D - Sąd Rejonowy w Gliwicach

Sygn. akt IX K 1295/14
WYROK
W IMIENIU
RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 12 sierpnia 2015 roku
Sąd Rejonowy w Gliwicach w IX Wydziale Karnym w składzie:
Przewodniczący: SSR Izabela Gackowska
Protokolant: Katarzyna Gluecklich
Prokurator: ------------------------------po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 stycznia 2015 roku, 16 lutego 2015 roku, 23 marca 2015 roku, 17 kwietnia
2015 roku, 12 maja 2015 roku i 29 lipca 2015 roku w G.
sprawy: H. S.
syna T. i L. z domu Z.
urodzonego w dniu (...) w miejscowości N.
oskarżonego o to, że:
w okresie od 30 listopada 2000 roku do 06 lutego 2001 roku w G., pełniąc funkcję Prezesa Zarządu w (...) Sp. z
o.o. w G., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, użył poświadczających nieprawdę dokumentów, w postaci
faktury VAT nr (...), z dnia 30 listopada 2000 roku oraz umowy przewłaszczenia na zabezpieczenie nr (...), z dnia 06
lutego 2001 roku, czym wprowadził w błąd pracowników (...) Banku (...) S.A. w K. Oddział w G., co do faktycznego
zaistnienia transakcji zakupu agregatu wtryskowego WV- (...)AG, doprowadzając (...) BANK S.A. w K. Oddział w G.
będący następcą prawnym (...) S.A. w K. Oddział w G., do niekorzystnego rozporządzenia mieniem znacznej wartości,
w postaci pieniędzy w kwocie 300.000 zł, z tytułu udzielonego kredytu inwestycyjnego nr (...), z dnia 06 lutego 2001
roku
tj. o przestępstwo z art. 286 § 1 kk w zw. z ar.294 § 1 kk i z art.297 § 1 kk oraz z art.273 k.k. przy
zast. art.11 § 2 kk
1. uznaje oskarżonego H. S. za winnego tego, że w dniu 6 lutego 2001 roku w G., pełniąc funkcję Prezesa Zarządu
w (...) Sp. z o.o. w G., działając w celu uzyskania dla wyżej wymienionej spółki w placówce (...) Banku (...) S.A. w K.
Odział w G. kredytu inwestycyjnego nr (...) z dnia 6 lutego 2001roku, przedłożył nierzetelny dokument o istotnym
znaczeniu dla uzyskania wymienionego kredytu w postaci umowy przewłaszczenia na zabezpieczenie nr (...) z dnia
06 lutego 2001 roku wskazującą nabycie przez (...) Sp. z o.o. w G. prawa własności agregatu wtryskowego WV- (...)AG
na podstawie faktury Vat nr (...) z dnia 30 listopada 2000 roku, czym wyczerpał znamiona przestępstwa z art.297 § 1
kk i za występek ten na podstawie art. 297 § 1 kk wymierza mu karę 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności;
2. na podstawie art. 69 § 1 i 2 kk w zw. z art. 70 § 1 pkt 1 kk wykonanie orzeczonej oskarżonemu kary pozbawienia
wolności warunkowo zawiesza na okres 3 (trzech) lat próby;
3. na podstawie art. 33 § 2 kk wymierza oskarżonemu karę grzywny w wymiarze 100 (stu) stawek dziennych, wysokość
jednej stawki dziennej ustalając na kwotę 20 (dwudziestu) złotych;
4. na podstawie art.63 § 1 k.k. zalicza oskarżonemu na poczet orzeczonej kary grzywny okres zatrzymania w dniach od
19 maja 2004 roku do dnia 20 maja 2004 roku, uznając karę grzywny za wykonaną w wymiarze 4 (czterech) stawek
dziennych, albowiem jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności równoważny jest dwóm stawkom dziennym
grzywny;
5. na podstawie art. 627 kpk i art. 2 ust. 1 pkt 3 i art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach
karnych (Dz.U. z 1983 r. nr 49 poz. 223 ze zm.) zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa wydatki w kwocie
70 (siedemdziesiąt) złotych oraz obciąża go opłatą w kwocie 580 (pięćset osiemdziesiąt) złotych.
na oryginale właściwy podpis
za zgodność z oryginałem
Sygn. akt IX K 1295/14
UZASADNIENIE
H. S. stanął pod zarzutem tego, że w okresie od 30 listopada 2000 roku do 06 lutego 2001 roku w G., pełniąc funkcję
Prezesa Zarządu w (...) Sp. z o.o. w G., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, użył poświadczających
nieprawdę dokumentów, w postaci faktury VAT nr (...), z dnia 30 listopada 2000 roku oraz umowy przewłaszczenia
na zabezpieczenie nr (...), z dnia 06 lutego 2001 roku, czym wprowadził w błąd pracowników (...) Banku (...) S.A. w K.
Oddział w G., co do faktycznego zaistnienia transakcji zakupu agregatu wtryskowego WV- (...)AG, doprowadzając (...)
BANK S.A. w K. Oddział w G. będący następcą prawnym (...) S.A. w K. Oddział w G., do niekorzystnego rozporządzenia
mieniem znacznej wartości, w postaci pieniędzy w kwocie 300.000 zł, z tytułu udzielonego kredytu inwestycyjnego
nr (...), z dnia 06 lutego 2001 roku, tj. o przestępstwo z art. 286 § 1 kk w zw. z ar.294 § 1 kk i z art.297 § 1 kk oraz
z art.273 k.k. przy zast. art.11 § 2 kk.
Sąd Apelacyjny w Katowicach wyrokiem z dnia 14 sierpnia 2014r. sygn. akt II AKa 196/14 uchylił wyrok Sądu
Okręgowego w Gliwicach sygn. akt IV K 127/12 z dnia 13 marca 2014r. w części uniewinniającej H. S. od popełnienia
czynu opisanego w punkcie II tego orzeczenia tj.z art.286 § 1 k.k. w zw. z art.294 § 1 k.k. i art.297 § 1 k.k. w oraz
art.273 k.k. w zw. z art.11 § 2 k.k. W uzasadnieniu wyroku Sąd Apelacyjny w Katowicach podzielił argumentację Sądu
Okręgowego, która legła u podstaw uniewinnienia oskarżonego H. S. od czynu wyczerpującego znamiona występku
286 § 1 k.k. w zw. z art.294 § 1 k.k. oraz art.273 k.k. w zw. z art.11 § 2 k.k., natomiast uchylił częściowo powyższy wyrok
w zakresie ponownego rozpoznania sprawy, dokonania ustaleń faktycznych w sprawie w zakresie odnoszącym się do
realizacji przez oskarżonego H. S. znamion określonych w art.297 § 1 k.k.. (vide k.2266-2267). Tym samym zgodnie
z zaleceniem Sądu Apelacyjnego w Katowicach Sąd Rejonowy badał i analizował zachowanie oskarżonego w aspekcie
realizacji ustawowych znamion występku z art.297 § 1 k.k.
Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:
H. S. pełnił funkcję prezesa jednoosobowego zarządu w (...) Sp. z o.o. w G. ul. (...) (dalej (...) Sp. z o.o.).
Oskarżony postanowił poszerzyć zakres działalności spółki poprzez produkcję elementów gumowych do zawieszeń
samochodowych i w tym celu postanowił zakupić agregat wtryskowy, poprosił o pomoc w znalezieniu takiego
urządzenia M. K. (1) prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą F. D. w J..
M. K. (1) znalazł takie urządzenie w C..
W dniu 30 listopada 2000 roku H. S. działając w imieniu (...) Sp. z o.o. w G. zakupił za kwotę 678.320 zł od M. K. (1)
działającego pod firmą (...) na rzecz (...) Sp. z o.o. agregat wtryskowy WV- (...)AG na podstawie faktury VAT nr (...),
z dnia 30 listopada 2000 roku. M. K. (1) otrzymał w/w kwotę od (...) Sp. z o.o. na rachunek bankowy. Wcześniej na
podstawie umowy sprzedaży z dnia 24 listopada 2000 roku M. K. (1) działający pod firmą (...).H. (...) w J. zakupił
przedmiotowy agregat i formę od J. B. za kwotę 500.000 zł. Sprzedający J. B. oświadczył wówczas, że maszyna stanowi
jego pełnoprawną własność. W dacie 30 listopada 2000r. H. S. nie miał świadomości, że J. B. nie miał upoważnienia
do działania w imieniu wszystkich współwłaścicieli agregatu tj. (...) spółki (...) tj. K. H., M. P. i B. B. (1) nie wyrazili
zgody na taką sprzedaż. M. K. (1) nigdy faktycznie nie zapłacił J. B. kwoty za nabycie maszyny, czego H. S. nie wiedział.
Agregat wtryskowy znajdowała się w hali w C. należącej do M. L., skąd nigdy nie została zabrana ani przez M. K. (1)
ani przez H. S..
K. H. jedynie szukał kupca za zakup przedmiotowej wtryskarki i agregatu, szukanie kupca zlecił J. B.. Ostatecznie K.
H. znalazł innych kupców fabrykę (...), zatem z J. B. na przełomie roku 2000/2001 poinformowali M. K. (1) o tym,
że rezygnują sprzedaży wtryskarki do firmy (...).
W rejestrze środków trwałych (...) Sp. z o.o. na listopad 2000 roku, pod pozycją 10 ujęto wyżej wymieniony agregat.
Podobnie pod deklaracją VAT-7 za listopad 2000 pod pozycją 50 ujęto przedmiotową zakup na podstawie faktury V.
(...). (...) Sp. z o.o. nie uruchomiło działalności związanej z użyciem tej maszyny.
W dniu 1 grudnia 2000r. M. K. (1) i (...) Sp. z o.o. działająca przez H. S. zawarli umowę najmu lokalu użytkowego
położonego na nieruchomości w C. ul. (...).
Pracownicy I Urzędu Skarbowego w dniach 11,12 i 15 stycznia 2001r. oraz 13 lutego 2001r. przeprowadzali kontrolę
skarbową u podatnika (...) Centrum (...) w G. ul. (...). W związku z pierwszą, styczniową kontrolą, H. S. wystosował
oświadczenie, z którego wynikało, że agregat wtryskowy WV- (...) AG znajduje się w Zakładzie Produkcji (...) w
C. ul. (...). Hala produkcyjna była w rzeczywistości wynajmowana przez Przedsiębiorstwo Produkcyjno-HandlowoUsługowe (...) spółka cywilna w B. M. P., B. B. (1) i K. H. od M. L.. W dniu 13 lutego 2001r. wyżej wymieni wspólnicy
zabrali wtryskarkę z powyższej hali produkcyjnej.
H. S. działając w imieniu (...) Sp. z o.o. w G. dnia 18 stycznia 2001r. złożył w (...) Banku (...) S.A. w K. Oddział w G.
wniosek o przyznanie kredytu inwestycyjnego nr (...) na częściowe sfinansowanie zakupu w/w agregatu wtryskowego
wv- (...)ag, przedłożył wówczas jako dowód nabycia przedmiotowego agregatu wtryskowego fakturę Vat nr (...) z dnia
30 listopada 2000. W tej dacie H. S. był przekonany, że jest nabywcą przedmiotowego agregatu wtryskowego, nie
miał podstaw twierdzić, że ta umowa czy też faktura z dnia 30 listopada 2000r.nr VAT (...), czy umowa między J. B. a
M. K. (1), która dotyczyła powyższego agregatu, nie odzwierciedlały faktycznie zaistniałej transakcji, był przekonany,
że są one ważne, wiążące.
W dniu 23 stycznia 2001r. pracownicy (...) Banku (...) S.A. Odział w G., w związku ze złożonym przez (...) Sp. z o.o.
wniosku o kredyt, dokonywali oględzin agregatu wtryskowego mającego stanowić przedmiot faktury Vat (...) z dnia
30 listopada 2001r. (przedmiot kredytu) w C. w hali należącej do M. L..
Pomiędzy 23 stycznia 2001r. a 29 stycznia 2001r. (...) Sp. z o.o. weszła w posiadanie nowego agregatu wtryskowego
WV- (...)AG, takiego samego jak ten stanowiący przedmiot faktury VAT nr (...), i przetransportowała go do
pomieszczeń Chłodni (...) w G. przy ul. (...).
W dniu 29 stycznia 2001r. inż. T. Ż. (1) członek (...) Stowarzyszenia (...) w K., na podstawie umowy o dzieło z dnia 15
stycznia 2001r. zawartej ze zleceniodawcą (...) Sp. z o.o.”, opracował operat szacunkowy - wycena wartości rynkowej
agregatu wtryskowego WV- (...) i formy wtryskowej PF 663 i wycenił jej wartość na I kwartał 2001r. na kwotę 537.400
zł. T. Ż. (1) zlecenia tego podjął się na wyraźne żądanie H. S., dokonywał on oględzin przedmiot operatu w hali
produkcyjnej w G. przy ul. (...). Wcześniej, w styczniu 2001r. dla potrzeb uzyskania kredytu w (...) SA, na zlecenie (...)
Sp. z o.o., takiej wyceny dokonywał S. P., dokonał oględzin agregatu w pomieszczeniach w C., jednakże ostatecznie
wycofał się ze swojej opinii, nie została ona zaakceptowana przez bank.
Pomiędzy dokonaniem oględzin agregatu wtryskowego w C. przy ul. (...) przez pracowników (...) Banku (...) S.A.
do czasu sporządzenia operatu szacunkowego przez T. Ż. (1), czyli między 23 a najpóźniej 29 stycznia 2001r. H. S.
musiał powziąć wiedzę, że faktura VAT nr (...) z dnia 30 listopada 2000r. stanowiąca podstawę nabycia agregatu
wtryskowego nie odzwierciedla prawdy, (...) Sp. z o.o. nie jest jej właścicielem, nie kupiła go od osoby uprawnionej –
właściciela, powyższa faktura nie odzwierciedla prawdziwego zdarzenia gospodarczego, skoro (...) Sp. z o.o. było już
w posiadaniu nowej maszyny, takiej samej jak ta stanowiąca przedmiot faktury VAT nr (...) z dnia 30 listopada 2000
i została udostępniona przez H. S. biegłemu T. Ż. (1) do oględzin celem sporządzenia operatu szacunkowego celem
przedstawienia w (...) S.A. Oddział G..
W dniu 2 lutego 2001r. w C. ul. (...), M. K. (1) i J. B. dokonali zwrotu przedmiotu transakcji kupna-sprzedaży z dnia
24 listopada 2000r. – maszyny agregatu wtryskowego WV (...) wraz z formą wtryskową PF 663 wartości 500000
zł, jako oficjalny powód wskazano awarię systemu elektronicznego urządzenia pomiędzy Firmą Handlową (...) jako
wydającym a J. B. jako odbierającym. Nie było to rzeczywistym powodem zwrotu maszyny, w ten sposób strony chciały
ukryć prawdziwy powód wycofania się z umowy – brak upoważnienia J. B. do sprzedaży agregatu wtryskowego.
W dniu 6 lutego 2001 roku w G., pełniąc funkcję Prezesa Zarządu w (...) Sp. z o.o. w G., działając w celu uzyskania
dla wyżej wymienionej spółki w placówce (...) Banku (...) S.A. w K. Odział w G. kredytu inwestycyjnego nr (...) z
dnia 6 lutego 2001roku, H. S. wraz z zawarciem umowy kredytowej, przedłożył nierzetelny dokument o istotnym
znaczeniu dla uzyskania wymienionego kredytu w postaci umowy przewłaszczenia na zabezpieczenie nr (...) z dnia
06 lutego 2001 roku wskazujący nabycie przez (...) Sp. z o.o. w G. prawa własności agregatu wtryskowego WV- (...)AG
na podstawie faktury Vat nr (...) z dnia 30 listopada 2000 roku. Stanowiło to najistotniejszy sposób zabezpieczenia
spłaty kredytu dla banku. Zabezpieczeniem kredytu było prócz przewłaszczenia agregatu wartości 447.700 zł i formy
wartości 89.700 zł z polisą ubezpieczeniową, także przewłaszczenie sześciu pojazdów należący do (...) Sp. z o.o. o
łącznej wartości 170.000 zł. Z umowy przewłaszczenia na zabezpieczenie nr (...) z dnia 6 lutego 2001r., zawieranej
równocześnie z umowa kredytową, wynika, że na zabezpieczenie kredytu inwestycyjnego w kwocie 300.000 zł na
podstawie umowy z dnia 6 lutego 2001r. nr (...)., jako zabezpieczenie wierzytelności banku z tego tytułu kredytobiorca
przeniósł na bank własność rzeczy ruchomych w postaci agregatu wtryskowego typu WV- (...) AG zgodnie z fakturą
VAT nr (...) z dnia 30 listopada 2000r. oraz wyceną dokonaną przez rzeczoznawcę majątkowego T. Ż. (1) własności
firmy (...) Sp. z o.o. znajdującego się w hali produkcyjnej w C. przy ul. (...), której właścicielem jest firma P. P.H.U.
(...) z siedzibą w B.ogólnej wartości 447.700 zł. Kredytobiorca oświadczył, że przedmioty przewłaszczenia stanowią
jego wyłączną własność. (§ 2 rzeczonej umowy). Z. do umowy przewłaszczenia na zabezpieczenie nr (...) była faktura
Vat nr (...) z 31 listopada 2000.
W dniu 7 lutego 2001r. (...) Sp. z o.o. ubezpieczyło przedmiotowy agregat.
W dniu 10 lutego 2001r. bezrobotny M. S. (1) w C. w okolicach urzędu pracy podpisał umowę sprzedaży M. K. (1)
działającemu pod firmą (...) agregatu wtryskowego WV- (...) rok produkcji 1998. M. S. (1) nigdy nie był faktycznie
właścicielem przedmiotowej wtryskarki, nigdy faktycznie jej nie sprzedał, ani też nie otrzymał za nią pieniędzy w
kwocie 556.000 zł. Za zawarcie przedmiotowej umowy M. S. (2) otrzymał kwotę około 100 zł, zawarł ją tego samego
dnia, gdy zaczepił go nieznany mężczyzna - T. R. (1), który dyktował mu co ma wpisać w druku, pod dyktando tego
mężczyzny spisał pokwitowanie przyjęcia pieniędzy w kwocie 556.000 zł. M. S. (1) widział się z nim tylko raz, przez
około pół godziny.
10 lutego 2001r. H. S. działając w imieniu (...) Sp. z o.o. w G. oraz M. K. (1) sporządzili protokół zwrotu agregatu
wtryskowego WV- (...) plus formy do faktury Vat nr (...) z dnia 30 listopada 2000r, co formalnie uzasadnili tym, że
towar był niezgodny z zamówieniem, co nie było prawdą.
W dniu 20 lutego 2001r. M. K. (1) działający pod firmą (...) w J. sporządził fakturę korygującą fakturę VAT nr (...).
W dniu 21 lutego 2001r. Firma Handlowa (...) M. K. (1) sprzedał (...) Sp. z o.o. w G. agregat wtryskowy WV (...), czyli
taki sam jak ten stanowiący przedmiot faktury VAT z dnia 30 listopada 2000r. nr (...), za kwotę 678.320 zł - płatność
przelewem, w tym też dniu podpisano protokół przekazania agregatu. Przedmiotowy agregat był przechowywany w
pomieszczeniach Zakładu Chłodni (...) w G..
Druga wtryskarka i forma, nabyta na podstawie umowy z dnia 21 lutego 2001r. była przedmiotem oględzin biegłych
urzędu skarbowego w maju 2001 roku i w późniejszych datach w C. przy ul. (...).
W dniu 2 sierpnia 2001r. (...) Sp. z o.o. sprzedało agregat wtryskowy WV- (...)AG za kwotę 488.000 zł na rzecz (...)Sp.
z o.o. z siedzibą w K.
