Kässbohrer - TRUCKauto.pl

Rynek Kässbohrer
Kässbohrer –
patent na sukces
Obecnie nie ma u nas
wielu producentów
naczep i przyczep,
którzy rozwijaliby
się tak dynamicznie.
W Kässbohrer
koniunkturę nakręca
popyt wewnętrzny
i stale rosnący eksport,
szczególnie do krajów
wschodnioeuropejskich.
46
Produkcja
W Adapazari ubiegłej wiosny rozszerzono
powierzchnię hali do produkcji pojazdów
skrzyniowych. W ten sposób podwojono
wielkość hali, w stosunku do rozbudowy
z 2003 roku. Hala, w której wcześniej montowano lory i pojazdy specjalne, dziś w połowie
jest wykorzystywana do produkcji pojazdów
skrzyniowych Talsona, w drugiej do produkcji chłodni FRC i paneli.
Proces wytwarzania ramy podzielono na dwa ciągi technologiczne – „stali”
i „aluminium”. Na drugiej linii wytwarzane są pojazdy, które wymagają więcej
ręcznej pracy.
W hali, w której odbywał się do tej pory
montaż końcowy zainstalowano w pełni
zautomatyzowaną linię montażową naczep
plandekowych, która wraz z nowoczesną
Obecnie Kässbohrer
produkuje w Adapazari ok.
50 pojazdów w ciągu doby
lakiernią proszkową zamyka proces technologiczny produkcji Kässbohrera.
Fabryka w Adapazari stawia na jakość.
Od tego roku turecki producent oferuje zabezpieczenia antykorozyjne poprzez gruntowanie zanurzeniowe KTL.
Wprawdzie w Adapazari nie ma basenu
do kataforezy. Takowym dysponuje zakład
MAN w Akyura koło Ankary. Z jego usług
korzysta Kässbohrer. Jest to o tyle interesujące, gdyż właściciel Kässbohrera Cetin
Nuhoglu od 1995 roku jest także generalnym importerem DAF w Turcji. W zasadzie
chodzi więc o kooperację z konkurencją.
Obie strony nie widzą problemów, bo linia
KTL musi pracować przez 24 godziny na
dobę. A zatem każde zlecenie w tej materii
jest mile widziane.
Jako alternatywa stosowane jest cynko-
wanie ogniowe. Takie rozwiązanie znajduje
zastosowanie dla podwozi i podłóg Talsona.
To okazało się hitem, gdyż doskonale zdaje
egzamin i sprawdza się w codziennym użytkowaniu, w trudnych warunkach.
Obecnie Kässbohrer produkuje w Adapazari ok. 50 pojazdów w ciągu doby, na dwóch
zmianach i ciągle zwiększa przepustowość
fabryki. Docelowo mówi się o ponad 15000
szt. rocznie, a już w roku 2011 przekroczony
został próg 10000. Liczba egzemplarzy mało
mówi o rzeczywistej wydajności pracy, gdyż
do programu należą także skrzynie, chłodnie, cysterny paliwowe, silosy oraz pojazdy
niskopodwoziowe i kurtyny.
Rozbudowa
Fabryka postawiła na maksymalne skoncentrowanie operacji. Nowe budynki zostały
wzniesione specjalnie po to, żeby na miejscu
mieć dwóch dostawców podzespołów: jeden
dostarcza profile walcowane i pojedyncze
podwozia dla produkcji, drugi plandeki. Ich
producent zresztą pochodzi z Oberhausen
– Planen-Pfister. Jeszcze większym kompleksem jest nowy, od początku specjalnie zaprojektowany, budynek działu rozwoju.
Konstruktorzy Kässbohrer do tej pory
musieli walczyć z okolicznościami, żeby zakwaterować się gdzieś w fabryce na cykle
testowe, np. te według normy EN 12642, tam
Fabryka postawiła
na maksymalne
skoncentrowanie operacji
Obecnie Kässbohrer produkuje
w Adapazari ok.
50 pojazdów
w ciągu doby, na
dwóch zmianach
i ciągle zwiększa przepustowość fabryki
gdzie akurat było miejsce, a to znajdowało się
rzadko. Dlatego konstruktorzy i dział testowy przewędrowali właśnie do nowej siedziby
w północnej części fabryki.
Posiadając klientów w 48 krajach na całym świecie Kässbohrer musiał od zawsze
walczyć z dwiema „kulturami transportu”.
Jedna to kultura wschodnia, gdzie „dopuszczalna masa całkowita jest równa masie
użytkowej”, druga – przede wszystkim obowiązująca w transporcie międzynarodowym
w krajach cywilizowanych – „40 t masy całkowitej, a w tym możliwie dużo masy użytkowej”. Pomiędzy tym znajdują się wszyscy
przewoźnicy, którzy po prostu potrzebują naczepy czy przyczepy, która od czasu do czasu
może być traktowana niezbyt delikatnie.
Ponieważ tak różne podejścia funkcjonują
do dziś, w programie Kässbohrer znajdują się
zarówno „normalne” podwozia dla klientów,
którzy tradycyjnie pracują z „dodatkami” jak
i pojazdy dla optymalizatorów wagi, którzy
z powodu obowiązujących limitów muszą
optymalnie wycelować w ciężar użytkowy.
