Odeszli. Prof. dr hab. Leon Witold Nitka, Indeks nr

20
INDEKS nr 5–6 (109–110)
ko jeden z najpowaĪniejszych warunków rozpoczĊcia
wspóápracy, postawili wymóg, by rozmówcą delegacji
Uniwersytetu w Tour byá koniecznie profesor chemii!!!
Ten warunek wydaá siĊ aĪ piĊciu profesorom chemii z
wrocáawskiej uczelni tak kuriozalny – w zestawieniu z
celami wspóápracy, zakáadającymi edukacjĊ przedsiĊbiorców i innych grup zawodowych – Īe jeden po drugim grzecznie, lecz stanowczo odmawiali.
Prof. dr hab. Cecylia Wesoáowska – maáĪonka organizatora Katedry Fizyki na opolskiej WSP prof. dr. hab.
Jana Wesoáowskiego, a zarazem ciocia mojej maáĪonki
– miaáa ogromny káopot i zmartwienie, gdyĪ Francuzi
nalegali na bardzo szybkie zaáatwienie sprawy. Kiedy
podczas wizyty u pani profesor Wesoáowskiej usáyszaáem o tych káopotach, zareagowaáem natychmiast. Poprosiáem, aby zaáatwienie tej sprawy powierzyáa mnie
i zapewniáem, Īe wspóápraca zostanie szybko nawiązana. Nazajutrz po wizycie we Wrocáawiu udaáem siĊ do
prof. dr hab. Marii Nowakowskiej – bĊdącej tym wymaganym przez uniwersytet w Tour profesorem chemii
– i przedáoĪyáem propozycjĊ nawiązania wspóápracy z
Uniwersytetem w Tour. Razem z panią profesor Marią
Nowakowską udaliĞmy siĊ do pana rektora Stanisáawa
Kochmana, który wysáuchaá informacji o sprawie z rozbawieniem, ale i z niedowierzaniem. Decyzja zapadáa!
WSP podejmie wspóápracĊ, a rozmówcą bĊdzie pani profesor Maria Nowakowska. Dopiero po przyjeĨdzie emisariuszy francuskiej uczelni wyjaĞniáa siĊ sprawa owego
tajemniczego warunku. Jednym z emisariuszy Uniwersytetu w Tour byá… chemik, profesor Henri Zamarlik,
który zgodziá siĊ na wyjazd do Polski, ale postawiá warunek, Īe jego rozmówcą bĊdzie wáaĞnie profesor chemii.
Tak wiĊc w podjĊciu tej wspóápracy dopomógá profesor chemii Henri Zamarlik, mający, jak siĊ okazaáo,
polski rodowód. DziĊki otwartoĞci i pozytywnemu nastawieniu Profesora Stanisáawa Kochmana wspóápraca
zostaáa nawiązana i przez kilka lat dobrze sáuĪyáa obu
uczelniom. Wspominając powyĪsze zdarzenia tym bardziej uĞwiadamiam sobie fakt utraty przez spoáecznoĞü
uniwersytecką osoby tak zasáuĪonej dla rozwoju uczelni oraz stanowiącej moralne oparcie dla wáadz Uniwersytetu w momentach podejmowania waĪnych decyzji.
Przedwczesna to i bolesna strata!
Krzysztof Borkowski
Odeszli
Prof. dr hab. Leon Witold Nitka
(1933–2010)
Prof. dr hab. Leon Witold Nitka urodziá siĊ 11 kwietnia 1933 roku na terenie obecnej Ukrainy. W 1946 r. wraz
z rodziną zamieszkaá w Jasieniu, woj. lubuskie. Studiowaá matematykĊ na Uniwersytecie Wrocáawskim. Byá
uczniem wielkiego matematyka Edwarda Marczewskiego – rozprawĊ doktorską przygotowaną pod jego kierunkiem obroniá w 1961 roku w Instytucie Matematyki Polskiej Akademii Nauk w Warszawie. W 1961 roku
zostaá laureatem Nagrody Polskiego Towarzystwa Matematycznego dla máodych matematyków. HabilitacjĊ
uzyskaá w 1973 roku na Uniwersytecie Wrocáawskim.
Pracowaá naukowo w abstrakcyjnej dziedzinie matematyki – topologii. Byá pomysáodawcą i opiekunem pierwszej uniwersyteckiej klasy matematycznej w III Liceum
Ogólnoksztaácącym we Wrocáawiu. Przez wiele lat uczyá
matematyki w uniwersytetach afrykaĔskich – w Algierii, Gwinei Równikowej i Tunezji. Po powrocie związaá
siĊ na jedenaĞcie lat z Uniwersytetem Opolskim, gdzie
pracowaá aĪ do emerytury.
Byá zapalonym popularyzatorem matematyki, wiele
energii poĞwiĊciá ksztaáceniu nauczycieli. Byá takĪe mi-
nisterialnym ekspertem ds. podrĊczników oraz wielkim
propagatorem idei Olimpiady Matematycznej, wieloletnim przewodniczącymDolnoĞląskiego Komitetu OkrĊgowego Olimpiady Matematycznej, autorem kilkudziesiĊciu publikacji z zakresu nauk matematycznych.
Opolscy wspóápracownicy wspominają Go jako czáowieka bardzo skrytego, ale równoczeĞnie Īyczliwego i
peánego humoru: – Byá doskonaáym gawĊdziarzem, lubiá opowiadaü, zwáaszcza o matematyce i matematykach – przypominaá nieznane fakty biograficzne, anegdoty. Bardzo pogodnie przyjmowaá koleje losu, nikt ze
znajomych nie pamiĊta, aby na coĞ siĊ skarĪyá. Kochaá
przyrodĊ, a zwáaszcza las, gdzie staraá siĊ spĊdzaü kaĪdą wolną chwilĊ. Byá zapalonym grzybiarzem, grzyby
dobrze znaá i potrafiá je smacznie przyrządzaü. Przyjacióá czĊsto obdarowywaá przyrządzonymi wáasnorĊcznie przetworami.
Zmará 1 kwietnia 2010 r. Zostaá pochowany na Cmentarzu GrabiszyĔskim we Wrocáawiu.
(k)