H. S. zatrzymany był w sprawie w dniu 19-20 maja 2004r. i (odpis postanowienia k.4747, zatrzymania k.1155).
Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o następujący materiał dowodowy: częściowo wyjaśnienia oskarżonego
H. S. (k.1141, 1145, 1162, 1282v-1283, 2085v-2087v, 2164v, 2287), zeznania świadków: J. B. (k.249-251), K. H. (k.402,
1091, 1336v-1337, 2114-2115, 2352v-2353), M. S. (1) (k.264-266, 370-371, 450-451, 452-453, 1499v), A. Z. (k.337v-338,
1326v-1327), zeznania i wyjaśnienia M. K. (1) (k.365, 453, 1107, 1109-1110 od słów: „przyznaję do popełnienia tych
przestępstw” do słów: „po przekazaniu dokumentów S. nie wiem co działo się dalej w przedmiotowej sprawie”, na
k. 1113 od słów: „Treść ogłoszonego mi w dniu wczorajszym” do słów „gdzie zapewniał mnie o tym, że jest jego
właścicielem” na k. 1114,1289-1291, 2087v-2089, 2308v-2311), zeznań świadków: T. R. (1) (k.378, 451, 1326v, 2120), T.
Ż. (1) (k.389, 1335v-1336, 2102, 2354v2355), J. K. (k.392, 1336, 2120v-2121), M. L. (k.398, 1426, 2122, 2385v-2386),
M. P. (k.400, 1395v-1396, 2113v-2114), B. B. (1) (k.404, 1351v-1352, 2121), K. D. (k.956-957, 1353v-1356, 2144-2145,
2353-2354), S. P. (k.1073-1074, 1394v-1395, 2093-2094), M. J. (1) (k.974-975, 1382, 2093), G. P. (1) (k.1084,
1381v-1382, 2143v-2144), E. B. (k.1089-1090, 1473, 2115v-2116), D. S. (k.1100, 2094), L. G. (k.353-354, 1319-1320,
2100v-2101), J. A. (k.374, 1326-1326v, 2101v), R. G. (k.359-260, 1318-1319, 2120), nadto dokumentację: odpis pełny
z krajowego rejestru przedsiębiorców (k.241-244), umowa z dnia 24 listopada 2000r. (k.248), oświadczenie (k.253),
protokół z kontroli Urzędu Kontroli Skarbowej (k.260-263, 406-408), pisemne oświadczenie (k.268), pismo M.
K. (1) do urzędu kontroli skarbowej (k.270, 273, 288), dokumentacja z Urzędu Kontroli Skarbowej (k.269, 272),
faktura z dnia 30 listopada 2000r. (k.274, 779), faktura z dnia 2 sierpnia 2001r. i umowa, protokół przekazania,
dokument księgowy (k.275, 276-278, 411, 412, 414-416), umowa z dnia 10 lutego 2001r., pokwitowanie, oświadczenie
do umowy (k.285-288, 843-844), kserokopia dowodu osobistego (k.289-290), umowy najmu (k.339-352), polisa
(k.384), dowody wpłaty (k.232-471), dokumentacja kontrola I Urzędu Skarbowego w G. (k.732-746), oświadczenie
H. S. do I Urzędu Skarbowego w G. (k.746, 748, 753, 794, 795), protokół zdawczo odbiorczy (k.747), dokumentacja
księgowa (k.749), operat szacunkowy z dnia 29 stycznia 2001r. inż. T. Ż. (1) (k.756-768, 986-999), protokół zwrotu
z dnia 10 lutego 2001r. (k.777), korekta faktury Vat z dnia 10 lutego 2001r. (k.778, 850), faktura Vat z dnia 21
lutego 2001r. i protokół przekazania (k.780 i 841), dowody wypłaty (k.781-786), dokumentacja dotycząca wtryskarki
(k.814-819), pismo M. K. (1) do I Urzędu Skarbowego (k.842, 852), protokół zwrotu (k.851), protokół zwrotu
przedmiotu transakcji (k.853), pisemne oświadczenie J. B. (k.855-856), umowa najmu z dnia 27 lutego 1998r. i
faktura VAT (k.863-866), oświadczenie z dnia 13 lutego 2001r. (k.872), dokumentacja fotograficzna (k.944-949),
protokół oględzin rzeczy (k..963 -968, 969-972), wniosek o udzielenie kredytu (k.977-980), umowa najmu lokalu
użytkowego (k.983-985), dokumentacja bankowa z (...) S.A. w K. (k.1000-1007), umowa o kredyt inwestycyjny
z dnia 6 lutego 2001r., harmonogram spłaty (k.1008-1013), umowa przewłaszczenia na zabezpieczeniem nr (...)
(k.1014— (...)), pozostałe umowy przewłaszczenia na zabezpieczenie wraz z cesją, polisa i dokumentacja bankowa
(k.1016 -1034), wniosek o dokonanie wyceny i wycena z 30 stycznia 2001r. Filii Politechniki (...) w B. Katedry
(...) M. i Automatyzacji (k.1075 – 1080), faktury (k.1095-1086), dokumentacja bankowa (k.2415-2434), protokół
zdawczo odbiorczy tak wskazanego agregatu. (k.1021, 1014-1051), operat szacunkowy R. G. na stan 16 maja 2001r.
(k.1052-1069), dokumentacja (k.1069-1070).
H. S. urodził się (...), posiada wykształcenie zawodowe z zawodu jest mechanikiem samochodowym. Żonaty, ojciec
dorosłych dzieci. Nie ma nikogo na utrzymaniu. Zatrudniony na stanowisku dyrektora w firmie (...) Sp. z o.o. w G. z
wynagrodzeniem w wysokości 2200 zł brutto. Nie posiada majątku. Karany, w tym za przestępstwo skarbowe, z art.18
§ 2 k.k. w zw. z art.271 § 3 k.k. i inne. Nie leczył się psychiatrycznie, neurologicznie ani odwykowo (dane o osobie
oskarżonego k.1139-1140 i 2287, dane o karalności k.2462-2463).
Zważywszy na zakres przekazania sprawy do ponownego rozpoznania wskazany w wyroku Sądu Apelacyjnego w
Katowicach z dnia 14 sierpnia 2014r. sygn. akt II AKa 196/14, w niniejszym postępowaniu należało zbadać celem
weryfikacji zarzutu postawionego oskarżonemu H. S., czy składając wniosek o przyznanie mu kredytu inwestycyjnego
w (...) Banku (...) S.A. Oddział w G. (dalej (...) S.A.) czy użył poświadczającej nieprawdę faktury VAT nr (...) z
dnia 30 listopada 2000r., datę złożenia tego wniosku, świadomość oskarżonego o fakcie poświadczenia nieprawdy
w przedmiotowej fakturze w dacie złożenia wniosku o kredyt, nadto należało zbadać czy w dacie zawierania
umowy o kredyt inwestycyjny w (...) S.A. tj. w dniu 6 lutego 2001r. oskarżony H. S. przedłożył poświadczający
nieprawdę dokument w postaci umowy przewłaszczenia na zabezpieczenie nr (...) z dnia 6 lutego 2001r., czy
miał oskarżony świadomość tego faktu. W tym miejscu zaznaczyć należy, że najmniej do sprawy wniosły zeznania
świadków przesłuchany w postępowaniu sygn. akt IX K 1295/14, bowiem świadkowie zeznawali około 14 lat od
zdarzeń stanowiących przedmiot postępowania, naturalnym jest zatem, że w ramach spontanicznej wypowiedzi nie
pamiętali szczegółów, konkretów sprawy, ich zeznania były ogólnikowe, bez umiejscowienia w czasie, a czasem wręcz
sprzeczne z wcześniejszymi wersjami – tak np. w przypadku zeznań M. K. (1) czy T. Ż. (1) (ten z innych względów
o czym szczegółowo będzie mowa w dalszej części uzasadniania). Oceniając zeznania świadków, czy też wyjaśnienia
oskarżonego, Sąd czynił to poprzez weryfikację ich – tam gdzie było to możliwe – z dokumentami, czy prywatnymi czy
urzędowymi. Za najbardziej wartościowe dla sprawy Sąd uznał zeznania świadków z postępowania przygotowawczego
jak i pierwszego postępowania sądowego, gdy zeznawali stosunkowo w nie tak dalekiej odległości czasowej od zdarzeń
stanowiących przedmiot niniejszego postępowania.
Oskarżony H. S. w toku całego postępowania karnego konsekwentnie nie przyznawał się do całości popełnienia
zarzucanego mu czynu, z tym, że w niniejszym postępowaniu, podczas którego Sąd skupiał się na badaniu realizacji
przez oskarżonego znamion występku z art.297 § 1 k.k., oskarżony skorzystał z przysługującego mu prawa odmowy
składania wyjaśnień, natomiast w trakcie wcześniejszych wyjaśnień, oskarżony nie koncentrował się na szczegółowym
wyjaśnianiu tego aspekty sprawy, przede wszystkim wyjaśniał okoliczności nabycia agregatu wtryskowego WV- (...)AG
od M. K. (1) w dniu 30 listopada 2000r. oraz nabycia od tego samego przedającego, takiego samego urządzenia w dniu
21 lutego 2001r. Oskarżony ogólnie podnosił, że nie wiedział ubiegając się o przedmiotowy kredyt inwestycyjny, że
faktura VAT nr (...) z dnia 30 listopada 2002 roku jest nierzetelna. Oskarżony składając wyjaśnienia w postępowaniu
sądowym w dniu 26 maja 2008, wskazał, że wtryskarkę do produkcji elementów do zawieszeń samochodowych
pomógł mu znaleźć M. K. (1), po 2-3 tygodniach znalazł mu taką używaną, pojechał ją zobaczyć w okolice B., działała,
była uruchomiona, miał wtedy powiedzieć, że jeśli bank udzieli mu kredytu na nią – miała kosztować około 500.000
tyś złotych – to ją kupi i pojechał do banku (...) S.A. w G., przedstawił swój pomysł pracownikowi banku pojechał z nim
zobaczyć maszynę , bank przyznał mu kredyt na jej zakup w wysokości około 300.000 zł, wszystko to miało miejsce w
roku 2000r. H. S. wyjaśniał, że w tym czasie okazało się, iż jeden ze wspólników, wcześniejszych właścicieli maszyny,
wycofał się z transakcji, nie wiedział jednak który, po czym w styczniu lub lutym 2001r. K. znalazł wtryskarkę, którą
może mu sprzedać i z związku z tym została zrobiona korekta poprzedniej faktury, K. wstawił fakturę. Następnie,
wedle wyjaśnień oskarżonego, wynajął pomoc drogową od firmy (...) i pojechał z nim odebrać wtryskarkę, którą kupił
od K., stała w miejscowości J., w okolicy B., po czym została ona załadowana i przewieziona do G. na ul. (...), gdzie
wynajmował jedną z hal Chłodni (...). Odnosząc się do pierwszej faktury dotyczącej wtryskarki, oskarżony wyjaśniał,
że wystawił ją M. K. (1), wnioskował skoro ją sprzedawał musiał ją kupić, ale on nie widział żadnego potwierdzenia,
że ją kupił, i na pewno tą pierwszą fakturą posłużył się starając się o kredyt w (...) S.A., zabezpieczeniem kredytu
było przewłaszczenie na zabezpieczenie wtryskarki. Z kolei na rozprawie w dniu 7 grudnia 2012r. H. S. wyjaśniał, że
