Podczas gitary dziecka

Z okazji Dnia Matki klasy ze szkoły specjalnej, realizującej program dla uczniów z
upośledzeniem umysłowym w stopniu umiarkowanym i znacznym, przygotowały program
artystyczny dla swoich mam i zaproszonych gości. Obejmował on wiersze, piosenki,
przedstawienie i poczęstunek. Chcąc zaznaczyć, jak waŜnych mamy gości, prezentowałyśmy
ich podając imiona i nazwiska. Następnie został podany cel spotkania. Uczniowie zaprosili
zebranych do obejrzenia przygotowanego programu artystycznego. W skład programu
wchodziły następujące elementy:
drama "To ubranko jest lepsze",
zabawa ruchowa "Tatarak",
piosenka inscenizowana gestem "Piosenka dla mamy",
składanie Ŝyczeń swoim mamom,
piosenka "Uśmiechaj się",
koncert Ŝyczeń,
wręczanie upominków mamom.
Scenariusz przedstawienia pt. "To ubranko jest lepsze" został przygotowany specjalnie na
Dzień Matki, z uwzględnieniem moŜliwości słownych wychowanków. PoniewaŜ nasi
wychowankowie w kontaktach z innymi przyjmują rolę bierną, naśladowczą, lepiej wyraŜają
się gestem, ruchem, mimiką niŜ słowem, w przedstawieniu dialogi zastąpione zostały
ekspresją ruchową. Jednocześnie narrator wprowadzał publiczność w treść bajki. Celem
przygotowanego spotkania oprócz walorów artystycznych było:
doświadczenie bycia aktorem (zabawa w teatr),
uczenie zachowania się w nowej sytuacji (właściwe prezentowanie się podczas wykonywanie
programu artystycznego),
kształtowanie sprawności ruchowej,
doskonalenie spostrzegawczości i uwagi,
kształtowanie wraŜliwości artystycznej,
integracja w grupie,
pomoc koleŜankom i kolegom,
kształtowanie odpowiednich relacji dziecko-matka.
Do przedstawienia wykorzystano następujące pomoce i środki dydaktyczne: kaseta z
nagraniami melodii "Die Tanze für die Gruppe", magnetofon, karteczki z imionami uczniów,
upominki, stroje dla dzieci (kostiumy Ŝab, bociana, kapelusze i czerwone kołnierzyki),
rysunki, kolorowe materiały do scenografii.
Podczas pracy wykorzystano metody: oglądową, słowną, praktyczną, naśladowczą, zabawę
ruchowo-muzyczną.
To ubranko jest lepsze
śabki rechoczą ospale.
Narrator:
Po zielonej łące skakały zielone Ŝabki: stara, duŜa Ŝaba i młode małe Ŝabki. Skakały wolno i
ospale. W ich rechotaniu słychać było smutek. Rechotały od niechcenia. Niektórym w ogóle
nie chciało się rechotać. śabkom było nudno na łące.
Stara Ŝaba:
Ach, jak nudno! Gdzie nie spojrzysz, wszystko wkoło zielone.
śabki:
Wszystko w koło zielone (znudzone).
Stara Ŝaba:
AŜ oczy bolą od patrzenia na zieleń. Nasze buzie są...
śabki:
Zielone.
Stara Ŝaba:
Nasze łapki są...
śabki:
Zielone.
Stara Ŝaba:
Nasze nóŜki są...
śabki:
Zielone.
Stara Ŝaba:
Trawa na łące jest...
śabki:
Zielona.
Stara Ŝaba:
Wszystko w koło zielone!
śabki:
Wszystko w koło zielone!
Narrator:
śabki dalej skakały ospale i rechotały od niechcenia. (muzyka) W pewnej chwili stara, duŜa
Ŝaba podskoczyła wysoko do góry, zarechotała radośnie.
Stara Ŝaba:
Kum, kum, re re re...
Narrator:
I zaczęła coś wygrzebywać spomiędzy traw.
Stara Ŝaba:
Moje małe Ŝabki. Kiedy byłam taka mała i młoda jak wy, koleŜanki Ŝabki zaprosiły mnie na
bal. Ach, cóŜ to był za bal! Wszystkie Ŝabki ubrane były w te właśnie (wyciąga stroje)
kolorowe kapelusze i kołnierzyki. Skakały wysoko i rechotały radośnie. Zobaczcie, jaki
piękny kolor mają te kapelusze i kołnierzyki. Czy wiecie jaki to kolor?
