Pobierz PDF - Stowarzyszenie Inżynierów i Techników Górnictwa

164
PRZEGLĄD GÓRNICZY
2014
UKD 622.333: 69.059.22: 622.347.41/.43
Propozycja ustalania wartości szkody
w postaci trwałego wychylenia bryły
budynku od pionu
Proposal of the determination of damage in the form
of permanently angled building shape
mgr inż. Tomasz Kowal*)
Treść: Wychylenie się bryły budynku od pionu na skutek oddziaływania podziemnej eksploatacji górniczej złoża kopaliny obniża jego
wartość i dlatego jest traktowane jako szkoda w rozumieniu przepisów kodeksu cywilnego i prawa geologicznego i górniczego.
W Polsce jak dotąd, brak jest normy określającej zależność pomiędzy wielkością wychylenia budynku, a stopniem utraty jego
wartości. Sytuacja taka utrudnia właściwe oszacowanie szkody polegającej na trwałym wychyleniu budynku od pionu. Sądy
cywilne rozstrzygając w sprawach spornych podkreślają brak jednolitej i powszechnej normy, i opierają się na wyliczeniach
biegłych, którzy korzystają z różnych formuł ustalania stopnia utraty wartości budynku wychylonego. Autor artykułu, po
przeanalizowaniu metod stosowanych w praktyce oraz opisanych w literaturze, proponuje by przy wyliczaniu tego rodzaju
odszkodowania posługiwać się zależnością opartą na założeniu, że z każdym kolejnym promilem wychylenia budynku przyrost
stopnia utraty jego wartości wzrasta o pewną stałą wartość.
Abstract: Angled building shape as a consequence of underground deposit exploitation influence lowers the value of the building, thus
it is a damage within the meaning of the provisions of Civil Code and geological and mining law. So far in Poland there has
been no standard determining the relation between the building shape deflection angle size and the degree of loss of its value.
Therefore, it hinders the appropriate assessment of damage in the form of permanently angled building shape. Civil courts
by settling matters in dispute, emphasize the lack of a single and common standard and take into account the calculations of
experts who look for different principles for determining the angled building value loss. Having analyzed the methods applied in practice and those described in the literature, the author proposes an assumption that with each successive promille
of the building deflection, the increase in loss value causes an increase of a certain constant value.
Słowa kluczowe:
utrata wartości budynku wychylonego od pionu, szkoda w postaci wychylenia budynku od pionu, odszkodowanie za szkodę wyrządzoną
ruchem zakładu górniczego
Key words:
loss of value of the angled building shape, damage in the form of angled building shape, compensation for damage done by mining plant
operations
1. Wprowadzenie
2. Wychylenie budynku od pionu w kategorii szkody
Niepożądanym następstwem podziemnej eksploatacji
złóż węgla są deformacje powierzchni terenu prowadzące
do różnorodnych uszkodzeń zabudowy i infrastruktury powierzchniowej, które z uwagi na czynnik inicjujący określane
są powszechnie mianem szkód górniczych. Jednym z rodzajów
szkód jest szkoda polegająca na wychyleniu się budynku
od pionu. Do stanu takiego dochodzi, gdy budynek znajdzie
się na skłonie poeksploatacyjnej niecki osiadań. W miarę rozwoju eksploatacji górniczej i w miarę postępującej urbanizacji
terenów górniczych rośnie liczba tego typu szkód, przy czym
rośnie też liczba budynków, których wychylenie przekracza
10 ‰, tj. wartość przyjmowaną jako dolny próg uciążliwości
użytkowania budynków mieszkalnych [8].
