pobierz-pdf - Gmina Orneta

Orneta, 28.02.2013 r.
RRiGG.6220.10.2011
DECYZJA Nr 10/2011
Na podstawie art. 71 ust. 1 i ust. 2 pkt. 1, art. 75 ust. 1 pkt 4, art. 82 ustawy z dnia
3 października 2008r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale
społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko
(Dz. U. Nr 199, poz. 1227 z późn. zm.), w związku z art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca
1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tj. z 2000 r. Dz. U. Nr 98, poz. 1071
ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku:
Pana Marka Choromańskiego
– Przewodniczącego Rady Nadzorczej firmy BALENA Sp. z o.o. S.K.A.
z siedzibą 00-819 Warszawa ul. Złota 61 lok. 100, działającego z upoważnienia
Prezesa Zarządu firmy BALENA Sp. z o.o. S.K.A. Pana Mirosława Dembek
i przeprowadzonym postępowaniu w sprawie oceny oddziaływania na środowisko
ustalam
środowiskowe uwarunkowania dla przedsięwzięcia polegającego
na budowie instalacji do ekologicznej mineralizacji odpadów
przemysłowych, niebezpiecznych, komunalnych i innych o charakterze
organicznym (m.in. osadów ściekowych), na działce Nr 102/65 i 102/76,
obręb geodezyjny Krzykały, gmina Orneta i jednocześnie:
I.
1.
określam:
Rodzaj i miejsce realizacji przedsięwzięcia:
Planowane przedsięwzięcie polega na budowa instalacji do ekologicznej mineralizacji
odpadów przemysłowych, niebezpiecznych, komunalnych i innych o charakterze
organicznym (m.in. osady ściekowe), o stopniu uwodnienia 20 - 30% wody w ilości
do 115 t/dobę, tj. do 40 000 t rocznie. W wyniku procesów zachodzących w instalacji
możliwe jest wytwarzanie energii elektrycznej (green power) i cieplnej w procesie
termicznego przekształcania odpadów o charakterze organicznym w oparciu
o technologię quasi - pirolizy i zgazowania z pełnym oczyszczaniem gazów
poprocesowych katalitycznie i adsorpcyjnie. Wytwarzana energia w reaktorze
katalitycznym
(utlenianie
katalityczne
substancji
organicznych)
będzie
wykorzystywana do produkcji energii elektrycznej oraz
energii cieplnej
wykorzystywanej do procesów odparowania wody z odpadów. Integralną częścią
instalacji jest system wymiany ciepła i generator prądu trójfazowego o mocy 7 MW.
Instalacja będzie również producentem energii cieplnej o mocy około 4 MW.
Inwestycja będzie realizowana na działce o numerze ewidencyjnym 102/65 i 102/76
obręb geodezyjny Krzykały o łącznej powierzchni 13,3242 ha.
We wszystkich kierunkach od miejsca lokalizacji instalacji tj. w bezpośrednim
sąsiedztwie ww. działek rozciągają się tereny leśne. Działki te zgodnie
z obowiązującym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego Gminy
Orneta, przyjętym Uchwałą Nr XXVI/158/2000 Rady Miejskiej w Ornecie z dnia
28 września 2000 r. (publikacja: Dz. Urz. Woj. Warmińsko-Mazurskiego z 2000 r.
Nr 70, poz. 873), to tereny przemysłowo wytwórcze oznaczone symbolem 8 TPS.
1
2.
Warunki wykorzystania terenu w fazie realizacji i eksploatacji lub użytkowania
przedsięwzięcia, ze szczególnym uwzględnieniem konieczności ochrony cennych
wartości przyrodniczych, zasobów naturalnych i zabytków oraz ograniczenia
uciążliwości dla terenów sąsiednich:
Planowane przedsięwzięcie będzie realizowane i eksploatowane z uwzględnieniem
następujących warunków:
− zorganizować plac budowy, jego zaplecze techniczne oraz prowadzić drogi
techniczne zapewniające oszczędne korzystanie z terenu i minimalne
przekształcenie jego powierzchni, a po przeprowadzeniu prac przeprowadzić
rekultywację;
− roboty zimne poprzedzić usunięciem warstwy próchnicznej, gromadząc ją poza
obszarem robót ziemnych i zapewnić możliwość jej ponownego wykorzystania do
tworzenia warstwy urodzajnej na późniejszych etapach budowy lub możliwości
wykorzystania przez inne podmioty;
− należy do minimum ograniczyć zajmowanie nowych terenów;
− przy budowie stosować wyłącznie sprawne środki transportu oraz sprzęt
zmechanizowany posiadający niezbędne atesty;
− prace związane z realizacją planowanej inwestycji należy prowadzić wyłącznie
w porze dziennej tj. w godzinach od 600 do 2200, w miarę możliwości urządzenia
emitujące hałas o dużym natężeniu nie powinny pracować równocześnie;
− w trakcie inwestycji, jak i w fazie jej eksploatacji oraz zakończenia użytkowania,
wszystkie prace powodujące powstawanie odpadów, zaplanować w sposób taki,
aby w pierwszym rzędzie zapobiegać powstawaniu odpadów lub ograniczyć ich
ilość;
− wytworzone odpady, na każdym etapie ich powstawania, w pierwszej kolejności
poddawać odzyskowi lub unieszkodliwieniu w miejscu ich powstawania; tylko w
przypadku, gdy odzysk odpadów z przyczyn technologicznych będzie
uniemożliwiony (lub nie jest uzasadniony z przyczyn ekologicznych
i ekonomicznych), wytworzone odpady można poddać unieszkodliwieniu
(w ostateczności składowaniu), w sposób zgodny z wymogami ochrony środowiska
oraz planami gospodarki odpadami;
− wytworzone odpady, na każdym etapie ich powstawania należy:
• selektywnie magazynować w wydzielonych i oznaczonych miejscach,
• pojemniki do magazynowania winny być szczelne, wykonanie z materiałów
odpornych na działanie substancji zawartych w tych odpadach,
• pojemniki z odpadami niebezpiecznymi przechowywać w miejscach
utwardzonych, zabezpieczonych przed zanieczyszczeniami gruntu i opadami
atmosferycznymi, wyposażonych w urządzenia lub środki do zbierania
ewentualnych wycieków tych odpadów,
• wytworzone odpady przekazywać wyłącznie uprawnionym jednostkom,
posiadającym wymagane przepisami ustawy o odpadach zezwoleniami na
prowadzenie działalności w zakresie gospodarki odpadami tj. zbieranie,
transport, odzysk i/lub unieszkodliwianie odpadów;
− odpady przeznaczone do termicznego przekształcania magazynować w budynku –
magazynie odpadów tj.:
• odpady ciekłe w szczelnych zbiornikach,
• osady ściekowe (o zawartości poniżej 30 % masy osadu) w wyznaczonym
miejscu magazynu,
2
−
−
−
−
−
−
−
−
−
−
−
−
−
• odpady stałe w wyznaczonym miejscu magazynu, z uwzględnieniem ich składu
i potencjału reaktywności chemicznej;
transport odpadów niebezpiecznych winien odbywać się środkami transportu
odpowiednio przystosowanymi, wyposażonymi i oznakowanymi zgodnie
z wymogami dotyczącymi przewozu drogowego towarów niebezpiecznych;
odpady niebezpieczne należy transportować odpowiednio zapakowane, w sposób
zabezpieczający przed rozproszeniem, zmieszaniem odpadów;
transport odpadów innych niż niebezpieczne winien odbywać się środkami
transportu odpowiednio przystosowanymi, wyposażonymi w szczelną konstrukcje
naczep, z bortami zabezpieczonymi od góry plandeką;
gazy poreakcyjne przed wprowadzeniem do emitora poddawać oczyszczeniu
procesach suchych i mokrych (filtracja, adsorpcja na złożu węgla aktywnego,
zraszanie cieczą alkaiczną w skruberze); należy regularnie regenerować lub
wymieniać zużyty adsorbat – węgiel aktywny- w adsorberach;
celem niedopuszczenia do wystąpienia niezorganizowanej emisji substancji
odorowych do środowiska, procesy technologiczne prowadzić w warunkach
hermetycznych;
hałas powstający na terenie zakładu nie może przekraczać norm akustycznych na
granicy działek;
wody na cele socjalne i technologiczne pobierać z miejskiej sieci wodociągowej;
ścieki przemysłowe oraz bytowe odprowadzać do miejskiej kanalizacji sanitarnej
na warunkach uzgodnionych z odbiorcą;
wody opadowe i roztopowe zebrane w system kanalizacji deszczowej,
po oczyszczeniu w specjalistycznych urządzeniach odprowadzać do ziemi, zgodnie
z Rozporządzeniem Ministra Środowiska z dnia 24 lipca 2006 roku w sprawie
warunków, jakie należy spełnić przy wprowadzaniu ścieków do wód lub do ziemi
oraz w sprawie substancji szczególnie szkodliwych dla środowiska wodnego
(Dz. U. Nr 137, poz. 984);
nawierzchnie placów i dróg wewnętrznych winny być wykonane w sposób
szczelny i odpowiednio wyprofilowany, tak aby zapewnić całkowity spływ wód
opadowych do kolektorów deszczowych;
przedsięwzięcie nie naruszy aktualnego stanu środowiska glebowego i wód
podziemnych w stopniu powodującym jego trwałe zmiany;
przed oddaniem instalacji do eksploatacji należy uzyskać wymagane prawem
pozwolenia;
planowana działalność w ramach istniejących struktur technicznych
i technologicznych, po realizacji zamierzeń nie stworzy nadmiernego skażenia
jakiegokolwiek komponentu środowiska pod warunkiem uwzględnienia w czasie
realizacji projektowanych zaleceń ekologicznych oraz zachowaniu w sposób ciągły
w czasie jego eksploatacji zasad dobrej praktyki, higieny, porządku i zrealizowania
wszystkich posunięć zmierzających do minimalizacji jego oddziaływania na tereny
sąsiednie i środowisko.