śabki:
Czerwony!
Stara Ŝaba:
Tak! Czerwony! Czerwony jak sukienka biedronki, kwiat maku, czapeczka dzięcioła,
kapelusz muchomora.
Pokazuje ilustracje ze scenografii.
ZałóŜmy te czerwone kapelusze i kołnierzyki (Ŝabki zakładają stroje). Zobaczycie, Ŝe zaraz
zrobi się nam weselej. (bezpośredni zwrot do kaŜdego aktora dziecka) śabko Kubo, jak
podoba Ci się Ŝabka Ela w tym czerwonym kapeluszu? (dziecko odpowiada, wyraŜa swoją
opinię).
Narrator:
śabki bardzo się sobie podobały w tych czerwonych ubrankach. Skakały wysoko i rechotały
radośnie. Zaczęły tańczyć taniec radości (radosna muzyka).
Narrator:
Ale radość ich trwała krótko. Ich nowe, czerwone ubranka były dobrze widoczne na zielonej
trawie, a głośne, wesołe rechotanie słychać było na całej łące. Usłyszał je bocian, który akurat
tamtędy przechodził.
Bocian:
Coś czerwonego po łące skacze. CzyŜby to Ŝabki? Czerwone Ŝabki? (dziwi się) Ale będę miał
pyszną kolację, mniam, mniam.
Narrator:
Bocian powoli podchodził do skaczących Ŝab. Klekotał radośnie. śabki w ostatniej chwili
zobaczyły bociana. Ledwie zdąŜyły schować się w trawie, ale ich czerwone ubranka były
dobrze widoczne na tle zielonej łąki. Bocian je bardzo dobrze widział. Biedne Ŝabki były
przeraŜone. W pewnej chwili stara Ŝaba głośno zarechotała.
Stara Ŝaba:
Kum, kum, re re re... śabki prędko zrzućcie czerwone kapelusze i kołnierzyki. Kum, kum, re
re re...
Narrator:
PrzeraŜone Ŝabki w pośpiechu ściągały czerwone ubranka. Zostawiły je na łące, a same mogły
dopiero wtedy spokojnie schować się wśród zielonych traw. Bocian zdziwiony rozglądał się
wokoło.
Bocian:
Gdzie są Ŝabki?
Narrator:
Ale nie mógł wypatrzeć zielonych Ŝabek wśród zielonej trawy. Odnajdywał tylko porzucone,
czerwone ubranka, (zbiera ubranka) a Ŝabki rechotały radośnie.
Stara Ŝaba:
Kum, kum, re re re... Ach jak dobrze, Ŝe jesteśmy zielone. Prawda, małe Ŝabki?
śabki:
Tak. Jak dobrze, Ŝe jesteśmy zielone!!!
Wykorzystując stroje z przedstawienia pt. "To ubranko jest lepsze", uczniowie inscenizują
piosenkę pt. "Tatarak". Wszyscy wspólnie z nauczycielem śpiewają piosenkę uzupełniając ją
gestami.
Zielona trawa tataraku (dzieci podnoszą ręce do góry, kołysząc nimi)
W zielonej wodzie moczą liście. (pochylają się, opuszczając ręce w dół)
Zielone Ŝabki o zachodzie
Na grzebieniowe skaczą liście. (dzieci naśladują skaczące Ŝabki)
AŜ się zadziwił bociek stary,
Co na wieczorny wyszedł łów, (uczniowie łapią się rękami za głowę, kołyszą głową
zadziwieni)
śe rozszumiały się szuwary
Gwarem wieczornych, Ŝabich słów. (uczniowie stoją z rękami uniesionymi do góry, kołyszą
nimi, następnie kucają i w przysiadzie naśladują Ŝabki)
Narrator:
Kuma, gdzieŜeś, pluśniesz, pluśnij...
Uczniowie:
Kum, kum, plusnę, plum.
Narrator:
Kuma, kum, gdzieŜeś kum?
Pluśniesz?
Uczniowie:
Plusnę!
Narrator:
Pluśnij!
Uczniowie:
Plum! (na to słowo Ŝabki podskakują wysoko do góry)
Po zabawie ruchowej uczniowie przy akompaniamencie gitary śpiewają piosenkę pt.
