docZestawienie Zasad DK z projektami z września 2013 i marca2014-1-2
download 
Reklamacja Transkrypt
Zestawienie Zasad DK z projektami z września 2013 i marca2014-1-2
KOMUNIKAT Jak już informowaliśmy, podczas Kongregacji Odpowiedzialnych Ruchu Światło-Życie na Jasnej Górze bp Adam Szal, Delegat Konferencji Episkopatu Polski ds. Ruchu Światło-Życie przekazał nam dokument zatytułowany „ZASADY DOMOWEGO KOŚCIOŁA poprawione przez Komisję KEP w 2013 roku wraz z propozycjami Zespołu Rady Prawnej KEP do spraw statutów”. Krąg centralny DK został ponownie zobowiązany do przygotowania (w terminie do 5 maja 2014 r.) uwag do projektu przekazanego podczas Kongregacji (we wrześniu 2013 r. uczynił to już w stosunku do projektu przekazanego podczas Podsumowania roku pracy DK w Koszalinie). Prosimy o objęcie modlitwą dalszego etapu prac nad Zasadami DK. Sługo Boży księże Franciszku - wstawiaj się za nami! W imieniu kręgu centralnego DK Beata i Tomasz Strużanowscy - para krajowa DK Ks. Marek Borowski SAC - moderator krajowy DK Poniższa tabela zawiera: 1. W kolumnie nr 1: tekst aktualnie obowiązujących Zasad DK 2. W kolumnie nr 2: projekt Zasad DK przekazany parze krajowej podczas Podsumowania roku pracy DK w Koszalinie w dniu 6 września 2013 r. Zmiany w stosunku do kolumny nr 1 są zaznaczone na CZERWONO. 3. W kolumnie nr 3, kolor ZIELONY: uwagi kręgu centralnego DK opracowane na podstawie opinii przesłanych przez członków DK, przekazane Komisji KEP ds. Ruchu Światło-Życie 27 września 2013 r. Uwagi dzielą się na dwie części: a/ ogólne i b/ do poszczególnych punktów Zasad DK. 4. W kolumnie nr 4: projekt Zasad DK z września 2013 r. wraz z propozycjami Zespołu Rady Prawnej KEP do spraw statutów, przekazany parze krajowej DK podczas Kongregacji Odpowiedzialnych Ruchu Światło-Życie na Jasnej Górze w dniu 23 lutego 2014 r. Zmiany w stosunku do kolumny nr 1są zaznaczone na CZERWONO. Różnice między projektem z września 2013 r. (kolumna nr 2) a projektem z lutego 2014 r. (kolumna nr 4) są zaznaczone na ŻÓŁTO. Zestawienie aktualnych Zasad DK z projektem przekazanym we wrześniu 2013 r. uzupełnionym o propozycje Zespołu Rady Prawnej KEP do spraw statutów, przekazanym w lutym 2014 r. wraz z uwagami kręgu centralnego 1. 2. 3. 4. Aktualnie obowiązujące ZASADY DOMOWEGO KOŚCIOŁA PROJEKT ZASAD DOMOWEGO KOŚCIOŁA UWAGI KRĘGU CENTRALNEGO DK OPRACOWANE NA PODSTAWIE OPINII PRZESŁANYCH PRZEZ CZŁONKÓW DK PROJEKT ZASAD DOMOWEGO KOŚCIOŁA wraz z propozycjami Zespołu Rady Prawnej KEP do spraw statutów zatwierdzone przez Konferencję Episkopatu Polski w marcu 2006 r. przekazany parze krajowej DK podczas Podsumowania roku pracy DK w Koszalinie w przekazane Komisji KEP ds. Ruchu Światło-Życie 27 września 2013 r. przekazany parze krajowej DK podczas Kongregacji Odpowiedzialnych Ruchu dniu 6 września 2013 r. Światło-Życie na Jasnej Górze w dniu 23 lutego 2014 r. UWAGI WSTĘPNE 1. Projekt powstał wbrew zapisowi zawartemu w pkt. 39 aktualnych Zasad DK, który brzmi następująco: Zasady DK opracowuje i po konsultacji z członkami DK przyjmuje krąg centralny. Zatwierdza je Konferencja Episkopatu Polski na wspólny wniosek moderatora generalnego Ruchu Światło-Życie oraz pary krajowej i moderatora krajowego DK złożony do biskupa delegata ds. Ruchu Światło-Życie. Konferencja Episkopatu Polski ma prawo wprowadzania do „Zasad Domowego Kościoła” poprawek i uzupełnień wynikających z doktryny Kościoła. 2. Projektowi nie towarzyszy żadne wyjaśnienie, dlaczego nastąpiła potrzeba w Zasadach DK przez Konferencję Episkopatu Polski bez udziału odpowiedzialnych za DK. Jesteśmy przekonani, że nie zaistniały żadne nadzwyczajne okoliczności związane z doktryną Kościoła, które uzasadniałyby fakt wprowadzenia zmian w Zasadach DK z inicjatywy KEP. Nasze zdezorientowanie pogłębia fakt, iż w liście przewodnim komisji KEP ds. Ruchu Światło-Życie Księża Biskupi wspomnieli o „olbrzymich dokonaniach gałęzi rodzinnej Ruchu Światło-Życie, jaką jest Domowy Kościół”. W podobny sposób kilkunastu Księży Biskupów odpowiedziało na list pary krajowej i moderatora krajowego z okazji 40-lecia DK, skierowany do Pasterzy Kościoła w Polsce w czerwcu br. 3. Postawa szczerości każe nam w tym miejscu powiedzieć, iż szukając przyczyn, które skłoniły Konferencję Episkopatu Polski do powołania komisji ds. Ruchu Światło-Życie i podjęcia prac nad projektem nowych Zasad DK, myślimy o dwóch sprawach: a/ o tegorocznej pielgrzymce Domowego Kościoła do sanktuarium św. Józefa w Kaliszu w dniu 27 kwietnia 2013 r. Niektóre z mających tam miejsce wystąpień wzbudziły niepokój Delegata KEP ds. Ruchu Światło-Życie, bp. Adama Szala, który poprosił nas pisemnie o wyjaśnienia. Udzieliliśmy ich w liście z 19 czerwca br. i ufamy, że członkowie Komisji znają treść tego listu. Dla pełni obrazu dołączamy go do tego pisma. b/ o treści wystąpienia moderatora generalnego RŚ-Ż, ks. Adama Wodarczyka, na forum KEP w dniu 21 czerwca br., w kontekście którego jako odpowiedzialni za DK pragniemy stanowczo podkreślić, że: - doskonale rozumiemy, iż Ruch Światło-Życie jest ruchem eklezjalnym, a nie sumą duszpasterstw; - w Domowym Kościele nie istnieje problem „eklezjologii demokratycznej”; fakt, iż kapłani pełnią przy małżonkach rolę doradców duchowych w najmniejszym stopniu nie skutkuje błędną wizją kapłaństwa służebnego, oderwanego od posługi pasterskiej księży; - rola świeckich w Domowym Kościele nie jest ukazywana w oderwaniu od urzędu pasterskiego w Kościele, lecz wynika z przyjęcia przez ks. Franciszka Blachnickiego wskazań Soboru Watykańskiego II. - w Domowym Kościele nie ma miejsca przejmowanie funkcji pasterskich przez ludzi świeckich; - kapłanów-moderatorów Domowego Kościoła cechuje dobry poziom znajomości teologii – nie gorszy niż innych kapłanów w Ruchu ŚwiatłoŻycie. Szkoda, iż powyższe tezy (a zdajemy sobie doskonale sprawę z ich ciężaru gatunkowego), zanim zostały przedstawione przez moderatora generalnego Ruchu Światło-Życie Księżom Biskupom, nie stały się przedmiotem szczerej rozmowy w gronie odpowiedzialnych Ruchu. Jako para krajowa DK zapewniamy, iż nigdy wcześniej nie wspomniano nam o tego typu zagrożeniach i nie poproszono o ustosunkowanie się do nich. Okazją były m.in. spotkania Centralnej Diakonii Jedności, w których regularnie uczestniczymy. Jeżeli jako członkowie Ruchu Światło-Życie, a zwłaszcza jako pełniący w nim odpowiedzialne posługi, tworzymy jedną rodzinę, to taka rozmowa powinna mieć miejsce przed wystąpieniem moderatora generalnego na forum Konferencji Episkopatu Polski i ubolewamy, że tak się nie stało. 4. Nie rozumiemy, dlaczego nie możemy otrzymać odpowiedzi na naturalne w tych okolicznościach pytanie: kto jest autorem tego projektu. Pytanie to jest tym bardziej zasadne, iż od Biskupa Delegata dowiedzieliśmy się, że nie napisali go Księża Biskupi. 5. Projekt zarówno w swej zasadniczej koncepcji, jak i w wielu szczegółowych rozwiązaniach, nie odpowiada myśli Założyciela, Sługi Bożego ks. Franciszka Blachnickiego, który postrzegał Domowy Kościół jako ruch świeckich, odpowiedzialnych zarówno za organizację, jak i formację, wspieranych w swej posłudze przez kapłanów, pełniących rolę doradców duchowych. W naszym przekonaniu 40 lat historii Domowego Kościoła dowodzi, że małżonkowie we współpracy z kapłanami-moderatorami pięknie udźwignęli tę odpowiedzialność i nigdy nie zawiedli Pasterzy Kościoła w Polsce. 6. Projekt dokonuje zasadniczego przeformułowania roli kapłanów i świeckich, w wyniku którego DK staje się ruchem, do którego należą ludzie świeccy kierowani przez kapłanów. Oznacza to swoistą klerykalizację Domowego Kościoła, przez co przestaje on – w naszym przekonaniu – pełnić rolę „jednego z nurtów posoborowej odnowy Kościoła w Polsce”. 7. Wbrew woli Założyciela projekt usuwa z grona członków kręgu centralnego DK osoby delegowane przez Instytut Niepokalanej Matki Kościoła. 8. Projekt jest w wielu miejscach niespójny ze statutem Stowarzyszenia Diakonia Ruchu Światło-Życie. W niektórych przypadkach członkom DK stawia wyższe wymagania niż pozostałym członkom Ruchu Światło-Życie, w tym samemu moderatorowi generalnemu. 9. Projekt gubi ducha Zasad DK, który wyraża się słowami: „Równi służą równym”. Wprowadza język i styl, którego symbol stanowi wielokrotnie pojawiające się słowo „podległość”. 10. Projekt umniejsza duchowy wymiar podjęcia przez członków DK charyzmatu Światło-Życie, sprowadzając go do „zadań”. 11. Projekt, wiążąc silnie Zasady DK z wymogami zawartymi w statucie Stowarzyszenia Diakonia Ruchu Światło-Życie, nie liczy się z realiami istniejącymi w wielu diecezjach, np. w zakresie ilości małżeństw gotowych do podejmowania posług różnego stopnia. Nie bierze też pod uwagę faktu, że większość członków DK nie należy do Stowarzyszenia Diakonia Ruchu Światło-Życie. 12. Projekt został przedstawiony członkom DK, którzy mieli możliwość wyrażenia opinii na jego temat. Przytłaczająca większość respondentów wysunęła poważne zastrzeżenia zarówno co do trybu opracowania projektu, jak i jego treści. 13. W naszym b wypracowane przed laty, dobrze służą zarówno Domowemu Kościołowi, jak i całemu Ruchowi Światło-Życie oraz gwarantują wierność Pasterzom Kościoła. 14. Krąg centralny zbiera na bieżąco uwagi dotyczące aktualnych Zasad; zapewne przyjdzie pora, by pewne sprawy doprecyzować czy uzupełnić. Uważamy jednak, że powinno się to odbyć w spokoju, bez presji czasowej, z namysłem, z rozeznawaniem woli Bożej i woli Założyciela. Prosimy, jeśli to możliwe, o nieuchwalanie tak wielu i tak daleko idących zmian w trybie pilnym, obcym tradycji kościelnej. 1. Niniejszy dokument ustala zasady 1. Niniejszy dokument ustala zasady 1. 1. Niniejszy dokument ustala zasady działania i stanowi regulamin organizacyjny Domowego Kościoła [1] – gałęzi rodzinnej Ruchu Światło-Życie – określanego dalej skrótem DK. 2. DK jest małżeńsko-rodzinnym ruchem świeckich w Kościele, działającym w ramach Ruchu Światło-Życie, który jest jednym z nurtów posoborowej odnowy Kościoła w Polsce. DK łączy w sobie charyzmaty Ruchu Światło-Życie i międzynarodowego ruchu małżeństw katolickich Equipes Notre-Dame (END), tworząc właściwą dla siebie drogę. działania i stanowi regulamin organizacyjny Domowego Kościoła – gałęzi rodzinnej Ruchu Światło-Życie – określanego dalej jako Domowy Kościół Ruchu Światło-Życie, w skrócie DK. „Zasady Domowego Kościoła” są dokumentem niższej rangi wobec dokumentów dotyczących całego Ruchu Światło-Życie, a pary odpowiedzialne DK, będące Diakonią Domowego Kościoła (DDK), na wszystkich stopniach struktury organizacyjnej, stanowią część Diakonii Ruchu ŚwiatłoŻycie i działają według zapisów Statutu Stowarzyszenia „Diakonia Ruchu Światło-Życie”. 2. DK jest małżeńsko-rodzinną częścią Ruchu Światło-Życie, będącego jednym z nurtów posoborowej odnowy Kościoła w Polsce. DK łączy w sobie charyzmaty Ruchu Światło-Życie i międzynarodowego ruchu małżeństw katolickich Equipes Notre-Dame (END). Nie widzimy powodu, dla którego należałoby zmienić nazwę naszej wspólnoty. Nie ma innego „Domowego Kościoła” niż ten, który stanowi rodzinną gałąź Ruchu Światło-Życie. § 17 statutu Stowarzyszenia Diakonia Ruchu Światło-Życie brzmi: Posługę na rzecz Domowego Kościoła – gałęzi rodzinnej Ruchu Światło-Życie pełni Diakonia Domowego Kościoła. Jej szczegółowe zadania, organy oraz sposób ich powoływania określają „Zasady Domowego Kościoła" zatwierdzane przez Konferencję Episkopatu na wspólny wniosek Moderatora Generalnego Ruchu Światło-Życie oraz Pary Krajowej i Moderatora Krajowego Domowego Kościoła. Znaczna część małżeństw pełniących posługi w DK (czyli Diakonii Domowego Kościoła w rozumieniu statutu DIAKONII) nie jest członkami Stowarzyszenia. Jak zatem rozumieć sytuację, w której dotyczą ich zapisy statutu stowarzyszenia, do którego nie należą? 2. Z projektu usunięto fundamentalny zapis: DK jest małżeńsko-rodzinnym ruchem świeckich w Kościele, działającym w ramach Ruchu ŚwiatłoŻycie. W ten sposób została zagubiona myśl Założyciela, Sługi Bożego ks. Franciszka Blachnickiego, który sprawę tę widział w następujący sposób: Współpraca kapłanów– moderatorów z działania i stanowi regulamin organizacyjny Domowego Kościoła – gałęzi rodzinnej Ruchu Światło-Życie – określanego dalej jako Domowy Kościół Ruchu Światło-Życie, w skrócie DK. „Zasady Domowego Kościoła” są dokumentem uzupełniającym dla dokumentu pt. „Charyzmat i duchowość Ruchu Światło-Życie”, dotyczącego całego Ruchu, a pary odpowiedzialne DK, będące Diakonią Domowego Kościoła (DDK), na wszystkich stopniach struktury organizacyjnej, stanowią część Diakonii Ruchu ŚwiatłoŻycie. 2. DK jest małżeńsko-rodzinną częścią Ruchu Światło-Życie, będącego jednym z nurtów posoborowej odnowy Kościoła w Polsce. DK łączy w sobie charyzmaty Ruchu Światło – Życie i międzynarodowego ruchu małżeństw katolickich Equipes Notre – Dame (END). parami animatorskimi powinna więc układać się w myśl zasad następujących: „Niechaj kapłani liczą się ze zdaniem dojrzałego laikatu zwłaszcza w dziedzinach jego specyficznej kompetencji”. Ruch wspólnot rodzinnych jest ruchem laickim. Odpowiedzialności powierzone są osobom świeckim i to nie tylko w planie organizacji, ożywiania, ale przede wszystkim w dziedzinie tej „przygody duchowej”, którą razem chcą przeżywać. Moderator, który pełni funkcje doradcy duchowego, musi uznać tę odpowiedzialność pary animatorskiej za życie duchowe grupy. Winien on jednak – nie wchodząc w jej kompetencje – służyć jej zawsze swoją radą, zachętą, kierować ku celom istotnym, naprostowywać, gdy zajdzie potrzeba. Jego pomoc w dążeniu do Boga musi być jak najbardziej braterska, nieraz jednak i wymagająca („Domowy Kościół. List do wspólnot rodzinnych”, nr 17, wydany w grudniu 1978 r.).. Z pkt. 2 projektu usunięto też końcowe słowa: tworząc właściwą dla siebie drogę, które do aktualnych Zasad DK, przyjętych i zatwierdzonych przez Konferencję Episkopatu Polski w 2006 r., trafiły na wyraźne życzenie Księży Biskupów. 3. Założycielem DK jest Sługa Boży ks. Franciszek Blachnicki (1921–1987). W rozwoju DK ściśle współpracowała z Założycielem siostra Jadwiga Skudro RSCJ. Duchową kolebką DK jest Krościenko n/D, gdzie w 1973 r. odbyły 3. Założycielem DK jest Sługa Boży ks. Franciszek Blachnicki (1921–1987). W rozwoju DK ściśle współpracowała z Założycielem siostra Jadwiga Skudro RSCJ. Duchową kolebką DK jest Krościenko n.D, gdzie w 1973 r. odbyły 3. Założycielem DK jest Sługa Boży ks. Franciszek Blachnicki (1921–1987). W rozwoju DK ściśle współpracowała z Założycielem siostra Jadwiga Skudro RSCJ. Duchową kolebką DK jest Krościenko n.D, gdzie w 1973 r. odbyły się pierwsze oazy rodzin. się pierwsze oazy rodzin. 4. Znakiem DK są dwa greckie słowa: „FOS” (światło) i „ZOE” (życie), wpisane w kształt krzyża, wyrastającego spomiędzy dwóch złączonych obrączek, umieszczonych wraz z krzyżem w stylizowanej figurze domu. DK używa również znaku END - ikony Świętej Rodziny. 4. Głównym znakiem DK, tak jak całego Ruchu Światło-Życie, są dwa greckie słowa „FOS” (światło) i „DZOE” (życie), wpisane w znak krzyża. Znak ten, a zarazem nazwa Ruchu, wyraża jego istotę i cel: światło wprowadzane w życie każdego chrześcijanina, każdego małżeństwa i rodziny. Znakiem wyróżniającym DK jest główny znak Ruchu Światło-Życie wyrastający spomiędzy dwóch znajdujących się obok siebie i zachodzących jedna na drugą obrączek, wpisanych wraz z krzyżem w stylizowaną figurę domu. DK używa również znaku ikony Świętej Rodziny. się pierwsze oazy rodzin. 