Wychylenie się budynku od pionu niesie za sobą określone konsekwencje w postaci: pogorszenia właściwości
użytkowych, obniżenia trwałości niektórych elementów, obniżenia walorów architektonicznych. Oczywistym jest, że im
wychylenie jest większe, tym wspomniane konsekwencje są
bardziej odczuwalne i widoczne, co nie pozostaje bez wpływu
na wartość budynku. Z przepisów prawa wynika, iż każdy
uszczerbek majątkowy w czyichś dobrach, za który prawo
czyni kogoś odpowiedzialnym, jest szkodą która winna zostać
naprawiona. Bez wątpienia utrata wartości budynku wskutek
jego wychylenia od pionu mieści się w kategorii szkody.
Naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody
nie wyrządzono. W przypadku każdej szkody, a więc i szkody
polegającej na wychyleniu budynku od pionu pod wpływem
eksploatacji górniczej, jej naprawienie może nastąpić bądź to
poprzez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź to poprzez
*) Kompania Węglowa S.A.
Nr 10
PRZEGLĄD GÓRNICZY
zapłatę odszkodowania [14]. W orzecznictwie sądowym
utrwalił się też pogląd, iż szkoda górnicza może być naprawiona w części przez przywrócenie do stanu poprzedniego,
a w pozostałej części poprzez zapłatę odszkodowania. O ile
naprawienie szkody przez zapłatę sumy pieniężnej ma charakter ekwiwalentny i zarazem kompensacyjny, o tyle przywrócenie stanu poprzedniego nie zawsze jest równoznaczne
z doprowadzeniem poszkodowanego do sytuacji, w której
znajdował się on przed wyrządzeniem szkody. W przypadku
rzeczy uszkodzonej, a następnie poddanej zabiegowi przywrócenia im cech pierwotnych, sam fakt takiego zabiegu może
w poważnym stopniu obniżyć jej atrakcyjność, co w stosunkach handlowych może się wyrażać obniżeniem wartości.
Mówiąc inaczej, przywrócenie rzeczy jej walorów użytkowych i estetycznych nie zawsze w pełni wyrównuje doznany
przez poszkodowanego uszczerbek majątkowy, gdyż nie jest
równoznaczne z doprowadzeniem rzeczy do stanu identycznego, jaki posiadała ona przed wyrządzeniem szkody [11].
Przywrócenie stanu poprzedniego budynku wychylonego
może polegać na rektyfikacji całej jego bryły, przy wykorzystaniu układu siłowników hydraulicznych zabudowanych
w specjalnie wykonanych w ścianach gniazdach i odpowiednio sterowanych [1, 3]. Jest to sposób pozwalający
najskuteczniej i najpełniej przywrócić stan poprzedni, tyle
że nie zawsze możliwy jest do zastosowania, czy to z uwagi
na znaczne koszty (w porównaniu do wartości budynku),
czy to z uwagi na warunki techniczne (konstrukcję budynku, usytuowanie w stosunku do obiektów sąsiednich), lub
z uwagi na brak zgody samego poszkodowanego na taką
operację. W praktyce przyjmuje się, że rektyfikacja bryły
budynku znajduje uzasadnienie przy wychyleniach powyżej
25 ‰ (30 ‰) [9]. Przy mniejszych wartościach wychyleń
stan poprzedni – rozumiany jako stan, który w przybliżony
sposób zaspokajałby potrzeby poszkodowanego – można osiągnąć poprzez wypoziomowanie posadzek, stolarki okiennej
i drzwiowej, zniwelowanie wychyleń ścian wewnętrznych,
regulację instalacji wewnętrznych. W takim przypadku pojawia się jednak problem wyrównania pozostałego uszczerbku,
w postaci wychylonej bryły budynku. By jego dokonać trzeba
wpierw ustalić jego wartość.
3. Wielkość wychylenia budynku a wielkość szkody –
przegląd stosowanych metod ustalania wzajemnej
zależności.