M. K. (1) przedstawił mu dokumentację tej maszyny, wycenę rzeczoznawcy, prawdopodobne przekazał mu też M. K.
(1) umowę kupna sprzedaży tej maszyny między B. a nim, podkreślił, że w czasie tej rozmowy był świadomy tego, że
maszyna stanowi własność K., oglądał ją w firmie (...). Również na rozprawie 7 grudnia 2012r. H. S. podkreślał, że to
M. K. (1) oferował mu, że znajdzie inną maszynę, tak też się stało, w lutym wystawił mu fakturę na inną wtryskarkę,
która została odebrana i przywieziona do G., potwierdził, że pierwsza zakupiona maszyna nie została dowieziona do
G.. Podkreślał, że do uruchomienia kredytu doszło kiedy to pierwsza faktura nie została jeszcze skorygowana.
Z pisemnego oświadczenia H. S. z dnia 19 kwietnia 2001r. wynika, że w dniu 30 stycznia 2001r. została wykonana
usługa transportowa zmierzająca do odebrania zakupionego w listopadzie 2000r. agregatu wtryskowego, jednakże
towar nie został odebrany co wynika z faktury Vat nr (...). Z kolei agregat zakupiony w lutym 2001r. został odebrany
w dniu 21 lutego 2001r. co wynika z faktury VAT nr (...) z dnia 21 lutego 2001r.
Sąd uznał wyjaśnienia oskarżonego za wiarygodne jedynie w części w jakiej są one zgodne z ustalonym w sprawie
stanem faktycznym, w pozostałym zakresie Sąd uznał je za niewiarygodne, bowiem są sprzeczne z dowodami
uznanymi przez Sąd za obiektywne i pozwalające na czynienie obiektywnych ustaleń faktycznych w sprawie, to jest
z zeznaniami T. Ż. (1) z postępowania przygotowawczego i pierwszych postępowań sądowych oraz sporządzonym
przez niego operatem szacunkowym z dnia 29 stycznia 2001r., dalej z dokumentacją bankową (...) Banku (...) S.A.
dotyczącą kredytu inwestycyjnego z dnia 6 lutego 2001r., częściowo z zeznaniami M. K. (1), J. B., T. R. (2), M. L.,
S. P., dokumentacji urzędów kontroli skarbowej, bankowej i pozostałej dokumentacji stanowiącej podstawę ustaleń
faktycznych w sprawie. W świetle zgromadzonych w sprawie dowodów uznanych za wiarygodne, Sąd uznał za linię
obrony zmierzająca do uniknięcia odpowiedzialności karnej wyjaśnienia oskarżonego, aby w dacie zawierania umowy
o kredyt inwestycyjny będącej jednocześnie datą zawierania umowy przewłaszczenia na zabezpieczenie kredytu tj. w
dniu 6 lutego 2001r. nie miał świadomości, że faktura VAT nr (...) nie odzwierciedla rzeczywistego stanu rzeczy, nie
wiedział, iż transakcja ta nie doszła faktycznie do skutku. Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego, iż nie miał takiej
wiedzy na stan składania wniosku o kredyt inwestycyjny w (...) S.A. Oddział G..
Ustalając datę złożenia przez H. S. jako prezesa zarządu (...) Sp. z o.o. wniosku o przyznanie kredytu inwestycyjnego
w (...) S.A. Oddział w G. kierował się jedynym obiektywnym dowodem tj. zapisami umowy kredytowej z dnia 6 lutego
2001r. nr (...), gdzie wskazano wyraźnie, że był to 18 styczeń 2001r. Żaden inny dokument, ani żadne osobowe źródło
dowodowe nie wskazuje innej daty, a wręcz przeciwnie nie jest wstanie wskazać takiej daty tj. ani oskarżony, ani
pracownicy (...) S.A. Sąd nie ma żadnych wątpliwości co do tego zapisu w powyższej umowie, nie był on również
kwestionowany w toku postępowania przez żadną ze stron.
Dalej wskazać należy, że żaden dowód, ani dokument, ani wyjaśnienia oskarżonego czy też zeznania żadnego
przesłuchanego w sprawie świadka nie wskazuje w sposób nie budzący wątpliwości na to, aby na dzień 18 stycznia
2001r. tj. złożenia wniosku o przyznanie kredytu inwestycyjnego w (...) S.A. Oddział w G., H. S. działający w imieniu
(...) Sp. z o.o., przedkładając wówczas fakturę VAT nr (...) z dnia 30 listopada 2000 r. która miała wykazywać przedmiot
na zakup, którego potrzebny był powyższy kredyt, miał świadomość, że ta faktura odzwierciedla niezaistniałą
transakcję, by miał świadomość tego, że nie jest właścicielem przedmiotowego agregatu wtryskowego, umowa nie
doszła do skutku, nie miał świadomości, że M. K. (1) nie nabył skutecznie przedmiotowego agregatu wtryskowego
od J. B.. Oskarżony H. S. operuje w tym zakresie ogólnikami, żadnymi konkretnymi datami, również nie wynika to z
zeznań pozostałych przesłuchanych świadków, w tym kluczowego w sprawie M. K. (2), T. Ż. (1), J. B., T. R. (1), S. P.,
wspólników spółki cywilnej (...), z zeznań pracowników banku, K. Z. ani innych świadków.
Tak jak już zostało wspomniane wątpliwe w ustaleniu powyższej okoliczności były również zeznania świadka a
wcześniej wyjaśnienia M. K. (1), które były zmienne i niekonkretne, zatem nie pozwalały na poczynienie konkretnych
ustaleń w przedmiocie tego kiedy H. S. powziął wiedzę, że umowa kupna sprzedaży agregatu wtryskowego zawartego
między nim tj. M. K. (1) a J. B. nie doszła do skutku a tym samym fikcyjna jest również umowa z dnia 30 listopada
2000r. i faktura z tego dnia nr (...). Wskazać należy, jeszcze w postępowaniu przygotowawczym podczas konfrontacji
z M. S. (1), M. K. (1) częściowo zmienił zeznania, wskazał, że po tym jak transakcja zakupu maszyny przez pana
B. została zerwana, przez około miesiąc czasu szukał takiej samej maszyny aby wywiązać się z umowy z panem S.,
a po tym czasie Pan S. miał mu powiedzieć, gdzie ta maszyna się znajduje, że sobie ją przywiezie, ale chciał od
niego (w domyśle H. S.), aby mu wystawił nowy dokument dla (...) Sp. z o.o. na zakup tej maszyny od firmy (...).
Wtedy też, wedle relacji M. K. (1), chcąc wystawić taki dokument musiał mieć potwierdzenie zakupu maszyny do
jego firmy, wtedy też zwrócił się do T. R. (1) o to czy mógłby mu załatwić umowę kupna sprzedaży tej maszyny z
potwierdzeniem odbioru pieniędzy oraz oświadczeniem własności maszyny, na co T. R. (1) wyraził zgodę i po jakimś
czasie przyjechał z gotowymi dokumentami, przy czym nie znał osoby wypełniającej dokumenty. Na podstawie tak
uzyskanych dokumentów wystawił dokumenty dla (...) Sp. z o.o. dotyczące sprzedaży tej maszyny. Dalej M. K. (1)
dodał, że nigdy nie widział tej maszyny i nie wie skąd S. ją zorganizował. Z kolei na rozprawie w dniu 16 lutego 2015r.
M. K. (1) inaczej już zeznawał, wskazał, że razem z H. S. szukali takiej samej maszyny przez około miejsca czasu.
Dodał, że kiedy pan S. pojechał w okolice miejsca przechowywania maszyny pod B. okazało się, że jej nie ma, drugi
wspólnik B. ją wywiózł, okazało się, że on nie wyraził zgody na jej sprzedaż i w związku z tym musiał się wycofać z
umowy z S., zwrócić mu pieniądze, dokonać korekty faktur. Dodał, że następnie H. S. znalazł identyczną maszynę
i aby nie robić zamieszania ponownie wystawił dokumenty na tę maszynę i dokonali transakcji, a H. S. przywiózł
maszynę do siebie. Ta druga transakcja doszła do skutku jak wystawił nową fakturę, i do tego jego rola się ograniczała.
W końcu dodał M. K. (1) podczas zeznań w niniejszym postępowaniu, że obydwaj szukali takiej samej maszyny, w
prasie czy przez znajomych, w końcu taka maszyna znalazła się w J. koło B., tam był sprzedający, obydwaj pojechali
ją zobaczyć. Wskazał, że znaleźli sprzedającego przez kolegów, nie pamiętał jak się nazywał. M. K. (1) twierdził, że z
miesiąc czasu szukali takiej samej maszyny, na pewno nie kupił jej tego samego dnia, gdy ją oglądał bowiem nie było
wówczas właściciela maszyny, tak też musiało to potrwać kilka dni. M. K. (1) wskazał w swoich zeznaniach, że jeżeli
chodzi o fakturę z jesieni, to okazywał S. umowę między nim a B. z 24 listopada 2000r. Wskazał też, że nie pamiętał
ile czasu minęło od momentu próby odebrania tej pierwszej maszyny do momentu, kiedy dowiedział się, że nie należy
ona w całości do B., wskazał, że może z tydzień. Ostatecznie doprecyzował, że mniej więcej z miesiąc wcześniej szukali
takiej samej maszyny nim doszło do zawarcia umowy z dnia 10 lutego 2001r., w dalszej części zeznań wskazał, że zajęło
mu to z 2 tygodnie.
