(Microsoft PowerPoint - PAPiRUE1.ppt [tryb zgodno\234ci])

Katedra Mikroelektroniki i Technik Informatycznych
Politechniki Łódzkiej
Obowiązki wprowadzającego sprzęt elektroniczny
1. Dyrektywa WEEE
2. Dyrektywa RoHS
Prawne aspekty
projektowania i realizacji
urządzeń elektronicznych
3. Znak CE i normy zharmonizowane
4. Certyfikacja wyrobów
5. Bezpieczeństwo wyrobów
6. Ustawa o opakowaniach i odpadach
opakowaniowych
7. Ustawa o bateriach i akumulatorach
dr inż. Piotr Pietrzak
8. Ustawa o obowiązkach przedsiębiorców w zakresie
gospodarowania niektórymi odpadami oraz
o opłacie produktowej i opłacie depozytowej
[email protected]
pok. 54, tel. 631 26 20
www.dmcs.p.lodz.pl
9. Korzystanie ze środowiska
ELEKTROŚMIECI
• Prawie 516 tys. ton sprzętu elektrycznego
wprowadzono w 2011 roku na terytorium Polski
Dyrektywa WEEE
i
elektronicznego
• Prawie 246 tys. Ton sprzętu wprowadzono w grupie „Wielkogabarytowe
urządzenia gospodarstwa domowego” w 2011 roku (47,65% łącznej
masy)
• Ponad 143 tys. ton zużytego sprzętu zebrano w 2011 roku (poziom
zbierania wyniósł 27,8%)
• Blisko 152 tys. ton zużytego sprzętu przetworzono w 2011 roku
• 3,55 kg zużytego sprzętu zebrano w przeliczeniu na jednego
mieszkańca w 2011 r.
• DYREKTYWA NR 2002/96/WE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY
z dnia 27 stycznia 2003 r. w sprawie zużytego sprzętu elektrycznego i
elektronicznego (WEEE)
DIRECTIYE 2002/96/EC OF THE EUROPEAN PARLIAMENT AND OF THE
COUNCIL of 27 January 2003 on waste electrical and electronic
equipment (WEEE)
• Cele wspólnotowej polityki ochrony
środowiska
naturalnego
to,
w
szczególności, zachowanie, ochrona i
poprawienie
jakości
środowiska
naturalnego,
ochrona
zdrowia
ludzkiego oraz rozważne i racjonalne
wykorzystanie zasobów naturalnych.
• Należy dążyć do odzysku i ponownego
użycia energii i materiałów zawartych
w odpadach.
Źródło: Ministerstwo Środowiska
Dyrektywa WEEE
• Państwa Członkowskie powinny podjąć kroki w celu zminimalizowania
ilości niesortowanych odpadów sprzętu elektronicznego trafiających
do strumienia odpadów komunalnych i osiągnięcia wysokiego poziomu
zbiórki z segregacją tego sprzętu. Państwa Członkowskie muszą
zapewnić zorganizowanie systemu selektywnej zbiórki odpadów
sprzętu elektronicznego
• Nałożone obowiązki są jednym ze
sposobów wywierania na producentów
presji, aby w fazie projektowania
urządzeń brali pod uwagę łatwość
naprawy,
ewentualnej
modernizacji,
ponownego
użycia,
demontażu
i
recyklingu
Dyrektywa WEEE
Na podstawie dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2012/19/UE z
dnia 4 lipca 2012 została uchylona dyrektywa 2002/96/WE w sprawie
zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego (WEEE).
Przepisy dyrektywy 2012/19/WE wprowadzają istotne zmiany dla rynku
zużytego sprzętu w poszczególnych krajach Unii Europejskiej.
Od 2016 r. minimalny poziom zbierania będzie wynosił 45%. Państwa
członkowskie mają zapewnić, aby ilość zebranego WEEE zwiększała się
stopniowo w okresie od 2016 r. do 2019 r.
Od 2019 r. minimalny roczny poziom zbierania do osiągnięcia będzie
wynosił 65% średniej masy EEE wprowadzonego do obrotu w trzech
poprzedzających latach w danym państwie członkowskim lub
alternatywnie 85% masy WEEE wytworzonego w tym państwie
członkowskim.
