Całka Riemanna - Polsko-Japońska Akademia Technik

Analiza Matematyczna
Całka Riemanna
Alexander Denisjuk
[email protected]
Polsko-Japońska Wyższa Szkoła Technik Komputerowych
zamiejscowy ośrodek dydaktyczny w Gdańsku
ul. Brzegi 55
80-045 Gdańsk
Analiza Matematyczna – p. 1
Całka Riemanna
Najnowsza wersja tego dokumentu dostepna
˛
jest pod adresem
http://users.pjwstk.edu.pl/~denisjuk/
Analiza Matematyczna – p. 2
Definicja całki oznaczonej
Niech f (x) bedzie
˛
funkcja˛ ograniczona˛ na skończonym
przedziale [a, b].
Definicja 1. 1. Niech dane bed
˛ a˛ punkty a = x0 < x1 < · · · < xn = b.
Mówimy wówczas, że określony jest podział Pn przedziału (a, b).
2. Przedziały [xi−1 , xi ], gdzie i
czastkowymi
˛
podziału.
= 1, 2, . . . , n, nazwiemy przedziałami
3. Długości przedziałów [xi , xi−1 ] oznaczamy przez ∆i
(∆i = xi − xi−1 ), a maksymalna˛ z nich, ∆(Pn ) =
max ∆i
i=1,...,n
nazwiemy średnica˛ podziału Pn .
Analiza Matematyczna – p. 3
Definicja całki oznaczonej, cd
4. Niech dane bed
˛ a˛ również wezły
˛
ξi ∈ [xi−1 , xi ], gdzie
n
P
f (ξi )∆i nazwiemy suma˛
i = 1, . . . , n. Sume˛ S(f, Pn ) =
i=1
całkowa.
˛
5. Granice˛ (o ile istnieje)
lim S(f, Pn ) nazwiemy całka˛
n→∞
∆(Pn )→0
oznaczona˛ (całka˛ Riemanna), oznaczamy
Rb
f (x) dx.
a
Funkcja f (x) nazywa sie˛ wówczas całkowalna˛ na
przedziale [a, b].
Analiza Matematyczna – p. 4
Sens geometryczny całki oznaczonej
a = x0 ξ1
x1
ξ2
x2
ξ3
x3
ξ4 x4
ξ5 x5 = b
Rysunek 1: Sens geometryczny całki Riemanna
Analiza Matematyczna – p. 5
Sens geometryczny całki oznaczonej, cd
Niech bedzie
˛
f (x) > 0 dla x ∈ [a, b]. Suma całkowa,
odpowiadajaca
˛ podziałowi Pn i wyborowi wezłów
˛
ξi równa jest
polu figury, złożonej z prostokatów,
˛
zobacz rysunek 1. Granica
pól takich figur, czyli całka zgadza sie˛ z polem trapezu
krzywoliniowego, i.e., obszaru ograniczonego łukiem krzywej
y = f (x), odcinkiem osi Ox oraz prostymi x = a i x = b.
Jeżeli zaś w przedziale [a, b] jest f (x) 6 0, to analogiczne pole
równa sie˛
Zb
− f (x) dx.
a
Analiza Matematyczna – p. 6
Klasy funkcji całkowalnych
Twierdzenie 2. Ciagła
˛
na przedziale [a, b] funkcja jest całkowalna.
Twierdzenie 3. Funkcja ograniczona i ciagła
˛
na przedziale [a, b] z wyjatkiem
˛
co najwyżej skończonej liczby punktów jest całkowalna.
Twierdzenie 4. Monotoniczna na przedziale [a, b] funkcja jest całkowalna.
Analiza Matematyczna – p. 7
Suma i różnica całek
Twierdzenie 5. Niech funkcje f (x) i g(x) bed
˛ a˛ całkowalne w przedziale
[a, b]. Wtedy f (x) ± g(x) bedzie
˛
funkcja˛ całkowalna˛ oraz
Rb
a
Rb
Rb
f (x) ± g(x) dx = a f (x) dx ± a g(x) dx.
Dowód. Rozważmy sumy całkowe:
S(f ± g, Pn ) =
=
n
X
i=1
n
X
i=1
f (ξi ) ± g(ξi ) ∆i =
f (ξi )∆i ±
n
X
i=1
g(ξi )∆i = S(f, Pn ) ± S(g, Pn ).
Analiza Matematyczna – p. 8
Liniowość całki wzgledem
˛
mnożenia przez liczbe˛
Twierdzenie 6. Niech funkcja f (x) bedzie
˛
całkowalna˛ w przedziale [a, b].
Wtedy λf (x), gdzie λ ∈ R bedzie
˛
funkcja˛ całkowalna˛ oraz
Rb
a
λf (x) dx = λ
Rb
a
f (x) dx.
Dowód. analogicznie do twierdzenia 5
Analiza Matematyczna – p. 9
Własności funkcji całkowalnych
Twierdzenie 7. Niech funkcje f (x) i g(x) bed
˛ a˛ całkowalne w przedziale
[a, b]. Wtedy f (x) · g(x) bedzie
˛
funkcja˛ całkowalna.
˛
Twierdzenie 8. Niech funkcja f (x) bedzie
˛
całkowalna w przedziale [a, b].
Wtedy |f (x)| też bedzie
˛
funkcja˛ całkowalna.
˛
Twierdzenie 9. Niech funkcja f (x) bedzie
˛
całkowalna˛ w przedziale [a, b].