W Polsce, jak dotąd, brak jest norm określających
relację pomiędzy wielkością wychylenia budynku, a stopniem utraty jego wartości. Uściślając, problem dotyczy
przedziału wychylenia budynku zawierającego się między
wychyleniem, które jeszcze nie powoduje uciążliwości
w korzystaniu z budynku, a takim które sprawia, że budynek
nie może być dalej użytkowany i w konsekwencji następuje
100-procentowa utrata jego wartości [13]. W praktyce spo-
165
tkać się można z kilkoma sposobami ustalania wspomnianej
zależności.
J. Kwiatek postuluje aby budynki o wychyleniu od pionu
mniejszym od 10 mm/m uznawać za pełnowartościowe,
a dla bardziej wychylonych przyjmować spadek ich wartości
z intensywnością 1 % wartości budynku na 1 mm/m wzrostu
wychylenia [6]. A.Grzybowski opowiada się za modyfikacją powyższego sposobu ustalania stopnia utraty wartości
budynku polegającą na przesunięciu wartości początkowej
wychylenia do 5 mm/m, przy zachowaniu przelicznika 1% na
1 ‰, w przedziale od 5 do 45 ‰ (dla budynków o wysokości
do dwóch kondygnacji). Przy wychyleniu równym 50 ‰
następuje całkowita utrata wartości obiektu [2].
M. Kawulok proponuje z kolei aby w przypadku długotrwałego wychylenia budynku w przedziale od 15 do 25 ‰
wzrost wychylenia o 1 ‰ przekładał się na utratę wartości
budynku o 2 %, a przy wychyleniu powyżej 25 ‰ o 3%,
z każdym kolejnym promilem wychylenia [5]. Opisywany
problem od dawna obecny jest także w górnictwie niemieckim.
Na przestrzeni kilkudziesięciu lat zaproponowanych zostało
kilka formuł określających zależność wartości budynków
od ich wychylenia z pionu. I tak, Leyendecker przyjmował
progresywną zależność między wartością budynku a jego wychyleniem zakładając, że przy wychyleniu 50 ‰ następuje 100
procentowa utrata wartości budynku. Vennhofen proponował
by za każdy 1 ‰ wychylenia budynku wypłacać rekompensatę
w wysokości 0,5 % jego wartości (co oznaczało, iż wychylenie
o wartości 50 ‰ powodowało spadek wartości budynku
o 25 % [4]. Od 1987 r. w Niemczech stosowana jest następująca reguła ustalania stopnia wartości budynku w zależności
od wielkości jego wychylenia:
– przy wychyleniu mieszczącym się w przedziale od 2 do 15
‰ każdemu promilowi odpowiada 0,5 procentowy spadek
wartości obiektu,
– przy wychyleniu w granicach od 15 do 25 ‰ na 1 promil
przypada spadek wartości równy 1,75 % ,
– jeśli wychylenie przekracza 25 ‰, wówczas jego dalszy
wzrost przekłada sią na spadek wartości równy 2,75 % za
każdy promil [3].
Zestawienie uwidacznia duże zróżnicowanie wyników
uzyskanych przy zastosowaniu poszczególnych formuł. Za
wyjątkiem zależności zaproponowanej przez Leyendeckera
wszystkie pozostałe zakładają liniowy spadek wartości budynku w miarę wzrostu wychylenia, przy czym dwie z nich
(Kawuloka i niemiecka z 1987 r.) wyróżniają dwa lub trzy
przedziały wychyleń, w których obowiązują różne przeliczniki
wzrostu wychylenia na spadek wartości budynku. Cechę różnicującą przytoczone formuły stanowi wartość wychylenia, od
której liczona jest utrata wartości budynku. W propozycjach
niemieckich jako wartość początkową przyjęto wychylenie 2
mm/m, podczas gdy w propozycjach polskich autorów są to
wartości wyższe (5, 10, a nawet 15 mm/m). Zaprezentowane
powyżej zestawienie wyników pokazuje, że większość
z opisanych metod zakłada, iż wychylenie budynku o 50 ‰
oznacza całkowitą utratę jego wartości.