"Kochana mamo" (sł. Maria Szypowska, muz. Katarzyna Kozak).
Kochana mamo, gdy będę duŜy,
to ci przywiozę małpeczkę z podróŜy.
Długim ogonkiem to zwinne zwierzę,
będzie za ciebie zmywać talerze. (uczniowie naśladują ruch mycia talerzy)
Kochana mamo, gdy będę duŜy,
to ci przywiozę wielbłąda z podróŜy.
Na jego grzbiecie wygodnie siądziesz,
aby do pracy mknąć na wielbłądzie. (uczniowie naśladują ruchy podczas jazdy na
wielbłądzie)
Kochana mamo, gdy będę duŜy,
to ci przyniosę tłum zwierząt z podróŜy.
Niech wszystkie ze mną mówią to samo,
Ŝe bardzo Ciebie kochamy mamo! (uczniowie wskazują rękami na mamy, a następnie
krzyŜują ręce na piersiach)
Po piosence dzieci składają Ŝyczenia mamom (tekst powtarzają za nauczycielem):
Wszystkim mamom składamy serdeczne Ŝyczenia: zdrowia, szczęścia i uśmiechu na kaŜdy
dzień. (podchodzą kaŜdy do swojej mamy, wręczając róŜę i dopowiadając przy spotkaniu
wymyślone przez siebie Ŝyczenia)
Po zakończeniu Ŝyczeń dzieci wracają na wcześniej ustalone miejsca i przy akompaniamencie
gitary śpiewają piosenkę pt. "Uśmiechaj się". Tekst pochodzi ze śpiewnika "Ufam Tobie
Panie".
Uśmiechaj się rano,
uśmiechaj wieczorem,
uśmiechaj przez cały dzień.
Do wróbli na dachu,
do Ŝycia, do słońca
i do nas uśmiechaj się.
Uśmiech najkrótszą,
najprostszą jest drogą
do szczęścia, do ludzkich serc.
Świat się piękniejszy
otworzy przed Tobą,
gdy tylko uśmiechniesz się.
W koncercie Ŝyczeń kaŜdy uczeń śpiewa wybraną przez siebie piosenkę z akompaniamentem
gitary. Pozostali uczniowie, jeśli znają tekst i melodię, przyłączają się do śpiewu. Piosenki
śpiewane przez dzieci pochodzą z repertuaru chóru szkolnego oraz z zajęć muzycznych.
Istnieje tutaj dowolność wyboru tekstu, np. "Szła dzieweczka...", "Karolinka", itp.
Występ kończy wręczanie upominków honorowym gościom - mamom. Uczniowie
rozpoznają swoje imiona na etykietach, leŜących obok prezentów, następnie kaŜde dziecko
podchodzi do swojej mamy dając laurkę i serce z masy solnej.
Ostatnim punktem uroczystego spotkania jest poczęstunek. Uczniowie częstują swoje mamy
ciastem i herbatą. Podczas poczęstunku kaŜde dziecko siedzi obok swojej mamy.
Na zakończenie spotkania nauczyciele i uczniowie dziękują gościom za przybycie. KaŜdy
uczeń powinien usłyszeć od nauczyciela pochwałę za włoŜoną pracę i starania.
Naszym zamiarem było zintegrowanie grup klasowych oraz umoŜliwienie matkom innego
spojrzenia na własne dzieci. Dzieci te, mimo wad rozwojowych, mają równieŜ zdolności i
umiejętności, które naleŜy docenić i wykorzystać.
Bibliografia:
Zabawa ruchowo-muzyczna "Tatarak", autor piosenki nieznany, obecnie tekst dostępny w
pozycji: "Ruch i piosenka dla najmłodszych", red. Marta Bogdanowicz, wyd. Fokus 2001, s.
122
Piosenka dla mamy, sł. Maria Szypowska, muz. Katarzyna Kozak, kaseta z materiałów
metodycznych dla nauczyciela Muzyka w szkole, klasa III, m.a.c 1992
Kaseta z muzyką "Die Tanze für die Gruppe"
Piosenka "Uśmiechnij się", tekst zaczerpnięty ze śpiewnika "Ufam Tobie Panie", wyd. III,
Kraków 1989
Autor: ElŜbieta Attoh
Marta Pawlik
Danuta Baran