docvon Zanthier und Schulz
download 
Reklamacja Transkrypt
von Zanthier und Schulz
Iu§letter von Zanthier & Schulz Wydanie Nr. 41 / 6. Czerwiec 2012 Drodzy Czytelnicy! Wysoka dynamika gospodarki w roku 2011 w obu krajach (4,3% w Polsce i 3,0% wzrost w Niemczech) stworzyła dobre warunki ramowe dla rozwoju intensywnych dwustronnych kontaktów gospodarczych: W zasadzie nie nastąpiło 'nic nadzwyczajnego', zaczął swoją prezentację Kierownik polskiego Działu Handlowego, dr Jacek Robak, by następnie przedstawić raport o nadzwyczaj wysokiej stopie wzrostu, która w obszarze współpracy polsko-niemieckiej stała się już regułą. Według polskich statystyk saldo bilansu handlowego za ubiegły rok zamknęło się po stronie polskiej dodatnim wynikiem w wysokości 2 mld EUR (69 mld EUR, przy 35,4 mld EUR wartości polskiego eksportu do Niemiec, dzięki czemu Niemcy uplasowały się na 10. pozycji wśród partnerów handlowych). Według statystyk niemieckich wymiana handlowa w roku 2011 roku wyniosła ok. 76 mld EUR (wartość eksportu do Polski stanowiła 43,5 mld EUR, natomiast wartość importu do Niemiec - 32,4 mld EUR, dzięki czemu Niemcy znalazły się na 1 miejscu wśród polskich partnerów handlowych), co przełożyło się na dodatnie saldo bilansu handlowego Niemiec w wysokości 11,1 mld EUR. Wzrost wymiany w stosunku do roku poprzedniego wyniósł 15-16%. Jak wyjaśnia dr Robak, różnica ok. 7 mld EUR pomiędzy danymi niemieckimi i polskimi wynika z faktu, że według niemieckich statystyk do handlu zagranicznego zaliczane są także towary, które są tylko transportowane przez teren Niemiec, jak na przykład towary chińskie przewożone do Hamburga statkiem, a następnie transportowane do Polski. W ubiegłym roku Polska wchłonęła łącznie 10 mld EUR zagranicznych inwestycji bezpośrednich. Według danych statystycznych Niemieckiego Banku Federalnego 1,94 mld EUR z tej kwoty przypadła na przedsiębiorstwa niemieckie (2010: 2,8 mld EUR). Wartość inwestycji polskich firm na terenie Niemiec wyniosła w 2011 roku ok. 400 mln EUR. Zniesienie ograniczeń dostępności do niemieckiego rynku pracy przyniosło korzyści także dla polskich pracowników, jednak w znacznie mniejszej skali niż oczekiwano. Saldo migracji z Polski do Niemiec wyniosło w ostatnim roku zaledwie 28.500 osób. Kwestia wcześniejszych błędnych prognoz była jednym z głównych tematów dyskusji podczas konferencji prasowej. Zbliżające się Mistrzostwa Europy w piłce nożnej UEFA 2012 stały się w Polsce powodem największej fali inwestycji w historii najnowszej. Oprócz nowoczesnych stadionów piłkarskich, spełniających wszelkie wymogi i kryteria Treść Drodzy Czytelnicy! JAK DOCHODZIĆ ROSZCZEŃ PRZECIWKO KONTRAHENTOWI W NIEMCZECH PRZENIESIENIE WŁASNOŚCI NIERUCHOMOŚCI POŁOŻONEJ W POLSCE TYLKO PRZED POLSKIM NOTARIUSZEM LIKWIDACJA ODRĘBNEGO POSTĘPOWANIA W SPRAWACH GOSPODARCZYCH ŁATWIEJSZY DOSTĘP DO INFORMACJI O PODMIOTACH WPISANYCH DO KRS ORZECZNICTWO SĄDÓW POLSKICH Newsletter Odmów abonament Przesłać dalej Czytać w przeglądarce Kancelaria Kancelarie von Zanthier & Schulz i von Zanthier Kancelaria prawnicza świadczą usługi w zakresie doradztwa prawnego i podatkowego oraz kontroli gospodarczej przez biegłych rewidentów. Naszym celem jest zapewnienie kompleksowej obsługi prawnej i podatkowej inicjatyw i zamierzeń inwestycyjnych oraz gospodarczych, które są podejmowane przez naszych klientów w Niemczech