Mapa duszy ucznia Chrystusa – Duch Św. źródłem cierpliwości

Mapa duszy ucznia Chrystusa – Duch Św. źródłem cierpliwości, uprzejmości, dobroci.
Cel: - biblijne pogłębienie rozumienia poszczególnych owoców Ducha Świętego
- przyjęcie tychże owoców jako „ewangelicznych talentów” zadanych do pomnożenia
Pomoce: trzy specjalne karty „eksperckie” przygotowane dla trzech drużyn, karta dla osoby
prowadzącej, karton plus coś do pisania/tablica, przynajmniej trzy egzemplarze Pisma Świętego
Przebieg spotkania:
Spotkanie ma formę zawodów opartych o znaną grę w statki/okręty. Uczestnicy są podzieleni na
trzy drużyny, z których każda stanowi grono eksperckie od jednego owocu Ducha Świętego, a
zarazem konkuruje z innymi w odkrywaniu sensu pozostałych dwóch owoców.
Na specjalnie przygotowanej planszy umieszczone są „okręty”, w które należy trafić strzałem.
Trafienie oznacza przyznanie punktu oraz otrzymanie parametrów biblijnych, które odnoszą się
treściowo do określonego owocu Ducha Świętego (te parametry podaje prowadzący).
Zapoznawszy się z treścią fragmentu drużyna, która trafiła strzałem winna przyporządkować
fragment do określonego owocu – nad poprawnością tego działania czuwa osoba prowadząca
oraz drużyna ekspercka. Za poprawne przyporządkowanie przyznaje się kolejny punkt. W
przypadku „okrętów wielomasztowych” z przyporządkowaniem należy się wstrzymać, aż do
poznania wszystkich parametrów biblijnych. Odczytanie fragmentów i przyporządkowanie ich do
owocu jest okazją do krótkich objaśnień katechetycznych przez osobę prowadzącą – vide wnioski
przy tekstach biblijnych. W krótkich zdaniach, hasłach warto zapisywać charakterystykę
poszczególnych owoców na tablicy lub kartonie.
Przebieg gry drużyny odnotowują na swoich planszach, podobnie osoba prowadząca. Gra się
kończy, gdy wszystkie fragmenty biblijne zostaną odczytane, a wygrywa drużyna z największą
ilością punktów.
Punktacja: Trójmasztowiec - 6 pkt; dwumasztowiec – 4 pkt; pozostałe 5 okrętów – po 2 punkty.
Na zakończenie osoba prowadząca dokonuje podsumowania wskazując na związek owych
owoców z wiarą i miłością, które łączą z osobą Chrystusa i które są zakorzeniane w sercu
człowieka przez Ducha Świętego. Nazwy kolejnych owoców umieszcza na sylwetce osoby – vide
katecheza 3.
Spotkanie wieńczy recytacja lub śpiew hymnu Przybądź Duchu Święty
Karta Drużyny Eksperckiej
„Cierpliwość”
A
0
1
2
3
4
5
6
7
8
9
B
C1
C2
C3
C
D
E
F
G
H
I
J
C7
C4
C6
C9
C8
C5
C1 - Mt 10:22 „Będziecie w nienawiści u wszystkich z powodu mego imienia. Lecz kto wytrwa do końca, ten będzie
zbawiony.”
C2 - 1 Tm 6:11-12 „Ty natomiast, o człowiecze Boży, uciekaj od tego rodzaju rzeczy, a podążaj za sprawiedliwością,
pobożnością, wiarą, miłością, wytrwałością, łagodnością! Walcz w dobrych zawodach o wiarę, zdobądź życie wieczne: do
niego zostałeś powołany i [o nim] złożyłeś dobre wyznanie wobec wielu świadków.”
C3 - Jk 1:12 „Błogosławiony mąż, który wytrwa w pokusie, gdy bowiem zostanie poddany próbie, otrzyma wieniec życia,
obiecany przez Pana tym, którzy Go miłują.” Wniosek: cierpliwość jest wytrwałością w trudach życia doczesnego w
imię wierności życiu wiecznemu
C4 - Łk 22:28-30 „Wyście wytrwali przy Mnie w moich przeciwnościach. Dlatego i Ja przekazuję wam królestwo, jak Mnie
przekazał je mój Ojciec: abyście w królestwie moim jedli i pili przy moim stole oraz żebyście zasiadali na tronach, sądząc
dwanaście pokoleń Izraela.” Wniosek: cierpliwość jest uczestnictwem przeciwnościach, które znosił Chrystus, a nasze
przeciwności SA również Jego. Kresem – życie wieczne.
