Polecenia dla asystentów

•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
Każda zmiana rutynowych czynności,miejsca,jest przeżywana jako
problem i jest trudna do zrozumienia przez pac jęta.
Regularne powtarzanie czynności,działanie uporządkowane, pomagają
zredukować zamieszaniei utrzymać u osoby pewnośc względm znanych
jej punktów odniesienia.
Ciemność, pora wieczorna mogą być dodatkowym problemem. Oprócz
zapewnienia pacjentowi spokoju, ważne jest, aby zadbać o środki wsparcia
(nocne światło) dla (lepszej) orientacji i uniknięcia nieprzewidzianym
zaburzeń.
Słowo-klucz ważne w każdym przypadku: to „złoty środek”, „równowaga”,
(nie zawsze skuteczna, niestety) w sposobie , działaniu i prowadzeniu
osoby z zaburzeniami poznawczymi.
Ewentualna zmiana środowiska jest czynnikiem zamieszania i destabilizacji,
zanim osoba przyzwyczai się do nowego otoczenia.
Zaburzenia poznawcze mogą zmienić i pogorszyć zachowanie i osobowość
pacjenta.
Sytuacją codzienną „ryzykowną” jest higiena osobista. Niektóre
osoby nie akceptują dłużej tej czynności rano: woda jest odbierana jako
niebezpieczeństwo, może zatem wystąpić agresja, ponieważ pacjent
czuje się zagrożony. W takich sytuacjach dobrze jest przygotować osobę
do tego, co będzie wykonywać, być przy niej blisko i razem używać wody.
W przypadkach trudniejszych próbować motywować osobę (np. mycie
służy zdrowiu, działa korzystnie na skórę, eliminuje toksyny, itd.) lub
poczekać i próbować ponownie później.
Zmiana pogody, (kiedy zaczyna się zmieniać), może być czynnikiem
zaburzającym czynności poznawcze i wpływać na zachowanie.
Zmienność zaburzeń jest niestety częsta.
Dobrą regułą w ciągu dnia jest pomoc osobie w poruszaniu się,
spacerowaniu i przyjmowaniu płynów: aktywność fizyczna i nawodnienie
organizmu są siła napędową dla mózgu.
Dla uniknięcia czy ograniczenia rekcji destrukcyjnych, powinno się przede
wszystkim zaakceptować, że zachowania i reakcje nie mają przyczyny w
„złośliwości” czy „uporze”, lecz są wynikiem reakcji, których osoba chora
nie jest już w stanie kontrolować.
Najlepszym sposobem stawiania czoła rekcjom destrukcyjnym jest
zapobieganie im („lepiej zapobiegać, niż leczyć”).
Najczęstsze z przyczyny powodujące reakcje przesadzone czy
destrukcyjne to:
konieczność myślenie o wielu rzeczach naraz,
próba wykonania czegoś, czego już nie jest się w stanie zrobić,
bycie obsługiwanym przez osobę nerwową i szybką,
poczucie bycia ponaglanym,
nierozumienie poleceń,
nierozumienie tego, co się słyszało czy widziało,
bycie zmęczonym,
POLACCO
Polecenia dla asystentów
• niemożność wyrażenia się, bycia zrozumianym
• bycie traktowanym jak dziecko,
Polecenia dla asystentów
W przypadku, gdy nie jest się w stanie zapobiec agresywności, ważne jest aby
przyjąć postawę możliwie największego spokoju, rozmawiać z uprzejmością,
starać się odwrócić uwagę osoby. Niekiedy zwykła bliskość kogoś z rodziny
czy opiekuna jest wystarczająca, by pokonać problem.
Zachowania, których należy unikać:
• postaw prowokujących i dyskusji,
• obrażania się,
• prowokacji fizycznych,
• dokuczania czy wyśmiewania,
• okazywania lęku,
• powstrzymywania siłą,
• nadmiernie powstrzymywać osobę
przestrzeni.
i
nie
dawanie
wystarczającej
Co robić, by stawić czoła i zapobiegać skutecznie napadom gniewu:
• pozostawać spokojnym,
• nie traktować gniewu jako „wypadek”: prawdopodobnie osoba zapomina
o zajściu bardzo szybko,
• próbować zrozumieć przyczynę wyzwalającą gniew, aby zapobiec mu w
przyszłości,
• starać się nie interweniować, gdy nie ma potrzeby i nie powiększać
ciężkości zdarzenia,
• nie przybierać postawy nadmiernie opiekuńczej czy narzucającej się,
• niekiedy wystarczy „zająć” pacjenta czymś, co lubi robić (np: spacer,
wyjście, oglądanie telewizji, wspólne przygotować jedzenia,
• zdrowa przechadzka może być czasem czynnikiem rozładowującym
zachowanie agresywne.
W rozdziale poświęconym problemom z połykaniem, znajdziecie różne,
pożyteczne rady do zastosowania z pacjętami, którzy mają problemy z
połykaniem (Disfagia).
Biorąc pod uwagę, że ten defekt neurologiczny dotyka pacjentów z demencją
w stanie zawansowanym zalecane jest już w początkowej fazie korzystanie z
pomocy personelu wyspecjalizowanego w tego rodzaju ciężkich przypadkach.
N.B
Na koniec, ale nie mniej ważne. Każda historia choroby jest inna, ale ma
wspólny mianownik:,jeśli ci, którzy się opiekują osobą chorą posługują się tym
samym językiem, podobnie się zachowują, rezultaty będą lepsze, i uniknie się
tracenia dobrej energii.
Realizzata con il supporto di
Provincia Religiosa San Pietro
Ordine Ospedaliero San Giovanni di Dio