D - Sąd Okręgowy we Wrocławiu

Sygnatura akt I C 641/13
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Wrocław, dnia 22-07-2014 r.
Sąd Okręgowy we Wrocławiu I Wydział Cywilny w składzie:
Przewodniczący: SSO Sławomir Urbaniak
Protokolant: Błażej Łój
po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15-07-2014 r. we Wrocławiu
sprawy z powództwa (...) sp. z o.o. z siedzibą we W.
przeciwko Operze (...)
o wydanie rzeczy i zapłatę
I. umarza postępowanie w części obejmującej żądanie wydania rzeczy;
II. oddala powództwo w pozostałym zakresie;
III. zasądza od strony pozwanej na rzecz strony powodowej kwotę 7.987.75 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.
I C 641/13
UZASADNIENIE
Strona powodowa (...) sp. z o.o. z siedzibą we W. wniosła o nakazanie stronie pozwanej Operze (...), aby wydała stronie
powodowej sprzęty i meble o łącznej wartości 126.502,20 zł znajdujące się w jej posiadaniu i należące do powoda.
Nadto powódka domagała się zapłaty kwoty 14.268 zł z tytułu bezumownego korzystania z tych rzeczy za okres od
stycznia do 30.03.2013 r. oraz za dalszy okres w wysokości 5.000 zł netto za każdy następny miesiąc. Powodowa spółka
wniosła jednocześnie o zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa adwokackiego.
W uzasadnieniu pozwu wskazano, że strona powodowa zawarła z pozwaną umowę nr (...) z 27.07.2011 r. na wynajem
pomieszczeń w budynku Opery (...) i świadczenie usług cateringu oraz gastronomii w pomieszczeniach foyer.
Jednym z warunków nałożonych na najemcę (powoda) było wyposażenie miejsca prowadzenia usług w bufety, stylowe
meble, stoliki, krzesła i inne przedmioty. Strona powodowa, aby sprostać temu warunkowi, przejęła we władanie
i użytkowanie wszelkie instalacje i umeblowania, które były już zainstalowane w pomieszczeniach Opery (...), a
należące do poprzedniego najemcy - firmy (...). W tym celu strona powodowa zawarła z firmą (...) umowę dzierżawy
tegoż sprzętu. Strony ustaliły również, że powodowa spółka wstępuje we wszelkie prawa wobec pozwanego ( Opery
(...)) i w razie sporów przejmuje wszelkie roszczenia wydzierżawiającego ( firmy (...)). W trakcie realizacji umowy, w
dniu 31.08.2012 r., strona powodowa z uwagi na okoliczności nie leżące po jej stronie, wypowiedziała Operze (...)
umowę najmu za skutkiem na dzień 30.11.2012 r. Strona pozwana, rozwiązując umowę najmu z powodową spółką nie
wyraziła zgody na zabranie sprzętów i mebli, które znajdowały się w jej pomieszczeniach, jednocześnie informując o
konieczności naprawienia uszkodzeń z tytułu użytkowania. Strona powodowa w dniu 29.11.2012 r. przedstawiła swoje
stanowisko na temat zapowiadanych bezprawnych działań pozwanego i oświadczyła, że w przypadku niewydania
wszystkich wniesionych urządzeń i wyposażenia zostanie obciążona - już po terminie obowiązywania umowy, tj. od
1.12.2012 r.- kwotą 5.000 zł netto za każdy miesiąc. Strona pozwana w dniu 21.11.2012 r. poinformowała że jest gotowa
wydać tylko część wyposażenia, które zostało wymienione w piśmie z dnia 21.11.2012 r. i istotnie wydanie tej części
wyposażenia nastąpiło w dniu 30.11.2012 r. Natomiast pomimo żądań powoda strona pozwana zatrzymała pozostałą
część urządzeń i umeblowania, a co więcej oddała ją bez zgody powoda w użytkowanie nowemu najemcy, który
na tym sprzęcie i wyposażeniu prowadził działalność gospodarczą. Strona powodowa wskazywała, że zatrzymanie
wymienionych urządzeń i wyposażenia było nieuprawnione i stanowiło naruszenie przepisów prawa oraz zawartej
umowy. Strona powodowa dokonała potrącenia należności czynszowych pomiędzy stronami za miesiąc listopad 2012
r. z kwotą należną za bezumowne korzystanie z wyposażenia w grudniu. Roszczenie w wysokości 20.418 zł naliczone
zostało za bezumowne korzystanie za styczeń, luty, marzec i kwiecień 2013 r.