C5 - Łk 9:51-56 „Gdy dopełnił się czas Jego wzięcia [z tego świata], postanowił udać się do Jerozolimy i wysłał przed sobą
posłańców. Ci wybrali się w drogę i przyszli do pewnego miasteczka samarytańskiego, by Mu przygotować pobyt. Nie
przyjęto Go jednak, ponieważ zmierzał do Jerozolimy. Widząc to, uczniowie Jakub i Jan rzekli: Panie, czy chcesz, a
powiemy, żeby ogień spadł z nieba i zniszczył ich? Lecz On odwróciwszy się zabronił im. I udali się do innego miasteczka.”
Wniosek: cierpliwość jest naśladowaniem Chrystusa w rezygnacji z chęci zemsty odwetu.
C6 - 2 Kor 6:3-4 „Nie dając nikomu sposobności do zgorszenia, aby nie wyszydzono /naszej/ posługi, okazujemy się
sługami Boga przez wszystko: przez wielką cierpliwość, wśród utrapień, przeciwności i ucisków, w chłostach , więzieniach,
podczas rozruchów, w trudach, nocnych czuwaniach i w postach, przez czystość i umiejętność, przez wielkoduszność i
łagodność, przez /objawy/ Ducha Świętego i miłość nieobłudną.” Wniosek: cierpliwość ewngeliczna jest znakiem
wiarygodności uczniów Chrystusa.
C7 - 2 Tm 2:10 „Dlatego znoszę wszystko przez wzgląd na wybranych, aby i oni dostąpili zbawienia w Chrystusie Jezusie
razem z wieczną chwałą.” Wniosek: cierpliwość chrześcijanina jest w służbie umacniania wiary jego barci i sióstr.
C8 - Hbr 12:2-4 „Patrzmy na Jezusa, który nam w wierze przewodzi i ją wydoskonala. On to zamiast radości, którą Mu
obiecywano, przecierpiał krzyż, nie bacząc na [jego] hańbę, i zasiadł po prawicy tronu Boga. Zastanawiajcie się więc nad
Tym, który ze strony grzeszników taką wielką wycierpiał wrogość przeciw sobie, abyście nie ustawali, złamani na duchu.
Jeszcze nie opieraliście się aż do przelewu krwi, walcząc przeciw grzechowi.”
C9 - 2 Tes 3:5 „Niechaj Pan skieruje serca wasze ku miłości Bożej i cierpliwości Chrystusowej!” Wniosek: Bóg oczekuje
od nas naśladowania cierpliwości Chrystusa i jednocześnie w tym naśladowaniu nas wspiera.
Karta Drużyny Eksperckiej
„Dobroć”
A
0
1
2
3
4
5
6
7
8
9
B
C
D6
D
E
D5
F
G
H
I
J
D7
D4
D9
D8
D1
D2
D3
D1 - Mt 19:16-17 „A oto podszedł do Niego pewien człowiek i zapytał: Nauczycielu, co dobrego mam czynić,
aby otrzymać życie wieczne? Odpowiedział mu: Dlaczego Mnie pytasz o dobro? Jeden tylko jest Dobry.”
D2 - Mt 5:44-45 „A Ja wam powiadam: Miłujcie waszych nieprzyjaciół i módlcie się za tych, którzy was
prześladują; tak będziecie synami Ojca waszego, który jest w niebie; ponieważ On sprawia, że słońce Jego
wschodzi nad złymi i nad dobrymi, i On zsyła deszcz na sprawiedliwych i niesprawiedliwych.”
D3 - Mt 5:16 „Tak niech świeci wasze światło przed ludźmi, aby widzieli wasze dobre uczynki i chwalili Ojca
waszego, który jest w niebie.” Wniosek: absolutnym wzorem dobroci jest Bóg, a bycie dobrym oznacza
naśladowanie Go w wielkodusznej dobroci i tym samy wskazywaniu na Niego.
D4 - Mt 5:39-41 „A Ja wam powiadam: Nie stawiajcie oporu złemu. Lecz jeśli cię kto uderzy w prawy policzek,
nadstaw mu i drugi! Temu, kto chce prawować się z tobą i wziąć twoją szatę, odstąp i płaszcz! Zmusza cię kto,
żeby iść z nim tysiąc kroków, idź dwa tysiące!” Wniosek: naśladowanie Boga w dobroci musi być
wielkoduszne
D5 - Gal 6:9-10 „W czynieniu dobrze nie ustawajmy, bo gdy pora nadejdzie, będziemy zbierać plony, o ile w
pracy nie ustaniemy. A zatem, dopóki mamy czas, czyńmy dobrze wszystkim, a zwłaszcza naszym braciom w
wierze.” Wniosek: czynienie dobra musi być wytrwałe.
D6 - Rz 12:21 „Nie daj się zwyciężyć złu, ale zło dobrem zwyciężaj.” Wniosek: jedynym skutecznym środkiem
na zło jest dobro.
D7 - Mt 6:19-21 „Nie gromadźcie sobie skarbów na ziemi, gdzie mól i rdza niszczą i gdzie złodzieje włamują się
i kradną. Gromadźcie sobie skarby w niebie, gdzie ani mól, ani rdza nie niszczą i gdzie złodzieje nie włamują się i
nie kradną. Bo gdzie jest twój skarb, tam będzie i serce twoje.” Wniosek: Czynienie dobra nie może być
nastawione na doraźne korzyści, lecz wyrazem wiary w życie wieczne.
D8 - Tt 3:8 „Nauka ta zasługuje na wiarę, i chcę, abyś z całą stanowczością o tym mówił, że ci, którzy wierzą w
Boga, mają się starać usilnie o pełnienie dobrych czynów. Jest to dobre i pożyteczne dla ludzi.”
D9 - Łk 6:45 „Dobry człowiek z dobrego skarbca swego serca wydobywa dobro, a zły człowiek ze złego skarbca
wydobywa zło. Bo z obfitości serca mówią jego usta.” Wniosek: czynienie dobra jest objawianiem stanu
serca, które z kolei napełnione jest wiarą. Dobro wyraża wiarę.
Karta Drużyny Eksperckiej
„Uprzejmość”
A
0
1
2
3
4
5
6
7
8
9
B
U4
C
D
E
F
U1
U2
U3
G
U9
U8
H
I
J
U6
U5
U7
U1 - Mt 7:12 „Wszystko więc, co byście chcieli, żeby wam ludzie czynili, i wy im czyńcie! Albowiem na tym
polega Prawo i Prorocy.”
U2 - J 13:34-35 „Przykazanie nowe daję wam, abyście się wzajemnie miłowali tak, jak Ja was umiłowałem;
żebyście i wy tak się miłowali wzajemnie. Po tym wszyscy poznają, żeście uczniami moimi, jeśli będziecie się
wzajemnie miłowali.”
U3 - Rz 15:1-2 „A my, którzy jesteśmy mocni [w wierze], powinniśmy znosić słabości tych, którzy są słabi, a nie
szukać tylko tego, co dla nas dogodne. Niech każdy z nas stara się o to, co dla bliźniego dogodne - dla jego dobra,
dla zbudowania.” Wniosek: Uprzejmość jest skłonnością ludzkiej natury, ale dla chrześcijanina wypływa
ona z miłości, do której wzywa Chrystus.
U4 - Ef 5:3-4 „O nierządzie zaś i wszelkiej nieczystości albo chciwości niechaj nawet mowy nie będzie wśród
was, jak przystoi świętym, ani o tym, co haniebne, ani o niedorzecznym gadaniu lub nieprzyzwoitych żartach, bo
to wszystko jest niestosowne. Raczej winno być wdzięczne usposobienie.” Wniosek: uprzejmość obejmuje
całość ludzkiego bycia w świecie, a zwłaszcza język, szczególnie narażony na nieczystość.
U5 - Kol 3:23-24 „Cokolwiek czynicie, z serca wykonujcie jak dla Pana, a nie dla ludzi, świadomi, że od Pana
otrzymacie dziedzictwo /wiekuiste/ jako zapłatę. Służycie Chrystusowi jako Panu!” Wniosek: uprzejmość winna
być zakorzeniona w wierze, a nie w poprawności obyczajowej czy „savoir vivre”
U6 - Rz 14:1 „A tego, który jest słaby w wierze, przygarniajcie życzliwie, bez spierania się o poglądy.” Wniosek:
uprzejmość jest roztropną wyrozumiałością dla słabości innych.