1
Dyrektywa WEEE
Dyrektywa WEEE
10 państw UE (w tym Polska), ze względu na brak wystarczającej
infrastruktury do przetwarzania elektrośmieci, a jednocześnie
wytwarzających ich mniej niż najbardziej rozwinięte państwa UE, będzie
mogło ustanowić limit zbiórki: na poziomie 40% (w 2016 r.) oraz odroczyć
termin osiągnięcia docelowej wartości (65% lub 85%) do roku 2021
(obecnie w Polsce zbiera się około 30% masy sprzętu wprowadzonego
na rynek).
Dyrektywa zawiera też przepisy, które ograniczają przewożenie zużytego
sprzętu jako sprzętu używanego, ale sprawnego. Przewoźnik będzie
zobowiązany udostępnić dokumenty poświadczające, że jest to transport
produktów, a nie odpadów. To jeden ze sposobów, żeby wyeliminować
przemieszczanie niebezpiecznych substancji wykorzystywanych w
produkcji urządzeń, a zwiększyć poziom ich odzyskiwania i
unieszkodliwiania.
Dyrektywa wprowadza możliwość oddawania stare urządzenia w sklepie
elektronicznym lub z artykułami gospodarstwa domowego.
Dyrektywa WEEE reguluje również sposób obliczania poziomu zbierania
zużytego sprzętu i ujednolicenia wymogów w całej UE (dotąd wymogi
były inne w różnych krajach) oraz definiuje wprowadzającego sprzęt na
rynek (będzie to każda osoba fizyczna bądź prawna, która wprowadza
sprzęt na rynek danego państwa członkowskiego). Do 14 sierpnia 2015
roku Komisja przyjmie akty wykonawcze ustanawiające wspólną metodę
obliczania masy elektroodpadów wprowadzanych do obrotu na rynku
krajowym i wytwarzanych w każdym państwie członkowskim.
Elektrośmieci małogabarytowe, a więc takie, których każdy wymiar nie
przekracza 25 cm (np. telefony komórkowe), będą mogły być zwrócone
nieodpłatnie (bez konieczności kupowania nowego produktu tego typu)
w każdym większym (tj. o powierzchni 400 m2 lub więcej) sklepie
handlującym tego typu towarem. Koszty zagospodarowania zużytego
sprzętu w przeważającej mierze ponosić będą wprowadzający sprzęt
(producenci, importerzy). Zgodnie z dyrektywą, powinni oni także
przestrzegać wymogów dotyczących eko-projektowania, ułatwiających
ponowne użycie, demontaż i odzysk zużytego sprzętu.
Dyrektywa WEEE
Państwa członkowskie mają 18 miesięcy na dostosowanie własnych
przepisów do nowej dyrektywy od momentu, kiedy Rada UE formalnie
zatwierdziła tekst (7 czerwca 2012 r.).
Ponieważ obecnie obowiązująca ustawa z 29 lipca 2005 r. o zużytym
sprzęcie elektrycznym i elektronicznym przechodziła już kilka
aktualizacji, podjęto decyzję o opracowaniu nowej ustawy. Jej projekt
został opublikowany 22 stycznia 2013r.
Definicja sprzętu
1. Urządzenie,
2. którego prawidłowe działanie jest uzależnione od dopływu prądu
elektrycznego lub od obecności pól elektromagnetycznych oraz
mogące służyć do wytwarzania, przesyłu lub pomiaru prądu
elektrycznego lub pól elektromagnetycznych
3. zaprojektowane
do
użytku
przy
napięciu
elektrycznym
nieprzekraczającym 1000V dla prądu przemiennego oraz 1500 V dla
prądu stałego
4. zaliczone do grup sprzętu określonych w załączniku nr 1 do ustawy
Przesłanki powyższe muszą być spełnione łącznie.
Definicja sprzętu
Przepisów ustawy ZSEE nie stosuje się do:
1. Sprzętu służącego ochronie bezpieczeństwa Rzeczypospolitej
Polskiej, jeżeli ten sprzęt jest przeznaczony wyłącznie do celów
wojskowych
2. Odpadów promieniotwórczych w rozumieniu przepisów ustawy z dnia
29 listopada 2000 r. – Prawo atomowe (tekst jedn.: Dz. U. z 2004 r. Nr
161, poz. 1689, z późn. zm.)
3. Sprzętu będącego częścią składową urządzenia, które nie jest
sprzętem w rozumieniu przepisów ustawy (np. radio fabrycznie
zamontowane w samochodzie)
Wyłączenia zgodnie art. 2 ust. 3 ustawy.