Stopień utraty
wartości, %
Tablica 1. Porównanie wyników uzyskanych przy zastosowaniu wyżej opisanych formuł
Table 1. Comparison of results obtained by the application of the above formulas
niem. z 1987 r.
wg Leyendeckera
wg Vennhofena
wg Kwiatka
wg Grzybowskiego
wg Kawuloka
0
0
0
0
5
2,5
4,0
2,5
0
10
5,0
8,75
5,0
0
5,0
15
7,5
15,0
7,5
5,0
10,0
0
wychylenie mm/m
20
25
30
16,25
25,0
38,75
22,5
32,0
42,0
10,0
12,5
15,0
10,0
15,0
20,0
15,0
20,0
25,0
10,0
20,0
35,0
35
52,5
54,0
17,5
25,0
30,0
50,0
40
66,25
66,0
20,0
30,0
35,0
65,0
45
80,0
80,0
22,5
35,0
40,0
80,0
50
93,75
100,0
25,0
40,0
100,0
95,0
166
PRZEGLĄD GÓRNICZY
2014
Rys.1. Porównanie wskaźnika utraty wartości budynku wychylonego ustalanego wg formuł różnych autorów
Fig. 1. Comparison of the index of the angled building shape value loss determined acc. to the formulas presented by different authors
Wspomniany już wcześniej brak normatywnych uregulowań w zakresie ustalania stopnia utraty wartości budynku
w zależności od jego wychylenia od pionu bardzo utrudnia
właściwe oszacowanie szkody polegającej na trwałym
wychyleniu bryły budynku. Sądy cywilne rozstrzygając
w sprawach spornych podkreślają brak jednolitej i powszechnej normy w tym zakresie, i opierają się na wyliczeniach biegłych korzystających z różnych formuł ustalania stopnia utraty
wartości budynku. W 2012 r. Sąd Apelacyjny w Katowicach
orzekając w jednej ze spraw [13] uznał, iż w istniejącym stanie
rzeczy najwłaściwszym będzie obliczenie utraconej wartości
budynku wg kilku metod zaczerpniętych z praktyki i z dorobku naukowego (metody: J. Kwiatka, A. Grzybowskiego,
M. Kawuloka i niemiecka z 1987 r.), a następnie uśrednienie
uzyskanych wyników (za pomocą średniej arytmetycznej).
Tym sposobem pojawił się jeszcze jeden „przepis” na
określenie zależności pomiędzy wychyleniem budynku od
pionu a jego wartością (w dalszej części artykułu określany
mianem „średniej z czterech metod”). Z jednej strony pozwala on zniwelować istotne różnice pomiędzy wynikami
uzyskiwanymi przy zastosowaniu poszczególnych formuł
obliczeniowych, z drugiej jednak strony jest pracochłonny,
a dla części poszkodowanych może być mało zrozumiały
i przez to nieakceptowalny. Przywołany wyrok nie stanowi
polskim systemie prawnym wykładni obowiązującej, niemniej można przyjąć, że będzie stanowił istotną wskazówkę
dla innych sądów i biegłych sądowych, i z czasem może
doprowadzić do utrwalenia takiego właśnie sposobu ustalania
wielkości szkody w postaci wychylenia budynku od pionu.
