Monoclonal Mouse Anti-Human Progesterone Receptor

Monoclonal Mouse
Anti-Human
Progesterone Receptor
Clone PgR 636
Nr kat. M3569
Przeznaczenie
Do stosowania w diagnostyce in vitro.
Odczynnik Monoclonal Mouse Anti-Human Progesterone Receptor, klon PgR 636 (anty-PR, PgR 636) jest przeznaczony do półilościowej
detekcji receptora progesteronowego metodami laboratoryjnymi w ludzkich tkankach prawidłowych i zmienionych chorobowo, przy uŜyciu
mikroskopii świetlnej, w preparatach utrwalonych w roztworze buforowanej formaliny i zatapianych w parafinie. Wskazane jest uŜycie tych
przeciwciał do wspomagania leczenia, prognozowania i ustalania rokowania raka sutka. Dodatni wynik odczynu ułatwia klasyfikację
prawidłowych i zmienionych chorobowo komórek i tkanek, słuŜąc jako metoda uzupełniająca konwencjonalne badanie histopatologiczne.
Interpretacja kliniczna dodatniego lub ujemnego odczynu powinna być uzupełniona przez badania morfologiczne i histologiczne oraz
wykonywanie odpowiednich prób kontrolnych. Ocena wyniku musi przebiegać z uwzględnieniem historii choroby pacjenta i wyników innych
badań diagnostycznych przez wykwalifikowanego patologa.
Streszczenie i informacje ogólne
Znaczenie receptorów dla hormonów steroidowych zostało dobrze ustalone.2.3 Brak receptorów estrogenowych (ER) i progesteronowych
(PR) pozwala na przewidywanie wystąpienia wczesnych nawrotów i złego rokowania u pacjentów z rakiem sutka.4-7 Z kolei obecność ER i
PR wskazuje na moŜliwość uzyskania korzystnego efektu stosowania tamoksyfenu i innych terapii hormonalnych. Wykrywanie ER i PR
moŜna prowadzić przy uŜyciu półilościowych metod immunohistochemicznych (IHC) lub metod ilościowych – przy uŜyciu węgla
opłaszczonego dekstranem – lub immunoenzymatycznych. Wartość korelacji półilościowych i ilościowych metod oceny PR wynosiła 73–91%,
w zaleŜności od laboratorium i stosowanych przeciwciał diagnostycznych.8-10
Zobacz dokument „Ogólne instrukcje wykonywania odczynów immunohistochemicznych” firmy Dako lub następujące części instrukcji do
systemu detekcji IHC: 1) Zasady procedury, 2) Niezbędne materiały niedostarczone z zestawem, 3) Przechowywanie, 4) Przygotowanie
preparatu, 5) Wykonanie odczynu, 6) Kontrola jakości, 7) Rozwiązywanie problemów, 8) Interpretacja wyniku odczynu, 9) Ograniczenia
metody.
Dostarczany odczynnik
Mysie przeciwciała monoklonalne są dostarczane w postaci nadsączu hodowli tkankowej w buforze Tris-HCl o stęŜeniu 0,05 mol/l i pH 7,2,
zawierającym azydek sodu o stęŜeniu 0,015 mol/l. Produkt zawiera białko stabilizujące.
Klon: PgR 6361
Izotyp: IgG1, kappa
StęŜenie mysich lgG [mg/L]: Zobacz etykietę na fiolce.
Jeśli odczyn IHC wykonywany jest za pomocą systemu detekcyjnego LSAB™2, naleŜy stosować rozcieńczenie 1:50 oraz inkubację przez
czas od 10 do 30 minut z rozcieńczonymi przeciwciałami anty-PR, PgR 636. Podane informacje mają charakter wyłącznie orientacyjny.
Optymalne stęŜenia przeciwciała mogą się zmieniać w zaleŜności od rodzaju materiału i sposobu jego przygotowania i powinny być
określone indywidualnie w kaŜdym laboratorium.
StęŜenie białka w poszczególnych partiach moŜe być róŜne, co nie wpływa na optymalne rozcieńczenie. Miana poszczególnych partii są
porównywane i korygowane względem partii referencyjnej w celu zapewnienia powtarzalnej charakterystyki barwienia
immunohistochemicznego we wszystkich partiach.
