cierpliwość - Przedszkole „Fregata”

CIERPLIWOŚĆ
Co to jest cierpliwość?
Cierpliwość to zdolność do wydłużonej w czasie zgody na niedobór czegoś, na sytuację, ocenianą przez nas jako negatywnie uciążliwą,
nieprzyjemną, nieprzynoszącą zaspokojenia pragnień, przeszkadzającą nawet w realizowaniu własnych, doraźnych potrzeb.
Cierpliwość jest postawą człowieka rozumnego, który znosi niedogodną dla niego sytuację zgodnie ze swoją wolną wolą i kierując się
wyborem dobra, które stawia wyżej w hierarchii wartości przyjętych przez siebie jako pozytywne.
Cierpliwość stanowi szczególną postać więzi między ludźmi ponieważ zakłada częściową rezygnację z naszego JA. Cierpliwość
to niewygodne trwanie w czasie, ale trwanie z własnego, świadomego wyboru.
Cierpliwy znaczy: znoszący ze spokojem przeciwności, przykrości, cierpienia, umiejący czekać, wytrwały i opanowany. Współczesność
nie sprzyja pielęgnowaniu postawy cierpliwości. Skrajne przyspieszenie tempa życia sprawia, że zbyt często komunikujemy się wydając
polecenia i żądając natychmiastowego ich wykonania.
Zapominamy odwieczną prawdę, że to, co prawdziwie wartościowe, dojrzewa powoli. Człowiek tym bardziej.
Jak zatem uczyć nasze dzieci cierpliwości?







Bądźmy dla Nich przykładem, dobrym przykładem.
Starajmy się nie tracić cierpliwości pomimo zmęczenia, zniechęcenia czy własnego egoizmu.
Unikajmy postawy biadolenia i narzekania.
Cierpliwie znośmy dolegliwości i choroby. Katar czy ból głowy to nie koniec świata, chociaż obiektywnie odczuwamy dyskomfort. Trzeba zażyć
lekarstwo, położyć się i nie marudzić.
Uczmy dziecko cierpliwego czekania na swoją kolej. W przedszkolu, w szkole jest liczna grupa dzieci, a Pani jedna. To idealna sytuacja aby
trenować cierpliwość. Dzięki temu dzieci również ćwiczą samodzielność.
Okazujmy mądrą wyrozumiałość i cierpliwość wobec słabości dziecka poprzez zachętę do ciągłego zaczynania od nowa i nieustawania
w staraniach.
Ukazujmy dzieciom radość z bycia pożytecznym dla innych – kształtujmy ducha służby.
Zadania dla dziecka:






Doprowadzanie rozpoczętej pracy plastycznej czy gry do końca. Opanowanie zniechęcenia, gdy dziecko przegrywa.
Układanie puzzli z coraz większą liczbą elementów.
Wykonywanie prac na rzecz domu, małe, stałe obowiązki.
Dzielenie się słodyczami, zabawkami z rodzeństwem lub kolegami.
Przezwyciężanie kaprysów i zachcianek podczas spacerów czy na zakupach.
Małe wyrzeczenia z miłości do Pana Jezusa.