Grupy sprzętu podlegającego ustawie
1. Wielkogabarytowe urządzenia gospodarstwa domowego
2. Małogabarytowe urządzenia gospodarstwa domowego
3. Sprzęt teleinformatyczny i telekomunikacyjny
4. Sprzęt audiowizualny
5. Sprzęt oświetleniowy
6. Narzędzia elektryczne i elektroniczne, z wyjątkiem
wielkogabarytowych, stacjonarnych narzędzi przemysłowych
7. Zabawki, sprzęt rekreacyjny i sportowy
8. Wyroby medyczne, z wyjątkiem wszystkich wszczepianych
i skażonych produktów
9. Przyrządy do nadzoru i kontroli
10.Automaty do wydawania
2
Definicja wprowadzającego sprzęt
Definicja wprowadzającego sprzęt
Przepisy ustawy o ZSEE dotyczą:
Wprowadzanie sprzętu jest rozumiane jako odpłatne albo nieodpłatne
udostępnienie sprzętu po raz pierwszy na terytorium państwa
członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa członkowskiego
Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strony umowy o
Europejskim Obszarze Gospodarczym w celu używania lub dystrybucji.
• wprowadzających sprzęt
• zbierających sprzęt
• prowadzących zakłady przetwarzania
• przedsiębiorstwa zajmujące się recyclingiem
• organizacje odzysku
Na podstawie art. 3b ustawy o ZSEE, wprowadzenie sprzętu do obrotu
następuje z dniem:
Zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt. 13 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o zużytym
sprzęcie elektrycznym i elektronicznym (Dz. U. Nr 180, poz. 1495, z późn.
zm.) wprowadzającym sprzęt jest przedsiębiorca, który:
1. Produkuje i wprowadza sprzęt do obrotu pod własnym oznaczeniem
2. Wprowadza sprzęt do obrotu pod własnym
wyprodukowany przez innego przedsiębiorcę,
oznaczeniem
1. Wydania sprzętu z magazynu lub przekazania osobie trzeciej – w
przypadku sprzętu wyprodukowanego na terytorium kraju
2. Wystawienia faktury potwierdzającej WNT
3. Przywozu sprzętu na terytorium kraju
3. Importuje sprzęt
Obowiązki wprowadzającego sprzęt
Złożenie do Głównego Inspektora Ochrony Środowiska wniosku o wpis
do rejestru oraz uiszczenie opłaty rejestrowej i opłaty rocznej. (art. 7 i 9
ustawy ZSEE)
Umieszczanie numeru rejestrowego na wszystkich wystawianych przez
siebie fakturach i innych dokumentach sporządzanych w związku z
wykonywaniem działalności gospodarczej. (art. 21 ustawy ZSEE)
Informowanie użytkowników wprowadzanego przez siebie sprzętu o
obowiązku selektywnego zbierania zużytego sprzętu. (art. 22 ust. 1
ustawy ZSEE)
Informowanie użytkowników wprowadzanego przez siebie sprzętu o
systemie zbierania zużytego sprzętu. (art. 22 ust 2 ustawy ZSEE)
Oznakowanie
wprowadzanego
sprzętu
symbolem
przekreślonego kosza, co oznaczać ma zakaz wyrzucania
danego sprzętu do zwykłego kosza (art. 23 ustawy ZSEE).
Oznakowanie to powinno być zamieszczone w sposób
wyraźny, czytelny i trwały.
Obowiązki wprowadzającego sprzęt
Wprowadzający sprzęt przeznaczony dla gospodarstw domowych
obejmujący urządzenia gospodarstwa domowego, sprzęt audiowizualny,
sprzęt oświetleniowy oraz narzędzia elektryczne i elektroniczne jest
zobowiązany przekazać sprzedawcom, zarówno detalicznym jak
i hurtowym, informację o wysokości kosztów gospodarowania odpadami
(art. 25 ust 2 ustawy o ZSEE).
Uprawnienie
(nie
obowiązek)
do informowania
o kosztach
gospodarowania odpadami przysługuje wprowadzającym sprzęt
przeznaczony dla gospodarstw domowych obejmujący sprzęt
teleinformatyczny i telekomunikacyjny, jak również zabawki, sprzęt
rekreacyjny, sportowy, wyroby medyczne, przyrządy do nadzoru
i kontroli oraz automaty do wydawania.