W odpowiedzi na pozew Opera (...) podniosła w pierwszej kolejności zarzut braku legitymacji procesowej czynnej
wskazując, że powód jest jedynie posiadaczem zależnym (dzierżawcą) rzeczy, a nie właścicielem rzeczy, których
wydania się domaga i co do których zgłasza roszczenie dotyczące opłat za bezumowne korzystanie. W związku z
tym pozwana wniosła o oddalenie powództwa jako bezzasadnego. W ocenie pozwanej powództwo nie zostało też
udowodnione, albowiem wszystkie przedstawione dowody nie spełniają wymogów ustawowo określonych. Nadto
pozwana podniosła zarzut przedawnienia roszczeń, które mogłyby być dochodzone przez właściciela spornych
ruchomości.
Strona powodowa w odpowiedzi na pismo pozwanej stwierdziła, iż zarzut braku legitymacji procesowej czynnej jest
bezzasadny. Na podstawie umowy dzierżawy z dnia 1.09.2011r. nastąpiło przekazanie wyposażenia i umeblowania
pomiędzy firmą (...), a powodem jako dzierżawcą. Zgodnie z zapisem paragrafu 4 tej umowy strona powodowa
była władna do występowania w swoim imieniu we wszelkich sprawach dotyczących wniesionego do budynku
Opery wyposażenia, które było przedmiotem dzierżawy, jak również do występowania przeciwko stronie pozwanej z
roszczeniami dotyczącymi rozliczeń z tego tytułu.
W kolejnym piśmie pozwana wniosła o umorzenie jako już bezprzedmiotowego powództwa w części dotyczącej
wydania sprzętów i umeblowania znajdującego się w budynku Opery (...), podając że w dniach 16, 17 i 19.08.2013
r. nastąpiło wydanie powyższych ruchomości firmie (...). Dodała również, że roszczenie powoda o zapłatę
wynagrodzenia za bezumowne korzystanie z rzeczy nie zostało wykazane co do wysokości i w tej części wnosi
o jego oddalenie. Wyjaśniła dalej, że postanowienia umowne zawarte w umowie dzierżawy z firmą (...) co do
wysokości czynszu dzierżawnego tych ruchomości, nie mogą być analogicznie stosowane w rozliczeniu pomiędzy
stronami, albowiem - co sam powód przyznaje - w dniu 30.11.2012 r. doszło do częściowego wydania urządzeń oraz
umeblowania.
W piśmie procesowym z 2.10.2013 r. strona powodowa zmieniła żądanie pozwu, nie podtrzymując dalej roszczenia
windykacyjnego, rozszerzając żądanie zapłaty do kwoty 42.763 zł z tytułu bezumownego korzystania z wyposażenia
foyer za okres od stycznia 2013 r. do dnia 22.08.2013 r. wraz ustawowymi odsetkami od tej kwoty .
Sąd ustalił następujący stan faktyczny :
Strona powodowa (...) Sp. z o.o. zawarła z pozwaną Operą (...) umowę nr (...) z 27.07.2011 r. na wynajem pomieszczeń
w budynku Opery (...) i świadczenie usług cateringu i gastronomii w pomieszczeniach foyer. Jednym z warunków
nałożonych na najemcę (powoda) było wyposażenie miejsca prowadzenia usług w bufety stylowe, meble, stoliki,
krzesła i inne przedmioty, które miały być zaprojektowane za zgodą wynajmującego ( Opery (...)) oraz architekta,
albowiem wnętrze budynku znajduje się pod ścisłym nadzorem konserwatorskim.