i w Polsce. www.vonzanthier.com bezpieczeństwa, powstały nowe autostrady i połączenia kolejowe, rozbudowano lotniska oraz zmodernizowano dworce kolejowe. Wartość inwestycji publicznych w ubiegłych latach szacuje się łącznie na kwotę ok. 25 mld EUR. Opłaca się zatem traktowac naszego największego wschodniego sąsiada, Polskę, poważnie w roli partnera biznesowego oraz zapoznać się tym samym z nowymi regulacjami prawnymi. W związku z tym życzę Państwu miłej lektury naszego biuletynu prawniczego. Pozdrawiam, Henning von Zanthier, LL.M. Rechtsanwalt/radca prawny do góry JAK DOCHODZIĆ ROSZCZEŃ PRZECIWKO KONTRAHENTOWI W NIEMCZECH W listopadowym wydaniu naszego Iu§letter'a (wydanie nr 40) informowaliśmy Państwa o aspektach, które należy uwzględnić przy wyborze kontrahenta niemieckiego. W niniejszym wydaniu chcielibyśmy przedstawić podstawowe zasady obowiązujące przy dochodzeniu roszczeń przed sądami niemieckimi oraz powiązane z nimi koszty. W kontaktach handlowych z partnerem zagranicznym często dochodzi do sytuacji, w których wierzyciele ze względu na obawy przed kosztami, niepewność wyniku, nieznajomość języka a najczęściej zwyczajnie z powodu niewiedzy nie dochodzą roszczeń pieniężnych od swoich dłużników. Jeżeli nasz kontrahent zalega z płatnościami wynikającymi z umowy z nim zawartej, mamy możliwość złożenia wniosku o wydanie nakazu zapłaty (1) lub złożenia pozwu w sądzie właściwym (2). Gdy dysponujemy już prawomocnym tytułem wykonawczym, możemy rozpocząć egzekucję z majątku dłużnika (3). O kosztach sądowych oraz adwokackich informujemy pokrótce w punktach (4) oraz (5). 1. Postępowanie nakazowo-upominawcze (Mahnverfahren) Postępowanie nakazowo-upominawcze jest metodą ułatwiającą znacznie windykację należności. Jest ono zazwyczaj korzystniejsze niż tradycyjny pozew – przede wszystkim jest tańsze i szybsze. Nie musimy w tym przypadku sporządzać pisma procesowego, a jedynie wypełnić formularz - tu wystarczy, że zapewnimy sąd o istnieniu danego roszczenia (nie musimy go udowadniać) oraz o tym, że nasze świadczenie zostało wykonane (jeżeli chodzi o umowę wzajemną). O ile spełnimy wszystkie wymagania formalne, to sąd wyda odpowiedni nakaz zapłaty. Postępowanie to jest zasadniczo tańsze jeżeli chodzi o koszty sądowe – opłata przed sądem niemieckim wynosi jedynie 0,5-krotność (a nie 3-krotność, jak ma to miejsce w przypadku postępowania procesowego przed sądem pierwszej instancji) kwoty wynikającej z tabeli, stanowiącej drugi załącznik do ustawy o kosztach sądowych (Gerichtskostengesetz, GKG). Ponadto nie trwa ono tak długo, jak tradycyjne postępowanie sądowe z wyznaczoną rozprawą. Należy jednakże zaznaczyć, iż takie postępowanie ma sens tylko wtedy, gdy wiemy bądź przypuszczamy, że przeciwnik nie wniesie sprzeciwu od nakazu zapłaty. Często sprzeciw zgłaszany jest tylko po to, aby przeciągnąć w czasie wydanie prawomocnego orzeczenia sądowego. Szczególną formą postępowania nakazowego jest postępowanie o wydanie europejskiego nakazu zapłaty (zgodnie z Rozporządzeniem (WE) nr 1896/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 grudnia 2006 r. ustanawiającym postępowanie w sprawie europejskiego nakazu zapłaty). Znajduje ono zastosowanie w przypadkach, kiedy składający wniosek oraz jego przeciwnik mają miejsce zamieszkania lub siedzibę w różnych państwach członkowskich Unii Europejskiej. Podobnie