ĆWICZENIE 7 Gospodarka wodna

ĆWICZENIE 7
Gospodarka wodna
Szybkość dyfuzji barwników organicznych w żelatynie
Materiał:
a/ odczynniki: 20 % roztwór żelatyny, tusz, 1-2 mM roztwory eozyny żółtawej, błękitu
metylenowego, oranżu metylowego
b/ inny sprzęt: łaźnia wodna, zlewka, probówki, korki, linijki
Metoda:
Do probówek o jednakowej średnicy wlać na gorąco równą objętość 20% roztworu żelatyny.
Po ostygnięciu żelatyny zaznaczyć położenie menisków i opisać probówki. Wlać po 5 cm 3
odpowiednich roztworów barwników: do pierwszej czarny tusz, a do następnych 1-2 milimolarne
roztwory eozyny żółtawej, oranżu metylowego i błękitu metylenowego. Probówki można zamknąć
korkami i ustawić w ciemnym pomieszczeniu.
WYŻEJ OPISANA CZĘŚĆ DOŚWIADCZENIA JEST PRZYGOTOWANA
Po upływie 48 godzin roztwory barwników wylać z probówek, powierzchnię żelatyny przepłukać
lekko wodą destylowaną, w miarę możliwości przetrzeć ścianki probówek dla lepszej widoczności
i zmierzyć linijką na jaką głębokość przedyfundowały cząsteczki poszczególnych barwników.
Wyniki zestawić w tabeli.
Uzupełnij tabelę:
RODZAJ
BARWNIKA
głębokość na jaką
przedyfundował
barwnik [mm]
po ..... godz.
TUSZ
CZARNY
EOZYNA
ŻÓŁTAWA
BŁĘKIT
METYLENOWY
ORANŻ
METYLENOWY
22
Szybkość dyfuzji w zależności od gęstości ośrodka
Materiał:
a/ odczynniki: 30 %. 10 % i 2.5 % roztwory żelatyny, 0.1 % roztwór błękitu metylenowego
b/ inny sprzęt: łaźnia wodna, zlewka, probówki, pipeta, linijki
Metoda:
Przygotować na gorąco 30 %, 10 % i 2,5 % roztwory żelatyny. Napełnić nimi ( do tej samej
wysokości trzy probówki o jednakowej średnicy. Po ostudzeniu żelatyny do każdej probówki wlać
pipetą po 5 cm3 0,1 % roztworu błękitu metylenowego. Probówki ustawić w ciemnym
pomieszczeniu.
WYŻEJ OPISANA CZĘŚĆ DOŚWIADCZENIA JEST PRZYGOTOWANA DLA
STUDENTÓW
Po 48 godzinach wylać z probówek błękit metylenowy, powierzchnię żelatyny przepłukać lekko
wodą destylowaną, a następnie zmierzyć linijką na jaką głęboko przedyfundowaly cząsteczki
barwnika w poszczególnych probówkach. Wyniki zestawić w tabeli.
Uzupełnij tabelę:
STĘŻENIE ŻELATYNY
głębokość na jaką
przedyfundował
barwnik [mm]
po ..... godz.
30 %
10 %
2.5 %
Przepuszczalność żywej i martwej cytoplazmy komórek roślinnych
Materiał
a/ rośliny: korzeń buraka ćwikłowego
b/ odczynniki: 20 % kwas solny, 70 % etanol, aceton, woda destylowana
c/ inny sprzęt: probówki, łaźnia wodna, sitko, nóż
Metoda:
Z korzenia buraka ćwikłowego wyciąć 5 równych prostopadłościennych kostek i wypłukać je
bardzo dokładnie na sitku pod bieżącą wodą. Po jednym kawałku włożyć do pięciu oznaczonych
23
probówek. Do dwóch pierwszych wlać po 5 cm3 wody destylowanej, do następnych odpowiednio:
20 % kwas solny, 70 % etanol i aceton. Jedną probówkę z wodą wsławić na 5 minut do wrzącej
łaźni wodnej. Po upływie 1 godziny zawartość probówek wymieszać i przeprowadzić obserwację
zabarwienia płynów.
Uzupełnij tabelę
OBIEKT
KONTROLA – woda 20° C
ZABARWIENIE
UZASADNIENIE
woda – 100 ° C
20 % HCl
70 % etanol
aceton
Oznaczanie wielkości siły ssącej tkanki bulwy ziemniaka
Materiał
a/ rośliny: bulwy ziemniaka
b/ odczynniki: H2O, 0.2, 0.3, 0.4, 0.5, 1.0 M roztwory sacharozy
c/ inny sprzęt, szalki Pełnego, skalpel, suwak z noniuszem
Metoda
Do sześciu szalek Petriego oznaczonych kolejnymi numerami wlać odpowiednio: 0.2, 0.3, 0 4, 0.5 i
0.6 molarne roztwory sacharozy. Z bulwy ziemniaka wyciąć sześć prostopadłościennych kawałków
o jednakowej długości np. 40 mm. Długość każdego kawałka zmierzyć dokładnie przy pomocy
suwaka z noniuszem i kolejno wrzucać je do odpowiednich roztworów, całkowicie zanurzając. Po
godzinie wyjmować kolejno fragmenty tkanki i ponownie dokładnie zmierzyć ich długość. Uzyskane
wyniki zestawić w tabeli.