U7 - Ef 4:29-32 „Niech nie wychodzi z waszych ust żadna mowa szkodliwa, lecz tylko budująca, zależnie od
potrzeby, by wyświadczała dobro słuchającym. I nie zasmucajcie Bożego Ducha Świętego, którym zostaliście
opieczętowani na dzień odkupienia. Niech zniknie spośród was wszelka gorycz, uniesienie, gniew, wrzaskliwość,
znieważenie - wraz z wszelką złością. Bądźcie dla siebie nawzajem dobrzy i miłosierni! Przebaczajcie sobie, tak
jak i Bóg nam przebaczył w Chrystusie.” Wniosek: uprzejmość jako jedna z wielu cech ucznia Chrystusa, ma
kształtować ewangeliczne odniesienie do innych, tak aby, wspólnota była znakiem wiary.
U8 - Flp 4:8 „W końcu, bracia, wszystko, co jest prawdziwe, co godne, co sprawiedliwe, co czyste, co miłe, co
zasługuje na uznanie: jeśli jest jakąś cnotą i czynem chwalebnym - to miejcie na myśli!”
U9 - 1 Tes 5:21-22 „Wszystko badajcie, a co szlachetne - zachowujcie! Unikajcie wszystkiego, co ma choćby
pozór zła.” Wniosek: uprzejmość jest otwartością na wszystko co autentycznie dobre i prawdziwe. Duch
Święty pomaga to rozeznawać.
Karta osoby prowadzącej
A
0
1
2
3
4
5
6
7
8
9
C1
C2
C3
B
C
D6
U4
D
E
D5
C4
F
U1
U2
U3
C6
U5
D4
C5
D9
D8
G
H
I
J
D7
C7
U9
U8
C9
U7
U6
C8
D1
D2
D3
C1 - Mt 10:22 „Będziecie w nienawiści u wszystkich z powodu mego imienia. Lecz kto wytrwa do końca, ten
będzie zbawiony.”
C2 - 1 Tm 6:11-12 „Ty natomiast, o człowiecze Boży, uciekaj od tego rodzaju rzeczy, a podążaj za
sprawiedliwością, pobożnością, wiarą, miłością, wytrwałością, łagodnością! Walcz w dobrych zawodach o wiarę,
zdobądź życie wieczne: do niego zostałeś powołany i [o nim] złożyłeś dobre wyznanie wobec wielu świadków.”
C3 - Jk 1:12 „Błogosławiony mąż, który wytrwa w pokusie, gdy bowiem zostanie poddany próbie, otrzyma
wieniec życia, obiecany przez Pana tym, którzy Go miłują.” Wniosek: cierpliwość jest wytrwałością w trudach
życia doczesnego w imię wierności życiu wiecznemu
C4 - Łk 22:28-30 „Wyście wytrwali przy Mnie w moich przeciwnościach. Dlatego i Ja przekazuję wam
królestwo, jak Mnie przekazał je mój Ojciec: abyście w królestwie moim jedli i pili przy moim stole oraz żebyście
zasiadali na tronach, sądząc dwanaście pokoleń Izraela.” Wniosek: cierpliwość jest uczestnictwem
przeciwnościach, które znosił Chrystus, a nasze przeciwności SA również Jego. Kresem – życie wieczne.
C5 - Łk 9:51-56 „Gdy dopełnił się czas Jego wzięcia [z tego świata], postanowił udać się do Jerozolimy i wysłał
przed sobą posłańców. Ci wybrali się w drogę i przyszli do pewnego miasteczka samarytańskiego, by Mu
przygotować pobyt. Nie przyjęto Go jednak, ponieważ zmierzał do Jerozolimy. Widząc to, uczniowie Jakub i Jan
rzekli: Panie, czy chcesz, a powiemy, żeby ogień spadł z nieba i zniszczył ich? Lecz On odwróciwszy się zabronił
im. I udali się do innego miasteczka.” Wniosek: cierpliwość jest naśladowaniem Chrystusa w rezygnacji z
chęci zemsty odwetu.