Obowiązki wprowadzającego sprzęt
Wprowadzający sprzęt ma obowiązek prowadzić publiczne kampanie
edukacyjne (art. 23a ustawy o ZSEE). Obowiązek ten może być wykonany
samodzielnie (na poziomie minimum 0,1 % swoich przychodów) lub za
pośrednictwem
organizacji
odzysku
sprzętu
elektrycznego
i
elektronicznego.
Sporządzanie i przedstawianie Głównemu Inspektorowi Ochrony
Środowiska regularnych sprawozdań o ilości i masie wprowadzanego
sprzętu. (art. 24 ustawy ZSEE) do dnia 31 lipca za okres od 1 stycznia do
30 czerwca i do dnia 15 marca za okres od 1 lipca do 31 grudnia każdego
roku.
Koszt gospodarowania odpadami stanowią część ceny danego sprzętu i
mogą być uwidaczniane nabywcom jako składnik tej ceny np. w postaci
oddzielnego elementu ceny wykazanego w wyodrębnionej pozycji na
fakturze. Koszty gospodarowania odpadami nie mogą przekraczać
kosztów faktycznie ponoszonych przez Wprowadzających. (art. 25
ustawy ZSEE)
Obowiązki wprowadzającego sprzęt
Wprowadzający sprzęt jest obowiązany do opracowania, przeznaczonej
dla prowadzących zakłady przetwarzania i prowadzących działalność w
zakresie recyklingu, informacji dotyczącej ponownego użycia i
przetwarzania zużytego sprzętu, w terminie 12 miesięcy od dnia
wprowadzenia nowego typu sprzętu. (art. 26 ust 1 ustawy ZSEE)
Wprowadzający sprzęt przeznaczony dla gospodarstw domowych jest
obowiązany zorganizować i sfinansować odbieranie ZSEE od
zbierających zużyty sprzęt, przetwarzanie, odzysk (w tym recyklingu) i
unieszkodliwienie zużytego sprzętu pochodzącego z gospodarstw
domowych (art. 27 ustawy ZSEE).
Zarówno wprowadzający jak też użytkownik sprzętu innego niż
przeznaczony dla gospodarstwa domowych jest zobowiązany przekazać
zużyty sprzęt podmiotom wpisanym do rejestru GIOŚ - zbierającemu
zużyty sprzęt lub zakładowi przetwarzania.
3
Obowiązki wprowadzającego sprzęt
Wprowadzający sprzęt inny niż dla gospodarstw domowych jest
obowiązany do zorganizowania i sfinansowania zbierania, przetwarzania,
odzysku, w tym recyklingu, i unieszkodliwiania zużytego sprzętu
pochodzącego od użytkowników innych niż gospodarstwa domowe:
1) powstałego ze sprzętu wprowadzonego przez niego na terytorium
kraju po dniu 13 sierpnia 2005 r.;
2) powstałego ze sprzętu wprowadzonego przez niego na terytorium
kraju do dnia 13 sierpnia 2005 r., jeżeli zużyty sprzęt jest zastępowany
przez sprzęt tego samego rodzaju co sprzęt dostarczony przez tego
wprowadzającego lub sprzęt spełniający te same funkcje co sprzęt
dostarczony przez tego wprowadzającego, przy czym finansowanie
zbierania, przetwarzania, odzysku, w tym recyklingu, i unieszkodliwiania
tego sprzętu może być również ponoszone przez jego użytkownika w
zakresie określonym w umowie. (art. 29 ustawy ZSEE)
Obowiązki wprowadzającego sprzęt
Wprowadzający powinien sporządzić i przedłożyć Głównemu
Inspektorowi Ochrony Środowiska sprawozdania masie zużytego sprzętu
zebranego, poddanego przetwarzaniu, odzyskowi, w tym recyklingowi,
oraz unieszkodliwianiu; do dnia 31 lipca za okres od 1 stycznia do 30
czerwca i do dnia 15 marca za okres od 1 lipca do 31 grudnia każdego
roku (art. 31 ust. 1 ustawy o ZSEE). Natomiast do dnia 31 marca powinien
złożyć sprawozdanie o osiągniętych poziomach zbierania, osiągniętych
w poprzednim roku.
