Trudności w nauce

I.
pierwsze niedostrzegane braki w wiadomościach, brak chęci do nauki,
oznaki niezadowolenia ze szkoły,
II.
Trudności w nauce
– jak pomóc własnemu dziecku
braki w wiadomościach i umiejętnościach programowych są już na tyle
spore, że uczeń nie jest w stanie im sprostać i podejmuje próby
oszustwa np. przepisywania zadań domowych od kolegów, ściągania na
klasówkach,
Zjawiskiem
powszechnym
III.
jest
pojawiają się oceny niedostateczne, rodzice dostrzegają problemy
to, że w każdej szkole można spotkać
dziecka; to jest najczęstszy moment podejmowania pierwszych prób
uczniów, którym nauka sprawia kłopot. Przyczyną niepowodzeń w nauce
walki z niepowodzeniem szkolnym,
mogą być trudne warunki materialne i kulturalne w domu rodzinnym,
niewłaściwe relacje rodzinne, choroby i urazy okresu płodowego dziecka
czy wczesnego dzieciństwa lub jego słaby stan zdrowia. Inną przyczyną
trudności szkolnych może być nieharmonijny rozwój dziecka, tzn. ogólny
rozwój jest prawidłowy, ale nie we wszystkich dziedzinach przebiega
równomiernie.
Zauważa
się
opóźnienie
niektórych
sfer
rozwoju
– np. opóźnienie rozwoju emocjonalnego, opóźnienie rozwoju ruchowego,
bądź trudności z zapamiętywaniem czy niższy poziom zdolności wzrokowych
lub słuchowych – w stosunku do pozostałych prawidłowo funkcjonujących.
stawianym w szkole. Możliwości psychoruchowe dziecka są rozbieżne
z wymaganiami (wiadomościami i umiejętnościami) podstawy programowej
na danym etapie edukacji. O ile łatwiejsza jest pomoc w przezwyciężeniu
w
młodszych
klasach,
o
tyle
niezauważony
na
czas
lub zignorowany problem u uczniów klas starszych wymaga już ogromnego
nakładu pracy dziecka, rodziców i nauczycieli.
Niepowodzenia szkolne to proces, w którym możemy zauważyć
następujące etapy:
powtarzanie klasy, czyli tzw. drugoroczność.
Rolą rodzica jest być czujnym i odpowiednio reagować w sytuacji,
gdy dziecko zaczyna otrzymywać niższe oceny, nie uczy się a zadania domowe
odrabia w ostatniej chwili lub wcale tego nie robi. Wczesna interwencja
rodziców w przypadku zauważenia problemów w nauce lub negatywnych
sygnałów
zachowania
się
dziecka
przyczyni
się
do
lepszego
i szybszego przezwyciężenia trudności.
Nieodzownym
Nieharmonijność ta nie pozwala dziecku sprostać wymaganiom
trudności
IV.
krokiem
rodziców
powinna
być
rozmowa
z wychowawcą lub nauczycielem przedmiotu. Ścisła współpraca obu stron
służy dobru naszego dziecka, które kochamy i chcemy przecież dla niego jak
najlepiej. Poinformowanie nauczyciela o zauważonych trudnościach dziecka
pozwoli nauczycielowi zrozumieć jego sytuację i odpowiednio dostosować
pomoc. Jeżeli nauczyciel wie, że uczeń nie nabył wymaganej wiedzy
lub umiejętności, ponieważ nie potrafi pokonać swoich ograniczeń, wówczas
nie odbiera tego jako lenistwa. Tak dostosuje metody pracy z uczniem,
aby umożliwić stopniowe zdobywanie wiedzy i umiejętności szkolnych.
Pomocną może okazać się również wizyta w poradni psychologiczno
– pedagogicznej, gdzie specjaliści przeprowadzą dokładną diagnozę poziomu
rozwoju intelektualnego i emocjonalno – społecznego dziecka oraz określą
zakres umiejętności szkolnych.
Czasem musimy pomagać dzieciom w nauce domowej już od ich
najmłodszych lat szkolnych. Trzeba powtórnie przerabiać lekcje, by nadrobić
Każde dziecko ma szansę na sukces! Każdy krok naprzód w odniesieniu
do jego możliwości i posiadanych zdolności jest ważny!
zaległości lub stale pomagać w rozwiązywaniu pracy domowej. Nieudzielenie
pomocy sprawia, że zaległości w nauce stają się większe i ich pokonanie
przerasta możliwości dziecka. Praca domowa niejednokrotnie staje się „kością
Jako rodzice powinniśmy pokazywać, jakie mamy oczekiwania
niezgody” między nauczycielem a dzieckiem i rodzicem. Nawiązanie relacji
w stosunku do dziecka – odpowiednie do wieku i zdolności dziecka
i współpracy rodziców z nauczycielem pozwoli na dostosowanie wymagań
– i konsekwentnie je egzekwować. Wdrażanie dzieci do codziennych prac
stawianych dziecku m.in. ograniczenie ilości zadań zadawanych do domu.
