Ulga rehabilitacyjna: Niepełnosprawny musi wykazać

echo życia
Ulga rehabilitacyjna:
Niepełnosprawny
musi wykazać opłaty
za lekarstwa
przepisane przez
lekarza specjalistę
Wydatki na leki do stosowania
na stałe lub czasowo, które przepisał lekarz specjalista osobie niepełnosprawnej, można odliczyć w
zeznaniu rocznym od podstawy
opodatkowania w ramach ulgi rehabiltiacyjnej.
Za wydatki na cele rehabilitacyjne oraz wydatki związane z ułatwianiem wykonywania czynności życiowych uważa się m.in. wydatki poniesione na leki – w
wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy faktycznie poniesionymi wydatkami w danym miesiącu a kwotą 100
zł. Warunkiem odliczenia takiego wydatku w zeznaniu
osoby niepełnosprawnej lub jej opiekuna jest stwierdzenie przez lekarza specjalistę, że osoba niepełnosprawna
powinna stosować określone leki (stale lub czasowo). W
przepisach ustawy o PIT brak jest definicji leku. Zatem
posiłkowo należy opierać się na definicjach zawartych
w prawie farmaceutycznym. Z definicji tych wynika, że:
● lekiem aptecznym jest produkt leczniczy sporządzony w aptece zgodnie z recepturą farmakopealną, przeznaczony do wydawania bezpośrednio w aptece;
● lekiem gotowym jest produkt leczniczy wprowadzony do obrotu pod określoną nazwą i w określonym opakowaniu; lekiem recepturowym jest produkt leczniczy
sporządzony w aptece na podstawie recepty lekarskiej;
● produkt leczniczy to substancja lub mieszanina substancji, której przypisuje się właściwości zapobiegania
lub leczenia chorób występujących u ludzi lub zwierząt,
lub podawana człowiekowi lub zwierzęciu w celu postawienia diagnozy lub w celu przywrócenia, poprawienia czy modyfikacji fizjologicznych funkcji organizmu ludzkiego lub zwierzęcego.
Określenie, że lekarzem uprawniony do stwierdzenia
stosowania określonych leków jest wyłącznie lekarz
specjalista oznacza, że uprawnionym do wydania stosownego zaświadczenia jest każdy lekarz posiadający specjalizację w określonej dziedzinie medycyny,
np. onkolog, okulista, dermatolog.
WARTO WIEDZIEĆ
W ustawie o PIT nie określono, w jakiej formie lekarz specjalista powinien
stwierdzić potrzebę stosowania leków
stale lub czasowo. Oznacza to, że dopuszczalna jest każda forma, nawet
ustna. Dla celów dowodowych warto
jednak zadbać o formę pisemną takiego zalecenia, np. zaświadczenie na wypadek kontroli ze strony fiskusa. Zaświadczenie to może być sporządzone
w dowolnej formie (nie ma ustalonego
formularza). Powinno jednak z niego
wynikać, kto i kiedy je wystawił oraz
jakie leki i przez jaki okres powinny
być stosowane przez wymienioną z
imienia i nazwiska osobę niepełnosprawną.
Ważne jest również, by zaświadczenie wskazywało okres stosowania
określonych leków (stale lub czasowo). Przy czym takie zaświadczenie
to nie jedyny dokument, na podstawie
którego można określić konieczność
stosowania leków. Może to być każdy
inny dowód, z którego będą wynikały
wymienione dane.
Prawo do ulgi w PIT przysługuje na
wszystkie leki spełniające opisane wymagania, niezależnie od tego, czy leki
związane są z innym schorzeniem niż
to, w związku z którym orzeczono niepełnosprawność.
Po spełnieniu wszystkich warunków
ustawowych podatnik może odliczyć
od dochodu wydatki poniesione na
zakup leków w wysokości stanowiącej
różnicę pomiędzy faktycznie poniesionymi wydatkami w danym miesiącu a
kwotą 100 zł. Podstawą do odliczenia
jest posiadanie imiennych dowodów
(faktur) poniesienia wydatków.
Źródło: Gazeta Prawna
31