Wprowadzający sprzęt jest obowiązany do zawarcia umowy z
prowadzącymi zakłady przetwarzania, wpisanymi do rejestru, o
zdolnościach przetwórczych umożliwiających przetworzenie zebranego
zużytego sprzętu. (art. 33 ust.1 ustawy ZSEE). Ponadto do końca lutego
każdego roku, wprowadzający powinien sporządzić i przedłożyć
Głównemu Inspektorowi Ochrony Środowiska wykaz zakładów
przetwarzania, z którymi zawarł umowę. (art. 33 ust. 4 ustawy o ZSEE)
Organizacje odzysku
Obowiązki wprowadzającego sprzęt
Wprowadzający sprzęt przeznaczony dla gospodarstw domowych
zobowiązany jest do osiągania minimalnych rocznych poziomów
zbierania zużytego sprzętu pochodzącego z gospodarstw domowych, z
wyjątkiem opraw oświetleniowych, w których łączna masa metali,
minerałów, szkła lub drewna przekracza 90% masy wyrobu.
Obowiązkowe poziomy zbierania liczy się w odniesieniu do masy sprzętu
wprowadzonej w poprzednim roku kalendarzowym, za wyjątkiem
wprowadzającego, który dopiero rozpoczyna działalność i który jest
zobowiązany do obliczania poziomów zbierania w odniesieniu do
wprowadzenia w danym roku kalendarzowym.
Każdy wprowadzający zobowiązany jest do osiągnięcia określonych w
ustawie poziomów odzysku i recyklingu wyliczanych jako procent masy
zużytego sprzętu zebranego i przekazanego do prowadzącego zakład
przetwarzania wpisanego do rejestru. (art. 30 ustawy ZSEE)
Organizacje odzysku
Ustawa dopuszcza przeniesienie części zobowiązań z wprowadzającego
na organizację odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego (art. 57
ustawy ZSEE), a w przypadku wprowadzających sprzęt oświetleniowy
nawet zobowiązuje do przeniesienia obowiązków na organizację odzysku
sprzętu elektrycznego i elektronicznego (art. 34 ustawy ZSEE)
Organizacja odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego jest spółką
akcyjną utworzoną przez wprowadzających sprzęt lub reprezentujące ich
związki pracodawców lub izby gospodarcze w celu realizacji określonych
w ustawie obowiązków przejętych na podstawie umów od
wprowadzających sprzęt, z zastrzeżeniem ust. 3.
Obowiązki sprzedawców detalicznych i hurtowych
Organizacja odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego nie może
przejąć obowiązków, o których mowa w:
• art. 7 ust. 1 i 2, art. 8 ust. 4, 7 i 8, art. 9 ust. 2 i 3, art. 13 ust. 1
(rejestracja, wyrejestrowanie w GIOŚ)
• art. 21-23, art. 25, art. 26 (oznakowanie, przekazywanie informacji)
• art. 32 ust. 1 (ewidencja ilości i masy)
Organizacje odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego,
przejmując obowiązki od wprowadzającego sprzęt najczęściej realizują:
• art. 29 ust. 1 (zorganizowanie i sfinansowanie zbierania zużytego
sprzętu w zakresie art. 30)
• art. 33 (zawarcie umów z zakładami przetwarzania)
Sporządzanie i przekazywanie do Głównego Inspektora Ochrony
Środowiska w terminie do 31 lipca oraz do 15 marca półrocznego
sprawozdania o masie zużytego sprzętu zebranego i przekazanego do
zakładu przetwarzania. (art. 40, pkt 1 ustawy ZSEE)
Na sprzedawcy detalicznym ciąży obowiązek nieodpłatnego przekazania
przyjętego zużytego sprzętu prowadzącemu zakład przetwarzania lub
sprzedawcy hurtowemu. (art. 42, pkt 2 ustawy ZSEE)
Na sprzedawca hurtowym ciąży obowiązek nieodpłatnego przekazania
przyjętego zużytego sprzętu prowadzącemu zakład przetwarzania. (art.
42, pkt 3 ustawy ZSEE)
Informowanie o wysokości kosztów gospodarowania odpadami, jeżeli
taką informację uzyskali od wprowadzającego (art. 25 ust. 7 ustawy o
ZSEE).