Tak też podsumowując wyjaśnienia i zeznania M. K. (1), wobec zmienności jego wersji odnośnie tego ile czasu przed
zawarciem nie tyle umowy co protokołu zwrotu agregatu wtryskowego WV- (...)AG z dnia 10 lutego 2001r. czy też
umowy z dnia 21 lutego 2001r. dotyczącej nabycie takiego samego agregatu, H. S. wiedział, że umowa, faktura nr
(...) z dnia 30 listopada 2010r. są już fikcyjne, nie odzwierciedlają rzeczywistego stanu rzeczy, czy raptem 2 tygodnie
przed tymi umowami czy już miesiąc wcześniej. Biorąc pod uwagę odmienność wersji samego H. S. w tym zakresie,
który z kolei twierdził, że to M. K. (1) szukał takiej samej maszyny jak ta stanowiąca przedmiot umowy i faktury z dnia
30 listopada 2000r.i to właśnie M. K. (1) znalazł taką samą maszynę, przy braku innych jednoznacznych dowodów,
nie można jednoznacznie i stanowczo ustalić tej kwestii, zeznania M. K. (1) nie mogą tu być decydujące i stanowić
podstawy ustaleń na niekorzyść oskarżonego, bowiem w toku postępowania, również jako oskarżony, zmieniał wersje
zdarzenia, również na niekorzyść H. S., czy też upierał się że nabył agregat z wtryskarką w lutym 2001r. od M. S. (1),
co w świetle zeznań tego ostatniego ewidentnie nie jest prawdą, bowiem w transakcji pełnił rolę klasycznego „słupa”,
nigdy nie był właścicielem żadnego agregatu wtryskowego i nie przyjął pieniędzy za jego sprzedaż. Na marginesie
wskazać należy, że M. K. (1) w piśmie z dnia 24 marca 2003r. kierowanym do Urzędu Kontroli Skarbowej w K. (k.270)
wskazał, że J. B. w styczniu 2001r. wycofał się z transakcji sprzedaży agregatu, co też jest zbyt ogólnikowym ujęciem,
nic nie wnosi do sprawy bo mógł być to zarówno 1 styczeń, 18 styczeń itp, chociaż można też nie wykluczyć, że M. K. (1)
mógł od razu po powzięciu takiej informacji nie przekazywać jej H. S.. Nie rozstrzygnęły tej kwestii również zeznania
K. D., która m.in. wskazywała w swoich zeznaniach, że ze to M. K. (1) znalazł taką samą maszynę.
Niemniej jednak skoro podczas kontroli skarbowej dokonywanej do dnia 15 stycznia 2001r. pracownicy urzędu
kontroli skarbowej, dokonywali wizji agregatu wtryskowego w C. przy ul. (...), podobnie jak bezpośrednio po złożeniu
wniosku o kredyt tj. w dniu 23 stycznia 2001r. (k.1021) pracownicy (...) SA O/G. celem weryfikacji wniosku złożonego
przez oskarżonego o przyznanie kredytu inwestycyjnego za zakup maszyny z faktury VAT nr (...) pod tym samym
adresem dokonywali wizji agregatu w hali w tym samym miejscu tj. C. ul. (...), co wynika z dokumentacji skarbowej
jak i bankowej, zeznań pracowników banku, to należy przyjąć, że do tego czasu oskarżony H. S. nie miał wiedzy, aby
umowa i faktura VAT nr (...) jest fikcyjna, nie doszła do skutku. Nie istnieją dowody na to, by oskarżony przed tymi
datami, przed 18 stycznia 2001r. miał taką świadomość.
Z zeznań J. B. nie wynika, aby H. S. wiedział, od listopada 2000 roku do co najmniej 18 stycznia 2001r. o fikcyjności
umowy, ani też nie wiedział o tym, że J. B. nie miał pełnomocnictwa od właściciela wtryskarki, agregatu do jej
sprzedaży, o tym, że nie otrzymał od firmy (...) pełnej kwoty. Sąd dał wiarę zeznaniom świadka w zakresie dotyczącym
niniejszej sprawy, jako logicznym, korespondującym z pozostałem materiałem dowodowym.
Co prawda 31 stycznia 2003r. K. H. zeznał, że pod koniec listopada 2000 roku pojechali do M. K. (1) poinformować go,
że rezygnują ze sprzedaży mu wtryskarki, niemniej jednak jest to małowiarygodne, przecież dopiero ostatniego dnia
listopada 2000 (...) Sp. z o.o. nabyło przedmiotowy agregat od M. K. (1). K. H. stanowczo i konsekwentnie zaprzeczył
aby z ramienia PPHU (...) w B. podpisywał z (...) Centrum (...) umowę najmu lokalu użytkowego, po okazaniu mu
tego dokumentu zaprzeczył aby go podpisywał, nie jego podpis się tam znajdował, nie jego pieczęć firmowa. Dodał,
że firma ta nie jest właścicielem żadnej hali w C. przy ul. (...), nigdy nie została sprzeda firmie (...). W pozostałym
zakresie Sąd dał wiarę zeznaniom świadka jako logicznym, korespondującym z pozostałym materiałem dowodowym
uznanym za wiarygodny. Co do istoty z zeznaniami K. H. zbieżne były zeznania M. P. i B. B. (1), stąd też jako logicznym,
znajdującym potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym, Sąd dał wiarę zeznaniom i tych świadków.
W pełni wiarygodne Sąd uznał zeznania świadka T. Ż. (1) z etapu śledztwa, kiedy słuchany w dniu 27 października
2003r. jednoznacznie wykluczył, aby dokonywał oględzin maszyny – wtryskarki w C., na pewno go tam nie było.
Odnosząc się do operatu szacunkowego dotyczącego wyceny wartości rynkowej agregatu wtryskowego oraz formy
wtryskowej wskazał, że zlecenie dokonania wyceny maszyny otrzymał osobiście od prezesa (...) Centrum (...) tj. H.
S. na podstawie dokumentów dotyczących wskazanych maszyn, wizji maszyny dokonał w hali należącej do (...), w G.
prawdopodobnie ul. (...), nie pamiętał czy ich oględzin dokonywał na ulicy (...) w G.. Również na rozprawie 20 lutego
2013r. świadek T. Ż. (1) potwierdził, że wtryskarka była zlokalizowana na terenie obiektu przemysłowego, gdzieś w
okolicy końca ul. (...) ul. (...) w G. i podtrzymał wcześniejsze zeznania w tym zakresie.
Z powyższego wynika, w tym z dokumentacji bankowej, między 23 a 29 styczniu 2001r. (...) Sp. z o.o. w G. musiało być
we władaniu nowego agregatu wtryskowego z formą zmagazynowanego w pomieszczeniu wynajmowanym od Chodni
Kominowych w G. przy ul. (...) (takiego samego jak stanowiący przedmiot faktury nr (...) z dnia 30 listopada 2000r.),
skoro na zlecenie prezesa spółki H. S. dokonywał oględzin tej maszyny właśnie w tym miejscu, pod tym adresem na
potrzeby sporządzenia operatu szacunkowego wyceny maszyny dla banku, w związku ze staraniami się (...) sp. z o.o.
o przyznanie kredytu inwestycyjnego w (...) S.A. Oddział G.. Zatem od tego momentu (...) Sp. z o.o. była we władaniu
innej maszyny niż ta stanowiąca podstawę złożenia wniosku o kredyt inwestycyjny z dnia 18 stycznia 2001r. w (...)
SA Oddział w G., czyli to nie była maszyna wskazana w fakturze VAt z dnia 30 listopada 2000r.nr (...) (ta nigdy
nie znalazła się w G.), dalej innej maszyny niż ta stanowiąca przedmiot oględzin pracowników (...) S.A. w dniu 23
stycznia 2001r. co więcej do dnia 6 lutego 2001r., to jest d. zawarcia umowy o kredyt inwestycyjny nr (...)/2001r.
H. S. działając jako jednoosobowy prezes zarządu (...) Sp. z o.o. nie wyprowadzał z błędu co do tych okoliczności
przedstawicieli pokrzywdzonego banku, przedłożył przy zawieraniu tej umowy poświadczający nieprawdę dokument
w postaci umowy przewłaszczenia na zabezpieczenie z (...) S.A. Oddział G. z tego samego dnia, w której wyraźnie
odnośni się, że zabezpieczeniem tego kredytu dla banku będzie agregat wtryskowy stanowiący przedmiot faktury VAT
nr (...) z dnia 30 listopada 2000r.
W świetle powyższych dowodów, w szczególności zeznań T. Ż. (1) jak i z wyjaśnień H. S., twierdzeń M. K. (1) wynika,
że (...) Sp. z o.o. weszło we władanie takiego samego agregatu wtryskowego po tym jak transakcja urządzenia
należąca do (...) spółki (...) ostatecznie miała nie dojść do skutku, jednocześnie było to już przed tym jak T. Ż.