DŁUGOŚĆ
[ mm ]
uwagi:
STĘŻENIE SACHAROZY:
0.2 M
0.3 M
0.4
0.5
0.6
pomiar
początkowy
pomiar
końcowy
różnica
(Aby obliczyć różnicę należy od pomiaru końcowego odjąć początkowy.)
24
Gutacja – założenie doświadczenia
Materiał:
a/ rośliny: tygodniowe siewki pszenicy
b/ inny sprzęt: szalki Petriego, eksykator lub szklany pojemnik
Metoda:
Tydzień przed doświadczeniem wysiać na bibułę do szalek Petriego, uprzednio moczone przez kilka
godzin nasiona pszenicy. Kiełkować je w termostacie w temperaturze 22°C. Liście siewek
wykorzystanych do doświadczenia powinny wydobyć się juz z pochewek liściowych. Tak
przygotowany materiał roślinny należy przenieść do szklanego naczynia (na przykład do eksykatora).
Siewki obficie podlać wodą. Do szybkiego wysycenia powietrza parą wodną należy do naczynia
wstawić pojemnik z wodą. Po około godzinie czasu można już obserwować wykraplanie wody przez
liście. Z doświadczenia wyciągnąć wnioski.
Założyć doświadczenia z gospodarki mineralnej (jeden zestaw na grupę)
Wpływ zasolenia roztworu glebowego na kiełkowanie i wzrost siewek pszenicy
Materiał
a/ rośliny: nasiona pszenicy
b/ odczynniki: woda destylowana, NaCI
c/ inny sprzęt: kolby miarowe, doniczki, piasek, waga, cylindry, linijki
Metoda:
Oznaczyć numerami pięć doniczek. Każdą doniczkę napełnić równą ilością piasku i doprowadzić
do jednakowej wagi
Do każdej doniczki należy dodać 100 cm 3 wody destylowanej na 1 kilogram piasku. Następnie
wykorzystać sporządzone wcześniej cztery roztwory NaCI wykonane według przepisu nr 1.
Do doniczki oznaczonej numerem 1 dodać wodę destylowaną (kontrola). Do następnych kolejno
roztwory NaCI, Wodę i roztwory dodawać w ilości 50 cm3 na 1 kilogram piasku.
Do tak przygotowanych doniczek posadzić po 10 suchych nasion pszenicy. Co kilka dni doniczki
podlewać do stałej wagi. Po tygodniu przeprowadzić obserwację: oznaczyć liczbę skiełkowanych
ziarniaków i średnią wysokość roślin. Można także oznaczyć długość korzeni oraz świeżą lub
suchą masę liści i korzeni.
25
Przepis nr 1.
Nr doniczki:
1 - KONTROLA
woda destylowana
g NaCl/1000 ml
2
3
4
5
16.8
33.6
67.2
134.4
1
Potencjał
osmotyczny
podłoża
(MPa)
0
2
-0.4
3
-0.8
4
-1.6
5
-3.2
Nr
doniczki
Liczba
skiełkowanych
ziarniaków
pszenicy
Średnia wysokość
siewek (cm)
Wpływ odczynu podłoża na wzrost roślin
W siedmiu szalkach Petriego o średnicy 5 cm wyłożonych bibułą, wysiać po kilkadziesiąt ziarniaków
pszenicy. Przygotować pożywkę MSG (Becwar 1990) przez rozcieńczenie makroelementów 10 razy, a
mikroelementów 100 razy. Następnie zakwaszając (HCl) lub alkalizując (NaOH) przygotować
roztwory o następujących wartościach pH: 3, 4, 5, 6, 7, 8 i 9. Bibułę w szalkach z pszenicą zwilżać
codziennie roztworami pożywki i w celu zapewnienia dobrego wzrostu umieścić je w świetle, w
temperaturze
około 20°C. Po 2-3 tygodniach określić wysokość roślin oraz liczbę liści. Wyniki
zanotować, przeliczyć na jedną roślinę i zestawić według wzoru podanego w tabeli 1.
pH pożywki
3
Cecha rośliny
wysokość [cm]
liczba liści
4
5
6
7
8
9
26
Skład pożywki MSG (makroelementy) [mg/l]:
CaCl2 x 2H20
440
KN03
100
MgS04 x 7 H20
375
KH2P04
170
KCl
745
Skład pożywki MSG (mikroelementy) [mg/l]
KJ
0,83
H3BO3
6,20
MnSO4 x H2O
16,90
ZnSO4 x 7 H2O
8,60
Na2MoO4 x 2 H2O
0,25
CuSO4 x 5 H2O
0,03
CoCl2 x 6 H2O
0,03
FeSO4 x 7 H2O
27,80
Na2EDTA
37,30
27