4. Domowy Kościół łączy dwa charyzmaty: Ruchu Światło-Życie i END i jego znak powinien ten fakt uwzględniać. Tak było do tej pory. Uznanie za główny znak DK słów „FOS” (światło) i „DZOE” (życie), wpisanych w znak krzyża nie wyraża całej prawdy o charyzmacie DK. Domowy Kościół. List do wspólnot rodzinnych”, numer 4 z 1976 r.: Widniejący na okładkach naszego Listu symbol, trafnie wyraża nazwę: greckie słowa fos-dzoe (światło-życie) w połączeniu z symbolami małżeństwa (obrączki) oraz wspólnoty rodzinnej (kontury domu). 4. Głównym znakiem DK, tak jak całego Ruchu Światło-Życie, są dwa greckie słowa „FOS” (światło) i „DZOE” (życie), wpisane w znak krzyża. Znak ten, a zarazem nazwa Ruchu, wyraża jego istotę i cel: światło wprowadzane w życie każdego chrześcijanina, każdego małżeństwa i rodziny. Znakiem wyróżniającym DK jest główny znak Ruchu Światło-Życie wyrastający spomiędzy dwóch znajdujących się obok siebie i zachodzących jedna na drugą obrączek, wpisanych wraz z krzyżem w stylizowaną figurę domu. DK używa również znaku ikony Świętej Rodziny. Ponadto nie rozumiemy, dlaczego w projekcie zrezygnowano z informacji, że ikona Świętej Rodziny jest znakiem END. Ponieważ ikon Świętej Rodziny jest bardzo wiele, ważne jest wskazanie, że Domowy Kościół żywa ikony Świętej Rodziny otrzymanej od END. 5. Świętem patronalnym Niedziela Świętej Rodziny. DK jest 5. Główną Patronką DK, jak całego Ruchu Światło-Życie, jest Niepokalana Matka Kościoła, zaś szczególnym patronem rodzin formujących się w kręgach DK jest Święta Rodzina. Duchową kolebką i stolicą DK, jak i całego Ruchu Światło-Życie, jest Krościenko nad Dunajcem. 5. Nie rozumiemy sensu usunięcia zapisu o święcie patronalnym DK Niedzieli Świętej Rodziny. Przecież stanowi ono doskonałą okazję do przypomnienia Świętej Rodziny jako wzoru współczesnej rodziny! „Domowy Kościół. List do wspólnot rodzinnych”, numer 1 z 1975 r.: Niedziela Świętej Rodziny to święto 5. Główną Patronką DK, jak całego Ruchu Światło-Życie, jest Niepokalana Matka Kościoła, zaś szczególnym patronem rodzin formujących się w kręgach DK jest Święta Rodzina. Duchową kolebką i stolicą DK, jak i całego Ruchu Światło-Życie, jest Krościenko nad Dunajcem. patronalne ruchu wspólnoty rodzinnej. 6. Pismem formacyjnym DK jest „Domowy Kościół. List do wspólnot rodzinnych”, wydawany od 1975 roku, którego pierwszym redaktorem był Sługa Boży ks. Franciszek Blachnicki. 6. Pismem formacyjnym DK jest „Domowy Kościół. List do wspólnot rodzinnych”, wydawany od 1975 roku, którego pierwszym redaktorem był Sługa Boży ks. Franciszek Blachnicki. 6. Pismem formacyjnym DK jest „Domowy Kościół. List do wspólnot rodzinnych”, wydawany od 1975 roku, którego pierwszym redaktorem był Sługa Boży ks. Franciszek Blachnicki. 7. Pary odpowiedzialne DK, będące diakonią Domowego Kościoła, na wszystkich stopniach struktury organizacyjnej wchodzą w skład diakonii Ruchu Światło- Życie. 7. Pary odpowiedzialne DK, będące diakonią Domowego Kościoła, na wszystkich stopniach struktury organizacyjnej wchodzą w skład diakonii Ruchu Światło-Życie. 7. Pary odpowiedzialne DK, będące diakonią Domowego Kościoła, na wszystkich stopniach struktury organizacyjnej wchodzą w skład diakonii Ruchu Światło-Życie. 8. DK jest otwarty na współpracę z innymi ruchami posoborowej odnowy w Kościele. 8. Domowy Kościół Ruchu ŚwiatłoŻycie podlega kompetentnej władzy kościelnej, która troszczy się o to, by zachowywał on nienaruszoną wiarę i obyczaje oraz dyscyplinę kościelną. Na poziomie diecezji pieczę nad DK sprawuje moderator diecezjalny Ruchu Światło-Życie mianowany przez biskupa diecezjalnego. Na poziomie krajowym pieczę nad DK sprawuje Moderator Generalny Ruchu Światło-Życie zatwierdzony przez Konferencję Episkopatu Polski. 8. Zapis nie wyjaśnia, co znaczy „sprawowanie pieczy”. Po wykreśleniu z pkt. 2 sformułowania „ruch świeckich w Kościele” może to spowodować wykształcenie się praktyki, w myśl której moderator generalny oraz moderatorzy diecezjalni Ruchu ŚwiatłoŻycie będą uważali, iż są uprawnieni do decydowania o wszystkich sprawach DK. Znajduje to swoje potwierdzenie w dalszych zapisach projektu, zwłaszcza w punktach 26, 27 i 28 projektu. 8. Domowy Kościół Ruchu ŚwiatłoŻycie podlega kompetentnej władzy kościelnej, która troszczy się o to, by zachowywał on nienaruszoną wiarę i obyczaje oraz dyscyplinę kościelną. W diecezji pieczę nad DK sprawuje moderator diecezjalny Ruchu ŚwiatłoŻycie mianowany przez biskupa diecezjalnego. Na poziomie krajowym pieczę nad DK sprawuje Moderator Generalny Ruchu Światło-Życie zatwierdzony przez Konferencję Episkopatu Polski. Zupełnie nie rozumiemy sensu wykreślenia zapisu mówiącego o tym, że DK jest otwarty na współpracę z innymi ruchami posoborowej odnowy w Kościele. 9. Program formacyjny DK kształtowany jest na podstawie nauczania Kościoła, w szczególności na podstawie dokumentów Soboru Watykańskiego II oraz zasad formacyjnych Ruchu Światło-Życie i 9. Program formacyjny DK kształtowany jest na podstawie nauczania Kościoła, w szczególności na podstawie dokumentów Soboru Watykańskiego II oraz zasad 9. Program formacyjny DK kształtowany jest na podstawie nauczania Kościoła, w szczególności na podstawie dokumentów Soboru Watykańskiego II oraz zasad Equipes Notre-Dame. formacyjnych Ruchu Światło-Życie i Equipes Notre-Dame. formacyjnych Ruchu Światło-Życie i Equipes Notre-Dame. 10. DK zwraca szczególną uwagę na duchowość małżeńską, czyli dążenie do świętości w jedności ze współmałżonkiem. Chce pomóc małżonkom trwającym w związku sakramentalnym w budowaniu między nimi prawdziwej jedności małżeńskiej, która jednocześnie stwarza najlepsze warunki do dobrego wychowania dzieci w duchu chrześcijańskim. 10. DK zwraca szczególną uwagę na duchowość małżeńską, czyli dążenie do świętości w jedności ze współmałżonkiem. Chce pomóc małżonkom trwającym w związku sakramentalnym w budowaniu między nimi prawdziwej jedności małżeńskiej, która jednocześnie stwarza najlepsze warunki do dobrego wychowania dzieci w duchu chrześcijańskim. 10. DK zwraca szczególną uwagę na duchowość małżeńską, czyli dążenie do świętości w jedności ze współmałżonkiem. Chce pomóc małżonkom trwającym w związku sakramentalnym w budowaniu między nimi prawdziwej jedności małżeńskiej, która jednocześnie stwarza najlepsze warunki do dobrego wychowania dzieci w duchu chrześcijańskim. 11. DK dąży do odnowy małżeństwa i rodziny poprzez wdrażanie do: - życia Słowem Bożym, aby stawało się ono słowem życia, - życia modlitwą, jako osobistego spotkania z Chrystusem, swoim Zbawicielem, - życia sakramentalnego, zwłaszcza eucharystycznego, - dawania świadectwa o swoim spotkaniu z Chrystusem w małżeństwie, rodzinie i wobec innych ludzi, - postawy służby we wspólnocie Kościoła, według otrzymanych darów. 11. DK dąży do odnowy małżeństwa i rodziny poprzez wdrażanie do: - życia Słowem Bożym, aby stawało się ono słowem życia, - życia modlitwą, jako osobistego spotkania z Chrystusem, swoim Zbawicielem, - życia sakramentalnego, zwłaszcza eucharystycznego, - dawania świadectwa o swoim spotkaniu z Chrystusem w małżeństwie, rodzinie i wobec innych ludzi, - postawy służby we wspólnocie Kościoła, według otrzymanych darów. 11. DK dąży do odnowy małżeństwa i rodziny poprzez wdrażanie do: − życia Słowem Bożym, aby stawało się ono słowem życia, − życia modlitwą, jako osobistego spotkania z Chrystusem, swoim Zbawicielem, − życia sakramentalnego, zwłaszcza eucharystycznego, − dawania świadectwa o swoim spotkaniu z Chrystusem w małżeństwie, rodzinie i wobec innych ludzi, − postawy służby we wspólnocie Kościoła, według otrzymanych darów. 12. Podjęcie charyzmatu Ruchu ŚwiatłoŻycie odbywa się w DK w szczególności poprzez: 12. Zadaniami DK, wynikającymi z przynależności do Ruchu Światło-Życie są: - kształtowanie swoich członków w duchu formuły jedności „Światło-Życie”, - doprowadzenie ich do przyjęcia Chrystusa jako osobistego Pana i - kształtowanie swoich członków w duchu formuły jedności „Światło-Życie”, - doprowadzenie ich do przyjęcia Chrystusa jako osobistego Pana i 12. Aktualne Zasady: Podjęcie charyzmatu Ruchu Światło-Życie odbywa się w DK w szczególności poprzez: (…) Projekt nowych Zasad: Zadaniami DK, wynikającymi z przynależności do Ruchu Światło-Życie są: (…) Zmiana zapisu niesłychanie zubaża 12. Zadaniami DK, wynikającymi z przynależności do Ruchu Światło-Życie są: − kształtowanie swoich członków w duchu formuły jedności „ŚwiatłoŻycie”, − doprowadzenie ich do przyjęcia Chrystusa jako osobistego Pana i Zbawiciela (idea Nowego Człowieka), - dążenie do pełnego i odpowiedzialnego uczestnictwa w życiu Kościoła lokalnego (idea Nowej Wspólnoty), - budowanie i propagowanie kultury opartej na zasadach chrześcijańskich (idea Nowej Kultury), - podejmowanie służby na rzecz moralnej odnowy Narodu, zwłaszcza przez Krucjatę Wyzwolenia Człowieka i troskę o obronę życia od poczęcia aż do naturalnej śmierci. Zbawiciela (idea Nowego Człowieka), - dążenie do pełnego i odpowiedzialnego uczestnictwa w życiu Kościoła lokalnego (idea Nowej Wspólnoty), - budowanie i propagowanie kultury opartej na zasadach chrześcijańskich (idea Nowej Kultury), - podejmowanie służby na rzecz moralnej odnowy Narodu, zwłaszcza przez Krucjatę Wyzwolenia Człowieka i troskę o obronę życia od poczęcia aż do naturalnej śmierci. 13. Budowaniu jedności (communio) w małżeństwie i rodzinie służą następujące elementy formacyjne: – zobowiązania, przyjęte z END: codzienna modlitwa osobista (Namiot Spotkania), regularne spotkanie ze słowem Bożym, codzienna modlitwa małżeńska, codzienna modlitwa rodzinna, comiesięczny dialog małżeński, reguła życia (systematyczna praca nad sobą, swoim małżeństwem i rodziną), uczestnictwo, przynajmniej raz w roku, w rekolekcjach formacyjnych. 13. Budowaniu jedności (communio) w małżeństwie i rodzinie służą następujące elementy formacyjne: - zobowiązania, przyjęte z END: codzienna modlitwa osobista (Namiot Spotkania), regularne spotkanie ze słowem Bożym, codzienna modlitwa małżeńska, codzienna modlitwa rodzinna, comiesięczny dialog małżeński, reguła życia (systematyczna praca nad sobą, swoim małżeństwem i rodziną), uczestnictwo, przynajmniej raz w roku, w rekolekcjach formacyjnych. 13. Budowaniu jedności (communio) w małżeństwie i rodzinie służą następujące elementy formacyjne: – zobowiązania, przyjęte z END: codzienna modlitwa osobista (Namiot Spotkania), regularne spotkanie ze słowem Bożym, codzienna modlitwa małżeńska, codzienna modlitwa rodzinna, comiesięczny dialog małżeński, reguła życia (systematyczna praca nad sobą, swoim małżeństwem i rodziną), uczestnictwo, przynajmniej raz w roku, w rekolekcjach formacyjnych. Dzięki wprowadzaniu w życie tych elementów następuje indywidualne zbliżenie się małżonków do Boga i wzrastanie na drodze duchowości małżeńskiej. Nie są one celem samym w sobie, ale środkiem do celu. Ich realizowanie odbywa się w małżeństwie poprzez codzienny wspólny wysiłek małżonków, podejmujących i realizujących poszczególne Dzięki wprowadzaniu w życie tych elementów następuje indywidualne zbliżenie się małżonków do Boga i wzrastanie na drodze duchowości małżeńskiej. Nie są one celem samym w sobie, ale środkiem do celu. Ich realizowanie odbywa się w małżeństwie poprzez codzienny wspólny wysiłek małżonków, podejmujących i realizujących poszczególne Dzięki wprowadzaniu w życie tych elementów następuje indywidualne zbliżenie się małżonków do Boga i wzrastanie na drodze duchowości małżeńskiej. Nie są one celem samym w sobie, ale środkiem do celu. Ich realizowanie odbywa się w małżeństwie poprzez codzienny wspólny wysiłek małżonków, podejmujących i realizujących poszczególne duchowy charakter przyjęcia charyzmatu Ruchu Światło-Życie! Zbawiciela (idea Nowego Człowieka), − dążenie do pełnego i odpowiedzialnego uczestnictwa w życiu Kościoła lokalnego (idea Nowej Wspólnoty), − budowanie i propagowanie kultury opartej na zasadach chrześcijańskich (idea Nowej Kultury), − podejmowanie służby na rzecz moralnej odnowy Narodu, zwłaszcza przez Krucjatę Wyzwolenia Człowieka i troskę o obronę życia od poczęcia aż do naturalnej śmierci. zobowiązania oraz poprzez wzajemną pomoc małżeństw w kręgu w dążeniu do świętości (idea małej grupy jako środowiska koniecznego do wzrostu wiary). zobowiązania oraz poprzez wzajemną pomoc małżeństw w kręgu w dążeniu do świętości (idea małej grupy jako środowiska koniecznego do wzrostu wiary). zobowiązania oraz poprzez wzajemną pomoc małżeństw w kręgu w dążeniu do świętości (idea małej grupy jako środowiska koniecznego do wzrostu wiary). 14. Krąg tworzy 4-7 małżeństw, najlepiej z jednej parafii, pragnących wspomagać się wzajemnie w dążeniu do budowania w swoich rodzinach domowego Kościoła. Małżeństwa gromadzą się w imię Chrystusa - dla Niego i z miłości do Niego, aby Go wspólnie odnajdywać i trwać przy Nim w swoim życiu codziennym. Krąg powinien być urzeczywistnieniem ideału życia wspólnoty chrześcijańskiej oraz stałym źródłem jego odnowy w poszczególnych małżeństwach. Konieczne jest więc uczestnictwo każdego małżeństwa w comiesięcznych spotkaniach kręgu. W DK rodzina jest podstawowym miejscem formacji, krąg jest podstawowym elementem w jego strukturze organizacyjnej jako środowisko formacyjne i ewangelizacyjne, służące rodzinom, jest on szczególnym „laboratorium” duchowości małżeńskiej. Za krąg odpowiada jedno z należących do niego małżeństw, zwane parą animatorską. Jest ona odpowiedzialna za pracę formacyjną kręgu, za jego życie duchowe, za przebieg spotkań formacyjno-modlitewnych. Dla prawidłowej pracy kręgu niezbędna jest doktrynalna i duchowa pomoc księdza moderatora – doradcy i opiekuna duchowego. 14. Krąg tworzy 4-7 małżeństw, najlepiej z jednej parafii, pragnących wspomagać się wzajemnie w dążeniu do budowania w swoich rodzinach domowego Kościoła. Małżeństwa gromadzą się w imię Chrystusa – dla Niego i z miłości do Niego, aby Go wspólnie odnajdywać i trwać przy Nim w swoim życiu codziennym. Krąg powinien być urzeczywistnieniem ideału życia wspólnoty chrześcijańskiej oraz stałym źródłem jego odnowy w poszczególnych małżeństwach. Konieczne jest więc uczestnictwo każdego małżeństwa w comiesięcznych spotkaniach kręgu. W DK rodzina jest podstawowym miejscem formacji, krąg jest podstawowym elementem w jego strukturze organizacyjnej jako środowisko formacyjne i ewangelizacyjne, służące rodzinom, jest on szczególnym „laboratorium” duchowości małżeńskiej. Za krąg odpowiada jedno z należących do niego małżeństw, zwane parą animatorską. Jest ona odpowiedzialna za pracę formacyjną kręgu, za jego życie duchowe, za przebieg spotkań formacyjno-modlitewnych. Dla prawidłowej pracy kręgu niezbędna jest doktrynalna i duchowa pomoc księdza moderatora – doradcy i opiekuna 14. Krąg tworzy 4-7 małżeństw, najlepiej z jednej parafii, pragnących wspomagać się wzajemnie w dążeniu do budowania w swoich rodzinach domowego Kościoła. Małżeństwa gromadzą się w imię Chrystusa – dla Niego i z miłości do Niego, aby Go wspólnie odnajdywać i trwać przy Nim w swoim życiu codziennym. Krąg powinien być urzeczywistnieniem ideału życia wspólnoty chrześcijańskiej oraz stałym źródłem jego odnowy w poszczególnych małżeństwach. Konieczne jest więc uczestnictwo każdego małżeństwa w comiesięcznych spotkaniach kręgu. W DK rodzina jest podstawowym miejscem formacji, krąg jest podstawowym elementem w jego strukturze organizacyjnej jako środowisko formacyjne i ewangelizacyjne, służące rodzinom, jest on szczególnym „laboratorium” duchowości małżeńskiej. Za krąg odpowiada jedno z należących do niego małżeństw, zwane parą animatorską. Jest ona odpowiedzialna za pracę formacyjną kręgu, za jego życie duchowe, za przebieg spotkań formacyjno-modlitewnych. Dla prawidłowej pracy kręgu niezbędna jest doktrynalna i duchowa pomoc księdza moderatora – doradcy i opiekuna duchowego. duchowego. 