Z siekierą przez życie Słowo siekiera i pokrewne mu są

Z siekierą przez życie
Słowo siekiera i pokrewne mu są wszechobecne w języku,
bezwiednie
używamy
frazeologicznych.
ich
w różnych
związkach
toporne
wykonanie
Przykładowo
przedmiotu, mówi nam, że został on zrobiony od siekiery.
To oznacza, że fachowiec, który ten przedmiot wytworzył
może mieć przerąbane. Może nawet zostać
za swe
nieokrzesanie
zawodowe.
Mógłby
wycięty
wówczas
poświęcić czas na leżenie toporem lub kąpiele w basenie,
pod warunkiem, że nie pływa jak siekiera. Gdyby chciał
pracować, to mógłby jednak wyciosać lub wyciąć numer
Jeden z rys. J.Frankowskiego ilustrujący ksiażkę
i zostać drwalem w lesie, który akurat idzie pod topór,
chyba, że leśniczy spotkałby go tam narąbanego. Jako
szef mógłby mu wówczas ciosać kołki na głowie lub naciupać1.
Ale przecież wiadomo, że gdzie drwa rąbią, tam trzaski lecą, więc drwal ma prawo się
urąbać, a nawet odpowiedzieć leśniczemu ciętym słowem. Byle tych słów nie zapisywał, bo
co jest napisane piórem, nie wyrąbiesz toporem i gdyby leśniczy się zaciął na niego, to
mogłoby się okazać, że zamienił stryjek siekierkę na kijek. Ta zamiana oznaczałaby koniec
leśnej idylli, gdyż tylko siekiera czyni drwala drwalem, ale oczywiście tylko ostra, bo tępa
siekiera dębu nie powali. Taki nie-drwal, żeby przeżyć, powinien wówczas zaciągnąć się do
armii, gdyż, przywołując stare wojenne przysłowie2, topór głębiej orze od pługa3.
Jeśli zaś chciałby prowadzić pustelnicze życie na siekierze, to mógłby właściwie leżeć do
góry obuchem i zbijać muchy, boć przecie do zabicia muchy nie trzeba topora. Musi się
jednak liczyć z tym, że samemu trzeba naciupać drew na opał i trzeba się dobrze naciachać,
żeby było czym palić w pustelni. W razie, gdyby narzędzie do rąbania zginęło, trzeba uderzyć
w pniak a topór zadzwoni. Podczas pracy taki pustelnik może sobie powtarzać dziecinną
wyliczankę:
Rąbał, rąbał siekiereczką,
Narąbał szesnaście,
Jeśli któreś z was nie wierzy,
Porachować każcie.
1
Tzn. zbesztać.
Słowa wypowiedziane przez Tolimę ze Spychowa w „Krzyżakach” Henryka Sienkiewicza.
3
Oznacza to, że na łupach wojennych łatwiej się wzbogacić niż pracując na roli.
2
A jeśli znudzi mu się pustelnicze życie, może sie-kierować poprzez Siekierki do Warszawy
i zażywać rozkoszy ciupiąc siekierki4 w jaskiniach rozpusty lub też w jaskiniach hazardu,
popijając siekierną kawę, w pokera ciupać lub ciąć głupa, przesiadując w lokalach, gdzie
od dymu siwo, że siekierę można powiesić. Jak mu już koledzy wytną wszystką forsę, to
będzie mógł wykopać topór wojenny. Gdyby zrobił to nieskutecznie, to przerąbie sobie
u swych często porąbanych kompanów. Wtedy zły, że aż mu się siekiera w kieszeni otwiera,
może co najwyżej przejechać Siekierą5. Może też wrócić w góry, gdzie latem pięknie kwitnie
siekiernica6. Jeśli trafi w Bieszczady, to zapewne wstąpi do Siekierezady, gdzie niejeden taki
wycięty nie-drwal idzie się narąbać, po czym błąka się, mając samopoczucie jakby dostał
obuchem w łeb i tak naprawdę to chciałby już dać głowę pod topór. Bo siekiera jest
wszechobecna wśród nas i często bezwiednie „idziemy” z nią przez życie.
4
Tzn. przebywając z kobietami o ostrym temperamencie
Tak popularnie nazywana jest Trasa Siekierkowska
6
Siekiernica górska (Hedysarum hedysaroides)
5