DZIECI ŚMIECI Było sobie wysypisko śmieci, Na którym zbierały się

DZIECI ŚMIECI
Było sobie wysypisko śmieci,
Na którym zbierały się biedne dzieci.
Szukały puszek po konserwach
I żyły ciągle w strasznych nerwach,
Bo wiecznie było blaszanek za mało
I na przeżycie nie wystarczało.
Zbierały więc wszystko, co się dało
I w skupie sprzedawało:
Druty, rury i inne metale
Ale też czasopisma stare.
Bardzo się przy tym napracowały,
Niewiele z tego korzyści miały.
Razem więc sobie postanowiły,
Że dalej tak nie będą żyły.
Pewnego dnia doszły ich plotki,
Że lepiej będzie rozdawać ulotki.
Codziennie rano wcześnie wstawały
I z ulotkami w świat ruszały.
Szybko się jednak przekonały,
Że biznes ten jest niedoskonały.
Kilka ich tak przetestowały
Lecz w żadnym przyszłości swej nie widziały.
Zaczęły bacznie obserwować
W co najlepiej zainwestować,
Ale, że małą wiedzę miały,
(Choć same się trochę dokształcały)
Do szkoły więc iść zapragnęły.
Tam ocenami wszystkich cięły,
Bo ważny cel życiowy miałyI wkrótce go wszystkie osiągały!
Z tego morał wynika taki,
Że jak nie chcecie się uczyć dzieciaki,
To zamiatajcie na wysypisko
I tam zarabiajcie na swoją dolę,
Bo ja się bardziej uczyć wolę.
Autor: Michał Walczyk
Kciuk
Był sobie pewnego razu kciuk.
I był to konsoli bóg.
Mieszkał na prawej ręce Romka.
Romek nie lubił Tomka,
więc kciuk bardzo dużo grał
i rekord Tomka w kieszeni już miał.
Lecz następnego dnia
jego wirtualna armia
poniosła wielką klęskę,
bo bardzo kciuk zachorował
i z tronu gier abdykował.
Leczył się bardzo długo,
ale wiedział, że koniec będzie z tą posługą.
Romek się zaczął martwić
i żeby leczenie ułatwić
poszedł do mamy, a z nią do lekarza.
Ten zaś zawinął palec w gips,
Romek za odwagę dostał klips.
Lekarz powiedział, że ma długi szlaban
i zrobił się z tego wielki raban.
Lecz poświęcić trzeba się było.
By zakończyć tę sprawę,
Kciuk odpoczywał przez całe dnie,
Aż w końcu wyleczył cały się.
Romek zrozumiał dzisiaj że,
Nauczyć odmawiać trzeba się.
Od tej pory sporadycznie grał,
A w wolnym czasie sobie… śpiewał.
Autor: Michał Walczyk