15. Kręgi rodzin pracują w cyklach rocznych. Spotkania miesięczne kręgów odbywają się od września do czerwca włącznie. Przez cały rok, a zwłaszcza w okresie wakacyjnym, odbywają się rekolekcje formacyjne. Szczególną rolę odgrywają rekolekcje15-dniowe. 15. Kręgi rodzin pracują w cyklach rocznych. Spotkania miesięczne kręgów odbywają się od września do czerwca włącznie. Przez cały rok, a zwłaszcza w okresie wakacyjnym, odbywają się rekolekcje formacyjne. Szczególną rolę odgrywają rekolekcje piętnastodniowe. 15. Kręgi rodzin pracują w cyklach rocznych. Spotkania miesięczne kręgów odbywają się od września do czerwca włącznie. Przez cały rok, a zwłaszcza w okresie wakacyjnym, odbywają się rekolekcje formacyjne. Szczególną rolę odgrywają rekolekcje piętnastodniowe. 16. Spotkanie miesięczne kręgu rodzin składa się z następujących części stałych: 16. Spotkanie miesięczne kręgu rodzin składa się z następujących części stałych: dzielenia się życiem (dzielenie się wydarzeniami, radościami, troskami podczas symbolicznego posiłku); dzielenia się życiem ((dzielenie się wydarzeniami, radościami, troskami podczas symbolicznego posiłku); 16. Spotkanie miesięczne kręgu rodzin składa się z następujących części stałych: dzielenia się życiem (dzielenie się wydarzeniami, radościami, troskami podczas symbolicznego posiłku); modlitwy: – dzielenie się Ewangelią lub inne formy spotkania ze słowem Bożym, – tajemnica różańca; modlitwy: – dzielenie się Ewangelią lub inne formy spotkania ze słowem Bożym, – tajemnica różańca; modlitwy: – dzielenie się Ewangelią lub inne formy spotkania ze słowem Bożym, – tajemnica różańca; formacji: – dzielenie się w atmosferze modlitwy realizacją zobowiązań, to znaczy osiągnięciami i trudnościami w rozwoju życia duchowego, – omówienie nowego tematu. formacji: – dzielenie się w atmosferze modlitwy realizacją zobowiązań, to znaczy osiągnięciami i trudnościami w rozwoju życia duchowego, – omówienie nowego tematu. formacji: – dzielenie się w atmosferze modlitwy realizacją zobowiązań, to znaczy osiągnięciami i trudnościami w rozwoju życia duchowego, – omówienie nowego tematu. Spotkanie odbywa się raz w miesiącu w mieszkaniach poszczególnych małżeństw i nie powinno trwać dłużej niż trzy godziny. Dzielenie się realizacją zobowiązań jest jego istotnym punktem i dlatego tę część zawsze prowadzi para animatorska. Od realizacji zobowiązań zależy duchowy rozwój zarówno Spotkanie odbywa się raz w miesiącu w mieszkaniach poszczególnych małżeństw i nie powinno trwać dłużej niż trzy godziny. Dzielenie się realizacją zobowiązań jest jego istotnym punktem i dlatego tę część zawsze prowadzi para animatorska. Od realizacji zobowiązań zależy duchowy rozwój zarówno Spotkanie odbywa się raz w miesiącu w mieszkaniach poszczególnych małżeństw i nie powinno trwać dłużej niż trzy godziny. Dzielenie się realizacją zobowiązań jest jego istotnym punktem i dlatego tę część zawsze prowadzi para animatorska. Od realizacji zobowiązań zależy duchowy rozwój zarówno małżeństw, jak i całego kręgu. Spotkanie może być przeplatane śpiewem o treści dobranej do rozważanego tematu lub okresu liturgicznego. Pod koniec spotkania omawiane są sprawy organizacyjne kręgu i ruchu. małżeństw, jak i całego kręgu. Spotkanie może być przeplatane śpiewem o treści dobranej do rozważanego tematu lub okresu liturgicznego. Pod koniec spotkania omawiane są sprawy organizacyjne. małżeństw, jak i całego kręgu. Spotkanie może być przeplatane śpiewem o treści dobranej do rozważanego tematu lub okresu liturgicznego. Pod koniec spotkania omawiane są sprawy organizacyjne. 17. Posługę pary animatorskiej w początkowych spotkaniach nowego kręgu pełni małżeństwo, zwane parą pilotującą. Przeprowadza ono krąg przez etap ewangelizacji, a następnie wprowadza go w zagadnienia dotyczące duchowości małżeńskiej, metod pracy kręgu i całego Ruchu. Czas pilotażu po okresie ewangelizacji trwa w zasadzie jeden rok. Pilotowanie nowego kręgu nie zwalnia pary pilotującej z uczestnictwa w kręgu macierzystym, jednak już bez możliwości pełnienia posługi animatorskiej. 17. Posługę pary animatorskiej w początkowych spotkaniach nowego kręgu pełni małżeństwo, zwane parą pilotującą. Przeprowadza ono krąg przez etap ewangelizacji, a następnie wprowadza go w zagadnienia dotyczące duchowości małżeńskiej, metod pracy kręgu i całego Ruchu Światło-Życie. Czas pilotażu po okresie ewangelizacji trwa w zasadzie jeden rok. Pilotowanie nowego kręgu nie zwalnia pary pilotującej z uczestnictwa w kręgu macierzystym, jednak już bez możliwości pełnienia posługi animatorskiej. 17. Posługę pary animatorskiej w początkowych spotkaniach nowego kręgu pełni małżeństwo, zwane parą pilotującą. Przeprowadza ono krąg przez etap ewangelizacji, a następnie wprowadza go w zagadnienia dotyczące duchowości małżeńskiej, metod pracy kręgu i całego Ruchu Światło-Życie. Czas pilotażu po okresie ewangelizacji trwa w zasadzie jeden rok. Pilotowanie nowego kręgu nie zwalnia pary pilotującej z uczestnictwa w kręgu macierzystym, jednak już bez możliwości pełnienia posługi animatorskiej. 18. Podstawowa praca formacyjna jest realizowana według podręczników „Domowy Kościół. I rok pracy” i „Domowy Kościół. II rok pracy”, z których pierwszy wprowadza stopniowo poszczególne zobowiązania, drugi ukazuje dalszą formację pogłębiającą duchowość małżeńską. Okres ten trwa od dwóch do czterech lat, w zależności od rozwoju duchowego małżeństw kręgu. Po tym okresie realizowana jest dalsza formacja – permanentna. 19. Do istoty pracy formacyjnej w kręgach należy również uczestnictwo w różnego rodzaju rekolekcjach organizowanych przez DK: rekolekcjach 18. Podstawowa praca formacyjna jest realizowana według podręczników „Domowy Kościół. I rok pracy” i „Domowy Kościół. II rok pracy”, z których pierwszy wprowadza stopniowo poszczególne zobowiązania, drugi ukazuje dalszą formację pogłębiającą duchowość małżeńską. Okres ten trwa od dwóch do czterech lat, w zależności od rozwoju duchowego małżeństw kręgu. Po tym okresie realizowana jest dalsza formacja – permanentna. 19. Do istoty pracy formacyjnej w kręgach należy również uczestnictwo w różnego rodzaju rekolekcjach organizowanych przez DK: rekolekcjach 18. Podstawowa praca formacyjna jest realizowana według podręczników „Domowy Kościół. I rok pracy” i „Domowy Kościół. II rok pracy”, z których pierwszy wprowadza stopniowo poszczególne zobowiązania, drugi ukazuje dalszą formację pogłębiającą duchowość małżeńską. Okres ten trwa od dwóch do czterech lat, w zależności od rozwoju duchowego małżeństw kręgu. Po tym okresie realizowana jest dalsza formacja – permanentna. 19. Do istoty pracy formacyjnej w kręgach należy również uczestnictwo w różnego rodzaju rekolekcjach organizowanych przez DK: rekolekcjach 15-dniowych I, II, III stopnia (oazach rodzin), kilkudniowych Oazach Rekolekcyjnych Animatorów Rodzin (ORAR I i II stopnia), rekolekcjach ewangelizacyjnych i tematycznych. Rekolekcje te przeznaczone są dla małżonków wraz z dziećmi, jeśli nie ma przeszkód organizacyjnych. Na rekolekcjach (zwłaszcza 15-dniowych) powinien być realizowany także program formacyjny dla dzieci. piętnastodniowych I, II, III stopnia (oazach rodzin), kilkudniowych Oazach Rekolekcyjnych Animatorów Rodzin (ORAR I i II stopnia), rekolekcjach ewangelizacyjnych i tematycznych. Rekolekcje te przeznaczone są dla małżonków wraz z dziećmi, jeśli nie ma przeszkód organizacyjnych. Na rekolekcjach (zwłaszcza piętnastodniowych) powinien być realizowany także program formacyjny dla dzieci. piętnastodniowych I, II, III stopnia (oazach rodzin), kilkudniowych Oazach Rekolekcyjnych Animatorów Rodzin (ORAR I i II stopnia), rekolekcjach ewangelizacyjnych i tematycznych. Rekolekcje te przeznaczone są dla małżonków wraz z dziećmi, jeśli nie ma przeszkód organizacyjnych. Na rekolekcjach (zwłaszcza piętnastodniowych) powinien być realizowany także program formacyjny dla dzieci. Program oazy I stopnia ma charakter ewangelizacyjno-katechumenalny; omawiane są również zagadnienia z zakresu duchowości małżeńskiej. Oaza II stopnia rozwija biblijne podstawy inicjacji liturgicznej; omawiane jest również przeżywanie okresów liturgicznych w rodzinie. Oaza III stopnia ukazuje rzeczywistość Kościoła jako wspólnoty. ORAR I stopnia pogłębia rozumienie istoty, celu, duchowości i metody DK jako nurtu wspólnot rodzinnych w ramach Ruchu Światło-Życie. ORAR II stopnia przygotowuje małżeństwa do świadomego podjęcia posługi pary animatorskiej, ukazując wagę i odpowiedzialność zadań animatorów. Program oazy I stopnia ma charakter ewangelizacyjno-katechumenalny; omawiane są również zagadnienia z zakresu duchowości małżeńskiej. Oaza II stopnia rozwija biblijne podstawy inicjacji liturgicznej; omawiane jest również przeżywanie okresów liturgicznych w rodzinie. Oaza III stopnia ukazuje rzeczywistość Kościoła jako wspólnoty. ORAR I stopnia pogłębia rozumienie istoty, celu, duchowości i metody DK jako nurtu wspólnot rodzinnych w ramach Ruchu Światło-Życie. ORAR II stopnia przygotowuje małżeństwa do świadomego podjęcia posługi pary animatorskiej, ukazując wagę i odpowiedzialność zadań animatorów. Program oazy I stopnia ma charakter ewangelizacyjno-katechumenalny; omawiane są również zagadnienia z zakresu duchowości małżeńskiej. Oaza II stopnia rozwija biblijne podstawy inicjacji liturgicznej; omawiane jest również przeżywanie okresów liturgicznych w rodzinie. Oaza III stopnia ukazuje rzeczywistość Kościoła jako wspólnoty. ORAR I stopnia pogłębia rozumienie istoty, celu, duchowości i metody DK jako nurtu wspólnot rodzinnych w ramach Ruchu Światło-Życie. ORAR II stopnia przygotowuje małżeństwa do świadomego podjęcia posługi pary animatorskiej, ukazując wagę i odpowiedzialność zadań animatorów. Formację podstawową stanowi przeżycie tematów formacyjnych według podręczników I i II roku pracy, oazy rekolekcyjnej I, II i III stopnia oraz Formację podstawową stanowi przeżycie tematów formacyjnych według podręczników I i II roku pracy, oazy rekolekcyjnej I, II i III stopnia oraz Formację podstawową stanowi przeżycie tematów formacyjnych według podręczników I i II roku pracy, oazy rekolekcyjnej I, II i III stopnia oraz ORAR I i II stopnia. ORAR I i II stopnia. ORAR I i II stopnia. Członkowie DK po przeżyciu formacji podstawowej podejmują formację permanentną poprzez: – ciągłe pogłębianie formacji podstawowej, – realizację na spotkaniach miesięcznych tematów według materiałów proponowanych przez Centralną Diakonię DK lub według własnego wyboru, – udział w rekolekcjach i sesjach tematycznych DK, – Triduum Paschalne przeżywane w formie rekolekcyjnej we własnej parafii albo wyjazdowe, – uczestnictwo w ORD, – udział w rekolekcjach organizowanych przez RŚ-Ż i innych. Członkowie DK po przeżyciu formacji podstawowej podejmują formację permanentną poprzez: ciągłe pogłębianie formacji podstawowej, - realizację na spotkaniach miesięcznych tematów według materiałów proponowanych przez Centralną Diakonię DK lub według własnego wyboru, - udział w rekolekcjach i sesjach tematycznych DK, - Triduum Paschalne przeżywane w formie rekolekcyjnej we własnej parafii albo wyjazdowe, - uczestnictwo w ORD, - udział w rekolekcjach organizowanych przez Ruch Światło-Życie i innych. Członkowie DK po przeżyciu formacji podstawowej podejmują formację permanentną poprzez: − ciągłe pogłębianie formacji podstawowej, − realizację na spotkaniach miesięcznych tematów według materiałów proponowanych przez Centralną Diakonię DK lub według własnego wyboru, − udział w rekolekcjach i sesjach tematycznych DK, − Triduum Paschalne przeżywane w formie rekolekcyjnej we własnej parafii albo wyjazdowe, − uczestnictwo w ORD, − udział w rekolekcjach organizowanych przez Ruch ŚwiatłoŻycie i innych. 20. Rodziny DK dla budowania jedności Ruchu starają się uczestniczyć w dniach wspólnoty Ruchu Światło-Życie. 20. Rodziny DK dla budowania jedności Ruchu starają się uczestniczyć w dniach wspólnoty Ruchu ŚwiatłoŻycie. 20. Rodziny DK dla budowania jedności Ruchu starają się uczestniczyć w dniach wspólnoty Ruchu ŚwiatłoŻycie. 21. Członkami DK są małżeństwa sakramentalne, które wspólnie (mąż i żona) angażują się w proponowaną im formację. W przypadku śmierci jednego ze współmałżonków, drugi może pozostać w kręgu. 21. Członkami DK są małżeństwa sakramentalne, które wspólnie (mąż i żona) angażują się w proponowaną im formację. W przypadku śmierci jednego ze współmałżonków, drugi może pozostać w kręgu. 21. Członkami DK są małżeństwa sakramentalne, które wspólnie (mąż i żona) angażują się w proponowaną im formację. W przypadku śmierci jednego ze współmałżonków, drugi może pozostać w kręgu. 22. Małżeństwa włączają się do kręgów DK, aby sobie wzajemnie pomagać. „Równi usługują równym” (Humane vitae, 26). Przychodzą do kręgu z 22. Małżeństwa włączają się do kręgów DK, aby sobie wzajemnie pomagać. „Równi usługują równym” (Humanae vitae, 26). Przychodzą do kręgu z 22. Małżeństwa włączają się do kręgów DK, aby sobie wzajemnie pomagać. „Równi usługują równym” (Humanae vitae, 26). Przychodzą do kręgu z własnej woli, tym samym przyjmują i akceptują „Zasady” w całości. Małżeństwo, które świadomie odrzuca te założenia, albo nie chce podejmować wszystkich zobowiązań – nie może należeć do kręgu. własnej woli, tym samym przyjmują i akceptują „Zasady” w całości. Małżeństwo, które świadomie odrzuca te założenia, albo nie chce podejmować wszystkich zobowiązań – nie może należeć do kręgu. własnej woli, tym samym przyjmują i akceptują „Zasady” w całości. Małżeństwo, które świadomie odrzuca te założenia, albo nie chce podejmować wszystkich zobowiązań – nie może należeć do kręgu. 23. Odpowiedzialność za DK spoczywa na Diakonii Domowego Kościoła (DDK), która na poszczególnych szczeblach struktury (kręgu, rejonu, diecezji, filii, kraju) podejmuje posługę na rzecz zachowania charyzmatu i jedności DK oraz odpowiada za formację. Małżeństwa są odpowiedzialne za sprawy organizacyjne i pracę duchową. Parom odpowiedzialnym niezbędna jest jednak zawsze pomoc księży moderatorów, którzy pełnią ważną rolę doradców duchowych. Księża moderatorzy DK gwarantują wierność nauce Kościoła oraz łączność z Kościołem hierarchicznym. 23. Odpowiedzialność za DK spoczywa na Diakonii Domowego Kościoła (DDK), która na poszczególnych szczeblach struktury (kręgu, rejonu, diecezji, filii, kraju) podejmuje posługę na rzecz zachowania charyzmatu i jedności DK oraz odpowiada za formację. Małżeństwa są odpowiedzialne za sprawy organizacyjne i pracę duchową. Parom odpowiedzialnym niezbędna jest jednak zawsze pomoc księży moderatorów, którzy pełnią ważną rolę doradców duchowych. Księża moderatorzy DK gwarantują wierność nauce Kościoła oraz łączność z Kościołem hierarchicznym. 