Untitled
Transkrypt
Untitled
Spotkania, rozmowy, debaty otwierają nas na poglądy inne niż nasze własne. Dialog umożliwia spojrzenie na rozmówcę jego własnymi oczyma. Pragniemy takiego dialogu, aby nasza przyszłość była budowana na różnorodności. Rozmowy ułatwiają nam poszukiwanie tradycji miasta, w którym żyjemy. Nie boimy się wymiany zdań, a nawet sporu, bo znamy wartość tożsamości Lublina – miasta dialogu. Wiedząc, że we wspólnym poszukiwaniu jest siła, zapraszamy do rozmów „Ponad granicami”. Wiele możemy się od siebie nauczyć. Andrzej Titkow reżyser, scenarzysta, poeta Filmy i spotkanie z autorem z okazji wydania albumu przez Narodowy Instytut Audiowizualny Prowadzenie: Tomasz Dostatni OP 26 marca 2015 r. czwartek, godz. 18.00 Teatr Stary w Lublinie, ul. Jezuicka 18 DAJ MI TO!, WFDiF, 1988, 26’ Kobieta w trakcie psychodramy wyciąga ręce do terapeuty: daj mi to! On odwraca role, zwraca się do niej: ty mi to daj! Samotnej i porzuconej terapeuta pomaga sobie uświadomić, że samotność wcale nie musi być nieszczęściem. Nienawidzącemu ojca młodemu mężczyźnie pomoże wykrzyczeć tę nienawiść. Uwikłanej w niewolniczy związek perswaduje: uciekaj! Uczestnicy treningu w Laboratorium Psychoedukacji Wojciecha Eichelbergera – psychoterapeuty i buddysty – muszą stanąć twarzą w twarz ze swoimi brakami, swoim cierpieniem. Zobaczyć siebie i nie przerazić się. Popatrzeć na siebie „jak ojciec i matka” – kochający i wymagający zarazem. Taką relację z psychoterapii (za zgodą jej uczestników) Titkow zrealizował w 1987, z przesłaniem: możesz być wolny niezależnie od zewnętrznych okoliczności. PIĘKNY DWUDZIESTOLETNI,1986, WFD, 19’ Film o Marku Hłasce (1934-1969) - zmarnowanej nadziei polskiej literatury po 1956 roku. Jego tragedią była przymusowa emigracja - władze PRL odmówiły mu prawa powrotu do kraju ze stypendialnego wyjazdu na Zachód. Dla Titkowa autor „Pierwszego kroku w chmurach” był idolem młodości. Kronikalne obrazy w syntetycznym skrócie oddają klimat epoki: przełom lat 50. i 60. w Polsce, młodzieżowa rewolta na Zachodzie. Tematem filmu jest dramat Hłaski – kontrast między jego „męską” prozą i rozchwianą wrażliwością – „pogoń za szczęściem, o której się mówi, że jest bezcelowa, ale dla której warto poświęcić życie”. Pierwszy obraz filmu: zdjęcie Hłaski na tle krzyża w Kazimierzu nad Wisłą, zrobione przez zakochaną w nim Agnieszkę Osiecką. To „przymierzanie się” do krzyża zapowiada męczeństwo, które nie było spowodowane jedynie czynnikami ustrojowymi. Titkow ukazuje Hłaskę w orbicie dwóch kobiet: matki, Marii Hłasko, z którą był bardzo silnie związany oraz Agnieszki Osieckiej. W tej sferze reżyser szuka odpowiedzi na pytanie, dlaczego Hłasko - jak mówi matka - „nie był szczęśliwy w ogóle”. PRO TOTO, 1988, Studio Filmowe im. K. Irzykowskiego, 9’ Można ten film potraktować jako żart na tematy ekologiczne, można odnaleźć w nim wiele innych znaczeń. Pokazujemy część, by powiedzieć o całości, w myśl starorzymskiej reguły „pars pro toto”. Zapraszamy Organizatorzy: