ROK C Wielkanoc 4 niedziela - Fundacja PRZYJACIELE ŻYCIA

C – Wlknoc 04 - J 10,27-30
Nie będą już łaknąć ani nie będą już pragnąć,
i nie porazi ich słońce ani żaden upał,
bo paść ich będzie Baranek…
z II czyt. Ap 7,9.14b-17
Kontekst: rozdz. 10 to polemika JX z przywódcami ludu. Jezus ukazuje tu różnicę między ich
a swoimi sposobami działania: JX uwalnia i daje światło (J 3,19) oni zaś uciskają, grabią
i trzymają trzodę w niewoli (J 3,19) – zawarte to jest w obrazie relacji pasterz - trzoda (król –
naród, Bóg – Jego lud).
Prorocy często mówili o przywódcach ludu jako o pasterzach złych i przewrotnych – dlatego
obietnica Boga dotyczyła „pasterza wg serca Bożego” (Jr 3,15) – dobrego pasterza → samego
Boga jako Pasterza (Jr 23,1-6; Za 11,4-7; Ez 34,1nn; Ps 23)
w. 1-6
JX przedstawia się jako prawdziwy pasterz. Przeciwstawiony jest tu pasterz i złodziej.
Pasterz wchodzi przez bramę, owce znają jego głos, woła je po imieniu i idzie na
przedzie.
! kontekst poprzedzający: uzdrowienie niewidomego od urodzenia to symbol człowieka,
który od urodzenia „trzymany” był w murach judaizmu. Czas judaizmu minął - świątynia
straciła swoje znaczenie i dlatego JX wypędza (10,4) owce/ludzi, by wyprowadzić na
zewnątrz na wolność ku prawdziwemu kultowi „w duchu i prawdzie” (J 4,23). Tak
następuje zerwanie z synagogą (faktycznie nastąpiło/-wało ono w czasie misyjnej
działalności św. Pawła w ostrych starciach z przedstawicielami judaizmu i po roku 70, po
zburzeniu Jerozolimy).
→ JX prawdziwy Pasterz na nowo wyprowadza lud z niewoli Starego Prawa, judaizmu
prowadząc na pastwiska życia → „nowy exodus”.
w. 7-21 JX objawia swoją tożsamość – jest Dobrym Pasterzem (w. 10,11) i bramą owiec
(w. 10,7) przez Niego jest dostęp do pastwisk życia
- 7-10
wyzwala z niewoli Prawa do wolności
- 11-15 czyni nas uczestnikami swej relacji poznania i miłości z Ojcem
- 16-18 chce stworzyć owczarnię z 1 Pasterzem ale nie przez czynienie z ludzi
niewolników jak dotychczas
- 19-21 Osoba JX zawsze każe dokonać wyboru – zamknąć się na Niego (arcykapłani
i uczeni w Prawie) czy otworzyć się i odzyskać wzrok jak ślepiec.
J 10,22-42
to punkt kulminacyjny Ew. Jana – w Ew. św. Jana jest to proces Jezusa, który
synoptycy umieszczają przed Sanhedrynem. Jezus składa tu publiczne
oświadczenie, że:
1.
jest Mesjaszem 10,24
istota wiary chrześcijańskiej
2.
jest Synem Bożym 10,33
To przesłuchanie dotyczące Jezusa wykazuje szczególne podobieństwo do Łk 22,76-71 →
Jan tak układa swoją Ew. że staje się ona w całości procesem JX w czasie którego
słuchacz/uczestnik przyjmuje lub odrzuca Słowo Ojca – to my ostatecznie wydajemy
wyrok na JX i jest to równocześnie wyrok na samego siebie.
Toczący się proces podzielony jest na 2 części – kończy się po każdej z nich próbą
dokonania zabójstwa ze strony słuchaczy – w. 31 i w. 39.
Miejsce sytuacji – portyk Salomona w świątyni jerozolimskiej
Czas wydarzenia – święto Chanuka (Święto Świateł, Święto Poświęcenia Świątyni – ponowna
konsekracja świątyni. W 164r. przed JX Juda Machabeusz przywrócił kult świątynny, który
został zakazany przez Antiocha IV Epifanesa, który na ołtarzu całopalenia ustawił ołtarz ku czci
bożka Zeusa (ohydy spustoszenia 1 Mch 1,54n)
Święto Świateł - w czasie święta zapala się przez kolejne 8 dni świece na 8-ramiennych
świecznikach. JX określił siebie wcześniej jako światłość świata (8,12) zostaje podczas tego
święta wezwany do określenia swojej tożsamości J 10,24 – dokąd będziesz nas trzymał
w niepewności?