(1) sporządził wycenę tej maszyny najdalej w dniu 29 stycznia 2001r. (k.986-999) i wyceny dokonywał urządzenia
przechowywanego w pomieszczeniu wynajmowanym od Chłodni (...) w G., którego oględziny musiał dokonywać
jeszcze przed wydaniem tej opinii. Ponad wszelką wątpliwość z zeznań i wyjaśnień M. K. (1), wyjaśnień oskarżonego
czy zeznań (...) spółki (...) wynika, że agregat wraz z wtryskarką należącą do tych wspólników (stanowiący przedmiot
nabycia przez oskarżonego na podstawie umowy sprzedaży z dnia 30 listopada 2000r.) nigdy nie został odebrany
przez H. S. z C., a zatem miejsca gdzie przetrzymywali go (...) spółki (...). Z tego faktu rodzi się oczywistym wniosek,
że pomiędzy dniem 23 stycznia a dniem 29 stycznia 2001r. (data sporządzenia opinii przez biegłego Ż.), najpóźniej
w dniu 29 stycznia 2001r. H. S. musiał mieć świadomość, że umowa kupna sprzedaży agregatu i wtryskarki z dnia
30 listopada 2000r. nie doszła do skutku, inaczej T. Ż. (1) nie otrzymałby bezpośrednio od niego (na co wskazuje
sam świadek Ż.) dokonania zlecenia wyceny tej maszyny, i oczywistym jest, że H. S. musiał mu wskazać miejsce
przechowywania maszyny takiej samej jak ta stanowiąca przedmiot umowy i faktury z dnia 30 listopada 2000r. nr
(...). Z powyższego w sposób niebudzący wątpliwości wynika, że najpóźniej pomiędzy 23 a 29 stycznia 2001r., od
tego momentu H. S. musiał zadawać sobie sprawę z fikcyjności transakcji, którą dokumentowała faktura z dnia 30
listopada 2000r., a która była mu potrzebna do uzyskania wspomnianego wsparcia finansowego. W postępowaniu o
udzieleniu kredytu oskarżony jako prezes (...) Sp. z o.o., do dnia 6 lutego 2001r. –daty zawarcia umowy, nie ujawnił
faktu anulowania transakcji udokumentowanej fakturą Vat nr (...), do której nawiązywało zabezpieczenie banku w
postaci przewłaszczenia przedmiotów kredytowania.
W tym miejscu wspomnieć należy, że na rozprawie w dniu 23 marca 2015r. świadek T. Ż. (1) zmieniał zeznania w
istotnej dla sprawy kwestii, bowiem podnosił, że w związku z koniecznością dokonania wyceny urządzenia na zlecenie
(...) Sp. z o.o. jechał na jego wizję do C. koło B., zaraz po zawarciu umowy, wskazał, że do C. jechał sam, tam był
warsztat i maszyna pracowała. Opinię oddał S. w dniu 29 stycznia 2001r. Po odczytaniu wcześniejszych zeznań,
świadek T. Ż. (1) podtrzymał swoje zeznania z rozprawy z dnia 23 marca 2015r. podnosząc już mniej pewnie, że
chyba był na wizji maszyny w C., po czym wskazał, że wtedy robił dla nich – mając na myśli (...) Sp. z o.o. również
wizje innych maszyn, drukarskich, nie miał wówczas przy sobie, przy składaniu wcześniejszych zeznań, dokumentu
i chyba pomylił wizje. Pytany jakiego dokument nie miał podczas wcześniejszy zeznań, świadek T. Ż. (1) wskazał, że
teraz ma przy sobie swoje notatki i z nich to wynika, a jak była na policji składać zeznania to nie miał tych notatek.
T. Ż. (2) nieprzekonywująco, naiwnie tłumaczył sie, że nie prostował swoich zeznań w tym zakresie, bo na Policję
chodzi się na wezwanie a nie tak sobie. Dodał, że w G. przy ul. (...) na wizji maszyny był wtedy kiedy był wzywany
przez bank i urząd skarbowy. Podobnie świadek na pytanie przewodniczącego, dlaczego wcześniej, na rozprawie 7
lat temu nie zeznał, nie sprostował tego, że był na wycenie maszyny w C., świadek T. Ż. (1) odpowiedział wymijająco
„mnie to wynika, że tam byłem z notatek, które mam przy sobie, wtedy to robiłem.” (zeznania świadka T. Ż. (1)
k.2355). Sąd uznaje za niewiarygodne zeznania świadka T. Ż. (1) z rozprawy z dnia 23 maja 2015r. w części jakże
istotnej jak to w jakim miejscu dokonywał oględzin agregatu wtryskowego na zlecenie (...) Sp. z o.o. Zarówno w toku
postępowania przygotowawczego jak i w trakcie wcześniejszych rozpraw, świadek T. Ż. (1) stanowczo i konsekwentnie
podnosił, że wizji agregatu wtryskowego, którego wyceny dokonał w opinii z dnia 29 stycznia 2001r. dokonał w G.,
co więcej w postępowaniu toczącym się za pierwszym razem przed Sądem Rejonowym w Gliwicach wyraźnie wskazał
na G. ulicę (...), nie zgłaszał wówczas żadnych wątpliwości w tym zakresie, nie posiłkował się żadnymi prywatnymi
notatkami w tym zakresie. Nieprawdopodobne i nielogiczne jest, że świadek po ponad 14 latach od zdarzenia, po tylu
przesłuchaniach nagle znajduje prywatne notatki dotyczące tak zamierzchłych zdarzeń, nigdy wcześniej na nie się nie
powoływał. Niedorzeczne są również tłumaczenia świadka, dla których nie prostował swoich zeznań w tym zakresie,
zresztą na tę okoliczność rozpytany był nie tylko na policji ale również w poprzednim postępowaniu toczącym się
przed Sądem Rejonowym w Gliwicach. W tych okolicznościach przekonywujące, nielogiczne jest, aby świadkowi po 14
latach od zdarzenia pamięć tak się odświeżyła, czy też by odnalazł jakieś notatki prywatne, o których nigdy wcześniej
nie wspominał. Zdaniem Sądu świadek T. Ż. (1) swoimi zeznaniami w niniejszym postępowaniu starał się pomóc
oskarżonemu, przedstawić wersję zdarzenia dla niego korzystną a nieprawdziwą. Zresztą niezależnie od powyższego,
z operatu szacunkowego sporządzonego przez T. Ż. (1) z dnia 29 stycznia 2001r. wyraźnie wynika, że dokonywał wizję
lokalną w miejscu montażu maszyny.
Za wiarygodne Sąd uznał zeznania świadka M. S. (1), w których opisywał okoliczności zawarcia umowy z dnia 10
lutego 2001r., dodał, że w umowę podpisał – na prośbę mężczyzny z którym zawierał umowę – kazał na pokwitowaniu
wpisać datę późniejszą niż na umowie. To , że M. K. (1) nie jest w pełni wiarygodnym świadkiem, świadczy o tym
chociażby to, że w toku postępowania konsekwentnie utrzymywał, że wtryskarkę i formę nabył od M. S. (1), podczas
gdy z zeznań tego ostatniego ewidentnie wynika, że był „tzw. słupem”, nigdy faktycznie nie był właścicielem takiej
maszyny, nie sprzedawał jej, nie przyjął pieniędzy, a sama umowa sprzedaży została sfingowana i dla Sądu zeznania
M. S. (1) odnośnie okoliczności zawarcia umowy z dnia 11 lutego 2001r. dot. kupna-sprzedaży agregatu wtryskowego
WV- (...) są w pełni wiarygodne.
W toku śledztwa w dniu 14 października 2003r. T. R. (1) zeznał, że na początku roku 2001r. na prośbę M. K. (1) pojechał
do osoby sprzedającej maszyny, miał jej przekazać przygotowane dokumenty. Wskazał, że z racji tego, iż mieszkał w
C. jego rola sprowadzała się do przekazania umowy do podpisu, dodał, że nie widział maszyny, nie był obecny przy jej
odbiorze ani przy odbiorze pieniędzy. W postępowaniu sądowym podtrzymywał swoje wyjaśnienia, dodawał, że M. K.
(1) umówił go z tym mężczyzną w konkretnym dniu i godzinie. Sąd dał wiarę zeznaniom świadka jedynie w zakresie w
jakim korespondują one z zeznaniami M. S. (1), które od początku postępowania były stanowcze, konsekwentne, jego
wersja nie budziła wątpliwości. Z. T. R. (1) bywały niespójne nawet z zeznaniami M. K. (1), jedno jest pewne, na jego
zlecenie udał się poszukać osoby do podpisania umowy z dnia 10 lutego 2001 pomiędzy K., a właśnie kontrahentem
„słupem” M. S. (1).
Z. J. A. czy L. G. Sąd uznał za wiarygodne, badali oni maszynę na zlecenie urzędu skarbowego dopiero w czerwcu
2001r., podobnie jak świadka R. G., który badał maszynę dopiero 16 maja 2001r., gdy była przechowywana w G..
Badany przez nich agregat wraz z formą zmagazynowane były w pomieszczeniu wynajmowanym od Chłodni (...), a
zatem badali nie te urządzenie stanowiące przedmiot faktury z dnia 30 listopada 2000r. nr (...) i nie te urządzenie
stanowiące przedmiot kredytu inwestycyjnego z dnia 6 lutego 2001r. i na tę okoliczność zeznawali.
S. P. zeznawał konsekwentnie, że H. S. potrzebował wyceny wartości maszyny do wytwarzania fartuchów do pralek,
polecił mu go M. L. i świadek dokonał tego w C., dokonał taką wycenę, ale później się z niej wycofał. S. P. zeznał w
dniu 13 grudnia 2004r., że w styczniu 2001r. H. S. skontaktował się z nim telefonicznie z prośbą o wykonanie wyceny
wtryskarki i formy do produkcji uszczelek gumowych, poinformował go, że maszyna znajduje się w firmie należącej
do M. L. tj. w C. ul. (...), była to sprawa pilna, po kilku dniach spotkał się z oskarżonym i towarzyszącą mu kobietą, na
prośbę prezesa sporządził opinię w przeciągu kilku dni, nie wiedział jaki był cel tej opinii, a parę dni po oddaniu opinii
skontaktował się z nim pracownik banku z zapytaniem o jego wycenę i wtedy zrozumiał, że była ona potrzebna do
wyceny przedmiotu pod zastaw w banku. Wycofał się z tej wycofany bowiem wykorzystał niewłaściwą metodę wyceny.
Również zeznania tego świadka nie budzą wątpliwości co do szczerości i prawdziwości.