3. Wymagania dotyczące ochrony środowiska konieczne do uwzględnienia
w projekcie budowlanym:
− zastosować technologie oraz materiały przyjazne środowisku i wymagane prawem
certyfikaty;
− budynek hali technologicznej, w której będzie posadowiona instalacji winien być
wyposażony w szczelną posadzkę o grubości co najmniej 0,3 m, izolowaną od
podłoża i wyposażoną w wpusty kanalizacyjne odprowadzające ścieki;
3
− magazyn na odpady przeznaczone do procesu unieszkodliwiania winien być
wyposażony w szczelną, chemoodporną posadzkę, izolowaną od podłoża,
z wpustami kanalizacyjnymi, zadaszony, szczelny i wentylowany (koniczność
zachowania podciśnienia w celu wyeliminowania emisji niezorganizowanej
z magazynu), odciągane powietrze kierować do procesów technologicznych (do
katalicznego utleniacza);
− budynek sortowni wyposażyć w szczelną posadzkę, izolowaną od podłoża,
wyposażoną w wpusty kanalizacyjne odprowadzające ścieki;
− plac manewrowy z miejscami parkingowymi, wagą samochodową winien być
szczelny i wyposażony w wpusty kanalizacyjne odprowadzające ścieki poprzez
urządzenia oczyszczające do odbiornika;
− magazyn na materiał poprocesowy winien być wyposażony w szczelną posadzkę;
− emisja zanieczyszczeń winna odbywać się poprzez emitor, izolowany termicznie,
o wysokości co najmniej 14 m n.p.t. i średnicy minimalnej 2.5 m;
− emisja substancji zanieczyszczających do powietrza z projektowanej instalacji winna
odbywać się za pośrednictwem filtrów wysokotemperaturowych, absorberów
węglowych, skrubera;
− zastosować urządzenia o niskim poziomie akustycznej; ewentualnie zaprojektować
tłumiki akustyczne na urządzeniach mogących stanowić potencjalne źródło
przekroczenia norm hałasu w środowisku;
− ściany budynku technologicznego wykonać z materiałów zapewniających izolację
akustyczną;
− do magazynowania wytworzonych odpadów niebezpiecznych należy wydzielić
pomieszczeni ze szczelną podłogą;
− projektowana instalacji winna być wyposażona w urządzenia kontrolno-pomiarowe
tj.:
• system monitoringu gazów odlotowych,
• analizator gazów odpowiedzialny za sterowanie układem dozowania NH3 do
reaktora katalitycznego DeNOx,
• miernik pH, przewodności, temperatury i poziomu roztworu w płuczce
alkalicznej,
• przetwornik temperatury (termopary);
− zaprojektować i wybudować urządzenia oczyszczające wody opadowe i roztopowe
z terenu zakładu, przed wprowadzeniem ich od odbiornika;
− planowane przedsięwzięcie należy zaprojektować zgodnie z obowiązującymi
przepisami prawa, wiedzy technicznej zapewniając poszanowanie występujących
w zasięgu oddziaływania uzasadnionych interesów osób trzecich oraz gwarantując
dotrzymanie standardów jakości środowiska w odniesieniu do emisji gazów, pyłów,
hałasu, gospodarki ściekowej i odpadami na terenie inwestycji oraz poza nim;
− wszelki prace związane z inwestycją należy prowadzić w sposób minimalizujący ich
wpływ na środowisko.
4. Wymogi w zakresie przeciwdziałania skutkom awarii przemysłowych,
w odniesieniu do przedsięwzięć zaliczanych do zakładów stwarzających zagrożenie
wystąpienia poważnych awarii w rozumieniu ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. –
Prawo Ochrony Środowiska:
Przedmiotowa inwestycja nie jest zakwalifikowana jako zakład o zwiększonym ryzyku
albo dużym ryzyku wystąpienia poważnej awarii przemysłowej. Nie wystąpią sytuacje
awaryjne, poza zdarzeniami losowymi takim jak pożar. Należy więc podjąć wszelkie
4
środki techniczne i organizacyjne w celu zminimalizowania ryzyka wystąpienia oraz
likwidacji nadzwyczajnego zagrożenia środowiska - m.in. zainstalowanie sieci
hydrantów z możliwością szybkiego podłączenia do węża gaśniczego, wyposażenie
obiektu w zestaw gaśnic ppoż., sorbentów itp.).
5. Wymagania w zakresie transgranicznego oddziaływania na środowisko
w odniesieniu do przedsięwzięć, dla których przeprowadzono postępowanie
dotyczące transgranicznego oddziaływania na środowisko:
Nie stwierdza się konieczności przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko
oraz postępowania w sprawie transgranicznego oddziaływania na środowisko
planowanego przedsięwzięcia.
II.
Stwierdzam konieczność:
Zrealizowania działań w zakresie zapobiegania, ograniczenia oraz monitorowania
oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko:
− prowadzenie eksploatacji instalacji przy zachowaniu warunków określonych
w technologii;
− prowadzenie ciągłych pomiarów emisji w zakresie: pyłu ogółem, tlenków azotu,
chlorowodorów, tlenku węgla, substancji organicznej, jako węgiel organiczny,
fluorowodoru, dwutlenku siarki, tlenu, prędkości przepływu spalin lub ciśnienia
dynamicznego, temperatury spalin, ciśnienia statycznego spalin, współczynnika
wilgotności. Przez pierwszy rok pracy instalacji raz na 3 miesiące,
a w późniejszych latach raz na 6 miesięcy mierzyć emisję metali ciężkich oraz
dioksan i furanów;
− monitoring procesu technologicznego, w tym m.in.:
• monitoring temperatury i rejestracja wyników,
• ewidencja ilościowa oraz skład chemiczny wytworzonego minerału
podprocesowego,
• regularne kontrole i przeglądy poszczególnych elementów instalacji;
− stosowanie rozwiązań uwzględniających postęp technologiczny oraz rozwój
wiedzy w tym zakresie, charakteryzujących się m.in. energooszczędnością i niską
materiałochłonnością;
− prowadzenie jakościowej i ilościowej ewidencji wytwarzanych odpadów;
− utrzymywanie wszystkich instalacji i urządzeń we właściwym stanie technicznym;
− przeładunek odpadów ciekłych z autocysterny do zbiornika przy zastosowaniu tzw.
„wahadła gazowego”.
III.
Wymogi w sprawie stwierdzenia koniczności utworzenia obszaru ograniczonego
użytkowania:
Nie ma konieczności tworzenia obszaru ograniczonego użytkowania.
IV.
V.
Nie nakładam obowiązku przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko oraz
postępowania w sprawie transgranicznego oddziaływania na środowisko w ramach
postępowania w sprawie wydania pozwolenia na budowę.