Ponieważ w obszarze pojazdów budowlanych byli głównie tradycyjnie ukierunkowani klienci, Kässbohrer przez dziesiątki lat
dostarczał same podwozia do producentów
zabudów wywrotek w Niemczech. Ci istnieją również dzisiaj. Dopiero w ubiegłym roku
opracowano własną okrągłą muldę Hardox
450 i połączono ze zoptymalizowanym pod
względem wagi podwoziem.
Program
Od zawsze bazą programową dla Kässbohrer
były naczepy plandekowe i firanki. Większość
stanowią naczepy 13,6 m, ale są także wersje
jedno- i dwuosiowe. Ta seria produkcyjna
Maxima ma w Polsce, Włoszech i Niemczech
47
Rynek Kässbohrer
Przed prawie trzema laty
Kässbohrer zaprezentował też serię produkcyjną firanek „Light”
Z nabyciem fabryki
Kässbohrer w Günzburg
Tirsan posiada także
prawo do nazwy, logo,
dokumentacji technicznej, narzędzi.
a jeden z większych klientów Tirsan ma swoją siedzibę w Luksemburgu.
Nowe serie produkcyjne
Kiedy kryzys nadprodukcji naczep i przyczep
wkroczył do Europy w roku 2008, Tirsan za
małe pieniądze nabył stanowiska produkcyjne
Univan. Produkcję skrzyni izolowanych z tworzywa sztucznego rozpoczęto przed rokiem.
Teraz wszystko kręci się wokół modelu naczepy
13,6 m, przy czym jasne jest, że w przyszłości
trzeba będzie zaoferować także zabudowy ciężarówek i przyczepy skrzyniowe. Obecnie od
Tirsan dostępne są tylko nadbudówki wyłącznie dla firanek.
Kässbohrer bardzo szybko podjął temat
pojazdów niskopodwoziowych, ale długo był
niezdecydowany, co do naczep wywrotek.
Z powodu faktu, że rodzimi przewoźnicy posiadający wywrotki pielęgnują zasady starej
„kultury transportu” (masa całkowita równa
się masie użytkowej), było zaskoczeniem, że
niemiecki producent ze swoją fabryką montażową w Hanli, niedaleko Sakarya, mógł sprzedać do 50 egzemplarzy w miesiącu. Odkąd
w Adapazari istnieje małe stanowisko spawalnicze i cięcia dla muld wywrotek (podwozia
dla wywrotek budowano od zawsze), od tego
czasu modele te, jak i lekkie naczepy z burtami
i naczepy chłodnie są produkowane seryjnie.
Z powodów marketingowych wszystkie muldy
są malowane na pomarańczowo i oznaczane
po obu stronach logiem Kässbohrer. Niestety z
uwagi na koszty transportu na chwilę obecną te
pojazdy nie są oferowane na rynku polskim.
Tirsan i Kässbohrer
wierne grono zwolenników, gdyż zarówno
naczepy płaskie, jak i warianty z muldą Coil
okazały się „nie do zajechania”. Teraz zwykła
Maxima na pusto waży 6700 kg, w wersji
Coil Mega 7300.
Przed prawie trzema laty Kässbohrer
zaprezentował też serię produkcyjną firanek
„Light”, produkowanych zarówno w standardowej wysokości ze 150 mm szyją i jako
Mega z 85 mm. W wersji ze stali drobnoziarnistej razem z profilami ściany czołowej
z aluminium i drzwiami tylnymi z tworzywa
sztucznego masa własna mogła być obniżona o ponad dwie tony. Na te lekkie wersje
plandeki okazał się być nieoczekiwany popyt.
Seria ta zostanie zaprezentowana w Polsce w
drugim kwartale roku. W międzyczasie we48
szły też do produkcji seryjnej i tylko w jednej
wersji (kolorystycznej) naczepy budowlane.
Wszystkie sprzedają się bardo dobrze.
Kiedy przed 8 laty Tirsan przejął holenderskiego producenta Talsona, wielu ekspertów z branży było sceptycznych. W zasadzie
Tirsan kupił technikę „post-and-shett” z USA
dla skrzyń do przewozu materiałów suchych,
którą Talson wprowadził w Holandii, w celu
wprowadzenia jej dla krajowych przewoźników przemysłu tekstylnego. Wersje „garment” skrzyni Talsona, każde z panelami
z okrągłymi otworami dla przewozu tekstyliów na wieszakach, jeszcze dziś stanowią
czołowy obszar tej serii produkcyjnej. Kolejne są wersje dla towarów lotniczych. Popyt
na tę linię jest głównie w Europie Północnej,
Z nabyciem fabryki Kässbohrer w Günzburg
Tirsan posiada także prawo do nazwy, logo,
dokumentacji technicznej, narzędzi, podobnie jak dla Talsona i Hendricksona. Wszystkie aktywności zagraniczne oferowane są
pod nazwą Kässbohrer. Z punktu widzenia
marketingowego nie jest to bardzo rozsądne,
wymieniać konia w połowie drogi. Jeśli jednak przyjrzy się branży z bliska, istniały już
takie przypadki, że młodszy sojusznik przejął
starszego, a wraz z przejętą myślą techniczną,
Kässbohrer jest siłą samą w sobie. Pod tym
względem marka Tirsan ustąpiła miejsca
Kässbohrerowi. Obie jednak zwracają uwagę
na własne zobowiązanie podnoszenia technicznej wydajności. Tak jak już niejednokrotnie pokazały to wcześniejsze marki.
Folkher Braun