Świadek K. D. zeznała, że agregat wtryskowy z formą został kupiony przez ŚĆ w listopadzie 2000 roku, ale prezes
miał problemy z jej odbiorem i wycofał się z tej transakcji dlatego została wystawiona faktura korygująca. Następnie
prezes dalej prowadził rozmowy z M. K. (1) w wyniku których w lutym 2001 roku ponownie została wystawiona
faktura przez firmę (...) dla (...) Sp. z o.o. na sprzedaż podobnej maszyny, zapłatą za tę maszynę nastąpiła w lutym
bezpośrednio z banku (...) na podstawie kredytu zaciągniętego prze (...) Sp. z o.o. a poręczonego przez H. S.. Niedługo
potem nowa maszyna przyjechała do G. transportem zorganizowanym przez H. S., przywieziona maszyna nie była
tą maszyną która miała zostać kupiona w listopadzie, widziała obydwie maszyny. K. D. zeznała nadto, że księgowa
spółki (...), po uruchomieniu kredytu inwestycyjnego była w (...) S.A. Oddział w G. z fakturą korygującą i zakupową,
konsultowała się z bankiem w sprawie prawidłowości zabezpieczeń banku, spłaty tego kredytu. Z. świadka K. D. co do
istoty były zbieżne z wyjaśnieniami oskarżonego H. S., niemniej jednak z punktu widzenia badania odpowiedzialności
oskarżonego z art.297 § 1 k.k. były one ogólnikowe, świadek nie operowała konkretnymi datami pozwalającymi
na dokonanie precyzyjnych ustaleń faktycznych w sprawie. W zakresie w jakim zeznania świadka korespondują z
zeznaniami świadków uznanych za wiarygodne i dokumentacją, tworzą spójną i logiczną całość, są one dla sądu
wiarygodne.
Wiarygodne są również zeznania świadka A. Z., z których wynika, że „(...) S.A. w G. przy ul. (...) w dniu 22 stycznia
2001r. zawarło umowę najmu ze (...) Sp. z o.o.
Za w pełni wiarogodne Sąd uznał zeznania wszystkich przesłuchanych w sprawie pracowników (...) Oddział G., jako
że nie mieli oni żadnego interesu w tym aby zeznawać w określony sposób, na korzyść którejkolwiek ze stron.
Tak też M. J. (2), zatrudniony od 1 grudnia 2002 w (...) Banku (...) S.A. w K. na stanowisku specjalisty do spraw
windykacji był w stanie tylko powiedzieć, że na początku roku 2001r. do (...) Oddział w G. wpłynął wniosek (...)
Sp. z o.o. reprezentowanego przez H. S. o przyznanie kredytu inwestycyjnego w kwocie 300.000 zł na okres trzech
lat na zakup agregatu wtryskowego do produkcji odlewów gumowych. Pod koniec stycznia 2001r. pracownicy (...)
Oddział w G. dokonali lustracji spółki oraz przedmiotu kredytowania oraz przedmiotów stanowiących dodatkowe
zabezpieczenie. Wskazał, że wycena maszyny przedstawiona przez pana P. została zakwestionowana, przedstawiono
nową wycenę sporządzoną przez T. Ż. (1), która była wystarczająca dla banku. W dniu 26 stycznia 2001r. w banku
spotkała się komitet kredytowy, który wyraził zgodę nadzielenie kredytu (...) Sp. z o.o., osobą przygotowującą
wniosek i referującą była E. B.. W dniu 6 lutego 2001r. zgodnie ze stanowiskiem komitetu kredytowego (...) Oddział
G. reprezentowany przez Dyrektora Oddziału J. H. i Kierownika Zespołu G. P. (2), podpisano umowę o kredyt z
(...) Sp. z o.o. reprezentowanym przez H. S.. Przeznaczenie kredytu było sfinansowanie zakupu środka trwałego w
postaci agregatu wtryskowego wraz z formą, natomiast zabezpieczeniem kredytu był weksel poręczony przez (...)
S., przewłaszczenie zakupionego agregatu wraz z formą oraz sześciu naczep ciężarowych oraz pełnomocnictwo do
rachunku bankowego. Po udzieleniu wymaganych zabezpieczeń, Bank przelał część środki na rachunek F. D. M. K.
(1), a w oddziale banku znajdowała się faktura nabycia maszyny od tej formy przez (...) Sp. z o.o. po fakcie znalazła się
tam faktura korygująca. W dniu 26 lipca 2002r. (...) S.A. wypowiedział kredyt (...) Centrum (...) z uwagi na problemy
ze spłatą. Wedle wiedzy pracowników banku maszyna winna znajdować się w C..
Z zeznaniami E. B. co do istoty korespondują zeznania świadka D. S., czy G. P. (2), który doprecyzował, że nie wie
kto czy oskarżony czy K. D. złożył wniosek o kredyt w banku, nie wiedział też kiedy, ale przyznał, ze w związku z
powyższym osobiście z E. B. i A. S. był na wizytacji u kredytobiorcy, m.in. w C., gdzie stała ta maszyna, gdzie sporządzili
dokumentację tej maszyny, spisali jej numery. E. B. potwierdziła zasadniczo zeznania G. P. (2), nie potrafiła podać
bardziej precyzyjnych dat.
Świadek J. K., prowadzący firmę transportowa, zeznał, że na zlecenie H. S. na początku roku (nigdy nie był w stanie
doprecyzować tej daty) przywiózł maszynę – agregat do G. na tern Zakładów Chłodni (...). W tym zakresie Sąd dał
mu wiarę bowiem korespondują z zeznania pozostałych świadków uznanych za wiarygodne, natomiast nie dał mu
Sąd wiary aby przywiózł maszynę z C., bowiem nawet z wyjaśnień oskarżonego nie wynika aby kiedykolwiek odebrał
maszynę z tego miejsca, nadto zeznania świadka z uwagi na ogólnikowość nie przesądzają najistotniejszych kwestii
w sprawie.
Wiarygodne są również zeznania M. L., która potwierdziła, że wspólnicy PHU (...) zostawili w jego hali zakupiony
agregat wtryskowy z formą do początku roku 2001r., kiedy to właściciele zabrali go informując, że znaleźli nowego
kupca.
Świadek B. B. (1) również zeznawał, że na początku roku 2001 wtryskarka należąca do wspólników (...) Spółki cywilnej
został wywieziona do (...) K..
Nie miały znaczenia dla sprawy zeznania świadka J. D., S. M., J. P. (agent (...) - nie dokonywał oględzin przedmiotu
ubezpieczenia tj. przedmiotowej wtryskarki), P. B., R. C., B. B. (4), A. H., K. K. (4), G. S., B. K., J. S. (1), Z. B., E. Ś.,
C. T., S. T., G. R., D. W., J. S. (2), J. G., A. P., J. W., K. M..
Sąd obdarzył wiarą wszystkie dokumenty stanowiącej podstawę ustaleń faktycznych w sprawie, nie były one
kwestionowane przez strony, jak również nie budzą one żadnych wątpliwości co do swej autentyczności i
prawdziwości, stanowiąc obiektywny dowód okoliczności w nich stwierdzonych. Pozostała dokumentacja ujawniona
w toku postępowania a nie wskazana w uzasadnieniu wyroku jako podstawa ustaleń faktycznych w sprawie, nie miała
żadnego znaczenia w niniejszej sprawie, nie miała znaczenia z punktu odpowiedzialności oskarżonego z art.297 § 1 k.k.
Sąd Rejonowy zważył co następuje:
W świetle okoliczności sprawy nie budzi wątpliwości, że oskarżony H. S. w dniu 6 lutego 2001r. w G. zrealizował swoim
zachowaniem znamiona występku z art.297 § 1 k.k.
Z art.297 § 1 k.k. w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 kwietnia 2004r., które w oparciu o regułę prawa
intertemporalnego z art.4 § 1 k.k. uznać należało za względniejsze w okolicznościach niniejszej sprawy (niezależnie
od powyższego w dacie wydania wyroku obowiązywał kodeks karny w brzmieniu po nowelizacji z dnia 1 lipca 2015r.,
przewiduje on instytucje prawa karnego materialnego mniej korzystne dla oskarżonego niż obowiązujące w dacie
popełnienia czynu, tak też chociażby uprzednia wielokrotna karalność oskarżonego, w tym na karę pozbawienia
wolności wyklucza możliwość warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia
wolności, co wynika z aktualnego brzmienia art.69 § 1 k.k.), odpowiada m.in. ten kto w celu uzyskania dla siebie
lub innej osoby kredytu przedkładania stwierdzające nieprawdę dokumenty, albo nierzetelne, pisemne oświadczenia
dotyczące okoliczności mających istotne znaczenie prawne. Przedkładaniem są zachowania polegające na składaniu
dokumentu lub oddaniu do przejrzenia, oceny itd. Jest przedkładaniem także występowanie z dokumentami lub
oświadczeniami w stosunku do organu lub osoby.
Pojęcie dokumentu definiuje art.115 § 14 k.k. i jest nim jest każdy przedmiot lub inny zapisany nośnik informacji, z
którym jest związane określone prawo, albo który ze względu na zawartą w nim treść stanowi dowód prawa, stosunku
prawnego lub okoliczności mającej znaczenie prawne.
Występek ten stanowią przestępstwo powszechne, natomiast jego strona podmiotowa obejmuje umyślność w postaci
zamiaru bezpośredniego. Omawiany występek ma charakter kierunkowy, znamienny celem jakim jest uzyskania
wsparcia finansowego określonego w tym przepisie.