• art. 23a (publiczne kampanie edukacyjne)
• art. 24 ust. 1, 31 ust. 1
(sprawozdawczość)
pkt 1, w art. 31 ust. 1 pkt 2, 67 ust. 1
Sprzedaż wyłącznie sprzętu wprowadzonego do obrotu przez
wprowadzającego sprzęt zarejestrowanego w rejestrze, o którym mowa
w art. 6 (art. 41, pkt.1 ustawy ZSEE)
4
Obowiązki sprzedawców detalicznych i hurtowych
Sprzedaż sprzętu przeznaczonego dla gospodarstw domowych
oznaczonego symbolem przekreślonego kosza wraz z załączoną do
sprzętu Informacją wyjaśniającą znaczenie tego symbolu i wskazującą na
zakaz umieszczania zużytego sprzętu łącznie z innymi odpadami.
(art. 41 pkt 3 ustawy ZSEE).
Obowiązek nieodpłatnego przyjęcia zużytego sprzętu elektrycznego
i elektronicznego w ilości nie większej niż sprzedawany nowy sprzęt na
zasadzie "1 za 1”, czyli lodówka za lodówkę, telewizor za telewizor,
suszarka do włosów za suszarkę, świetlówka za świetlówkę itp.
(art. 42, pkt 1 ustawy ZSEE). Sprzedawca detaliczny, sprzedawca hurtowy
może jednak odmówić przyjęcia go w przypadku, gdy stwarza on
zagrożenie dla zdrowia lub życia osób. (art. 37a ust. 2 ustawy o ZSEE)
Umieszczanie w punktach sprzedaży informacji o punktach zbierania
zużytego sprzętu. (art. 41 pkt 2 ustawy ZSEE)
Sankcje prawne i finansowe
Wprowadzający sprzęt podlega garze grzywny, jeśli:
Sankcje prawne i finansowe
Zasady
postępowania
ze
zużytym
sprzętem
elektrycznym
i elektronicznym w sposób zapewniający ochronę zdrowia i życia ludzi,
ochronę środowiska oraz wymagania, jakie powinien ten sprzęt powinien
spełniać określa Ustawa z dnia 25 lipca 2005r. o zużytym sprzęcie
elektrycznym i elektronicznym wraz z późniejszymi zmianami. Ustawa ta
też nakazuje ograniczenie ilości odpadów, określa odpowiednie poziomy
zbierania, odzysku i recyklingu ZSEE.
Łamanie zasad postępowania z ZSEE zagrożone jest karą na zasadach
i w trybie określonych w Kodeksie postępowania w sprawach
o wykroczenia.
Kary pieniężne wymierza w drodze decyzji wojewódzki inspektor
ochrony środowiska. Ustalając wysokość kary pieniężnej bierze się pod
uwagę stopień szkodliwości czynu, zakres naruszenia, dotychczasową
działalność podmiotu, a w szczególności masę sprzętu, którą
wprowadzający wprowadził do obrotu.
Sankcje prawne i finansowe
• nie umieszcza numeru rejestrowego na fakturze
Sprzedawca detaliczny i sprzedawca hurtowy podlega karze grzywny,
jeśli:
• nie dołącza wymaganych informacji do sprzętu przeznaczonego dla
gospodarstw domowych
• nie umieszcza w punkcie sprzedaży informacji o punktach zbierania
ZSEE
• nie oznakowuje sprzętu oznakowaniem określonym w załączniku nr 3
do Ustawy (przekreślony kosz)
• nie składa sprawozdania o ilości i masie wprowadzonego sprzętu albo
składa sprawozdania nierzetelne
• nie przekazuje prowadzącemu zakład przetwarzania informacji
dotyczących ponownego użycia i przetwarzania sprzętu
• nie składa sprawozdania o masie zużytego sprzętu zebranego,
poddanego przetwarzaniu, odzyskowi, recyklingowi oraz
unieszkodliwianiu, o osiągniętych poziomach zbierania, odzysku i
recyklingu zużytego sprzętu albo składa sprawozdania nierzetelne
• sprzedaje sprzęt przeznaczony do gospodarstw domowych bez
dołączonej informacji o zakazie umieszczania ZSEE wraz z innymi
odpadami i oznakowaniem (przekreślony kosz) określonym w
załączniku nr 3 do ustawy
• nie przyjmuje ZSEE przy sprzedaży albo przyjmuje ten sprzęt odpłatnie
• nie przekazuje nieodpłatnie ZSEE prowadzącemu zakład przetwarzania
• nie prowadzi dodatkowej ewidencji oraz nie przechowuje jej przez
wymagany okres albo prowadzi te czynności nierzetelnie
• nie przekazuje GIOŚ wykazu zakładów przetwarzania albo przekazuje
wykaz zawierający nierzetelne informacje.