3. Propozycja zastosowania progresywnego przelicznika
wartości wychylenia budynku na stopień utraty jego
wartości
Oparcie większości z wyżej opisanych formuł przeliczeniowych na funkcji liniowej oznacza, iż każdy przyrost
wychylenia o ustaloną wartość, w określonym przedziale
wychylenia, przekłada się w takim samym stopniu na spadek
wartości budynku, niezależnie od wielkości początkowej
wychylenia. Wydaje się, iż jest to założenie upraszczające
rzeczywistą relację pomiędzy wychyleniem budynku a jego
konsekwencjami (pogorszeniem warunków użytkowania,
obniżeniem trwałości niektórych elementów, obniżeniem
walorów architektonicznych), przekładającymi się wprost
na wartość budynku. Zdaniem autora inny skutek wywołuje
przyrost wychylenia budynku z 10 do 11 ‰, a inny taki sam
przyrost, lecz następujący od wartości np. 25 ‰. Inna jest
zatem waga każdego kolejnego promila przyrostu wychylenia w miarę zbliżania się do krytycznej wartości wychylenia
ustalonej ze względu na stan graniczny nośności konstrukcji
lub graniczny stan użytkowalności danego obiektu. Można
postawić tezę, iż skutek wzrostu wychylenia budynku od
pionu zależny jest zarówno od wielkości takiego wzrostu,
jak i od wartości, od której wzrost ten następuje. Słuszność
takiego rozumowania zdają się potwierdzać i formuła
M. Kawuloka, i formuła niemiecka, które wyróżniają odpowiednio dwa i trzy przedziały wychyleń, w których przeliczniki przyjmują coraz wyższe wartości. Jeśliby tę myśl
rozwinąć dalej, zwiększając liczbę przedziałów wychylenia
o zróżnicowanych przelicznikach i zmniejszając jednocześnie ich rozpiętość, to stopniowo można przejść od
funkcji liniowej do funkcji nieliniowej opisującej zależność stopnia utraty wartości budynku (wyrażonego w
%) od wartości wychylenia (wyrażonego w promilach),
i uzyskać zależność podobną do proponowanej swego czasu
przez Leyendeckera. Postępując w ten sposób autor uzyskał
nieliniową postać funkcji dającej wyniki bardzo zbliżone do
wyników uzyskanych wcześniej opisaną metodą „średniej
czterech metod”
S = 2 + 0,027*w*(w + 1) %
(1)
gdzie:
S – procentowy wskaźnik utraty wartości budynku
(stopień utraty wartości budynku)
w – wychylenie budynku wyrażone w promilach.
Rozumowanie autora zostało oparte na następujących
założeniach:
1. stopień utraty wartości budynku S jest funkcją wypadkowego wychylenia budynku od pionu w i wzrasta wraz z
tym wychyleniem.
2. kolejne przyrosty stopnia utraty wartości S są wyrazami
ciągu arytmetycznego rosnącego.
3. wychyleniem wypadkowym w, od którego liczony będzie
stopień utraty budynku, jest wychylenie równe 10 ‰ (jak
w propozycji J. Kwiatka).
Nr 10
PRZEGLĄD GÓRNICZY
4. Dla wychylenia 10 ‰ przelicznik wychylenia budynku
na stopień utraty jego wartości wynosi 0,50 % / ‰, co
oznacza, że wychylenie o wartości 10 ‰ powoduje spadek wartości budynku o 5 % (jak w metodzie niemieckiej
z 1987 r.).
Maksymalna odchyłka między porównywanymi na rys. 3
stopniami utraty wartości wyznaczonymi raz jako „średnia z
czterech metod”, a raz według proponowanego przez autora
przelicznika progresywnego, wynosi 13,3 % (przy wychyleniu 60 ‰). W przedziale od 10 do 45 ‰ odchyłka ta nie
przekracza 3,4 % .
Proponowany wzór może mieć zastosowanie w przedziale wychylenia od 0 do 60 ‰. Przyjmując za słuszny
pogląd, iż wychylenie bryły budynku poniżej 10 ‰ jest
w zasadzie nieodczuwalne [8] i niewidoczne, to przedział
stosowalności wzoru wypada zawęzić do wartości od 10
167
do 60 ‰. Górna granica przedziału stosowalności wzoru jest zarazem wartością, którą autorzy [10] proponują
uznawać jako górną granicę dopuszczalnego wychylenia
budynków mieszkalnych o wysokości do dwóch kondygnacji naziemnych – z uwagi na bezpieczeństwo konstrukcji.