Nakładam obowiązek sporządzenia analizy porealizacyjnej w zakresie oceny
skuteczności zastosowanych rozwiązań, mających na celu zapewnienie ochrony
5
terenów przed hałasem, zanieczyszczeniem powietrza, ochrony środowiska gruntowowodnego. Analizę należy wykonać po upływie 7 miesięcy od dnia oddania obiektu do
użytkowania i przedstawić w terminie 9 miesięcy od dnia oddania obiektu do
użytkowania właściwemu organowi. W ramach ten analizy należy dokonać
porównania ustaleń zawartych w raporcie o oddziaływaniu przedsięwzięcia na
środowisko i w niniejszej decyzji, z rzeczywistym oddziaływaniem przedsięwzięcia na
środowisko w trakcie eksploatacji. Badania powinny być przeprowadzone przez
laboratorium posiadające certyfikat akredytacji wydany przez PCA lub
równoprawną jednostkę akredytującą.
VI.
Integralną część decyzji stanowi załącznik Nr 1 (charakterystyka przedsięwzięcia).
UZASADNIENIE
Postępowanie administracyjne w sprawie wydana decyzji o środowiskowych
uwarunkowaniach dla przedsięwzięci polegającego na budowie instalacji do ekologicznej
mineralizacji odpadów przemysłowych, niebezpiecznych, komunalnych i innych
o charakterze organicznym (m.in. osadów ściekowych), na działce Nr 102/65 i 102/76, obręb
geodezyjny Krzykały, gmina Orneta, zostało wszczęte na wniosek Pana Andrzeja Janulewicza
– Wiceprezesa Zarządu firmy MINERAL S.A. z siedzibą 00-613 Warszawa INTRACO 2,ul.
Chałubińskiego 8/2272 z 29.11.2011 r. (wpłynął 29.11.2011 r.).
Zgodnie z art. 61 § 4 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania
administracyjnego (tj. Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 z póz. zm.), poinformowano strony
postępowania o wszczęty postępowaniu poprzez rozesłanie stosownych zawiadomień
z 05.12.2011 r.
05.12.2011 r. wystąpiono do Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Olsztynie oraz
Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w Lidzbarku Warmińskim, z wnioskiem
o określenie zakresu raportu o oddziaływaniu na środowisko planowanej inwestycji,
przedkładając wniosek Inwestora wraz z kartą informacyjną i mapą ewidencyjną.
Planowe przedsięwzięcie zaliczana jest do mogących zawsze znacząco oddziaływać
na środowisko, dla których wymagany jest obowiązek sporządzenia raportu, zgodne
z § 2 ust. 1 pkt 41 i 46 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2010 r. w sprawie
przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko (Dz. U. Nr 213,
poz. 1397 ze zm.).
Dla terenu objętego inwestycją jest obowiązujący miejscowy plan zagospodarowania
przestrzennego uchwalony Uchwałą Nr XXVI/158/2000 Rady Miejskiej w Ornecie z dnia
28 września 2000 r. (publikacja: Dz. Urz. Woj. Warmińsko-Mazurskiego z 2000 r. Nr 70,
poz. 873).
Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w Lidzbarku Warmińskim poprzez opinię
sanitarną znak: ZNS.9083.34.2011 z20.12.2011 r. (wpłynęła 27.12.2011 r.), a Regionalny
Dyrektor Ochrony Środowiska w Olsztynie, poprzez postanowienie znak:
WSTE.4240.1.20.2011.GK z 21.12.2011 r. (wpłynęło 29.12.2011 r.) nałożyli obowiązek
przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko i sporządzenia raportu
w zakresie określonym w art. 66 ustawy z dnia 3 października 2008 roku o udostępnianiu
informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz
ocenach oddziaływania na środowisko (Dz. U. Nr 199, poz. 1227 z późn. zm.).
6
09 stycznia 2012 r. wydano postanowienie o obowiązku przeprowadzenia oceny
oddziaływania na środowisko oraz sporządzenie raportu o oddziaływaniu inwestycji na
środowisko dla planowanego przedsięwzięcia.
10 stycznia 2012 r. wydano postanowienie o zawieszeniu postępowania w sprawie wydania
decyzji do dnia przedłożenia przez Inwestora – firmę MINERAL S.A. z siedzibą 00-613
Warszawa INTRACO 2,ul. Chałubińskiego 8/2272, raportu o oddziaływaniu inwestycji na
środowisko. Tego samego dnia podano do publicznej wiadomości, w sposób zwyczajowo
przyjęty, obwieszczenie o wszczętym postępowaniu oraz wydanych postanowieniach.
13 września 2012 r. Pan Marek Chromański przedłożył w tutejszym Urzędzie oświadczenie
odnośnie zmiany Inwestora tj. kontynuatora inwestycji polegającej na budowie instalacji do
ekologicznej mineralizacji odpadów przemysłowych, niebezpiecznych, komunalnych i innych
o charakterze organicznym (m.in. osadów ściekowych), na działce Nr 102/65 i 102/76, obręb
geodezyjny Krzykały, gmina Orneta, w zamian za firmę MINERAL S.A. z siedzibą 00-613
Warszawa INTRACO 2,ul. Chałubińskiego 8/2272, firma BALENA Sp. z o.o. S.K.A.
z siedzibą 00-819 Warszawa ul. Złota 61 lok. 100. Tego samego dnia, już jako przedstawiciel
firmy BALENA Sp. z o.o. S.K.A. Pan Chromański, przedłożył 3 egzemplarze raportu
o oddziaływaniu na środowisko, sporządzonego zgodnie z zakresem określonym w ww.
postanowieniu, sporządzony przez Przedsiębiorstwo Usługowe EKOMARKA mgr inż. Józef
Kiełbasa ul. Pomorska 4, 87-162 Lubicz, Złotaria – biegły z listy Wojewody KujawskoPomorskiego.
18 września 2012 r. wydano postanowienie o odwieszeniu postępowania w sprawie i wysłano
pisma z prośbą o uzgodnienie warunków realizacji przedsięwzięcia do Powiatowego
Inspektora Sanitarnego w Lidzbarku Warmińskim oraz Regionalnego Dyrektora Ochrony
Środowiska w Olsztynie.
Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w Lidzbarku Warmińskim po dwukrotnym
wystąpieniu o uzupełnienie danych zawartych w raporcie, dokonanym pismami z 23.11.2012
r. i 02.11.2012 r., 14.11.2012 r. wydał pozytywną opinię sanitarną z określonymi warunkami.
Warunki środowiskowe, określone przez organ zostały w całości uwzględnione w sentencji
decyzji.
Regionalny Dyrektor Ochrony Środowiska w Olsztynie również po dwukrotnym wystąpieniu
o uzupełnienie danych zawartych w raporcie, dokonanym pismami z 27.11.2012 r.
i 23.01.2013 r., 28.01.2013 r. wydał postanowienie znak: WSTE.4242.1.8.2012.GK
uzgadniające środowiskowe uwarunkowania przedmiotowego przedsięwzięcia z określonymi
warunkami. Warunki środowiskowe, określone przez organ zostały w całości uwzględnione
w sentencji decyzji.
Na etapie wszczętego postępowania administracyjnego żadna ze stron nie wniosła
żadnych uwag i wniosków. Na okres 21 dni podano do publicznej wiadomości, w sposób
zwyczajowo przyjęty, obwieszczenie o podaniu do publicznej wiadomości informacji
o zamieszczeniu w publicznym dostępie i wykazie danych wniosku oraz raportu
o oddziaływaniu na środowisko planowanego przedsięwzięcia.
Realizacja planowanego przedsięwzięcia wiąże się z wybudowaniem instalacji do
mineralizacji odpadów komunalnych, przemysłowych, niebezpiecznych, osadów ściekowych
i innych o charakterze organicznym o stopniu uwodnienia od 20 do 30% wody, w ilości do
115 t na dobę, tj. do 40 000 t rocznie. Związane z tym będzie wytwarzanie energii
elektrycznej (green power) i cieplnej w procesie termicznego przekształcania odpadów
o charakterze organicznym w oparciu o technologię quasi - pirolizy i zgazowania z pełnym
7
oczyszczaniem gazów poprocesowych katalitycznie i adsorpcyjnie. Wytwarzana energia
w reaktorze katalitycznym (utlenianie katalityczne substancji organicznych), będzie
wykorzystywana do produkcji energii elektrycznej oraz energii cieplnej wykorzystywanej do
procesów odparowania wody z odpadów. Częścią integralną instalacji jest system wymiany
ciepła i generator prądu 3 – fazowego o mocy 7 MW, instalacja będzie również producentem
energii cieplnej o mocy około 4 MW.
