prorokuj przeciwko nim te
wszystkie słowa, a mów do nich: Pan z wysoka zaryczy, a mieszkania świętobliwości swojej
wyda głos swój, rycząc zaryczy z mieszkania swego; krzyk pobudzających się jako
tłoczących prasę, rozlegać się będzie przeciwko wszystkim obywatelom tej ziemi." Jer. 25:30
W tekście mamy użytą jednostkę miary "tysiąc i sześćset σταδιων (stadiōn) stadiów"
Stadion – miara długości używana w starożytnej Grecji równa 600 stopom, lub 125
rzymskim krokom Odpowiada długości od 174 do 210 metrów. Najczęściej przyjmuje się
192 m. Brak jednoznaczności wynika z różnej długości stopy, która wahała się od 0,29 m do
0,35 m. Stąd w miastach greckich wielkość stadionu (obiektu sportowego) była różna, np.
stadion pytyjski – 178 m, stadion olimpijski – 192 m.
To jest ciekawa odległość, około 300 km. Tyle mierzy odległość między południem a północą
Izraela. Między "Od Dan do Beer - Szeby"
31
Chciałbym jeszcze zwrócić uwagę na jeden wyraz grecki; θυμου (thymou) wzburzenie,
gniew, szał.
To słowo oznacza dynamiczny gniew, zapalczywość, furię, rozgniewać się, gniewać się
gniewem najsurowszym, wzburzenie, wściekłość. To są silne emocje. Dlatego mesjański
Nowy Testament ujmuje to następująco; "do tłoczni furii Bożej"
„Tym, którzy przez trwanie w dobrym uczynku dążą do chwały i czci, i nieśmiertelności, da
żywot wieczny; Tych zaś, którzy o uznanie dla siebie zabiegają i sprzeciwiają się prawdzie, a
hołdują nieprawości, spotka gniew i pomsta. Tak, utrapienie i ucisk spadnie na duszę każdego
człowieka, który popełnia złe, najprzód Żyda, potem i Greka,” Rzym. 2:7-9
Żniwo jest dojrzałe
Wersety 14-16: „I zobaczyłem, a oto biały obłok, a na obłoku siedział [ktoś] podobny do
Syna Człowieczego, który miał na głowie złotą koronę, a w ręku ostry sierp. A inny anioł
wyszedł ze świątyni, wołając donośnym głosem do tego, który siedział na obłoku: Zapuść
swój sierp i żnij, gdyż nadeszła dla ciebie pora, abyś żął, bo dojrzało żniwo ziemi. Wtedy
rzucił ten, który siedział na obłoku, swój sierp na ziemię i ziemia została zżęta”.
W tym miejscu widzimy Jezusa żnącego żniwo niezbawionych. Anioł informuje, że żniwo
ziemi „wyschło” ( w.15) . W grece użyto tutaj słowa „kseraino” - co oznacza „wyschło” – to
samo słowo Jezus użył w Ewangelii Mark. 4:6, w przypowieści o siewcy, gdzie niektóre
ziarno padło na grunt, który nie miał wiele dobrej ziemi i gdzie rośliny wyschły, kiedy wstało
słońce. Odnosi się więc to do tych ludzi, którzy odpowiedzieli tylko powierzchownie na
ewangelię i których wewnętrzne życie zostało wysuszone.
Żniwo dla Królestwa Bożego było już gotowe, gdy Jezus był na ziemi (zobacz Jan. 4:35). I to
żęcie dla Królestwa Bożego ma miejsce od 2000 lat. Żęcie wymienione w Księdze
Objawienia 14:14 dokonuje się wśród tych, którzy nie odpowiedzieli na wezwanie Pana i
którzy wołają, mówiąc: „Przeminęło żniwo, skończyło się lato, a nie jesteśmy wybawieni!”
(Jer. 8:20).
Ci, którzy nie przychodzą teraz do królestwa Bożego, będą pozostawieni na polach i zostaną
wysuszeni . Wspomniana w tym miejscu - godzina żęcia i wspomniana wcześniej w wersecie
7 - godzina sądu jest taka sama. DZIEŃ zbawienia się skończył i GODZINA sądu się
rozpoczęła. Pan zapuszcza swój sierp sądu nad ziemią i żnie ją.