W praktyce górna granica przedziału stosowalności proponowanej formuły (1) w większości przypadków będzie niższa, gdyż
suma kosztów częściowego przywrócenia stanu poprzedniego
i odszkodowania wypłacanego tytułem utraty wartości budynku nie może przekroczyć wartości całkowitej budynku.
Jeśli bowiem do takiej sytuacji dochodzi, wówczas wypłaca
się jednorazowe odszkodowanie stanowiące aktualną równowartość budynku.
Wskaźnik (stopień) utraty wartości budynku S można
odczytać wprost z tablicy 2 zawierającej zestawienie wyników uzyskanych przy wykorzystaniu proponowanej formuły.
Rys. 2.Wykres stopnia utraty wartości budynku wychylonego wg proponowanej przez autora formuły nieliniowej
Fig. 2. Diagram of the angled building shape value loss acc. to the author’s non-linear formula
Rys. 3.Porównanie stopnia utraty wartości budynku wychylonego z pionu wg proponowanej przez autora formuły nieliniowej ze stopniem uzyskanym w drodze uśrednienia wyników wg formuł przeliczeniowych stosowanych dotąd
w Polsce
Fig. 3. Comparison of the angled building shape value loss determined acc. to the author’s non-linear formula with the
value obtained by averaging the results acc. to the calculation formulas applied in Poland so far
168
PRZEGLĄD GÓRNICZY
2014
Tablica 2. Wskaźnik utraty wartości budynku przy zastosowaniu proponowanej formuły
Table 2. Index of the value loss calculated by the use of the proposed formula
w, ‰
0-9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
S, %
0
5,0
5,6
6,2
6,9
7,7
8,5
9,3
10,3
11,2
12,3
w, ‰
S, %
w, ‰
S, %
w, ‰
S, %
w, ‰
S, %
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
13,3
14,5
15,7
16,9
18,2
19,6
21,0
22,4
23,9
25,5
30
31
32
33
34
35
36
37
38
39
27,1
28,8
30,5
32,3
34,1
36,0
38,0
40,0
42,0
44,1
40
41
42
43
44
45
46
47
48
49
46,3
48,5
50,8
53,1
55,5
57,9
60,4
62,9
65,5
68,2
50
51
52
53
54
55
56
57
58
59
60
70,9
73,6
76,4
79,3
82,2
85,2
88,2
91,3
94,4
97,6
100,0
4. Wielkość odszkodowania z tytułu wychylenia budynku
od pionu
Mając ustaloną zależność, za pomocą której należałoby
zmniejszać wartości budynku wychylonego pozostaje jeszcze
rozstrzygnąć o jakiej wartości budynku mówimy. W myśl
przepisów dotyczących gospodarki nieruchomościami [15]
wyceny nieruchomości dokonuje się poprzez określenie jednej
z wartości: rynkowej, odtworzeniowej, katastralnej lub innej
(określonej w przepisach odrębnych). Wartość rynkową określa się dla nieruchomości, które są lub mogą być przedmiotem
obrotu. Wartość odtworzeniową dla nieruchomości, które ze
względu na obecne użytkowanie lub przeznaczenie nie są lub
nie mogą być przedmiotem obrotu rynkowego, a także jeżeli
wymagają tego przepisy szczególne. Wartość katastralną nieruchomości ustala się natomiast dla nieruchomości, o których
mowa w przepisach o podatku od nieruchomości. Sposoby
określania wartości nieruchomości, stanowiące podejścia do
ich wyceny, są uzależnione od przyjętych rodzajów czynników
wpływających na wartość nieruchomości. W orzecznictwie
sądów cywilnych, w przypadku roszczeń odszkodowawczych
dotyczących nieruchomości budynkowych, ukształtował się
pogląd o zasadności stosowania metody odtworzeniowej,
jako właściwej dla wyliczenia odszkodowania w przypadku
zniszczenia budynku. Wartość odtworzeniowa określana
przy zastosowania podejścia kosztorysowego zapewnia
pełną rekompensatę szkody w substancji budynkowej, gdyż
pozwala na wzniesienie takiego samego budynku, o takich
samych walorach oraz powierzchni, jak budynek uszkodzony na skutek działań, za które odpowiedzialność ponosi
przedsiębiorca [12]. Wartość szkody nie może być większa od wartości odtworzeniowej budynku, pomniejszonej
o stopień jego naturalnego zużycia. Za posługiwaniem się
wartością odtworzeniową przy ustalaniu wysokości odszkodowania z tytułu wychylenia budynku od pionu przemawia
również to, że można ją wyznaczyć dla każdego obiektu budowlanego, podczas gdy np. wartość rynkową można określić
tylko w odniesieniu do obiektów mogących być przedmiotem
obrotu [15].
