B iu letyn P o lsk iej W sp ó ln o ty p rzy kap licy E rm ita gew W ersa lu

Polska Wspólnota przy kaplicy Ermitage
23 rue de l'Ermitage
78000 Versailles
Kącik dla dzieci
Petit coin pour les enfants
redakcja: [email protected]
strona internetowa: www.parafia78.profeto.pl
Msza święta: w każdą niedzielę oraz we wszystkie święta o godz 11
Katecheza dla dzieci: niedziela godz 9 i 10 (oprócz wakacji szkolnych)
Adoracja: pierwsza niedziela miesiąca 17:30-18:30
duszpasterz: ksiądz Łukasz Skawiński
tel. 06. 33.80.77.00
Czytania mszalne :
Dz 1, 15-17.20a.20c-26 ;
Ps 102, 1-2, 11-12, 19-20ab ;
1 J 4, 11-16 ;
J 17, 11b-19.
VII Niedziela Wielkanocna
17.05 2015, nr 24
rok B
Biuletyn Polskiej Wspólnoty
przy kaplicy Ermitage
w Wersalu
Gdzie szczęście?
Wszyscy szczęścia pragną i za nim gonią, ale niewielu je znajduje, bo nie szukają
tam, gdzie ono jest.
Wyjdźmy na ulicę. Szerokim chodnikiem gorączkowo spieszą ludzie różnego wieku
i stanu, a każdy dąży do jakiegoś celu, który ma być cząstką jego szczęścia.
Środkiem przesuwają się powozy i samochody, a ci, co w nich siedzą, marzą o –
szczęściu. W wystawowych oknach najrozmaitsze towary ofiarowują się
przechodniom, by właścicielom swym i kupcom przybliżyć – szczęście. Gdzie
spojrzysz, wszędzie zobaczysz spragnionych – szczęścia. Lecz czyż ci wszyscy są
pewni, że u kresu swych zabiegów obejmą skarb tak pożądany?
Jeden z nich wytknął sobie za cel nagromadzenie dóbr materialnych, pieniędzy.
Jeszcze do kresu swych życzeń nie doszedł – więc goni dalej. Czy jednak dojdzie?...
Czym więcej dóbr gromadzi, tym bardziej się do nich zapala, tym więcej pragnie. I
choćby cały świat posiadł, jeszcze zazdrośnie na księżyc spoglądnie. Pragnie więcej
i więcej, coraz szybciej nabywać i coraz trwalej dzierżyć. Ileż pracy, zabiegów,
poświęcenia, zdrowia kosztowało go to, co posiadł i ileż jeszcze trudów go czeka! A
jeżeli choroba nawiedzi, fortuna nie dopisze, złodziej okradnie? Wreszcie – przecie
w końcu przyjdzie i śmierć. A wtedy?... Trzeba będzie opuścić wszystko i iść
samemu do wieczności... Sama myśl o tym zatruwa mu chwile krótkiego
zadowolenia z odniesionych korzyści. Nie posiadł więc szczęścia!
Idźmy dalej. Przy drzwiach plakat: "Zabawa taneczna" i wielu się tam ciśnie.
Używają świata, póki służą lata! Czyż ci są szczęśliwi? Czyż nie zapragną
większego, pełniejszego i słodszego kielicha rozkoszy? Szukają coraz to nowszych
przyjemności, a w końcu wpadają w przesyt, odczuwają – granicę. A przecież
pragnęliby szczęścia bez granic i bez końca...
Więc i ci go nie znajdą.
A może sława zadowoli człowieka? Spojrzyjmy na rzesze ludzi poważanych,
zajmujących wysokie stanowiska, cieszących się szerokim rozgłosem. Czy może ci
posiadają talizman szczęścia? Zapytajmy, czy nie życzyliby sobie, aby sława ich
szersze zatoczyła koła, aby na innych zajaśniała polach? Bez wątpienia każdy z nich
chętnie by to przyjął i może nieraz przemyśliwa, jakby jeszcze więcej zabłysnąć.
Tymczasem może inni go zaćmiewają, tylu nie docenia jego zasług, iluż mniej
godnych postawiono wyżej niego; wreszcie – i sława, to kryształ bardzo kruchy:
wielu niedawno jeszcze sławionych znajduje się teraz w cieniu zapomnienia. A w
końcu i jego odwiedzi – śmierć... A po niej?... Cóż pomogą pochwały ludzkie i
pomniki, jeżeli wieczność będzie nieszczęśliwa?...
I w tym więc szczęścia nie ma.
Lecz bogactwo, rozkosze życia i sława są raczej udziałem wyjątków, gdy tymczasem
szczęścia pragnie każdy...
***
Za wielkie jest serce człowieka, by je można było zapełnić pieniądzem,
zmysłowością lub zwodniczym, choć odurzającym, dymem sławy. Ono pragnie
dobra wyższego, bez granic i wiecznie trwającego. A takim dobrem to tylko – Bóg.