Immunogen
izoforma A ludzkiego receptora progesteronowego (rekombinowana) o pełnej długości, utrwalana w formalinie1
Swoistość
Stosując test Western blot wyciągów z całych komórek wykazano reaktywność przeciwciał anty-PR PgR 636 z izoformami PR-A i PR-B,
zarówno wolnymi, jak i po przyłączeniu hormonu.1 Epitop został zmapowany w domenie aminokwasowej wspólnej dla PR-A i PR-B.
Materiały wymagane, ale niedostarczane
Zobacz dokument „Ogólne instrukcje wykonywania odczynów immunohistochemicznych” i/lub „Instrukcje” do systemu detekcji. Ponadto
naleŜy uŜywać następującego odczynnika do kontroli ujemnej:
Mouse IgG1 (nr kat. X0931)
Środki ostroŜności
1. Odczynniki są przeznaczone dla przeszkolonych UŜytkowników.
2. Opisywany produkt zawiera silnie toksyczny związek — azydek sodu (NaN3), w czystej postaci. StęŜenie NaN3 występujące w
produkcie nie jest klasyfikowane jako niebezpieczne. Jednak w wyniku reakcji NaN3 z ołowiem lub miedzią, wchodzącymi w skład
instalacji kanalizacyjnych, mogą powstawać silnie wybuchowe azydki metali. Przy usuwaniu resztek odczynnika uŜywać duŜych ilości
wody do przepłukiwania, aby uniknąć gromadzenia się azydków w instalacji kanalizacyjnej.
3. Podobnie jak w przypadku kaŜdego produktu otrzymywanego z materiału biologicznego, naleŜy stosować odpowiednie procedury
postępowania.
4. NaleŜy stosować właściwe wyposaŜenie ochronne, zabezpieczające przed kontaktem odczynnika ze skórą bądź oczami.
5. Niewykorzystane odczynniki naleŜy usuwać zgodnie ze stosownymi przepisami lokalnymi i ogólnokrajowymi.
(107676-005)
303352PL_002 s. 1/3
Przechowywanie
Przechowywać w temperaturze 2–8 °C. Nie nale Ŝy uŜywać odczynników po upływie terminu waŜności podanego na fiolce. JeŜeli odczynniki
są przechowywane w warunkach innych niŜ podane na ulotce dołączanej do opakowania, UŜytkownik powinien je zweryfikować. Nie ma
jednoznacznych oznak świadczących o niestabilności tego produktu. Dlatego równolegle z odczynami na materiale pochodzącym od
pacjentów naleŜy wykonywać dodatnie i ujemne próby kontrolne. W wypadku nieoczekiwanego wyniku odczynu, którego nie moŜna wyjaśnić
róŜnicami w procedurach laboratoryjnych, gdy podejrzewa się problem z przeciwciałem, naleŜy się skontaktować z działem wsparcia
technicznego firmy Dako.
Przygotowanie próbek
Preparaty biopsyjne moŜna przygotowywać do wykonania odczynu IHC przez utrwalanie w formalinie, a następnie zatapianie w parafinie.
Przeciwciała anty-PR, PgR 636, mogą być uŜywane do tkanek utrwalanych w obojętnej buforowanej formalinie, płynie Carnoya (ew. z
metanolem) i zatopionych w parafinie. Po odparafinowaniu, przed wykonaniem odczynu IHC skrawki powinny być poddane obróbce cieplnej
(odmaskowaniu antygenu).10 Odmaskowanie antygenu polega na umieszczeniu skrawków w ogrzanym uprzednio roztworze buforu i
utrzymaniu temperatury w kąpieli wodnej (95–99 °C), parowej (95–99 °C) lub w a utoklawie (121 °C). W celu uzyskania lepszego przyl egania
skrawków do szkiełek podstawowych zaleca się stosowanie szkiełek Silanized Slides (nr kat. S3003). Zaleca się stosowanie procedury
ogrzewania przez 20–40 minut w roztworze Target Retrieval Solution (nr kat. S1700) lub 10x Concentrate (nr kat. S1699).
Przeciwciała przeciwko receptorowi progesteronowemu mogą być takŜe uŜywane do odczynów na skrawkach mroŜakowych i rozmazach
cytologicznych.
Wykonanie odczynu
Postępować według procedury, stosownie do wybranego systemu detekcji.
Interpretacja odczynu
Przeciwciała anty-PR PgR 636 dają odczyn jądrowy. Dodatni wynik odczynu definiuje się jako zabarwienie ponad 10% komórek, niezaleŜnie
od nasilenia zabarwienia.