Zatem wielkość odszkodowania należnego z tytułu wychylenia budynku od pionu (powyżej 10 ‰) wynosi
O = S * Wodt , zł
(2)
gdzie
S –stopień utraty wartości budynku
Wodt–wartość odtworzeniowa budynku pomniejszona
o stopień jego zużycia.
Utratę wartości budynku wskutek jego wychylenia można
utożsamiać z utratą nakładów poniesionych na wzniesienie
budynku zachowującego pion, a przez to pełnowartościowego
pod względem warunków użytkowania i jego walorów architektonicznych (wychylenie się budynku od pionu niweczy
część poniesionych nakładów).
5. Podsumowanie
Większość stosowanych formuł obliczeniowych wykorzystywanych w celu ustalenia w jakim stopniu wychylenie
budynku zmniejsza jego wartość bazuje na zależnościach
liniowych. Autor uważa, że skutek wzrostu wychylenia budynku od pionu zależny jest zarówno od wielkości przyrostu
wychylenia, jak i od wartości, od której przyrost ten następuje.
Przy takim założeniu uzasadnionym staje się stosowanie
nie stałego, a zmiennego przelicznika wartości wychylenia
budynku na stopień utraty jego wartości (wielkość odszkodowania). Proponowana przez autora formuła pozwala w sposób
nieskomplikowany, i przejrzysty co do zasady, ustalać wartość
odszkodowania z tytułu nadmiernego wychylenia się budynku
od pionu pod wpływem eksploatacji górniczej.
Literatura:
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
Gromysz M., Niemiec T.: Wybrane problemy prostowania obiektów
budowlanych wychylonych z pionu. Konferencja Bezpieczeństwo i
Ochrona Obiektów Budowlanych na Terenach Górniczych, Ustroń 2010.
Grzybowski A.: Wpływ warunków górniczych w wycenach nieruchomości Cz. VIII. Kwartalnik Nieruchomości nr 1, Katowice 1997 r.
Kawulok M.: Szkody górnicze w budownictwie. ITB, Warszawa 2010.
Kawulok M., Musioł S., Kołodziejczyk P.: Zagadnienie oceny wielkości
odszkodowania z tytułu powstałych szkód górniczych w obiektach budowlanych poddanych wpływom eksploatacji górniczej. Politechnika
Śląska, Zeszyty Naukowe s. Górnictwo z.254, Gliwice 2002.
Kawulok M.: Czynniki oceny rekompensaty użytkowania budynków
uszkodzonych na skutek oddziaływań górniczych. Konferencja VI Dni
Miernictwa Górniczego i Ochrony Terenów Górniczych, Ustroń 2001.
Kawulok M.: O odpowiedzialności zakładu górniczego za szkody wywołane w budynkach. VIII Konferencja Naukowo-Techniczna, Rybnik
2003.
Kowalski A., Kwiatek J.: Ochrona powierzchni i obiektów budowlanych
na terenach górniczych. Przegląd Górniczy nr 4, Katowice 1995.
Kwiatek J.: Obiekty budowlane na terenach górniczych. GIG, Katowice
2007.