C6 - 2 Kor 6:3-4 „Nie dając nikomu sposobności do zgorszenia, aby nie wyszydzono /naszej/ posługi, okazujemy
się sługami Boga przez wszystko: przez wielką cierpliwość, wśród utrapień, przeciwności i ucisków, w chłostach
, więzieniach, podczas rozruchów, w trudach, nocnych czuwaniach i w postach, przez czystość i umiejętność,
przez wielkoduszność i łagodność, przez /objawy/ Ducha Świętego i miłość nieobłudną.” Wniosek: cierpliwość
ewngeliczna jest znakiem wiarygodności uczniów Chrystusa.
C7 - 2 Tm 2:10 „Dlatego znoszę wszystko przez wzgląd na wybranych, aby i oni dostąpili zbawienia w
Chrystusie Jezusie razem z wieczną chwałą.” Wniosek: cierpliwość chrześcijanina jest w służbie umacniania
wiary jego barci i sióstr.
C8 - Hbr 12:2-4 „Patrzmy na Jezusa, który nam w wierze przewodzi i ją wydoskonala. On to zamiast radości,
którą Mu obiecywano, przecierpiał krzyż, nie bacząc na [jego] hańbę, i zasiadł po prawicy tronu Boga.
Zastanawiajcie się więc nad Tym, który ze strony grzeszników taką wielką wycierpiał wrogość przeciw sobie,
abyście nie ustawali, złamani na duchu. Jeszcze nie opieraliście się aż do przelewu krwi, walcząc przeciw
grzechowi.”
C9 - 2 Tes 3:5 „Niechaj Pan skieruje serca wasze ku miłości Bożej i cierpliwości Chrystusowej!” Wniosek: Bóg
oczekuje od nas naśladowania cierpliwości Chrystusa i jednocześnie w tym naśladowaniu nas wspiera.
D1 - Mt 19:16-17 „A oto podszedł do Niego pewien człowiek i zapytał: Nauczycielu, co dobrego mam czynić,
aby otrzymać życie wieczne? Odpowiedział mu: Dlaczego Mnie pytasz o dobro? Jeden tylko jest Dobry.”
D2 - Mt 5:44-45 „A Ja wam powiadam: Miłujcie waszych nieprzyjaciół i módlcie się za tych, którzy was
prześladują; tak będziecie synami Ojca waszego, który jest w niebie; ponieważ On sprawia, że słońce Jego
wschodzi nad złymi i nad dobrymi, i On zsyła deszcz na sprawiedliwych i niesprawiedliwych.”
D3 - Mt 5:16 „Tak niech świeci wasze światło przed ludźmi, aby widzieli wasze dobre uczynki i chwalili Ojca
waszego, który jest w niebie.” Wniosek: absolutnym wzorem dobroci jest Bóg, a bycie dobrym oznacza
naśladowanie Go w wielkodusznej dobroci i tym samy wskazywaniu na Niego.
D4 - Mt 5:39-41 „A Ja wam powiadam: Nie stawiajcie oporu złemu. Lecz jeśli cię kto uderzy w prawy policzek,
nadstaw mu i drugi! Temu, kto chce prawować się z tobą i wziąć twoją szatę, odstąp i płaszcz! Zmusza cię kto,
żeby iść z nim tysiąc kroków, idź dwa tysiące!” Wniosek: naśladowanie Boga w dobroci musi być
wielkoduszne
D5 - Gal 6:9-10 „W czynieniu dobrze nie ustawajmy, bo gdy pora nadejdzie, będziemy zbierać plony, o ile w
pracy nie ustaniemy. A zatem, dopóki mamy czas, czyńmy dobrze wszystkim, a zwłaszcza naszym braciom w
wierze.” Wniosek: czynienie dobra musi być wytrwałe.
D6 - Rz 12:21 „Nie daj się zwyciężyć złu, ale zło dobrem zwyciężaj.” Wniosek: jedynym skutecznym środkiem
na zło jest dobro.
D7 - Mt 6:19-21 „Nie gromadźcie sobie skarbów na ziemi, gdzie mól i rdza niszczą i gdzie złodzieje włamują się
i kradną. Gromadźcie sobie skarby w niebie, gdzie ani mól, ani rdza nie niszczą i gdzie złodzieje nie włamują się i
nie kradną. Bo gdzie jest twój skarb, tam będzie i serce twoje.” Wniosek: Czynienie dobra nie może być
nastawione na doraźne korzyści, lecz wyrazem wiary w życie wieczne.