Sankcje prawne i finansowe
Sankcje prawne i finansowe
Wprowadzający sprzęt podlega karze pieniężnej:
Sprzedawca detaliczny i sprzedawca hurtowy podlegają karze pieniężnej:
• w wysokości od 5 000 zł do 5 000 000 zł, jeśli wprowadza do obrotu
sprzęt nie będąc wpisanym do rejestru Głównego Inspektora Ochrony
Środowiska
• w wysokości od 5 000 zł do 2 000 000 zł, jeśli nie informują
dokonujących zakupu sprzętu o wysokości kosztów gospodarowania
odpadami
• w wysokości od 5 000 zł do 500 000 zł, jeśli nie dopełnia obowiązku
wniesienia zabezpieczenia finansowego
• w wysokości od 5 000 zł do 500 000 zł, jeśli prowadzą sprzedaż sprzętu
pochodzącego od wprowadzającego sprzęt niezarejestrowanego w
rejestrze Głównego Inspektora Ochrony Środowiska.
• w wysokości od 5 000 zł do 2 000 000 zł, jeśli nie przekazuje
sprzedawcom detalicznym i sprzedawcom hurtowym informacji o
wysokości kosztów gospodarowania odpadami
• w wysokości od 5 000 zł do 500 000 zł, jeśli nie dopełnia obowiązku
organizowania i finansowania odbierania od zbierających,
przetwarzania, odzysku, recyklingu i unieszkodliwiania ZSEE
5
Ustawa o bateriach i akumulatorach
Szczegółowe zasady postępowania z bateriami i akumulatorami reguluje
Ustawa z dnia 24 kwietnia o bateriach i akumulatorach (Dz.U. Nr 79, poz.
666 z dnia 28 maja 2009 r). Ustawa obowiązuje od 1 stycznia 2010 roku.
Ustawa określa sposób postępowania z bateriami i akumulatorami
począwszy od określenia wymagań stawianym bateriom i akumulatorom
przeznaczonym do wprowadzenia na rynek, poprzez zasady ich
wprowadzania na rynek, a skończywszy na zasadach zbierania,
przetwarzania, recyklingu i unieszkodliwiania zużytych baterii i zużytych
akumulatorów.
Przepisów ustawy nie stosuje się do baterii i akumulatorów używanych
w:
• urządzeniach związanych z ochroną podstawowych interesów
bezpieczeństwa państw członkowskich Unii Europejskiej, broni,
amunicji i sprzęcie wojennym, z wyjątkiem produktów, które nie są
przeznaczone specjalnie do celów wojskowych;
Ustawa o bateriach i akumulatorach
Każdy przedsiębiorca wprowadzający na rynek baterie i akumulatory
(także jako element innego produktu!), niezależnie od ich ilości, musi
zorganizować i sfinansować zbieranie, przetwarzanie, recykling
i unieszkodliwianie zużytych baterii i akumulatorów, i osiągnąć określone
poziomy zbierania baterii i akumulatorów.
Przedsiębiorca, który wykonuje działalność gospodarczą w zakresie
wprowadzania do obrotu baterii lub akumulatorów na terytorium kraju
oraz przetwarzania zużytych baterii lub zużytych akumulatorów, jest
obowiązany do złożenia wniosku o wpis do rejestru prowadzonego przez
GIOŚ.
Także przedsiębiorcy rozpoczynający działalność w tym zakresie są
obowiązani do złożenia do GIOŚ wniosku o wpis do rejestru. Numer
rejestrowy należy uzyskać przed dokonaniem pierwszego wprowadzenia
do obrotu baterii lub akumulatorów na terytorium kraju lub pierwszego
przetwarzania zużytych baterii lub zużytych akumulatorów (art. 18 ust. 1
ustawy).
• urządzeniach przeznaczonych do wysyłania w przestrzeń kosmiczną
Ustawa o bateriach i akumulatorach
Wprowadzający baterie samochodowe, akumulatory samochodowe,
baterie przemysłowe lub akumulatory przemysłowe oraz użytkownicy
tych baterii lub akumulatorów mogą zawierać między sobą porozumienia
dotyczące finansowania zbierania, przetwarzania, recyklingu i
unieszkodliwiania tych baterii lub akumulatorów.