23. Odpowiedzialność za DK spoczywa na Diakonii Domowego Kościoła (DDK), która na poszczególnych szczeblach struktury (kręgu, rejonu, diecezji, filii, kraju) podejmuje posługę na rzecz zachowania charyzmatu i jedności DK oraz odpowiada za formację. Małżeństwa są odpowiedzialne za sprawy organizacyjne i pracę duchową. Parom odpowiedzialnym niezbędna jest jednak zawsze pomoc księży moderatorów, którzy pełnią ważną rolę doradców duchowych. Księża moderatorzy DK gwarantują wierność nauce Kościoła oraz łączność z Kościołem hierarchicznym. 24. Krąg jest podstawową strukturą DK. Diakonię w kręgu stanowi jedno z należących do niego małżeństw, zwane parą animatorską, którą doktrynalnie i duchowo wspomaga ksiądz moderator. Kręgi rodzin, które nie dochowują wierności formacji duchowej DK tracą prawo do nazywania się kręgami DK. 24. Krąg jest podstawową strukturą DK. Diakonię w kręgu stanowi jedno z należących do niego małżeństw, zwane parą animatorską, którą doktrynalnie i duchowo wspomaga ksiądz moderator. Kręgi rodzin, które nie dochowują wierności formacji duchowej DK tracą prawo do nazywania się kręgami DK. 24. Krąg jest podstawową strukturą DK. Diakonię w kręgu stanowi jedno z należących do niego małżeństw, zwane parą animatorską, którą doktrynalnie i duchowo wspomaga ksiądz moderator. Kręgi rodzin, które nie dochowują wierności formacji duchowej DK tracą prawo do nazywania się kręgami DK. 25. Kościół Domowy w diecezji może być podzielony na rejony. Rejon obejmuje do 25 kręgów w tej samej lub sąsiadujących parafiach. Za pracę w 25. Kościół Domowy w diecezji może być podzielony na rejony. Rejon obejmuje do 25 kręgów w tej samej lub sąsiadujących parafiach. Za pracę w 25. Kościół Domowy w diecezji może być podzielony na rejony. Rejon obejmuje do 25 kręgów w tej samej lub sąsiadujących parafiach. Za pracę w rejonie jest odpowiedzialna para rejonowa, która zazwyczaj prosi o opiekę duchową jednego z księży moderatorów jakiegoś kręgu. Para rejonowa, ksiądz moderator, pary animatorskie kręgów i pary łącznikowe (o ile są powołane), tworzą krąg rejonowy. Para łącznikowa powoływana jest przez parę rejonową i sprawuje opiekę nad 3-5 kręgami podstawowymi. rejonie jest odpowiedzialna para rejonowa, która zazwyczaj prosi o opiekę duchową jednego z księży moderatorów jakiegoś kręgu. Para rejonowa, ksiądz moderator, pary animatorskie kręgów i pary łącznikowe (o ile są powołane), tworzą krąg rejonowy. Para łącznikowa powoływana jest przez parę rejonową i sprawuje opiekę nad 3-5 kręgami podstawowymi. 26. Za DK w diecezji odpowiada para diecezjalna, której doradcą duchowym jest ksiądz moderator diecezjalny DK. Wspólnie z parami rejonowymi tworzą oni krąg diecezjalny. Krąg ten może być poszerzony o małżeństwa reprezentujące diakonie specjalistyczne. 26. Za DK w diecezji odpowiada para diecezjalna, której doradcą duchowym jest moderator diecezjalny DK. Pełni on rolę asystenta kościelnego. Para diecezjalna DK i moderator diecezjalny DK podlegają moderatorowi diecezjalnemu Ruchu Światło-Życie (por. par. 23.1. Statutu Stowarzyszenia „Diakonia Ruchu Światło-Życie”). Możliwe jest łączenie posługi moderatora diecezjalnego DK i moderatora diecezjalnego Ruchu Światło-Życie. Para diecezjalna DK i moderator diecezjalny DK wspólnie z parami rejonowymi tworzą krąg diecezjalny. Krąg ten może być poszerzony o małżeństwa reprezentujące diakonie specjalistyczne. W spotkaniach kręgu diecezjalnego Moderator diecezjalny Ruchu Światło-Życie uczestniczy z urzędu.. rejonie jest odpowiedzialna para rejonowa, która zazwyczaj prosi o opiekę duchową jednego z księży moderatorów jakiegoś kręgu. Para rejonowa, ksiądz moderator, pary animatorskie kręgów i pary łącznikowe (o ile są powołane), tworzą krąg rejonowy. Para łącznikowa powoływana jest przez parę rejonową i sprawuje opiekę nad 3-5 kręgami podstawowymi. 26. W prawie kościelnym nie ma doprecyzowania zadań asystenta kościelnego. W „Prawie Kanonicznym” w kanonie 317 jest mowa o kapelanie, czyli asystencie kościelnym. Odnośnie kapelana w kanonie 567 § 2 jest zapis: Do kapelana należy odprawianie lub kierowanie funkcjami liturgicznymi. Nie wolno mu jednak mieszać się do zarządu wewnętrznego instytutu. Gdyby spojrzeć na zapisy w statutach różnych ruchów i stowarzyszeń, które mają asystenta kościelnego, to sprawa wygląda bardzo różnie: - nadzoruje działalność Stowarzyszenia w sprawach wiary i moralności oraz zgodność tej działalności ze statutem Stowarzyszenia; - ma prawo udziału we wszystkich zebraniach Stowarzyszenia i jego władz; czuwa nad formacją religijno-moralną członków, umacnia chrześcijańską motywację działalności; - zapewnia łączność stowarzyszenia z biskupem diecezjalnym, dba o właściwą 26. Za DK w diecezji odpowiada para diecezjalna, której doradcą duchowym jest moderator diecezjalny DK. Pełni on rolę asystenta kościelnego. Para diecezjalna DK i moderator diecezjalny DK podlegają moderatorowi diecezjalnemu Ruchu Światło-Życie. ------------- Możliwe jest łączenie posługi moderatora diecezjalnego DK i moderatora diecezjalnego Ruchu Światło-Życie. Para diecezjalna DK i moderator diecezjalny DK wspólnie z parami rejonowymi tworzą krąg diecezjalny. Krąg ten może być poszerzony o małżeństwa reprezentujące diakonie specjalistyczne. W spotkaniach kręgu diecezjalnego Moderator diecezjalny Ruchu Światło-Życie uczestniczy z urzędu. formację członków stowarzyszenia; - koordynuje pracę i organizuje dla nich zebrania. Tymczasem w tekstach Założyciela nie ma mowy o asystencie w odniesieniu do DK, ale o moderatorze będącym doradcą duchowym. Projekt nowych Zasad przewiduje: Para diecezjalna DK i moderator diecezjalny DK podlegają moderatorowi diecezjalnemu Ruchu Światło-Życie (por. par. 23.1. Statutu Stowarzyszenia „Diakonia Ruchu Światło-Życie”). Przywołany tu punkt statutu Stowarzyszenia tak określa rolę moderatora diecezjalnego: Jego zadaniem jest kierowanie Ruchem w diecezji, troska o rozwój wszystkich jego wspólnot i gałęzi, zgodnie z charyzmatem całego Ruchu oraz ich szczegółowym charyzmatem. Zapis przewidziany w projekcie skupia się na „podległości”, natomiast nie nakłada na moderatora diecezjalnego RŚŻ obowiązku uznania szczegółowego charyzmatu DK. Ta sama uwaga stosuje się odpowiednio do „podległości” pary filialnej moderatorowi filialnemu oraz pary krajowej – moderatorowi generalnemu. W przytoczonym paragrafie 23.1 statutu Stowarzyszenia nie ma mowy o podległości względem moderatora generalnego, ale o jego zadaniach. Projekt nowych Zasad przewiduje: Możliwe jest łączenie posługi moderatora diecezjalnego DK i moderatora diecezjalnego Ruchu Światło-Życie. Uważamy, że zapis powinien iść w zupełnie przeciwnym kierunku – personalnego rozdzielenia tych dwóch posług. Po pierwsze, jest to zgodne z intencją ks. Blachnickiego, który wyraźnie przewidywał taką rozdzielność: Przy każdym kręgu rodzinnym jako komórce podstawowej ruchu „Domowy Kościół” powinien być ustanowiony kapłan – moderator jako doradca i kierownik duchowny. Powinien również istnieć moderator krajowy (przy centralnej DDK), diecezjalny i rejonowy. Jeżeli chodzi o tego ostatniego nie jest to jednak konieczne, funkcję tę może spełniać również rejonowy moderator ogólny ruchu Światło-Życie. Nie przewiduje się specjalnego moderatora ruchu DK na szczeblu prowincji i wspólnoty lokalnej (bo tu działają moderatorzy poszczególnych kręgów). „List DK” nr 17 z grudnia 1978 r. Po drugie - posługa tych dwóch kapłanów – moderatora diecezjalnego RŚŻ – moderatora diecezjalnego DK jest zupełnie odmienna. Moderator diecezjalny RŚŻ jest głównym odpowiedzialnym za Ruch w diecezji. Moderator diecezjalny DK pełni rolę doradcy duchowego pary diecezjalnej, natomiast odpowiedzialność za DK spoczywa na świeckich. Łączenie tych posług może budzić problemy związane z „przestawianiem się” na inny styl sprawowania posługi przez tego samego kapłana. Ponadto - w służbie na rzecz Ruchu jest tyle pracy, że błędem byłoby nakładać na barki moderatora diecezjalnego RŚ-Ż jeszcze jednej odpowiedzialności, którą może podjąć ktoś inny. Przytaczany często w tym kontekście argument o umocnieniu jedności w Ruchu poprzez połączenie posług jest według nas pozorny. Jedność jest owocem dojrzałości członków Ruchu, ich postaw wewnętrznych, wierności charyzmatowi. Jeśli trzeba ją „ratować” przy pomocy łączenia obu tych posług w jednym ręku, to znaczy, że i tak jej nie będzie, gdyż nie znikną przyczyny, które w nią godzą. Projekt nowych Zasad przewiduje: Para diecezjalna DK i moderator diecezjalny DK wspólnie z parami rejonowymi tworzą krąg diecezjalny. Krąg ten może być poszerzony o małżeństwa reprezentujące diakonie specjalistyczne. W spotkaniach kręgu diecezjalnego Moderator diecezjalny Ruchu Światło-Życie uczestniczy z urzędu. Uważamy, że obecność z moderatora diecezjalnego urzędu Ruchu Światło-Życie na spotkaniu kręgu diecezjalnego może zakłócać jego pracę. Może na przykład wywoływać wątpliwości, kto kieruje pracami kręgu diecezjalnego (a czyni to para diecezjalna). Forum planowania współdziałania DK z moderatorem diecezjalnym RŚŻ winna stanowić Diecezjalna Diakonia Jedności. 27. Para filialna koordynuje pracę par i moderatorów diecezjalnych DK kilku sąsiednich diecezji, które tworzą filię Ruchu Światło-Życie. 27. Para filialna koordynuje pracę par i moderatorów diecezjalnych DK kilku sąsiednich diecezji, które tworzą filię Ruchu Światło-Życie. Para filialna podlega moderatorowi filialnemu Ruchu Światło-Życie. 27. Projekt nowych Zasad przewiduje: Para filialna koordynuje pracę par i moderatorów diecezjalnych DK kilku sąsiednich diecezji, które tworzą filię Ruchu Światło-Życie. Para filialna podlega moderatorowi filialnemu Ruchu Światło-Życie. Brak określenia, na czym miałaby polegać ta „podległość” może rodzić niebezpieczne konsekwencje praktyczne. Samo to słowo w naszym Ruchu jest zupełnie nie na miejscu. O podległości możemy mówić w wojsku czy w firmie, gdzie są rozkazy czy polecenia oraz instrumenty, które pozwalają je wyegzekwować. W naszym Ruchu pary „podległe” możemy tylko prosić o podjęcie jakiegoś zadania i/lub posługi, licząc na ich dobrowolność i odpowiedzialność. Nie ma żadnych instrumentów do wyegzekwowania „posłuszeństwa”. Także proponowany zapis o podległości par kapłanom nie spowoduje tu żadnych zmian. Kapłan i tak nie będzie mógł nic „nakazać”, a raczej będzie musiał prosić parę DK o poszczególne sprawy, gdyż obecność 27. Para filialna koordynuje pracę par i moderatorów diecezjalnych DK kilku sąsiednich diecezji, które tworzą filię Ruchu Światło-Życie. Para filialna podlega moderatorowi filialnemu Ruchu Światło-Życie. i posługa w Ruchu są dobrowolne. Zapis o podległości nic nie porządkuje, a może tylko spowodować więcej nieporozumień. Dotychczasowe zapisy o współpracy par z kapłanami (które zresztą zostały utrzymane w części Zasad opisującej zadania par odpowiedzialnych) lepiej oddają to, co dzieje się w Ruchu. 28. Za DK na szczeblu krajowym odpowiada para krajowa, której doradcą duchowym jest ksiądz moderator krajowy DK. Para krajowa wraz z ks. moderatorem DK, parami filialnymi, parami pełniącymi określone posługi zlecone przez parę krajową oraz osobami delegowanymi przez Instytut Niepokalanej Matki Kościoła (INMK) tworzą krąg centralny DK. Krąg ten stanowi Centralną Diakonię DK. Osoby z INMK pełnią na rzecz DK przede wszystkim następujące posługi: – współpracują z parą krajową i ks. moderatorem krajowym DK, – pomagają organizować i prowadzić rekolekcje oraz spotkania centralne DK, – prowadzą Sekretariat i Archiwum DK, – administrują Centralnym Domem Rekolekcyjnym DK w Krościenku. 28. Za DK na szczeblu krajowym odpowiada para krajowa, której doradcą duchowym jest moderator krajowy DK. Podlegają oni Moderatorowi Generalnemu Ruchu Światło-Życie (por. par. 9.1. Statutu Stowarzyszenia „Diakonia Ruchu Światło-Życie”). Moderator Generalny Ruchu ŚwiatłoŻycie, Para krajowa wraz z Moderatorem DK, parami filialnymi, parami pełniącymi określone posługi zlecone przez parę krajową tworzą krąg centralny DK. Krąg ten stanowi Centralną Diakonię DK. 28. Projekt nowych Zasad przewiduje: Za DK na szczeblu krajowym odpowiada para krajowa, której doradcą duchowym jest moderator krajowy DK. Podlegają oni Moderatorowi Generalnemu Ruchu Światło-Życie (por. par. 9.1. Statutu Stowarzyszenia „Diakonia Ruchu Światło-Życie”). Uważamy, że i w tym przypadku, podobnie jak na poziomie diecezji i filii, brak określenia, na czym miałaby polegać ta „podległość” może rodzić niebezpieczne konsekwencje praktyczne. W przytoczonym paragrafie statutu Stowarzyszenia nie ma mowy o żadnej podległości, ale o zadaniach moderatora generalnego. Projekt nowych Zasad przewiduje: Moderator Generalny Ruchu ŚwiatłoŻycie, Para krajowa wraz z Moderatorem DK, parami filialnymi, parami pełniącymi określone posługi zlecone przez parę krajową tworzą krąg centralny DK. Krąg ten stanowi Centralną Diakonię DK. 28. Za DK na szczeblu krajowym odpowiada para krajowa, której doradcą duchowym jest moderator krajowy DK. Podlegają oni Moderatorowi Generalnemu Ruchu Światło-Życie. ----------------- Moderator Generalny Ruchu ŚwiatłoŻycie, Para krajowa wraz z Moderatorem DK, parami filialnymi, parami pełniącymi określone posługi zlecone przez parę krajową tworzą krąg centralny DK. Krąg ten stanowi Centralną Diakonię DK. Uważamy, że członkostwo moderatora generalnego w kręgu centralnym może zakłócać jego pracę. Może na przykład w członkach kręgu wywoływać wątpliwości, kto kieruje pracami kręgu centralnego (a jest to zadanie pary krajowej). Forum planowania współdziałania DK z moderatorem generalnym RŚ-Ż winna być Centralna Diakonia Jedności. Istniejąca dotychczasowa praktyka jest taka, że moderator generalny, choć nie jest członkiem kręgu centralnego, może zawsze wziąć udział w jego spotkaniach, z czego niekiedy korzysta. Projekt nie przewiduje obecności w kręgu centralnym osób delegowanych przez Instytut Niepokalanej Matki Kościoła. Widzimy w tym kolejny przykład bardzo niepokojącej tendencji, polegającej na odsuwaniu od posługi w Ruchu Światło-Życie pań z Instytutu. INMK to wspólnota, którą ks. Blachnicki uznał za jedno z najważniejszych dokonań swego życia. W jej ręce złożył też zadanie szczególnej troski o charyzmat Ruchu Światło-Życie. Projekt Zasad nie wspomina także posługi wykonywane przez INMK dla DK. Kto będzie je pełnił? Z testamentu ks. Blachnickiego: Bez istnienia tej Wspólnoty niemożliwe byłoby powstanie Ruchu Światło-Życie. Za to dzieło niech będą szczególne dzięki Niepokalanej, Matce Kościoła! To jest Jej szczególny dar dla mojego życia! Wspólnota ta towarzyszyła w drodze mojego życia jak dobry Anioł Stróż! W jej też ręce składam testament mojego życia. (…) Testament – to ostatnia wola o przekazaniu spadku, spuścizny. Zwykle chodzi o dobra materialne, prawa własności… Jestem w tym szczęśliwym położeniu, że nie mam naprawdę nic. Złożone kiedyś w sądzie (Amtsgericht Grunstadt) oświadczenie ,,pod przysięgą” – gdzie na wszystkie pytania dotyczące posiadania majątku odpisywałem ,,nie” – odpowiada do dziś rzeczywistości. Jeżeli są jakieś rzeczy osobiste używane – może prawa autorskie? – niech wszystkim dysponuje Wspólnota Niepokalanej, Matki Kościoła. 29. Pary: rejonowa, diecezjalna, filialna i krajowa pozostają w swoich kręgach, ale nie pełnią w nich funkcji animatorskich. 