Umowa najmu została zawarta na okres od 1.08.2011 r. do 31.12.2013 r. W umowie tej zastrzeżono, że każda ze
stron może wypowiedzieć kontrakt za trzymiesięcznym okresem wypowiedzenia, w przypadku naruszenia przez drugą
stronę istotnych postanowień umowy.
Dowód: umowa najmu z 27.07.2011 r., nr (...), k. 10-12, k.13-16, przesłuchanie I. A. w charakterze strony powodowej
e-protokół z 6.05.2014 r. 01:10- 23:50.
Poprzednim najemcą pomieszczeń była firma (...), która dokonała wszystkich koniecznych instalacji i umeblowania
zgodnie z wymogami prawnymi i wymaganiami Opery (...). Wartość całości wyposażenia została oszacowana przez
jego właściciela na kwotę 370.000 zł.
Dowód: dokumentacja fotograficzna, k.49-57, zeznania świadka R. N. e-protokół z 25.02.2014 r. 02:09- 25:52,
zeznania świadka A. P. e-protokół z 25.02.2014 r. 25:34- 45:35.
Powodowa spółka (...) zawarła z firmą (...) umowę dzierżawy, na podstawie której przejęła we władanie i użytkowanie
cały wniesiony i zamontowany w pomieszczeniach foyer sprzęt i umeblowanie, urządzając w ten sposób oddane w
najem pomieszczenia Opery.
W paragrafie 1 pkt 1 umowy stwierdzono, że przedmiotem umowy jest dzierżawa mebli, dywanów, zasłon i innych
elementów wyposażenia wnętrz, w tym również stołów, krzeseł, a także urządzeń gastronomicznych (w tym urządzenia
chłodnicze), przedmiotów związanych z żywieniem, cateringiem i obsługą bankietową, w tym różnego rodzaju
naczynia, sztućce, itd. Szczegółowy wykaz wymienionych w par. 1 pkt 1 przedmiotów miał znaleźć się w załączniku
do umowy.
W par. 3 tej umowy strony wskazały, że czynsz dzierżawny za wszystkie elementy wyposażenia będzie naliczany
w wysokości 50% zysku dzierżawcy za dany miesiąc rozliczeniowy, nie może jednak wynosić mniej niż 5.000 zł
powiększone o należny podatek VAT.
W par. 4 umowy strony ustaliły, że wydzierżawiający - (...)R. N.dokonuje cesji praw na spółkę (...)jako podmiot
władający całym wyposażeniem będącym przedmiotem umowy - do występowania wobec Opery (...)i innych
instytucji we wszystkich sprawach dotyczących wniesionego do budynku Opery (...)wyposażenia, w szczególności
do egzekwowania wydania mienia i rozliczeń z tego tytułu oraz do występowania we własnym imieniu na drogę
postępowania sądowego przed sądami powszechnymi we wszystkich wymienionych wyżej sprawach.
Dowód: umowa dzierżawy z 1.09.2011 r., k. 17-19.
Strona powodowa z uwagi na sytuację finansową i ekonomiczną związaną z nieuzyskiwaniem odpowiedniej wysokości
wpływów z tytułu prowadzonej działalności gastronomicznej, a wywołanych mniejszą niż przewidywana ilością
wystawianych spektakli, przy stałym obciążeniu płatnością za czynsz w kwocie 10.200 zł brutto miesięcznie,
wypowiedziała umowę najmu w dniu 31.08.2012 r., ze skutkiem na dzień 30.11.2012 r.
Jednocześnie strona powodowa wskazała, że po upływie terminu obowiązywania umowy zabierze wszelkie sprzęty i
wyposażenie, które zostały tam wniesione przez firmę (...), w tym meble i urządzenia gastronomiczne, proponując
datę demontażu na dzień 6.12.2012 r.
Dowód: pismo spółki (...) z 31.08.2012 r. k. 20-21, pismo z 3.10.2012 r., przesłuchanie I. A. w charakterze strony
powodowej e-protokół z 6.05.2014 r., 01:10- 23:50.