Wprowadzający baterie lub akumulatory może realizować obowiązki, o
których mowa w art. 27, art. 31, art. 32 ust. 1, art. 33 ust. 1, art. 34 ust. 2,
art. 35 ust. 1, art. 36 ust. 1 i 4 oraz art. 41 ust. 3, za pośrednictwem innych
podmiotów.
Odpowiedzialność za prawidłową realizację obowiązków, o których
mowa w ust. 1, spoczywa na wprowadzającym baterie lub akumulatory.
Zakazuje się (z pewnymi wyjątkami) wprowadzania baterii zawierających
rtęć i kadm (od 28 maja 2009, Art. 8).
Wprowadzający ma obowiązek umieszczania numeru rejestrowego na
dokumentach związanych z obrotem bateriami i akumulatorami (od 1
stycznia 2010, art. 30).
Obowiązki wprowadzającego baterie i akumulatory
Obowiązki wprowadzającego baterie i akumulatory
Wprowadzający zobowiązany jest do odpowiedniego oznakowania baterii
i akumulatorów (pojemność, skład, symbol selektywnej zbiórki).
Obowiązek
odpowiedniego
oznakowania
dotyczy
również
wprowadzającego sprzęt, w którym zamontowano baterie i akumulatory.
Oznakowanie określa rodzaj zamontowanych baterii lub akumulatorów
oraz sposób bezpiecznego usunięcia baterii lub akumulatorów ze
sprzętu.
Wprowadzający zobowiązany jest do prowadzenia ewidencji w zakresie
rodzaju, ilości i masy wprowadzanych do obrotu baterii i akumulatorów
(dokumentacja przechowywana przez 5 lat).
Wprowadzający zobowiązany jest do organizacji i sfinansowania
systemu zbierania, przetwarzania, recyklingu i unieszkodliwiania
zużytych baterii i akumulatorów, publicznych kampanii edukacyjnych.
Wprowadzający zobowiązany jest do właściwego gospodarowania
zużytymi bateriami i akumulatorami.
Obowiązki wprowadzającego baterie i akumulatory
Wprowadzający baterie lub akumulatory przenośne zobowiązany jest
do osiągnięcia wymaganych ustawą poziomów zbierania.
Wprowadzający do dnia zobowiązany jest do dnia 15 marca roku
następującego po roku, którego dotyczy sporządzić (według dostępnych
wzorów) i przedłożyć marszałkowi województwa:
Wymagane poziomy zbiórki do roku 2012 i 2016 powinny wynieść
odpowiednio 25% i 45% w stosunku do masy wprowadzonych baterii
i akumulatorów przenośnych.
• roczne sprawozdanie z rodzaju, ilości i masy wprowadzanych do
obrotu baterii i akumulatorów
W przypadku nieosiągnięcia wymaganych poziomów zbierania,
przedsiębiorcy mają obowiązek zapłacenia tzw. opłaty produktowej.
Sprzedawca detaliczny baterii samochodowych kwasowo-ołowiowych,
akumulatorów
samochodowych
kwasowo-ołowiowych,
baterii
przemysłowych kwasowo-ołowiowych lub akumulatorów przemysłowych
kwasowo-ołowiowych jest obowiązany do pobrania od kupującego
opłaty depozytowej (30/35zł) oraz do potwierdzenia jej pobrania, jeżeli
przy sprzedaży tych baterii lub akumulatorów kupujący nie przekazał mu
zużytych baterii lub zużytych akumulatorów. W przypadku dostarczenia
przez klienta zużytego akumulatora w przeciągu 30 dni od daty zakupu,
opłata depozytowa podlega zwrotowi.
• wykaz zakładów przetwarzania zużytych baterii lub
akumulatorów, z których prowadzącymi ma zawartą umowę
zużytych
• sprawozdanie z osiągniętych poziomów zbierania wraz z wykazem
punktów zbierania prowadzonych przez danego zbierającego zużyte
baterie lub zużyte akumulatory oraz wykazem miejsc odbioru, z których
zbierający odbiera zużyte baterie przenośne lub zużyte akumulatory
przenośne
• sprawozdanie o wysokości należnej opłaty produktowej
6