O. MAKSYMILIAN MARIA KOLBE
Ogłoszenia na VII niedzielę wielkanocną
Chrystus modli się o jedność dla swoich uczniów, jedność jest darem, ale także,
jest powinnością. Jest darem, który otrzymujemy od Ojca i Syna i Ducha Świętego.
Równocześnie jest powinnością, ponieważ została ona nam zadana.
Miesiąc poświęcony Matce Bożej
Cieszymy się Jej obecnością, przez cały miesiąc maj Litanią Loretańską wielbimy
Ją i uczymy się miłości Boga i ludzi.
Drugi Festyn Rodzinny
31 maja w Osny odbędzie się Drugi Festyn Rodzinny z okazji Dnia Dziecka pod
hasłem „Dzieci Dzieciom”. Dochód z imprezy zostanie przeznaczony na rzecz
fundacji „Mam marzenie’, która zajmuje się realizacją marzeń ciężko chorych
dzieci.
Ważne wydarzenia w naszej Wspólnocie
Uroczystość Pierwszej Komunii Świętej – 7 czerwca
Rocznica Pierwszej Komunii Świętej – 14 czerwca
Uroczystość Bierzmowania - 21 czerwca
Prosze o modlitwę w intencji Ojczyzny i udział w drugiej turze
wyborów prezydenckich (Komunikat ks. Rektora PMK)
W kalendarzu liturgicznym:
18.05 – wspomnienie św Feliksa z Cantalice, zakonnika
20.05. - wspomnienie św Bernardyna ze Sieny, prezbitera
21.05 – wspomnienie św Jana Nepomucena, prezbitera i męczennika
22.05 – wspomnienie św Rity z Cascia, zakonnicy
Rita urodziła się w Roccaporena koło Cascii ok. 1380 r. Była jedynaczką i od
wczesnej młodości pragnęła zostać zakonnicą. Z woli rodziców wyszła za mąż za
człowieka o trudnym charakterze. Swoją dobrocią potrafiła jednak pozyskać go dla
Chrystusa. Umierając, przebaczył swoim mordercom. Młoda wdowa, w obawie, by
jej synowie nie pomścili śmierci ojca, prosiła Boga, by ich raczej zabrał ze świata i
nie dopuścił do zemsty. Podczas szalejącej dżumy śmierć zabrała także jej dzieci.
Rita została sama, ale z sercem pełnym miłości. W osamotnieniu odżyło w niej
pragnienie zrealizowania powołania zakonnego i życia w służbie Bogu i bliźnim.
Pokonawszy trudności, została przyjęta do klasztoru Sióstr Augustianek św. Marii
Magdaleny w Cascii. 15 lat przed śmiercią otrzymała na czole stygmat z korony
cierniowej Chrystusa. Po 40 latach życia zakonnego marła 22 maja 1474 r. Św. Rita
połączyła w swoim życiu trud pracy i miłosierdzie chrześcijańskie z głęboką
mistyką cierpienia. Jest wzorem dla kobiet różnego stanu: dla świeckich i dla
zakonnic. Ciało świętej, zachowane od rozkładu, jest wystawione do publicznej czci
w szklanym sarkofagu, w sanktuarium poświęconym jej imieniu w Cascii.
Św. Rita jest patronką w sprawach trudnych i beznadziejnych. Jest opiekunką
wielu dzieł charytatywnych i bractw. W Polsce kult św. Rity jest bardzo żywy.
Szczególnym jego miejscem jest klasztor sióstr augustianek w Krakowie, gdzie w
kościele św. Katarzyny przechowywane są relikwie św. Rity.
W ikonografii Święta przedstawiana jest w stroju zakonnym - w czarnym habicie
i w białym welonie, z cierniem na czole. Jej atrybutami są: dwoje dzieci, krucyfiks,
cierń, figa, pszczoły, róża.
Opowiadanie duchowe na okres wielkanocny
Dwa osiołki
Do Betlejemskiej groty przybyły dwa osiołki, zmęczone i wyczerpane. Ich grzbiety
były wyliniałe i wygięte pod ciężkimi pakunkami, które młynarz, ich właściciel,
ładował na nie codziennie, oraz od uderzeń kija, których im nie szczędził.
Pozostały chwilę, aby podziwiać Dziecię. Oddały mu cześć i modliły się jak
wszyscy. Przy wyjściu oczekiwał na nie niemiłosierny młynarz.
Oba osiołki wyruszyły ze spuszczonymi głowami, z ciężkimi ładunkami na
grzbietach.
- To wszystko na nic – odezwał się pierwszy. – Prosiłem Mesjasza, żeby zdjął ze
mnie ten ciężar i nie uczynił tego.
- Ja natomiast – odezwał się drugi, który poruszał się z widoczną energią –
poprosiłem Go, aby dodał mi sił do jego noszenia.
Jeśli ktoś ci mówi: „Życie jest ciężkie”, spytaj go: „W porównaniu do
czego?”
Bruno Ferrero