29. Pary: rejonowa, diecezjalna, filialna i krajowa pozostają w swoich kręgach, ale nie pełnią w nich funkcji animatorskich. 29. Pary: rejonowa, diecezjalna, filialna i krajowa pozostają w swoich kręgach, ale nie pełnią w nich funkcji animatorskich. 30. Zadania wspólne dla wszystkich par odpowiedzialnych: – inspiracja i koordynacja prac DK, – odpowiedzialność za program formacyjny DK i formację powierzonych im małżeństw, – odpowiedzialność za jedność DK i jego organizację, – udział w spotkaniach DK i całego Ruchu Światło-Życie, – służenie pomocą i doświadczeniem innym parom odpowiedzialnym, – organizacja dni skupienia, dni 30. Zadania wspólne dla wszystkich par odpowiedzialnych: − inspiracja i koordynacja prac DK, − odpowiedzialność za program formacyjny DK i formację powierzonych im małżeństw, − odpowiedzialność za jedność DK i jego organizację, − udział w spotkaniach DK i całego Ruchu Światło-Życie, − służenie pomocą i 30. Zadania wspólne dla wszystkich par odpowiedzialnych: − inspiracja i koordynacja prac DK, − odpowiedzialność za program formacyjny DK i formację powierzonych im małżeństw, − odpowiedzialność za jedność DK i jego organizację, − udział w spotkaniach DK i całego Ruchu Światło-Życie, − służenie pomocą i wspólnoty i innych potrzebnych spotkań, – przeprowadzanie indywidualnych rozmów z powierzonymi im małżeństwami, – pośredniczenie w obustronnym przekazywaniu informacji, – troska o materiały formacyjne, – powierzanie innym małżeństwom różnych posług, – troska o swoich następców. doświadczeniem innym parom odpowiedzialnym, − organizacja dni skupienia, dni wspólnoty i innych potrzebnych spotkań, − przeprowadzanie indywidualnych rozmów z powierzonymi im małżeństwami, − pośredniczenie w obustronnym przekazywaniu informacji, − troska o materiały formacyjne, − powierzanie innym małżeństwom różnych posług, − troska o swoich następców. doświadczeniem innym parom odpowiedzialnym, − organizacja dni skupienia, dni wspólnoty i innych potrzebnych spotkań, − przeprowadzanie indywidualnych rozmów z powierzonymi im małżeństwami, − pośredniczenie w obustronnym przekazywaniu informacji, − troska o materiały formacyjne, − powierzanie innym małżeństwom różnych posług, − troska o swoich następców. 31. Zadania szczegółowe par odpowiedzialnych: a) Para animatorska kręgu: – jest odpowiedzialna za formację powierzonych jej małżeństw, – współpracuje z księdzem moderatorem kręgu i omawia z nim problemy pracy, – odpowiada za staranne przygotowanie i właściwy przebieg spotkań miesięcznych, - jest zawsze odpowiedzialna za dzielenie się realizacją zobowiązań, nawet wtedy, gdy spotkanie prowadzi inne małżeństwo, – służy pomocą i doświadczeniem poszczególnym małżeństwom kręgu, – współpracuje z parą rejonową i uczestniczy w spotkaniach kręgu rejonowego, – utrzymuje łączność z proboszczem parafii, w której krąg jest zakorzeniony. 31. Zadania szczegółowe par odpowiedzialnych: a) Para animatorska kręgu: − jest odpowiedzialna za formację powierzonych jej małżeństw, − współpracuje z księdzem moderatorem kręgu i omawia z nim problemy pracy, − odpowiada za staranne przygotowanie i właściwy przebieg spotkań miesięcznych, − jest zawsze odpowiedzialna za dzielenie się realizacją zobowiązań, nawet wtedy, gdy spotkanie prowadzi inne małżeństwo, − służy pomocą i doświadczeniem poszczególnym małżeństwom kręgu, − współpracuje z parą rejonową i uczestniczy w spotkaniach kręgu rejonowego, − współpracuje z proboszczem parafii, w której krąg jest zakorzeniony. 31. Zadania szczegółowe par odpowiedzialnych: a) Para animatorska kręgu: − jest odpowiedzialna za formację powierzonych jej małżeństw, − współpracuje z księdzem moderatorem kręgu i omawia z nim problemy pracy, − odpowiada za staranne przygotowanie i właściwy przebieg spotkań miesięcznych, − jest zawsze odpowiedzialna za dzielenie się realizacją zobowiązań, nawet wtedy, gdy spotkanie prowadzi inne małżeństwo, − służy pomocą i doświadczeniem poszczególnym małżeństwom kręgu, − współpracuje z parą rejonową i uczestniczy w spotkaniach kręgu rejonowego, − podlega proboszczowi parafii, w której krąg jest zakorzeniony. b) Para pilotująca – jej zadania są analogiczne do zadań pary animatorskiej. b) Para pilotująca – jej zadania są analogiczne do zadań pary animatorskiej. b) Para pilotująca – jej zadania są analogiczne do zadań pary animatorskiej. c) Para łącznikowa: – ściśle współpracuje z parą rejonową – jest odpowiedzialna za powierzone jej kręgi, – organizuje spotkania par animatorskich tych kręgów, – przynajmniej raz w roku bierze udział w spotkaniach poszczególnych kręgów, – bierze udział w spotkaniach kręgu rejonowego. c) Para łącznikowa: − ściśle współpracuje z parą rejonową − jest odpowiedzialna za powierzone jej kręgi, − organizuje spotkania par animatorskich tych kręgów, − przynajmniej raz w roku bierze udział w spotkaniach poszczególnych kręgów, − bierze udział w spotkaniach kręgu rejonowego. c) Para łącznikowa: − ściśle współpracuje z parą rejonową − jest odpowiedzialna za powierzone jej kręgi, − organizuje spotkania par animatorskich tych kręgów, − przynajmniej raz w roku bierze udział w spotkaniach poszczególnych kręgów, − bierze udział w spotkaniach kręgu rejonowego. d) Para rejonowa: – jest odpowiedzialna za kręgi w rejonie, – organizuje spotkania kręgu rejonowego oraz inspiruje i koordynuje jego pracę, – współpracuje z parą diecezjalną, księdzem moderatorem diecezjalnym i rejonowym, – uczestniczy w spotkaniach kręgu diecezjalnego, – przynajmniej raz w roku bierze udział w spotkaniach poszczególnych kręgów, jeśli w rejonie nie ma par łącznikowych. d) Para rejonowa: − jest odpowiedzialna za kręgi w rejonie, − organizuje spotkania kręgu rejonowego oraz inspiruje i koordynuje jego pracę, − współpracuje z parą diecezjalną, księdzem moderatorem diecezjalnym i rejonowym, − uczestniczy w spotkaniach kręgu diecezjalnego, − przynajmniej raz w roku bierze udział w spotkaniach poszczególnych kręgów, jeśli w rejonie nie ma par łącznikowych. d) Para rejonowa: − jest odpowiedzialna za kręgi w rejonie, − organizuje spotkania kręgu rejonowego oraz inspiruje i koordynuje jego pracę, − współpracuje z parą diecezjalną, księdzem moderatorem diecezjalnym i rejonowym, − uczestniczy w spotkaniach kręgu diecezjalnego, − przynajmniej raz w roku bierze udział w spotkaniach poszczególnych kręgów, jeśli w rejonie nie ma par łącznikowych. e) Para diecezjalna: – jest odpowiedzialna za DK w diecezji, – ściśle współpracuje z ks. moderatorem diecezjalnym DK, – organizuje spotkania kręgu diecezjalnego oraz inspiruje i koordynuje jego pracę, – przynajmniej raz w roku bierze udział w spotkaniach poszczególnych kręgów rejonowych, – organizuje rekolekcje DK na terenie swojej diecezji, a także poza nią – w porozumieniu z parą diecezjalną miejsca; w każdej sytuacji utrzymuje kontakt z proboszczem miejsca, – utrzymuje kontakt z parą filialną i w miarę potrzeby zaprasza ją na spotkanie kręgu diecezjalnego, – współpracuje z parą krajową DK, a w szczególności uczestniczy w organizowanych przez nią ogólnopolskich spotkaniach DK, – podejmuje współpracę z ks. moderatorem diecezjalnym Ruchu Światło-Życie i bierze udział w pracach Diecezjalnej Diakonii Jedności (DDJ), – uczestniczy w Dniach Wspólnoty Diakonii Diecezjalnych (DWDD), – utrzymuje łączność z biskupem diecezjalnym, – troszczy się o kontakty z innymi ruchami rodzinnymi w diecezji i z duszpasterstwem rodzin. e) Para diecezjalna: − jest odpowiedzialna za DK w diecezji, − ściśle współpracuje z moderatorem diecezjalnym DK, − organizuje spotkania kręgu diecezjalnego oraz inspiruje i koordynuje jego pracę, − przynajmniej raz w roku bierze udział w spotkaniach poszczególnych kręgów rejonowych, − organizuje rekolekcje DK na terenie swojej diecezji, a także poza nią – w porozumieniu z parą diecezjalną miejsca; w każdej sytuacji utrzymuje kontakt z proboszczem miejsca, − utrzymuje kontakt z parą filialną i w miarę potrzeby zaprasza ją na spotkanie kręgu diecezjalnego, − współpracuje z parą krajową DK, a w szczególności uczestniczy w organizowanych przez nią ogólnopolskich spotkaniach DK, − podejmuje współpracę z moderatorem diecezjalnym Ruchu Światło-Życie i bierze udział w pracach Diecezjalnej Diakonii Jedności (DDJ), − uczestniczy w Dniach Wspólnoty Diakonii Diecezjalnych (DWDD), − utrzymuje łączność z biskupem diecezjalnym, − troszczy się o kontakty z innymi ruchami rodzinnymi w diecezji i z duszpasterstwem rodzin. e) Para diecezjalna: − jest odpowiedzialna za DK w diecezji, − ściśle współpracuje z moderatorem diecezjalnym DK, − organizuje spotkania kręgu diecezjalnego oraz inspiruje i koordynuje jego pracę, − przynajmniej raz w roku bierze udział w spotkaniach poszczególnych kręgów rejonowych, − organizuje rekolekcje DK na terenie swojej diecezji, a także poza nią – w porozumieniu z parą diecezjalną miejsca; w każdej sytuacji utrzymuje kontakt z proboszczem miejsca, − utrzymuje kontakt z parą filialną i w miarę potrzeby zaprasza ją na spotkanie kręgu diecezjalnego, − współpracuje z parą krajową DK, a w szczególności uczestniczy w organizowanych przez nią ogólnopolskich spotkaniach DK, − podejmuje współpracę z moderatorem diecezjalnym Ruchu Światło-Życie i bierze udział w pracach Diecezjalnej Diakonii Jedności (DDJ), − uczestniczy w Dniach Wspólnoty Diakonii Diecezjalnych (DWDD), − utrzymuje łączność z biskupem diecezjalnym, − troszczy się o kontakty z innymi ruchami rodzinnymi w diecezji i z duszpasterstwem rodzin. f) Para filialna: – jest pośrednikiem między kręgiem centralnym a parami diecezjalnymi w filii, – nawiązuje kontakty z księżmi moderatorami poszczególnych diecezji filii, – uczestniczy w spotkaniach kręgu centralnego, – uczestniczy w spotkaniach kręgów diecezjalnych na zaproszenie par diecezjalnych, – współpracuje z sekretarką i moderatorem filii w ramach DWDD. g) Para krajowa: – jest odpowiedzialna za DK w Polsce, – ściśle współpracuje z ks. moderatorem krajowym DK, – organizuje spotkania kręgu centralnego oraz inspiruje i koordynuje jego pracę, – współpracuje z osobami delegowanymi przez INMK w zakresie ich zadań, – podejmuje współpracę z ks. moderatorem generalnym Ruchu Światło-Życie i bierze udział w pracach Centralnej Diakonii Jedności (CDJ), – utrzymuje stałą łączność z biskupem delegatem KEP ds. Ruchu ŚwiatłoŻycie, – reprezentuje DK wobec hierarchii kościelnej i władz świeckich, f) Para filialna: − jest pośrednikiem między kręgiem centralnym a parami diecezjalnymi w filii, − nawiązuje kontakty z księżmi moderatorami poszczególnych diecezji filii, − uczestniczy w spotkaniach kręgu centralnego, − uczestniczy w spotkaniach kręgów diecezjalnych na zaproszenie par diecezjalnych, − współpracuje z sekretarką i moderatorem filii w ramach DWDD. f) Para filialna: − jest pośrednikiem między kręgiem centralnym a parami diecezjalnymi w filii, − nawiązuje kontakty z księżmi moderatorami poszczególnych diecezji filii, − uczestniczy w spotkaniach kręgu centralnego, − uczestniczy w spotkaniach kręgów diecezjalnych na zaproszenie par diecezjalnych, − współpracuje z sekretarką i moderatorem filii w ramach DWDD. g) Para krajowa: − jest odpowiedzialna za DK w Polsce – ściśle współpracuje z moderatorem krajowym DK, − organizuje spotkania kręgu centralnego oraz inspiruje i koordynuje jego pracę, − współpracuje z osobami delegowanymi przez INMK w zakresie ich zadań, – podejmuje współpracę z Moderatorem Generalnym Ruchu Światło-Życie i bierze udział w pracach Centralnej Diakonii Jedności (CDJ), − utrzymuje stałą łączność z biskupem delegatem KEP ds. Ruchu Światło-Życie, g) Para krajowa: − jest odpowiedzialna za DK w Polsce – ściśle współpracuje z moderatorem krajowym DK, − organizuje spotkania kręgu centralnego oraz inspiruje i koordynuje jego pracę, − współpracuje z osobami delegowanymi przez INMK w zakresie ich zadań, – podejmuje współpracę z Moderatorem Generalnym Ruchu Światło-Życie i bierze udział w pracach Centralnej Diakonii Jedności (CDJ), − utrzymuje stałą łączność z biskupem delegatem KEP ds. Ruchu Światło-Życie, – utrzymuje kontakt z parami odpowiedzialnymi za DK poza granicami Polski, – nawiązuje kontakty z innymi ruchami rodzinnymi w kraju i za granicą oraz z duszpasterstwem rodzin. − reprezentuje DK wobec hierarchii kościelnej i władz świeckich, − utrzymuje kontakt z parami odpowiedzialnymi za DK poza granicami Polski, − nawiązuje kontakty z innymi ruchami rodzinnymi w kraju i za granicą oraz z duszpasterstwem rodzin. − reprezentuje DK wobec hierarchii kościelnej i władz świeckich, − utrzymuje kontakt z parami odpowiedzialnymi za DK poza granicami Polski, − nawiązuje kontakty z innymi ruchami rodzinnymi w kraju i za granicą oraz z duszpasterstwem rodzin. 32. Każde małżeństwo pełniące posługę pary odpowiedzialnej powinno: – być rozmodlone, – żyć życiem sakramentalnym, – dążyć do życia w pełni chrześcijańskiego, – w jedności i wzajemnym zrozumieniu wspomagać się na drodze do Boga, – umiejętnie kontaktować się z innymi, być taktowne i dyskretne, – znać zasady DK, akceptować je i być im wierne, – kształtować w sobie postawę świadomego uczestnictwa w KWC, – pogłębiać wiedzę religijną, w szczególności dotyczącą małżeństwa i rodziny, – charakteryzować się postawą służby, posłuszeństwa i miłości wobec Kościoła, – obejmować modlitwą sprawy i ludzi, którym służy, – świadomie i twórczo służyć społeczeństwu poprzez odpowiedzialnie wykonywane obowiązki domowe, pracę zawodową i społeczną. 32. Każde małżeństwo pełniące posługę pary odpowiedzialnej powinno: − być rozmodlone, − żyć życiem sakramentalnym, − dążyć do życia w pełni chrześcijańskiego, − w jedności i wzajemnym zrozumieniu wspomagać się na drodze do Boga, − umiejętnie kontaktować się z innymi, być taktowne i dyskretne, − znać zasady DK, akceptować je i być im wierne, − kształtować w sobie postawę świadomego uczestnictwa w KWC, − pogłębiać wiedzę religijną, w szczególności dotyczącą małżeństwa i rodziny, − charakteryzować się postawą służby, posłuszeństwa i miłości wobec Kościoła, − obejmować modlitwą sprawy i ludzi, którym służy, − świadomie i twórczo służyć społeczeństwu poprzez odpowiedzialnie wykonywane obowiązki domowe, pracę zawodową i społeczną. 32. Każde małżeństwo pełniące posługę pary odpowiedzialnej powinno: − być rozmodlone, − żyć życiem sakramentalnym, − dążyć do życia w pełni chrześcijańskiego, − w jedności i wzajemnym zrozumieniu wspomagać się na drodze do Boga, − umiejętnie kontaktować się z innymi, być taktowne i dyskretne, − znać zasady DK, akceptować je i być im wierne, − kształtować w sobie postawę świadomego uczestnictwa w KWC, − pogłębiać wiedzę religijną, w szczególności dotyczącą małżeństwa i rodziny, − charakteryzować się postawą służby i posłuszeństwa wobec Pasterzy Kościoła, − obejmować modlitwą sprawy i ludzi, którym służy, − świadomie i twórczo służyć społeczeństwu poprzez odpowiedzialnie wykonywane obowiązki domowe, pracę zawodową i społeczną. 