Praca zbiorowa pod kier. J.Kwiatka: Ochrona obiektów budowlanych
Nr 10
PRZEGLĄD GÓRNICZY
na terenach górniczych. GIG, Katowice 1998.
10. Mika W., Muszyński L.: Ocena dopuszczalnych wychyleń budynków
mieszkalnych na terenach górniczych z uwagi na bezpieczeństwo konstrukcji. Bezpieczeństwo Pracy i Ochrona Środowiska w Górnictwie
Nr 3/2011, Wyd. WUG Katowice 2011.
11. Uchwała Sądu Najwyższego z dnia 12.05.2004 r., III CZP 20/04 (OSNC
2005/7-8/115).
169
12. Wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 10.02.2011 r., sygn.
akt V ACa 621/10.
13. Wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 27.09.2012 r., sygn.
akt I ACa 570/12.
14. Kodeks cywilny – Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. (z późn. zm).
15. Ustawa z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami
(z późn. zm).
Warunki prenumeraty i reklam
„Przeglądu Górniczego” w roku 2014
Zamówienia na prenumeratę czasopisma wydawanego przez SITG można składać w dowolnym terminie. Mogą one
obejmować dowolny okres, tzn. dotyczyć dowolnej liczby kolejnych zeszytów czasopisma. Zamawiający może otrzymać
zaprenumerowany przez siebie tytuł począwszy od następnego miesiąca po dokonaniu wpłaty. Warunkiem przyjęcia do
realizacji zamówienia jest otrzymanie z banku potwierdzenia dokonania wpłaty przez prenumeratora. Wpłat na prenumeratę
można dokonywać na ogólnie dostępnych blankietach w Urzędach Pocztowych (przekazy pieniężne) lub Bankach (polecenie
przelewu) przekazując środki na adres:
Stowarzyszenie Inżynierów i Techników Górnictwa
Zarząd Główny
40-952 Katowice, ul. Powstańców 25
ING Bank: Śląski o/Katowice
konto: 63 1050 1214 1000 0007 0005 6898
Na blankiecie wpłaty należy czytelnie podać nazwę zamawianego czasopisma, liczbę zamawianych egzemplarzy, okres
prenumeraty oraz własny adres. Istnieje możliwość zaprenumerowania do 5 egz. czasopisma po cenie ulgowej przez
indywidualnych członków stowarzyszeń naukowo-technicznych zrzeszonych w FSNT oraz przez uczniów szkół zawodowych
i studentów szkół wyższych. Blankiet wpłaty na prenumeratę ulgową musi być opatrzony na wszystkich odcinkach pieczęcią
koła SNT lub szkoły. Egzemplarze pojedyncze oraz archiwalne (sprzedaż przelewem lub za zaliczeniem pocztowym)
można zamawiać pisemnie, kierując zamówienia na ww. adres.
Warunki prenumeraty
w 2014 r.
Cena 1 egzemplarza
Prenumerata półroczna
Prenumerata roczna
Cena egz.
łączonego* zł
50,– zł
150,– zł
300,– zł
Cena egz.
pojedynczego zł
25,– zł
–
–
Cena egz.
ulgowa**
–
75, – zł
150, – zł
* Jeden egzemplarz łączony zawiera dwa kolejne numery (przykł. 11-12/2009)
** Prenumerata indywidualna dla członków SITG i FSNT.
Dla odbiorców zagranicznych cena jest dwukrotnie wyższa.
Redakcja przyjmuje zamówienia reklam i ogłoszeń. Cena jednej strony A-4 w manierze czarno-białej wynosi 1000,- zł.
Koszt reklamy lub ogłoszenia w manierze barwnej jest wyższy i uzależniony od liczby kolorów, indywidualnie każdorazowo
kalkulowany. Do podanej ceny dolicza się 23 % podatku VAT.
Za treść reklam i ogłoszeń redakcja nie odpowiada.