jak podczas (zwykłego) postępowania nakazowoupominawczego, w sprawie o wydanie europejskiego nakazu zapłaty sąd bada jedynie, czy spełnione są wymogi formalne wniosku oraz czy roszczenie wydaje się być uzasadnione; sąd nie sprawdza w pełnym wymiarze zasadności naszego roszczenia, gdyż wychodzi z założenia, iż okoliczności przedstawione przez składającego wniosek odpowiadają prawdzie. Z tego względu drugiej stronie przysługuje prawo do wniesienia sprzeciwu w terminie 30 dni od doręczenia nakazu zapłaty. Jeżeli przeciwnik wniesie sprzeciw od nakazu zapłaty, musimy wówczas złożyć tradycyjny pozew, w którym przedstawimy nasze roszczenie i podamy wszystkie środki dowodowe. 2. Pozew przed właściwym sądem (Klageschrift) Pozew jest pismem procesowym i jako takie musi spełniać pewne wymogi formalne – m.in. zawierać wnioski oraz opis stanu faktycznego, z którego wynikać będzie nasze roszczenie. Środkami dowodowymi na poparcie naszych twierdzeń mogą być dokumenty, zeznania świadków, opinia biegłych, oględziny oraz przesłuchanie stron. O ile nie umówiliśmy się z naszym kontrahentem co do tego, który sąd ma być właściwy do rozpoznania sprawy, będzie to zazwyczaj sąd siedziby lub miejsca zamieszkania pozwanego. Jeżeli wartość roszczenia przekracza 5.000 euro, sądem pierwszej instancji będzie sąd okręgowy (Landgericht). W takich przypadkach istnieje w Niemczech przymus adwokacki, tzn., że strona wypowiada się oraz składa wnioski jedynie przez adwokata. 3. Egzekucja roszczeń wynikających z tytułów wykonawczych (Zwangsvollstreckung) Gdy już dysponujemy prawomocnym orzeczeniem sądowym, musimy najpierw postarać się o udzielenie mu klauzuli wykonalności. Z orzeczeniem zaopatrzonym w taką klauzulę udajemy się do komornika i wnioskujemy o przeprowadzenie odpowiednich działań. Może to być zajęcie majątku dłużnika w postaci dóbr ruchomych, nieruchomości czy jego roszczeń w stosunku do pracodawcy bądź innych osób. Należy tutaj uwzględnić, że (w przypadku osób fizycznych) stosunkowo wysoka jest tzw. kwota wolna, która nie podlega zajęciu i służy utrzymaniu pewnego minimum egzystencjalnego – jest to aktualnie 1.029,99 euro netto. Suma ta jest odpowiednio wyższa, gdy dłużnik płaci byłemu małżonkowi bądź dzieciom alimenty. Regulacja ta odnosi się jednakże tylko do osób, które są zatrudnione na podstawie umowy o pracę. Osoby wykonujące działalność na własny rachunek mogą zawnioskować w banku, w którym prowadzone jest dla nich konto, o ustanowienie tzw. P-Konto (Pfändungsschutzkonto), wtedy również one będą mogły korzystać z kwoty wolnej od zajęcia przez wierzycieli. Jeżeli nie wystąpią z takim wnioskiem, nie przysługuje im wspomniana wyżej ochrona. 4. Koszty sądowe Gdy zdecydujemy się na złożenie pozwu do sądu, mamy obowiązek uiścić opłaty sądowe, które w przypadku 100%owej wygranej zostaną nam zwrócone w pełnej wysokości przez przeciwnika. Opłata sądowa wynosi zasadniczo 3-krotność kwoty wynikającej z tabeli, która stanowi drugi załącznik do ustawy o kosztach sądowych (GKG). Opłaty te są zależne od wartości przedmiotu sporu. Przykładowo, gdy pozwiemy przeciwnika na sumę niższą niż 300 euro, wyniosą one 75 euro. Jeżeli zaś pozwiemy przeciwnika o zapłatę kwoty nieprzekraczającej 22.000 euro (ale wyższą niż 19.000 euro), opłaty wyniosą 864 euro. Ciekawą kwestię stanowi fakt, iż polskie firmy często obawiają się dochodzenia