W dniu 18.10.2012 r. zawarte zostało porozumienie zgodnie z którym strony z dniem 30.11.2012 r. rozwiązały zawartą
27.07.2011 r. umowę nr (...) dotyczącą najmu okazjonalnego.
Dowód: porozumienie z 18.10.2012 r., k. 25.
Opera (...) nie wyraziła zgody na zabranie w proponowanym terminie z foyer Opery sprzętu i mebli znajdujących
się na wyposażeniu tego pomieszczenia dostarczonych prze Konsorcjum (...) podając, że użytkowane wyposażenie w
wielu miejscach jest na stałe przymocowane do ścian. Dodała, że na spółce (...) ciąży obowiązek usunięcia ubytków
i pomalowania ścian w pomieszczeniach foyer, wycyklinowanie i pomalowanie zniszczonej podłogi pod ciężkimi
bufetami. Wskazała, że koszt tych prac to ponad 32.000 zł, a czas potrzebny na ich wykonanie to ponad 4 tygodnie.
Podała jednocześnie, że będzie to możliwe dopiero po 30.06.2013 r. Opera (...) wyraziła jednocześnie wolę wydania
w dniu 30.11.2012 r. po godz. 22 ruchomych części wyposażenia.
Dowód: pismo Opery (...) z 18.10.2012 r., k.23-24, pismo z 21.11.2012 r., k. 31-32, przesłuchanie I. A. w charakterze
strony powodowej e-protokół z 6.05.2014 r., 01:10- 23:50.
Strona powodowa w pismach z 26.11.2012 r. i 29.11.2012 r. oświadczyła, że cały sprzęt i wyposażenie zostanie zabrane
do południa 1.12.2012 r. i wezwała do wydania wszystkich elementów wyposażenia. Oświadczyła, że zawarte w piśmie
pozwanej zastrzeżenie o wydaniu części wyposażenia dopiero po 30.06.2013 r. jest niedopuszczalne i bezprawne.
Dodała, że w przypadku zatrzymania tych elementów Opera (...) zostanie obciążona w pełni wszystkimi kosztami
korzystania z rzeczy w wysokości 5.000 zł netto za każdy miesiąc zatrzymania.
Dowód: pismo powoda z 29.11.2012 r., k. 26, pismo z 26.11.2012 r., k. 33, przesłuchanie I. A. w charakterze strony
powodowej e-protokół z 6.05.2014r. 01:10- 23:50.
Opera (...) wszczęła postępowanie dotyczące wyboru nowego najemcy foyer przewidując zawarcie z nim umowy
począwszy od 1.12.2012 r. Nowo wybrany najemca rozpoczął działalność cateringową 1.12.2012 r.
Dowód: ogłoszenie na wybór najemcy, k.28-30, zeznania świadka A. P., e-protokół z 25.02.2014 r., 25:34- 45:35,
przesłuchanie I. A. w charakterze strony powodowej e-protokół z 6.05.2014 r., 01:10- 23:50.
W dniu 30.11.2012 r. zostały zabrane następujące części wyposażenia i umeblowania:
- stoliki kwadratowe ozdobne białe – 8 sztuk,
- stoliki okrągłe bankietowe – 12 sztuk,
- stoliki bankietowe okrągłe (złożone na balkonie) - 12 sztuk,
- krzesła tapicerowane ozdobne białe – 17 sztuk,
- dywany prostokątne o wymiarach 4,5 x 3,5 – 4 sztuki,
- dywany typu bieżnik o wymiarach 1 x 10 m - 4 sztuki,
- szafki wysokie przesuwne na kółkach – 4 sztuki,
- lady chłodnicze ze szklaną witryną - 2 sztuki,
- nadstawki ( witryny) ustawione na szafkach podokiennych – 4 sztuki,
- agregat chłodniczy na ścianie szczytowej ( bez obudowy z blatem) – 2 sztuki,
- kolumny ozdobne z doniczkami z kwiatem – 2 sztuki,
- kuluarów natomiast wywieziono stolik kwadratowy ozdobny – 1 sztuka i bufet półokrągły przesuwany – 2 sztuki.