Charakterystyka wydajnościowa
Tkanki prawidłowe
W róŜnych badaniach opisywano dystrybucję receptorów PgR w prawidłowych tkankach. Ustalono, Ŝe silny odczyn dają jądra komórek
gruczołów błony śluzowej macicy, a słabszy odczyn – jądra komórek podścieliska błony śluzowej trzonu macicy i zrębu gruczołu krokowego.
Immunoreaktywność w panelu prawidłowych tkanek: w tabeli 1. przedstawiono listę tkanek wykazujących immunoreaktywność z
odczynnikiem PgR 636. Wszystkie preparaty utrwalano w formalinie i zatapiano w parafinie. Następnie wykonywano odczyn z
przeciwciałami anty-PR PgR 636, zgodnie z zaleceniami przedstawionymi we wkładce informacyjnej do opakowania, stosując system
detekcji LSAB™2 (nr kat. K0675). Ujemny odczyn uzyskano w przypadku m.in. nadnerczy (4), szpiku kostnego (2), mózgowia (móŜdŜku)
(4), mózgowia (mózgu) (3), okręŜnicy (3), przełyku (3), serca (3), nerek (3), wątroby (3), płuc (3), komórek międzybłonka (3), jajników (3),
trzustki (3), przytarczyc (3), nerwów obwodowych (3), ślinianek (3), mięśni szkieletowych (3), skóry (3), jelita cienkiego (3), śledziony (4),
Ŝołądka (3), jąder (3), grasicy (3), tarczycy (3) i migdałków (3).
Tabela 1: Podsumowanie reaktywności PgR 636 w tkankach prawidłowych
Rodzaj tkanki
testowanych przypadków)
Gruczoły sutkowe (3)
Szyjka macicy (3)
Przysadka mózgowa (3)
Gruczoł krokowy (3)
Macica (3)
Składniki tkankowe dające
dodatni odczyn
Komórki przewodowe
Komórki nabłonka gruczołowego
Fibroblasty podścieliska
Komórki przysadki
Fibroblasty podścieliska
Zrąb błony śluzowej trzonu
Mięśniówka trzonu macicy
Gruczoły błony śluzowej trzonu
Nasilenie i rodzaj odczynu(liczba
nasilenie odczynu: 3+, 3/3 tkanki
nasilenie odczynu: 2+, 1/3 tkanki
nasilenie odczynu: 2+, 2/3 tkanki
nasilenie odczynu: 2+, 1/3 tkanki
nasilenie odczynu: 2+, 1/3 tkanki
nasilenie odczynu: 2+, 3/3 tkanki
nasilenie odczynu: 2+, 3/3 tkanki
nasilenie odczynu: 2+, 2/3 tkanki
W wyniku powtórnego badania w systemie detekcji LSAB™+ przy uŜyciu techniki cieplnego odmaskowania antygenów stwierdzono dodatni
odczyn w błonie śluzowej trzonu macicy i słabo dodatni odczyn w gruczole krokowym. Do struktur dających ujemny odczyn zaliczono
przełyk, jądra, sutek, wątrobę, nerki, mięśnie szkieletowe, łoŜysko, nadnercza, migdałki, płuca, okręŜnicę, skórę, trzustkę, śledzionę,
tarczycę, Ŝołądek i mięsień sercowy.1
Tkanki nieprawidłowe
Stosując przeciwciała anty-PgR 636 w systemie detekcji LSAB2 testowano tkanki pochodzące z 97 raków sutka, w których uprzednio
testowano ekspresję PR przy uŜyciu metod immunoenzymatycznych. Korelacja pomiędzy dwoma metodami testowymi wyniosła 90,7%,
swoistość – 94%, a czułość – 87,2%. W innym badaniu w systemie detekcji LSAB+ testowano 31 przypadków raka sutka, które zostały
uprzednio zbadane za pomocą metody DCC. Dodatni odczyn uzyskano w 21 z 23 przypadków uprzednio uznanych za dodatnie, a w 6 z 8
przypadków potwierdzono ujemny wynik badania (czułość: 91%; swoistość: 75%).1
Przeciwciała anty-PR PgR 636 z systemem detekcji peroksydaza/antyperoksydaza stosowano do odczynów immunohistochemicznych 60
róŜnych typów nowotworów. W przypadku raka sutka (5/11), raka macicy (2/2), raka jajnika (2/6) i raka błony śluzowej trzonu macicy (2)
uzyskano silnie dodatni odczyn. Dodatni odczyn uzyskano równieŜ w przypadku raka rdzeniastego tarczycy (1/2) oraz raka zarodkowego
typu dziecięcego w jądrze. W przypadku pozostałych rodzajów nowotworów, w tym czerniaka, chłoniaka, nowotworów neuroendokrynnych i
z tkanki nerwowej stwierdzono ujemny odczyn na ekspresję PR.1
(107676-005)
303352PL_002 s. 2/3
Powtarzalność
Powtarzalność
Do badania przeznaczono po osiem seryjnych skrawków pochodzących z trzech róŜnych bloczków raka sutka, utrwalanych w formalinie i
zatapianych w parafinie. Badanie wykonano w następujący sposób:
Powtarzalność w jednej serii odczynów
Zgodnie ze standardowym protokołem EnVision™+ Peroxidase Kit (nr kat. K4007), wykonano odczyn na trzech losowo wybranych
preparatach z kaŜdego bloczka przy uŜyciu gotowego do uŜytku odczynnika Mouse Anti-Human Progesteron Receptor, klon PgR 636.