swoich roszczeń w Niemczech z powodu pozornie wysokich kosztów. A tymczasem, gdy porówna się wysokość kosztów sądowych w Polsce i w Niemczech, okazuje się, że w przypadku roszczenia o wartości powyżej 16.000 euro, opłaty te są w Niemczech nawet niższe. W Polsce obowiązuje bowiem zasada, że opłata sądowa wynosi 5 % wartości przedmiotu sporu. W Niemczech opłaty te wprawdzie są wyższe w przypadku roszczeń o wartości niższej niż 16.000 euro, ale nie rosną tak szybko. Oznacza to, że szczególnie w przypadku roszczeń przekraczających 16.000 euro nie powinniśmy obawiać się włączenia sądu w ich dochodzenie. Tym bardziej, iż w przypadku wygranej strona przeciwna będzie musiała nam zwrócić wszystkie koszty sądowe oraz koszty adwokata wynikające z ustawy (wyjątek obowiązuje w prawie pracy, gdzie każda ze stron niezależnie od wyniku postępowania ponosi swoje koszty). 5. Opłaty adwokackie W przypadku postępowań sądowych wysokość opłat adwokackich wynika zasadniczo z ustawy o wynagrodzeniu adwokatów (Rechtsanwaltsvergütungsgesetz, RVG). W przypadkach, w których od początku wiadomo, że sprawa będzie bardzo czasochłonna bądź skomplikowana, adwokaci żądają od swoich klientów wynagrodzenia zależnego od nakładu czasu pracy. Tabela przewidująca wynagrodzenie adwokatów jest również zależna od wartości przedmiotu sporu. Ponadto za różne czynności przewidziana jest różna wielokrotność opłaty wynikającej z załącznika nr 2 do ustawy (RVG), np. za przeprowadzenie postępowania sądowego w sprawie cywilnej 2,5-krotność (należy uwzględnić, że dochodzą do tej kwoty inne opłaty, np. opłata telekomunikacyjna oraz podatek VAT). Agata Król, Rechtsanwältin do góry PRZENIESIENIE WŁASNOŚCI NIERUCHOMOŚCI POŁOŻONEJ W POLSCE TYLKO PRZED POLSKIM NOTARIUSZEM W dniu 16.05.2011 roku weszła w życie ustawa z dnia 04.02.2011 roku – Prawo prywatne międzynarodowe (Dz. U. z 2011 roku, nr 80, poz. 432), która uchyliła dotychczas obowiązującą ustawę z dnia 12.11.1965 roku – Prawo prywatne międzynarodowe. Nowa ustawa reguluje m. in. kwestię formy czynności prawnej przenoszącej prawo do nieruchomości. Zgodnie z nowymi przepisami, zawarcie umowy przenoszącej własność nieruchomości położonej w Polsce jest możliwe wyłącznie przy zastosowaniu aktu notarialnego sporządzonego przez polskiego notariusza. Na gruncie obowiązujących do dnia 15.05.2011 roku przepisów, skuteczne było sporządzenie poza granicami kraju umowy rozporządzającej nieruchomością położoną w Polsce, jeśli umowa spełniała wszystkie wymogi formalne przewidziane przez prawo państwa, w którym ją zawarto. Zgodnie z art. 25 ust. 1 i ust. 2 w związku z art. 41 ust. 1 obecnie obowiązującej ustawy z dnia 04.02.2011 roku – Prawo prywatne międzynarodowe, forma czynności prawnych, których przedmiot obejmuje rozporządzenie nieruchomością, podlega prawu właściwemu dla miejsca położenia tej nieruchomości. Formę umowy rozporządzającej dotyczącej nieruchomości położonej w Polsce określa więc prawo polskie, które wymaga dla takiej umowy formy aktu notarialnego. W judykaturze wskazuje się, że forma aktu notarialnego jest zachowana wyłącznie w przypadku sporządzenia go przez polskiego notariusza lub polskiego konsula uprawnionego do sporządzania aktów notarialnych. Oznacza to, że czynność prawna polegająca na przeniesieniu własności nieruchomości położonej w Polsce będzie musiała zostać dokonana