Opera (...) zatrzymała następujące elementy wyposażenia:
1) meble z blatami marmurowymi tj. lady stałe dwupoziomowe- 4 sztuki, szafki z blatem zamontowanym pod oknami
szczytowymi - 4 sztuki, obudowa z blatem - 2 sztuki oraz,
2) wystrój okien: karnisz ozdobny- 14 sztuk, zasłony naokienne, okotarowanie pełne i połowiczne 2 kompl., ozdobne
haki - 14 sztuk- sznur z ozdobnym chwostem - 14 sztuk, roletki zasłaniające okna szczytowe – 4 sztuki.
Dowód: wykaz mebli i sprzętu zatrzymanych przez Operę (...), k. 35, zeznania świadka R. N. e-protokół z 25.02.2014
r. 02:09- 25:52, zeznania świadka A. P. e-protokół z 25.02.2014 r. 25:34- 45:35, przesłuchanie I. A. w charakterze
strony powodowej e-protokół z 6.05.2014r. 01:10- 23:50.
Strona powodowa wezwała jeszcze raz do wydania pozostałego sprzętu w piśmie z 3.12.2012 r. wyznaczając ostateczny
termin do 14.12.2012 r.
Dowód: pismo z 3.12.2012 r., k. 36,
Zatrzymana przez Operę (...) część wyposażenia została zwrócona w dniach 16, 17 i 19.08.2013 r. W tych dniach
pracownicy firmy (...) dokonali demontażu i wywozu wyszczególnionych elementów wyposażenia pomieszczeń foyer
Opery (...), w tym wywieziono:
- wysunięte lady bufetowe dwupoziomowe z dwoma blatami marmurowymi - sztuk 4,
-jednopoziomowe szafki z szufladami z blatem marmurowym zamontowane pod oknami szczytowymi – sztuk 4,
- obudowę agregatu chłodniczego z blatem marmurowym zamontowane pomiędzy oknami ściany szczytowej , blat
marmurowy – sztuk 2,
- kotary okienne pełne - 6 kompletów,
- kotary połowiczne – 2 komplety,
- lambrekiny wraz z dwiema krótkimi półzasłonami - 7 kompletów,
- sznury z ozdobnym chwostem - szt. 14
Dowód: protokół z 19.08.2013r. – 29.08.2013r. - k. 103-110.
Strona powodowa w związku z korzystaniem przez Operę (...) z zatrzymanej części wyposażenia obciążyła pozwaną
kwotą 5.000 zł netto za każdy miesiąc z tytułu bezumownego korzystania z tego wyposażenia wystawiając kolejne
faktury: za miesiąc od grudnia do lipca 2013r. w kwocie 6.150 zł brutto miesięcznie, zaś w miesiącu sierpniu 2013r.
– w kwocie 3.895zł.
Dowód: faktury VAT k. 38-41, k.119-123
Opera zwróciła faktury bez księgowania jako niezasadne.
Dowód: pisma Opery (...) k. 43- 48.
Sąd zważył, co następuje:
Powód (...) Sp. z o.o. pierwotnie domagała się nakazania pozwanemu Operze (...), aby wydała powodowi zatrzymane
sprzęty i meble znajdujące się w jej posiadaniu, a nadto domagała się zapłaty – po rozszerzeniu żądania w tej części
- kwoty 42.763 zł z tytułu bezumownego korzystania z tych rzeczy za okres od 1.01.2013 r. do 19.08.2013 r. wraz
ustawowymi odsetkami od tej kwoty.
Strona pozwana ostatecznie, kwestionując także legitymację czynną strony powodowej, wniosła - w zakresie zapłaty
wynagrodzenia z tytułu bezumownego korzystania - o oddalenie powództwa podnosząc, że żądanie powyższe nie
zostało udowodnione co do wysokości. W pozostałej zaś części tj. w zakresie roszczenia windykacyjnego wniosła o
umorzenie postępowania albowiem doszło już do zaspokojenia powoda.