Instalacja jest rozwiązaniem autorskim firmy EKO-KAT. W instalacji tej odpady
ulegają przekształceniu w procesie quasi-pirolizy, prowadzonej w stosunkowo niskiej
temperaturze (250 ÷ 550°C), do gazu organicznego CxHy i CO, a następnie jego pełnemu
utlenieniu metodą katalityczną do CO2 i H2O. Jest to technologia nie oparta o płomieniowe
techniki utylizacyjne, charakteryzuje się niską emisją zanieczyszczeń do powietrza, co wynika
z niskiej temperatury prowadzenia procesu, a dodatkowo zastosowanie systemu oczyszczania
gazów poprocesowych, ogranicza do minimum wielkość emisji do powietrza NOx, dioksyn,
furanów, CO, metanu. Potwierdzenie przyjętych założeń możliwe jest jedynie przez
wykonanie analizy porealizacyjnej (co zostało określone w sentencji decyzji), opartej na pomiarach
emisji zanieczyszczeń. W założeniach technologicznych przyjęto, że: 50 % odpadów
poddanych mineralizacji będą stanowić odpady niebezpieczne, 25% odpady przemysłowe
i 25 % odpady komunalne.
Zostaną zainstalowane 4 identyczne linie technologiczne. Na każdej linii
technologicznej będą unieszkodliwiane takie same odpady. Skład maszynowy pojedynczej
linii technologicznej do mineralizacji odpadów to:
− rozdrabniarki i mieszarki odpadów (dla linii technologicznej nr 2 i nr 3 wspólne);
− reaktor mineralizacji I – składa się z komór: zbiornika odpadu, właściwej komory
mineralizacji oraz zbiornika minerału. Zbiornik odpadu oddzielony jest od komory
mineralizacji zbiornikami buforowymi;
− komora mineralizacji obrotowa;
− komora do utylizacji odpadów specjalnych, np. zawieszek lakierniczych;
− filtry wysokotemperaturowe, siatkowe służące do oczyszczenia strumienia gazów
procesowych z cząstek stałych;
− regeneracyjny dopalacz katalityczny składających się z dwóch połączonych reaktorów,
w których gaz procesowy ulega katalitycznemu utlenieniu lub katalitycznemu
rozkładowi;
− wtórny dopalacz katalityczny tzw. dalsze dopalanie związków węgla;
− reaktor katalityczny DeNOx do redukcji tlenków azotu, z systemem dozowania
amoniaku, zaopatrzony w indywidualny czujnik do pomiaru stężenia NOx w gazach
wychodzących z reaktora;
− system wymiany ciepła I stopnia;
− płuczka alkaliczna (skruber) – urządzenie uruchamiane w przypadkach indywidualnych,
w razie konieczności utylizowania odpadów zawierających chlorowce i związki siarki,
systemem dozowania alkaliów głównie NaOH złożony z przenośnej pompki
umożliwiającej napełnienie płuczki oraz stacjonarnej pompy i dysz umożliwiających
cyrkulację i rozdeszczawianie alkaliów wewnątrz urządzenia;
− układ wymiany ciepła II stopnia;
− samoregenerujące się adsorbery węglowe stanowiące filtr m.in. dla związków rtęci (złoże
węgla aktywowane siarką), (okresowo desorbowany; gazy podesorpcyjne zawracane na
dopalacz katalityczny);
− wymienniki ciepła.
Dostarczane do zakładu utylizacji odpady stałe i półpłynne podczas przygotowywania wsadu
do mineralizacji, będą ze sobą mieszane w mieszarkach, w taki sposób aby zapewnić
odpowiednią wartość kaloryczną wsadu. Wsad przygotowany w mieszarkach będzie przy
pomocy przenośników (kubełkowych, ślimakowych) transportowany i dozowany do komór
8
i reaktorów mineralizacyjnych. Odpady płynne będą dozowane za pomocą pomp do komory
obrotowej lub bezpośrednio do dopalacza regeneracyjnego, gdzie nastąpi ich
unieszkodliwianie (utlenienie katalityczne). Właściwy proces termicznego przekształcania
odpadów stałych i półpłynnych rozpoczyna się od zaprogramowanego rozgrzania komory
reakcyjnej, napełnianej okresowo odpadem. Rozgrzanie komory odbywa się przy pomocy
palników zasilanych gazem płynnym (propan-butan) lub olejem opałowym. W pierwszym
etapie termicznego przekształcania odpadów, następuje odparowanie z nich wody, a następnie
frakcja suchej masy organicznej odpadu podlega zgazowaniu do gazu organicznego
(CxHy – typu węglowodory alifatyczne) i tlenku węgla (CO), w temperaturze od 250 do
550°C (quasi-piroliza), w atmosferze o niskiej zawartości tlenu. Sucha pozostałość
poprocesowa w postaci pozbawionego organiki minerału gromadzona jest w zbiorniku
minerału reaktora mineralizacji, a następnie przenośnikiem, kierowana do kontenerów.
Gaz poreakcyjny z reaktora mineralizacji poprzez system klap, zaworów technologicznych,
przechodzi przez filtr wysokotemperaturowy cząstek stałych wykonanych z kilku warstw
gęstej siatki metalowej. W dalszej części następuje proces doczyszczania gazów
wydzielonych w trakcie mineralizacji. Emisja zanieczyszczeń z procesów technologicznych
będzie się odbywała poprzez jeden dla całej instalacji emitor izolowany termicznie
o wysokości co najmniej 14 m npt. i średnicy 2,5 m.
W wyniku prowadzenia procesu mineralizacji powstają następujące odpady (produkty
uboczne):
− odpady z pirolizy odpadów inne niż wymienione w 19 01 17 o kodzie 19 01 18
(mineralizacja odpadów), określane nazwą „minerał”;
− zużyte katalizatory zawierające złoto, srebro, ren, rod, pallad, iryd lub platynę
(z wyłączeniem 16 08 07) o kodzie 16 08 01;
− metale żelazne o kodzie 16 01 17 (odzysk z minerału po pirolizie);
− metale nieżelazne o kodzie 16 01 18 (odzysk z minerału po pirolizie);
− zużyty węgiel aktywny z oczyszczania gazów odlotowych o kodzie 19 01 10*.
Dozowanie odpadu do komór zasypowych oraz odbiór minerału przebiegać będzie
w systemie pracy 24h/dobę.
Zainstalowane zostaną urządzenia kontrolno-pomiarowe:
− system monitoringu gazów odlotowych;
− analizator gazów odpowiedzialny za sterowanie układem dozowania NH3 do raektora
katalitycznego DeNOx; umożliwia ponadto pomiar zawartości O2, CO, CO2, NO, NOx,
temperatury powietrza w hali, temperatury strumienia gazów;
− miernik pH, przewodności, temperatury i poziomu roztworu w płuczce alkalicznej;
odpowiada za uzupełnienie płuczki w wodę i alkalia;
− przetworniki temperatury (termopary).
Proces oczyszczania gazów będzie sterowany i kontrolowany przez sterownik PLC. Podgląd
pracy instalacji (przełączanie klap, zaworów, praca wentylatorów), obserwacja parametrów
technologicznych (odczyt ciśnienia, temperatury) realizowany będzie poprzez system
wizualizacji na panelu zainstalowanym w szafce sterowania.
W raporcie ooś odnoszącym się do planowanego przedsięwzięcia odniesiono się do
zapisów art. 81 ust. 3 ustawy z dnia 3 października 2008r. o udostępnianiu informacji
o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach
oddziaływania na środowisko (Dz. U. z 2008r. Nr 199, poz. 1227 z późn. zm.). Zgodnie
z Planem gospodarowania wodami na obszarze dorzecza Wisły przyjętym w drodze Uchwały
Prezesa Rady Ministrów z dnia 22 lutego 2011 r. (M.P. z 21.06.2011 r. Nr 49, poz. 549), teren
inwestycji położony jest w jednolitej części wód podziemnych oznaczonych symbolem
9
JCWPd:19 (zał. nr 11). Obszar JCWPd 19 obejmuje zlewnie Pasłęki i Rzeki Elbląg. Główne
poziomy wodonośne występują w obrębie plejstocenu. Lokalnie wody podziemne występują
również w utworach miocenu i paleogenu. W strefie brzegowej płytkie warstwy wodonośne
są narażone na ingresje wód morskich. Na terenie JCWPd:19 występują GZWP nr 207, 212
(jednak poza terenami planowanej inwestycji). Realizacja instalacji nie będzie miała wpływu
na zanieczyszczenia wód podziemnych.