domowych (odkurzenie pokoju, nakrycie stołu do obiadu, posprzątanie
po sobie itp.) uczy dzieci odpowiedzialności i samodzielności. Dzieci
doskonale wyczuwają słabe strony rodziców i wykorzystują to, by uchylić się
od obowiązków lub osiągnąć inny zamierzony sobie cel. Powinniśmy być
„strażnikami” i mieć kontrolę nad tym, aby nasze dziecko robiło to,
co powinno. Służy to budowaniu właściwych relacji rodzinnych, stabilności
emocjonalnej, rozwijaniu zdolności intelektualnych. Dziecko nauczy się
i będzie wiedziało, że są granice, których przekroczyć nie może.
Wspomniane odrabianie lekcji jest niełatwym przeżyciem dla dziecka
jak i dla rodziców. Korzystnym wydawałoby się ustalenie planu dnia, który
jest wyznacznikiem przyjemności (tv, komputer), ale i obowiązków dziecka
(odrabianie lekcji, ścielenie łóżka, odkurzanie pokoju). Dziecko kojarzy,
że nauka w domu to czas frustracji, złości lub krzyków. Znajduje dziesiątki
wymówek, by odciągnąć w czasie odrabianie lekcji. Trzymanie się wspólnie
ustalonego planu pomoże uniknąć ponaglania i kłótni o odrabianie lekcji.
Nie zawsze trzeba siedzieć z dzieckiem, a już na pewno nie odrabiać lekcji
Powinniśmy doceniać wysiłek dziecka i jego starania a nie tylko
za dziecko. Wystarczy niekiedy wytłumaczyć treść zadania i dać mu czas, aby
osiągnięcia. Oczywistym jest, że każda zła ocena zasmuca, powoduje
samo poradziło sobie z jego odrobieniem. Na koniec wspólnie sprawdzić
niezrozumienie, że mimo włożonego wysiłku, dziecko nie może pochwalić się
i dokonać korekty ewentualnych błędów.
dobrą oceną. Pamiętajmy, że dziecko nie jest temu winne. Ważne, że stara
się i chce być lepszym uczniem.
Zapewnijmy
dziecku
miejsce
do nauki (własny kącik, biurko, stół, lampka),
Dziecko, które ma trudności w szkole nie jest zbyt chętne do nauki.
przybory szkolne (długopisy, ołówki, kredki,
Starajmy się odpowiednio motywować dziecko do nauki i nie wymagać zbyt
linijkę i cyrkiel, gumkę itp.) i materiały
wiele
zawsze
(podręczniki, ćwiczenia, zeszyty). Sprawdźmy
cierpliwości.
czy dziecko ma aktualny plan lekcji i jest
Co nie znaczy jednak, że nie należy zachęcać i mobilizować do rozwoju.
odpowiednio „spakowane” na następny dzień.
są
(ponad
jego
spektakularne,
możliwości).
Efekty
niejednokrotnie
wysiłku
wymagają
Nie gaśmy w dziecku radości zdobywania wiedzy.
dziecka
czasu
i
nie
Interesujmy się na co dzień, co dzieje się w szkole. Niech dziecko
nam opowie co robiło, o czym się uczyło. Może spotkało go coś przykrego
i na nic wtedy zmuszanie do odrabiania lekcji, nauki wiersza czy powtarzania
tematu z historii, gdy dziecko „ma na głowie problem”. Porozmawiajmy
z
nim,
poważnie
potraktujmy
jego
żale,
dodajmy
słowa
otuchy.
I co najważniejsze – dajmy własnemu dziecku poczucie wsparcia, że zawsze
może na nas liczyć, nawet wówczas, gdy zdarzy się coś niechcianego.
Podsumowując – Jak pomoc dziecku mającemu trudności w nauce?
1.
Utrzymywać stały kontakt z wychowawcą, uczestniczyć w zebraniach
szkolnych.
2.
Wdrażać dziecko do przestrzegania reguł, pokazywać mu swoje
oczekiwania
i konsekwentnie tego wymagać.
3.
Chwalić wysiłek dziecka i jego starania włożone w naukę.
4.
Regularnie przeglądać z dzieckiem jego prace domowe.
5.
Przygotować wspólnie z dzieckiem plan dnia, wyszczególnić czas
na naukę, obowiązki i przyjemności.
6.
Zapewnić dziecku miejsce i materiały do nauki. Zadbać o ciszę.
7.
Zachęcać do opowiadania o szkole.
Katarzyna Rynkiewicz