Z ustalonych na podstawie dowodów z dokumentów i zeznań świadków okoliczności faktycznych, które w zasadzie
nie były sporne między stronami, wynika, że powodowa spółka była najemcą pomieszczeń foyer w budynku Opery
(...) na podstawie umowy najmu z dnia 27.07.2011r. na wynajem pomieszczeń w budynku Opery (...) i świadczenie
usług cateringu i gastronomii w pomieszczeniach foyer. Umowa została rozwiązana na mocy porozumienia stron ze
skutkiem na 30.11.2012 r. Wszelkie okoliczności związane z wykonywaniem tej umowy i podstawą jej rozwiązania nie
były kwestionowane pomiędzy stronami.
Strona powodowa, na którą został nałożony warunek wyposażenia miejsca prowadzenia usług w bufety, stylowe meble,
stoliki, krzesła i inne przedmioty zgodnie z wymaganiami Opery oraz zgodnie przepisami o ochronie konserwatorskiej
zabytków, przejęła we władanie i użytkowanie wszelkie instalacje i umeblowania, które były już zainstalowane w
pomieszczeniach Opery (...), a należące do poprzedniego najemcy firmy (...). W tym celu strona powodowa zawarła
z firmą (...) umowę dzierżawy całości wyposażania, które zostało umieszczone przez nią w pomieszczeniach foyer.
Po zakończeniu umowy najmu część z tych ruchomości- zasadniczo te, które nie były na stałe połączone ze ścianami
budynku - zostały zwrócone, natomiast pozostałe urządzenia pozostały w pomieszczeniach Opery, albowiem strona
pozwana nie wyraziła zgody na ich demontaż w terminach wskazywanych przez powodową spółkę.
Kwestia sporna dotyczyła przekazania tej części urządzeń wniesionych i zamontowanych w wynajmowanych przez
powoda pomieszczeniach foyer obejmujących m.in. urządzenia gastronomiczne (lady i szafki z blatem marmurowym)
oraz wystrój okien, które nie zostały wydane w dniu rozwiązania umowy najmu i pozostały w budynku Opery (...).
Legitymacja czynna strony powodowej w tym procesie wynikała z par. 4 umowy dzierżawy zawartej pomiędzy
wydzierżawiającym firmą (...)a powodową spółka (...). Strony w umowie tej ustaliły, że wydzierżawiający - (...)R.
N.dokonuje na rzecz spółki (...)cesji uprawnień, jako pełnoprawnej strony władającej całym wyposażeniem będącym
przedmiotem umowy - do występowania wobec Opery (...)i innych instytucji we wszystkich sprawach dotyczących
wniesionego do budynku Opery (...)wyposażenia, w szczególności do egzekwowania wydania mienia i rozliczeń z tego
tytułu oraz do występowania we własnym imieniu na drogę postępowania sądowego przed sądami powszechnymi we
wszystkich wymienionych wyżej sprawach.
W ocenie Sądu w oparciu o w/w umowę strona powodowa nabyła od R. N. (prowadzącego działalność gospodarczą
pod firmą (...)) roszczenia przysługujące właścicielowi rzeczy ruchomych jakim był R. N. (fakt, iż prawo własności
rzeczy opisanych w pozwie przysługiwało R. N. nie był w toku tego postępowania kwestionowany) oparte na treści
art. 222 i n. kc, w szczególności roszczenie windykacyjne i roszczenia uzupełniające (art. 224 i n. kc). Roszczenia
te niewątpliwie nie uległy przedawnieniu (umowa została rozwiązana 30.11.2012 r.- pozew wniesiono 6.05.2013
r.; termin przedawnienia dla roszczenia windykacyjnego rozpoczął bieg 1.12.2012 r., dla roszczenia dotyczącego
należności za korzystanie z rzeczy bez tytułu prawnego z uwagi na treść art. 229 kc o rozpoczęciu biegu przedawnienia
nie mogło być mowy).