przed polskim notariuszem. Czy to oznacza, że strona umowy rozporządzającej nieruchomością położoną w Polsce, która znajduje się za granicą, będzie musiała osobiście stawić się przed polskim notariuszem? Nie, bowiem strony takiej umowy mogą powołać pełnomocników. Nowa ustawa nie wprowadza szczególnych wymogów dotyczących formy czynności prawnej udzielenia pełnomocnictwa. Zgodnie z art. 25 ust. 1 ustawy z dnia 04.02.2011 roku, wystarczy zachowanie formy właściwej dla miejsca wystawienia pełnomocnictwa. W przypadku sporządzenia pełnomocnictwa za granicą trzeba jednak pamiętać o wymogu jego legalizacji, tj. obowiązku uwierzytelnienia przez polskie przedstawicielstwo dyplomatyczne lub – w stosunku do państw będących stronami konwencji haskiej z 1961 roku – obowiązku jego opatrzenia klauzulą apostille. W odróżnieniu od poprzedniej ustawy, ustawa z dnia 04.02.2011 roku w sposób szczegółowy reguluje kwestie prawa właściwego dla pełnomocnictwa. Co do zasady, pełnomocnictwo podlega prawu wybranemu przez mocodawcę. Jeżeli mocodawca nie dokonał wyboru prawa, pełnomocnictwo podlega prawu państwa siedziby pełnomocnika, albo prawu państwa, w którym znajduje się przedsiębiorstwo należące do mocodawcy, albo prawu państwa, w którym pełnomocnik rzeczywiście działał, reprezentując mocodawcę, lub w którym wedle woli mocodawcy powinien działać. Z uwagi na trudności, jakie mogą się wiązać z dokonywaną przez polskich notariuszy oraz polskie sądy analizą pełnomocnictw w świetle prawa obcego, rekomendujemy, aby w treści pełnomocnictwa dotyczącego rozporządzenia nieruchomością położoną w Polsce wyraźnie dokonać wyboru prawa polskiego jako prawa właściwego dla tego pełnomocnictwa. Reasumując, należy wskazać, że obowiązujące od dnia 16.05.2011 roku przepisy wyłączyły możliwość rozporządzenia nieruchomością położoną w Polsce przed zagranicznym notariuszem. Nie ma jednakże konieczności, aby przebywająca za granicą strona umowy rozporządzającej nieruchomością położoną w Polsce stawiała się przed notariuszem w Polsce osobiście, ma ona bowiem możliwość udzielenia pełnomocnictwa do rozporządzania nieruchomością położoną w Polsce także przed notariuszem obcego państwa. Sabina Guzenda, radca prawny do góry LIKWIDACJA ODRĘBNEGO POSTĘPOWANIA W SPRAWACH GOSPODARCZYCH W dniu 03.05.2012 roku weszła w życie ustawa z dnia 16.09.2011 roku o zmianie ustawy – Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2011 roku, Nr 233, poz. 1381), przewidująca m. in. likwidację odrębnego postępowania w sprawach gospodarczych. Dotychczasowe przepisy Kodeksu postępowania cywilnego zakładały odrębność rozwiązań stosowanych w postępowaniu w sprawach gospodarczych (tj. w sprawach ze stosunków cywilnych między przedsiębiorcami w zakresie prowadzonej przez nich działalności gospodarczej) od rozwiązań przyjętych w postępowaniu zwykłym. W toku postępowania między przedsiębiorcami nie można było występować z nowymi roszczeniami zamiast lub obok dotychczasowych, nie były również możliwe zmiany podmiotowe powództwa, a powództwo wzajemne było niedopuszczalne. W postępowaniu w sprawach gospodarczych do potrącenia mogły być przedstawione tylko wierzytelności udowodnione dokumentami, natomiast wyrok sądu pierwszej instancji w sprawach o roszczenia pieniężne albo świadczenia innych rzeczy zamiennych stanowił z chwilą jego wydania tytuł zabezpieczenia, wykonalny