W Księdze Joela 3:17-19, również czytamy o tym czasie: „Niech poruszą się ludy i przyjdą
do Doliny Józafata, bo tam zasiądę, aby sądzić wszystkie okoliczne narody. Zapuśćcie sierp,
gdyż nadeszło żniwo! Przyjdźcie, zstąpcie, bo pełna jest prasa; pełne są kadzie, gdyż złość ich
jest wielka! Tłumy i tłumy zebrane w Dolinie Sądu, bo bliski jest dzień Pana w Dolinie Sądu”.
Wersety 17-20: „I inny anioł wyszedł ze świątyni, która jest w niebie, mając także ostry
sierp. Potem od ołtarza wyszedł inny anioł, który miał władzę nad ogniem i zawołał
donośnym głosem do tego, który miał ostry sierp: Zapuść swój ostry sierp i zbierz grona
winorośli ziemi, bo dojrzały jej winne grona. I rzucił anioł swój ostry sierp na ziemię, i
zebrał [grona] winorośli ziemi, i wrzucił [je] do wielkiej tłoczni gniewu Boga. I udeptano
tłocznię poza miastem, a z tłoczni wypłynęła krew aż po wędzidła koni, na tysiąc sześćset
stadiów”.
32
Zostały zebrane grona winorośli ZIEMI. Prawdziwym krzewem winnym nieba jest Jezus
Chrystus - (Jan. 15:1). Ale to jest inna winorośl -winorośl mieszkańców ziemi! I winogrona
tej winorośli są dojrzałe na sąd.
Bóg osądza ludzi tylko wtedy, gdy będą na to gotowi. Na przykład, w I Księdze Mojżeszowej
15:13, czytamy, że Bóg powiedział Abrahamowi , że przyprowadzi jego potomków z
powrotem do Kanaanu po 400 latach w Egipcie, ponieważ tylko wtedy Kananejczycy będą
gotowi na wyrok. W III Księdze Mojżeszowej, rozdział 18, czytamy, że większość grzechów,
jakich Kananejczycy się dopuszczali dotyczyły perwersji seksualnej. Bóg nakazał Jozuemu
wytracić Kananejczyków, z tego samego powodu, dla którego zniszczył świat w czasach
Noego - ponieważ było tak wiele perwersji seksualnej, że cały świat zostałby skażony, jeśli
nikczemnicy nie zostaliby usunięci. To było jak odcięcie nogi przeżartej przez zgorzel, po to,
aby całe ciało nie umarło. W czasach Abrahama, grzech Kananejczyków jeszcze nie
„dopełnił się” (I Mój. 15:16). Nie byli jeszcze gotowi na sąd.
Bóg jest cierpliwy i wiele znoszący, bardzo długo czeka. Kiedy patrzymy na perwersję
seksualną, przemoc i zło w dzisiejszym świecie, to może nam się wydawać, że jest to
właściwy czas dla Boga, by sądził. Ale Bóg jeszcze czeka, aż staną się w pełni gotowi.
Tymczasem, chce by wszyscy pokutowali. Posyła swoje sługi, aby głosili słowo, by mówili
ludziom, żeby się odwrócili od swoich grzechów. Ale oni się nie odwracają. I za każdym
razem, gdy odrzucają słowo Boże, stają się coraz bardziej gotowi na sąd. I w końcu przyjdzie
dzień, kiedy anioł oznajmi: „żniwo jest dojrzałe”.
W tłocznia winogrona są umieszczane i deptane by wypłynął sok. To jest obraz krwi, która
popłynie w ostatecznej bitwie w Armagedonie - na 320 kilometrów około Jerozolimy.
Fragment książki Zac'a Poonen'a "Ostateczny Triumf. Studium Księgi Objawienia."
Copyright - Zac Poonen (1982) Revised (1994)
Tekst pochodzi ze strony studium internetowego
- Objawienie w 365 dni
http://objawienie365.blogspot.com
33