33. Wybory par odpowiedzialnych na 33. Wybory par odpowiedzialnych na 33. Wybory par odpowiedzialnych na poszczególnych szczeblach: poszczególnych szczeblach: poszczególnych szczeblach: a) W zawiązującym się kręgu posługę pary animatorskiej pełni para pilotująca, wyznaczona przez parę rejonową. Posługę pary pilotującej może pełnić małżeństwo, które przeżyło oazę rodzin I i II stopnia, ORAR I i II stopnia oraz w miarę możliwości sesję o pilotowaniu. Kończąc swoją posługę para pilotująca mianuje na jeden rok parę animatorską spośród małżeństw tworzących krąg. W następnych latach pracy para animatorska jest wybierana spośród par kręgu w głosowaniu tajnym, na spotkaniu podsumowującym pracę roczną (w czerwcu). Wybory są przeprowadzane przez księdza moderatora lub parę rejonową. Posługę pary animatorskiej może pełnić małżeństwo, które przeżyło co najmniej oazę rodzin I stopnia i ORAR II stopnia. Kadencja pary animatorskiej trwa jeden rok, poprzez tajne głosowanie możliwe jest jej przedłużenie na kolejny rok formacyjny. a) W zawiązującym się kręgu posługę pary animatorskiej pełni para pilotująca, wyznaczona przez parę rejonową. Posługę pary pilotującej może pełnić małżeństwo, które przeżyło oazę rodzin I i II stopnia, ORAR I i II stopnia oraz w miarę możliwości sesję o pilotowaniu. Kończąc swoją posługę para pilotująca mianuje na jeden rok parę animatorską spośród małżeństw tworzących krąg. W następnych latach pracy para animatorska jest wybierana spośród par kręgu w głosowaniu tajnym, na spotkaniu podsumowującym pracę roczną (w czerwcu). Wybory są przeprowadzane przez księdza moderatora lub parę rejonową. Posługę pary animatorskiej może pełnić małżeństwo, które przeżyło co najmniej oazę rodzin I stopnia i ORAR II stopnia. Kadencja pary animatorskiej trwa jeden rok, poprzez tajne głosowanie możliwe jest jej przedłużenie na kolejny rok formacyjny. a) W zawiązującym się kręgu posługę pary animatorskiej pełni para pilotująca, wyznaczona przez parę rejonową. Posługę pary pilotującej może pełnić małżeństwo, które przeżyło oazę rodzin I i II stopnia, ORAR I i II stopnia oraz w miarę możliwości sesję o pilotowaniu. Kończąc swoją posługę para pilotująca mianuje na jeden rok parę animatorską spośród małżeństw tworzących krąg. W następnych latach pracy para animatorska jest wybierana spośród par kręgu w głosowaniu tajnym, na spotkaniu podsumowującym pracę roczną (w czerwcu). Wybory są przeprowadzane przez księdza moderatora lub parę rejonową. Posługę pary animatorskiej może pełnić małżeństwo, które przeżyło co najmniej oazę rodzin I stopnia i ORAR II stopnia. Kadencja pary animatorskiej trwa jeden rok, poprzez tajne głosowanie możliwe jest jej przedłużenie na kolejny rok formacyjny. b) Ustępująca para rejonowa zgłasza 2-3 umotywowane kandydatury swoich następców. Kandydatury na parę rejonową mogą również zgłaszać (z uzasadnieniem) pary animatorskie rejonu. Para rejonowa jest wybierana przez pary animatorskie i ustępującą parę rejonową spośród zgłoszonych kandydatur na spotkaniu podsumowującym roczną pracę rejonu, w głosowaniu tajnym przeprowadzonym b) Ustępująca para rejonowa zgłasza 2-3 umotywowane kandydatury swoich następców. Kandydatury na parę rejonową mogą również zgłaszać (z uzasadnieniem) pary animatorskie rejonu. Para rejonowa jest wybierana przez pary animatorskie i ustępującą parę rejonową spośród zgłoszonych kandydatur na spotkaniu podsumowującym roczną pracę rejonu, w głosowaniu tajnym przeprowadzonym b) Wybory pary rejonowej Ustępująca para rejonowa zgłasza 2-3 umotywowane kandydatury swoich następców. Kandydatury na parę rejonową mogą również zgłaszać (z uzasadnieniem) pary animatorskie rejonu. Para rejonowa jest wybierana przez pary animatorskie i ustępującą parę rejonową spośród zgłoszonych kandydatur na spotkaniu podsumowującym roczną pracę rejonu, przez księdza moderatora rejonu lub przez parę diecezjalną, albo przez księdza moderatora diecezjalnego DK. Nowa para rejonowa jest zatwierdzana przez parę diecezjalną w porozumieniu z księdzem moderatorem diecezjalnym DK. Posługę pary rejonowej może pełnić małżeństwo, które przeżyło formację podstawową DK. Oczekuje się od niego włączenia się w dzieło KWC. Kadencja pary rejonowej trwa 3 lata i na wniosek pary diecezjalnej może być przedłużona o rok poprzez tajne głosowanie kręgu rejonowego. przez księdza moderatora rejonu lub przez parę diecezjalną, albo przez księdza moderatora diecezjalnego DK. Nowa para rejonowa jest zatwierdzana przez parę diecezjalną w porozumieniu z księdzem moderatorem diecezjalnym DK. Posługę pary rejonowej może pełnić małżeństwo, które przeżyło formację podstawową DK. Oczekuje się od niego włączenia się w dzieło KWC. Kadencja pary rejonowej trwa trzy lata i na wniosek pary diecezjalnej może być przedłużona o rok poprzez tajne głosowanie kręgu rejonowego. W wyjątkowych, uzasadnionych przypadkach para rejonowa może być odwołana przez parę diecezjalną w porozumieniu z księdzem moderatorem diecezjalnym DK. W uzasadnionych przypadkach para rejonowa może być odwołana przez parę diecezjalną w porozumieniu z moderatorem diecezjalnym DK i moderatorem diecezjalnym Ruchu Światło-Życie. w głosowaniu tajnym przeprowadzonym przez księdza moderatora rejonu lub przez parę diecezjalną, albo przez księdza moderatora diecezjalnego DK. Nowa para rejonowa jest zatwierdzana przez parę diecezjalną w porozumieniu z księdzem moderatorem diecezjalnym DK. Posługę pary rejonowej może pełnić małżeństwo, które przeżyło formację podstawową DK. Oczekuje się od niego włączenia się w dzieło KWC. Kadencja pary rejonowej trwa trzy lata i na wniosek pary diecezjalnej może być przedłużona o rok poprzez tajne głosowanie kręgu rejonowego. 33b. Projekt nowych Zasad przewiduje: W uzasadnionych przypadkach para rejonowa może być odwołana przez parę diecezjalną w porozumieniu z moderatorem diecezjalnym DK i moderatorem diecezjalnym Ruchu Światło-Życie. W uzasadnionych przypadkach para rejonowa może być odwołana przez parę diecezjalną w porozumieniu z moderatorem diecezjalnym DK i moderatorem diecezjalnym Ruchu Światło-Życie. Nie widzimy potrzeby udziału moderatora diecezjalnego RŚ-Ż w odwoływaniu pary rejonowej. c) Ustępująca para diecezjalna zgłasza 23 kandydatury swoich następców, motywując ich wybór. Kandydatury na parę diecezjalną mogą również zgłaszać (z uzasadnieniem) pary rejonowe diecezji. Para diecezjalna jest wybierana spośród zgłoszonych kandydatur na c) Kandydatów na parę diecezjalną zgłaszają: ustępująca para diecezjalna oraz pary rejonowe diecezji, uzasadniając ich kandydaturę. Spośród zgłoszonych kandydatur wybiera się trzy pary małżeńskie, które otrzymały największą liczbę głosów. Wybór ma 33c. Projekt nowych Zasad przewiduje: Kandydatów na parę diecezjalną zgłaszają: ustępująca para diecezjalna oraz pary rejonowe diecezji, uzasadniając ich kandydaturę. Spośród zgłoszonych kandydatur wybiera się trzy c) Wybory pary diecezjalnej Kandydatów na parę diecezjalną zgłaszają: ustępująca para diecezjalna oraz pary rejonowe diecezji, uzasadniając ich kandydaturę. Spośród zgłoszonych kandydatur wybiera się trzy pary małżeńskie, które otrzymały spotkaniu kręgu diecezjalnego przez pary rejonowe i ustępującą parę diecezjalną w głosowaniu tajnym, przeprowadzonym przez księdza moderatora diecezjalnego DK. Po wyborze pary diecezjalnej moderator diecezjalny DK występuje do biskupa diecezjalnego z prośbą o udzielenie jej misji do pełnienia posługi. Posługę pary diecezjalnej może pełnić małżeństwo, które przeżyło podstawową formację DK i jest w KWC. Wskazane jest, aby było ono członkiem Stowarzyszenia „Diakonia Ruchu Światło-Życie”. Kadencja pary diecezjalnej trwa trzy lata i może być przedłużona maksymalnie o dwa lata na wniosek kręgu diecezjalnego lub pary filialnej poprzez tajne głosowanie kręgu diecezjalnego. W wyjątkowych, uzasadnionych przypadkach para diecezjalna może być odwołana przez biskupa diecezjalnego danej diecezji na wniosek moderatora diecezjalnego DK. Kapłana moderatora diecezjalnego DK powołuje biskup diecezjalny. Wniosek w imieniu kręgu diecezjalnego składa para diecezjalna po zasięgnięciu opinii moderatora diecezjalnego Ruchu Światło-Życie. miejsce na spotkaniu kręgu diecezjalnego przez pary rejonowe i ustępującą parę diecezjalną w głosowaniu tajnym, przeprowadzonym przez moderatora diecezjalnego DK, w obecności moderatora diecezjalnego Ruchu Światło-Życie. Po wyborze trzech par moderator diecezjalny Ruchu Światło-Życie, na wniosek moderatora DK, przedstawia biskupowi diecezjalnemu prośbę o wskazanie pary diecezjalnej spośród przedstawionych trzech kandydatur i o udzielenie jej misji do pełnienia posługi. Posługę pary diecezjalnej może pełnić małżeństwo, które przeżyło podstawową formację DK oraz jest członkiem Stowarzyszenia „Diakonia Ruchu Światło-Życie”. Kadencja pary diecezjalnej trwa trzy lata i w wyjątkowych sytuacjach może być przedłużona maksymalnie o dwa lata na wniosek kręgu diecezjalnego lub pary filialnej złożony na ręce biskupa diecezjalnego przez moderatora diecezjalnego Ruchu Światło-Życie. W uzasadnionych przypadkach para diecezjalna może być odwołana przez biskupa diecezjalnego w porozumieniu z moderatorem diecezjalnym Ruchu Światło-Życie, po konsultacji z Diecezjalną Diakonią Jedności. Moderatora diecezjalnego DK powołuje biskup diecezjalny spośród trzech kandydatów przedstawionych przez parę pary małżeńskie, które największą liczbę głosów. otrzymały Zapis ten nie przystaje do realiów. Praktyka dowodzi, że w wielu diecezjach nie udaje się wyłonić czasem nawet dwóch małżeństw kandydujących (a co dopiero więcej niż trzech). Projekt nowych Zasad przewiduje: Wybór ma miejsce na spotkaniu kręgu diecezjalnego przez pary rejonowe i ustępującą parę diecezjalną w głosowaniu tajnym, przeprowadzonym przez moderatora diecezjalnego DK, w obecności moderatora diecezjalnego Ruchu Światło-Życie. Co do obecności moderatora diecezjalnego na spotkaniu kręgu diecezjalnego – ta sama uwaga, co w pkt. 26. Projekt nowych Zasad przewiduje: Po wyborze trzech par moderator diecezjalny Ruchu Światło-Życie, na wniosek moderatora DK, przedstawia biskupowi diecezjalnemu prośbę o wskazanie pary diecezjalnej spośród przedstawionych trzech kandydatur i o udzielenie jej misji do pełnienia posługi. Zapis ten niepotrzebnie ogranicza wolę wspólnoty w kwestii tego, które małżeństwo ma pełnić posługę pary diecezjalnej. Jest niepraktyczny: biskup diecezjalny może nie znać kandydatów, a zatem nie będzie miał osobistego największą liczbę głosów. Wybór ma miejsce na spotkaniu kręgu diecezjalnego przez pary rejonowe i ustępującą parę diecezjalną w głosowaniu tajnym, przeprowadzonym przez moderatora diecezjalnego DK, w obecności moderatora diecezjalnego Ruchu Światło-Życie. Po wyborze trzech par moderator diecezjalny Ruchu Światło-Życie, na wniosek moderatora DK, przedstawia biskupowi diecezjalnemu prośbę o wskazanie pary diecezjalnej spośród przedstawionych trzech kandydatur i o udzielenie jej misji do pełnienia posługi. Posługę pary diecezjalnej może pełnić małżeństwo, które przeżyło podstawową formację DK oraz, o ile to możliwe, jest członkiem Stowarzyszenia „Diakonia Ruchu Światło-Życie”. Kadencja pary diecezjalnej trwa trzy lata i w wyjątkowych sytuacjach może być przedłużona maksymalnie o dwa lata na wniosek kręgu diecezjalnego lub pary filialnej złożony na ręce biskupa diecezjalnego przez moderatora diecezjalnego Ruchu Światło-Życie. W uzasadnionych przypadkach para diecezjalna może być odwołana przez biskupa diecezjalnego w porozumieniu z moderatorem diecezjalnym Ruchu Światło-Życie, po konsultacji z Diecezjalną Diakonią Jedności. Moderatora diecezjalnego DK powołuje biskup diecezjalny spośród trzech kandydatów przedstawionych przez diecezjalną DK i moderatora diecezjalnego Ruchu Światło-Życie. Kandydaci powinni być po pełnej formacji w Ruchu Światło-Życie i należeć do Krucjaty Wyzwolenia Człowieka. Moderatora diecezjalnego DK, w uzasadnionych przypadkach, odwołuje Biskup Diecezjalny, w porozumieniu z Moderatorem Diecezjalnym Ruchu Światło-Życie, po konsultacji z Diecezjalnym Kolegium Moderatorów i Diecezjalną Diakonią Jedności. rozeznania, które małżeństwo wskazać. Nie da się więc wykluczyć sytuacji, że poprosi o opinię tego, który składa wniosek, czyli moderatora diecezjalnego RŚ-Ź, który również może nie znać tych par, a opinia ta może okazać się decydująca. Podanie biskupowi diecezjalnemu jednej kandydatury w niczym nie umniejsza jego władzy pasterskiej. Ostateczna decyzja i tak należy do niego. Biskup diecezjalny, mając po temu powody, może odrzucić kandydaturę i poprosić krąg diecezjalny o wybór innego małżeństwa. Projekt nowych Zasad przewiduje: Posługę pary diecezjalnej może pełnić małżeństwo, które przeżyło podstawową formację DK oraz jest członkiem Stowarzyszenia „Diakonia Ruchu Światło-Życie”. Praktyka ostatnich lat dowodzi, że niektóre małżeństwa, spełniwszy wymogi formacyjne i tak nie zostały przyjęte do Stowarzyszenia, z powodu braku wymaganej akceptacji ze strony moderatora diecezjalnego RŚŻ (bez podania powodów takiej decyzji). Rodzi to w nas obawy, że w przyszłości wymóg ten może stać się narzędziem „selekcji” kandydatów do posługi pary diecezjalnej. Projekt nowych Zasad przewiduje: Kadencja pary diecezjalnej trwa trzy lata i w wyjątkowych sytuacjach może być przedłużona maksymalnie o dwa lata na wniosek kręgu diecezjalnego lub pary parę diecezjalną DK i moderatora diecezjalnego Ruchu Światło-Życie. Kandydaci powinni być po pełnej formacji w Ruchu Światło-Życie i należeć do Krucjaty Wyzwolenia Człowieka. Moderatora diecezjalnego DK, może odwołać biskup diecezjalny, po konsultacji z Moderatorem Diecezjalnym Ruchu Światło-Życie, po konsultacji z Diecezjalnym Kolegium Moderatorów i Diecezjalną Diakonią Jedności. filialnej złożony na ręce biskupa diecezjalnego przez moderatora diecezjalnego Ruchu Światło-Życie. Nie widzimy potrzeby składania wniosku biskupowi diecezjalnemu, skoro już wyraził zgodę na ich posługę, udzielając misji. Projekt nowych Zasad przewiduje: W uzasadnionych przypadkach para diecezjalna może być odwołana przez biskupa diecezjalnego w porozumieniu z moderatorem diecezjalnym Ruchu Światło-Życie, po konsultacji z Diecezjalną Diakonią Jedności. Uważamy, że dotychczasowy zapis (W wyjątkowych, uzasadnionych przypadkach para diecezjalna może być odwołana przez biskupa diecezjalnego danej diecezji na wniosek moderatora diecezjalnego DK) był zupełnie wystarczający. Projekt nowych Zasad przewiduje: Moderatora diecezjalnego DK powołuje biskup diecezjalny spośród trzech kandydatów przedstawionych przez parę diecezjalną DK i moderatora diecezjalnego Ruchu Światło-Życie. Kandydaci powinni być po pełnej formacji w Ruchu Światło-Życie i należeć do Krucjaty Wyzwolenia Człowieka. Przedstawiony wymóg formacyjny oraz przynależność KWC mogą w bardzo wielu diecezjach być trudne do spełnienia. Ponadto, jeśli moderator diecezjalny ma być doradcą duchowym pary diecezjalnej, to warto byłoby dać jej możliwość zaproszenia do posługi konkretnego kapłana. d) Ustępująca para filialna przedstawia parze krajowej 2-3 kandydatury swoich następców z umotywowaniem. Kandydatury mogą zgłaszać parze krajowej również pary diecezjalne danej filii. Wybory pary filialnej przeprowadza jeden z księży moderatorów diecezjalnych DK filii, upoważniony przez parę krajową. Wyboru pary filialnej w głosowaniu tajnym dokonują pary diecezjalne i ustępująca para filialna wymienionej filii. Para krajowa wspólnie z księdzem moderatorem krajowym DK zatwierdza nową parę filialną. Posługę pary filialnej może pełnić małżeństwo, które przeżyło formację podstawową DK i jest członkiem KWC. Wskazane jest jej członkostwo w Stowarzyszeniu „Diakonia Ruchu