Po wygaśnięciu omówionej wyżej umowy najmu, które nastąpiło z dniem 30.11.2012r. Opera (...) nie dysponując
żadnym tytułem prawnym do władania rzeczami ruchomymi wniesionymi do budynku strony pozwanej przez firmę
(...), a następnie użytkowanymi przez spółkę (...), pomimo ciążącego na niej obowiązku, nie umożliwiła powodowi
zdemontowanie i zabranie wszystkich wprowadzonych i znajdujących się tam elementów wyposażenia należących
do firmy (...). W związku z powyższym zasadnie strona powodowa wystąpiła z żądaniem windykacyjnym. Niemniej
jednak do zaspokojenia powoda doszło w trakcie procesu. W dniach 16,17 i 19 sierpnia 2013r. nastąpił zwrot wszystkich
ruchomości objętych żądaniem pozwu, w związku z czym wydanie wyroku co do tej części żądania stało się zbędne.
Dlatego też Sąd na podstawie art. 355 kpc powództwo w tym zakresie umorzył.
Merytorycznie natomiast należało odnieść się do roszczenia z tytułu wynagrodzenia za bezumowne korzystanie z
rzeczy.
Powód dochodził wynagrodzenia za korzystanie przez pozwaną, bez tytułu prawego, z ruchomości powoda za okres
od stycznia 2013r. (wynagrodzenie należne za grudzień 2012r zostało potrącone z należnością z tytułu czynszu najmu)
do dnia wydania tych ruchomości, tj. 19.08.2013 r. Przedmiotowe ruchomości zostały wykorzystane przez Operę (...)
i nowego najemcę pomieszczeń gastronomicznych do celów prowadzenia działalności gospodarczej.
Wysokość dochodzonego roszczenia powodowa spółka określiła poprzez odniesienie do wysokości czynszu
dzierżawnego, który z tytułu użyczenia wszystkich urządzeń wyposażenia zobowiązana była uiszczać
wydzierżawiającemu- firmie (...).
Podstawa prawna roszczenia powoda w tym zakresie to art. 224§ 2 w zw. z art. 225 kc. Bezspornym było, że
strona pozwana faktycznie, nie dysponując tytułem prawnym, władała zatrzymaną częścią ruchomościami po dniu
30.11.2012r.
Sporna była natomiast wysokości dochodzonego z tego tytułu wynagrodzenia.
Niewątpliwym przy tym jest, że to na stronie powodowej spoczywał ciężar wykazania wysokości należnego jej
wynagrodzenia.
Odnośnie wysokości należnego wynagrodzenia za bezumowne korzystanie z cudzej rzeczy w doktrynie przyjmuje się
założenie, że właściwą kwotą będzie tu taka, „którą posiadacz musiałby zapłacić właścicielowi, gdyby jego posiadanie
opierało się na prawie” (zob. S. Rudnicki, Komentarz do kodeksu cywilnego, s. 317, E. Gniewek, Komentarz do
art. 224 k.c., Lex), bądź też wynagrodzenie za korzystanie z rzeczy obejmuje to wszystko, co uzyskałby właściciel,
gdyby ją wynajął, wydzierżawił lub oddał do odpłatnego korzystania na podstawie innego stosunku prawnego (por. E.
Skowrońska-Bocian (w:) Kodeks cywilny. Komentarz, s. 532). Poglądy doktryny i orzecznictwa w tym zakresie należy
uznać za utrwalone.