Teren inwestycji położony jest w scalonej jednolitej części wód powierzchniowych
oznaczony symbolem DW2103 (rzeka Drwęca Warmińska od dopływu z Mingajn do ujścia),
jest to silnie zmieniona część wód, charakteryzujący się złym stanem wód, jest obszarem
zagrożonym w ocenie ryzyka nieosiągnięcia celów środowiskowych, jednak z powodu
konieczności dodatkowych analiz oraz długości procesu inwestycyjnego nastąpiło
przesunięcie terminu osiągnięcia celu. Realizacja instalacji do ekologicznej mineralizacji nie
będzie miała wpływu na zanieczyszczenia wód powierzchniowych.
Przedsięwzięcie zlokalizowane jest poza obszarami chronionymi, o których mowa
w ustawie z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz. U. z 2009 r. Nr 151 poz. 1220
z późn. zm.). Od obszaru Natura 2000 - Specjalny Obszar Ochrony Siedlisk „Rzeka Pasłęka”
(PLH 280006) i Obszar Specjalnej Ochrony (OSO) „Dolina Pasłęki” (PLB280002) oraz
Obszar Chronionego Krajobrazu Rzeki Pasłęki i Rezerwat „Ostoja bobrów na rzece Pasłęce”,
inwestycja jest oddalona w kierunku zachodnim o około 4 km. W kierunku północnozachodnim od terenu inwestycji w odległości około 3 km znajduje się Obszar Chronionego
Krajobrazu Równiny Orneckiej. Z uwagi na ten fakt inwestycja nie będzie negatywnie
oddziaływać na te obszary.
Planowana lokalizacja instalacji, ze względu na znaczną odległość od terenów
zabudowanych, nie powinna stwarzać żadnych problemów z akceptacją jej lokalizacji przez
lokalne społeczeństwo.
Po przeprowadzeniu oceny oddziaływania na środowisko planowanego
przedsięwzięcia, biorąc pod uwagę powyższe oraz uwzględniając wymogi w zakresie ochrony
środowiska, organ rozpatrzył przedmiotową sprawę w oparciu o załączone materiały (w tym
raport o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko i opracowania uzupełniające) oraz
uzyskane opinie i uzgodnienia. W związku z faktem, iż przedłożony raport OOS spełnił
wymogi formalne i merytoryczne, określone ustawa z dnia 3 października 2008 r.
o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie
środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz. U. Nr 199, poz. 1227 z późn.
zm.) – możliwa była wnikliwa analiza szerokiego spektrum oddziaływania projektowanej
inwestycji na środowisko. Spełnienie środowiskowych uwarunkowań planowanego
przedsięwzięcia, określonych w niniejszej decyzji, powinno spowodować zaprojektowanie
przedsięwzięcia w taki sposób, by jego realizacja i eksploatacja zminimalizowała negatywne
oddziaływanie na środowisko. Wskazane w niniejszej decyzji środowiskowe uwarunkowania,
a także określenie sposobu monitorowania przedsięwzięcia, powinny zagwarantować,
by ewentualne problemy związane z możliwością potencjalnego zanieczyszczenia środowiska
zostały rozwiązane w momencie stwierdzenia prawdopodobieństwa ich występowania,
a ewentualne szkody powstałe w środowisku zostały natychmiast usunięte „u źródła”.
Z uwagi na fakt, iż ewentualne ponadnormatywne oddziaływanie na środowisko zamykać
będzie się w granicach terenu, dla którego Inwestor dysponuje tytułem prawnym (umowy
dzierżawy), nie stwierdzono konieczności utworzenia obszaru ograniczonego użytkowania dla
przedmiotowego przedsięwzięcia. Proponowane rozwiązania techniczne, organizacyjne oraz
zabezpieczenia ekologiczne inwestycji, zostały przyjęte właściwie i nie odbiegają od
standardów stosowanych na obszarze kraju i UE. Z uwagi na wyczerpujący materiał
dowodowy, brak ryzyka wystąpienia kumulacji oddziaływań, a także lokalizacje znacznie
oddalona od obszarów wymagających specjalnej ochrony ze względu na występowanie
10
gatunków roślin i zwierząt lub ich siedlisk, w tym obszarów Natura 2000, wykluczającą
możliwość negatywnego oddziaływania na te obszary, nie stwierdzono konieczności
przeprowadzenia ponownej oceny oddziaływania na środowisko, a także postępowania w
sprawie transgranicznego oddziaływania na środowisko w ramach postępowania o wydanie
decyzji o pozwoleniu na budowę.
Nałożono obowiązek wykonania analizy porealizacyjnej zgodnie z art. 83 ust. 1 ustawy z dnia
3 października 2008r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale
społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko
(Dz. U. Nr 199, poz. 1227 z późn. zm.), z uwagi na sprawdzenie skuteczności
zaproponowanych w przedłożonych dokumentach sprawy działań i środków w zakresie
ochrony środowiska przed zanieczyszczeniami powietrza, ochrony akustycznej i środowiska
gruntowo-wodnego.
Biorąc powyższe pod uwagę, postanowiono orzec jak w sentencji.
POUCZENIE:
Zgodnie z art. 71 ust. 3, 4 i 5 ustawy z dnia 3 października 2008 roku o udostępnianiu
informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz
ocenach oddziaływania na środowisko (Dz. U. Nr 199, poz. 1227), decyzję
o środowiskowych uwarunkowaniach zgody na realizację przedsięwzięcia dołącza się do
wniosku o wydanie decyzji, o których mowa w art. 71 ust. 1 pkt 1 - 13 ustawy jw., przy czym
wniosek ten powinien być złożony nie później niż przed upływem czterech lat od dnia,
w którym decyzja o środowiskowych uwarunkowania stała się ostateczna.
Wskazany powyżej termin – zgodnie z art. 71 ust. 4 ww. ustawy może ulec wydłużeniu
o dwa lata, jeżeli realizacja planowanego przedsięwzięcia mogącego znacząco oddziaływać
na środowisko przebiega etapowo oraz nie zmieniły się warunki określone w decyzji
o środowiskowych uwarunkowaniach.
Od niniejszej decyzji służy stronie wniesienie odwołania do Samorządowego
Kolegium Odwoławczego w Olsztynie za moim pośrednictwem w terminie czternastu dnia od
daty jej doręczenia.
Egz. 9
Otrzymują:
Strony postępowania:
1. Marek Choromański – BALENA Sp. z o.o. S.K.A. ul. Złota 61 lok. 100
00-819 Warszawa
2. MINERAL S.A. ul. Chałubińskiego 8/2272, 00-613 Warszawa, INTRACO 2
3. Gmina Orneta
4. ANR OT w Olsztynie ul. Głowackiego 6, 10-448 Olsztyn
5. Nadleśnictwo Orneta, ul. 1 Maja 26, 11-130 Orneta
6. Tomasz Choromański ul. Żytnia 13 lok. 144, 01-104 Warszawa
7. Aa.
Do wiadomości:
1. Regionalny Dyrektor Ochrony Środowiska w Olsztynie
2. Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w Lidzbarku Warmiński
11
Załącznik Nr 1 do decyzji Nr 10/2011
o środowiskowych uwarunkowaniach
znak: RRiGG.6220.10.2011 z 28.02.2013 r.
CHARAKTERYSTYKA PRZEDSIĘWZIĘCIA
1. RODZAJ, SKALA I USYTUOWANIE PRZEDSIĘWZIĘCIA
Planowane przedsięwzięcie polega na budowa instalacji do ekologicznej mineralizacji
odpadów przemysłowych, niebezpiecznych, komunalnych i innych o charakterze
organicznym (m.in. osady ściekowe) na działce nr 102/65 i 102/76 obręb Krzykały, gmina
Orneta. Powierzchnia działki nr 102/65 to 8,8215 ha, działki nr 102/76 to 4,5027 ha,
łącznie powierzchni 13,3242 ha. Całkowita powierzchnia terenu inwestycji będzie
wynosić około 1,3 ha (13000 m2), z czego obiekty budowlane zajmą powierzchnię około
6170 m2, drogi wewnętrzne, place i inne tereny utwardzone około 6830 m2.
We wszystkich kierunkach od miejsca lokalizacji instalacji do ekologicznej mineralizacji
odpadów w bezpośrednim sąsiedztwie rozciągają się tereny leśne.