bez nadawania mu klauzuli wykonalności. Do tej pory największą jednak odrębnością odróżniającą postępowanie w sprawach gospodarczych od postępowania zwykłego była tzw. prekluzja dowodowa. W postępowaniu między przedsiębiorcami powód – w pozwie, a pozwany – w odpowiedzi na pozew musieli podać wszystkie twierdzenia oraz dowody na ich poparcie pod rygorem utraty prawa ich powoływania w toku postępowania. Po wejściu w życie nowelizacji z dnia 16.09.2011 roku postępowanie odrębne w sprawach gospodarczych zostało zniesione, a postępowanie w sprawach między przedsiębiorcami będzie prowadzone dokładnie w taki sam sposób jak inne sprawy cywilne. Podkreślić jednak należy, że przy okazji likwidacji postępowania w sprawach gospodarczych ustawodawca wprowadził zmiany do postępowania zwykłego, które mogą mieć podobne skutki, jak prekluzja dowodowa w dotychczasowym postępowaniu między przedsiębiorcami. Według nowej regulacji, obowiązek podania wszystkich twierdzeń i dowodów obciąża obie strony procesu przy pierwszej merytorycznej czynności procesowej, niezależnie od tego czy strony są reprezentowane przez zawodowego pełnomocnika, czy też działają samodzielnie. Konsekwencją uchybienia temu obowiązkowi będzie pominięcie przez Sąd spóźnionych twierdzeń i dowodów. Nowy przepis art. 207 § 6 K.p.c. ma bowiem następujące brzmienie: "Sąd pomija spóźnione twierdzenia i dowody, chyba że strona uprawdopodobni, że nie zgłosiła ich w pozwie, odpowiedzi na pozew lub w dalszym piśmie przygotowawczym bez swojej winy lub że uwzględnienie spóźnionych twierdzeń i dowodów nie spowoduje zwłoki w rozpoznaniu sprawy albo że występują inne wyjątkowe okoliczności". Zniesienie postępowania w sprawach gospodarczych z całą pewnością przyczyni się do odformalizowania postępowania sądowego między przedsiębiorcami. Podnoszone są jednak głosy, że może mieć ono negatywny wpływ na sprawność takiego postępowania. Nowe przepisy znajdują zastosowanie do postępowań sądowych wszczętych po dniu 02.05.2012 roku. Sabina Guzenda, radca prawny do góry ŁATWIEJSZY DOSTĘP DO INFORMACJI O PODMIOTACH WPISANYCH DO KRS W dniu 01.01.2012 roku weszła w życie ustawa z dnia 13.05.2011 roku o zmianie ustawy o Krajowym Rejestrze Sądowym (Dz. U. z 2011 roku, Nr 144, poz. 851), która wprowadziła m. in. możliwość uzyskania za pośrednictwem Internetu aktualnych informacji o podmiotach wpisanych do Krajowego Rejestru Sądowego (KRS), a ponadto w przypadku spółek - możliwość uzyskania elektronicznych kopii dokumentów złożonych do akt rejestrowych spółki. Przedmiotowe zmiany oznaczają duże udogodnienia dla przedsiębiorców. Nowe przepisy umożliwiają bowiem bezpłatne pobranie za pośrednictwem Internetu dokumentu, którym będzie można zastąpić aktualny odpis z KRS (opłata za jego uzyskanie wynosi obecnie 30 PLN). W myśl nowych przepisów, pobrane samodzielnie wydruki komputerowe aktualnych informacji o podmiotach wpisanych do KRS mają moc zrównaną z mocą dokumentów wydawanych przez Centralną Informację KRS w formie papierowej. Zgodnie z nowymi przepisami, możliwość przeglądania wszystkich aktualnych danych podmiotów wpisanych do KRS miała pojawić się już w styczniu 2012 roku. Jednakże termin ten uległ przesunięciu. Dokładny termin nie jest jeszcze znany. Sabina Guzenda, radca prawny do góry ORZECZNICTWO SĄDÓW POLSKICH 1. Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 17.11.2011 roku, sygn. akt III CZP 68/11, orzekł, że: "Akcjonariuszem bezzasadnie niedopuszczonym do udziału w walnym zgromadzeniu akcjonariuszy (art. 422 § 2 pkt 3 k.s.h.) może być także akcjonariusz, którego pełnomocnikowi uniemożliwiono wykazanie właściwego umocowania do udziału w zgromadzeniu". 2. Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 09.12.2011 roku, sygn. akt II PZP 3/11, zajął następujące stanowisko: "1. Pracownik przedsiębiorstwa budowlanego realizującego inwestycje w różnych miejscowościach może mieć w umowie o pracę określone miejsce wykonywania pracy (art. 29 § 1 pkt 2 k.p.) jako miejsce, gdzie pracodawca prowadzi budowy lub innego rodzaju stałe prace, ewentualnie ze wskazaniem na jakim obszarze. 2. Każdorazowo stałym miejscem pracy takiego pracownika w rozumieniu art. 775 § 1 k.p. jest to miejsce spośród określonych w umowie o pracę, w którym pracownik przez dłuższy czas, systematycznie świadczy pracę." 3. Zgodnie z uchwałą Sądu Najwyższego z dnia 09.12.2011 roku, sygn. akt III CZP 79/11: "Nieważna jest umowa darowizny nieruchomości ukryta pod pozorną umową sprzedaży tej nieruchomości." 4. Zgodnie z uchwałą Sądu Najwyższego z dnia 13.07.2011 roku, sygn. akt III CZP 36/11: "1. Dłużnik solidarny nie jest związany zapisem na sąd polubowny zawartym przez innego dłużnika solidarnego. 2. Wspólnik spółki jawnej nie jest związany zapisem na sąd polubowny zawartym przez spółkę. 3. Nabywcę przedsiębiorstwa (art. 554 k.c.) wiąże zapis na sąd polubowny zawarty przed zbyciem przedsiębiorstwa przez zbywcę z jego wierzycielem, obejmujący spory dotyczące zobowiązań związanych z prowadzeniem tego przedsiębiorstwa." 5. W wyroku z dnia 11.08.2011 roku, sygn. akt I CSK 703/10, Sąd Najwyższy orzekł jak następuje: "1. Sens instytucji uznania roszczenia polega na tym, że dłużnik zapewnia wierzyciela o wykonaniu zobowiązania, w związku z czym wierzyciel nie musi obawiać się upływu przedawnienia roszczenia, gdyż uznanie powoduje przerwanie biegu przedawnienia (art. 123 § 1 pkt 2 k.c.), na skutek którego przedawnienie zaczyna biec na nowo (art. 124 § 1 k.c.). Uznanie jest więc przejawem lojalności dłużnika, w stosunku do wierzyciela i zapobiega wytaczaniu niepotrzebnych procesów. Uznanie niewłaściwe polega na tym, że dłużnik nie składa wprawdzie wyraźnego oświadczenia o uznaniu roszczenia, lecz na podstawie objawów jego zachowania kontrahent może zasadnie przyjmować, że dłużnik ma świadomość ciążącego na nim zobowiązania i ma zamiar dobrowolnego spełnienia świadczenia. 2. Zrzeczenie się zarzutu przedawnienia jest jednostronną czynnością (oświadczeniem woli) o charakterze prawokształtującym, do którego należy stosować wszystkie reguły dotyczące składania oświadczeń woli". Sabina Guzenda, radca prawny do góry Niniejszy newsletter jest wydawany przez: von Zanthier & Schulz Rechtsanwalt Steuerberater Wirtschaftsprüfer Partnergesellschaft BERLIN – POZNAŃ Kurfürstendamm 217 – 10719 Berlin Tel.: +49 30 88 03 59 0 Fax: +49 30 88 03 59 99 Internet: www.vonzanthier.com E-Mail: [email protected] Wszystkie prawa zastrzeżone © von Zanthier & Schulz Otrzymujecie Państwo ten Newletter, gdyż dokonali Państwo subskrypcji. Jeżeli nie chcą Państwo otrzymywać Iusletter proszę kliknąć: odmowa abonamentu Jeżeli uważają Państwo, że są dobrze poinformowani, mogą Państwo zamówić tutaj własny abonament.