Światło-Życie”. Kadencja pary filialnej trwa 3 lata i może być przedłużona o dwa lata na wniosek pary krajowej w wyniku tajnego głosowania par diecezjalnych danej filii. d) Ustępująca para filialna przedstawia parze krajowej kandydatury swoich następców z umotywowaniem. Kandydatury mogą zgłaszać parze krajowej również pary diecezjalne danej filii. Wybory trzech kandydatur do posługi pary filialnej przeprowadza jeden z księży moderatorów diecezjalnych DK filii, upoważniony przez parę krajową, w obecności filialnego moderatora Ruchu ŚwiatłoŻycie. Wyboru w głosowaniu tajnym dokonują pary diecezjalne i ustępująca para filialna danej filii. Para krajowa, wspólnie z moderatorem krajowym DK, zwracają się do Moderatora Generalnego Ruchu Światło-Życie z prośbą o wybór pary filialnej spośród przedstawionych trzech kandydatur i o udzielenie jej misji do pełnienia posługi. Posługę pary filialnej może pełnić małżeństwo, które przeżyło formację podstawową DK i należy do Stowarzyszenia „Diakonia Ruchu Światło-Życie”. Kadencja pary filialnej trwa trzy lata i może być, w wyjątkowych wypadkach, przedłużona o dwa lata na wniosek pary krajowej złożony na ręce Moderatora Generalnego 33d. Projekt nowych Zasad przewiduje: Ustępująca para filialna przedstawia parze krajowej kandydatury swoich następców z umotywowaniem. Kandydatury mogą zgłaszać parze krajowej również pary diecezjalne danej filii. Wybory trzech kandydatur do posługi pary filialnej przeprowadza jeden z księży moderatorów diecezjalnych DK filii, upoważniony przez parę krajową, w obecności filialnego moderatora Ruchu ŚwiatłoŻycie. Zapis ten nie przystaje do realiów. Praktyka dowodzi, że niekiedy z trudem udaje się wyłonić dwa małżeństwa kandydujących (a co dopiero więcej niż trzy – może to rodzić praktykę wysuwania kandydatur „pozornych”, byleby tylko uczynić zadość formalnym wymogom). Co do obecności moderatora filialnego na spotkaniu kręgu filialnego – ta sama uwaga, co w pkt. 26. d) Wybory pary filialnej Ustępująca para filialna przedstawia parze krajowej kandydatury swoich następców z umotywowaniem. Kandydatury mogą zgłaszać parze krajowej również pary diecezjalne danej filii. Wybory trzech kandydatur do posługi pary filialnej przeprowadza jeden z księży moderatorów diecezjalnych DK filii, upoważniony przez parę krajową, w obecności filialnego moderatora Ruchu ŚwiatłoŻycie. Wyboru w głosowaniu tajnym dokonują pary diecezjalne i ustępująca para filialna danej filii. Para krajowa, wspólnie z moderatorem krajowym DK, zwracają się do Moderatora Generalnego Ruchu Światło-Życie z prośbą o wybór pary filialnej spośród przedstawionych trzech kandydatur i o udzielenie jej misji do pełnienia posługi. Posługę pary filialnej może pełnić małżeństwo, które przeżyło formację podstawową oraz, o ile to możliwe, jest członkiem Stowarzyszenia „Diakonia Ruchu Światło-Życie”. Kadencja pary filialnej trwa trzy lata i może być, w wyjątkowych wypadkach, przedłużona o Ruchu Światło-Życie. W uzasadnionych przypadkach para filialna może być odwołana przez Moderatora Generalnego Ruchu ŚwiatłoŻycie, w porozumieniu z moderatorem filialnym Ruchu Światło-Życie, po konsultacji z Centralną Diakonią Formacji Diakonii. Projekt nowych Zasad przewiduje: Wyboru w głosowaniu tajnym dokonują pary diecezjalne i ustępująca para filialna danej filii. Para krajowa, wspólnie z moderatorem krajowym DK, zwracają się do Moderatora Generalnego Ruchu Światło-Życie z prośbą o wybór pary filialnej spośród przedstawionych trzech kandydatur i o udzielenie jej misji do pełnienia posługi. Zapis ten niepotrzebnie ogranicza wolę wspólnoty w kwestii tego, które małżeństwo ma pełnić posługę pary filialnej. Stwarza moderatorowi generalnemu możliwość decydowania o składzie kręgu centralnego DK (kolejny przykład zniesienia roli świeckich w DK). Projekt nowych Zasad przewiduje: Posługę pary filialnej może pełnić małżeństwo, które przeżyło formację podstawową DK i należy do Stowarzyszenia „Diakonia Ruchu Światło-Życie”. Analogicznie do pkt. 33c: Praktyka ostatnich lat dowodzi, że niektóre małżeństwa, spełniwszy wymogi formacyjne i tak nie zostały przyjęte do Stowarzyszenia, z powodu braku wymaganej akceptacji ze strony moderatora diecezjalnego RŚŻ (bez podania powodów takiej decyzji). Rodzi to obawy, że w przyszłości wymóg ten może stać się narzędziem „selekcji” kandydatów do posługi pary filialnej. Projekt nowych Zasad przewiduje: dwa lata na wniosek pary krajowej złożony na ręce Moderatora Generalnego Ruchu Światło-Życie. W uzasadnionych przypadkach para filialna może być odwołana przez Moderatora Generalnego Ruchu Światło-Życie, w porozumieniu z moderatorem filialnym Ruchu ŚwiatłoŻycie, po konsultacji z Centralną Diakonią Formacji Diakonii. Kadencja pary filialnej trwa trzy lata i może być, w wyjątkowych wypadkach, przedłużona o dwa lata na wniosek pary krajowej złożony na ręce Moderatora Generalnego Ruchu Światło-Życie. Dotychczasowy zapis („na wniosek pary krajowej”) szanował zasadę, że DK jest ruchem świeckich w Kościele. Projekt nowych Zasad przewiduje: W uzasadnionych przypadkach para filialna może być odwołana przez Moderatora Generalnego Ruchu Światło-Życie, w porozumieniu z moderatorem filialnym Ruchu Światło-Życie, po konsultacji z Centralną Diakonią Formacji Diakonii. Para filialna winna być odwoływana przez parę krajową. Wyjątek stanowiłaby decyzja Pasterzy Kościoła, która byłaby obligatoryjna. e) Ustępująca para krajowa przedstawia na zgromadzeniu kręgu centralnego oraz par diecezjalnych DK 2-3 kandydatury swoich następców i opiniuje je. Kandydatury mogą być zgłaszane również przez pary filialne oraz przez pary diecezjalne. Wybory przeprowadza ksiądz moderator krajowy DK w obecności moderatora generalnego Ruchu Światło-Życie. Prawo głosu przysługuje członkom kręgu centralnego oraz parom diecezjalnym DK. Posługę pary krajowej może pełnić małżeństwo, które przeżyło formację podstawową DK, jest członkiem KWC i jest e) Kandydatów na parę krajową zgłaszają: ustępująca para krajowa oraz pary filialne i diecezjalne, uzasadniając ich kandydaturę. Podczas zgromadzenia kręgu centralnego i par diecezjalnych wybiera się ze zgłoszonych kandydatur trzy pary. O ich wyborze decyduje liczba głosów. Wybory przeprowadza moderator krajowy DK w obecności Moderatora Generalnego Ruchu ŚwiatłoŻycie. Prawo głosu przysługuje członkom kręgu centralnego oraz parom diecezjalnym DK. Po wyborze trzech par Moderator 33e. Projekt nowych Zasad przewiduje: Kandydatów na parę krajową zgłaszają: ustępująca para krajowa oraz pary filialne i diecezjalne, uzasadniając ich kandydaturę. Podczas zgromadzenia kręgu centralnego i par diecezjalnych wybiera się ze zgłoszonych kandydatur trzy pary. Nie widzimy potrzeby wyłaniania trzech par kandydujących i przekazywania komuś innemu decyzji o wyborze konkretnej kandydatury. Para krajowa winna pochodzić z wyboru par e) Wybory pary krajowej Kandydatów na parę krajową zgłaszają: ustępująca para krajowa oraz pary filialne i diecezjalne, uzasadniając ich kandydaturę. Podczas zgromadzenia kręgu centralnego i par diecezjalnych wybiera się ze zgłoszonych kandydatur trzy pary. Wybory przeprowadza moderator krajowy DK w obecności Moderatora Generalnego Ruchu Światło-Życie. Prawo głosu przysługuje członkom kręgu centralnego oraz parom diecezjalnym DK. Po wyborze trzech par Moderator członkiem Stowarzyszenia „Diakonia Ruchu Światło–Życie”. Kadencja pary krajowej trwa 4 lata i może być przedłużona o 2 lata. Decyzję o przedłużeniu kadencji podejmuje w głosowaniu tajnym zgromadzenie par diecezjalnych wraz z członkami kręgu centralnego na wniosek kręgu centralnego. Po wyborze pary krajowej moderator generalny Ruchu ŚwiatłoŻycie i moderator krajowy DK występują do Delegata KEP ds. Ruchu Światło-Życie z prośbą o udzielenie jej misji do pełnienia posługi. W wyjątkowych, uzasadnionych przypadkach para krajowa może być odwołana przez Delegata KEP ds. Ruchu Światło-Życie. Wniosek o odwołanie składają wspólnie moderator krajowy DK i moderator generalny Ruchu Światło-Życie po zasięgnięciu opinii kręgu centralnego. Kapłana moderatora krajowego DK powołuje Konferencja Episkopatu na wniosek Biskupa Delegata KEP ds. Ruchu Światło-Życie. Wspólny wniosek składają do Biskupa Delegata moderator generalny Ruchu Światło-Życie i para krajowa DK po konsultacji z kręgiem centralnym. Kadencja moderatora diecezjalnego i krajowego DK zasadniczo pokrywa się z kadencją odpowiednio pary diecezjalnej i krajowej DK. Generalny Ruchu Światło-Życie przedstawia Biskupowi Delegatowi KEP ds. Ruchu Światło-Życie prośbę o wybór pary krajowej DK spośród przedstawionych trzech kandydatur i o udzielenie jej misji do pełnienia posługi. Posługę pary krajowej może pełnić małżeństwo, które przeżyło formację podstawową DK i jest przynajmniej trzy lata członkiem Stowarzyszenia „Diakonia Ruchu Światło-Życie”. Kadencja pary krajowej trwa cztery lata i może być, w wyjątkowych sytuacjach, przedłużona o dwa lata. Decyzję o przedłużeniu kadencji podejmuje biskup Delegat KEP ds. Ruchu Światło-Życie na wniosek par diecezjalnych wraz z członkami kręgu centralnego, złożony przez Moderatora Generalnego Ruchu Światło-Życie. W uzasadnionych przypadkach para krajowa może być odwołana przez Delegata KEP ds. Ruchu Światło-Życie. Wniosek o odwołanie może też złożyć Moderator Generalny Ruchu ŚwiatłoŻycie, po zasięgnięciu opinii Centralnej Diakonii Jedności. Moderatora krajowego DK powołuje Biskup Delegat KEP ds. Ruchu ŚwiatłoŻycie spośród trzech kandydatów przedstawionych przez parę krajową DK i Moderatora Generalnego Ruchu Światło-Życie. Kandydaci powinni być po pełnej formacji w Ruchu ŚwiatłoŻycie i należeć do KWC oraz przynajmniej trzy lata być członkami Unii Kapłanów Chrystusa Sługi lub diecezjalnych centralnego. i członków kręgu Projekt nowych Zasad przewiduje: Prawo głosu przysługuje członkom kręgu centralnego oraz parom diecezjalnym DK. Po wyborze trzech par Moderator Generalny Ruchu Światło-Życie przedstawia Biskupowi Delegatowi KEP ds. Ruchu Światło-Życie prośbę o wybór pary krajowej DK spośród przedstawionych trzech kandydatur i o udzielenie jej misji do pełnienia posługi. Nie widzimy potrzeby pozostawiania wyboru pary krajowej w gestii Delegata Episkopatu. Takie rozwiązanie znosi to, co składa się na istotę DK – że jest on ruchem świeckich w Kościele w ramach Ruchu Światło-Życie. Biskup Delegat – analogicznie do biskupa diecezjalnego – udziela parze krajowej misji do posługi i – z ważnych przyczyn – może jej odmówić. Wybór pary krajowej przez świeckich nie ogranicza zatem władzy Pasterzy Kościoła. Projekt nowych Zasad przewiduje: Posługę pary krajowej może pełnić małżeństwo, które przeżyło formację podstawową DK i jest przynajmniej trzy lata członkiem Stowarzyszenia „Diakonia Ruchu Światło-Życie”. Nie widzimy potrzeby określania długości przynależności kandydatów na parę krajową do Stowarzyszenia. Takiego wymogu nie ma nawet wobec moderatora generalnego (par. 10 statutu Generalny Ruchu Światło-Życie przedstawia Biskupowi Delegatowi KEP ds. Ruchu Światło-Życie prośbę o wskazanie pary krajowej DK spośród przedstawionych trzech kandydatur i o udzielenie jej misji do pełnienia posługi. Posługę pary krajowej może pełnić małżeństwo, które przeżyło formację podstawową DK i jest, o ile to możliwe, przynajmniej trzy lata członkiem Stowarzyszenia „Diakonia Ruchu Światło-Życie”. Kadencja pary krajowej trwa cztery lata i może być, w wyjątkowych sytuacjach, przedłużona o dwa lata. Decyzję o przedłużeniu kadencji podejmuje biskup Delegat KEP ds. Ruchu Światło-Życie na wniosek par diecezjalnych wraz z członkami kręgu centralnego, złożony przez Moderatora Generalnego Ruchu Światło-Życie. W uzasadnionych przypadkach para krajowa może być odwołana przez Delegata KEP ds. Ruchu Światło-Życie. Wniosek o odwołanie może też złożyć Moderator Generalny Ruchu ŚwiatłoŻycie, po zasięgnięciu opinii Centralnej Diakonii Jedności. Moderatora krajowego DK powołuje Biskup Delegat KEP ds. Ruchu ŚwiatłoŻycie spośród trzech kandydatów przedstawionych przez parę krajową DK i Moderatora Generalnego Ruchu Światło-Życie. Kandydaci powinni być po pełnej formacji w Ruchu ŚwiatłoŻycie i należeć do KWC oraz, o ile to możliwe, przynajmniej trzy lata być członkami Unii Kapłanów Chrystusa Stowarzyszenia Światło-Życie”. „Diakonia Ruchu Kadencja moderatora diecezjalnego i krajowego DK zasadniczo pokrywa się z kadencją odpowiednio pary diecezjalnej i krajowej DK. Moderatora krajowego DK, w uzasadnionych przypadkach, odwołuje Biskup Delegat KEP ds. Ruchu ŚwiatłoŻycie. Wniosek o odwołanie może też złożyć Moderator Generalny Ruchu Światło-Życie, po konsultacji z Krajowym Kolegium Moderatorów. Stowarzyszenia). Projekt nowych Zasad przewiduje: Kadencja pary krajowej trwa cztery lata i może być, w wyjątkowych sytuacjach, przedłużona o dwa lata. Decyzję o przedłużeniu kadencji podejmuje biskup Delegat KEP ds. Ruchu Światło-Życie na wniosek par diecezjalnych wraz z członkami kręgu centralnego, złożony przez Moderatora Generalnego Ruchu Światło-Życie. Uważamy, że decyzję o przedłużeniu kadencji pary krajowej winni podejmować ci sami, którzy ją wybierają, czyli pary diecezjalne i członkowie kręgu centralnego. Projekt nowych Zasad przewiduje: W uzasadnionych przypadkach para krajowa może być odwołana przez Delegata KEP ds. Ruchu Światło-Życie. Wniosek o odwołanie może też złożyć Moderator Generalny Ruchu ŚwiatłoŻycie, po zasięgnięciu opinii Centralnej Diakonii Jedności. Uważamy, że powinien zostać utrzymany dotychczasowy zapis: W wyjątkowych, uzasadnionych przypadkach para krajowa może być odwołana przez Delegata KEP ds. Ruchu Światło-Życie. Wniosek o odwołanie składają wspólnie moderator krajowy DK i moderator generalny Ruchu Światło-Życie po zasięgnięciu opinii kręgu centralnego. Sługi lub Stowarzyszenia „Diakonia Ruchu Światło-Życie”. Kadencja moderatora diecezjalnego i krajowego DK zasadniczo pokrywa się z kadencją odpowiednio pary diecezjalnej i krajowej DK. Moderatora krajowego DK, w uzasadnionych przypadkach, odwołuje Biskup Delegat KEP ds. Ruchu ŚwiatłoŻycie. Wniosek o odwołanie może też złożyć Moderator Generalny Ruchu Światło-Życie, po konsultacji z Krajowym Kolegium Moderatorów. Projekt nowych Zasad przewiduje: Moderatora krajowego DK powołuje Biskup Delegat KEP ds. Ruchu ŚwiatłoŻycie spośród trzech kandydatów przedstawionych przez parę krajową DK i Moderatora Generalnego Ruchu Światło-Życie. Uważamy, że powinien zostać utrzymany dotychczasowy zapis: Kapłana moderatora krajowego DK powołuje Konferencja Episkopatu na wniosek Biskupa Delegata KEP ds. Ruchu Światło-Życie. Wspólny wniosek składają do Biskupa Delegata moderator generalny Ruchu Światło-Życie i para krajowa DK po konsultacji z kręgiem centralnym. Analogicznie do pkt. 33c: jeśli moderator krajowy DK ma być doradcą duchowym pary krajowej, to warto byłoby dać jej możliwość zaproszenia do posługi konkretnego kapłana. Projekt nowych Zasad przewiduje: Kandydaci powinni być po pełnej formacji w Ruchu Światło-Życie i należeć do KWC oraz przynajmniej trzy lata być członkami Unii Kapłanów Chrystusa Sługi lub Stowarzyszenia „Diakonia Ruchu Światło-Życie”. Nie widzimy potrzeby określania długości przynależności kandydata na moderatora krajowego do Stowarzyszenia. Z uwagi na charakter jego posługi (doradca duchowy), w ogóle nie widzimy konieczności jego przynależności do Stowarzyszenia. Określenia długości przynależności kandydata do Stowarzyszenia nie ma nawet wobec moderatora generalnego (par. 10 statutu Stowarzyszenia). Projekt nowych Zasad przewiduje: Moderatora krajowego DK, w uzasadnionych przypadkach, odwołuje Biskup Delegat KEP ds. Ruchu ŚwiatłoŻycie. Wniosek o odwołanie może też złożyć Moderator Generalny Ruchu Światło-Życie, po konsultacji z Krajowym Kolegium Moderatorów. Uważamy, że dotychczasowy zapis, przewidujący możliwość odwołania moderatora krajowego DK przez KEP na wniosek Biskupa Delegata jest wystarczający. 