Teren pod planowaną inwestycje położony jest w zachodniej części działki nr 102/65, na
obrzeżach miejscowości Krzykały (dawne tereny należące do wojska), z dala od
zabudowań mieszkalnych. Graniczy od strony wschodniej z terenami o przeznaczeniu
przemysłowo-wytwórczym, w odległości około 600 m od terenu inwestycji znajduje się
pojedynczy budynek mieszkalny, a dalej
występują tereny leśne. W kierunku
południowym od terenu inwestycji (za granicą działki) występują tereny leśne, a dalej
nieużytki, pola i łąki, w odległości około 500 m od terenu inwestycji znajduje się budynek
mieszkalny (zabudowa zagrodowa). W kierunku zachodnim w bezpośrednim otoczeniu
tereny
występują
o przeznaczeniu przemysłowym, a dalej tereny w postaci łąk i lasów. W kierunku
północnym w bezpośrednim otoczeniu występują tereny leśne, a dalej tereny rolne i pas
startowy lotniska.
Odpady będą dowożone do instalacji drogą wojewódzką nr 513 do miejscowości
Drwęczno, a następnie w miejscowości Drwęczno drogą gminną (Drwęczno-Bażyny)
oraz przystosowanymi drogami wewnętrznymi (drogi betonowe istniejące, poprzednio
wykorzystywane na potrzeby lotniska). Zgodnie z danymi z raportu w ciągu doby na teren
zakładu będzie wjeżdżać maksymalnie. 20 samochodów ciężarowych dowożących
odpady. Do instalacji zostanie wykonany dojazd z drogi głównej o szerokości
umożliwiającej przejazd dużych pojazdów. Przy wjeździe na teren obiektu zainstalowana
zostanie waga samochodowa, zabudowana równo z powierzchnią jezdni oparta na
pomoście prefabrykowanym o wymiarach 18 m x 3 m, do ważenia pojazdów
przywożących odpady.
2.
RODZAJ TECHNOLOGII (budowle i urządzenia):
Omawiana instalacja jest rozwiązaniem autorskim firmy EKO-KAT i oparta jest na bazie
techniki quasi- pirolizy niskotemperaturowej i zgazowania z oczyszczaniem gazów
poreakcyjnych katalitycznie i adsorpcyjnie z odzyskiem ciepła poreakcyjnego. Jest to
technologia nie oparta o płomieniowe techniki utylizacyjne, nie wytwarzająca
dodatkowych związków odpadowych, jak: NOx, dioksyny, furany, CO, metan i inne.
Maksymalna temperatura procesu wynosi nie więcej niż 520 ºC. Technologia ta
powoduje przeciętnie:
− całkowite odwodnienie odpadu;
− całkowite zdezodoryzowanie odpadu;
12
− całkowite utlenienie związków organicznych do H2O i CO2, w tym wszystkich bakterii
i wirusów.
Instalacja składa się z zespołu do odparowania wody z odpadu, zespołu do całkowitej
dezynfekcji pary wodnej, systemu zgazowania (quasi-pirolizy niskotemperaturowej),
pozostałości organicznej tzw. suchej masy, reaktora katalitycznego w pełni utleniającego
związki organiczne do H2O i CO2 ze sprawnością 99,9%, systemu wymienników ciepła
celem odzysku ciepła poreakcyjnego katalitycznego przeznaczonego do prowadzenia
procesu utylizacji dla zminimalizowania nakładów energetycznych, głównie na proces
odparowania wody oraz do wytwarzania energii elektrycznej oraz filtrów końcowych do
wychwytywania cząstek stałych nieorganicznych i metali oraz ich związków, a także
zestawu płuczek alkalicznych( jeśli wymaga tego skład indywidualny odpadu).
Integralną częścią instalacji jest system wymiany ciepła i generator prądu trójfazowego
o mocy 7 MW, zakładając kaloryczność odpadów na poziomie średnim 17 000 kJ/kg,
otrzymuje się dodatkowo energię cieplna (nominalna moc cieplna około 4 MW).
Instalacja do ekologicznej mineralizacji odpadów charakteryzuje się:
− redukcją objętości odpadów: 400 razy;
− redukcja masy odpadów: 500 razy.
Realizacja inwestycji będzie obejmować budowę m.in.:
− placu posadowienia instalacji w postaci szczelnej wylewki betonowej o grubości 0,3 m
pod betonem ułożona zostanie szczelna izolacja w postaci folii;
− magazynu na odpady o powierzchni około 0,29 ha (wymiary: 33 m x 85 m),
posiadający szczelną posadzkę w postaci odpowiedniej klasy betonu, pod betonem
ułożona szczelna izolacja w postaci folii. Magazyn będzie zadaszony, szczelny
i wentylowany (zachowane zostanie podciśnienie w celu wyeliminowania emisji
niezorganizowanej z magazynu), powietrze odciągane z magazynu kierowane będzie
do procesów technologicznych (do katalitycznego utleniacza);
− budynku sterowni z zapleczem socjalnym o powierzchni około 0,015 ha (wymiary
10 m x 15 m),
− placu manewrowego wraz z miejscami parkingowymi, wagą samochodową;
− budynku hali technologicznej, który będzie zajmować teren o powierzchni około
0,31 ha, (wymiary 36,5 m x 85 m), ze ścianami wykonanymi z dwuwarstwowej
blachy trapezowej z izolacją wewnętrzną. Zainstalowane zostaną cztery linie do
niskotemperaturowej mineralizacji odpadów, każda o wydajności maksymalnej do
30 Mg/dobę;
− budynku magazynu na minerał poprocesowy, który będzie zajmował powierzchnię
około 0,01 ha (wymiary: 9 m x 12,5 m);
− przyłącza gazowego, wodociągowego, kanalizacji sanitarnej, kanalizacji deszczowej
oraz przyłączy elektroenergetycznego, wykonanie niezbędnych prac wewnątrz obiektu
polegających na montażu linii technologicznych;
− ogrodzenia.
Budowa instalacji związana jest z zakupem i montażem maszyn, urządzeń i linii
technologicznych m.in.:
− reaktor mineralizacji I – składający się z komór: zbiornika odpadu, właściwej komory
mineralizacji oraz zbiornika minerału (zbiornik odpadu oddzielony jest od komory
mineralizacji zbiornikami buforowymi): reaktor mineralizacji II- komora obrotowa;
− filtry wysokotemperaturowe, siatkowe służące do oczyszczania strumienia gazów
procesowych z cząstek stałych;
13
− regeneracyjny dopalacz katalityczny składający się z dwóch połączonych reaktorów,
w których gaz procesowy ulega katalitycznemu utlenieniu lub katalitycznemu
rozkładowi;
− wtórny dopalacz katalityczny – dalsze dopalanie związków węgla;
− reaktor katalityczny DeNOx do redukcji tlenków azotu, z systemem dozowania
amoniaku, zaopatrzony w indywidualny czujnik do pomiaru stężenia NOx w gazach
wychodzących z reaktora;
− system wymiany ciepła I stopnia;
− płuczka alkaliczna (skruber) – urządzenie uruchamiane w przypadkach
indywidualnych, w frazie konieczności utylizowania odpadów zawierających
chlorowce i związki siarki, systemem dozowania alkaliów głównie NaOH złożony
z przenośnej pompki umożliwiającej napełnienie płuczki; stacjonarnej pompy i dysz
umożliwiających cyrkulację i rozdeszczawianie alkaliów wewnątrz urządzenia;
− układ wymiany ciepła II stopnia;
− samo regenerujące się adsorbery węglowe stanowiące filtr m. in. dla związków rtęci
(złoże węgla aktywowane siarką, okresowo desorbowany); gazy pode sorpcyjne
zawracane na dopalacz katalityczny);
− nagrzewnica strumienia gazów de sorpcyjnych;
− zespół wentylatorów ssących i tłoczących, kolejno: wentylator główny, wentylator
desorpcji, wentylator do schładzania zbiornika minerału, wentylator nawrotu spalinwszystkie wentylatory posiadają wibroizolatory (ramy przechwytujące wibracje);
− zespoły klap pneumatycznych i zespoły napędowe pneumatyczne;
− zawory kulowe z napędem elektrycznym;
− przepustnice regulacyjne gazów desorpcyjnych- przepustnice sterowane manualnie;
− palniki olejowe do rozgrzania komory mineralizacji
− grzałki elektryczne do rozgrzewania złoża katalitycznego
− pneumatyczne pompy membranowe układu dozowania odpadów;
− dysze tryskaczy dozujących odpady
− dysza dozująca amoniak;
− dysze instalacji PPOŻ;
− filtry (siatkowe, workowe) na rurociągach
− komin izolowany termicznie o wysokości 14 m npt. (jeden dla całej instalacji).