Zgodnie z zapatrywaniem prawnym Sądu Apelacyjnego w Katowicach wyrażonym w wyroku z dnia 14 sierpnia 2014r.
sygn. akt II AKa 196/14 znamię „przedkłada” podrobiony, przerobiony lub poświadczający nieprawdę, nierzetelny
dokument, lub nierzetelne pisemne oświadczenie w rozumieniu art.297 § 1 k.k., czynność sprawcza związana
jest z działaniem polegającym na przedłożeniu m.in. nierzetelnych, pisemnych oświadczeń, czy poświadczających
nieprawdę dokumentów, a nie z trwaniem takiego stanu. Oznacza to, że nie można przypisać oskarżonemu
odpowiedzialności z tego przepisu za niewyprowadzenie z błędu pracowników (...) S.A. Oddział w G. co do tego, że
już po złożeniu w dniu 18 stycznia 2001r. w banku wniosku o kredyt inwestycyjny w wysokości 300.000 zł na zakup
agregatu wtryskowego WV- (...)AG, nabytej przez (...) Sp. z o.o. na podstawie faktury VAT z dnia 30 listopada 2000r.
nr (...), od momentu kiedy powziął wiedzę o tym, że faktura ta nie odzwierciedla rzeczywistej transakcji, tj. co miało
miejsce okresie od 23 do 29 stycznia 2001r. Jak trafnie wskazał Sąd Apelacyjny w Katowicach w wyroku sygn. II AKa
196/14 przestępstwo z art.297 § 1 k.k. nie ma charakteru trwałego, jego istota polega na jednorazowym przedłożeniu
dokumentu o cechach wskazanych w art.297 § 1 k.k. celem uzyskania kredytu. Stąd też nie można oskarżonemu
przypisać odpowiedzialności z art.297 § 1 k.k. za ten fragment zachowania. Jednocześnie jak wcześniej wspominano,
że na dzień składania przez oskarżonego wniosku o kredyt tj. 18 stycznia 2001r. nie istnieją stanowcze i jednoznaczne
dowody wskazujące na to, aby oskarżony miał świadomość tego, że faktura VAT z dnia 30 listopada 2000r. nr (...)
nie odzwierciedla rzeczywistej transakcji, że faktycznie (...) Sp. z o.o. nie jest właścicielem agregatu na podstawie tej
umowy. W chwili złożenia przedmiotowej faktury nr (...) do banku celem uzyskania kredytu, tj. na dzień 18 stycznia
2001r. oskarżony H. S. nie widział o tym, że transakcja kupna agregatu i wtryskarki z dnia 30 listopada 2000r. nie
doszła do skutku.
Inaczej się jednak jawią okoliczności zawarcia w dniu 6 lutego 2001r. przez oskarżonego jako prezesa jednoosobowego
zarządu (...) Sp. z. o.o. umowy przewłaszczenia na zabezpieczenie agregatu wtryskowego nr (...) z (...) S.A. Oddział
w G., która była zawierana wraz z umową kredytu inwestycyjnego nr (...). W dniu 2 lutego 2001r. M. K. (1) dokonał
zwrotu J. B. tej maszyny stanowiącej przedmiotem umowy z dnia 30 listopada 2000r. faktura VAT (...) (k.853).
Urządzenie będące przedmiotem tej umowy przewłaszczenie nie było tożsame z tym, których wycenę sporządził
biegły T. Ż. (1), który oględzin maszyny dokonał w G. najpóźniej dnia 29 stycznia 2001r., podczas gdy te, których
dotyczyła faktura VAT nr (...) były okazywane przedstawicielom banku, przechowywane były w C.. Z tych też względów,
najpóźniej od dnia 29 H. S. musiał mięć świadomość, że wtryskarka na którą wystawiono fakturę VAT nt (...),nie może
stanowić przedmiotu zabezpieczenia umowy kredytowej z dnia 6 lutego 2001r. o kredyt inwestycyjny w wysokości
300.000 zł. mimo to, na okoliczności tej faktury oskarżony jako prezes kredytobiorcy powoływał się w umowie
przywłaszczenia na zabezpieczenie agregatu wtryskowego z dnia 6 lutego 2001 nr (...). Faktycznie kredyt uzyskany
ostatecznie w dniu 6 lutego 2001r. sfinansował zakup innego urządzenia aniżeli objętego fakturą VAT z dnia 30
listopada 2000r. nr (...). W chwili zawarcia przedmiotowej umowy kredytowej nie doszło faktycznie do sprzedaży
przedmiotu nim objętego (...) Sp. z o.o. przez M. K. (1) zgodnie z fakturą VAT nr (...), który tytuł prawny do tego
przedmiotu upatrywał w umowie sprzedaży z osobą nieuprawnioną do rozporządzania nim, o czym H. S. już wiedział.
Zebrane w sprawie dowody wskazują na nierzetelność pisemnego dokumentu tj., umowy przewłaszczenia na
zabezpieczenie z dnia 6 lutego 2001r. nr (...), które oskarżony jako prezes kredytobiorcy przedłożył ubiegając się w (...)
SA o udzielenie przedmiotowego kredytu. Przedmiotowa umowa przewłaszczenia na zabezpieczenie jako dotycząca
najbardziej wartościowego mienia stanowiącego przedmiot zabezpieczenia dla banku, miała istotne znaczenie dla
uzyskania wspomnianego kredytu.
Sposób działania oskarżonego, okoliczności czynu wskazują na to, że czynu w dniu 6 lutego 2001r. dopuścił się
z zamiarem bezpośrednim, chciał przedłożyć i przedłożył nierzetelny dokument celem uzyskania dla podmiotu w
imieniu którego działał kredytu inwestycyjnego. Miał świadomość celu, do którego dążył i świadomość środków jakich
używał do jego osiągnięcia.
Mając na względzie powyższe nie budziło wątpliwości przypisanie winy oskarżonemu, a to i z tego względu, iż nie
ujawniły się w toku postępowania żadne okoliczności wyłączające możliwość zawinionego jego zachowania. Oskarżony
był bowiem osobą dorosłą, zdolną do ponoszenia odpowiedzialności karnej, posiadającymi pełną możliwość
rozpoznania znaczenia sytuacji, w których się znajdował, jak i jej prawnego wartościowania, co w konsekwencji winno
go doprowadzić do prawidłowego procesu motywacyjnego oraz wyboru celu i jego realizacji zgodnie z normami
moralnymi społeczeństwa. Stopień winy oskarżonego należy uznać za wysoki.
Przy wymiarze kary Sąd kierował się dyrektywami określonymi w art. 53 k.k., biorąc pod uwagę wszystkie okoliczności
zarówno przedmiotowe i podmiotowe, obciążające i łagodzące oraz kierując się w pierwszej kolejności nakazem jej
dostosowania do stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu.
Jako okoliczność obciążającą przy wymiarze kary za przypisane przestępstwo, Sąd wziął pod uwagę stopień społecznej
szkodliwości przypisanego oskarżonemu czynu, który należy określić jako znaczny. O takiej ocenie zadecydował
rodzaj dobra prawnego, którym swoim zachowaniem naruszył – pewność obrotu gospodarczego, nadto przemyślany,
zorganizowany sposób działania. Dalej na stopień społecznej szkodliwości czynu wpływ miała motywacja, która
mu przyświecała podczas działania, a mianowicie chęć osiągnięcia w łatwy, nieuczciwy sposób kredytu o wysokiej
sumie. Oczywistym jest, że przedmiotowa umowa przewłaszczenia na zabezpieczenie jako dotycząca najbardziej
wartościowego mienia stanowiącego przedmiot zabezpieczenia dla banku, miała istotne znaczenie dla przyznania
kredytu. Nadto jako okoliczność obciążającą Sąd uznał uprzednią karalność oskarżonego.
Na korzyść oskarżonego Sąd poczynił to, że prowadzi ustabilizowany tryb życia.
Biorąc pod uwagę wskazane powyżej okoliczności, Sąd uznał, iż karą wystarczającą, współmierną do jego winy jak
i do stopnia społecznej szkodliwości przypisanego mu występku, a także w należytym stopniu uwzględniającą i
realizującą cele zapobiegawcze jak i wychowawcze, będzie na zasadzie art.297 § 1 k.k. kara 8 miesięcy pozbawienia
wolności. Zdaniem Sądu kara orzeczona jest karą sprawiedliwą i uwzględniającą w pełni wyżej wskazane okoliczności
i dyrektywy.
Oskarżony działał w celu osiągnięcia korzyści majątkowej i takową osiągnął (uzyskał pożądany kredyt), ze względów
wychowawczych, mając na uwadze wyżej wskazane dyrektywy wymiaru kary, na zasadzie art.33 § 2 k.k. wymierzono
mu karę grzywny w wymiarze 100 stawek dziennych. Ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 20 zł,
Sąd miał na względzie okoliczności wskazane w art.33 § 3 k.k., w szczególności to, że oskarżony jest w sile wielu,
posiada zatrudnienie, nie ma nikogo na utrzymaniu, Sąd też wysokość jednej stawki dziennej nie może być minimalna.
Zdaniem Sądu orzeczona wobec oskarżonego kara grzywny mieści się w zasięgu jego możliwości zarobkowych,
jednocześnie orzeczona we wskazanym wymiarze jest w stanie spełnić swoje cele.
Wobec spełnienia formalnych przesłanek z art.69 § 1 i 2 k.k. do warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej
kary pozbawienia wolności, mając na uwadze dotychczasową karalność oskarżonego, Sąd uznał, że jeszcze zachodzą
podstawy do warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej kary pozbawienia wolności, uznać, że oskarżony nie
jest zdemoralizowany i należy dać mu szansę na resocjalizację w warunkach wolnościowych. Z uwagi na uprzednią
karalność oskarżonego, w tym za występek z art.286 § 3 k.k. okres próby wobec oskarżonego musi być odpowiednio
długi celem zweryfikowania trafności postawionej wobec niego prognozy kryminologicznej, stąd też orzeczono o
trzyletnim okresie próby na podstawie art.70 § 1 pkt 1 k.k.
W punkcie czwartym wyroku orzeczono zgodnie z art.63 § 1 k.k.
Na podstawie art. 627 kpk i art. 2 ust. 1 pkt 3 i art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach
karnych (Dz.U. z 1983 r. nr 49 poz. 223 ze zm.) zasądzono od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa wydatki
podniesione w postępowaniu w kwocie 70 zł (20zł x 2 – ryczałt za doręczenia wezwań i zawiadomień w postępowaniu
przygotowawczym i w postępowaniu sądowym, 30 zł dane o karalności), oraz obciążono go opłatą w kwocie 580 zł
(180 zł od wymierzonej kary pozbawienia wolności, 20 % od wymierzonej kary grzywny stanowi 400 zł). Uiszczenie
przedmiotowych należności pozostaje w zasięgu możliwości zarobkowych i majątkowych oskarżonego.
na oryginale właściwy podpis
za zgodność z oryginałem