A – 34. Niedz. Jezusa Króla Wszechświata Mt 25,31

A – 34. Niedz. Jezusa Króla WszechĞwiata Mt 25,31-46
Oto Ja sam bĊdĊ szukaá moich owiec
i bĊdĊ miaá o nie pieczĊ.
Ja sam bĊdĊ pasá moje owce
i Ja sam bĊdĊ je ukáadaá na legowisko
z I czyt. Ez 34,11-12.15-17
Kontekst: zakoĔczenie V mowy JX w Ew. Mt – mowa eschatologiczna (ostateczna faza królestwa) –
królestwo chwalebne i peáne mocy
Kontekst poprzedzający: koniec Ğwiata i paruzja, opisy wydarzeĔ i znaków eschatologicznych,
wezwanie do czujnoĞci (24,45-25,30)
Zasadnicza postawa to wiernoĞü (24,45;25,14-30) i czuwanie (24,42;25,13) a obecnie takĪe
postawa czynnej miáoĞci biednych i potrzebujących (25,35-43) oraz zapowiedĨ chwaáy i triumfu
Kontekst nastĊpujący: opis mĊki, Ğmierci i zmartwychwstania JX
Opis sądu jest wyrazem troski JX o przygotowanie siĊ czáowieka do wejĞcia do królestwa…
w. 31
sceneria:
- apokaliptyczna – zasiadanie na tronie i sąd
- teofania (są zjawiska choü Bóg jest niewidzialny) – tu widzialny
* Syn Czáowieczy ΙϡϲΖȱ ΘΓІȱ ΦΑΌΕЏΔΓΙ – JX najczĊĞciej tak siebie okreĞla. W Ewangelii to
okreĞlenie pojawia siĊ w 3 kontekstach: 1. poniĪenia, mĊki i Ğmierci Mk 10,45; Mt 17,22
2.
eschatologii Mk 14,62; Mt 26,64n
3.
jako sĊdzia Ğwiata Mk 13,27; Mt 25,31
Dn 7,13 aramejskie bar enasz – ma objąü panowanie chwaáĊ i wáadzĊ królewską
ĺ uĪycie tego tytuáu w odniesieniu do JX sugeruje Jego funkcjĊ eschatologiczną
* chwaáa ΈϱΒ΅ – utoĪsamiana z boskim obliczem, czyli z osobą Boga i Jego objawieniem siĊ
Wj 33,18.20
hebr. kabod
– coĞ waĪkiego, waĪnego – Bóg przygniata swą wielkoĞcią
i oĞlepia swym Ğwiatáem
ĺ chwaáa czyli bóstwo – obecna równieĪ w JX (J 17,5 otocz Mnie chwaáą…)
ĺ towarzystwo anioáów - nie po to, by sądziü jak w opisach apokaliptycznych – tu stanowią
orszak
w. 32-33 zgromadzenie narodów i oddzielenie
sąd – typowy element Īydowskich oczekiwaĔ eschatologicznych (IĪ 2,4; Mi 4,3)
* wszystkie narody ΔΣΑΘ΅ȱΘΤȱσΌΑ΋ – „wszystkie” to:
1.
2.
3.
4.
5.
ĺ
1.
caáa ludzkoĞü
tylko chrzeĞcijanie
wszyscy niechrzeĞcijanie i nie-Īydzi
wszyscy niechrzeĞcijanie
poganie
poniewaĪ JX przyszedá zbawiü wszystkich ludzi, bez wyjątku ĺ idzie o caáą ludzkoĞü
* zgromadzą siĊ ΗΙΑ΅ΛΌφΗΓΑΘ΅΍ (str. bierna czasu przyszáego) ĺ „zostaną zgromadzone”
ĺ myĞl: Ten, który gromadzi jest sprawcą i to Jego inicjatywa (J 11,52)
Sąd polega na gromadzeniu póĨniej na rozdzieleniu jednych od drugich – obraz pasterza
- prawa strona jest uprzywilejowana w ceremoniale dworskim zarezerwowana dla sprawiedliwych,
dla najwyĪszych godnoĞcią. W Biblii jest to miejsce czci i szacunku (Ps 110,1; Dn 7,55) oraz
obraz siáy i panowania (Wj 15,6)
- owce i kozáy pasáy siĊ razem na noc zaĞ byáy oddzielane – kozáy potrzebowaáy ciepáego
pomieszczenia ale to owce byáy bardziej cenione
w pogaĔskich sennikach owce kojarzono z pomyĞlnymi wydarzeniami, kozáy z nieszczĊĞciem
ĺ oddzielenie jest juĪ ogáoszeniem wyroku, sąd juĪ zostaá dokonany mimo, Īe
zainteresowani nie wypowiedzieli siĊ jeszcze
ĺ oddzielenie – patrz: zboĪe i kąkol (Mt 13,24-30), ryb (13,47-50) – tu wychodzi toĪsamoĞü
czáowieka
w. 34
* król – Syn Czáowieczy jako król wykonuje wolĊ Ojca (termin król odnosi siĊ raczej do Boga)
ĺ idzie o jeszcze wiĊksze podkreĞlenie wielkoĞci sĊdziego Ğwiata (dotąd wielkoĞü zostaáa
wyraĪona przez „tron chwaáy” w. 1)
* báogosáawieni ΉЁΏΓ·΋ΐνΑΓ΍ȱ Ȭ báogosáawieĔstwo to synonim Īycia w szczĊĞciu i bliskiej
obecnoĞci Boga
ĺ dzieje narodu Izraelskiego to dzieje báogosáawieĔstwa, które Bóg przyrzeká Abrahamowi
Rdz 12,3
- królestwo jest przygotowane przez Ojca juĪ od początku historii ludzkoĞci
ĺ forma bierna czasownika oznacza, Īe to Bóg báogosáawi
ĺ czy decyzja Stwórcy dot. osób (wybranie, predestynacja) czy ustanawianie królestwa?