Urządzenia kontrolno-pomiarowe:
− system monitoringu gazów odlotowych;
− analizator gazów odpowiedzialny za sterowanie układem dozowania NH3 do raektora
katalitycznego DeNOx; umożliwia ponadto pomiar zawartości O2, CO, CO2, NO,
NOx, temperatury powietrza w hali, temperatury strumienia gazów;
− miernik pH, przewodności, temperatury i poziomu roztworu w płuczce alkalicznej;
odpowiada za uzupełnienie płuczki w wodę i alkalia;
− przetworniki temperatury (termopary).
3.
WARIANTY PRZEDSIĘWZIĘCIA.
1. Technologia termicznego przekształcania odpadów-piec rusztowy.
Spalanie odpadów w piecach rusztowych podlega przepisom Rozporządzenia Ministra
Gospodarki z dnia 21 marca 2002 r. w sprawie wymagań dotyczących prowadzenia
procesu termicznego przekształcania odpadów. (Dz. U. z 2002 r. Nr 37, poz. 339 z późn.
zm.). Temperatura gazów w komorze spalania winna wynosić minimum 850° C,
14
w związku z tym niezbędne jest zainstalowanie dodatkowego palnika zapewniającego
utrzymanie wymaganej temperatury lub prowadzenie procesów współspalania odpadów.
Według tej technologii można unieszkodliwić jedynie szeroką gamę odpadów pod
warunkiem: wysokiej wartości opałowej, niskiej wilgotności, niskiej zawartości chloru
i siarki, niskiej zawartości popiołu. Wadami tej metody są ograniczenia wynikające
z gabarytów odpadów i w sposobie ich zapakowania. Nie ma możliwości spalania
odpadów: niskokalorycznych, metalonośnych, płynnych, o podwyższonej zawartości
chloru i/lub siarki, o dużej zawartości popiołu, stężonych kwasów i zasad. Ponadto,
metoda jest droga, głównie z powodu znacznej energochłonności i konieczności
zastosowania drogich urządzeń monitorujących cały proces, a także znaczny strumień
spalin do oczyszczenia, zawierających m.in. NOx, dioksyny, furany i metale ciężkie. W
celu redukcji NOx trzeba np. dokonać recyrkulacji i dopalenia spalin.
Omówiona wyżej technologia unieszkodliwiania odpadów, ze względu na specyfikę
prowadzonego procesu, charakteryzuje się niższą sprawnością niż rozwiązanie
alternatywne, oparte na technologii PYRO-KAT realizowanej przez firmę Catalytic
Power Systems.
2. Technologia mechaniczno-biologicznego przekształcania odpadów.
Celem mechaniczno – biologicznego przetwarzania odpadów, jest obniżenie zawartości
wody w odpadach i przekazanie ich do zakładów termicznej obróbki. Obróbka
mechaniczno-biologiczna odpadów dotyczy praktycznie wyłącznie odpadów
komunalnych. Strumień zmieszanych odpadów komunalnych jest rozdrabniany
(< 25 cm), usuwane są z niego metale żelazne, a następnie w przeciągu 10 dni odpady są
poddawane intensywnemu napowietrzaniu w specjalnie zamykanych tunelach (boksach),
tak aby po procesie zawartość wody wynosiła około 20%. Podstawowym efektem
mechaniczno-biologicznego przetwarzania odpadów jest ich stabilizacja. Ponadto część
mechaniczna instalacji pozwala na wydzielenie frakcji energetycznej i surowcowej
nadającej się następnie do przetworzenia. Procesy te pozwalają na zaoszczędzenie
pojemności składowisk ze względu na uzyskaną po procesie redukcję masy i objętości
odpadów.
Przygotowane odpady, po części mechanicznej podawane są procesom biologicznym
tlenowym lub beztlenowym.
3. Wariant najkorzystniejszy dla środowiska.
Założenia projektowe dla planowanej inwestycji - budowy instalacji do ekologicznej
mineralizacji odpadów przemysłowych, niebezpiecznych, komunalnych i innych
o charakterze organicznym (m.in. osady ściekowe), są nowoczesną, opatentowaną
metodą unieszkodliwiania odpadów, głównie odpadów niebezpiecznych. Rozważanie
zastosowania innych wariantów techniczno-technologicznych dla omawianego
przedsięwzięcia jest niecelowe. Uznaje się, że przyjęty wariant rozwiązań projektowych
inwestycji jest najkorzystniejszy dla środowiska. W wybranym do realizacji wariancie
proponuje się technologię quasi-pirolizy, opatentowaną w Polsce i w szeregu innych
krajów. Metoda ta polega na zgazowaniu odpadów w procesach nisko-temperaturowych
do gazu organicznego, a następnie jego spalaniu (utlenianiu) metodą katalityczną.
Podstawowymi zaletami metody PYRO-KAT jest wysoka sprawność procesu, możliwość
wytwarzania energii, niewielka ilość i uciążliwość materiałów poprocesowych, a także
znaczne ograniczenie ilości zanieczyszczeń stałych i gazowych emitowanych do
powietrza oraz mniejsze zużycie wody. Energia produkowana przy wykorzystaniu
technologii tradycyjnej (spalanie) jest o 20% niższa w porównaniu z wariantem
optymalnym, według technologii PYRO-KAT.
15
Wdrożenie technologii PYRO-KAT stanowi istotny element polityki zrównoważonego
rozwoju kraju (w gospodarce odpadami). Najważniejszymi efektami proekologicznymi
są:
− możliwość unieszkodliwienia wszystkich odpadów stałych, półpłynnych i płynnych
o charakterze organicznym niezależnie o ich wartości opałowej, zawartości związków
toksycznych, olejowych, popiołu, wilgotności oraz niezależnie od gabarytów;
− unieszkodliwienie odpadów niebezpiecznych do inertnego minerału i wyeliminowanie
w ten sposób konieczności korzystania ze składowisk odpadów niebezpiecznych;
− wytwarzanie energii elektrycznej „Green Power” w systemie ORC (Ogranic Rankin
Cykle) z turboexpanderem;
− wykorzystanie ciepła procesowego w systemie wymienników powietrze-woda, do
ogrzewania wody do 75°C, która może być wykorzystywana w innych procesach
technologicznych;
− minimalizacja ilości minerałów poprocesowych i innych zanieczyszczeń emitowanych
do środowiska;
− strumień gazów wprowadzonych do środowiska o składzie nie wyższym jak podają
normy polskie i Unii Europejskiej (średnia wartość emisji wynosi 50% norm UE,
a zawartość CO2 jest 25 krotnie mniejsza od tradycyjnej spalarni) w ilości 300 000
Nm3/h o temperaturze 45°C;
− ważnym aspektem ekologiczno-ekonomicznym jest fakt, że technologia nie wymaga
budowy wielkopowierzchniowych obiektów, czy konieczności wyznaczania strefy
ochronnej.
4.
WPŁYW WARIANTU PRZEDSIĘWZIĘCIA NA ZABYTKI I DOBRA MATERIALNE
ORAZ LUDZI, ŚRODWISKO GRUNTOWO-WODNE:
Funkcjonowanie instalacji nie wpłynie negatywnie na środowisko oraz zdrowie lokalnej
społeczności i nie będzie stanowiło dysonansu w istniejącym krajobrazie kulturowym
(przemysłowym). Oddziaływanie na środowisko zostanie ograniczone przez:
− proces technologiczny od początku do końca odbywa się w warunkach
hermetycznych;
− odtworzenie powierzchni biologiczne czynnej gruntu poprzez nasadzenie roślinności
w miejscach nieutwardzonych w bezpośrednim sąsiedztwie instalacji.
− zamontowanie separatorów substancji ropopochodnych na odpływie wód opadowych
i roztopowych do gleby;
− zastosowanie urządzeń o małej mocy akustycznej, zapewniających nie przekraczanie
wartości dopuszczalnych hałasu poza terenem inwestycji;
− zastosowana technologia jest technologia praktycznie bezodpadową, odpady
powstające na terenie instalacji są wynikiem stosowania maszyn i urządzeń
niezbędnych do prawidłowego funkcjonowania instalacji, a głównie wynikają z faktu
powstawania minerału poprocesowego (ilość odpadów zmniejszy się o 500 razy).