Jednocześnie wykonano odczyn na pojedynczych preparatach z kaŜdego bloczka, stosując odpowiedni odczynnik do kontroli ujemnej.
Powtarzalność między seriami odczynów
PowyŜszą procedurę powtarzano jeszcze przez dwa dni, wykonując odczyn jednego preparatu z kaŜdego bloczka, podczas gdy trzeci
laborant wykonywał odczyn trzecią metodą. Jednocześnie wykonano odczyn na pojedynczych preparatach z kaŜdego bloczka, stosując
odpowiedni odczynnik do kontroli ujemnej.
W wyniku eksperymentów z przeciwciałami anty-PR PgR 636, w badaniach w obrębie jednej lub kilku serii uzyskano zgodność wyników. W
przebiegu badania uzyskano stale zgodne wyniki; pomiędzy seriami odczynów odczynniki przechowywano w temperaturze 2–8 °C.
Piśmiennictwo
1. Press M, Spaulding B, Groshen S, Kaminsky D, Hagerty M, Sherman L, Christensen K, Edwards DP. Comparison of different
antibodies for detection of progesterone receptor in breast cancer. Steroids 2002;67(9):799-813
2. Henderson C. Breast cancer. In: Harrison’s principles of internal medicine, 12th edition, Wilson JD, Braunwald E, Isselbacher KJ,
Petersdorf RG, Martin JB, Fauci AS, Root RK (eds). McGraw-Hill, Inc. New York, 1991
3. Fuqua SAW. Estrogen and progesterone receptors and breast cancer. Diseases of the Breast, Harris et al, eds. Lippincott-Raven,
1996. p. 261
4. McGuire WL, Clark GM. The prognostic role of progesterone receptors in human breast cancer. Sem Oncol 1983;10(4 Suppl 4):2-6
5. Clark GM, McGuire WL, Hubay CA, Pearson OH, Marshall JS. Progesterone receptors as prognostic factor in stage II breast cancer. N
Engl J Med 1983;309(22):1343-7
6. Ravdin PM, Green S, Dorr TM, McGuire WL, Fabian C, Puch RP, Carter RD, Rivkin SE, Borst JR, Belt RJ, Metch B, Osborne CK.
Prognostic significance of progesterone receptor levels in estrogen receptor-positive patients with metastatic breast cancer treated with
tamoxifen: Results of a prospective southwest oncology group study. JCO 1992;10(8):1284-91
7. Chevallier B, Heintzmann F, Mosseri V, Dauce JP, Bastit P, Graic Y, Brunelle P, Basuyay JP, Comoz M, Asselain B. Prognostic value
of estrogen and progesterone receptors in operable breast cancer: Results of a univariate and multivariate analysis. Cancer
1988;62(12):2517-24
8. Page DL, Jensen RA, Simpson JF. Routinely available indicators of prognosis in breast cancer. Breast Can Res Treat 1998;51(3):195208
9. Allred DC, Harvey JM, Berardo M, Clark GM. Prognostic and predictive factors in breast cancer by immunohistochemical analysis. Mod
Pathol 1998;11(2):155-68
10. Fitzgibbons PL, Page DL, Weaver D, Thor AD, Allred DC, Clark GM, Ruby SG, O’Malley F, Simpson JF, Connolly JL, Hayes DF, Edge
SB, Lichter A, Schnitt SJ. Prognostic factors in breast cancer. College of American Pathologists consensus statement 1999. Arch
Pathol Lab Med 2000;124(7):966-78
Edition 01/09
(107676-005)
303352PL_002 s. 3/3