dotyczy ustanowienia królestwa bowiem kaĪdy wchodzi do niego na miarĊ swej osobistej
odpowiedzialnoĞci
w. 35-36
uzasadnienie wyroku
báogosáawieni otrzymają królestwo, poniewaĪ Ğwiadczyli miáosierdzie
lista uczynków obejmuje 6 sytuacji potrzeb i niedostatków – nie idzie tu o jaámuĪnĊ, idzie o
dzieáa miáosierdzia ĺ pomoc, która wymaga zaangaĪowania caáej osoby. Symboliczna iloĞü
uczynków obejmuje 3 grupy:
1.
udzielenie pokarmu i napoju
2.
ofiarowanie schronienia podróĪnym i odzienia nagim
3.
odwiedzenia chorych i uwiĊzionych
- liczba 6 – symbolika niedopeánienia – peánia to liczba 7 – tzn. Īe dopisaü moĪna wszystko
kaĪdy czáowiek moĪe dopisaü swój…
JX nagradza konkretne czyny, jak obiecaá juĪ w Kazaniu na górze (Mt 5,16)
ĺ nie są to jakieĞ nadzwyczajne i heroiczne czyny lecz zwyczajne i proste ĺ mówiące
o moĪliwoĞciach kaĪdego, czynnoĞci proste. To one wáaĞnie okazują siĊ waĪne dla
Królestwa niebieskiego – stają siĊ motywacją wyroku
ĺ w Īydowskiej etyce są to tradycyjne uczynki sprawiedliwoĞci, a troska o ubogich, goĞcinnoĞü
wzglĊdem obcych i odwiedzenie chorych byáy podstawą Īydowskiej poboĪnoĞci
ĺ jak siĊ okazuje są to podstawowe wymogi wszystkich religii
w. 37-39
zdumienie obdarowanych
! ludzie ci nie wiedzą o dobrych czynach dokonanych dla króla…
* sprawiedliwi ΈϟΎ΅΍Γ΍ – u Mt to ci, którzy wiernie realizują w swym Īyciu zbawcze zamysáy
Boga i wypeániają wszelkie prawa Boga
ĺ tradycyjne starotestamentalne uczynki nie mówiáy o odwiedzaniu wiĊĨniów – jest to
prawdopodobnie oznaka sytuacji, w jakiej znajdowali siĊ chrzeĞcijanie, szczególnie
misjonarze. WiĊĨniowie potrzebowali opieki, utrzymania.
! znaczenie uczynków jest objawione w ostatniej godzinie – Kazanie na Górze: A Ojciec
twój, który widzi w ukryciu, odda tobie (6,4b.6b.18b)
- czy rzeczywiĞcie ludzie nie mieli ĞwiadomoĞci, Īe czyny dokonują dla JX? niekoniecznie…
wĊdrowni misjonarze mieli ĞwiadomoĞü kogo reprezentują Mt 10,40-42 i o tym mówili
wyraĨnie…
- sformuáowanie jest wiĊc zabiegiem literackim podprowadzającym pod oĞwiadczenie
identyfikacji JX z najmniejszymi braümi (w. 40)
* sprawiedliwi pytają trzykrotnie: kiedy widzieliĞmy CiĊ…
- stopieĔ najwyĪszy odnoszący siĊ do wszystkich czynów sprawiedliwych, do wszystkich
potrzeb JX, które nie wiedząc zaspokoili