JX wyrzuca rozmówcom brak wiary – otrzymaliście znaki i one świadczą o Mnie (10, 25)
ww. 27-30 to pozytywna odpowiedź/kontynuacja wiary.
w. 27-28
nawiązanie do mowy o pasterzu (1-21)
* słuchają ἀκούουσιν– słuchanie głosu Boga bądź nie, jest sprawą życia i śmierci, więzi
z Bogiem lub jej brakiem
- Eden – człowiek słucha Boga jest dobrze, szatana – jest źle
! Shema Israel – Pwt 6,4nn najważniejsze wyznanie wiary
→ słuchanie realizowanie woli Boga
→ tu rodzi się wiara Rz 10,7
→ słuchanie to chodzenie owiec za Pasterzem
→ owce, które słuchają i chodzą za Pasterzem otoczone są Jego troską
* znam γινώσκω –
poznać w myśli semickiej to nie tyle sprawa intelektu, co
doświadczenia, to osobista relacja
- jest to wiedza nabyta i przez doświadczenie J 12,9 i przez świadectwo J 4,3
* ręka → siła i moc działania, symbol ocalenia i zwycięstwa nad wrogiem Wj 9,1n; 1 Sm 5,6
- pasterska ręka – ochrona przed wilkiem i in. Niebezpieczeństwami
- Rz 8,35-38 „Któż nas może odłączyć od Chrystusa…”
w. 29
moc pasterska płynie z mocy Ojca – największego Dawcy i Stróża owiec
* Ojciec mój πατήρ μου – termin ojciec używany był na określenie patriarchów
i przodków, urzędników królewskich i diabła
* dał δέδωκέν – (sens teologiczny) jest to część działania Bożego w historii zbawienia
- dar przechodzi na JX a przez JX na ludzi
- dar Boga i dar Jezusa zlewają się razem i łączą w jeden dar
!! u początku każdego daru i Tego jest Miłość J 3,1
Czyje to jest dzieło?!
- Ojca czy Syna?
zależy to od użytego rodzajnika: ὁς czy ὁ - czy jest on rodzaju męskiego czy nijakiego oraz
jakiego rodzaju będzie wówczas przymiotnik ”większy”. W manuskryptach istnieją 4 warianty
tego zdania - są to 4 próby uzgodnienia dzieła Ojca i Syna:
1.
2.
3.
4.
Ojciec
Ojciec
To, co
Ojciec
mój, który Mi je dał, jest większy od wszystkich.
mój, który dał mi (owce), jest większy od wszystkich.
mi dał mój Ojciec, jest większe od wszystkiego.
mój, który dał mi (owce), jest (czymś) większym od wszystkiego.
jednakże podstawowe znaczenie pozostaje niezmienne, władza Ojca i Syna nad owcami
jest większa od władzy każdego rozbójnika i złodzieja
! w. 29 mówi o ręce, Ojca która strzeże owiec wraz z ręką Syna (w. 28)
- ręka Ojca i ręka Syna przytulają ludzkość
- Ich władza jest taka sama → jest to władza Boga Miłości potężniejszej niż śmierć
w. 30
!
głęboka więź między Ojcem i Synem – relacja miłości i jedności
Syn zawsze pozostaje w komunii z Ojcem (J 8,16)
jest tak ścisła że w Synu można zobaczyć Ojca (J 8,19)
ta wspólnota realizuje się przez poznanie (J 10,15a)
ta jedność jest modelem dla jedności uczniów (J 17,11)
Punkt szczytowy, gdy idzie o tożsamość Jezusa w. 24: „jeżeli jesteś Mesjaszem, powiedz
nam to otwarcie!”
odp. jest Nim, ale mówi to w inny sposób – jest samym Bogiem, Synem, który stanowi
jedność z Ojcem
(Łk 22,63 Syn Człowieczy „siedzi po prawicy mocy Boga”)
- pełna komunia jedności Ojca z Synem – jeden byt, jedno działanie, rozumienie i chcenie