D8 - Tt 3:8 „Nauka ta zasługuje na wiarę, i chcę, abyś z całą stanowczością o tym mówił, że ci, którzy wierzą w
Boga, mają się starać usilnie o pełnienie dobrych czynów. Jest to dobre i pożyteczne dla ludzi.”
D9 - Łk 6:45 „Dobry człowiek z dobrego skarbca swego serca wydobywa dobro, a zły człowiek ze złego skarbca
wydobywa zło. Bo z obfitości serca mówią jego usta.” Wniosek: czynienie dobra jest objawianiem stanu
serca, które z kolei napełnione jest wiarą. Dobro wyraża wiarę.
U1 - Mt 7:12 „Wszystko więc, co byście chcieli, żeby wam ludzie czynili, i wy im czyńcie! Albowiem na tym
polega Prawo i Prorocy.”
U2 - J 13:34-35 „Przykazanie nowe daję wam, abyście się wzajemnie miłowali tak, jak Ja was umiłowałem;
żebyście i wy tak się miłowali wzajemnie. Po tym wszyscy poznają, żeście uczniami moimi, jeśli będziecie się
wzajemnie miłowali.”
U3 - Rz 15:1-2 „A my, którzy jesteśmy mocni [w wierze], powinniśmy znosić słabości tych, którzy są słabi, a nie
szukać tylko tego, co dla nas dogodne. Niech każdy z nas stara się o to, co dla bliźniego dogodne - dla jego dobra,
dla zbudowania.” Wniosek: Uprzejmość jest skłonnością ludzkiej natury, ale dla chrześcijanina wypływa
ona z miłości, do której wzywa Chrystus.
U4 - Ef 5:3-4 „O nierządzie zaś i wszelkiej nieczystości albo chciwości niechaj nawet mowy nie będzie wśród
was, jak przystoi świętym, ani o tym, co haniebne, ani o niedorzecznym gadaniu lub nieprzyzwoitych żartach, bo
to wszystko jest niestosowne. Raczej winno być wdzięczne usposobienie.” Wniosek: uprzejmość obejmuje
całość ludzkiego bycia w świecie, a zwłaszcza język, szczególnie narażony na nieczystość.
U5 - Kol 3:23-24 „Cokolwiek czynicie, z serca wykonujcie jak dla Pana, a nie dla ludzi, świadomi, że od Pana
otrzymacie dziedzictwo /wiekuiste/ jako zapłatę. Służycie Chrystusowi jako Panu!” Wniosek: uprzejmość winna
być zakorzeniona w wierze, a nie w poprawności obyczajowej czy „savoir vivre”
U6 - Rz 14:1 „A tego, który jest słaby w wierze, przygarniajcie życzliwie, bez spierania się o poglądy.” Wniosek:
uprzejmość jest roztropną wyrozumiałością dla słabości innych.
U7 - Ef 4:29-32 „Niech nie wychodzi z waszych ust żadna mowa szkodliwa, lecz tylko budująca, zależnie od
potrzeby, by wyświadczała dobro słuchającym. I nie zasmucajcie Bożego Ducha Świętego, którym zostaliście
opieczętowani na dzień odkupienia. Niech zniknie spośród was wszelka gorycz, uniesienie, gniew, wrzaskliwość,
znieważenie - wraz z wszelką złością. Bądźcie dla siebie nawzajem dobrzy i miłosierni! Przebaczajcie sobie, tak
jak i Bóg nam przebaczył w Chrystusie.” Wniosek: uprzejmość jako jedna z wielu cech ucznia Chrystusa, ma
kształtować ewangeliczne odniesienie do innych, tak aby, wspólnota była znakiem wiary.
U8 - Flp 4:8 „W końcu, bracia, wszystko, co jest prawdziwe, co godne, co sprawiedliwe, co czyste, co miłe, co
zasługuje na uznanie: jeśli jest jakąś cnotą i czynem chwalebnym - to miejcie na myśli!”
U9 - 1 Tes 5:21-22 „Wszystko badajcie, a co szlachetne - zachowujcie! Unikajcie wszystkiego, co ma choćby
pozór zła.” Wniosek: uprzejmość jest otwartością na wszystko co autentycznie dobre i prawdziwe. Duch
Święty pomaga to rozeznawać.