Strona powodowa kierując z pewnością w/w poglądami powoływała się na wysokość czynszu dzierżawnego ustaloną
w umowie z 1.09.2011 r. zawartej pomiędzy R. N. a spółką (...). W ocenie Sądu jednak takie proste odniesienie do
tej umowy nie mogło być uznane za wystarczające dla przyjęcia, że twierdzenia strony powodowej co do wysokości
dochodzonego roszczenia zostały udowodnione. Dochodzona przez powoda kwota 5.000zł netto (6.150zł brutto) za
każdy miesiąc bezumownego korzystania obejmowała bowiem całość wyposażenia opisanego jako przedmiot umowy
z 1.09.2011 r. (par. 1 tej umowy), które poza tymi głównymi składnikami, które zostały zatrzymane i których dotyczy
niniejszy spór a więc ladami gastronomicznymi z blatem marmurowym oraz wystrojem okien obejmowało także szereg
innych urządzeń ruchomych w tym stoliki (33 sztuki), krzesła tapicerowane (17 sztuk), dywany (8 sztuk), elementy
wyposażenia bufetów (szafki przesuwane i lady ze szklaną witryną , nadstawki z witryną, agregat chłodniczy) a także
kolumny ozdobne i bufet półokrągły przesuwany, ponadto elementy wyposażenia kuchennego , sztućce, termosy.
W tej sytuacji w ocenie Sądu dochodzenie kwoty 5.000 zł netto za każdy miesiąc bezumownego korzystania z
tych zatrzymanych elementów, stanowiących jedynie część przedmiotu umowy dzierżawy, nie mogło być uznane za
zasadne. Podkreślić bowiem także należy, że strona powodowa nie wykazała, ażeby całość tego wyposażenia stanowiła
jakąś zorganizowaną, nierozłączna całość, która bez tych brakujących elementów nie mogłaby funkcjonować (nic nie
stoi na przeszkodzie aby stoliki, krzesła, ruchome lady i witryny, agregat, termosy, sztućce stanowiły wyposażenie
innego lokalu, natomiast to co zostało zatrzymane: przymocowane lady i wystrój okien – robione było na wymiar i
niekonieczne nadawałoby się na dokonanie wystroju w innych pomieszczeniach).
Materiał który zaoferowała strona powodowa nie dawał podstaw do ustalenia ile mógłby wynosić czynsz najmu
(dzierżawy) liczony tylko i wyłącznie za przedmioty, które po 30.11.2012 r. pozostały we władaniu strony pozwanej.
Zdaniem Sądu brak było podstaw w tym względzie do zastosowania normy zawartej w art. 322 kpc. Wykazanie
wysokości roszczenia nie pozostawało bowiem zdaniem Sądu poza możliwościami strony powodowej i nie mogło być
uznane za nader utrudnione. Na okoliczności te strona mogła przedstawić wnioski dowodowe (zeznania świadków,
dokumenty, opinia biegłego) czego jednak nie uczyniła, uznając, że wystarczającym dowodem pozostaje umowa
dzierżawy z 1.09.2011 r.
Mając powyższe na uwadze Sąd oddalił powództwo w części obejmującej roszczenie z tytułu należności za korzystanie
z rzeczy bez tytułu prawnego, o czym orzekł w punkcie II wyroku.
Jeśli chodzi o koszty procesu to Sąd orzekł o nich w oparciu o przepis art. 100 zd. 1 kpc. W ocenie Sądu strona
powodowa wygrała proces w 75 %, zaś pozwana w 25 %. Ustalając w jakim stopniu strony proces wygrały Sąd brał
pod uwagę wskazaną przez powoda wartość przedmiotu sporu roszczenia niepieniężnego (126.502,20 zł), co którego
powód proces wygrał, albowiem w taki sposób należy traktować sytuację w której pozwany dobrowolnie spełnił
świadczenie w toku procesu, oraz roszczenia pieniężnego, które zamknęło się kwotą 42.763 zł.
Obie strony poniosły koszty zastępstwa procesowego (po 3.617 zł), natomiast strona powodowa dodatkowo opłatę
sądową od pozwu (7.039 zł). W rezultacie należało stwierdzić, że powodowi przysługuje zwrot kwoty 7.992 zł (75 %
z 10.656 zł), natomiast pozwanemu kwoty 904,25 zł (25 % z 3.617 zł). Po skompensowaniu tych kosztów pozostała
kwota 7.087,75 zł, którą zasądzono od pozwanego na rzecz powoda w punkcie III wyroku.