34. Wszystkie wybory dokonywane są w głosowaniu tajnym, przy obecności ponad połowy osób uprawnionych do głosowania. Jeżeli w pierwszym głosowaniu żadne małżeństwo nie uzyska więcej niż połowy oddanych głosów, wówczas należy zarządzić drugie głosowanie, dokonując wyboru spośród dwóch małżeństw, które otrzymały największą ilość głosów. Inny przebieg mają wybory pary animatorskiej kręgu. Biorą w nich udział wszyscy członkowie kręgu, oddając swój głos na małżeństwo. Głosowanie jest tajne, głosy zbiera ksiądz moderator albo para rejonowa. Wybrana zostaje para małżeńska, która uzyskała większość głosów. Jeśli dwie pary mają równą ilość głosów, prowadzący wybiera jedną z 34. Wszystkie wybory dokonywane są w głosowaniu tajnym, przy obecności ponad połowy osób uprawnionych do głosowania, według zasad ustalonych przy wyborach kandydatów na moderatora diecezjalnego i generalnego Ruchu Światło-Życie. Inny przebieg mają wybory pary animatorskiej kręgu. Biorą w nich udział wszyscy członkowie kręgu, oddając swój głos na małżeństwo. Głosowanie jest tajne, głosy zbiera ksiądz moderator albo para rejonowa. Wybrana zostaje para małżeńska, która uzyskała większość głosów. Jeśli dwie pary mają równą ilość głosów, prowadzący wybiera jedną z nich nie podając ilości głosów i nazwisk 34. Projekt nowych Zasad przewiduje: Wszystkie wybory dokonywane są w głosowaniu tajnym, przy obecności ponad połowy osób uprawnionych do głosowania, według zasad ustalonych przy wyborach kandydatów na moderatora diecezjalnego i generalnego Ruchu Światło-Życie. Uważamy, że dotychczasowy zapis zdecydowanie lepiej przystawał do rzeczywistości, tzn. do sytuacji, w których liczba małżeństw kandydujących bywała niewielka. 34. Wszystkie wybory dokonywane są większością głosów w głosowaniu tajnym, przy obecności ponad połowy osób uprawnionych do głosowania, według zasad ustalonych przy wyborach kandydatów na moderatora diecezjalnego i generalnego Ruchu Światło-Życie. Inny przebieg mają wybory pary animatorskiej kręgu. Biorą w nich udział wszyscy członkowie kręgu, oddając swój głos na małżeństwo. Głosowanie jest tajne, głosy zbiera ksiądz moderator albo para rejonowa. Wybrana zostaje para małżeńska, która uzyskała większość głosów. Jeśli dwie pary mają równą ilość głosów, prowadzący wybiera jedną z nich nie podając ilości nich nie podając ilości głosów i nazwisk pozostałych. pozostałych. głosów i nazwisk pozostałych. 35. Ważną rolę w życiu DK odgrywają Dni Wspólnoty Diakonii Diecezjalnych (DWDD), organizowane w poszczególnych filiach. DWDD stanowi okazję do spotkania pary filialnej z parami diecezjalnymi w celu wymiany informacji i doświadczeń oraz do budowania jedności w ramach Ruchu Światło-Życie. 35. Ważną rolę w życiu DK odgrywają Dni Wspólnoty Diakonii Diecezjalnych (DWDD), organizowane w poszczególnych filiach. DWDD stanowi okazję do spotkania pary filialnej z parami diecezjalnymi w celu wymiany informacji i doświadczeń oraz do budowania jedności w ramach Ruchu Światło-Życie. 35. Ważną rolę w życiu DK odgrywają Dni Wspólnoty Diakonii Diecezjalnych (DWDD), organizowane w poszczególnych filiach. DWDD stanowi okazję do spotkania pary filialnej z parami diecezjalnymi w celu wymiany informacji i doświadczeń oraz do budowania jedności w ramach Ruchu Światło-Życie. 36. Raz w roku odbywa się spotkanie odpowiedzialnych DK podsumowujące roczną pracę ruchu i programujące pracę na kolejny rok. Biorą w nim udział członkowie kręgu centralnego, pary diecezjalne i księża moderatorzy diecezjalni DK oraz goście zaproszeni przez parę krajową. Okazją do ogólnopolskich spotkań DK są również spotkania opłatkowe oraz pielgrzymka rodzin do Sanktuarium Św. Józefa w Kaliszu. 36. Raz w roku odbywa się spotkanie odpowiedzialnych DK podsumowujące roczną pracę i programujące pracę na kolejny rok. Biorą w nim udział członkowie kręgu centralnego, pary diecezjalne i księża moderatorzy diecezjalni DK oraz goście zaproszeni przez parę krajową. Okazją do ogólnopolskich spotkań DK są również spotkania opłatkowe oraz pielgrzymka rodzin do Sanktuarium Św. Józefa w Kaliszu. 36. Raz w roku odbywa się spotkanie odpowiedzialnych DK podsumowujące roczną pracę i programujące pracę na kolejny rok. Biorą w nim udział członkowie kręgu centralnego, pary diecezjalne i księża moderatorzy diecezjalni DK oraz goście zaproszeni przez parę krajową. Okazją do ogólnopolskich spotkań DK są również spotkania opłatkowe oraz pielgrzymka rodzin do Sanktuarium Św. Józefa w Kaliszu. 37. Pary odpowiedzialne DK biorą również udział w Kongregacjach Odpowiedzialnych (KO) i innych zgromadzeniach organizowanych przez Ruch Światło-Życie. 37. Pary odpowiedzialne DK biorą również udział w Kongregacjach Odpowiedzialnych (KO) i innych zgromadzeniach organizowanych przez Ruch Światło-Życie. 37. Pary odpowiedzialne DK biorą również udział w Kongregacjach Odpowiedzialnych (KO) i innych zgromadzeniach organizowanych przez Ruch Światło-Życie. 38. DK prowadzi swoją działalność głównie na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej. Kręgi Domowego Kościoła mogą powstawać także w innych krajach w oparciu o własne struktury duszpasterskie, jednakże w ścisłej łączności programowej z DK. Zasady 38. DK prowadzi swoją działalność głównie na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej. Kręgi Domowego Kościoła mogą powstawać także w innych krajach w oparciu o własne struktury duszpasterskie, jednakże w ścisłej łączności programowej z DK. Zasady 38. DK prowadzi swoją działalność głównie na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej. Kręgi Domowego Kościoła mogą powstawać także w innych krajach w oparciu o własne struktury duszpasterskie, jednakże w ścisłej łączności programowej z DK. Zasady współpracy z takimi kręgami ustala krąg centralny DK. współpracy z takimi kręgami ustala krąg centralny DK. 39. Zasady DK opracowuje i po konsultacji z członkami DK przyjmuje krąg centralny. Zatwierdza je Konferencja Episkopatu Polski na wspólny wniosek moderatora generalnego Ruchu Światło-Życie oraz pary krajowej i moderatora krajowego DK złożony do biskupa delegata ds. Ruchu Światło-Życie. Konferencja Episkopatu Polski ma prawo wprowadzania do „Zasad Domowego Kościoła” poprawek i uzupełnień wynikających z doktryny Kościoła. 39. „Zasady DK” są dokumentem uzupełniającym do Statutu Stowarzyszenia „Diakonia Ruchu Światło-Życie”, wynikającym z paragrafu 17 tegoż Statutu. „Zasady DK” opracowuje krąg centralny DK i Centralna Diakonia Jedności. Zatwierdza je i ma prawo wprowadzania do nich zmian Konferencja Episkopatu Polski, na wniosek Biskupa Delegata KEP ds. Ruchu Światło-Życie i Moderatora Generalnego Ruchu ŚwiatłoŻycie. współpracy z takimi kręgami ustala krąg centralny DK. 39. Projekt nowych Zasad przewiduje: „Zasady DK” są dokumentem uzupełniającym do Statutu Stowarzyszenia „Diakonia Ruchu Światło-Życie”, wynikającym z paragrafu 17 tegoż Statutu. Uważamy, że Zasady DK nie są dokumentem uzupełniającym do statutu Stowarzyszenia. To statut Stowarzyszenia winien raczej pełnić – jak samo Stowarzyszenie – rolę służebną wobec Ruchu Światło-Życie, w tym wobec Domowego Kościoła. Zasady DK są dokumentem regulującym duchowość i organizację DK, mającym realny wpływ na życie prawie 15 tysięcy małżeństw. Projekt nowych Zasad przewiduje: „Zasady DK” opracowuje krąg centralny DK i Centralna Diakonia Jedności. Zupełnie nie rozumiemy, dlaczego Centralna Diakonia Jedności, skupiająca sporo osób, które nie należą do DK i nie znają jego specyfiki, miałaby uczestniczyć w opracowywaniu Zasad DK. CDJ, zgodnie ze Statutem Stowarzyszenia (par. 11-12), nie ma takich kompetencji. Projekt nowych Zasad przewiduje: Zatwierdza je i ma prawo wprowadzania 39. „Zasady DK” oraz ich zmiany przyjmuje krąg centralny DK i podlegają zatwierdzeniu przez Konferencję Episkopatu Polski na wspólny wniosek Moderatora Generalnego Ruchu Światło-Życie oraz pary krajowej i moderatora krajowego DK. Prawo wprowadzania zmian do „Zasad DK” ma Konferencja Episkopatu Polski, na wniosek Biskupa Delegata KEP ds. Ruchu Światło-Życie i Moderatora Generalnego Ruchu Światło-Życie. do nich zmian Konferencja Episkopatu Polski, na wniosek Biskupa Delegata KEP ds. Ruchu Światło-Życie i Moderatora Generalnego Ruchu Światło-Życie. Dotychczasowy zapis: Konferencja Episkopatu Polski ma prawo wprowadzania do „Zasad Domowego Kościoła” poprawek i uzupełnień wynikających z doktryny Kościoła szanował podmiotowość świeckich w DK. Jego istota sprowadzała się do tego, iż KEP okazuje zaufanie świeckim i nie widzi potrzeby wprowadzania bez ich woli i udziału poprawek, o ile nie zajdą po temu poważne powody natury doktrynalnej. Punkt ten nie przewiduje możliwości wypowiedzenia się w sprawie zmian w Zasadach przez samych zainteresowanych, czyli krąg centralny i ogół członków DK. 40. Sposoby gospodarowania dobrami doczesnymi są regulowane odrębnymi ustaleniami kręgu centralnego po zasięgnięciu opinii par odpowiedzialnych za DK. 40. Dobrami, doczesnymi DK (domy rekolekcyjne, składki, darowizny itp.) zarządza DDK poszczególnych szczebli, według przysługujących jej kompetencji, z zachowaniem przepisów Statutu Stowarzyszenia „Diakonia Ruchu Światło-Życie” oraz wynikającego z niego „Dyrektorium Dóbr Doczesnych Stowarzyszenia Diakonia Ruchu ŚwiatłoŻycie”. 40. Projekt nowych Zasad przewiduje: Dobrami, doczesnymi DK (domy rekolekcyjne, składki, darowizny itp.) zarządza DDK poszczególnych szczebli, według przysługujących jej kompetencji, z zachowaniem przepisów Statutu Stowarzyszenia „Diakonia Ruchu Światło-Życie” oraz wynikającego z niego „Dyrektorium Dóbr Doczesnych Stowarzyszenia Diakonia Ruchu ŚwiatłoŻycie”. W chwili obecnej „Dyrektorium Dóbr Doczesnych Stowarzyszenia Diakonia 40. Dobrami doczesnymi DK zarządza DDK poszczególnych szczebli, według przysługujących jej kompetencji. Ruchu Światło-Życie” nie istnieje. Uważamy, iż nie można powoływać się w Zasadach DK na dokument, którego nie ma. Sprawa ta ma też wymiar praktyczny. Jako para krajowa od stycznia do kwietnia 2013 r. uczestniczyliśmy w pracach nad projektem dyrektorium, które ostatecznie, wobec licznych zastrzeżeń uczestników VI Kongregacji Stowarzyszenia DIAKONIA RŚŻ, nie zostało poddane głosowaniu i nie weszło w życie. Negatywnie oceniamy część zapisów tamtego projektu, zwłaszcza brak komisji rewizyjnej kontrolującej sposób dysponowania środkami materialnymi przez odpowiedzialnych za Ruch. Mimo naszych wielokrotnych postulatów w tej sprawie, zapis o komisji rewizyjnej na został umieszczony w projekcie, co w naszym przekonaniu kłóci się z zasadą przejrzystości finansowej. 41. Decyzje dotyczące wysokości składek płaconych przez pary należące do DK w Polsce oraz ich przeznaczenia podejmuje krąg centralny w porozumieniu z parami diecezjalnymi. Z ogólnej sumy składek zbieranych przez DK w diecezji część przekazywana jest do Centralnej Diakonii Domowego Kościoła i wykorzystywana na potrzeby DK oraz całego Ruchu Światło-Życie w porozumieniu z Ekonomem Stowarzyszenia „Diakonia Ruchu Światło-Życie”. Pozostałą sumą dysponuje DK w diecezji i w rejonach i 41. Projekt nowych Zasad przewiduje: Decyzje dotyczące wysokości składek płaconych przez pary należące do DK w Polsce oraz ich przeznaczenia podejmuje krąg centralny w porozumieniu z parami diecezjalnymi. Z ogólnej sumy składek zbieranych przez DK w diecezji część przekazywana jest do Centralnej Diakonii Domowego Kościoła i wykorzystywana na potrzeby DK oraz całego Ruchu Światło-Życie w porozumieniu z Ekonomem Stowarzyszenia „Diakonia Ruchu 41. Decyzje dotyczące wysokości składek płaconych przez pary należące do DK w Polsce oraz ich przeznaczenia podejmuje krąg centralny w porozumieniu z parami diecezjalnymi. Z ogólnej sumy składek zbieranych przez DK w diecezji część przekazywana jest do Centralnej Diakonii Domowego Kościoła i wykorzystywane na potrzeby DK oraz całego Ruchu Światło-Życie w porozumieniu z Ekonomem Stowarzyszenia „Diakonia Ruchu Światło-Życie”. Pozostałą sumą dysponuje DK w diecezji i w rejonach i przeznacza ją na potrzeby DK oraz całego Ruchu Światło-Życie w diecezji. Światło-Życie”. Pozostałą sumą dysponuje DK w diecezji i w rejonach i przeznacza ją na potrzeby DK oraz całego Ruchu Światło-Życie w diecezji. przeznacza ją na potrzeby DK oraz całego Ruchu Światło-Życie w diecezji. Aktualne Zasady DK nie obligują kręgu centralnego do określania wysokości składek. W praktyce krąg centralny poprzestaje na określeniu ogólnej zasady, według której małżeństwa mogą obliczyć wysokość swej składki, z zastrzeżeniem, iż obowiązuje w tym względzie zasada dobrowolności. Nie widzimy potrzeby zmiany dotychczasowego zapisu: Sposoby gospodarowania dobrami doczesnymi są regulowane odrębnymi ustaleniami kręgu centralnego po zasięgnięciu opinii par odpowiedzialnych za DK. 42. Para Diecezjalna i Para Krajowa wybierają skarbnika (odpowiednio – diecezjalnego lub krajowego) dbającego o właściwe dysponowanie finansami, który każdego roku przedkłada sprawozdanie z dysponowania dobrami doczesnymi do zatwierdzenia przez Ekonoma wraz z dwoma doradcami (por. Statut Stowarzyszenia „Diakonia Ruchu Światło-Życie” par. 36.3) odpowiedniego szczebla Stowarzyszenia „Diakonia Ruchu Światło-Życie”. 42. Projekt nowych Zasad przewiduje: Para Diecezjalna i Para Krajowa wybierają skarbnika (odpowiednio – diecezjalnego lub krajowego) dbającego o właściwe dysponowanie finansami, który każdego roku przedkłada sprawozdanie z dysponowania dobrami doczesnymi do zatwierdzenia przez Ekonoma wraz z dwoma doradcami (por. Statut Stowarzyszenia „Diakonia Ruchu Światło-Życie” par. 36.3) odpowiedniego szczebla Stowarzyszenia „Diakonia Ruchu Światło-Życie”. Uważamy, …każdego że wystarczy zapis: roku przedkłada 42. Para Diecezjalna i Para Krajowa wybierają skarbnika (odpowiednio – diecezjalnego lub krajowego) dbającego o właściwe dysponowanie finansami, który każdego roku przedkłada sprawozdanie do zatwierdzenia przez Ekonoma wraz z dwoma doradcami. sprawozdanie z dysponowania dobrami doczesnymi Ekonomowi Ruchu. [1] W historii ruchu były ponadto używane następujące nazwy: Ruch Wspólnoty Rodzinnej, Ruch Wspólnot Rodzinnych w ramach Ruchu ŚwiatłoŻycie, Oaza Rodzin, Ruch „Domowy Kościół”, Ruch Domowego Kościoła, Ruch Kościoła Domowego, Domowy Kościół Ruchu Światło-Życie. Konferencja Episkopatu Polski na swym 335 Zebraniu Plenarnym, które odbyło się w Warszawie w dniach 8-9 marca 2006 roku, zatwierdziła „Zasady Domowego Kościoła”, na czas nieokreślony. † Piotr Libera Sekretarz generalny Konferencji Episkopatu Polski
![Informator DK nr 171 [luty 2013] - Ruch Światło](http://s2.doczz.pl/store/data/001074250_1-5e6f6d2d28c0ba909bb92ca23372a97b-70x70.png "Informator DK nr 171 [luty 2013] - Ruch Światło")