Wtedy f (x) bedzie
˛
całkowalna˛ w dowolnym przedziale [c, d] ⊂ [a, b].
Analiza Matematyczna – p. 10
Własności funkcji całkowalnych, cd.
Definicja 10. Umówmy sie,
˛ że dla fukcji f (x), całkowalnej w przedziale [a, b]
1.
2.
Ra
b
Ra
Rb
f (x) dx = − f (x) dx
a
f (x) dx = 0.
a
Twierdzenie 11. Niech funkcja f (x) bedzie
˛
całkowalna˛ w przedziałach [a, c]
oraz [c, b]. Wtedy f (x) bedzie
˛
całkowalna˛ w przedziale [a, b] oraz
Rb
a
f (x) dx =
Rc
a
f (x) dx +
Rb
f (x) dx.
c
Analiza Matematyczna – p. 11
Oszacowanie całek
Twierdzenie 12. Niech funkcja f (x) bedzie
˛
całkowalna˛ w przedziale [a, b]
oraz f (x)
> 0 przy x ∈ [a, b]. Wtedy
Rb
f (x) dx > 0.
a
Dowód.
S(f, Pn ) =
n
X
f (ξi )∆i > 0.
i=1
Wniosek 13. Niech funkcje f (x) i g(x) bed
˛ a˛ całkowalne w przedziale [a, b]
oraz f (x)
> g(x) przy x ∈ [a, b]. Wtedy
Rb
a
f (x) dx >
Rb
a
g(x) dx.
Wniosek 14. Niech funkcja f (x) bedzie
˛
całkowalna w przedziale [a, b].
Rb
Rb Wtedy f (x) dx 6 f (x) dx.
a
a
Analiza Matematyczna – p. 12
Oszacowanie całek, cd.
Twierdzenie 15. Niech funkcja f (x) bedzie
˛
całkowalna w przedziale [a, b],
M = sup f (x), m = inf f (x). Wtedy ∃µ, m 6 µ 6 M , takie że
x∈[a,b]
Rb
a
x∈[a,b]
f (x) dx = µ · (b − a).
Analiza Matematyczna – p. 13
Całka oznaczona a całka nieoznaczona
Twierdzenie 16. Niech funkcja˛ f (x) bedzie
˛
ciagł
˛ a˛ w przedziale [a, b]. Wtedy
Rx
f (t) dt jest funkcja˛ pierwotna˛ dla f (x).
a
Wniosek 17. Niech funkcja˛ f (x) bedzie
˛
ciagł
˛ a˛ w przedziale [a, b]. Wtedy
istnieje funkcja pierwotna dla f (x).
Wniosek 18 (Twierdzenie Newtona-Leibniza). Niech funkcja˛ f (x) bedzie
˛
ciagł
˛ a˛ w przedziale [a, b], F (x) bedzie
˛
funkcja˛ pierwotna.
˛ Wtedy
Rb
a
b
b
f (x) dx = F (x) , gdzie użyto oznaczenie F (x) = F (b) − F (a).
Dowód.
a
F (x) =
Rx
a
f (t) dt + C .
a
Analiza Matematyczna – p. 14
Przykłady
1.
R1
0
2.
Rπ
0
3.
R1
0
1
xn dx = xn+1 =
n+1
0
1
n+1 ,
n 6= −1,
π
sin x dx = − cos x = 2,
0
dx
4 1+x
2
1
= 4 arctg x = π .
0
Analiza Matematyczna – p. 15
Zamiana zmiennej w całce oznaczonej
Twierdzenie 19. Niech funkcja ϕ′ (x) bedzie
˛
ciagł
˛ a˛ w przedziale [α, β],
funkcja ϕ(x) bedzie
˛
monotoniczna˛ w tym przedziale, a g(t) bedzie
˛
ciagł
˛ a˛
w przedziale (ϕ(α), ϕ(β)). Wtedy
Rβ
α
g(ϕ(t))ϕ′ (t) dt =
ϕ(β)
R
g(x) dx.
ϕ(α)
Dowód. Niech G(x) bedzie
˛
funkcja˛ pierwotna˛ dla g(x). Wtedy G ϕ(t)
bedzie
˛
funkcja˛ pierwotna˛ dla g(ϕ(t)).
Analiza Matematyczna – p. 16
Przykłady
2 = t
R1 √
1
+
x
1. x 1 + x2 dx = =
2x dx = dt
0
√
8−1
3 .
2√
R
1
t dt =
2
1
1
2
2
· 23 t3/2 =
1
cos x = t 2.
sin3 x dx =
sin x(1 − cos2 x) dx = =
− sin x dx = dt
0
0
0
R0
− (1 − t2 ) dt = ( 31 t3 − t) = 23 .
π/2
R
1
π/2
R
1
Analiza Matematyczna – p. 17
Całkowanie przez cześci
˛
w całce oznaczonej
Twierdzenie 20. Niech funkcje u′ (x) oraz v ′ (x) bed
˛ a˛ ciagłe
˛
w przedziale
[a, b]. Wtedy
Z
a
b
b Z b
u(x)v ′ (x) dx = u(x)v(x) −
u′ (x)v(x) dx.
a
a
u(x) = x v ′ (x) = cos x
π/2
R
Przykład 21.
x cos x dx = ′
=
u (x) = 1 v(x) = sin x 0
π
π π/2
R
2
2
sin x dx = π2 + cos x = π2 − 1.
x sin x −
0
0
0
Analiza Matematyczna – p. 18