Projektowane przedsięwzięcie będzie miało nieznaczny wpływ na zdrowie i życie ludzi
poprzez emisję zanieczyszczeń, substancji i energii do środowiska, w którym żyją. Dane
zawarte w raporcie ooś wykazała, że pod względem oddziaływania na stan
zanieczyszczenia atmosfery projektowany obiekt nie spowoduje pogorszenia warunków
aerosanitarnych na terenach sąsiednich, w związku z czym nie nastąpi pogorszenie
warunków życia mieszkańców najbliżej położonych zabudowań.
Z przedłożónych obliczeń wynika, że dla normalnej pracy instalacji do ekologicznej
mineralizacji odpadów, hałas emitowany przez urządzenia i pojazdy samochodowe nie
będzie powodował przekroczeń dopuszczalnych norm. Izofona dopuszczalnego,
16
równoważnego poziomu dźwięku A, wynoszącego dla pory dziennej 55 dB i 45 dB dla
pory nocnej nie dochodzi do granicy terenów podlegających ochronie przed hałasem.
Przedsięwzięcie to pod względem emisji hałasu nie będzie znacząco oddziaływać na
środowisko i żyjących w nim ludzi.
Planowana inwestycja nie będzie stanowić zagrożenia polami elektromagnetycznymi.
Urządzenia związane z eksploatacją instalacji do ekologicznej mineralizacji odpadów
będą emitować pole elektromagnetyczne o częstotliwości 50 Hz (turboexpandery i stacja
transformatorowa). Jego oddziaływanie będzie nieznaczne, nie przekroczy
obowiązujących w tym zakresie norm, nie będzie stanowić zagrożenia i uciążliwości dla
ludzi.
Inwestycja nie będzie wpływać na stan jakościowy gleb oraz wód powierzchniowych
i podziemnych. Realizacja inwestycji, przy zastosowaniu opisanych w raporcie ooś
rozwiązań technicznych, nie stwarza zagrożenia dla zdrowia ludzi.
Prawidłowa eksploatacja instalacji do ekologicznej mineralizacji
odpadów
przemysłowych, nie spowoduje zmian jakościowych wód powierzchniowych
i podziemnych. Substancje, które mogłyby spowodować zanieczyszczenie gruntów oraz
wód m.in. odcieki z odpadów, będą kierowane bezpośrednio do instalacji mineralizacji,
natomiast ścieki komunalne i przemysłowe będą odprowadzane do kanalizacji sanitarnej.
Ścieki opadowe z dróg i placów manewrowych zostaną podczyszczone przed
odprowadzeniem ich do gruntu.
Rozładunek odpadów, będzie się odbywał na szczelnych płytach magazynu odpadów,
z których wody zanieczyszczone substancjami pochodzącymi z odpadów będą ujmowane,
odprowadzane do szczelnego zbiornika na odcieki, a następnie transportowane do
instalacji mineralizacji.
Na etapie budowy jak i eksploatacji nie przewiduje się ingerencji w wody podziemne.
Ścieki przemysłowe (technologiczne), zawierające substancje szkodliwe dla środowiska
wodnego w ilości około 2-5 m3/miesiąc (maksymalnie około 60 m3/rok), będą
odprowadzane do kanalizacji sanitarnej (w przypadku konieczności ich podczyszczania
będzie prowadzony taki proces). Ścieki powstające w trakcie mycia instalacji będą
kierowane do układu mineralizacji. Mogą wystąpić także ścieki powstające w procesach
skraplania wody z gazów odlotowych, będą one kierowane do kanalizacji miejskiej lub
wprowadzane do środowiska razem z wodami opadowymi (analiza chemiczna skroplin
wykaże, który wariant zostanie zastosowany).
5.
MONITORIG:
Monitorowanie procesu technologicznego
Monitoring procesu technologicznego obejmował będzie m.in.:
− regularne kontrole i przeglądy poszczególnych elementów instalacji;
− monitoring istotnych parametrów procesu mineralizacji odpadów;
− monitoring i wizualizację przebiegu procesu produkcji energii elektrycznej;
− temperatury w czasie procesu i rejestracja wyników);
− ewidencję ilościową oraz skład chemiczny wytworzonego minerału poprocesowego.
Monitoring w zakresie gospodarki odpadowej
Monitorowanie odpadów w trakcie budowy i eksploatacji wynika z obowiązku
prowadzenia ewidencji i sprawozdawczości w gospodarowaniu odpadami oraz badań
właściwości wytwarzanych odpadów.
17
Monitoring w zakresie gospodarki wodno-ściekowej
Instalacja nie będzie ujmowała wód powierzchniowych lub podziemnych na cele jej
funkcjonowania. Zakłada się, że zaopatrzenie w wodę realizowane będzie z wodociągu
gminnego poprzez indywidualne ujęcie. Nie przewiduje się zatem monitoringu pobieranej
wody.
Ścieki bytowe i przemysłowe będą kierowane do kanalizacji sanitarnej. Ścieki deszczowe
z powierzchni utwardzonych w przypadku realizacji przez Inwestora systemu kanalizacji
deszczowej będą oczyszczane w separatorze i kierowane do gleby. Przewiduje się
monitoring wód opadowych odprowadzanych do gleby.
Monitoring hałasu
Dla planowanej instalacji istnieje obowiązek prowadzenia okresowego monitoringu
hałasu co wynika z zapisów Rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 4 listopada
2008 r. w sprawie wymagań w zakresie prowadzenia pomiarów wielkości emisji oraz
pomiarów ilości pobieranej wody.
Monitoring w zakresie emisji zanieczyszczeń powietrza
Zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Środowiska z dnia 4 listopada 2008 r. w sprawie
wymagań w zakresie prowadzenia pomiarów wielkości emisji oraz pomiarów ilości
pobieranej wody, ciągłe lub okresowe pomiary emisji do powietrza prowadzi się dla
instalacji spalania paliw wymagających pozwolenia na wprowadzanie gazów lub pyłów do
powietrza albo pozwolenia zintegrowanego. Dla analizowanej instalacji do ekologicznej
emisji
mineralizacji
odpadów jest wymagane prowadzenie ciągłych pomiarów
w zakresie: pył ogółem, tlenki azotu, chlorowodór, tlenek węgla, substancje organiczne
jako węgiel organiczny, fluorowodór, dwutlenek siarki, tlen, prędkość przepływu spalin
lub ciśnienia dynamicznego, temperatury spalin, ciśnienie statyczne spalin, współczynnik
wilgotności.
Okresowo (przez pierwszy rok pracy instalacji raz na 3 miesiące, a następnie raz na
6 miesięcy) mierzona będzie emisja metali ciężkich oraz dioksyn i furanów.
Pomiary należy wykonywać zgodnie z metodykami określonymi dla poszczególnych
substancji zanieczyszczających w rozporządzeniu Ministra Środowiska z dnia 4 listopada
2008 r. w sprawie wymagań w zakresie prowadzenia pomiarów wielkości emisji oraz
pomiarów ilości pobieranej wody (Dz. U. nr 206, poz. 1291).
Monitoring jakości gleby
Nie zakłada się prowadzenia monitoringu jakości gleb i ziemi w sąsiedztwie planowanej
instalacji.
6.
OBSZARY
PODLEGAJĄCE
OCHRONIE
NA
PODSTAWIE
USTAWY
Z 16 KWIETNIA 2004 R. O OCHRONIE PRZYRODY ZNAJDUJĄCE SIĘ
W ZASIĘGU ODDZIAŁYWANIA NA ŚRODOWISKO PRZEDSIĘWZIĘCIA
Na terenie objętym inwestycją nie występują formy ochrony przyrody, o których mowa
w ustawie z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz. U. z 2009 r. Nr 151 poz.
1220 z późn. zm.). Od obszaru Natura 2000 - Specjalny Obszar Ochrony Siedlisk „Rzeka
Pasłęka” (PLH 280006) i Obszar Specjalnej Ochrony (OSO) „Dolina Pasłęki”
(PLB280002) oraz Obszar Chronionego Krajobrazu Rzeki Pasłęki i Rezerwat „Ostoja
bobrów na rzece Pasłęce”, inwestycja jest oddalona w kierunku zachodnim o około 4 km.
W kierunku północno-zachodnim od terenu inwestycji w odległości około 3 km znajduje
się Obszar Chronionego Krajobrazu Równiny Orneckiej. Z uwagi na ten fakt inwestycja
nie będzie negatywnie oddziaływać na te obszary.
18